Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
31-08-2011
Laatste avond.
Gisteren was het de laatst vakantiedag voor Lea en Herman. Vermits het dinsdag was en ik dus niet kookte gingen we gezellig samen eten in "Au fil de l'eau". In de namiddag hadden we al samen jeu de boules gespeeld, en daarna zorgde Kerim voor het aperitief, een mojito.
Ik hield het bij water en Eva deed ook niet mee want die was in dromenland. Ze was in slaap gevallen in de hangmat en had blijkbaar nog heel wat slaap in te halen
De kogel is door de kerk Onze 2 katertjes hebben eindelijk een naam! Rufus is het grijze tijgertje en Rosso het rosse tijgertje.
De 2 halfbroertjes voelen zich hier al helemaal thuis en spelen wat af. Ze wennen ook stilaan aan de andere poezen en aan Sirka en Folie. De angst van de eerste dagen is helemaal verdwenen. Het is de eerste keer dat we 2 kittens tegelijk in huis halen en voor de poesjes is dat toch wel super, ze liggen steeds bij elkaar te slapen en als ze wakker zijn en elkaar niet dadelijk vinden beginnen ze klagend te miauwen. Het verschil in ouderdom valt ook meer op als in het begin, Rufus is al veel zwaarder en groter dan Rosso en Rufus is ook al veel ondernemender, Rosso is dan weer een echt speelvogeltje. We hebben er alleszins nog geen spijt van dat we ze in huis gehaald hebben! Maar 5 katten is nu voorlopig wel genoeg
We beleefden gisteren samen met alle gasten een prachtige dag. De vrouwen gingen 's morgens inkopen doen voor de gezamelijke middag picknick en daarna reden we met z'n allen richting Nérac. Eerst picknickten we in het park van Nérac.
Daarna was er nog tijd voor een koffietje op een terrasje.
En dan gingen we varen op de Baïse. Vorig jaar deden we dit ook al eens met een deel van deze groep, maar nu waren we in totaal met 14 personen en 3 Goldens en dus moesten we deze keer 2 bootjes huren.
In de sluis.
Kerim en Eva gingen de eerste sluis al op voorhand openen.
Onze "kapitein".
De 2de boot met: Eva, Kerim, Herman, Lea, Johan, Julienne, Joris en Heleen.
Insmeren tegen de zon Uitwisseling van drank tussen de 2 boten
Jan en Owbey, wie is er het knapst?
Folie en Sirka die zich super hebben gedragen tijdens de 4 uur durende boottocht. De enige moedige zwemmer.
Het weer was super, de sfeer goed en we genoten!
's Avonds gingen we dan allemaal samen op restaurant. Ondanks dat het vlees van sommigen aangebrand was, en de confit niet meeviel, maakten we er een gezellig etentje van.
Bedankt iedereen voor deze geweldige dag, we hopen dat jullie er evenveel van genoten hebben als wij!!!
Deze morgen namen we dan afscheid van een groot deel van de groep, enkel Lea en Herman blijven nog 2 dagen extra.
Folie en Owbey zullen elkaar overmorgen missen!!! Die 2 komen echt super goed overeen en zitten bijna de ganse dag te rollebollen en te spelen. Voor Owbey zal het zeker een hele aanpassing zijn als hij overmorgen geen speelkameraad maar heeft! Folie heeft natuurlijk onze Sirka nog om af en toe mee te stoeien, tenminste als die laatste er zin in heeft Maar Owbey krijgt er waarschijnlijk binnen een paar maanden ook een vriendje bij, want Jan en Carine zijn van plan om zich ook een 2de Golden aan te schaffen!
Als Jan in de hangmat ligt met Owbey wil Folie er natuurlijk ook bij zijn
Toen onze gasten hier vorig jaar waren werd er bijna iedere avond gequizt en we keken er al naar uit om dat dit jaar opnieuw te doen! Spijtig genoeg is Julienne haar boekje met quizvragen thuis vergeten maar uiteindelijk vond Johan de oplossing danzij internet. Er werd dus opnieuw "au bord du piscine" gequizt en de winnaars waren Herman en Lea. We wisten al van vorig jaar dat Herman een geoefende quizzer is, hij heeft zelfs ooit de finale van "Waagstuk" gehaald!
Gisterennamiddag ging ik Kerim en Eva afhalen in Agen. Vermits het weer erg warm was namen ze nog een verfrissende duik in't zwembad.
Dat onze dieren hier in't seizoen erg verwend worden door de gasten is algemeen geweten, en nu we 2 kleine kittens in huis hebben is dit niet anders. De 2 poesjes gaan van schoot tot schoot en die 2 genieten er duidelijk van.
Ook Owbey, de Golden van Jan en Carine is graag gezien, en ja ook zij mag eens op de schoot van't baasje zitten
We hebben nog geen namen gekozen maar Rudy heeft een voorkeur voor Rufus en Rosso.Gisterenavond waren ze trouwens al "zoek". Ze waren onder het gasfornuis gekropen en langs daar door een opening voor de electriciteitsdraden door de gaten in de oude stenen muur richting kelder gekropen. We hebben ze langs een gat in de kelder terug kunnen pakken en voor alle zekerheid hebben we de opening onder het gasfornuis maar gebarricadeerd.
Gisterenmorgen zijn we zoals iedere week om 8u gaan wandelen met de gasten. Iedereen was present, enkel Joris en Heleen bleven lekker verder slapen. Er dreigde onweer maar het bleef droog tijdens de wandeling. Daarna, tijdens het ontbijt, vielen er een paar druppels maar uiteindelijk werd het toch nog een mooie dag. We zagen spijtig genoeg geen reeën, enkel een reiger in het veld, die dan mooi opvloog. De 3 Goldens haalden hun hartje weer op, rennen, spelen, snuffelen, het hoort er allemaal bij.
Ongelooflijk maar waar, daarjuist kwam onze Santos aangewandeld. We konden onze ogen niet geloven! Na 6 dagen is hij terug, dat hebben we nog nooit meegemaakt met één van onze katten. We zijn natuurlijk super gelukkig dat hij nog leeft en hij had zelfs geen honger want hij wou niet eten. Hij is wel erg schuw en op zijn hoede. We hebben er het raden naar waar hij al die tijd gezeten heeft, misschien is hij er wel vanonder gemuisd omdat er hier vorige week 3 vreemde hondjes waren, wie zal het zeggen.
Het aantal spoorloos verdwenen katten blijft dus op 3 staan! Oef!
Nu zitten we natuurlijk wel met 5 katten, waarvan 2 rosse, zoveel hebben we er nog nooit gehad! We hielden het altijd maximum bij 4 maar ja, we hebben hier toch plaats genoeg, en ik denk dat die 2 kleine kittens het hier goed getroffen hebben. t'Is alleen te hopen dat we ze nog heel lang bij ons kunnen houden!
We konden het ons niet laten en gingen gisteren nog op zoek naar een nieuw poesje. Via "le bon coin" vonden we een adres in Villeneuve waar we gratis een poesje mochten gaan ophalen.
Terwijl de gasten allemaal samen op restaurant waren gingen wij onze nieuwste aanwinst halen. We werden ontvangen door een jong gezin en ze hadden 2 nestjes met kleine katjes. Toen we de 3 overblijvertjes te zien kregen vroeg Rudy: nemen we er TWEE? Voor mij geen probleem en dus kwamen we thuis met twee gestreepte tijgertjes, een grijs dat 15 weken is en een ros van 8 weken. De poesjes leefden blijkbaar buiten en zaten onder de vlooien. Ze kregen dus meteen een pipetje advantix. Blijkbaar zijn ze ook heel erg schuw en bang. Ik hoop dat we ze tam krijgen!
Nu zijn we nog op zoek naar twee namen, het zijn alletwee katertjes, en de gasten hebben al suggesties op ons bord geschreven
We hebben nu allemaal gasten die hier vorig jaar ook waren. Wim en Tonny zijn Nederlanders en kwamen al zondag aan. De rest van de bende arriveerde maandag en voor Julienne hadden Rudy, Wim en Tonny, met de hulp van Jan Hendrik, als verwelkoming al voor een goede grap gezorgd
Wij werden weer verwend met lekkers en vooral de honden werden in de watten gelegd! Lea en Herman hadden gezonde hondensnoepjes mee gebracht. Carine en Jan hadden een reuzekauwbeen bij en van Heleen kregen Sirka, Folie en Owbey een kauwbeen en een mooie piepbal!
Merci aan iedereen voor de lieve attenties!
Owbey en Folie herkenden elkaar precies nog van vorig jaar, alhoewel ons Folieke toen nog maar een klein puppietje was! Ze zijn direkt beginnen te ravotten en ze kunnen het echt uitstekend vinden met elkaar. Zelfs onze Sirka accepteerd de nabijheid van Owbey, zonder te grommen! Maar mee spelen doet ze (nog) niet.
Het is weer van dat: onze Santos is spoorloos verdwenen
Rudy zag hem voor het laatst toen ik vorige donderdag in België was. Jackie en Josy dachten dat ze hem vrijdag nog zagen maar ondertussen is het dinsdag en hij is nog steeds niet thuis geweest! Dit is onze 4de kat die verdwijnt sinds 2 jaar en dat is echt niet normaal meer. Onze katers zijn allemaal gecastreerd en gaan dus nooit weg van huis. Soms laten ze eens één dagje niet zien maar dan staan ze er de volgende morgen wel weer om te komen eten. We hebben er nu dus nog 2; Snowy die we al meer dan 8 jaar hebben en Poema die iets meer dan 1 jaar is! Ik wil graag een nieuw poesje halen maar telkens dat verdriet als er eentje weg is! Deze keer zijn we het wel gaan aangeven op het gemeentehuis en volgende week gaan we eens praten met mevrouw de burgemeester om te zien of we er iets kunnen aan doen, al vrees ik dat we machteloos zijn!
Gisteren vertrokken Ronald en Christine met hun kinderen en Ronald stuurde ons vandaag een mooie foto door.
"Au cercle des chênes", ofwel onze "cirkel van eikenbomen", maar dan wel anders bekeken!
Tof, want zo hadden wij er inderdaad nog nooit naar gekeken!
Ook Anne en Jean Pierre reden gisteren huiswaarts met hun hondjes Milou en Kiwi. Onze Folie gaat de Kiwi zeker missen want die 2 waren echte speelkameraden. Op de foto, Milou die bij ons binnen wat verkoeling komt zoeken en Folie die nieuwschierig gaat snuffelen.
Toen ik vrijdagavond thuis kwam lagen de meeste gasten al in bed, maar Jacky en Josy stonden mij op te wachten en hadden gezorgd voor een prachtig boeket rozen om mij te verwelkomen Toch wel ontroerend zo'n ontvangst!
Spijtig dat de bloemetjes zo afzien van de warmte We zitten hier momenteel met een hittegolf en de temperaturen klommen bij ons tot 35° in de schaduw en aan de noordkant!!! Jean-Pierre en Ronald hielden gisteren nauwgezet de temperatuur in de gaten en namen foto's van de thermometer. Rudy vond er niet beter op dan met een vlammetje de thermometer nog wat te laten stijgen tot meer dan 38° om de mannen beet te nemen. In eerste instantie lukte dat maar toen de thermometer snel terug zakte tot de "normale" temperatuur had iedereen het natuurlijk door
De mannen vonden gisteren vlak bij een eikeboom in onze "cirkel" een baby relmuisje. Even later lagen er al 2 op de grond en blijkbaar waren ze uit hun nest gevallen. Uiteindelijk lagen er 6 muisjes te piepen op de grond en wat we verwachten gebeurde natuurlijk, ze stierven, waarschijnlijk van honger en dorst! Zielig, maar ja da's de wet van de natuur zeker.
Ik ben weer terug thuis na een blitsbezoek aan België om het 60-jarig huwelijksfeest van mijn ouders mee te vieren.
Na een perfecte vlucht (we kwamen 30 min vroeger aan dan voorzien) kwam mijn vader me ophalen in Charleroi. Nadat we aankwamen in Kessel-lo werd er natuurlijk eerst wat bijgepraat en dan was het hoog tijd om te gaan slapen.
Donderdagmorgen ging ik dan eerst bij Siem en Sara langs om de tweeling te bewonderen. Nore en Lenn lagen rustig te slapen en vastnemen zal dus voor de volgende keer zijn!
Dan terug richting ma en pa om een paar foto's te nemen van de jubilarissen en toen was het al hoog tijd om naar de feestzaal te vertrekken.
Het was toen nog mooi en zonnig weer en de receptie werd gehouden in de prachtige tuin van "Berkenhof".
Toen we binnen aan tafel gingen begon het weer al te veranderen, en een beetje later vielen de eerste druppels van wat een hevig onweer zou worden, maar gelukkig bleef het daar bij felle regen en veel bliksem en donder.
We begonnen aan een zeer uitgebreide maaltijd en als eerste voorgerecht kregen we kreeft en werden we allemaal voorzien van een "slabbetje".
Na de nodige gangen was het tijd voor de taart en het dessertbuffet.
Bij een feest hoort natuurlijk ook dansen en vooral mijn moeder liet zich eens goed gaan op de dansvloer!
De jongste van de familie, Andreas, het zoontje van Nina & Fré, was ook van de partij en mijn moeder is een echte fiere overgrootmoeder!
Het was een prachtige feest met familie (spijtig dat mijn ventje er niet kon bij zijn! ) en vrienden, lekker eten en drinken en vermits er 60 jaar geleden absoluut geen sprake was van een "echt" trouwfeest werd dat nu goedgemaakt!
Ma en pa, bedankt voor het fijne samenzijn en vanuit Frankrijk wensen we jullie nogmaals een dikke proficiat en nog veel mooie jaren samen!
Vandaag zijn mijn ouders 60 jaar getrouwd en ik ben dus woensdagavond voor een blitsbezoek vertrokken naar België. 60 jaar geleden waren ze nog piepjong en dit is één van de weinige foto's van hun huwelijk.
Ondertussen is mijn moeder 81 en mijn vader 80 en zijn we dus 60 jaar verder!
Voor de foto's van de feest zullen jullie nog even geduld moeten hebben, want tijdens 2 dagen België, waarvan 1 dag feesten, zal er weinig tijd overblijven om te bloggen!!!
Vanmorgen ging Rudy zoals iedere woensdag om 8 uur wandelen met de gasten. De "jeugd" ging niet mee en bleef in bed liggen. De hondjes waren natuurlijk wel allemaal van de partij en naar goede gewoonte liep Folie op kop, gevolgd door Sirka. Toen ze thuiskwamen waren ze uitgeteld en dat door de warmte! Het is hier nu al 28° in de schaduw dus het beloofd een zeer warme dag te worden. De gasten die hier nu verblijven zijn echte zonnekloppers. Sommigen liggen al van 10u in de volle zon en ze houden dat de ganse dag vol! Ze zien dan ook "ietsje" bruiner dan wij die hier toch wonen. maar ja, wij liggen dan ook nooit echt in de zon te bakken
Vanavond koken we uitzonderlijk niet, we hebben gisteren gekookt, want Rudy brengt mij deze namiddag naar Bordeaux, waar ik het vliegtuig neem richting België. Als alles goed verloopt ben ik deze avond in Leuven om zo morgen mee te kunnen feesten voor het 60 jarig huwelijksfeest van mijn ouders. Ik kijk er natuurlijk ook al naar uit om de kleinkindjes te zien. Lenn en Nore zijn nu al 1 maand en die hummeltjes veranderen natuurlijk erg vlug, hoog tijd dus dat mammi ze eens gaat bewonderen! Pappi zal nog moeten wachten tot in oktober om ze te bezoeken Ook Finn is al enorm gegroeid, hij is al 6 maand en kan ondertussen al zitten!
Zondag kwamen Jean-Pierre en Anne aan met hun hondjes Milou en Kiwi. Onze Folie kon het dadelijk héél goed vinden met Kiwi en die 2 zie je nu regelmatig door onze tuin crossen en spelen. Sirka blijft zoals steeds op een veilige afstand, zij moet helemaal niets weten van zo'n "kleine blaffertjes", m.a.w., ze is er gewoon bang voor en laat dan ook regelmatig een vervaarlijk gegrom horen als één van die kleine viervoeters te dicht in haar buurt komt.
s'Avonds zijn de spelende rakkers doodop en Kiwi groef een putje in de grond om daar dan rustig te gaan slapen
Anne is kunstzinnig aangelegd en liet gisteren haar creativiteit de vrije loop toen ze schetsen ging maken van onze kippen en ganzen, wat uiteraard niet simpel is, want die dieren zitten geen moment stil ! In de loop van de week hoop ik nog wat foto's te kunnen maken van haar werk.
Deze morgen was het de beurt aan Mireille en Herman om te vertrekken. Na een laatste motortochtje werden gisteren de 2 moto's mooi in de camionette gestald voor de terugreis. Ook de fietsen gingen terug mee, al hadden die geen dienst gedaan wegens te "heuvelachtig" We zullen hen niet vlug vergeten en nog dikwijls terugdenken aan de aanstekelijke lach van Mireille! Als ik in de keuken bezig was hoorde ik direkt als het plezant was aan tafel, de lach van Mireille klonk er steeds bovenuit
Jacky, van Josy, is geen "stilzitter" en ook geen "zwijger". Moppen kan hij ook goed vertellen en als hij tijdens de table d'hôtes begint zijn we voor een tijdje vertrokken met "moppen tappen". Hier speelt hij, nadat hij eerst de petanqubaan helemaal "leeg" gegritseld had, als "profesionele" petanquespeler een spelletje tegen zijn vrouwtje en .... verliest van een amateur
Na 6 jaar hebben we eindelijk bloemen op onze oprijlaan! De eerste winter hebben we 8 "Lilas des Indes" geplant, een bloeiende boom of struik die je hier in het zuid-westen erg veel ziet bloeien. Normaal bloeien ze van eind juli tot eind september en ze bestaan in verschillende tinten van roze. Onze bomen bloeien nu voor het eerst, waarschijnlijk omdat ze dit jaar voldoende water gehad hebben. Ook de Oleanders die tussen de boompjes staan beginnen stilaan te groeien, alhoewel er deze winter toch nog 2 gesneuveld zijn.
Zaterdagnamiddag kwamen Ronald en Christine met Chiron en Xenia en hun Matezer, Putchini aan. Een paar minuten later arriveerden ook Jacky en Josy. Met Ronald maakten we een paar weken geleden al kennis, toen hij hier op bezoek kwam met zijn ULM vliegtuigje. Deze keer kwam hij gewoon met de wagen!
s'Avonds was het de laatste table d'hôte met Tom, Annick, Nore en Emme erbij. Vanmorgen vertrokken ze terug richting Olen. We genoten van het mini optreden van Tom, die zijn gitaar bij had en een paar mooie nummers voor ons speelde. Dit was trouwens een primeur in onze chambres d'hôtes, we hebben nog al wel muzikale gasten in huis gehad, maar die hadden hun instrumenten niet bij. Van Tom zullen we alleszins nog wel eens iets horen, want hij is een collega van Axel. We beleefden in ieder geval een erg fijne week met hen, het zijn super toffe mensen en ook hun 2 dochters zijn geweldige meiden! Ze lusten alles (behalve courgetten, dat eet Emme echt niet graag ) en ook al de typisch Franse kazen gingen er vlot in. De meisjes hebben duidelijk ook het muzikale talent van hun vader geërfd, want ik hoorde ze regelmatig zingen
Op vrijdag koken we niet en dus maakten we van de gelegenheid gebruik om nog eens af te spreken met Jan Hendrik en Helen. Jan Hendrik had voor een verrassing gezorgd, een vlucht met een sportvliegtuigje! We reden naar Villeneuve-sur-Lot, naar het vliegveldje van Rogé waar we om 11u verwacht werden om aan boord te gaan. Jan Hendrik bleef aan de grond, vermits er maar plaats is voor 3 personen, maar Helen vloog wel met ons mee.
"Ons" vliegtuigje. Hier kan ik nog lachen
Klaar om op te stijgen.
We vlogen eerst richting ons domein en het was echt prachtig om alles eens vanuit de lucht te bekijken. Tot hier toe ging alles nog prima
"Au cercle des chênes" vanuit de lucht bekeken!
Dan vlogen we richting "Le Luquet", het domein van onze Nederlandse vrienden, en toen ging het mis! Een paar scherpe "bochtjes" en ondanks het pilletje dat ik genomen had voelde ik me serieus misselijk worden. Vlug een zakje gevraagd aan de piloot en de rest van de vlucht heb ik niet veel meer gezien
"Le Luquet" het domein van Jan Hendrik en Helen.
We vlogen over Penne d'Agenais richting Monflanquin en dan terug richting Villeneuve-sur-Lot waar we na een dik half uur terug landen.
Penne d'Agenais.
De "Lot" met op de achtergrond Villeneuve-sur-Lot.
Monflanquin.
Het was een prachtige ervaring en we willen Jan Hendrik en Helen langs deze weg nogmaals héél erg bedanken voor de prachtige dag! Na de vlucht (en nadat mijn maag terug ok was) gingen we samen nog een hapje eten in Pujols. Daarna reden we nog door naar Monpezat waar een mooi gerestaureerde windmolen staat vanwaar je een prachtig uitzicht hebt. We mochten de windmolen ook vanbinnen bekijken, er was een tentoonstelling van schilderijen.
Gasten die geïnteresseerd zijn om ook eens een rondvlucht te maken boven onze prachtige streek kunnen bij ons alle nodige informatie verkrijgen!
We hebben al gasten gehad die fietsen, wandelen maar nu hebben we voor de eerste keer echte motards in huis. Mireille en Herman komen uit Lokeren en zijn naar ons gestuurd door Davy en zijn vrouw Eveline die hier vorig jaar logeerden. De mond aan mond reklame werpt dus nog steeds zijn vruchten af. Mireille en Herman kwamen met een camionette naar hier en daarin staken o.a. hun moto's. Gisteren zijn ze al een toerke gaan doen en natuurlijk wilden we een foto van hen in volle uitrusting. Het weer is eindelijk terug echt prachtig, veel zon en zeer aangename temperaturen, dus ik veronderstel dat ze nog aardig wat zullen rondrijden met hun moto's. 's Nachts kunnen de moto's dan achter slot en grendel in de schuur, want we zouden niet graag hebben dat er één verdwijnt!
We werden trouwens weeral verwend door de nieuwe gasten en na al het bier van de voorbije weken is het nu terug zoet dat we kregen, en alhoewel dat niet goed is voor de lijn ga ook ik daar zeker "met mate" van genieten. Want als er één ding is waaraan ik niet kan weerstaan dan is het chocolade
Rudy maakte nog een leuke foto van Tom en Annick en hun dochters. Sirka wou persé bij op de foto
Vanmorgen vertrokken Anne en Peter met hun dochter Zoë en nichtje Kimberley. Zoë nam deze morgen nog uitgebreid afscheid van onze Folie en zoals gewoonlijk liet die het zich goed wel gevallen.
Daarmee zijn de laatste gasten van een toffe bende vertrokken, maar ondertussen zijn er weeral nieuwe mensen aangekomen en die kunnen het ook uitstekend met elkaar vinden, dus het beloofd weer een zeer aangename week te worden. Dit jaar hebben we trouwens al echt genoten samen met onze gasten. Het seizoen kan al niet meer stuk want we hebben allemaal super lieve gasten over de vloer gehad.
En volgend jaar ziet er ook al goed uit, want ja, ook Nell en Marc hebben al beslist om samen met de rest van de bende terug te komen! We kijken er al naar uit om hen allemaal terug te zien Bij deze nog een foto van de 3 mannen op het terras van de Maki in Libos.
Vakantie dat is voor onze gasten gewoon puur genieten. Genieten van de zon (als ze schijnt ), van uitstapjes maken, van het gezelschap, van het warme water in het zwembad en natuurlijk niet te vergeten van op tijd en stond een lekker drankje en een lekker hapje. Deze week is het in de namiddag de gewoonte dat de mannen petanquen en zoals bij de echte Fransen hoort daar Pastis bij. Sinds de mannen verloren van de vrouwen spelen ze blijkbaar liever onder elkaar
De vrouwen houden ondertussen "koffieklets"aan het zwembad, maar in de plaats van koffie drinken ze "bubbels"
Gisteren kwamen Annick en Tom met hun dochters Nore ( ja, dezelfde naam als onze kleindochter ) en Emme aan. Na de zwempartij speelden de twee zusje een partijtje ping-pong. Vorig jaar logeerden zij bij onze vrienden Marc en Chantal, in de Corrèze.
Morgen moeten we weeral afscheid nemen, voor Nell en Marc zit de vakantie er na 9 dagen op. En ook Edith en Marc vertrekken morgen, maar hen zien we zowiezo volgend jaar al zeker terug vermits ze samen met Peter, An en Zoë terug geboekt hebben voor 2012.
Omdat onze citroenboom het zo goed doet en ik heerlijke limoncello maak van onze eigen citroenen hebben we ons vorig jaar ook een appelsienenboompje aangeschaft.
In de lente stond het boompje vol met honderden bloemetjes en na enkele weken hingen er massa's appelsientjes aan. Ik vreesde al dat het boompje zou knakken onder het gewicht van die groeiende vruchtjes, maar zover is het niet gekomen. De appelsientjes vielen met tientallen van de boom en gelukkig zijn er enkele die het gehaald hebben en nu dus uitgroeien tot mooie appelsienen! Nu maar hopen dat ze het uithouden tot na de winter want normaal zullen ze pas volgende zomer of zelfs de lente erna rijp zijn!
We hebben dit jaar allemaal super toffe gasten en ook deze week is het weer een leuke bende. Er wordt heel wat af gelachen en gebabbelt tot in de late (of moet ik zeggen "vroege") uurtjes.
Marc en Nell waren de eerste die aankwamen en het zijn sportieve mensen. Iedere dag maken ze een fikse wandeling en een partijtje ping-pong en petanque hoort er ook steeds bij.
Dan kwamen Peter en Anne met dochter Zoë en nichtje Kimberley toe. Zij logeerden al 2 keer bij Chantal en Marc en zijn nu voor de eerste maal bij ons te gast. Ze brachten voor ons een mooie korf met Belgische bieren mee! Ook hun vrienden Marc en Edith zijn ondertussen aangekomen en de 2 mannen trekken er regelmatig op uit met de fiets.
Gwenda en Gino zijn hier met hun kindjes Elien en Ieben. Gwenda zorgt ervoor dat het gesprek aan tafel zeker niet stil valt en Ieben kan al net zo goed tetteren als zijn mama. Het zijn trouwens 2 brave kindjes maar ze hebben wel pech dat er hier nu juist geen andere kindjes van hun leeftijd zijn.
Gisteren hielden de gasten een petanque tornooi; de vrouwen speelden tegen de mannen en het ging er hevig aan toe. De vrouwen wonnen en ik denk dat dit toch wel een beetje "pikte" bij het sterke geslacht!
's Avonds trakteerden Gino en Gwenda iedereen op bubbels om hun 10-jarig huwelijk te vieren en dat was weer de start voor een geslaagde table d'hôtes.
De tijd vliegt in onze chambres d'hôtes. De vorige lichting gasten zijn allemaal vertrokken, sommigen reizen nog verder, voor andere was het terug naar huis rijden. Raymonde en Albert zetten hun vakantie verder bij Chantal en Marc maar ook zij hebben al terug geboekt en wel voor 2013! Volgend jaar blijven ze thuis want dan hebben ze opnieuw een jonge puppy. Catherine en Filip reden nog verder naar de Ardeche en hadden dus een hele rit langs kleine wegen voor de boeg. We hopen dat ze goed op hun bestemming geraakt zijn, en wij kijken er al naar uit om hun hier volgend jaar opnieuw te ontvangen.
Na de diefstal van onze robot gingen we op zoek naar een nieuw exemplaar. In Villeneuve wilden ze ons een extra duur model aansmeren (de gewone hadden ze niet in stock) en dus reden we naar Agen waar we terug hetzelfde model kochten dat we ervoor hadden maar uiteraard in een nieuwere versie. In de winkel wisten ze ons te vertellen dat er nog mensen waren waar de robot uit het zwembad gestolen was en we kregen nog telefoon van onze nieuwe Nederlandse buren en ook daar was de robot gestolen! De dieven zijn dus blijkbaar niet alleen bij ons langs geweest! Ik zoek nu regelmatig op e-bay en Le bon coin om te zien of onze robot nergens te koop staat, maar tot nu toe zonder resultaat. We hebben alvast een foto genomen van de nieuwe robot en we gaan hem ook markeren!
Deze nacht hebben wij blijkbaar ongewenst bezoek gehad!
Vanmorgen ging Rudy zoals steeds het zeil van het zwembad oprollen en hij merkte meteen dat onze robot verdwenen was
Hij ging overal eens rondkijken, misschien had hij hem er vergeten in te leggen en had iemand hem herlegt. Niet dus. Ik ging op mijn beurt overal rondzien en kon alleen maar constateren dat de robot verdwenen was!
Filip was ondertussen al aan't zwemmen en die kon het ook niet geloven, zij slapen vlak bij het zwembad en hadden helemaal niets gehoord! Wij trouwens ook niet en iedereen slaapt met zijn venster open. De laatste gasten gingen maar slapen rond 1u30 en om 6u vanmorgen vertrokken Peter en An met hun dochters, dus daartussen moet er een dief hem komen stelen zijn.
Dit is de tweede keer dat ons zoiets overkomt, de eerste maal werd één van onze parasoldennen gestolen en nu dus de robot.
Het ergste is dan nog, buiten het feit dat het een erg duur spul is, al de tijd die je daarmee verliest, naar de Gendarmerie om aangifte te doen (1,5u !!! om een PV op te maken), dan naar de verzekering, maar blijkbaar is diefstal niet verzekerd, stormschade e.d wel Dan naar de zwembadwinkel om een nieuwe robot te kopen, maar die zijn op maandag gesloten, dus kan Rudy morgen nog eens op pad!
Enfin, leuk is anders en vanaf nu zullen we toch voorzichtiger worden, alles degelijk op slot en de robot 's nachts achter slot en grendel!
Au Cercle Des Chênes
