Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
29-11-2011
Jong geleerd ...
Onze Rosso is amper 5 maand maar hij vangt al muizen dat het een lieve lust is! Liefst van al brengt hij zijn trofeeën naar binnen zodat wij zeker goed kunnen zien wat hij al allemaal kan vangen Nu ja, jong geleerd is oud gedaan zullen we maar denken en al bij al is het wel fijn dat onze 5 katten het muizenbestand hier binnen de perken houden!
Vijf katten in huis dat is soms toch echt niet te doen! Vooral 's morgens als ze eten willen is het een echt zottekot! Ze miauwen om ter hardst, draaien rond Rudy zijn benen en sommige (Poema en Rufus) kunnen echt niet wachten en springen constant op het aanrecht om al een aanval te doen op het blik. Huguette, die de katten komt eten geven als wij op vakantie gaan, weet echt niet hoe we het klaarspelen Bij haar vliegen de kommetjes met eten al in het rond voor ze op de grond staan Ik moet toegeven het is een hele kunst om niet over de één of andere kat te vallen als ze zo rond je benen draaien en de volle kommetjes heelhuids op de grond zetten lukt bij ons ook niet altijd Maar als ze dan eindelijk beginnen te eten zijn ze voor een paar "seconden" (je kan echt niet spreken van "minuten") rustig. Tot de eerste zijn kommetje leeg is (meestal is dat Poema) en die direkt een aanval doet op het eten van één van de andere vier Ondertussen zitten Sirka en Folie rustig te wachten tot de katten allemaal gedaan hebben met eten, dan kunnen zij de kommetjes gaan "afwassen".
Zoals beloofd hier de eerste voor, tijdens en na foto's van de eerste muur die volledig opnieuw gevoegd is. Al zeg ik het zelf het resultaat is prachtig!
Een ongeluk komt nooit alleen zegt men en bij ons is dat van toepassing op... tegenslag met toestellen enz.
Een paar weken geleden deed Rudy zijn boormachien het niet meer, maar ja hij had dat gekocht in '77 ( ja echt, 1977) en dat machien heeft dus echt wel dienst gedaan! Allez, wij dus een nieuw gaan kopen, dit keer op batterijen en ik ben eens curieus hoe lang dat spel gaat marcheren
Om in de "werkmachines" te blijven was het volgende dat stuk ging de kettingzaag. Nu ja, da's hier om de 2 à 3 jaar dat die hun geest geven, dus daar stonden we niet van te kijken. Dus, een nieuwe gaan kopen!
Daarna was het onze printer die het opgaf, en dat na amper 2 jaar . We hadden nog nieuwe inktpatronen in reserve liggen dus wij op zoek naar een nieuwe printer en dus liefst dezelfde. Noppes dus, dezelfde kan je niet meer krijgen dus werd het een nieuwer model van hetzelfde merk, met .... ja een ander soort inktpatronen
Ondertussen was Kerim ook nog met de Mitsubishi naar de autocontrole geweest en ja, de 2 voorbanden waren versleten en moesten vervangen worden Weer kosten
Gisterenmorgen was het dan de beurt aan de betonmolen, na 6 jaar trouwe dienst gaf hij forfait en dus gingen Rudy en Anthony een nieuwe kopen. Het is krak hetzelfde model enkel het kleurtje is wat meer flashy!
Om een lang verhaal kort te maken, het geld is op deze maand
Ja, eindelijk ben ik aan't meehelpen. De eerste 2 muren zijn volledig uitgekapt en dinsdag zijn Rudy en Anthony beginnen te voegen. Ik had een afspraak die al weken vast lag dus mocht ik nog een dagje "rusten". Gisteren ben ik dan begonnen aan mijn eigen "muurtje" te voegen. In de voormiddag hadden we wel al een verplichte pauze, want Anne en Tommy kwamen onverwachts langs. Ze hebben een paar weken vakantie en die brengen ze door in hun huis in Frespech, daarna keren ze terug naar Abu Dabi. We hielden dus een extra lange koffiepauze
Na het koken en eten vloog ik er na de middag dan terug in. En ik heb het geweten s'Avonds deden mijn armen serieus pijn, ik wist niet hoe ik ze moest houden, leggen of steken toen ik in mijn zetel voor tv zat. Enfin, deze morgen was alles terug ok en dus zijn we er vol goede moed terug aan begonnen. Normaal gezien zullen morgen de 2 eerste muren volledig klaar zijn Dus in't weekend volgen de foto's van het resultaat!
Sinds gisteren heeft Rudy de hulp gekregen van Anthony. Doordat Anthony een echte professionele stelling heeft, kunnen ze nu tot helemaal bovenaan de muren werken. Gisteren hebben ze de eerste 2 muren volledig verder uitgekapt zodat die klaar waren om vandaag beginnen te voegen.
Vanmorgen, na de nodige voorbereidingen, werden dan de eerste betonmolens gedraaid met zand, renocal en water.
Ook de Shouby komt "meehelpen" met zijn baasje. Af en toe mag hij samen met onze Folie een beetje spelen in de tuin, maar na een tijdje wil Shouby altijd laten zien dat hij wel degelijk een reu is en dan scheiden we ze maar weer.
Kerim is thuis voor het weekend, maandag vertrekt hij terug naar Cahors voor zijn laatste stageweek. Gisteren had hij afgesproken met Oliver dus zat zijn dag vol, maar vandaag is hij al van deze morgen Rudy aan't helpen. Rudy pikeert de stukken los die met zware beton "gevoegd" zijn en Kerim werkt dan alles verder af met het kleine toestel. Gelukkig is het hier nog steeds ongelooflijk prachtig weer, er staat wel een beetje wind, maar de zon schijnt de ganse dag en het is toch 19° in de schaduw. Ideaal weer om buiten te werken! We hebben er deze middag trouwens nog maar eens van geprofiteerd om buiten te eten.
Het zand en de Rénocal die we nodig hebben om te voegen zijn ondertussen ook geleverd. Rudy heeft het zand op het terras laten kappen, dan ligt het op een propere ondergrond, en met een zeil erover blijft het droog en wordt het geen "kattebak" voor onze 5 poezen Nog een voordeel , we zullen nu wel moeten voortdoen, zodat die hoop zand opgebruikt is tegen dat het nieuwe seizoen begint
We waren het al lang van plan en hadden het er al dikwijls over gehad; ons huis zou er veel mooier uitzien als het helemaal mooi opgevoegd zou zijn. En de kogel is door de kerk, deze winter gaat het gebeuren
Het zal een enorm werk worden, en we weten niet hoelang we er gaan over doen, maar we zien wel hoever we geraken! We gaan muur per muur aanpakken en als we't beu zijn.... dan is de rest voor volgende winter
Kerim wil alvast mee helpen (als hij al eens thuis is ), Rudy ziet het helemaal zitten, en waarschijnlijk krijgen we ook nog "professionele" hulp. Ondanks dat Rudy ook wat last heeft van een verkoudheid is hij er al serieus ingevlogen! Dankzij het materiaal van Anthony, zal het "uitkappen" van het oude voegwerk alvast veel vlotter gaan dan dat we dat allemaal met de hand zouden moeten doen. Maar toch zal dat ook nog een héél zware klus worden die ongeveer 30 werkdagen in beslag zal nemen! En dan hebben we het nog niet over het voegen zelf, hoe lang dat zal duren daar hebben we nu nog totaal geen idee van!
Het begin: de muur naast de keuken voor!
Rudy in actie.
Dezelde muur na het uitpikeren.
Achter de hoek, hier moet er wel met een stelling gewerkt worden!
Ja, er is er weer eentje geschrapt van het lijstje
De vuilbakken, die er al sinds vorig jaar helemaal verroest bij stonden hebben een nieuw laagje verf gekregen. En ook voor de petanquespelers is er goed nieuws de "cochonnettes" hebben ook een heel opvallend kleurtje gekregen zodat iedereen het kleine balletje nu goed zal zien liggen Dus, geen excuses meer bij de verliezers, omdat ze "zogezegd" het klein balletje niet konden zien
Voor en na
Ondertussen is Rudy helemaal klaar om aan een héél groot werk te beginnen!!! Iets dat al een paar jaar in ons achterhoofd zat en waar we al lang aan wilden beginnen! De voorbereidingen zijn gestart, het materiaal bijna allemaal in huis, en hulp onderweg!
Omdat het hier nog steeds prachtig weer is wilden we ervan profiteren om nog te genieten van een weekje vakantie. Vermits ik met een serieuze verkoudheid zat vertrokken we een dagje later dan voorzien en uiteindelijk keerden we al na 2 dagen huiswaarts vanwege diezelfde heel hardnekkige verkoudheid
We reden richting Pyreneeën en gingen nadat we de markt in Bagnères-de-Bigorre bezochten, op bezoek bij Karine en Rudi in Antist, zodat we eens met eigen ogen konden zien welke verbouwingen ze al allemaal gerealiseerd hebben. Je kan hun verhaal trouwens ook volgen op deze blog : http://antistlesfaitsdivers2.blogspot.com/ Ze hebben al heel wat werk verzet en als alles goed gaat moeten ze volgend seizoen zeker hun eerste gasten kunnen ontvangen. We werden heel hartelijk ontvangen en in de namiddag genoten we op het terras, waar trouwens een prachtige Kakiboom staat ( laten staan hé Rudi ), van het zonnetje en kregen we uitleg over al de bezienswaardigheden in de buurt.
We maakten samen ook een flinke wandeling in de buurt en genoten van de prachtige uitzichten op o.a. de Pic du Midi. Ook Sirka en Folie, die zich al heel wat beter voelt na haar operatie, haalden hun hartje op.
De volgende dag maakten we nog een rondrit langs de Col d'Aspin, maar omdat ik mij echt rotslecht voelde na nog maar eens een ganse nacht hoesten en keelpijn beslisten we om vervroegd terug naar huis te keren, temeer omdat Rudy ondertussen ook al begon te hoesten
We gaan zonder twijfel zo vlug mogelijk nog eens terug richting Pyreneeën want het is echt een prachtige streek!
En nu ga ik dus eerst eens goed uitzieken en afwachten of Rudy het al dan niet ook zitten heeft!
Onze eerste eigen appelsientjes zijn rijp! Alhoewel, de eerste oogst maar pover is De meeste appelsienen zijn onderaan opengebarsten, waarschijnlijk heeft ons boompje te droog gestaan, en door dan ineens te veel water te krijgen zijn ze echt gebarsten. De vrucht zelf was trouwens niet te eten: veel te droog! Maar de schillen ga ik wel gebruiken om voor het eerst zelf "orancello" te maken. Mijn zelf gemaakte limoncello valt hier steeds goed in de smaak, maar vermits Rudy geen citroen lust zou hij graag hebben dat ik hetzelde recept eens maak met appelsien i.p.v. met citroen. Daar gaan we dus binnenkort werk van maken!
Folie is stilletjes aan terug "de oude" aan"t worden. Deze morgen heeft ze al haar brokjes op gegeten en ze wandelt al regelmatig terug naar buiten. De wonde doet blijkbaar nog wel wat pijn, want als ze moet rechtstaan doet ze dat toch wel erg voorzichtig. Rudy is nu met haar naar de dierenarts voor controle en hopelijk is alles in orde.
Gisteren gingen Rufus en Rosso gezellig samen bij onze Folie liggen, het was net of ze wilden haar wat opbeuren. Ze geven echt kopjes en likjes aan Folie, het is prachtig om ze bezig te zien. De 2 katertjes zijn trouwens al helemaal hersteld, maar ja, een castratie is natuurlijk maar een kleine ingreep in vergelijking met een sterilisatie.
Na weken van twijfelen en na overleg met Bénédicte hebben we besloten om onze Folie te laten steriliseren. We willen het risico niet meer lopen dat er bij een zwangerschap iets zou mis gaan (zoals bij Sirka), en zelfs al gaat alles goed, hoe vindt je hier genoeg mensen die bereid zijn om zich een Golden aan te schaffen en er dan ook nog héél goed voor te zorgen ook? We weten van Bénédicte, die meestal toch maar 2 nestjes per jaar heeft, en een ervaren kweekster is die leeft voor haar Goldens, hoe moeilijk het is om haar puppies bij fatsoenlijke gezinnen onder te brengen.
Dus, geen pups voor Folie!
Ook Rufus en Rosso waren oud genoeg voor een castratie, wat we zowieso laten doen bij al onze katers, en dus vertrokken we vanmorgen om 7u30 richting dierenarts met 2 katten en 1 hond.
Voor we goed en wel vertrokken waren had er één van de katten een "boodschapje" gedaan in de poezenmand. Dat werd dus een rit met serieuze "geurhinder". Folie was ook al een beetje over haar toeren, precies of ze wist dat er iets stond te gebeuren. We lieten onze "beestenboel" in de goede handen van Claire en deze namiddag om 15u mochten we iedereen terug gaan ophalen.
Rufus en Rosso zijn nog nooit zo rustig geweest en liggen nog steeds te slapen. Af en toe doen ze een poging om rond te wandelen, maar het is meer waggelen dan lopen en dus gaan ze maar terug in hun zetel liggen.
Folie had het koud en die hebben we ondergedekt om verder te slapen. Ze heeft enkel serieus gedronken en voor de rest slaapt ze rustig verder. Donderdag moeten we terug voor controle en maandag de 21ste mogen de draadjes eruit.
Voor het 2de jaar op rij hebben we onze eigen siervruchten staan achter de schuur. Hoe ze daar gekomen zijn weten we niet maar vorig jaar stonden ze er voor het eerst en dit jaar staan ze er weer en er zijn een paar variëteiten bijgekomen.
Ze brengen wat kleur op onze tafels nu we hier al sinds gisteren in de regen zitten. De volgende dagen voorspellen ze nog meer regen, maar gelukkig is het hier niet zoals aan de Côte d'Azur, waar er zware overstromingen zijn. Het was trouwens toch eens hoog tijd dat er wat regen viel na al die weken van droogte. Het gras is hier nog steeds "ros" en hopelijk krijgt het nu nog even een boost dankzij de regen, zodat onze kippen in de winter op een "groene" wei zitten.
Door de geboorte van de tweeling van Siem en Sara is den bompa van Antwerpen nu overgrootvader van de eerste mannelijke "de Ruijter". En natuurlijk is hij daar erg fier op! We gingen dan ook samen met Siem en Sara en Lenn en Nore naar den bompa, en wees maar zeker dat er foto's gemaakt werden. Binnenkort zal er in de Gazet van Antwerpen ook nog een artikeltje met foto verschijnen, we zijn benieuwd!
Wel: o.a. héél veel gaan eten en koffietjes gaan drinken. Vrienden en familie bezoeken. Gaan shoppen met onze 2 jongste zonen en als extraatje mocht ik ook nog eens met mijn oudste zoon gaan shoppen
We gingen ook voor de allereerste keer naar een voetbalmatch kijken , want we wilden onze Nils nu toch wel eens zien spelen Hij maakte zelfs een goal, maar... we misten de moment suprème , blijkbaar waren we juist naar de honden aan't kijken
Na een vlotte terugreis kwamen we vanavond terug thuis, nadat we een tussenstop hielden in Cahors om daar Kerim op zijn stageplaats achter te laten. De komende 4 weken zal hij stage doen in "Le Chartreuse".
En dan nu, zoals beloofd, de eerste foto's van ons verblijf in België.
We hadden er lang moeten op wachten, maar vorige week konden we eindelijk volop genieten van onze kleinkindjes. Zondagvoormiddag gingen we dan ook dadelijk naar Siem en Sara om de tweeling te bewonderen.
De eerste kennismaking van Nore met Pappi Rudy
Lenn bleef zalig verder slapen en trok zich niets aan van het bezoek.
Au Cercle Des Chênes
. We hadden nog nieuwe inktpatronen in reserve liggen dus wij op zoek naar een nieuwe printer en dus liefst dezelfde. Noppes dus, dezelfde kan je niet meer krijgen dus werd het een nieuwer model van hetzelfde merk, met .... ja een ander soort inktpatronen 
Weer kosten 
Rudy in actie.
de "cochonnettes" hebben ook een heel opvallend kleurtje gekregen zodat iedereen het kleine balletje nu goed zal zien liggen 
, blijkbaar waren we juist naar de honden aan't kijken 
