Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
31-01-2009
Ziek
Straks vertrekken we richting huis. Nils is nog altijd serieus ziek en ik voel mij ook ellendig. We gaan de rit dan ook voor de eerste maal in 2 keer doen. Deze avond proberen we tot voorbij Parijs te rijden en daar dan ergens te overnachten en dan zouden we morgenvroeg willen goed op tijd vertrekken om het 2de stuk te doen.
Gisteren was de begrafenis van mama. Nils is niet kunnen meegaan die lag ziek in bed met griep. Vandaag is hij al wat beter maar gisteren heeft hij heel de dag plat gelegen en had hij serieuze koorts. Het was dus echt niet te doen om hem mee te nemen. Kerim is beter maar hoest nog steeds en ja sinds vanmorgen heb ik nu ook keelpijn en ik vrees dat het hetzelfde verloop zal zijn als bij Nils.
Deze nacht hebben ze onze kleine wagen aangereden. Rudy sliep in Antwerpen bij zijn zus en stond daar dus in de straat geparkeerd. Deze morgen bleek dat de ganse zijkant aangereden was. Ik heb het zelf nog niet gezien want ik zit met de kinderen nog steeds bij mijn ouders in Kessel-Lo. Hij heeft aangifte gedaan bij de politie maar de kans dat ze de dader vinden is miniem.
Morgenavond keren we waarschijnlijk huiswaarts. We zijn van plan om tot voorbij Parijs te rijden en daar ergens te overnachten en dan zondagmorgen vroeg verder te rijden. Dan kunnen we Sirka in de namiddag gaan ophalen en daarna verder naar huis rijden.
We zijn veilig aangekomen in België. Onderweg in Brives is Marc onze Sirka komen ophalen en ik hoop dat ze niet te moeilijk doet bij Chantal en Marc! De eerste 300km hadden we af en toe een beetje mist maar de rest van de baan was het prachtig weer, zonnig en geen spatje regen. We hebben ook nergens file gehad en waren rond 18u in Leuven. Nils heeft wel maar 80km gereden want hij voelde zich niet goed (keel-en hoofdpijn) en Kerim heeft bijna de hele weg geslapen (hij had weer koorts ). Vandaag kruipen we weer maar vroeg onder de wol want we waren al voor 5u op en morgen moeten we er ook vroeg uit want we moeten al om 9u30 in Wommelgem aan de kerk zijn en met al die file's hier zullen we goed op tijd moeten vertrekken in Leuven!
De keuken staat er! T'is te zeggen, de meubels staan er allemaal maar nu moet het granieten werkblad er nog opkomen en dat zal pas zijn voor eind volgende week. Ook moeten water en gas nog aangesloten worden. Dan ook nog één frigo op zijn plaats zetten en natuurlijk nog de afwerking! Muren verder bepleisteren en verven, deur en venster afwerken enz..
Vanmorgen stonden ze hier om 9u15 met 3 man om de keuken te plaatsen. Gelukkig hebben die mannen dadelijk de buizen van het water afgezaagd en er stoppen op gezet (wat de loodgieter normaal moest gedaan hebben) en dan zijn ze er "ingevlogen" maar dan wel op zijn Frans . Om 11u45 zijn ze gestopt om te gaan lunchen en ze waren hier terug om 14u35 Het is dus duidelijk dat het werkritme hier iets lager ligt als in België Uiteindelijk kwam de loodgieter hier ook aan om 14u30 en zonder een woordje uitleg (alleen: c'est de la misère, waarmee hij de storm en de problemen met de electriciteit bedoelde)) en na overleg met de mannen van de keuken heeft hij dan alleen de buis voor de gas klaargelegd en is hij terug vertrokken. Maar volgende week als wij terug zijn van België komt hij zeker en vast de rest doen......Ik hoop het echt of wie weet hoe lang ik nog zonder water en chauffage zit in de keuken.
We beseffen nu pas dat wij hier nog veel geluk gehad hebben met de gevolgen van de storm. In sommige dorpen hier vlakbij zitten ze nu nog steeds zonder electriciteit en water!!! En dat zou nog een aantal dagen kunnen duren. De scholen waren vandaag in gans Lot&Garonne gesloten, en in sommige departementen zijn ze al minstens voor een week toe.
Mijn schoonmoeder wordt donderdag gecremeerd en dus vertrek ik woensdagmorgen met de kinderen naar België. Onderweg zetten we Sirka dan af bij Chantal en Marc en ik hoop in de late namiddag in Leuven aan te komen. Donderdag gaan we dan naar de begrafenis en vrijdag en zaterdag blijven we nog ginder. Zondag zou ik dan goed vroeg willen vertrekken zodat we Sirka nog kunnen ophalen voordat het donker is. Rudy zal dan misschien nog een paar dagen langer moeten blijven want mijn schoonvader moet nu naar een ander apartementje (1-persoons) verhuizen in de home. Blijkbaar laten ze daar geen gras over groeien, als er bij een koppel één van de twee komt te overlijden moet de ander direkt verhuizen. Mijn schoonvader is anders ook nog steeds zwaar ziek en heel zwak, het is zelfs mogelijk dat hij donderdag niet mee kan naar de begrafenis van mama.
Kerim is ook terug ziek en had daarjuist 38,2°. Hij was ook al even in zijn bed gekropen omdat hij duizelig was. Die kan morgen dus niet naar school. Hij hoest ook heel fel dus ga ik proberen om morgen met hem naar de dokter te gaan. Hopelijk voelt hij zich beter tegen dat we naar België moeten.
Deze nacht en vandaag is er een zeer zware storm over zuid-west Frankrijk getrokken. Verschillende departementen zaten in de gevarenzone "rood" waaronder ook wij in de Lot en Garonne. Deze nacht heb ik heel slecht geslapen, het was verschrikkelijke wind en alles rammelde en vloog weg. Daarbij ook nog gietende regen! Deze morgen was ik al om 6u30 op omdat ik door al die wind toch niet meer kon slapen. Tot 9u leek alles nog redelijk ok maar toen viel de electriciteit uit en zaten we tot 16u zonder! Af en toe sprong alles een enkele seconde aan om daarna weer uit te vallen. Voor het ogenblik hebben we terug electriciteeit maar af en toe valt hij toch nog een paar minuten uit. TV hebben we nog steeds niet. De wind is momenteel iets gaan liggen maar voor vanavond en vanacht geven ze nog stormweer. Luchthavens en stations waren gesloten. Zware vrachtwagens mochten de baan niet op en op sommige plaatsen mocht je ook met de auto niet buiten. Ze vergelijken deze storm met die van de winter van '99 maar wel deze is wel beperkt gebleven tot een kleiner gebied. Nils en Kerim konden het niet laten om in de buurt eens te gaan kijken naar de schade. Uiteindelijk valt het hier nog mee, een paar bomen om, electriciteitdraden die gebroken zijn en velden die onder water staan.
Gisteren hebben ze tegen de avond de keuken geleverd, daarna ben ik nog vlug naar Agen gereden met Nils om kleren te kopen voor de begrafenis, dan Kerim opgepikt aan het station en nog boodschappen gaan doen. Daarna zijn we in de Mc Donalds gaan eten. Vandaag heb ik tevergeefs gewacht op de loodgieter. Ik heb verschillende keren geprobeerd om hem te bellen maar zonder resultaat!!! Maandag beginnen ze met de plaatsing van de keuken en er is nog geen aansluiting voor water, gas of chauffage!!! Die mannen gaan niet content zijn denk ik. (ik trouwens ook niet!)
Chantal belde gisteren en ze stelde voor om Sirka eventueel bij hen achter te laten als ik met de kinderen naar België moet vertrekken. Zij wonen in de buurt van Brive, van hieruit is dat zo'n 200km richting België. Ik vind het echt tof van haar om dat voor te stellen, want zij zitten voor het moment toch ook zelf volop in de verbouwingen (ze willen openen tegen Pasen). Voor onze Sirka is dat een heel goede oplossing want anders zou ik ze moeten meenemen en dan is ze helemaal over haar toeren van het over en weer gerij in België en vooral omdat ze daar geen vaste stek heeft. Ze zit zowieso al niet graag in de auto want ze is altijd wagenziek. In het terug naar huis komen zouden we haar dan terug gaan ophalen bij Chantal en Marc.
De toestand van mijn schoonmoeder is nog niet veranderd en ze krijgt nu palliatieve zorgen. Ze is eigelijk niet meer bij bewustzijn en waarschijnlijk beseft ze niet dat Rudy daar is. Mijn schoonvader is er ook nog heel slecht aan toe maar de dokters denken wel dat hij erdoor zal komen. Rudy blijft overdag bij zijn ouders in de home en gisterennacht is hij bij zijn zus gaan slapen. Hij lag er al om 10u in want hij was doodop.
Ik heb vandaag een groot stuk van de keukenvloer ingevoegd en het ziet er echt mooi uit nu. Morgen komen ze alles leveren en normaal beginnen ze dan maandag met het plaatsen. Ik heb eindelijk ook de loodgieter kunnen bereiken en die zou nu zaterdag komen. Doordat Rudy nu zo plots is moeten vertrekken zal er nog heel wat moeten gebeuren nadat de keuken er al staat. We moeten nog een stuk muur bepleisteren en dan moet alles nog geverfd worden. De afwerking aan het raam en de deur moet ook nog gebeuren en die moeten dan ook nog geverfd worden.
Deze avond moet ik ook nog naar de kiné voor mijn rug alhoewel ik er echt geen zin in heb. Dinsdag geraakte ik bijna niet thuis met de wagen na de kiné, omdat ik zoveel pijn had na de behandeling.
Rudy is gisteravond om 22u30 richting België vertrokken en daar ondertussen goed aangekomen.
De toestand van zijn moeder is momenteel stabiel maar kritiek. Ook zijn vader's toestand is zeer ernstig. Het is dus afwachten hoe het evolueert. Ik wil iedereen langs deze weg alvast bedanken voor de lieve woorden van steun!
We kregen net een telefoontje van mijn schoonzus dat Rudy zijn mama heel slecht is. Mijn schoonouders lagen sinds een paar dagen alle twee in bed met de griep en een longontsteking. Ze zijn beiden 87 jaar en dan weet je dat een griep fataal kan zijn. Heel waarschijnlijk gaat Rudy deze avond nog richting België vertrekken in de hoop van haar nog te kunnen zien.
Rudy heeft deze morgen een das aangereden. Hij was om 6u hier vertrokken om Kerim terug naar school te brengen en in het terug naar huis komen, op de grote baan tussen Nérac en Agen, stak hij een vrachtwagen voorbij en toen stak er juist een das de baan over. Hij kon het dier niet meer ontwijken en heeft hem blijkbaar met de zijkant van de bumper geraakt, want die hangt helemaal los. Tot nu toe hebben we nog maar een paar keer een levende das gezien en dat zijn echt redelijk grote dieren. Ze zijn ook vrij traag en daardoor zie je ze dus ook meestal dood langs de kant van de weg liggen. Zelf heb ik nog nooit een foto van een das kunnen nemen, dus dit is er één van op internet.
Vandaag hebben we de kaap van 15 000 blogbezoekers overschreden. Bedankt aan al de trouwe blogbezoekers en natuurlijk ook aan de toevallige "passanten". Rudy&Myriam
Het einde van de werken komt stilaan in zicht (alhoewel het er nog steeds als een echte werf uitziet )
Hier volgen nog eens een paar foto's van wat er al gedaan is.
De grondlaag. De 2de laag: kleur.
Na de kleur terug een laag wit. Het eindresultaat.
De muren opnieuw bezet.
Vandaag is de elektricien langs geweest en dus hebben we nu overal stroom in de keuken! Alles is aangesloten (en het werkt ). Nu moet de loodgieter nog dringend langs komen om de chauffage te plaatsen en de waterleiding aan te sluiten. En dan is er nog goed nieuws: ze komen de keuken een week eerder plaatsen dan eerst voorzien was. Ze leveren volgende maandag en misschien beginnen ze dezelfde dag nog aan de plaatsing. Nu is het alleen te hopen dat de steenkapper ons granieten werkblad daartegen klaar heeft!!! Vorige week had hij de graniet nog altijd niet binnen (hij had hem zelfs nog niet besteld omdat Schmidt "zogezegd" nog geen voorschot betaald had). We zijn daar al 2x zelf langs geweest en hebben er geen goed oog in. In principe moeten die van Schmidt zorgen dat het werkblad samen met de rest geplaatst wordt dus we zullen nog maar wat afwachten.
Zoals sommigen onder jullie al wisten waren wij van plan om onze Sirka eens kleintjes te laten krijgen. Een eerste poging bijna 2 jaar geleden was mislukt omdat de eerste hond blijkbaar te oud was en de tweede helemaal niet geïntereseerd was in onze Sirka. Nu hadden we gedacht om haar te laten dekken door één van de 2 Goldens van Chantal & Marc. Dublin was even oud als onze Sirka en een heel mooie donkerkleurige Golden Retriever, heel levendig en heel gehoorzaam. Spijtig genoeg kregen we deze morgen een mailtje van Chantal om te zeggen dat Dublin deze nacht geheel onverwachts overleden is. Ik vrees dus dat het plan voor kleintjes voor Sirka niet zal doorgaan, we hebben niet veel zin om naar een andere "papa" op zoek te gaan.
Op de foto die genomen is toen Chantal en Marc bij ons logeerden zie je links onze Sirka, in het midden Dublin en rechts Cusco.
Na 3 jaar werd het tijd om onze website wat te moderniseren, en het resultaat is er nu! Onze volledig vernieuwde website is klaar en je kan hem bekijken op het vertrouwde adres:
Hopelijk vinden jullie de site duidelijk,informatief en natuurlijk ook mooi om te bekijken. Laat gerust weten wat jullie ervan vinden.
Ik wil natuurlijk Chantal nog eens héél erg bedanken voor al de tijd en moeite die ze erin gestoken heeft om onze site volledig te hermaken en dat terwijl ze samen met Marc aan serieuze verbouwingen en renovaties bezig is in hun huis en de handen meer dan vol heeft om tegen Pasen zelf gasten te kunnen ontvangen!
Deze voormiddag kregen we een telefoontje van de verpleegster op Kerim's internaat om te vragen of we hem wilden komen halen omdat hij ziek in bed lag. Dus werkkleren uit, omkleden, auto in en weer eens een ritje naar Nérac (dat was de 3de x deze week). Hij had 38,8° koorts, hoofdpijn, keelpijn en was misselijk. Hij heeft al de ganse namiddag in de zetel gelegen en de koorts zakt nog niet, ik vrees dus dat het griep zal zijn en hoop nu maar dat Rudy of ik het ook niet krijgen want dat zou nu echt niet het juiste moment zijn!
Ondanks dat ik nu regelmatig naar een osteopaat ga blijf ik voor het moment sukkelen met mijn rug. Vandaag ben ik dus nog eens terug geweest en voor de dokter is het simpel: bij pijn, rusten . Simpeler gezegd dan gedaan natuurlijk maar ja als je bij iedere verkeerde beweging een pijscheut krijgt, als je niet meer gewoon in een zetel kan zitten of je 's nachts in je bed eens omdraaien, dan zal het wel moeten zeker. Dus in het vervolg een half uurtje werken en dan rusten.....pfff. Ik moet ook terug naar de kiné omdat ook mijn nek en schouders helemaal geblokeerd zitten.
Gelukkig is het plafond in de keuken bijna klaar, de eerste 3 lagen staan erop, het terug opschuren van de laatste couche heeft Rudy trouwens gedaan, en nu moet ik er alleen nog een beschermende laag opzetten. Rudy heeft al een stuk van de muren "bezet" (hier wordt dat gedaan met een mengsel van zand, cement en chaux). Hij heeft ook de buizen voor de chauffage klaar gelegd en dus begint het af te korten! Nu nog de rest van de muren bezetten en dan kan hij aan de vloer beginnen. Hopelijk zijn morgen de ramen er ( ze waren al beloofd voor de 12de) en dan kan hij die ook plaatsen.
Vandaag moesten we met Kerim op controle in het ziekenhuis voor zijn voet. Dus deze voormiddag vertrokken om tegen 12u in Nérac te zijn om Kerim op te halen, dan vandaar recht naar Villeneuve gereden naar het ziekenhuis waar we een afspraak hadden om 13u50. Na het nodige wachten ( eerst aan het onthaal, dan wachtkamer nr1, dan wachtkamer nr2 en dan nog eens in de onderzoekskamer ) was het dan eindelijk aan ons. Die dokter betast die voet, vraagt eens of het pijn doet, we leggen uit dat het nooit pijn heeft gedaan behalve vlak na het vallen, en dan zegt hij doodleuk: niets aan de hand die voet is nooit gebroken geweest . Als je geen pijn hebt kan het gewoonweg geen breuk zijn! Ik moest eens mee naar de radio's kijken en hij toont daar een streepje waarvan ze "dachten" dat het een breuk was maar nu, na dus 3 weken rondlopen met een brace en krukken, concludeert die dokter dat het "niets" is, misschien een oud wondje of gewoon een aangeboren "foutje" wat blijkbaar nog meer mensen hebben.
Is dit nu typisch Frans? Of kan dit in elk ander Europees land ook gebeuren?
Maar allez, eind goed al goed, Kerim mag morgen zonder krukken terug naar school vertrekken . (En ik dus al die tijd maar zagen als hij weer eens zijn krukken langs de kant liet staan....of zijn brace niet aanhad, moeders toch!!!)
Zoals iedereen wel weet is publiciteit enorm belangrijk voor ons.
Deze week zit er bij Libelle nr3 van 15 januari een extra boekje met vakantie adressen en wij zijn bij de gelukkigen die geselecteerd werden hiervoor Het doet ons natuurlijk veel plezier dat we hiervoor uitgekozen zijn want het aanbod van chambres d'hôtes van Belgen in Frankrijk word alsmaar groter en dus is wat extra publiciteit meer dan welkom.
Gelukkig hebben wij heel veel klanten die voor ons reclame maken ( bedankt allemaal!) en de "mond aan mond" reclame blijft toch nog steeds de beste! Vandaar dat we voor deze zomer ook al heel veel boekingen hebben en dat we van half juli tot half augustus nog alleen maar een paar dagen vrij hebben in de kamers Camelia en Helleborus!
Wij kijken in ieder geval al uit naar het begin van het seizoen, naar al de nieuwe gasten en de "oude bekenden".
Het is eindelijk beslist, we gaan eind februari met de kinderen een weekje naar Rome. Het is waarschijnlijk één van de laatste keren dat we met ons vieren op vakantie kunnen vermits onze Nils volgend jaar normaal gezien terug naar België zal gaan. Nils wou al héél lang eens naar Rome gaan om een match bij te wonen van zijn lievelingsclub AC RomaAS Roma en Kerim was vorig jaar op schoolreis geweest naar Rome en die was daar toen zo laaiend enthousiast over dat hij direkt nog eens wou terug gaan! Rudy heeft er eigenlijk niet veel zin in, want die heeft het niet zo voor steden, die zoekt veel liever de natuur op maar uiteindelijk heeft hij toch toegestemd. En dus ben ik al een tijdje op internet informatie en logies aan het zoeken. We zouden vertrekken op 19/02 en rijden tot in de buurt van Pisa, daar dan overnachten en de volgende dag o.a. de Toren van Pisa bezoeken. Dan in de namiddag door rijden naar Rome en daar verblijven we dan 4 dagen in een Italiaanse B&B. Nils gaat dan de 22ste naar een match van AC RomaAS Roma kijken. Daarna zouden we nog doorgaan naar Napels en de Vesuvius en Pompëi willen bezoeken. Dan is het terug richting huis ofwel in één keer (1650km), we kunnen wel met 3 afwisselen om te rijden, ofwel overnachten we nog ergens onderweg. Het grootste probleem als we weggaan zijn natuurlijk al de dieren! We hadden al gedacht om iemand te zoeken om te komen "home sitten". Maar uiteindelijk is Anne zo lief om een weekje van Zweden af te komen en ze neemt dan Sirka bij haar in huis in Frespech. De poezen, konijnen, kippen en eenden komt ze dan hier regelmatig eten geven. Nu eerst nog een paar weken doorwerken in onze keuken en dan kunnen we beginnen aftellen!
Gisteren hebben we in de voormiddag nog verder gewerkt in de keuken. Ik heb verder geverft aan de grondlaag op het plafond. Rudy heeft al de sleuven van de leidingen dichtgemaakt met cement. In de namiddag naar Agen gereden en al eens gaan zien voor verlichting voor boven het aanrecht en boven het eiland. We hebben iets gezien naar ons goesting maar laten het eerst nog even bezinken. Ook moeten we nog eens goed uitmeten waar we de verlichting juist willen hangen en hoeveel stuks we nodig hebben. Daarna zijn we nog in de Carrefour geweest en een Brusselse wafel gaan eten. Dan was het weer tijd om Kerim op te halen aan het station. Vandaag heb ik het laatste stukje van het plafond gedaan en, oef, ik ben blij dat de grondlaag erop zit. Door die eiken balken met allemaal gaatjes en barsten in heb ik er veel langer over gedaan dan geplant en ik had ook veel meer verf nodig dan we uitgerekend hadden. Nu nog de kleur erop zetten, dan een witte pasta erop en dan een deel terug afwassen zodat het gepatineerd geel wordt. Hopelijk gaat dat allemaal wat sneller dan die grondlaag!! Rudy heeft nog een extra stopcontact bij gezet (ik vond dat er nog één te weinig was) en dan heeft hij alle kasten zitten uitmeten en uittekenen op de muren en vloer zodat we weten waar we de muren mooi moeten afwerken.
Al de buizen voor de afloop en de elektriciteit liggen eindelijk klaar in de keuken. Nu nog de stopcontacten en lichtknoppen plaatsen en dan kan de elektricien komen om een nieuwe zekeringenkast te plaatsen en alles aan te sluiten.
Vanmorgen bracht Rudy Kerim naar Agen om daar om 6u55 de bus naar Nérac te nemen. Ik stond om 7u op voor Nils en om 7u15 kreeg ik telefoon van Kerim. Blijkbaar hadden ze de bus gemist en dus moest Rudy hem tot in Nérac brengen. Het was dan ook al 9u toen Rudy terug thuis kwam (hij was thuis vertrokken om 6u15 ). Wat bleek nu, waarschijnlijk reed er een bus van een andere maatschappij (dus niet de gewone Citram bus) en vermits zij aan het station in de auto bleven wachten hebben ze dat niet gezien. Ze hebben daar dus 30min in de auto zitten wachten op de bus die achter hun rug gepasseerd is Maar allez eind goed al goed, Kerim was nog op tijd in 't school.
Gisteren in de voormiddag hebben we verder in de keuken gewerkt, ik ben begonnen aan de grondlaag op het plafond maar het was zo koud in de keuken dat die verf niet uit te smeren was! Ik heb dan ook zeker 2u gedaan over 3m² en toen had ik het echt wel gehad Rudy was ondertussen bezig om een gat te maken in de buitenmuur richting terras om de afloopbuis door te steken. De oorspronkelijke afloopbuis kan hij niet meer gebruiken doordat de gootsteen en afwasmachines verhuizen naar de andere kant van de keuken en dat zou een enorm moeilijk werk geweest zijn om die afloop terug te gebruiken met dan ook nog de kans dat we in de badkamer van de Muscari zouden moeten beginnen breken... Uiteindelijk is hij door de muur geraakt (met die muren van 60 tot 80cm dikte is dat echt niet simpel) en steken de afloopbuizen nu klaar. In de namiddag is Rudy dan met Kerim naar de dokter geweest en ja er is dus een barst in zijn hiel en hij moet nog zeker met zijn krukken blijven lopen tot we de 14de op controle moeten in het ziekenhuis. Ook zijn "brace" moet hij blijven dragen.
s'Avonds waren we uitgenodigd om bij Claude en Isabelle te gaan eten. Het was super gezellig en je ziet het wel op de foto, Rudy is aan het oefenen om "opa" te spelen. Maar dan moeten er natuurlijk nog eerst kleinkinderen komen en voor zover ik weet zit dat er nog niet direkt in.
Isabelle had heel lekker gekookt. We aten een geitenkaasje met een korstje van pistachenootjes, daarna lamskotteletjes met een sausje van paddestoelen, pesto van broccoli en pijnboompitten en aardappels gegratineerd met kaas. Als dessert was er dan een semifredo van chocolade en nootjes. Het was dik 12u door toen we thuiskwamen nadat we onderweg nog 3 hazen, 2 konijntjes en een das zagen lopen .
Het is toch altijd sprookjesachtig als je 's morgens wakker word en alles ziet wit! Spijtig genoeg was het hier weer van heel korte duur want de zon heeft ervoor gezorgt dat tegen de middag al de sneeuw weg was. Maar er is nog hoop want ze geven nog kans op sneeuwbuien en het gaat vriezen tot -5 dus héél misschien ....
Het is hier terug heel wat kouder, 's nachts juist onder nul en overdag wel zonnig maar ook rond het vriespunt. Voor deze nacht geven ze sneeuw dus ik ben nu al nieuwschierig om te zien of het morgenvroeg wit zal zijn! Ook de volgende dagen geven ze nog kans op een vlokje sneeuw en blijft het koud. Kerim is vandaag niet naar school. We wilden eerst met hem naar de huisdokter om eens te horen hoe het nu juist zit met zijn voet. Ik heb geen zin om te wachten tot 14 januari, als we naar de prof moeten, om iets meer te weten. Vermits hij geen pijn heeft blijven zijn krukken nogal dikwijls aan de kant staan dus willen we nu wel eens juist weten in hoeverre hij die moet gebruiken. Klein probleempje is dat we vandaag weer eens niet terecht kunnen bij de huisarts, die is juist terug uit verlof en heeft geen tijd! Dus is het wachten tot morgen en zal hij morgen nog een extra dagje vakantie hebben.
Vandaag kwamen Claude en Isabelle even langs. Claude had op de blog gezien dat de opening voor het raam klaar was en dus wou hij eens zien hoe het ging met de werken. Isabelle had met oudjaar een stukje van haar vingertop gesneden en ik denk dat Rudy jaloers was op het verband rond haar vinger want deze namiddag heeft hij toch wel zijn middelvinger geplet tussen zijn boormachine (wel geen gewone boor maar zo'n super grote van 50cm) en de muur En ja, de vinger werd direkt dik en blauw dus moest er ijs op en was er een tijdelijke "werkonbekwaamheid". Maar uiteindelijk valt het nog mee, en na een korte pauze kon hij weer verder werken. Hopelijk krijgt hij niet te veel "accidentjes" meer, want er staan nog heel wat klussen op het programma!
De opening voor het raam in de keuken is ondertussen klaar. De eiken steunbalken (mercie Claude voor de balken!) zitten op zijn plaats en nu is het wachten tot het venster klaar is (ze hebben beloofd tegen 15 januari).
Vandaag zijn onze jongens terug thuis gekomen van hun vakantie in België. De valiezen waren heel wat zwaarder dan in het opgaan en dat was natuurlijk van al de cadeautjes! Bobonne en bompa zullen wel weer blij zijn dat ze hun huis weer voor hun tweetjes hebben, want zo'n twee pubers in huis is natuurlijk niet simpel. Nu nog een weekendje thuis en dan is het weer school. Al zal Kerim maandag nog niet naar het internaat gaan want we gaan eerst naar de dokter om eens te horen hoe het nu verder moet met zijn voet.
Deze voormiddag is de "witte tornado" hier gepaseerd. We hebben ons verdiep een vlugge maar grondige beurt gegeven en ja, er lag stof, veel stof In de namiddag heeft Rudy dan nog wat aan de electriciteit gewerkt in de keuken en ondertussen heb ik grijze garnalen gepeld (2 kg, het was een koopje) Daarna heb ik mij nog eens aan de opruim van mijn recepten gezet, dat was hoog tijd, want het was een hele stapel geworden. Dus eerst uitknippen, dan sorteren: voor- en hoofdgerechten en desserts, en dan in mijn kaften steken. Ik zal volgend seizoen zeker weer keuze genoeg hebben om nieuwe recepten uit te proberen!
Au Cercle Des Chênes
.
Het is dus duidelijk dat het werkritme hier iets lager ligt als in België 
de rest doen......Ik hoop het echt of wie weet hoe lang ik nog zonder water en chauffage zit in de keuken.
)
). Nu moet de loodgieter nog dringend langs komen om de chauffage te plaatsen en de waterleiding aan te sluiten.
. 
) was het dan eindelijk aan ons. Die dokter betast die voet, vraagt eens of het pijn doet, we leggen uit dat het nooit pijn heeft gedaan behalve vlak na het vallen, en dan zegt hij doodleuk: niets aan de hand die voet is nooit gebroken geweest 
. Als je geen pijn hebt kan het gewoonweg geen breuk zijn!
.
