“Na een Picon te drinken, nog recht blijven lopen”

Traditioneel vind op de 2^de zondag van maart de Picontocht van de Duintrappers plaats. Zij zeggen dat het ‘nog steeds de mooiste wandeling aan onze kust’. Enkele weken geleden hadden ze met de nationale wandeldag ook een tocht georganiseerd aan de kust, maar deze vind jaarlijks plaats. Een verre verplaatsing zit er voor mij niet in, daar ik hier in deze gemeente woon en gewoon de fiets kan nemen naar de Kerkepannezaal, waar de start plaats vind. Vanmorgen had ik al gefietst, dus kon ik niet kiezen voor de grootste afstand maar 21,2km is ook al genoeg voor mij. Terwijl in het binnenland de mensen genieten van het lentezonnetje, is het hier een stuk frisser door de zeebries. Ik ben gestart of we krijgen al een eerste zandheuvel onder de voeten. We betreden de Houtsaegerduinen(die ook de kleinste afstand doet & niet al te gemakkelijk moet zijn als je in het bezit bent van een buggy of rolstoel, want er zijn momenten met los zand)om nadien het wandel-als fietspaadje te kiezen die naast de trambaan loopt. Ondertussen zijn we De Panne binnengewandeld zonder eerst afscheid te nemen van de 6km en wandelen door de straten om het marktplein te dwarsen en een stukje door de winkelstraat te wandelen. Aan het gemeentehuis gaan we rechts en om het hoekje ligt het Koningsplein, genoemd naar Koning Leopold I. In de Polyvalente zaal De Boare is de 1^ste rustpost bevestigd. Hier komen we zo meteen terug, maar eerst maken we nog een lus. Wandelen door het Calmeynbos is alleen bestemd voor de wandelaars van de 15&30km. Wij gaan net zoals de 30km(2x) verder naar Natuurreservaat De Westhoek. Samen met het aanpalende waterwingebied Calmeynbos-Krakeelduinen (105 ha), de gemeentelijke Oosthoekduinen (60 ha) en de Franse ‘Dunes du Perroquet’ (225 ha) vormt De Westhoek(340ha) het grootste aaneengesloten duinmassief van onze kust. Eerst gaat het nog vlot via de verharde graspaadjes, maar al vlug wacht ons het mulle zand. De inrichtende club doet hier zijn naam alleszins waar. Midden in De Westhoek ligt een kurkdroog stuifduin, ter plaatse beter bekend als ‘de Sahara’. Die moeten we over. Aan het einde van het reservaat ligt een cafeetje die net op de grens ligt en bekend is ook voor zijn picontje. Het is hier dat de volgende rustpost is. Ik wandel nu door het campinggebied om toe te komen aan het strand. Deze wandelen we op stilaan terug te keren Naar De Panne. Zigzaggend nemen we de wegeltjes tussen voornamelijk vakantiehuizen om terug te komen in de Rustpost van Daarnet. Ik zet mijn tocht verder om via de Esplanade voor mij Leopold I te zien en rechts de dijk opwandel tot aan het einde. Daar gaan we terug het strand op tot aan St.-Idesbald, een deelgemeente van Koksijde. De wandeling gaat een klein stukje door de winkelstraat, maar het gaat naar links om te kiezen om te wandelen tussen de huizen. Ik krijg nog even een passage door de Noordduinen, waar een grasezel even de doorgang verspert, om aan de achterkant van de startzaal een einde te maken van deze zondagswandeling.

Er namen 1652 wandelaars deel.