Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
19-01-2014
Een nieuwe thermometer!
Tussendoor amuseert Rudy zich al eens en dus heeft hij voor een nieuwe buiten thermometer gezorgd !
Ook in "la douce France" gaan ze soms mee met hun tijd!
In Agen, op de parking van de Geant supermarkt hebben ze de volledige parking overkoepelt met zonnepanelen.
Niet enkel wekken ze zo energie op, maar ik vind het vooral leuk dat je je auto nu in de schaduw kan parkeren! Vooral in de zomer is dat hier echt een luxe en ze mogen dit voorbeeld gerust volgen in de supermarkten in Villeneuve, want de parkeerplaatsjes in de schaduw van een enkele boom zijn altijd zeer gegeerd.
Onze jongste is reeds aan de tweede etappe van zijn reis in Azië begonnen. Meer dan een maand zit hij nu al in China en hij is nu meer dan 2000 km verder oostwaarts gereisd, met de trein.
Ik wist ook eerst niet wat het was, maar dit is dus zijn treinticket!
Af en toe post hij een paar foto's op fb zodat wij ook een idee hebben hoe het daar is. Eén ding is duidelijk, het is er koud... het vriest alle dagen, ook overdag, en in de huizen is geen verwarming!
Onze zoon is ook stilaan een "BV" aan't worden in het verre China, want blijkbaar hebben ze daar op de meeste plaatsen nog nooit een Westerling (= blanke) gezien, en dus wordt er regelmatig gevraagd of ze een foto van hem mogen nemen!!!
Engels wordt er ook zo goed als nergens gesproken, op de trein zat hij samen met Chinese studenten en ook die spraken maar een enkel woordje Engels! Ze waren wel super vriendelijk, en boden hem ook hun eten aan.
Hij is dus nog steeds positief over zijn avontuur, maar eerlijk gezegd spreekt China ons niet echt aan...
Het is al 8,5 jaar geleden dat Sirka in ons leven kwam. Niet alleen zij was toen nog een piepjonge puppy, ook Kerim die fier poseert met Sirka was toen nog een echt kind! We kochten Sirka net voor we naar Frankrijk verhuisden en dit is dan ook één van de laatste foto's die in Kessel-Lo genomen zijn.
Ook onze Folie heeft al 3 kaarsjes uitgeblazen en toch lijkt het net of ze is hier nog niet zo lang.
De foto werd genomen toen we haar gingen bezoeken bij de kweekster.
En dit zijn onze twee dames nu, Sirka krijgt al wat last van ouderdom kwaaltjes en ze krijgt ook al serieus veel grijze haren!
Onze Folie is in de fleur van haar leven, ze is nog steeds even speels en vinnig als in het begin!
Jullie hebben even moeten wachten op een verslagje, maar ik ben het nieuwe jaar begonnen met een zeer zware verkoudheid en heb al 3 dagen meer in de zetel gelegen dan wat anders. Af en toe een boekje lezen, een machientje was insteken en daar blijft het tot nu toe bij. Gelukkig zorgt Rudy dat er op tijd en stond eten op tafel komt!
Wij vierden oudjaar deze keer in "Les voyageurs" een hotel-restaurant in Tournon d'Agenais. Het eten was lekker, de muziek was niet super, maar allez, de vrouwen hebben zich toch weer goed kunnen laten gaan op de dansvloer en da's het voornaamste . In tegenstelling tot vorig jaar werd er deze keer wel op tijd afgeteld en er was zelfs gezorgd voor wat vuurwerk.
De foto's zijn niet bijzonder maar ik was mijn fototoestel vergeten en moest dus noodgedwongen foto's maken met de gsm.
Bij deze willen we al onze familie, onze naasten, onze lieve vrienden en kennissen en alle gasten nog een fantastisch 2014 wensen!
Het was weer eventjes stil op de blog, maar we genoten van de Kerstdagen samen met de familie en vrienden in België.
We willen iedereen nog eens heel erg bedanken voor de fijne ontvangst, de leuke etentjes, de onverwachte geschenken en al de mooie momenten samen! Het was tof en we hebben er echt van genoten, maar nu zijn we toch ook weer blij om terug thuis te zijn!
Kerim is nu al meer dan een week in China en alles gaat goed.
Zijn bagage is met een dagje vertraging uiteindelijk goed aangekomen en hij is ook zonder al te veel problemen op zijn verblijfplaats geraakt.
Spijtig is wel dat er maar 2 vrijwilligers zijn (het is nu ook winter in China!) en ze moeten maar een paar uur per dag werken. Tof zou je denken, dan heeft hij veel vrije tijd, maar China is geen Zuid-Afrika!
Er zijn GEEN Westerlingen waar hij zit, GEEN toeristen, en al de Chinezen spreken enkel maar Chinees! Niemand van de plaatselijke bevolking spreekt Engels, enkel één contactpersoon spreekt wat Engels. Die zorgt er dan ook voor dat de vrijwilligers briefjes hebben met hun adres in Chinees schrift, zodat ze door een taxichauffeur altijd op het juiste adres kunnen afgezet worden.
En dan is er het internet! De verbinding is meestal slecht en traag. Kerim heeft zijn laptop niet mee genomen omdat hij nog wil rondtrekken, en er is wel een pc in hun huis, maar... die is in het Chinees! Iets opzoeken op Google, films downloaden en bekijken dat kan dus allemaal niet! Gelukkig liggen er een paar Engelstalige boeken in huis en nu gaat hij dus lezen ....
Wat hij natuurlijk wel tof vind zijn de panda's! Er zit zelfs een bruine panda in het reservaat en dat zou de enige bruine panda in de wereld zijn.
Ook ging hij in't weekend al eens naar Xi an, en bezocht er het Terra cotta museum en de Big Goos Pagoda.
Sinds wij hier acht jaar geleden zijn komen wonen merk je toch dat er ook hier heel wat veranderd.
De winters zijn naar ons gevoel strenger en somberder dan enkele jaren geleden, maar hopelijk is dat maar tijdelijk!
Positief is dan weer dat we in die sombere winters meer kerstverlichting en versiering zien opduiken. In Villeneuve-sur-Lot is dat echt opvallend. We herinneren ons nog hoe we een paar jaar geleden bijna alleen rondliepen op de kerstmarkt, er was geen volk en geen kerstsfeer, nu heerst er een gezellige drukte in de heel mooi versierde straten en op de pleinen.
Voor wie Rudy kent is het niets nieuws, mijn ventje kan niet stil zitten!
Het ene werkje is nog niet klaar of hij is al bezig met het volgende....
Nu is hij begonnen met het uitkappen en opvoegen van een stuk aan de binnenkant van de schuur. Normaal ligt in die hoek onze voorraad hout voor de komende winters, maar vermits we een jaartje overgeslagen hebben om hout bij te kopen (we hebben nog genoeg liggen voor twee winters) is er wat plaats vrij gekomen. Mits nog wat hout te herschikken kan hij nu die ganse hoek opkuisen en voegen.
Tot nu toe was dat daar een paradijs voor muizen, relmuizen en zelfs ratten. Rudy vond er kilo's leeggegeten walnoten en die beesten haalden al de chaux tussen de stenen uit om er hun nesten in te maken. Dat zal dus binnenkort niet meer lukken, als alle voegen mooi dicht zijn zal het ongedierte hopelijk ook weg blijven!
Al van toen we hier pas woonden had Rudy het in zijn hoofd gehaald om ooit ons "boske" (het is dus echt maar een mini-bosje, eerder een paar bomen en struiken samen) op te kuisen en er een wandel padje in te maken .
Vorige winter werd het bosje eindelijk serieus opgekuist, dode bomen gingen eruit, andere werden gesnoeid en er kwam stilaan orde in de chaos.
Nu heeft Rudy eindelijk zijn "projectje" afgewerkt. Alle bramen en andere doornige struiken zijn verwijderd en hij heeft zowaar een padje gemaakt in het boske .
Volgend seizoen zullen de gasten dus kunnen wandelen in ons eigen bosje, al zullen ze dan wel moeten genoegen nemen met een heel kort wandelingetje, meer bepaald 80 (tachtig) meter .
Vorige zondag kwamen we weer samen met ons kliekske. Het had 's morgens gevroren maar het werd een prachtige zonnige dag en Luc en Annick ontvingen ons met een aperitief op het terras. Eerst was het nog efkes fris, maar na een tijdje was het echt aangenaam zo uit de wind en in de zon.
Annick had voor raclette gezorgd en de keuze was enorm, en ik denk dat iedereen eigenlijk "een beetje" teveel had gegeten! Het was super lekker en heel gezellig.
Claude moest forfait geven, de "jacht"ging voor maar Isabelle kwam wel en bracht de kindjes mee. Net zoals de vorige keer bij ons, hebben we ze nauwelijks gezien of gehoord, het zijn echt schatten van kinderen!
Gisteren was het voor Kerim eindelijk zo ver; hij vertrok naar China. We brachten hem naar Blagnac waar hij een vlucht nam naar Parijs.
Na het afleveren van de bagage hadden we nog ruim de tijd om samen iets te drinken en afscheid te nemen .
In Parijs moest hij 3 uur wachten en dan vloog hij verder met China Eastern Airlines tot in Shanghai. Normaal was het dan weer 3 uur wachten en dan moest hij zijn laatste vlucht nemen tot in Xi An, waar er dan een contactpersoon van zijn eerste vrijwilligersproject hem zou komen ophalen.
Na een eerste berichtje dat hij was opgestegen in Parijs was het lang wachten voor we terug iets van hem hoorden.
Na het verlossende sms-je dat hij geland was maar dat er "wat problemen waren" was het hier weer nagel bijtend (ik dus ) afwachten tot het volgende berichtje.
Uiteindelijk bleek dat hij met heel wat vertraging toch goed aangekomen was in Xi An, maar zijn bagage die was er niet .
Blijkbaar spraken ze daar op die luchthaven ook zo goed als geen Engels dus het communiceren liep niet echt vlot.
Ook was zijn contactpersoon er niet om hem op te halen.
Enfin, het laatste wat we tot nu toe weten is dat hij zijn contactpersoon toch heeft kunnen bereiken en ze zouden hem alsnog komen ophalen. Zijn bagage zou normaal gezien vandaag moeten aankomen.
We hopen dus dat hij de nacht niet op de luchthaven heeft moeten doorbrengen maar we wachten nog steeds op een nieuw sms-je.
Het feit dat het in China 7 uur later is dan hier maakt het natuurlijk ook niet echt simpel. Het is constant tellen hoe laat het nu ginder is.
We zijn natuurlijk fier op hem dat hij de wereld wil zien en dat hij als vrijwilliger wil gaan werken, maar langs de andere kant is er toch steeds die bezorgdheid. China is nu niet direct bij de deur en na zijn eerste 2 projecten in China, gaat hij verder reizen richting Laos, Thailand en... typisch Kerim, "hij zal nog wel zien". We weten dus ook niet wanneer hij terug komt maar dat zal alleszins niet zijn voor eind mei.
Iedere herfst en winter staan er hier snoeiwerken op het programma.
Rudy heeft zich deze keer nog eens goed laten gaan in de vijgenbomen . Maar... het was nodig, want als je die bomen hun gang laat gaan worden ze echt veel te groot. Er werd dus duchtig gezaagd en gesnoeid en vanaf volgende lente mogen ze weer stilaan beginnen groeien, zodat we in september weer lekkere vijgen confituur kunnen maken .
Aan een huis met tuin is er altijd wel iets van onderhoudswerken te doen.
Dit jaar was het hoog tijd om de oprijlaan weer eens onder handen te nemen. Steentjes werden besteld en geleverd (onder het toeziend oog van het baasje en Folie ).
Daarna werden alle steentjes netjes verdeeld.
En dan werd alles vastgereden met een rol.
Rudy heeft ook 2 drempels gemaakt, om zo de postbode wat af te remmen als hij langs komt. Bij onze vroegere postbode hadden we daar geen probleem mee, maar de jonge gasten die hier tegenwoordig de oprijlaan opgevlogen komen zijn precies een rally aan't rijden. Niet alleen is dat gevaarlijk als er hier in't seizoen kindjes aan't spelen zijn, maar ook houden we ons hart vast als onze honden buiten zijn. We vernamen trouwens onlangs nog dat er bij buren één van hun honden werd doodgereden door de postbode, op de oprijlaan. Dat wil je toch echt niet meemaken!
Vorig seizoen waren er weer veel gasten die van sommige gerechten graag het recept wilden hebben. Bij deze ga ik dus weer proberen om de volgende weken af en toe een paar simpele en lekkere receptjes te posten op mijn kookblog. (http://www.bloggen.be/aucercledeschenesculinair/)
Heb je vragen, staat jouw "lievelingsreceptje" nog niet op de blog, heb je zelf nog een tof recept, laat het maar weten, je kan reageren via de blog of je kan me ook gewoon mailen!
Regelmatig staan wij stil bij het feit hoe de prachtig de natuur wel niet is. In de tuin, of tijdens een wandeling, gewoon zien hoe mooi een bloemetje of een stukje mos kan zijn, wij kunnen er nog steeds in bewondering naar kijken en van genieten.
Laatst ontdekte Rudy tijdens het snoeien in de tuin weer zo'n mooi "wondertje", het deed ons een beetje denken aan een Tilansia en aan de tijd in de bloemenwinkel toen de Tilandsia's "in" waren en we die met honderden verkochten.
Waarschijnlijk is het een soort van korstmos, maar het zag er in ieder geval prachtig uit.
Onze kippen zijn al een paar weken goed "in form" en leggen dagelijks een flinke portie eitjes. Zelfs nadat we de eieren uitdelen aan vrienden en buren blijven er nog meer dan genoeg over voor onszelf en dus moet ik regelmatig actie ondernemen om een voorraad eieren op te gebruiken.
Ik heb dus weer een serieuze hoeveelheid advokaat gemaakt en daar zullen de gasten volgend seizoen terug kunnen van genieten bij de koffie. Maar ook in dessertjes gebruik ik regelmatig advokaat en vooral de advokaat parfait viel vorig jaar heel erg in de smaak bij onze gasten dus ik denk dat die volgend seizoen ook nog op het menu zal staan!
Ja, sommige mensen zullen het misschien niet geloven, maar zelfs hier in Frankrijk gaat met regelmatig mee met de tijd.
Een tijdje geleden stond er hier ineens een camionette van Veolia, oftewel, de waterleiding op onze'n hof. Bleek dat ze een toestelletje kwamen installeren om automatisch de stand van de watermeter te kunnen aflezen in hun kantoren.
Een paar jaar geleden hadden ze al een nieuwe watermeter geïnstalleerd zodat ze de stand vanop een paar meter afstand konden aflezen (lees, van in hun auto ) maar nu zijn ze dus nog een stapje verder gegaan en kunnen ze via een soort van GPS systeem de stand aflezen in hun kantoor.
Nu is't enkel maar te hopen dat dat toestelletje niet tilt slaat en dat onze waterrekening niet ineens de hoogte ingaat .
Au Cercle Des Chênes
!
. In tegenstelling tot vorig jaar werd er deze keer wel op tijd afgeteld en er was zelfs gezorgd voor wat vuurwerk.
.
.
) afwachten tot het volgende berichtje.
. 
.
.
