Gisteren was het voor Kerim eindelijk zo ver; hij vertrok naar China. We brachten hem naar Blagnac waar hij een vlucht nam naar Parijs.
Na het afleveren van de bagage hadden we nog ruim de tijd om samen iets te drinken en afscheid te nemen  .
In Parijs moest hij 3 uur wachten en dan vloog hij verder met China Eastern Airlines tot in Shanghai. Normaal was het dan weer 3 uur wachten en dan moest hij zijn laatste vlucht nemen tot in Xi An, waar er dan een contactpersoon van zijn eerste vrijwilligersproject hem zou komen ophalen.
Na een eerste berichtje dat hij was opgestegen in Parijs was het lang wachten voor we terug iets van hem hoorden.
Na het verlossende sms-je dat hij geland was maar dat er "wat problemen waren" was het hier weer nagel bijtend (ik dus  ) afwachten tot het volgende berichtje.
Uiteindelijk bleek dat hij met heel wat vertraging toch goed aangekomen was in Xi An, maar zijn bagage die was er niet  .
Blijkbaar spraken ze daar op die luchthaven ook zo goed als geen Engels dus het communiceren liep niet echt vlot.
Ook was zijn contactpersoon er niet om hem op te halen.
Enfin, het laatste wat we tot nu toe weten is dat hij zijn contactpersoon toch heeft kunnen bereiken en ze zouden hem alsnog komen ophalen. Zijn bagage zou normaal gezien vandaag moeten aankomen.
We hopen dus dat hij de nacht niet op de luchthaven heeft moeten doorbrengen maar we wachten nog steeds op een nieuw sms-je.
Het feit dat het in China 7 uur later is dan hier maakt het natuurlijk ook niet echt simpel. Het is constant tellen hoe laat het nu ginder is.
We zijn natuurlijk fier op hem dat hij de wereld wil zien en dat hij als vrijwilliger wil gaan werken, maar langs de andere kant is er toch steeds die bezorgdheid. China is nu niet direct bij de deur en na zijn eerste 2 projecten in China, gaat hij verder reizen richting Laos, Thailand en... typisch Kerim, "hij zal nog wel zien". We weten dus ook niet wanneer hij terug komt maar dat zal alleszins niet zijn voor eind mei.
07-12-2013 om 00:00
geschreven door Myriam&Rudy 
|
Au Cercle Des Chênes
.
.
).
