Geachte lezer, de jongste teksten komen helemaal onderaan, neen en nog eens neen, nu niet meer verdorie toch, omdat ik stapje na stapje deze bescheiden denkoefening op de blog los laat. Het is een persoonlijke visie, een overtuiging die wellicht ook niet steeds op de enige echte waarheid steunt. Men kan slechts proberen zo correct mogelijk te zijn.
Neen dit is niet definitief! Deze tekstjes borrelden op staan hier te blozen zoals ze het daglicht zagen. Als ik tijd en goesting vind me met rode bic en kritisch oog door deze geestelijke erupties te worstelen, zal ik spelling en spraakkunst met de luizenkam uitpluizen. Vandaag zeker niet want ik heb het veel te druk met zaken die me belangrijker lijken. "If I had a secretareske?"
Zoeken in blog
Zoeken in blog
Positief, kritisch denken.
Wat schort er in Niel, in de politiek? Als alleen Einstein zijn mening mocht uiten, dan wordt het erg stil.
Voor een mening opkomen is een stuk verantwoordelijkheid nemen.
19-05-2013
Pinksterzaterdag , bestaat dat wel?
Pinksterzaterdag. Wellicht bestaat deze dag alleen maar
omdat hij aan de zondag vooraf gaat. Geen zorg. Duitsland ontwaakt uit zijn
nieuwe ijstijd en met een sprong van tien graden minstens werd bewezen dat de
zon niet aan kracht had ingeboet.
De vlakte tussen zwarte woud en Rijn is een fietsparadijs en
gelukkig voor mij lag het er nog braak bij. Eindeloze wegen en paden ooit
alleen gebruikt voor bosbeheer en landbouw zijn verbeterd en grotendeels bewegwijzerd.
Fietsen is er voorde
hedonistische fietseling een ontspannend genot.
Voor de stadsmens die natuur alleen herkent als voorverpakt
in de rekken van de supermark kan een confrontatie met de evolutie van brakke
grond naar wuivende plantenzee pijnlijk verwarrend overkomen.
Hoe lager men zijn hoofd boven de vaak schier eindeloze
akkers houdt hoe groener ze worden. Verheft men zich dan stelt men vast dat
miezerig kleine plantjes meetkundig weden gezaaid en nu het verwarde weer
trotseren en proberen te groeien.
Toch mooi dat nieuwe leven, leve de landbouw, bron van leven
en gezondheid. Dag Jan. Het is niet omdat de een of de ander wat leutert over
Pinksteren dat deze akkers geen bron van miserie zullen worden. Maïs!
Biodiesel! Verbrandingsmotor! Ik juichte ooit de groene evolutie in
concurrentie met de aardolie toe. Vandaag Heb ik opnieuw zeer grote twijfel.
Zelfs op de halve meter brede strook naast de akker woekert
geen rijke variante van weidebloemen. Geen weidebloemen, eigenlijk nauwelijks
een bloem, alleen wat harde sprietige grassen die gisteren als vulgair onkruid,
met de zwaarst mogelijke nadruk op on, tot in de grond werden afgereden.
Stijn Streuvels zou zijn ogen niet geloven. Geen zingend
vrouwvolk zwetend en gebukt met de schoffel wiedend op rijen vorderend. Geen
levende ziel, ook geen onkruidje, alleen een naamloos massaplantje,
onpersoonlijk, gedoemd om zo snel mogelijk te groeien en verlaten en geperst te
worden. Oil is Thy Name, my Lord.
Wordt deze maïs gesubsidieerd door U en door mij? Wordt deze
maïs beschermd door milieuwetten tegen pesticiden, schimmelwerende
onkruidbestrijdende insecticiden en snelgroeiers om van mogelijke andere
weldoeners die ik niet ken maar te zwijgen. Ik heb mijn twijfels. Waarom zou
men toekomstige brandstof beschermen? Waarom groeien er op die akkers geen
andere planten, ook niet op de halvemeter brede stroken langs de eindeloze
akkers. Waarom zwermen er geen zoemende insecten rond mijn kop? Waarom jagen er
geen vogels achter die zoemende insecten? Waarom zie ik nooit een spoor , zelfs
geen achtergelaten spoor van een vierpotige bezoeker van de zich vergroenende
woestijnen? Boer, wat spook jij uit? Politicus wat ben jij voor een onbekwame
kluns. Zum kotzen! Richtige Schijse!
Gelukkig voert mijn trip ook regelmatig door een bosje met
waterplassen, grachten en insecten die zich achter mijn bril trachten te
vestigen. Jelke plukte als een geniepige domoor steeds die sprietige
grasstoppels, zouden ze niet vergiftigd zijn? Kotst ze die daarom uit? Is
wandelen in een stadscentrum dan toch niet zo slecht? Ik weet het niet, U?
19-05-2013 om 18:37
geschreven door Walter
09-05-2013
waarover lul ik eigenlijk...
Ja, waarover lul ik eigenlijk. Wat groen dat verdwijnt, wat meer beton dat tenslotte veel meer opbrengt, terwijl in Congo waarschijnlijk ook vandaag nog aan een kannibalisme gedaan wordt dat zelfs niets met godsdienst of overlevering te maken heeft, maar omdat volgens David Van Reybrouck er geen moraal meer bestaat in grote gelederen van die volkomen kapotte gemeenschap. Je zult er maar in leven... Je zult maar een kind zijn dat met de machete op mensenvlees moet inhakken. Je zult maar een kind zijn dat als loon voor zijn gruweldaden naar hartelust mag verkrachten en niet weten of er nog een morgen zal zijn... David, 'k had beter nooit van dit boek gehoord, ik had toch nog een greintje hoop. Kan het nog slechter? Is dat mogelijk. In Duitsland tracht men nu wanhopig, voor het te laat is, met de gruwelen uit hun geschiedenis wat in het reine te komen en hier lullen een stel betaalde lullers in café Corsari. Ik ben opnieuw zo moe. Hondenpoep! Waarom niet hondepoep, ik heb maar één hond en die doet niks verkeerd. Omdat een onverlaat af en toe een drol laat liggen, vinden enkelen van de bankers, u weet wel geen bankiers, dat het dan maar goed is dat Ze al het groen dan maar weghalen. Alsof een drol op beton gezelliger ligt. Wat een degeneratie, wat een menselijke aftakeling. Geloof me dat is het fijne resultaat van ons opgefokt competitie-systeem, ons hyper egoïstisch najagen op naar wat we een ander niet gunnen... Bah, waarom zou ik nog zo'n zakje meenemen en mijn pijnlijke rug krommen om het warme drolleke naar een overvol bakje te dragen. een bakje dat anderen als een niet te betalen vuilzak volproppen met hun afval. Gelukkig werkt de rechtvaardigheid in alle sereniteit en onpartijdigheid. De diamantairs zijn toch ook maar gewone mensen die voor hun dagelijks boterhammeke moeten schoften en laat ons toch solidair zijn en ook die lasten op onze kromme, kapotte ruggen torsen. 1 Mei wat was dat ook weer? Waarom heb ik mijn Che weer buiten gehaald? Ik ga een grotere rode lap bestellen, een die mijn kist kan inpakken, zou dat mogen? Of is dat aanstootgevend? Hoe zou zo'n collega eigenlijk smaken? Dwaze vraag want wij eten nog nauwelijks vlees en bijna geen rood vlees meer. Ik zou liever regelmatig sardienen eten, maar je moet weten vanwaar ze komen zegt de kankerspecialist. Dan maar pruimen wegens de anti-oxidanten die mijn sprok vel wat beschermen tegen de gevaren van de zon, die ik wel nodig heb om geen te zwakke botten te krijgen.. Vandaag mijn speciale muesli gemengd, gemalen en geplet: noten, zaden, haver, krenten, gedroogde pruimen en mijn geheimen, voor u weet het... Ja, als ik honderddertig wordt, loont het toch de moeite en anders lees ik verder over onze geschiedenis van de collaboratie. Hier zeg ik niks over, totaal niks. Een leugen is zo vlug verteld dat ik helemaal niks wil zeggen, maar... denken, denken doe ik er het mijne van. Arme geschiedenis.
09-05-2013 om 00:00
geschreven door Walter
07-05-2013
Blauw vertrapt en verslindt groen!
Blauw is jong en sterk, en blauw beweert beter te zijn. Dat is nogal wat! Beter omdat het jonger is, omdat jong volgens blauw beter is dan oud. Dat weten wij dan. Op de banken in het smalle straatje, in de arbeiderswijk van ons verontrustend,uitdeinend dorp, door sommigen nog steeds halsstarrig "Parel aan de Rupel" genoemd, gonsde het al enige tijd koortsachtig. De geruchten overtroffen elkaar en de gedachten versmolten soms om dan weer brutaal te botsen in egoïstische meningsverschillen, maar op en rond de twee banken was de oude gezellige rust van weleer al verdwenen. De "Knip A" zou verdwijnen samen met de parkings voor de deuren van een paar "bankers", geen bankiers, werd beweerd. Hagen en groen zouden plaatsruimen voor zoekende parkeerders van elders die hier hun blikken gedoe wensen achter te laten of kortstondig te stallen, omdat stappen hen onbekend is. En gisteren werd het doek geheven. Hoewel het slechts als een voorstel voorgestelde, was dat ontwerp al verkozen tussen andere mogelijkheden, een voorstel waarover de burger nog zijn zegje nog kon doen. Inderdaad de uiteindelijke vorm van de zitbank lag nog niet vast, ook niet het beloofde speelhoekje van de allerkleinsten. Met vereende krachten en de meest uiteenlopende en tegenstrijdige bedoelingen zat het volk overdonderd naar de diareeks te kijken. De uitleg was zo duidelijk dat de meesten, waarschijnlijk alle aanwezigen, niet echt begrepen wat er zou gebeuren, deels omdat ze niet wisten wat de "Knip A" betekende en zij daarom geen vragen over de essentie konden stellen uit schrik voor achterlijk versleten te worden, deels omdat het helemaal niet over hen ging. Het openbare groen rond de school, het mini-parkje, zal dus bijna volledig verdwijnen, alleszins bangelijk gedecimeerd worden, hoewel die ene boom, neen, die ook niet, of toch, maar daarover werd slecht in vage bewoordingen oppervlakkig gerept. Het is echter belangrijk te beseffen de volgens Blauw het verwijderen van een oude, mooie haag van hagebeuk meer groen verschaft als men er in de plaats parkings aanlegt en voetpaden in klinkers of iets dergelijks. Minder wordt dus meer. Verklaring: De haag belet te zien wat er achter is en door ze te laten verdwijnen zie je meer. Dus minder wordt meer en toen vielen de duiven dood uit de hemel... Natuurlijk is wat geldt voor een haag zeker waar voor struiken en boompjes. Ook hier gaat de Blauwe logica op. Door minder groen te hebben zullen wij meer auto's zien, meer drukte, meer stank, meer vuil. Dat klopt dus, dat is volledig juist. Bovendien zal de situatie met enkelrichting verkeer de stroom bezoekers en zoekers naar het ruime aanbod van zichtbare parkings van 2,20 m brede parkings beter geleid worden, wat de bewoners ten goede komt, volgens blauw, hoe? Och ja, de school, wel de kinderen, de kleintjes die met hun fietsen kwamen, zullen de nieuwe voorgeschreven verkeersstroom moeten volgen en tenslotte wordt die omgeving niet afgesloten, alleen komen er veel meer parkings wat de nood op andere plaatsen zal helpen ledigen. Een echte blauwe win-win-situatie. Een blauwe solidariteitsaktie. Ik heb het begrepen, Het oude arbeiderswijkje met het gezellige groene hoekje wordt genadeloos voor een ander belang opgeofferd. De aannemers zijn gelukkig en koning auto ook. Niel gaat verder in de dwaasheid. Errare humanum est, sed perseverare diabolicum. noot: Bij deze wordt ook het vogelvolk en de andere kleine levensvormen verzocht zijn biezen te pakken, omdat blauw het zo wil...
07-05-2013 om 00:00
geschreven door Walter
12-04-2013
Ben ik al gestorven?
Dat zou kunnen, en so what? Hoewel, ik verkneukel mij toch in het magistrale peuterende speurwerk van dappere, eerbare lui die geen schrik hebben hun kop, armen, hele bovenlijf in de rijke shit te wroeten. Moedig, bewonderenswaardig! De ratten krijgen namen, maar wat moeten ZE daar nu mee aanvangen? ZE je weet toch wie ik bedoel, of niet soms, dan hebt u niet opgelet! Over dat paardenvlees in dat Italiaanse gerecht heb ik het nog niet gehad en gelukkig maar want het schandaal groeit vandaag nog steeds. Wat gaat men nu met die berg vlees doen? Dat daar ontelbare dieren voor geslacht zijn na een afschuwelijk bestaan, laat "ons" of beter "ze" koud. En opnieuw zitten wij met een atoomdreiging, maar zolang er niet mee gesmeten wordt, met de bommen, kunnen wij nog wat kankeren. Dat doet mij er aan denken dat ik nog nooit van Kurkuma-kruid gehoord had, en niet wist dat geconcentreerde tomaten geweldige anti-oxidanten zijn die ons helpen te strijden tegen kanker, en dat melk en kaas en dito mijn prostaat zeer vijandig zijn, hoewel het eten van een banaan, liefst al wat gespikkeld, de kwalijke werking deels opheft. Ja ik zit hiet te stoefen met kennis gehaald uit een buitengewoon werk van een Franse professor met Indiase voornaam. Kom hier op terug. Ben ondertussen door de werken van Günther Walraff gedenderd en ben nog niet kaal van woede en walg. Neen, ik ben geen rijke, ik wil geen rijke zijn, ik wil mezelf in de spiegel nog herkennen. Congo, is al half gelezen en hoewel ik geen specialist ter zake ben, durf ik dit werk al als een verplicht studieboek op de lijst plaatsen. Wat er in Rome, niet ver van hier gebeurd is, laat me koud, alleen vind ik het heel spijtig dat ik een uitzending over de knoeiboel rond de heilige stoel, let op de kleine letter, dit is bewust, gemist heb. Dus ik ben nog niet vergaan, Ik zal mijn gal nog wel kwijt kunnen, en vaststellen dat deze winter hier heel lang duurde, er enorm veel sneeuw gevallen is en de opwarming veel meer van zich laat horen dan ons lief is... CIAO
12-04-2013 om 00:00
geschreven door Walter
29-01-2013
Schenk mij ook zo'n machientje
Uitgenodigd door een vriend, één van de laatsten, velen zijn al aan het jagen op een andere wei, velen ben ik hun naam en bestaan vergeten, anderen wens ik niet meer te ontmoeten of te vernoemen, dus van het bos schieten alleen nog een paar krakende knoestige boomstronken, zoals ik er een ben, over, naar een amateurtoneelgezelschap en hun dito voorstelling gaan kijken. Alle bewondering voor het zware werk dat die mensen geleverd hebben om in hun achtertuin een hok met bijhok en aanleunende afdaken in elkaar geknutseld te hebben. Alle lof voor echte jeugdclubhuisjesachtige ruimte waar aan tafeltjes, jawel tafeltjes een biertje tegen nogal schappelijke prijs kon, mocht, wenselijk, gedronken worden. Het stuk kon gemakkelijk zonder enige afbreuk aan de inhoud te doen tot één tiende herleid worden. Alleen dat stukje waarin een actrice, eigenlijk de enige, zeker niet moest blozen in een gesubsidieerd gezelschap, was meer dan de moeite waard. De moeite bestond in de reis met de bus. Ondanks de zich maar verder aanslepende ondermaatse prestatie op het toneel dat slechts gedeeltelijk voor ons zichtbaar was, haalden wij, mijn vriend en ik nog net de voorlaatste bus. Wij namen de laatste vrije stoeltjes in gebruik en zaten als extraterrestre(sers...) tussen gekapte, overkapte, als gehypnotiseerde, gebiologeerde zogezegde jeugdigen die met hun ene hand, neen ene duim vingervlug, of beter duimenvlug met hun lichtdoosje bezig waren. Ik schrijf bezig waren, omdat ik echt niet zou weten wat ze uitspookten. De ganse rit, met mechanische concentratie en een totale contemplatie op een voor mij onbereikbaar vlak, communiceerden zij met een provider, naar het schijnt. Af en toe werd er gesproken, hoewel nooit duidelijk werd wie wat tegen wie zei. En dan zijn er die zeggen dat de jeugd, die op die bus, niet sociaal zijn... Als dat niet sociaal is, permanent met de sociale media druk, geconcentreerd bezig zijn. Zo geconcentreerd dat onze overburen zelfs niet zagen dat wij onze voeten eigenlijk op hun voeten moesten plaatsen. Eerlijkheidshalve waren er wel enkelen die hun voeten met schoeisel op de bank tegenover hen plaatsten, hoewel dat zulks niet nodig was, vermits er daar niemand kon gaan zitten. Maar dat konden zij verdiept in hun bezigheid vast niet vermoeden. Ik heb al jaren een GSM, maar nu zou ik ook zo'n machientje willen hebben, tegen mijn vriend er ook niet meer is...
29-01-2013 om 12:58
geschreven door Walter
Sloeg ik blauw uit?
Ik kan het niet geloven, hoewel het vrij koud was en zeker op de dijken langs de Schelde of de Rupel, dat ik blauw zou uitgeslagen zijn. Maar! Gwendolyn Rutten stuurde een brok gebak in het verkeerde gat en zodoende werd ik eerst rood, wat normaal is en even kreek ik al een blauwe schijn. Een blauwe politica, klinkt enorm, leest mijn blog! Rutten leest niet alleen mijn blog maar haalt er ook haar mosterd, hoewel ik die niet verkoop. Rutten, de hevig, diep-blauwe Rutten, verklaarde zonder mij te citeren dat wie de middelen heeft om de beste raadgevers in te huren alle poortjes om te ontwijken, ontduiken naar hartelust en zonder schaamte kan aanwenden om de idioten alleen belastingen te laten betalen. Ja, dat beweer ik al jaren en ik ben door studie en observatie en informatie tot die tergende vaststelling gekomen na zelf al een heel leven tot de achterlijkste van alle achterlijke idioten te behoren. Blauwe Rutten, nog groen achter de oren weet dat nu al, hoe weet ze dat? Het belasting systeem moet eenvoudig en eerlijk! Ja, maar... Beseft blauwe Rutten dan niet dat in deze economische crisis na het financieel schandaal het vereenvoudigen van het belastingstelsel een geweldige toename van werklozen tot gevolg zal hebben. Die duizenden snelklaar gestoomde ontwijkings- en ontduikingsdeskundigen* en experten vallen dan zonder job, miserie miserie, man, man. Om niet te spreken over de humanitaire tragedie die als een sunamie door de rangen van de argeloze ontwijkers-ontduikers zal rollen. Waar blijft de golf, de reactie op en in de media op zo'n ongepaste uiting van klassenhaat. Blauwe klassenhaat, waar gaan we naartoe? Waar blijven onze vergoddelijkte nieuwsankers met hun zo gestroomde spitsvragen? Stilte, Blauwe Rutten sprak, heeft gesproken en the rest was silence zei schakkespejare of zo. Natuurlijk , ik begrijp het, blauwe Rutten had al aangekondigd dat ze een vroege aprilgrap zou vertellen en dat zal ze geweest zijn. Dom dat ik daardoor bijna blauw ben uitgeslagen... * wat een woordkeuze!
29-01-2013 om 12:27
geschreven door Walter
't Zou spijtig zijn
dat ook de paarden en gouden, vergulde, koetsen verdwijnen. Waarom laten wij de prinsen Carnaval niet door het land bollen in die getuigen uit ons aller verleden, gemaakt door kundige en gedreven arbeiders. Hetzelfde telt voor de kastelen en hun parken, die moeten wij in ere houden en een bestemming geven die cultuur, verfijning, opvoeding, kennis en fierheid voor het vakmanschap van zovele generaties eert. Men mag de verpakking niet weggooien omdat de inhoud "geperimeerd" is. Waarom kunnen mensen die door hun bijdrage aan de maatschappij, aan de mens niet bij feestelijke gelegenheden in deze riante omgevingen eren. Mensen die een voorbeeld zijn, mensen die anderen kunnen inspireren. En het blijven dan speciale gewone mensen? 't Is maar een gedacht! Och , ja met al dat gedoe over abdicatie of wat dan ook zat ik zo te denken aan die verpakking... Ondertussen vorder ik traag maar gestaag in :"Le Roi des Ombres" van Eve de Castro. Zij voert je mee in de stank, de smeerlapperij in en rond het paleis der paleizen, Versailles. Prachtig is hoe de katholieke geestelijkheid de bevolking van hoog tot laag leerde dat zich wassen, dat baden zeer ongezond en levensgevaarlijk was. Wat die bende allemaal heeft uitgespookt is onvoorstelbaar. Enfin wie ben ik, het is Eve die dat schrijft en ik geloof haar absoluut, hoewel ik niet gelovig ben. En dat brengt me als door de wind gedreven naar mijn andere boek waarvan ik nu al drie centimeter met spanning verorberd heb. Ja, Van Reybroeck, gij schrijft me daar nogal wat in je boek; "Congo". Van dat stuk Belgische geschiedenis wil ik liefst volledig afstand doen. Ik durf nu zelfs de meest antipathieke zwarte niet meer in de ogen zien. Wie weet wat werd die zijn familie door mijn rasgenoten aangedaan. En het is onmogelijk dat er daar bij de geestelijken geen prachtige mensen waren die geholpen hebben, maar de bijdrage van diezelfde katholieke kerk daar in die streek kan tellen. Jongens jongens, wat daar allemaal gebeurd is, 't is niet te geloven. Alleen al om alles wat daar gebeurd is, moeten wij uit respect voor het onnoemelijk leed van de Congolezen de monumenten gebouwd op hun zweet, tranen en bloed met de grootste zorg omringen en voorzien van héél veel correcte uitleg. 't Zou spijtig zijn dat, omdat de jonge leerkrachten nog nauwelijks iets weten, ons hele volk nog meer analfabeet wordt, misschien is dit niet de beste woordkeuze maar een beleefdere kan ik helaas niet vinden...
29-01-2013 om 11:27
geschreven door Walter
05-01-2013
Mag ne zagevent ook eens wat klagen?
Hier dus de stem van de zagevent. Voor wie jong is en goede ogen heeft is zelfs een hindernisparcour niet te moeilijk. In deze gemeente is voor een oudere, die niet meer zo scherp ziet en al wat strammer is, een voettocht door meerdere, vele, zeer vele straten een echte kwelling. Uitstekende deksels, losliggende stenen, verraderlijke putten, diepe goten, hellende vlakken, de verbeelding schiet hier te kort, alle mogelijke hindernissen moeten met de juiste techniek overwonnen worden. Er zijn er zelfs die zich ergeren dat ze brutaal, zonder boe of bah, de straat worden opgejaagd tussen vrachtwagens en bussen en ander levensbedreigend gedoe. Ja mensen worden veeleisender, Alles is een kwestie van evenwicht en hoogste concentratie. Zeker in de hoofdstraat van wat men hardnekkig "de Parel aan de Rupel" wenst te noemen. Deze straat met zijn luxueuse brede trottoirs van op vele plaatsen wel drie, ja drie straattegels breed, is de uitdaging bij uitstek. De kunst is op de middelste tegel te lopen, middelste te rekenen vanaf de uitsteeksels van de gevels. Dat is dus de tweede tegel. Op de eerste kan men niet gaan, tenzij men zich zijdelings verplaatst en tegen en langs de gevels schuurt. Tegel drie, dus de uiterste langs de rijbaan en dat woord is niet mis te verstaan, daar wordt gereden, precies, rakelings en snel. Wel tenzij men smaller is dan één tegel en men zich ook op deze tegel, maar aan de binnenkant zijdelings voortbewegen en dan is er een kans dat men U niet voortijdig in het florerende colombarium van deze parel kan komen groeten. Maar wat ernst is hier geboden, er is moed voor nodig om zich over deze strepen, trottoirs met hoofdletter te wagen. Moed of doodsverachting of zware depressie of wat meer voorkomt, staat van onverantwoordelijkheid. Bussen, zware multitonners met uitstekende laadbakken schuren knerpend met hun enorme banden tegen de boordsteen van het trottoir. Oh heilige boordsteen bescherm ons, begeef het nu juist niet, belet dat wij plat gereden worden, heb meelij. Het kruisen van overmoedigen met een kinderwagen of een boodschappenwagentje is het lot tarten. Een vlucht over de Muur uit de oostzone was niet gevaarlijker. Er zijn volkeren die hun oudjes de palmbomen injagen om te sorteren, andere volkeren zijn zachtzinniger en daar gaan de oudjes zich aan broeder ijsbeer presenteren als tussendoortje. Ons bestuur, mijn vrienden, zijn beschaafder en laten broeder veertigtonner of zuster bus of de losgeslagen en dolgedraaide snelheidswaanzinnigen de nuttelozen van de bruikbaren triëren . What wille be, will be! zegt zij en zij kon het weten. Veel beter is het gesteld in sommige historische ontmantelde wijken, waarvan men hoopt dat zij gedurende de volgende decennia zullen vol geraken. Nieuw op de grondvesten van wat ooit een leefbare, gezellige hoewel grondig op te waarderen site was. Met hoge rubberlaarzen en een stevige wandelstok baant men zich door die woestenij, door bijna niks gestoord, zijn weg. Of men daar op die open werf mag komen is niet geweten, feit is dat er mensen op die open enorme uitgestrekte werf wonen, men kan niet alles wensen en het Circus Maximus is toch ook niet gisteren gebouwd. Tot hier voor vandaag het woord aan de zageventen.
05-01-2013 om 00:00
geschreven door Walter
04-01-2013
Een torentje op wankele grondvesten zal
zeker ineenstorten. En kinderen voelen dat aankomen, zeker als ze wat meer ervaring hebben. U voelt waar ik heen wil. Ja die zien dat blijkbaar niet aankomen. Die zijn zo verweven en bezig met het veilig stellen van hun extra vergoeding en hun "politieke loopbaan" dat ze het enig belangrijke, het politieke bewustzijn in hun gemeenschap totaal uit het oog verloren hebben. Ja, natuurlijk heeft iedereen het recht om elke vrije moment naar de camping te bollen, of naar het buitenverblijf. Iedereen heeft het recht al dan niet met enkele vrienden al zijn vrije tijd in een bepaald café of op een bepaald terras door te brengen. Elk mens mag zoveel tijd hij maar wil besteden aan zijn hobby, dat is toch normaal. En het is normaal dat het minstens wekelijks poetsten van de auto ook heel wat uren in beslag neemt... En dan komt daar voor sommige verkozenen nog bij dat ze af en toe toch op het partijbestuur moeten zijn en dan wel verplicht zijn de zittingen van de raad bij te wonen. En een mens heeft dan ook nog een job, als men nog niet op prepensioen is. Dan is het toch wel wat veel gevraagd dat men door zelfstudie, door veel lezen, door nog meer nadenken, door debat, door contact met gewone, doodgewone stervelingen zijn politieke inzichten aanscherpt of minstens op een minimaal niveau brengt. Veel gemakkelijker is af en toe de voorgekauwde brokjes van het hoofdbestuur door te slikken en de rest groen en blauw te laten. Och Rood is niet meer zo cool alleen op 1-Mei! En dan stort het torentje van losse blokjes in elkaar. Oeps, weg mandaatje, oeps weg centjes, wat nu... Misschien had een samenwerking met extreem rechts of met diep blauw en zwart meer opgeleverd. Zwart geel en verbrand geel met diep blauw geeft toch ook een kleur en dan zat er een mandaat is tegen zoveel per zitting. Neen, politiek is niet gemakkelijk. En niet te vergeten dat er dan nog altijd een paar zeveraars zijn die te klagen hebben over hun "onveiligheidsgevoelen", dat ze 's avonds binnen blijven dan hebben ze daar geen last van. En dat zeveren over de hoofdstraat. Dat horen wij al meer dan een halve eeuw, en nu zouden wij daar iets moeten aandoen... Dat anderen daar iets aan doen... Wij laten nu de private bouwpromotoren elk lapje volbouwen en nog doen we niet genoeg, wij kunnen het grondgebied toch niet uitbreiden. Is het onze schuld dat, naar er beweerd wordt, overal sluikstort ligt. Ik heb daar geen last van, ik heb geen tijd om rond te lopen en op zoek te gaan naar zwerfvuil. Dat die zageventen zelf een zak meepakken, dan doen ze iets nuttigs. Wij hebben nu al de opdracht gegeven te jagen op hondenpoep-criminelen, kunnen wij nog meer doen? En dan dat afgezaagd liedje van de hoge belastingen. Koken kost geld. En wat is dan het gevolg van al dat zagen en klagen? Gedaan met onze meerderheid na zovele jaren, dat hebben wij aan die groep te danken. Stank voor dank. Wel aan mij moeten ze niks meer vragen, mijn auto opblinken als een spiegel en elke minuut naar de camping, wacht eens, neen, af en toe zal ik toch moeten zetelen in de oppositie, dat is goed meegenomen 8000F om af en toe nee te roepen... Noot: Elke gelijkenis is toeval en totaal ongewild en zal meer het gevolg zijn van de kwade trouw van de lezer dan van enig opzet van de schrijver. Bovendien is de schrijver niet aansprakelijk voor de oprispingen van zijn maag.
04-01-2013 om 11:57
geschreven door Walter
02-01-2013
De kater moet komen
in ons geval vrij laat, maar des te zwaarder. Dat is spijtig, de kater was veel beter heel wat vroeger gekomen. Een stevige kader met een drukkende hoofdpijn had wellicht een aantal mensen tot nadenken aangezet. Let wel, ik schrijf, wellicht! Niemand wordt graag onverstandig, of niet verstandig genoeg voor een taak genoemd. Zelf zeggen sommigen dat dan wel veel gemakkelijker. "Dat is te moeilijk voor mij..." hoor je vaak. Daarentegen tegen een volwassene zeggen :" hier bent U niet verstandig genoeg voor!" is andere koek. Want als men dit moet zeggen betekent dit dat die persoon nog niet tot die conclusie was gekomen en die mening nog helemaal niet deelt. Als het dan een persoon betreft die meent geroepen te zijn om aan politiek te moeten doen en die waarschijnlijk door zijn achterban nog een zetje in die richting heeft gekregen, wordt die mededeling als een brutale aanval beschouwd. Een aanval opgebouwd uit afgunst, frustratie, gebrek aan kennis. Een kind heel voorzichtig bijbrengen dat het geen schande is bepaalde studies liever niet te proberen is al zo moeilijk en delicaat. Maar een kind voelt dat meestal aan, het wordt met zijn zwakte dagelijks geconfronteerd in de klas. Geen kampioen zijn in hoog- of verspringen is ook geen schande, misschien is men beter in gewichtheffen. Als zelf tot inzicht komen dan men voor een mandaat niet geschikt is als kandidaat al bijzonder moeilijk is, is het voor een zittend politicus onmogelijk. Dat is menselijk maar zeer zwak. De leden van een partij, de leden van een partijbestuur mogen het nooit zover laten komen, zij dragen hier de grootste verantwoordelijkheid. Laat de mogelijke kandidaten zich bewijzen. geef ze opdrachten, schep de gelegenheid die een beeld geeft over de bekwaamheid van de kandidaten. Niet met het tappen achter de toog of stoelen klaar zetten en plakkaten op te hangen. Dat is nuttig werk dat evenzeer moet gebeuren, maar test ze op creativiteit, kritische geest, vlotheid, spreek- en schrijfvaardigheid, en vooral politiek inzicht. Wees er zeker van dat de kandidaten echt doordrongen zijn van de waarde van ons socialisme. Kunnen zij ons socialisme verdedigen, uitdragen, omzetten in een beleid, inbrengen in een sterke coalitie? Voor jongeren kan dat betekenen dat er permanente vorming en begeleiding moet zijn. Jongeren moeten willen en kunnen leren. Ouderen die de noodzakelijke eisen missen, zijn zeer nuttig, zelfs onmisbaar voor de werking van de partij, maar niet geschikt voor een mandaat. Een partij, zoals een socialistische die vandaag moet opboksen tegen een brutaler wordend kapitalisme dat alle middelen heeft en inzet om zijn grote slag thuis te halen, kan zich zwakheden niet permitteren of gaat kapot. Ik heb het zovele jaren geleden geschreven en gezegd maar toen al was er een voorzitter van de partij die zei:" Jij hebt gelijk, maar onze leden zijn zover niet, ik kan daar niet aan beginnen..." Die voorzitter, een toffe kerel, besefte niet dat kampioenen in spe niet blijven oefenen met mensen die geen enkele geschiktheid noch inzet hebben. Die kampioenen in spe zoeken elders hun weg.. Sorry partijbestuur, dat wilde ik toch nog eens voor de laatste maal zeggen, en ik voel me geen kampioen...
Echt rood, maar dan ook echt ROOD, dat is troef!
02-01-2013 om 10:39
geschreven door Walter
01-01-2013
Dat kan ik ook...
is waarschijnlijk een uiting van gezonde ondernemingslust. Minderwaardigheid leidt tot niets! Zoveel is zeker. De zovele jaren met afnemend succes toegepaste methode "Dovemansoren" en "Niet reageren" en nooit geplaagd door de drang, zelfs niet de wens, ook niet het vermoeden dat iets kan verbeterd worden, geven de politici en zeker de kandidaten politici het bijzonder geruststellend gevoelen dat een mandaat opnemen alleen en uitsluitend een zaak is van volhouden, van het juiste pad te kiezen, de geschikte personen te vriend houden en, en dat is van het allergrootste belang zich onmiddellijk het systeem, de methode der methoden eigen te maken, voor zover deze methode al niet de eigen, de enig eigen methode is. "Dat kan ik ook!" Moeilijkheden? Waar? Wat? Waarom? Wie zegt dat? en dan komt het enig mogelijke antwoord: Geen reactie! Voila daarmee is de kous af, dat kan ik dus even goed, zelfs beter nog dan een ander. Ja dat "ik" beter is ligt voor de hand, want ik moet voorruit geraken, ik moet naar de top klimmen. Hoe doen we dat? Laten wij beginnen in de slipstream van de succesrijken te gaan hangen! Oef daar gaan we. Koppeke laten zien, handje schudden, minzaam lachen op de foto. Zie ik er goed uit? Kom ik goed over? Daar gaan we dan aanwezig zijn, Aanwezig zijn, maar alleen op het cruciale moment, niet te vroeg, zeker niet te laat, handjes schudden, namen kennen, kwinkslag op het gepaste moment, valkuilen, hindernissen, lastposten, zageventen handig ontlopen en vlot doorschuiven naar mogelijke springplanken, of minstens stevige kapstokken. Waar moet ik op letten? Zeer belangrijk is geen afwijkende persoonlijke mening te verdedigen maar de algemeen gangbare, aanvaardbare opinie als mijn strikt persoonlijke even te laten horen zonder er dieper op in te gaan, wegens "nog andere verplichtingen..." Ik dans, ik wals door de voor mij mogelijk stemmen opleverende gemeenschap en verpruts geen tijd aan zoals voor de hand ligt de dwarsliggers, de lastigen, de vragen stellers, de critici, de denkers, de utopisten, de idealisten. Dat klinkt gemakkelijk maar dat is het niet. Om gepantserd te zijn tegen deze lastige categorie, verzamel je best een paar dooddoeners! Dooddoeners en een wuivend handje van tot de volgende keer, vandaag geen tijd, sorry. Dat, beste lezer is volgens mijn lange ervaring plaatselijke politiek. Och god, plaatselijk! Maar hoe gaat het verder? Veranderen diegenen die uit het plaatselijke weten te kruipen plots van gedaante en van inhoud? Maar laat ik hier één ding niet doen en dat is veralgemenen. Veralgemenen is altijd fout, het is zo fout dat men door te veralgemenen de eigen beweringen ontkracht. Dus laat me duidelijk stellen,veralgemenen doen wij (pluralis majestatisch voor de aanhangers van"het" die wegens een lasterlijke speling van het lot op mijn plebejisch, socialistisch geïnspireerd blogske zijn komen kijken), echt niet want ik durf optimistisch veronderstellen dat er zeker hier en daar een kandidaat is waarmee ik graag een goede babbel doe, zou doen,als ik hem zou tegenkomen. Hoop doel leven en het leven is aan de optimisten. Mag ik U iets wensen? Wat was het dan ook weer? In 2013 moest ik iets wensen... Toch een flinke portie optimisme en goede gezondheid. "Rood is troef!"
