"Kejem, die wandeling die plaats viend in da boerendorp".
Als je van rustige wegen tussen landbouwbedrijven houd moet je vandaag je gaan verplaatsen naar Keiem(een deelgemeente van Diksmuide). Daar richten De Tervaete Stappers voor de 11^de keer hun lentetocht in. Vlak naast de kerk vindt in ontmoetingszaal de inschrijvingplaats. Van daaruit krijg je van de club vele voorstellen om je afstand uit te kiezen. Eerst moet je kiezen welke lus je gaat wandelen, maar daarmee is het nog niet genoeg. Je moet dan nog eens kiezen als je de korte, middelmatige of grootste versie van de lus gaat bewandelen. Ik kies vandaag om alle lussen te doen in de grootste versie. Beginnen doe ik met lus 3 die op het plan richting Leke gaat. We keren Keiem de rug toe en wandelen rechtdoor tot we aan het militair kerkhof van Keiem een landbouwweg bewandelen. Aan het einde van deze strook wandelen we Leke binnen, waar we de biesbeek volgen tot we afdraaien op een private weg. We zijn het verste punt bereikt en keren terug, waar we opmerken dat bewoners creatief zijn om hun voorgevel te versieren. Aan het drukke kruispunt gaat de middelgrote versie van deze lus hun eigen weg en steken we de drukke baan over om te wandelen op de macadam wegen en even moeten halt houden, doordat een tractor ons tegemoet komt. Als we geluk hebben zien we eventueel een reiger in zijn straat, maar helaas, nergens één te vinden. Via de waleweiden komen we terecht in de dorpskern, waar we bij de startzaal beginnen aan de 2^de lus. Aan het begin van de lus wandelen we op het voetpad in plaats van de kasseien om al vlug langs het ’t Kakelend Kippenmuseum tegen, waar we als nog eens in de zomer tijd hebben kunnen binnenwippen. Wij wandelen voorts over het bordje van Vladslo, om aan een tractorbedrijf alleen verder te wandelen tot we rechts een verhard boerenwegel opwandelen. Wat mij trouwens is opgevallen, is dat de voorspelde koele zeebries hier nergens te bespeuren is. Even kijken van waar de wind komt om even gebruik te maken van een passage door een landbouwersgrond, waar we helaas opmerken dat een koe hier zijn laatste rustplaats heeft gevonden. Via een grote serrekweker van viooltjes in deze periode zien we voor ons de Kerk die naast de startplaats staat, en waar we even ons bijtanken. Het is mooi weer en hebben nog even tijd, dus vatten we nog onze laatste lus aan. Lus 1 gaat eerst via ’t oud gemeentehuis, kriskras door de achterliggende woonwijk tot we het cisterciënzerpad volgen tot aan het einde. We houden even links de drukke Oostendebaan  aan, voor we links/rechts kijken om deze over te steken en de rust op te zoeken. We steken de Meulebrugge over, waar hier ergens vroeger de Leedmolen stond. We gaan terug een steenwegeltje op tussen de bomen, om de drukke baan voor de 4^de maal deze tocht te dwarsen. We zien voor ons het dorpscentrum, maar we gaan naar rechts tussen de preiranken, om afscheid te nemen van de stappers die hebben gekozen voor de kortere versie. Rechtdoor gaan we stapwaarts en passeren enkele wandelvrienden om een klein wegeltje in te slaan die leid naar een boerderij. Met die passage is er stilletjes een einde gekomen aan deze lus waar we via de kerk terug belanden in de startplaats en kunnen napraten met ander wandelaars over deze wandeling.

Er waren 585deelnemers aanwezig.