Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
31-10-2010
Lazy sunday afternoon....
We mochten vandaag een uurtje langer slapen maar er waren er hier vandaag die zich blijkbaar vergist hadden en een uurtje werden een paar uren Rudy en ik gingen na het ontbijt al een flinke wandeling maken met de honden en toen we terug kwamen, het was dan al 10u15, was er nog steeds niemand aan't ontbijten! Nils en Sylvia waren het eerst wakker, maar om 12u hadden we Kerim en Eva nog steeds niet gezien. Ze hebben het ontbijt dan maar overgeslagen en tegen 13u zaten we eindelijk allemaal samen aan tafel voor het middageten. Ondertussen zijn Siem, Sara, Axel en Anke ook aangekomen. Anke en Axel waren erg moe (ze zijn gisteren nog naar een trouwfeest geweest) en in de auto hebben ze niet veel geslapen. Dus na een drankje en een korte babbel zijn ze naar bed gegaan. Hopelijk zijn ze wakker tegen het avondeten Siem en Sara gingen wat lezen maar ik denk dat ook zijn een dutje aan't doen zijn.
Kerim en ik gingen gisteren Nils, Sylvia en Eva ophalen in Bordeaux. Toen we in Agen waren kreeg Kerim een sms dat de TGV stilstond en waarschijnlijk zouden ze ongeveer een uur vertraging hebben. Blijkbaar was er een everzwijn onder de TGV gelopen. Wij dus op ons gemakske naar Bordeaux maar uiteindelijk was de vertraging toch opgelopen tot 1u45. Enfin, na een langere reis dan voorzien zijn ze toch goed aangekomen. Moet ik nog vertellen dat Kerim en Eva héél blij waren om elkaar terug te zien na 2 lange maanden En natuurlijk was ik ook content om Nils terug te zien en om de 2 koppeltjes hier samen te hebben. We trokken nog tot in het centrum van Bordeaux en het was daar juist kermis. De jeugd wilde wel even over de kermis lopen en er stonden echt imense attracties.
Nils en Kerim waagden het om in zo'n monsterding te gaan waar je hoog in de lucht loopings maakt. Na een korte "verplichte" pauze, Nils ging bijna van zijn stokje (hij had de ganse dag alleen maar mandarijntjes gegeten ) liepen we daarna nog even door "de winkelstraat van Bordeaux en dan was het hoog tijd om richting Auradou te rijden.
We mochten vandaag bij Christel en Anthony gaan eten in Courbiac. Het was een prachtige dag met volop zon en we genoten er met volle teugen van. Christel had een heerlijke lasagna gemaakt en als dessert... tiramisu! De kalorietjes hebben we vandaag maar niet geteld. Voor bij de koffie heeft ze nog vlug zandkoekjes gebakken (het deeg was wel al klaar ) en die waren ook super lekker zo vers gebakken. Het was een fijne namiddag, we hadden natuurlijk weer veel bij te praten , en we hebben al ineens afgesproken voor het tegenbezoek
Folie en Poema zijn nog steeds onafscheidelijk. Als Poema in de zetel ligt moet onze Folie er persé bij gaan liggen. Alhoewel ze eigenlijk niet in de zetels mag (van Rudy) laat ik het soms oogluikend toe als die 2 aan't spelen zijn. Opvoedkundig totaal verkeerd, ik weet het, maar anders zou ik deze leuke foto's ook niet kunnen nemen hé
Voor de eerste keer in 5 jaar hebben wij enorm veel okkernoten! De vorige jaren hadden we ook wel wat noten maar dan zater er altijd heel veel slechte tussen en de goede waren meestal al opgepeuzeld door de relmuizen. Maar dit jaar is het blijkbaar een uitzonderlijk goed notenjaar, bij ons toch in ieder geval want ik hoorde al van vrienden dat het bij hen dan weer "gene vette" is.
Ik ben dan ook een paar uur zoet geweest met rapen ( ik kreeg een beetje hulp van Kerim en ook van Rudy ) maar dankzij de "aoutats" die ervoor zorgen dat we vol (en dan zeg ik wel VOL) beten staan (het lijkt op muggebeten maar dan in een veelvoud) stond ik er grotendeels alleen voor. Nadat die klus geklaard was heb ik de noten op een omgedraaide tafel laten drogen en nu ben ik dus al heel wat avonden zoet met het pellen van de noten.
Ondertussen heb ik mijn werkwijze al wat aangepast. Overdag (als het kan op een zonnig plekje ) sla ik de noten met een hamertje in stukken, de stukjes kunnen dan naar hartelust in't rond springen . Het verdere pellen doe ik dan 's avonds binnen. In totaal heb ik nu al zo'n 9 kg gepelde noten waarvan ik een deel bewaar om te gebruiken bij slaatjes en in dessertjes. Van de rest ga ik notenolie laten persen.
Nu de vakantie achter de rug is en de herfst voor de deur staat kunnen wij hier weer beginnen te klussen.
Aan de overkapping van de schuur waren een paar golfplaten stuk en Rudy wou die vervangen. Toen hij de slechte platen had weggenomen kreeg hij het idee om het zo te laten. Vermits de golfplaten nog ver genoeg oversteken geeft het een ruimer gevoel tussen de schuur en het terras en is er ook meer lichtinval. Het was dan ook ineens de moment om een deel van de het dak proper te maken.
En vermits de houten steunbalken nu te ver uitstaken moesten die ook ingekort worden. Alhoewel ik er wat sceptisch tegenover stond moet ik toegeven dat het er goed uitziet
Dat onze Poema geen gewone kat is hebben we al lang door Constant doet hij een aanval op alles wat eetbaar is en ik moet hem dan ook echt uit de keuken verbannen als ik eten aan't maken ben! Ook is hij enorm opdringerig, als we aan de bureau zitten komt hij op onze schoot zitten en het liefst kruipt hij in onze hals om daar dan likjes te geven. Ofwel springt hij op het toetsenbord van de pc om zo alles in het honderd te laten lopen Met Folie is hij van in't begin dikke vriendjes al vrezen we soms dat Poema hun spelletjes eens niet gaat overleven, vooral als Folie gans de kop van Poema in haar bek neemt ... maar Poema laat het zich allemaal welgevallen en als het hem toch echt te ver gaat zet hij zijn klauwen eens goed in Folie haar kop en dan blijft die bewegingsloos staan Ook als de honden eten krijgen riskeert Poema zijn leven, alhoewel bij Sirka blijft hij wel uit de buurt, maar bij Folie gaat hij gewoon mee eten uit de kom. Die begint dan natuurlijk nog meer te schrokken dan ze anders al doet om zo vlug mogelijk alles binnen te hebben. Als alles op is en Folie nog 100 keer in haar kom gelikt heeft om er zeker van te zijn dat ze geen enkel brokje vergeten is dan gaat Poema de kom achteraf toch ook nog eens inspecteren
Weet er trouwens iemand hoe we Folie rustiger kunnen laten eten??? We hebben al een dikke kei in haar kom gelegd zodat ze wat meer moeite moet doen om de brokjes te zoeken, maar echt veel helpen doet dit toch niet. Soms geven we haar eten uit onze hand, telkens een klein beetje brokjes, maar dan snapt ze niet dat het op een bepaald moment op is en blijft ze schooien voor meer. Of zou dit met ouder worden vanzelf over gaan? Sirka die eet nu ook veel rustiger dan toen ze jonger was.
In Nederland hadden ze de voorbije week al herfstvakantie en dus waren onze vrienden weer in Frankrijk. We gingen gisteren met z'n allen een hapje eten om weer eens bij te praten. Jan-Hendrik en Helen hadden hun dochter Eline meegebracht en ook Coby en Edo waren er bij. Die laatste waren 2 weken geleden nog maar pas vertrokken op "Le Luquet" en waren er nu weeral terug. We aten buiten op het terras van Café des Arts, maar we hadden wel allemaal een extra trui aangedaan. In de zon was het aangenaam warm maar als de zon zich verstopte achter een wolkje voelde het echt heel fris aan.
Voor Kerim is de vakantie nu ook begonnen, hij is thuis tot woensdag 3 november. Het is nu aftellen tot volgende week vrijdag, dan komen Nils en Sylvia en ook Eva naar hier met de TGV. Kerim zal dus nog een weekje geduld moeten hebben voor hij zijn vriendin kan terugzien. Hopelijk wordt het daartegen nog wat warmer zodat ze kunnen genieten van de "zuiderse temperaturen".
De laatste 2 dagen van onze reis hadden we nog een druk programma!
Een bezoek aan de "Aven Armand", een zeer speciale grot (zo groot als een olympisch stadion) met prachtige stalagmieten en stalagtieten.
De Corniche van de Cévennes.
Voordat we huiswaarts reden mochten de honden nog eens zwemmen in de Tarn.
De "Gorges du Tarn", adembenemend mooi maar naar't schijnt in het hoogseizoen niet te doen van de toeristen. Nu hadden we de weg helemaal voor ons alleen en gelukkig maar want met de mobilehome reden we dikwijls op de linker rijhelft van de weg
Rustpauze.
Laatste uurtjes in de mobilehome.
We hebben genoten van onze reis, vooral de prachtige natuur die we zagen heeft ons heel erg bekoord, maar nu we weer thuis zijn genieten we ook hier weer van de stilte en de mooie landschappen van "Le Pays de Serres", de streek tussen de valleien van de Lot & de Garonne.
Na ons bezoek aan de Pont du Gard bezochten we het vlakbij gelegen Uzès. Spijtig genoeg zaten we toen weer in de regen en we deden er een terrasje met onze dikke frak aan
Uitzicht op het Lac de Villefort.
Mooi!
Onderweg af en toe spelen!
In Anduze liet ik me bijna verleiden tot de aankoop van 2 prachtige typische potten van de streek, maar onze terassen staan al vol....
Nog zo'n prachtige plaats om te wandelen: Le Chaos de Nîmes le Vieux.
We bezochten ook Aigues Mortes, een prachtig stadje, helemaal ommuurd.
Er waren juist een ganse week feestelijkheden en dus maakten we één van de "stierenlopen" mee. De plaatselijke bevolking waarschuwde ons om zeker met de honden achter de hekken te blijven want anders zouden die stieren wel eens kunnen aanvallen Ik bleef dus met Sirka en Folie netjes achter de hekken staan maar na de eerste doortocht had ik zelfs geen stier gezien Wat bleek, het waren nog kleine stiertjes en ze werden telkens geflankeerd door een groep ruiters! Uiteindelijk heb ik toch één verdwaalde stier gezien die door 2 ruiters begeleid werd.
In de namiddag verlieten we de Camargue en reden terug richting Nimes. Onze eerste stopplaats was de Pont du Gard. Rudy had de brug als kind al eens bezocht maar herrinnerde zich er weinig van. Het blijft een prachtig bouwwerk en gans de site is helemaal heraangelegd zodat je er mooi kunt wandelen. Een van de blikvangers zijn 3 olijfbomen die vanuit Spanje in 1988 naar hier verhuisd zijn en die meer dan 1000 jaar oud zijn! Ook het uitzicht is er ongelooflijk mooi.
s'Avonds sliepen we op de parking van een wijndomein.
Na een korte stop om onze band te laten repareren reden we via St. Gilles door tot in Stes-Maries-de-la-Mer, waar we konden overnachten op een parking vlak aan't strand.
Sijtig genoeg mochten de honden daar nergens op het strand komen en dus moesten ze nog een dagje wachten om te kunnen zwemmen.
De Camargue is natuurlijk bekend om zijn Famingo's, "wilde" paarden en stieren. Flamingo's hebben we echt heel dikwijls gezien maar we waren toch blij dat we een verrekijker bijhadden om ze iets beter te kunnen bekijken!
De paarden die je op de immense vlaktes ziet zijn allemaal merries met hun veulens, echt "wild" zijn die paarden wel niet meer want ze hebben allemaal een eigenaar, de hengsten gebruiken ze om mee te rijden.
Stieren worden gekweekt voor het vlees en in ieder restaurant (en in Stes-Maries-de-la-Mer zijn er echt héél veel) kan je stierensteak eten. De volgende dag gingen we op zoek naar een strand waar we met de honden terecht konden. Via de "Salins du Midi" reden we naar Le Grau-du-Roi.
Daar was er gelukkig een stukje strand waar er nog mensen met honden wandelden. Folie en Sirka hebben zich daar dan eens goed kunnen uitleven. Sirka kon er niet genoeg van krijgen om achter de bal te zwemmen, maar Folie had nog schrik van de baren en durfde niet echt te zwemmen. En wat is er nu nog leuker dan met je natte pels eens goed in het zand te rollen?
De stakingen blijven hier maar doorgaan. Vorige dinsdag was het ook weer staking op school bij Kerim, maar hij is toen gewoon op school gebleven. Deze morgen bracht Rudy Kerim naar het station in Agen vanwaar hij met de bus vertrok naar Nérac. Normaal begonnen de lessen om 10u maar om 9u45 kregen we al telefoon van Kerim dat we hem terug mochten komen ophalen Ik dus richting Agen om Kerim en Anthony te gaan halen. Gelukkig konden ze met een vriend meerijden van Nérac tot Agen zodat ik niet tot Nérac moest. Voor wie het wil nalezen in de Sud Ouest, hier de link: http://www.sudouest.fr/2010/10/18/nouvelles-manifestations-etudiantes-ce-matin-a-bordeaux-215147-4768.php Er wordt hier dus nog ijverig gestaakt tegen de pensioenhervormingen en sommige leerlingen vinden het natuurlijk super om mee te staken. Morgen is er een betoging in Agen gepland en dan vertrekken er speciale bussen vanuit Nérac om de lln. naar de betoging te brengen. Kerim blijft gewoon thuis en nu is het nog maar de vraag of ze woensdag terug naar school zullen kunnen. Kerim is er natuurlijk niet kwaad voor dat hij weer thuis is, achter de pc zitten is altijd leuker dan naar de les gaan
Zoals jullie al wel gemerkt hadden zijn we uiteindelijk toch in Frankrijk gebleven. Spanje leek ons toch een beetje te hondonvriendelijk om met 2 sloebers naartoe te trekken (blijkbaar mag je in geen enkel restaurant met een hond binnen ) en vermits Folie nog maar pas haar inenting tegen hondsdolheid gekregen had mochten we zowieso de grens niet over.
We vertrokken richting Albi, waar we de eerste nacht sliepen en s'zondags één voor één de kathedraal bezochten (honden mochten hier niet binnen). Daarna reden we door naar Millau. Rudy wou graag over de viaduct rijden maar het weer was zo slecht (regen, wind en mist) dat we dat uiteindeljk niet gedaan hebben. We zijn wel tot aan de viaduct gewandeld en konden zo toch de immense brug bewonderen.
Na een héél onrustige nacht met regen en héél veel wind (ik vreesde al dat we met mobilhome in de rivier zouden vliegen ) reden we de volgende dag door richting Nant.
Onderweg gingen we wandelen in "Le chaos de Montpellier le vieux". Je ziet er de meest imposante rotsen en de natuur is er gewoonweg prachtig. Spijtig dat het nog steeds regende en door de mist hebben we natuurlijk veel gemist van het uitzicht, maar het was alleszins de moeite waard. De honden konden er zich ook eens goed uitleven al moesten we Folie soms wel aan de leiband houden kwestie van niet van de één of andere rots te duikelen.
Daarna reden we richting Nimes. Onderweg zochten en vonden we een prachtige picknick plek met een ongelooflijk mooi uitzicht. Daar zou ik direkt willen gaan wonen, volledige rust, tussen de prachtige natuur en toch niet te ver van de bewoonde wereld!
Ondertussen was de zon terug van de partij en dat maakte het natuurlijk ook heel wat aangenamer. De honden konden het wel niet laten om in de plassen te spelen en Folie keek ons heel onschuldig aan zo van: "ik doe toch niets verkeerds "
We wilden graag Nimes bezoeken maar dat bleek onbegonnen werk. Nergens was er een parking voor mobilehomes en dus lieten we Nimes maar voor wat het was. We sliepen op een privee terrein en toen we daar de volgende morgen vertrokken hadden we een lekke band. Dus moest de bagageruimte leeg gemaakt worden om aan het reservewiel te kunnen. Mijn ventje had er gelukkig kaas van gegeten en binnen de korste keren werd het wiel vervangen en konden we weer verder rijden naar ons vooropgezette doel, de Camargue.
We zijn weer thuis na een deugddoende vakantie. Gisterenmorgen kwamen we thuis en dan moesten we eerst de mobilehome leegmaken en natuurlijk ook nog kuisen. Dat bleek toch weer een hele karwei te zijn want 14 dagen samen met 2 honden in zo'n kleine ruimte... dat was er aan te zien Maar het mag gezegd worden, onze 2 Goldens hebben zich super goed gedragen en overal waar we kwamen kregen we complimentjes vooral ook omdat Folie al zo goed luistert !!!
En dan wil je als je thuis komt natuurlijk dadelijk op internet, mails checken enz... niet dus! We zaten weer maar eens zonder internet Blijkbaar was er vorige week een strommonderbreking geweest, de wekkers stonden ook te "pinken" en het gevolg liet zich raden! Vandaag dus weer maar eens met onze Livebox Pro naar Orange (en er was GEEN rij wachtenden voor ons ) en ja, alles is weer terug in orde gekomen! We kunnen dus ook weer bloggen De volgende dagen laat ik jullie meegenieten van al het natuurschoon dat we zagen maar eerst moet er nog heel veel gestreken worden (de was is al bijna allemaal gedaan) zodat Kerim maandag terug met propere kokskleren naar school kan vertrekken
Even een kort berichtje vanuit de Camargue. Het is niet evident om hier op internet te geraken. De Mc Donalds zijn hier niet dik gezaaid en voor de rest zijn er heel weinig plaatsen waar je gratis gebruik kan maken van Wifi.
Ja, we zijn uiteindelijk toch in Frankrijk gebleven en tot nu toe hebben we nog maar 2 dagen regen gehad, maar vanaf zondag voorspellen ze terug niet veel goeds... Sirka en Folie hebben zich al uitstekend gedragen in de mobilhome en gisteren en vandaag hebben ze hun hartje kunnen ophalen in de Middelandse zee. Foto's volgen later. We hebben wel al de pech gehad van lek te rijden. Dat werd dus het reservewiel steken en daarna naar een bandencentrale om de lekke band te repareren! Maar gelukkig heeft mijn ventje dat allemaal goed gedaan en waren we vlug terug aan't rijden. We hebben juist ook even geskypt met Nils en Kerim. Nils vertrok juist naar de voetbal dus dat was maar een kort gesprekje Kerim moest nog wat vertellen .... hij had één van de diepvriezers niet goed dicht gedaan vorige zondag en dus was de ganse inhoud nu ontdooid Balen dus maar ja wat doe je eraan? De kippen zullen in ieder geval goed kunnen eten de volgende dagen! Zo, voorlopig zullen jullie het hiermee moeten doen. Wij gaan nu onze slaapplaats opzoeken. Heel uitzonderlijk kunnen we gratis overnachten op een parking in Aigues Mortes want dit weekend zijn het daar feesten, morgen lopen de stieren hier door de straten
Net zoals de zwaluwen zijn wij bijna klaar om te vertrekken, we trekken er een paar dagen op uit met de mobilhome. Natuurlijk gaan Sirka en Folie ook mee. We dachten eerst richting Camargue te gaan maar aangezien Meteo France niet veel goeds voorspelt voor de volgende dagen hebben we onze plannen in laatste instantie gewijzigd en trekken we waarschijnlijk (we zoeken gewoon het mooie weer op ) richting Spanje waar het wel zonnig en warm is.
Onze 2 sloebers zijn de nieuwe auto al goed gewoon. Vermits Sirka de "kleine indringer" helemaal aanvaard heeft zitten ze nu steeds samen in de koffer. Sirka krijgt dan wel maar juist genoeg plaats om te zitten want Folie legt zich helemaal uitgestrekt neer. Als we de achterzetels neer klappen hebben ze beiden wel genoeg plaats om te liggen. Folie weegt nu al 12,900kg, ze is dus al meer dan verdubbeld in gewicht sinds ze 7 weken geleden bij ons kwam.
Au Cercle Des Chênes
En natuurlijk was ik ook content om Nils terug te zien en om de 2 koppeltjes hier samen te hebben.
) liepen we daarna nog even door "de winkelstraat van Bordeaux en dan was het hoog tijd om richting Auradou te rijden. 
