Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Post van Postuertje
23-01-2011
Vicky viert altijd maar Nieuwjaar!
'Met wie bel je?' vroeg het driejarig zoontje van de vriendin aan haar. 'Met Vicky' 'Ah Vicky, zij viert altijd maar Nieuwjaar!' 'Wat zegt hij daar?' vroeg ik 'Oh sorry! Hij hoort tegenwoordig alles en herhaalt het dan.'
Ja lap, zelfs het kleinste kind weet al dat ik graag Nieuwjaar vier. Of dat ik graag 'vier' in het algemeen. Dit verklaart meteen mijn Blog-afwezigheid de laatste twee weken. Sorry... ik heb Nieuwjaar gevierd. Maar als het een troost mag zijn... ik heb het héél grondig gedaan! Oudjaar zelf heb ik in het gezelschap van goede vrienden gevierd. Het was een gezellige en vooral ook educatieve avond. Zo heb ik geleerd dat de viscositeit recht evenredig is met de snelheid. Meer kan ik daar echt niet over 'kwijt', ik ben tenslotte geen man. Ook op 1 januari vierden we verder, maar deze keer op de kerstmarkt. Eigenlijk vind ik de 1ste januari altijd véél gezelliger dan oudjaar zelf, het is niet geforceerd, maar gewoon genieten. De tweede januari heb ik zelf een aperitiefje gegeven, eentje met voorbedachte rade. Ik had namelijk een vriezer in huis gehaald, of liever gezegd, tot in de auto gehaald. Maar dat gevaarte alleen boven te halen, daar wou ik me niet aan riskeren. Daarvoor heb je enkele mannen nodig, en die haal je in huis door voor aperitief te zorgen.
De weken erop zijn we blijven verder vieren... het einde van de kerstmarkt, de solden (mijn favoriete feestdagen), de receptie van de gemeente en de kerstboomverbranding. Zoals ik al zei... ik heb het grondig gedaan! Maar nu is het toch terug tijd om terug wat harder te werken... het worden weer drukke tijden, met de repetities van toneel, de voorbereidingen van het detectivespel en de organisatie van de beurs waaraan we deelnemen met de winkel. En natuurlijk, hier en daar een blogje schrijven...
Voila we zijn er geraakt in 2011, ik heb het jaar al goed ingezet (waarover meer in volgende blog), maar ik heb tegelijkertijd nog wat gemijmerd over 2010.Het was een raar jaar, dat eigenlijk begon met een einde.Het was een beetje zoeken dit jaar, zoeken hoe ik wil leven, maar als ik de eindsom maak is dat allemaal nog goed meegevallen.Eigenlijk ben ik best trots op mijn jaar, en wat het me allemaal bracht. Ik heb een betere jobinhoud kunnen bedingen, waardoor ik mijn werk nu écht wel graag doe, ik haal er voldoening uit, net als uit mijn blog trouwens.En via de blog ben ik terecht gekomen bij Knokke Actueel mijn eerste echte gepubliceerde artikel.Dat is het gevoel hebben dat je vooruit gaat .
Het was best ook een sportief jaar, zo was er de 3,5 km jogging op 1 mei, 2 strandlopen, de finishers triathlon en de tussen2feestenloop.Verder hebben we met de W.W. verschillende fietstochtjes en een gedeeltelijke Canadese Wandelmars meegedaan.De W.W. staat trouwens voor de Wilde Wijven, nog een cadeautje dat 2010 me bracht.Ik heb Flip Kowlier en Raymond van het Groenewoud mogen aankondingen, en Walter Grootaerts, Zornik en Axelle Red mogen interviewen.En ik heb terug eens op scène gestaan wat had ik dat gemist, het toneel is niet uit mijn hart te krijgen.Ik ben tante geworden van Henritje, alhoewel ik dat in mijn hartje ook al ben voor Mathis, Daantje en Simon.Ik heb vele nieuwe mensen leren kennen, waarvan er enkele echte vrienden geworden zijn.Ik heb ook veel mooipraters kunnen aanhoren, die mogen wat meer wegblijven in 2011 want aan mooie verhaaltjes heb ik geen boodschap.
En wat hebben we geleerd in 2010?Ik kan bijna alle schepenen opnoemen, ik weet nu wat Balanitis is, hoe ik me stijlvol kosher kan kleden, wat de gepaste outfit voor een zondagse fietstochtis, dat ik me moet ontschminken alvorens te gaan zwemmen, dat ik mijn bruinen zonder zon met mate moet gebruiken, dat je niet moet stoppen voor het rood licht tijdens een wedstrijd en waar de koelvloeistof in mijn auto zich bevindt. Wat ik nog niet geleerd heb?Opstaan en besparen op schoenen.
En wat mijn voornemens zijn voor 2010?Een beetje beter worden Beter in mijn job, in mijn schrijven, in het toneelspelen.Beter als vriendin, als dochter en als mens.
Kerstmis was Kerstmis.Dat blijft ieder jaar zo een beetje hetzelfde, in mijn geval is dat kerstavond bij de familie, dus veel eten en ietske minder drinken (op de één of andere manier deelt de familie mijn voorliefde voor rode wijn niet helemaal).Kerstdag spendeerde ik dan weer in het zeer goede gezelschap van Scarlett, Martini Brut en de DVDs van Sex and the City.Het was een luie dag, en ik heb ervan genoten.Het was trouwens nodig om goed te rusten, de dag erop ging ik namelijk de Tussen2feestenloop doen.
Voor wie de tussen2feestenloop niet kent dat is de plezantste loopwedstrijd van het jaar je mag je verkleden!Komaan verkleed lopen! Hoe zalig is dat niet?Echt iets voor mij dus weken op voorhand was ik al bezig met de voorbereidingen, in dit geval de juiste outfit uitkiezen.Om in de kerstsfeer te blijven ging ik als Engeltje, of ja, het was eerder een Bengeltje. Ik had mijn vleugels en mijn aureooltje en om het helemaal compleet te maken strooide ik regelmatig van die glittersterretjes in het rond.Dit in de hoop dat ik dan misschien wel de prijs voor meest originele loper zou kunnen wegkapen.Dat is mislukt, maar geen nood, volgend jaar komen we terug met een outfit die niet te verslaan is.
De voorbereidingen voor het lopen zelf waren echter niet zo gelukt tis te zeggen, ik had niets getraind, maar ja die sneeuw ook hé!Ik had dus wel verwacht dat ik zwaar ging afzien maar tot mijn eigen verbazing ging het eigenlijk héél goed.Zo goed dat ik meteen besliste om vanaf dan terug iedere week te gaan lopen.Tot hiertoe is dat nog niet gelukt, maar ja, de feestdagen zijn een rare periode hé!Mijn andere voornemens voor het nieuwe jaar zijn voor de volgende blog!
Kerstmis... dat is een drukke periode op het werk. Niet enkel qua verkoop, maar ook vooral om onze kerstkaartjes op tijd de deur uit te krijgen. Het was begin oktober toen ik voor het eerst het onderwerp op tafel gooide. Het was begin december toen ik de kerstkaartjes bij de drukker kon ophalen... 1600 kaartjes, die nog geplooid moesten worden en voorzien van een handgeschreven, gepersonaliseerde waardebon. Gelukkig dat de twee collega's zich bezighielden met de kaartjes, terwijl de baas en ik kerstcadeautjes verkochten. De week voor Kerstmis waren de kerstkaartjes klaar om op de post te gaan. Met een auto vol dozen vertrok ik dus naar het postverdeelcentrum... nadat ik enkele keren had gecontroleerd of mijn auto wel goed gesloten was (zie blog vorig jaar ;-) ) En het is gelukt... 1600 kaartjes op de post!
Ook bij de ouders draaide het rond kerstkaartjes... daar is de mama namelijk goed in. Al maanden op voorhand begint ze eraan, en er worden er maar liefst een dik honderdtal verstuurd. De mama krijgt graag kerstkaartjes, die worden dan netjes tentoon gesteld en iedere dag geteld. 'We hebben er maar liefst 9 gekregen vandaag!' riep de mama uit. 'Dat brengt het totaal dan op 78 tot hiertoe'. Vervolgens worden alle kaarten nogmaals geteld 'Ja, het zijn er 78! Wanneer ga jij trouwens aan je kerstkaartjes beginnen?' vroeg de mama vervolgens. Oh jee... mijn kerstkaartjes. Ik had ze al gekocht, maar was nog niet aan schrijven toegekomen, vooral ook omdat mijn lijst met geadresseerden niet meer zo up to date is, en ik er een klein beetje tegen opzie om op ieder apart kaartje mijn nieuw adres te noteren. Maar ja, dan denk ik maar... zo nieuw is dat adres nu ook weer niet, ik woon hier tenslotte al bijna een jaar, het wordt dan misschien wel eens tijd om alle contacten daarvan op de hoogte te brengen, samen met de verzekering dat 2011 een mooi jaar zal worden!
Ik heb me nogmaals overslapen deze week... overslapen omdat ik de avond daarvoor een nogal zéér gezellige vergadering had. We kwamen met ons werkgroepje van de gezinsbond samen om een draaiboekje voor het Detectivespel samen te stellen. En vermits we dit in beperkte kring van 3 doen, gaan deze vergaderingen gepaard met heel wat gebabbel tussendoor, en heel wat wijn achteraf. Een zalig einde van een gezellige dag, die begon met een peperkoekenhartje van een klant die ik op mijn bureau terugvond. En ik die bang was dat de dag gestresst ging beginnen omdat ik wat later was. Inderdaad... de dag daarvoor had ik me ook al overslapen....
Het overslapen wordt helaas een beetje een gewoonte. Het doet pijn als de wekker gaat, blijkbaar zoveel pijn dat mijn onderbewustzijn hem helemaal alleen kan afzetten. Gelukkig werd ik nog net op tijd wakker door een berichtje... eentje met goed nieuws. De rolverdeling van toneel is namelijk gebeurd en er is een rolletje bij voor mij. Het jaar zal dus zeer goed beginnen met de voorbereidingen van ons nieuw stuk, en dat terwijl we nog steeds in de roes van het vorige stuk zitten. Het toneel is namelijk de grote schuldige waarom ik nogal afwezig was. Ik weet het... de blogjes staan op een laag pitje. Maar mijn grootste passie ligt nog steeds bij het toneel, dus af en toe moet het schrijven even plaats maken. Het was weer een zalige toneelweek... iedere avond repetitie of voorstelling. De hele week denk je enkel maar toneel, het is niet mogelijk om me dan nog op iets anders te concentreren. Het is dan uitkijken naar de avond, als we terug samenkomen met onze toneelgroep. De spanning in de 'Green Room' voelen groeien, als iedereen samenkomt om zich klaar te maken, geconcentreerd in zijn rol, om nadien samen op scène het beste van zichzelf te geven. Je voelt de samenhorigheid, het groepsgevoel dat er heerst, iedereen wil er gewoon 3 fantastische voorstellingen van maken. En nadien de ontlading... het feestje dat er al de hele week zit aan te komen en ondertussen al berucht geworden is. En deze keer was het niet minder... de week werd afgesloten door de traditionele lunch, waarop iedereen met kleine oogjes, nét iets te laat toekomt. Een zalige week.... waar we weer naar kunnen beginnen aftellen. Op 31 maart en 1 en 2 april spelen we opnieuw... en euhm.... ticketten kan je bij mij al bestellen! ;-)
