Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
18-12-2013
Alles goed in China!
Kerim is nu al meer dan een week in China en alles gaat goed.
Zijn bagage is met een dagje vertraging uiteindelijk goed aangekomen en hij is ook zonder al te veel problemen op zijn verblijfplaats geraakt.
Spijtig is wel dat er maar 2 vrijwilligers zijn (het is nu ook winter in China!) en ze moeten maar een paar uur per dag werken. Tof zou je denken, dan heeft hij veel vrije tijd, maar China is geen Zuid-Afrika!
Er zijn GEEN Westerlingen waar hij zit, GEEN toeristen, en al de Chinezen spreken enkel maar Chinees! Niemand van de plaatselijke bevolking spreekt Engels, enkel één contactpersoon spreekt wat Engels. Die zorgt er dan ook voor dat de vrijwilligers briefjes hebben met hun adres in Chinees schrift, zodat ze door een taxichauffeur altijd op het juiste adres kunnen afgezet worden.
En dan is er het internet! De verbinding is meestal slecht en traag. Kerim heeft zijn laptop niet mee genomen omdat hij nog wil rondtrekken, en er is wel een pc in hun huis, maar... die is in het Chinees! Iets opzoeken op Google, films downloaden en bekijken dat kan dus allemaal niet! Gelukkig liggen er een paar Engelstalige boeken in huis en nu gaat hij dus lezen ....
Wat hij natuurlijk wel tof vind zijn de panda's! Er zit zelfs een bruine panda in het reservaat en dat zou de enige bruine panda in de wereld zijn.
Ook ging hij in't weekend al eens naar Xi an, en bezocht er het Terra cotta museum en de Big Goos Pagoda.
Sinds wij hier acht jaar geleden zijn komen wonen merk je toch dat er ook hier heel wat veranderd.
De winters zijn naar ons gevoel strenger en somberder dan enkele jaren geleden, maar hopelijk is dat maar tijdelijk!
Positief is dan weer dat we in die sombere winters meer kerstverlichting en versiering zien opduiken. In Villeneuve-sur-Lot is dat echt opvallend. We herinneren ons nog hoe we een paar jaar geleden bijna alleen rondliepen op de kerstmarkt, er was geen volk en geen kerstsfeer, nu heerst er een gezellige drukte in de heel mooi versierde straten en op de pleinen.
Voor wie Rudy kent is het niets nieuws, mijn ventje kan niet stil zitten!
Het ene werkje is nog niet klaar of hij is al bezig met het volgende....
Nu is hij begonnen met het uitkappen en opvoegen van een stuk aan de binnenkant van de schuur. Normaal ligt in die hoek onze voorraad hout voor de komende winters, maar vermits we een jaartje overgeslagen hebben om hout bij te kopen (we hebben nog genoeg liggen voor twee winters) is er wat plaats vrij gekomen. Mits nog wat hout te herschikken kan hij nu die ganse hoek opkuisen en voegen.
Tot nu toe was dat daar een paradijs voor muizen, relmuizen en zelfs ratten. Rudy vond er kilo's leeggegeten walnoten en die beesten haalden al de chaux tussen de stenen uit om er hun nesten in te maken. Dat zal dus binnenkort niet meer lukken, als alle voegen mooi dicht zijn zal het ongedierte hopelijk ook weg blijven!
Al van toen we hier pas woonden had Rudy het in zijn hoofd gehaald om ooit ons "boske" (het is dus echt maar een mini-bosje, eerder een paar bomen en struiken samen) op te kuisen en er een wandel padje in te maken .
Vorige winter werd het bosje eindelijk serieus opgekuist, dode bomen gingen eruit, andere werden gesnoeid en er kwam stilaan orde in de chaos.
Nu heeft Rudy eindelijk zijn "projectje" afgewerkt. Alle bramen en andere doornige struiken zijn verwijderd en hij heeft zowaar een padje gemaakt in het boske .
Volgend seizoen zullen de gasten dus kunnen wandelen in ons eigen bosje, al zullen ze dan wel moeten genoegen nemen met een heel kort wandelingetje, meer bepaald 80 (tachtig) meter .
Vorige zondag kwamen we weer samen met ons kliekske. Het had 's morgens gevroren maar het werd een prachtige zonnige dag en Luc en Annick ontvingen ons met een aperitief op het terras. Eerst was het nog efkes fris, maar na een tijdje was het echt aangenaam zo uit de wind en in de zon.
Annick had voor raclette gezorgd en de keuze was enorm, en ik denk dat iedereen eigenlijk "een beetje" teveel had gegeten! Het was super lekker en heel gezellig.
Claude moest forfait geven, de "jacht"ging voor maar Isabelle kwam wel en bracht de kindjes mee. Net zoals de vorige keer bij ons, hebben we ze nauwelijks gezien of gehoord, het zijn echt schatten van kinderen!
Gisteren was het voor Kerim eindelijk zo ver; hij vertrok naar China. We brachten hem naar Blagnac waar hij een vlucht nam naar Parijs.
Na het afleveren van de bagage hadden we nog ruim de tijd om samen iets te drinken en afscheid te nemen .
In Parijs moest hij 3 uur wachten en dan vloog hij verder met China Eastern Airlines tot in Shanghai. Normaal was het dan weer 3 uur wachten en dan moest hij zijn laatste vlucht nemen tot in Xi An, waar er dan een contactpersoon van zijn eerste vrijwilligersproject hem zou komen ophalen.
Na een eerste berichtje dat hij was opgestegen in Parijs was het lang wachten voor we terug iets van hem hoorden.
Na het verlossende sms-je dat hij geland was maar dat er "wat problemen waren" was het hier weer nagel bijtend (ik dus ) afwachten tot het volgende berichtje.
Uiteindelijk bleek dat hij met heel wat vertraging toch goed aangekomen was in Xi An, maar zijn bagage die was er niet .
Blijkbaar spraken ze daar op die luchthaven ook zo goed als geen Engels dus het communiceren liep niet echt vlot.
Ook was zijn contactpersoon er niet om hem op te halen.
Enfin, het laatste wat we tot nu toe weten is dat hij zijn contactpersoon toch heeft kunnen bereiken en ze zouden hem alsnog komen ophalen. Zijn bagage zou normaal gezien vandaag moeten aankomen.
We hopen dus dat hij de nacht niet op de luchthaven heeft moeten doorbrengen maar we wachten nog steeds op een nieuw sms-je.
Het feit dat het in China 7 uur later is dan hier maakt het natuurlijk ook niet echt simpel. Het is constant tellen hoe laat het nu ginder is.
We zijn natuurlijk fier op hem dat hij de wereld wil zien en dat hij als vrijwilliger wil gaan werken, maar langs de andere kant is er toch steeds die bezorgdheid. China is nu niet direct bij de deur en na zijn eerste 2 projecten in China, gaat hij verder reizen richting Laos, Thailand en... typisch Kerim, "hij zal nog wel zien". We weten dus ook niet wanneer hij terug komt maar dat zal alleszins niet zijn voor eind mei.
Iedere herfst en winter staan er hier snoeiwerken op het programma.
Rudy heeft zich deze keer nog eens goed laten gaan in de vijgenbomen . Maar... het was nodig, want als je die bomen hun gang laat gaan worden ze echt veel te groot. Er werd dus duchtig gezaagd en gesnoeid en vanaf volgende lente mogen ze weer stilaan beginnen groeien, zodat we in september weer lekkere vijgen confituur kunnen maken .
Aan een huis met tuin is er altijd wel iets van onderhoudswerken te doen.
Dit jaar was het hoog tijd om de oprijlaan weer eens onder handen te nemen. Steentjes werden besteld en geleverd (onder het toeziend oog van het baasje en Folie ).
Daarna werden alle steentjes netjes verdeeld.
En dan werd alles vastgereden met een rol.
Rudy heeft ook 2 drempels gemaakt, om zo de postbode wat af te remmen als hij langs komt. Bij onze vroegere postbode hadden we daar geen probleem mee, maar de jonge gasten die hier tegenwoordig de oprijlaan opgevlogen komen zijn precies een rally aan't rijden. Niet alleen is dat gevaarlijk als er hier in't seizoen kindjes aan't spelen zijn, maar ook houden we ons hart vast als onze honden buiten zijn. We vernamen trouwens onlangs nog dat er bij buren één van hun honden werd doodgereden door de postbode, op de oprijlaan. Dat wil je toch echt niet meemaken!
Vorig seizoen waren er weer veel gasten die van sommige gerechten graag het recept wilden hebben. Bij deze ga ik dus weer proberen om de volgende weken af en toe een paar simpele en lekkere receptjes te posten op mijn kookblog. (http://www.bloggen.be/aucercledeschenesculinair/)
Heb je vragen, staat jouw "lievelingsreceptje" nog niet op de blog, heb je zelf nog een tof recept, laat het maar weten, je kan reageren via de blog of je kan me ook gewoon mailen!
Regelmatig staan wij stil bij het feit hoe de prachtig de natuur wel niet is. In de tuin, of tijdens een wandeling, gewoon zien hoe mooi een bloemetje of een stukje mos kan zijn, wij kunnen er nog steeds in bewondering naar kijken en van genieten.
Laatst ontdekte Rudy tijdens het snoeien in de tuin weer zo'n mooi "wondertje", het deed ons een beetje denken aan een Tilansia en aan de tijd in de bloemenwinkel toen de Tilandsia's "in" waren en we die met honderden verkochten.
Waarschijnlijk is het een soort van korstmos, maar het zag er in ieder geval prachtig uit.
Onze kippen zijn al een paar weken goed "in form" en leggen dagelijks een flinke portie eitjes. Zelfs nadat we de eieren uitdelen aan vrienden en buren blijven er nog meer dan genoeg over voor onszelf en dus moet ik regelmatig actie ondernemen om een voorraad eieren op te gebruiken.
Ik heb dus weer een serieuze hoeveelheid advokaat gemaakt en daar zullen de gasten volgend seizoen terug kunnen van genieten bij de koffie. Maar ook in dessertjes gebruik ik regelmatig advokaat en vooral de advokaat parfait viel vorig jaar heel erg in de smaak bij onze gasten dus ik denk dat die volgend seizoen ook nog op het menu zal staan!
Ja, sommige mensen zullen het misschien niet geloven, maar zelfs hier in Frankrijk gaat met regelmatig mee met de tijd.
Een tijdje geleden stond er hier ineens een camionette van Veolia, oftewel, de waterleiding op onze'n hof. Bleek dat ze een toestelletje kwamen installeren om automatisch de stand van de watermeter te kunnen aflezen in hun kantoren.
Een paar jaar geleden hadden ze al een nieuwe watermeter geïnstalleerd zodat ze de stand vanop een paar meter afstand konden aflezen (lees, van in hun auto ) maar nu zijn ze dus nog een stapje verder gegaan en kunnen ze via een soort van GPS systeem de stand aflezen in hun kantoor.
Nu is't enkel maar te hopen dat dat toestelletje niet tilt slaat en dat onze waterrekening niet ineens de hoogte ingaat .
Het is hier de laatste dagen al veel bewolkt geweest, met af en toe wat regen. Rudy die blijft volharden en werkt buiten rustig verder maar ik verkies toch om mij binnen bezig te houden.
Vermits ik van Claude een serieuze hoeveelheid rode uien kreeg was het hoog tijd om daar iets mee te doen.
Ik maakte een rode uien confituur met veenbessen en het resultaat mag er zijn. De potjes staan al klaar om volgend seizoen te gebruiken en de confituur zal zeker smaken bij een stukje foie gras of bij een lekkere paté!
Vorige zaterdag hield Ginette een Tupperware bijeenkomst.
De demonstratrice, Marilyn, maakte een praliné cake en kip met een currysaus met abrikozen en rijst en dat allemaal in de microgolfoven en natuurlijk door gebruik te maken van Tupperware benodigdheden.
Annick en Ginette kochten op een vorige bijeenkomst al een uien-en kruidensnijder en waren daar super enthousiast over. Annick demonstreerde het toestelletje, maar ik hou het toch maar bij plank en mes om uien te snijden en voor grote hoeveelheden gebruik ik mijn Magimix.
Het was een gezellige namiddag (met duidelijk tijd tekort om foto's te nemen ) en uiteindelijk kocht ik o.a. een nieuwe Mandoline. De mijne is meer dan 25 jaar oud en krijgt barstjes in het plastiek, dus het was hoog tijd om een nieuwe aan te schaffen. Ook een handige cake opbergdoos stond op mijn verlanglijstje en die is dus ook besteld.
Tupperware heeft een enorm aanbod van dozen, potten enz en dat allemaal in plastiek, en op zo'n bijeenkomst is de verleiding natuurlijk groot om heel wat te kopen, maar vermits het toch wel dure producten zijn heb ik mij wijselijk beperkt tot hetgeen ik echt nodig had !
Nu de achterkant van de schuur ook mag gezien worden werd het ook tijd om de notenbomen die daar staan eens te kortwieken. Ook al de wilde acacia boompjes die er altijd opschieten hebben Rudy en Kerim weg gedaan, zodat er nu heel wat meer licht en zon op de schuur valt. De kippen hebben nu weer wat extra loopruimte en zij zullen er wel voor zorgen dat het daar onderhouden wordt .
Werkende mensen worden al eens vuil, zoveel is zeker! Rudy nam een "zelfportret" na het afspuiten van de achtermuur van de schuur, zijn kleren had hij met de tuinslang afgespoten maar hij had zich niet gerealiseerd dat zijn gezicht er even "mooi" uitzag tot hij zich in de spiegel bekeek!
Toen Kerim en ik in België waren heeft Rudy niet stil gezeten (dat had ik ook niet verwacht ).
Hij heeft in zijn eentje de achterkant van de schuur helemaal opgekuist en gevoegd en nu moet enkel nog het kleine stukje muur aan de voorkant van de schuur afgewerkt worden.
Gisteren kwamen de Belgische Bourgondiërs voor de 2de keer bij elkaar en deze keer waren wij gastheer en gastvrouw. Het was leuk om iedereen weer terug te zien en ook de 3 kindjes van Claude en Isabelle waren ditmaal van de partij. Ik had dus af en toe 3 paar helpende handen in de keuken en ook voorproeven deden ze alle drie even graag!
Maar het mag gezegd worden, het zijn 3 super lieve kindjes en we hadden er geen omzien naar. Aimé is sinds ze zelf een hond hebben een dikke hondenvriend geworden (vroeger was hij er doodsbang van) en onze Folie genoot met volle teugen van de extra aandacht!
Rudy had het ons al laten weten toen we in België waren; onze Poema is verdwenen! Hij is nu al 2 weken weg en we hebben de hoop opgegeven om hem nog levend terug te zien.
Dat wil dus zeggen dat we op één maand weer 2 poezen kwijt zijn geraakt, eerst Rosso en nu Poema. We kunnen zoals steeds maar gissen wat er gebeurd is, maar toeval kan dit toch niet meer zijn! Maar wat doe je eraan? Klacht indienen tegen "onbekenden"? Ik vrees dat dat zowiezo niets zou uithalen. We zullen er ons dus moeten bij neerleggen dat wij blijkbaar in een heel onveilige buurt voor katten wonen en we hopen dat onze Snowy, die ondertussen al 11 jaar is, en Santos die toch ook al 6 jaar is nog heel lang bij ons mogen blijven.
Au Cercle Des Chênes
.
.
) afwachten tot het volgende berichtje.
. 
.
).
.
