“Up en nére in de Vlaamse Ardennen”

Voor de rust in deze streek onderbroken zal worden door de wielerfans kan ik nog eens rustig de mooiste plekjes ontdekken in de Zwalmstreek. In tegenstelling tot vorige week is er vandaag geen enkel sneeuw meer te zien alsook vriestemperaturen. De Scheldestappers uit Zingem richten een nieuwe tocht in en die zal voortaan in de boeken gaan als ‘Zwalm in de Winter. Qua startplaats is het voor mij ideaal gelegen, want eenmaal aangekomen in Munkzwalm met de trein zijn we als het ware direct in de startzaal, want die bevind zich vlak naast het perron. Traditioneel kies ik voor de grootste afstand en die is vandaag 31,5km met een lus te Roborst als ik het plannetje geraadpleegd heb. Ik wandel door het tunneltje en volg enige tijd het juiste spoor tot de 6&10km elk hun eigen weg moeten volgen. Ik doe dat ook en volg het paadje die naast de Zwalmbeek loopt. Hopelijk is er hier ergens een waterzuiveringstation want proper water is ver te zoeken. Het paadje heeft ook al zijn beste tijd gehad want voor dat je het weet struikel je over de uitstekende stenen. Het water van afgelopen dagen is nog niet in de grote rivier beland, want soms staan er grote plassen die we door moeten. Een beetje vreemd maar 100m achter de startzaal ligt de 1^ste rustpost in het parochiecentrum. We gaan de kortendries bergop, waar de 3 kleinste afstanden direct terug dalen, en wij samen met de wandelaars van de 21km de kasseien betreden. Jammer genoeg heeft de regen van afgelopen dagen ervoor gezorgd dat we onze schoenen vuil zullen maken doordat we een modderpassage moeten doorwandelen en zelfs een beetje schuift als het in dalende vorm gaat. We vatten de klim aan en passeren onderweg de kerk van Roborst. In een achterliggend zaaltje achter een huis is de volgende rustpost die voor de grootste afstand 2x geld. Jahoor, vanaf hier start onze plaatselijke lus. Via het klooster & oude mijnwerkerspad passeren we de stedelijke begraafplaats waar we teug komen waar we al eens zijn gepasseerd deze tocht. Voor de 2^de maal moeten we opnieuw door dezelfde modderstrook van daarnet, maar dat is niet erg want ik wandel graag in de natuur en onze schoenen zijn toch al vuil. De volgende wegen kennen geen geheimen meer voor mij want we moeten naar de rustpost die we daarnet zijn binnen geweest. Na de stempel keer ik een stukje terug, wandel langs een paadje tussen de huizen en gaan we nu rechts. Boven zien we een molen(denk ik toch, want er zijn geen wieken te zien)waar we gestaag bergop de dorpskern van Rozebeke bereiken. Hier moeten we recht en het zijn de laatste meters bergop die ik moet trotseren maar die word beloond met mooie panoramagezichten. We bewandelen even de drukke Zuidlaan om een hoekje om te maken om te passeren langs de oude steenfabriek. Terug op de Zuidlaan zien we voor ons het bordje dat het begin geeft van dorpskern Munkzwalm, maar het gaat naar rechts, waar de andere afstanden ons bijvoegen en de laatste meters aan te vatten voor dat we weer aan het station uitkomen, waar ook daarbij de feestzaal ligt. Nu kan ik voldaan de trein nemen naar huis want daar staat er nog een klus te wachten voor mij, namelijk de wandelschoenen weer proper maken voor de wandelingen die nog volgen de komende weken. De Scheldestappers mochten vandaag 1964 ontvangen die hebben deelgenomen aan hun primeurtocht.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />