“Flirten met de Taalgrens maar ook met de Heuvels”

De heuvelachtige streek rond de Vlaamse Ardennen is zeer populair bij veel wandelaars. De wandelclub Chatons uit Ronse organiseren vandaag een wandeltocht die ons een deel van deze regio gaat voorstellen. Je kunt kiezen uit 7 afstanden, met voor de Die Hards zelfs de afstand van 60km. Ik kies vandaag voor de 35km. We starten vanuit het dorpsschooltje via de stoppingcentra om daar de 6&10km achter te laten. Van een opwarmertje kunnen we even verder wel spreken, want we krijgen al een eerste klim voorgeschoteld. We flirten met de flanken van de Scherpenberg, waar wij deze niet beklimmen of nu toch niet misschien. We krijgen een onverhard paadje met een paar stukjes waar de bodem door de regen van afgelopen dagen onderbroken is. Ook loopt het een beetje schuin en moeten we kijken dat we niet in het beekje er vlak naast invallen. We betreden via het achterliggende bos het privé domein van het instituut Heynsdaele, waar de 1^ste rustpost is voorzien. Straks komen we hier weer terug, dat staat nu al vast. Even verder wandelen we alleen maar nog met de stappers van de 28&60km door het Beiaardbos-Fonteinbos, een bosreservaat met beuk, es en zomereik, waar de natuur vrij haar gang mag gaan. In de graslanden dat we bewandelen komen we diepe putten tegen die gelukkig afgesloten zijn met een omheining. We zien een wegwijzer die leidt naar de Patersberg, een klassieke heuvel die eender koersliefhebber wel kent. Deze beklimmen wij niet(de Die Hards van de 60km eventueel wel), wij gaan naar links en trotseren de kasseien. Een onverhard paadje brengt ons naar een drukke baan waar wij vlug verlaten om weer het bos in te duiken. In deze bos liggen een paar bruggetjes van boomstammen die de beek oversteken makkelijker maakt, al zijn deze nu verandert in een kleine modderpoel. Eens uit het bos, wandelen we op de uitloper van de Oude Kwaremont, waar op het Kwaremontsplein de volgende rustpost is. We kunnen hier genieten van een yoghurtje om de krachten op te doen. Van hieruit gaat de grootste afstand hun eigen weg terwijl Kwaremont verlaten via het classicistische kerkje van Sint-Amandus. We verkiezen weer de natuur en wandelen door het Kluisbos met onderweg een boswachterhuisje. Het Hoogste punt is in zicht met de top van de Mont de l’Enclus/of de kortekeer. We komen weer terecht bij het instituut, waar een meer volk is dan daarnet. We volgen weer het kleine stukje tot aan de splitsing en gaan nu rechts. Het zonnetje is nu helaas verdwenen en word het stilaan betrokken. Voor ons zien we de top van de Hotond, met zijn witte molen, maar daar moeten we niet naar toe(nu toch nog niet, straks wel). We volgen enige tijd de Panoramawandelroute en belanden in een bos waar we aan de ingang even moeten bukken. De club heeft hier een touw gespannen om het steilste stuk makkelijker te kunnen bedwingen. Ondertussen komen alle afstanden hier weer bij elkaar om even halt te houden om de kapel Wittentak te bezichtigen. De club heeft de toelating gekregen om ons door het domein St.-Hubert te laten wandelen, waar we rond de vijver wandelen. We wandelen even door het fabrieksgebouw om de hoek nog even binnenwippen in de tennisclub voor de laatste rustpost. Even verder zien we een muurschilderij die ons herinnerd aan het WK 1963. Aan het einde van de Cyriel Buyssestraat nemen we nogmaals afscheid van de 6km. Voor de laatste keer wacht ons een zware inspanning en gaat het bergop, om via de Kruisberg te dalen waar we terug belanden in de dorpskern van Ronse. Via de art-deco als art-noveauhuizen maken we een eind aan deze wandeling.

Er namen 1379 wandelaars deel.