In toeristensteden heb je 1 groot voordeel, je kan er door de band lekkerder ontbijten. Bij het ontbijt werden we aangesproken door een plaatselijke gids. We waren net in dubio hoe we de omliggende dorpen zouden bezoeken. Dus zijn we maar op zijn aanbod ingegaan. Hij had zogezegd een groep maar toen we toezegden werd onmiddelijk een chauffeur gebeld. We waren wel blij dat we ons eens konden laten rijden want er waren natuurlijk weer omleidingen. De topes waren zo hoog dat onze gewone auto met de bodem over het beton schuurde. De eerste stop was een huis waar je het huisaltaar kon zien, de keuken en natuurlijk de winkel. Iets wat wij niet kunnen missen zag je daar niet, een stoel. Onze gids sprak wel vloeiend de taal van de dorpelingen, hij is in een kleiner dorp opgegroeid. Dit dorp bevind zich in een vallei die volstaat met plastic serres. Er worden hier vooral veel bloemen gekweekt, zelfs voor de uitvoer. In Mexico komen bijna al die bloemen voor een heilige te staan. Er worden massaal veel bloemen geofferd, meestal verwerkt in bloemstukken. Er worden hier ook veel groenten gekweekt. De toppen en de steile hellingen zijn nog bebost, meestal met naaldbomen(met heel lange afhangende naalden) In het volgende dorp zien we meer mensen. Hier worden er geen bloemen op de blouses geborduurd. Hier worden rokken en vesten gedragen van opgeruwde witte of zwarte wol. De mannen met het meeste aanzien dragen de witte wol. Hier heeft de pastoor niet veel meer te zoeken in de kerk. De verering is hier een kruising tussen oude mayarituelen en het katholicisme. Langs de muur staan allemaal kasten met heiligen en als ik het goed heb begrepen behoort een kast tot een bepaalde familie die er dan ook zorg voor draagt. Alle heiligen in de kast dragen een spiegel, ter reflectie van de gelovige. Er staan geen stoelen of banken maar de grond ligt vol met dennennaalden. Op de grond worden veel kaarsjes vastgezet. Langs de heiligen staan er ook super veel kaarsen in glazen. De mensen zitten in groepjes op de grond bij de kaarsjes. Ook hier zijn er heel veel bloemen in de kerk. De dennennaalden zijn er om hun verbondenheid met de natuur aan te geven. Er was ook een hele familie aanwezig. De sfeer in de kerk was echt wel heel bijzonder. Je mag er geen foto's maken en dat is maar goed ook. De buitenkant mag je wel fotograferen en die is wel mooi, fris wit met een portaal en vensters in groentinten en felle kleuren. verder waren er natuurlijk weer heel veel kraampjes. Als je een huis kleurrijk wil inrichten is Mexico wel 'the place to be'. Spijtig genoeg voor de mensen hier hebben we eigenlijk niets meer nodig. Frans heeft gisteren nog een hemd gekocht maar je kan niet blijven kopen. Het kerkhof was ook wel heel speciaal. De graven zijn gewoon zandhopen met dennennaalden erover en een dennentak erachter. Twee nieuwe graven liggen bomvol witte bloemen. We vervoegen onze gids in een restaurant ik drink een milkshake van meloen, lekker. Daarna gaan we terug naar de auto, die er niet meer is. We wachten een goeie 10 minuten, dan daagt de chauffeur terug op. Gelukkig vertelde Frans me pas bij het uitstappen dat volgens hem de chauffeur onder invloed was. Ik zat achter hem en merkte ook niet dat de gids hem meer aanwijzingen gaf. Deze middag in een mini Thais restaurantje gegeten. Het verbaast me wel altijd hoeveel personeel ze vaak hebben in de keuken. Gisterenavond was dat zelfs extreem. Deze namiddag nog het huis bezocht van een Deense antropoloog en zijn Duitse vrouw die hier de ' true people' hebben gevolgd in de Lancandan jungle. Blijkbaar het enige volk in deze omgeving waarop de spanjaarden geen invloed hebben gehad. Verder bracht de wandeling me nog naar het andere kerkje op een heuvel. Terwijl ik hier zit zijn er weeral 2 optochten door de straat gepasseerd. Nu weet ik dat ze naar dat kerkje trekken. Langs de trappen staat het vol met eetstalletjes en er zijn ook kermisattracties. Ik heb meteen maar een paar foto's van de optocht gemaakt.
Vanavond hebben we zelf onze voeten eens uitgeslagen. Van 1 nummer vond ik het ritme wel erg moeilijk. 14 man op de kiosk deze keer. Ook wel per ongeluk junkfood besteld maar we hadden goed zicht op het optreden. Om thuis eens te proberen ; een enmichelada, doop een glasrand in maggi en grof zout,doe een flinke scheut maggi in het glas, schenk daar bier over en geniet! Het is wel zo zout dat je er dorstvan krijgt.
Het gaat dus niet vervelen om naar de jardin de marimbas te gaan. Gisteren zaten we vlak bij de dansvloer. Het beste koppel was een knappe jongen van 20 die denk ik met zijn bomma van 65 danste. Die was letterlijk en figuurlijk goed in vorm. Dan een koppel zestigers, zij in korte short en hij met lichte hoed, lange flappershort en hawaii hemd. Allebei dansten ze op sneakers, vooral hij had een mooie ingehouden maar toch beweeglijke stijl. Als contrast had je daarnaast de plaatselijke beenhouwer (een gokje), buik in wit hemd, zwarte broek en rode baseballpet die heel energiek tekeer ging. Het plezier spatte ervan af maar de elegentie was ver te zoeken. Zijn vrouw had een bijna verontschuldigende houding. Dan had je nog een oud koppel waarvan de man een stok nodig had om te lopen maar die toch best lang met voorzichtige pasjes heeft gedanst. En natuurlijk alle anderen. Op de kiosk was het weer een 10koppige band waarbij 6 muzikanten op 2 grote marimbas speelden. Dit was niet het enige vertier want de stad is nu ook klaar met zijn kerstattracties. Het stalletje hier verdwijnt in het niets bij de metershoge sneeuwglijbaan en overdekte ijspiste. De kerstboom is hier een een enorme plastic kegel die van kleur wisselt. Het mag wat kosten, dat is duidelijk. Deze voormiddag is Frans terug naar de tandarts geweest. De kroon zal een paar maand moeten wachten. Hopelijk kan hij zo voort. Ondertussen ben ik de zoo gaan bezoeken. Zonder Frans heb ik dan ook de gelegenheid om het openbaar vervoer eens uit te testen. Als je reisgids je kan zeggen waar je de collectievo moet nemen is het in alle geval makkelijk en efficient. Als je zelf wijs moet geraken uit alle verschillende routes en stopplaatsen is het wat anders. Ik was voor 10uur ter plaatse en dan kost een ticket in de week maar 1.20. Extra volk schijnt dat toch niet te trekken want in het begin was ik bijna alleen. Er zijn daar op de heuvel buiten de stad vooral dieren van Chiapas te zien. Hier hebben de dieren wel veel ruimte, je hebt dus ook meer tijd nodig om ze te vinden. Het mooist was de quetzal die ik van heel dichtbij kon bewonderen. Zijn veren zijn onwaarschijnlijk mooi. Dan had je ook nog blauwgroene slangen (de quetzalquatl, de gevederde slang, is een mytisch beest en een kruising tussen die twee). Er was ook een schitterende koningsgier en veel speciale grote loopvogels. Ook waren er mooie vrije vogels. De katachtigen zijn hier natuurlijk publiekstrekkers. De spidermonkeys waren goed in vorm maar die hebben dan ook genoeg bomen ter beschikking om hun slingerwerk uit te voeren. De route terug zou bij ons zeker niet bediend worden door openbaar vervoer. De collectivo's zijn volgens mij dan ook privé uitgebaat en die rijden overal waar er klanten zijn ook al zijn de straten barslecht en stijl. Frans heeft daarnet een foto gepakt met mijn nieuwe blouse. Ik draag ze heel graag. Spijtig is alleen dat diegene die ze heeft gemaakt er veel te weinig aan heeft verdiend.
Deze voormiddag nog maar even genoten van de mooie tuin alvorens terug te keren naar de stad. Deze keer viel het binnenrijden mee, we beginnen het hier te kennen. In de namiddag kan je de auto hier best laten staan, dan staat bijna alle verkeer in het centrum stil. We slapen nu budget, de foto is nu vanaf onze deur. Je ziet ook dat we onze eigen engelbewaarder hebben en dat voor 15 per nacht, parking inbegrepen. Nu nog afwachten of het bed redelijk is. verder zijn we de stad nog een beetje gaan verkennen. Eerst zaten we in drukke straatjes, een trap op bij de kerk en je kan genieten van een bankje onder de bomen op een pleintje. Veel geld aan eten moet je hier ook niet uitgeven, een groentensoepje, een slaatje met rundsvlees en een drankje kost hier 3. Verder hebben nog een gezellig overdekt straatje gevonden, daar kunnen we ook eens eten. Daarna zijn we het kleine koffiemuseum gaan bezoeken. Dat zit in een knap huis dat juist een eeuw is geworden. In Chiapas wordt er sinds de 18e eeuw koffie gekweekt. En hij is best lekker.
Nu ik hier wel alles gezien heb begint het te kriebelen om weer te vertrekken. Deze voormiddag ben ik naar de andere zijde van de gemeente gewandeld, naar de ruïnes. Die waren niet indrukwekkend maar werden wel bewoond van voor 500 b.c. tot 600 a.c. Ik heb vooral genoten van de wandeling heen en terug. Er is altijd wel wat te zien in de straatjes. Een stuk straat was echt onwaarschijnlijk stijl, ik kon er amper naar beneden stappen. Het kerkhof maakte nu een trieste indruk met alle verwelkte bloemen van allerzielen. De graven zijn wel vaak in felle kleurtjes geschilderd en de doden rusten onder een knappe rij palmbomen. In Mex. zijn er ook nog heel veel miniwinkeltjes, in een gang of een garage wordt een winkeltje gemaakt. Uiteindelijk heb ik toch ook maar een geborduurde blouse gekocht. Er was geen spiegel in de winkel, waar vooral beschilderde calebassen te koop stonden, maar het meisje kwam aandragen met een tablet en heeft dan maar een foto genomen. Op hun binnenplaats waren ze trouwens druk bezig kalebassen te wassen en een eerst laag glansverf te geven. Frans was nog aan het werk. Wel moet hij regelmatig naar de receptie als het internet het weer eens begeeft.
Limpio is gelukkig geen ziekte maar de staat waarin onze auto nu verkeert. Deze voormiddag is hij eens grondig onder handen genomen zodat hij nu geen schandaal meer is op 4 wielen. Ondertussen heeft Frans (met veel tegenzin) wat werk verzet. Gisteren zagen we een restaurant waar veel volk zat. Dat hebben we vandaag uitgeprobeerd. Wij zaten er nu eerst maar daarna laadden ze er een paar toeristenbusjes uit. Ik zou zeker niet ontevreden zijn indien men mij naar deze gelegenheid bracht maar ik was toch blij niet tot de groep te behoren.Allemaal wel mensen van onze leeftijd maar van wie het programma voor de reis vaststaat. Nochtans liggen de volgende nachten voor ons ook vast. We blijven hier nog 2x slapen en dan min. 2 nachten in Tuxtla omdat Frans daar nog 2 tandartsafspraken heeft. Als alles goed is gaan we daarna naar San Christobal de las Casas, een heel toeristische stad op 2000m hoogte. Deze namiddag hebben we nog een waterval bezocht.Daaronder hebben ze de rivier een paar keer ingedamd zodat er baden ontstaan. We hadden ons badpak wel bij maar het water dat recht uit een grot komt was toch te koud. We hadden zelfs hoofdlampen bij om de grot te bezoeken maar durfden toch niet verder te klimmen boven de waterval. Een misstap kon daar wel fataal aflopen. Misschien is het beter in het droge seizoen als er minder water is. We hebben wel zo'n prachtige grote blauwe vlinder gezien. Zo 1 waarvan je denkt dat je ze heel diep in de brousse moet gaan zoeken. Morgen wordt nog een rustig dagje hier. Frans heeft nog wat werk te doen en ik kan alvast het vervolg van de route plannen. 1 ding is duidelijk, er is hier in Zuid Mexico heel veel te zien we moeten selecteren. Ondertussen kunnen we ook beginnen aftellen om Charlotte en Chloe te zien.
Vanavond mijn tablet eens mee uit eten genomen. Laat dit maar eens aan Bart de Wever zien, zo'n kerstopstelling missen we toch wel in Antwerpen. Het heeft eerlijk gezegd ook wel wat weg van de foor. Belangstelling was er in alle geval voor de opening van de stal. Iedereen mag hier trouwens tussen de koningen, olifanten, konijnen, zwanen, kamelen, paarden, varkens...lopen. De kerstliedjes die al door de micro klonken zijn hier ook vrolijker dan bij ons. Daarna hebben we lekkere tamales gegeten bij de bomma's, die hebben buiten een stalletje staan en wat tafels. Populair en goedkoop. Het probleem bij het bestellen van eten is dat iedere streek de gerechten andere namen schijnt te geven. Een gevuld bananenblad heette een week geleden een mone. Vanmiddag hadden we een soort pittabroodjes met varkensvlees, ook lekker. Voor de prijs kan je bij ons niet koken. De foto met het vele volk zijn mensen die voor de 17de eeuwse fontein naar een clownsact kijken.
Het is een prachtige zondag om bootje te varen. Wij zijn hier dan ook niet alleen. Voor 1 keer is het gezelschap echt internationaal. Veel conversatie is er niet op de boot want je vaart snel en de motor moet flink van katoen geven. Heel gek eigenlijk hoe je eerst schijnbaar in een nogal vlak landschap zit en een paar km verder zit je tussen hoge muren. Na een stop onder de hoge brug is de volgende halte het gierenstrand. Dit is hier het 'Cancun' van de gieren. (Voor Leen, het zijn er zwarte met korte hals en witte vleugelpunten) Voor andere vogels wordt er niet gestopt. De volgende halte is een zonnende krokodil. Verder zit er nog een maar die is niet zo gediend met ons bezoek en zwemt weg. Flinke beesten zijn het. De mooist halte is een wel heel kleine waterval. Ze vertrekt bij een rots die er als een pater uitziet. Onderaan zijn er rare met mos bedekte schubvormige rotsen. Het wordt echt mooi als we dichtbij komen en het water in tegenlicht zien wegvliegen. Bij de dam trekt het landschap weer open. Uiteindelijk ben je wel 2u30 op het water. Gelukkig is het een warme dag want je koelt toch wel af van het snelle varen. Op topdagen moet het hier echt wel druk zijn, nu liggen er nog heel veel bootjes in de haven.
Geen haast deze morgen, gelukkig want de inwoners hier hebben dat blijkbaar ook niet. We verheugden ons op vlaamse koffiekoeken als ontbijt maar deze bakker opent pas om 9u30. Dan wilden we voor fruit gaan , ook nog toe. Een Mexicaans ontbijt ging wel. Daarna onze spullen ingepakt en uit de vallei van de stad geklommen naar het nationale park. Eerst nog langs flink drukke wegen maar eens je de toegangspoort voorbij bent is het erg kalm, het is nochtans zaterdag. Van het ogenblik dat we in het park zitten besef ik ; "verdorie, ik had mij klaar moeten maken om dit te fietsen". Een goede weliswaar smalle 2baansweg die mooi geleidelijk klimt, max. Snelheid 40, daar kan ik onder blijven! In alle geval als we hier een dagje over hebben ga ik het er op wagen. Het zal wel tegenvallen aangezien ik nu alleen nog maar met Frans flaneer. De canyon is de moeite waard, loodrechte flanken van een 1000meter en bovenop een jungle. Langs onze kant tenminse want aan de overzijde zie je landbouw. Op de rivier varen er heel wat toeristenbootjes. Dat is mogelijk sinds er een dam is. Ik denk dat we een 10tal auto's zien. Naar 1 uitzichtspunt is het een mooi wandelingetje. Bij de laatste 'mirador' hebben ze nog een mooi gebouwtje neergezet. Eten kan je hier niet meer, begrijpelijk bij zo weinig bezoekers. 1 mexicaanse was hier ook op plateauzolen, gelukkig kon ze blootsvoets verder. Van de andere kant zie je hier best veel vrouwen met naaldhakken die er ook nog in slagen om zich redelijk voort te bewegen op de onregelmatige voetpaden in dorpen en steden. Van op de berg zie je ook hoe uitgebreid Tuxtla is. Daarna dalen we af naar Chiapa de corzo. Van hieruit vertrekken vele bootjes naar de canyon. Ik dacht dat het een dorp was maar het heeft 70000 inwoners. Als je hier de sfeer opsnuift krijg je wel geen diesel in je longen. Het hotel is het beste tot hiertoe, een oase van rust. Ik zit nu in de tuin naar de vogels en een vrouw, die af en toe even zingt, te luisteren. De plaatselijke hond blaft maar heel af en toe. Toegegeven de muzikanten aan de oever van de rivier zijn nog niet half zo goed als die in Tuxtla. We zullen misschien best een restaurantje zonder muziek zoeken. Er is hier een heel groot plein met een oude bakstenen constructie over de fontein maar wat vooral de aandacht trekt is de hilarische opstelling voor kerstmis. Alle grote dierenbeelden in plastic die ze op de kop kunnen tikken hebben ze hier neergepoot in twee perken. Goede smaak komt er niet aan te pas. Ze zijn nog bezig met de lichtjes en de bollen voor de kerstboom. Wie weet hoe knap wordt het s'avonds. Ik mag het goede nieuws ook niet vergeten dat Frans geen pijn meer heeft. De foto is al vanuit onze nieuwe kamer.
Een rustige dag voor mij. Frans had zijn afspraak om 12u dus zijn we al rustig gestart. Terwijl Frans vakkundig onder handen werd genomen ben ik het regionale museum gaan bekijken. In het parkje staan er 3 hedendaagse gebouwen, een theater dat ze aan het restaureren zijn (wit), een antropologisch museum in warme kleuren en eerder ronde vormen en het regionale museum, een strak gebouw in steen en metaal. Iedere architect heeft duidelijk zijn ding mogen doen. Buiten het museum is er een schoolbijeenkomst, heel de lagere school krijgt blijkbaar een gesigneerd boek over Chiapas. De kinderen wachten op hun boek bij klassieke muziek. De middelbare heeft een ander programma. Het museum heeft wel enkele wonderlijke stukjes keramiek zoals een soort karikaturale heks en een potje met een variatie op 'de denker'. In het historisch museum is er een prachtig houten beeld van de heilige Antonius. In de koloniale periode is er hier schitterend religieus houtsnijwerk gemaakt. Ik loop dan ook iedere kerk binnen, voor de sfeer maar ook om te kijken of er mooie beelden zijn. De botanische tuin had wel enkele mooie bomen maar vooral heel veel werklieden en 1 bezoeker, ikke. Daarna denk ik varkenspootjes gegeten, dat had ik niet besteld maar ja mijn spaans is dan ook minabel en zo eet je nog eens wat anders. Later hebben we wel een rozijnenkoek gekocht bij een fransman die hier een bakkerij uitbaat. De koek kon zo bij ons uit de bakker komen, hij had dan ook in Vlaanderen bij een bakker gewerkt. Deze morgen trouwens koeken op straat gekocht, die van hier zijn ook best lekker. Frans zijn tand is nu voorlopig gevuld, volgende donderdag heeft hij de volgende afspraak. Hopelijk is de ontsteking dan helemaal weg. Ik moet nu leren flaneren want Frans heeft last als hij te snel stapt. Als hij mij geen hand geeft ben ik iedere keer te snel. We lopen heeel traag en het verwondert me ten zeerste dat de meeste mensen geen moeite doen om ons in te halen. Misschien is dat ook wel slimmer hier want ik ben al drie keer gestruikeld over hindernissen op het voetpad. Ik denk niet dat ik hier onder een auto ga lopen maar de kans dat ik half in een gat op straat verdwijn of eens echt op mijn gezicht val lijkt me reëel. Vlak bij het hotel steken er bijvoorbeeld op zeker 3 plaatsen telkens 4 stukjes betonijzer uit de grond. Vanavond terug naar de jardin de Marimba geweest. Voor de vrijdagavond was er een grotere groep muzikanten en waren er nog meer toeschouwers en dansers. Met een trui aan was de temperatuur ook ideaal. Fijn zo'n avond mensen kijken met frisse muziek erbij. Op een ander plein was er blijkbaar een groot optreden geweest daar stond een rij van een paar honderd meter op de bussen te wachten. Hier kunnen ze even netjes aanschuiven als in de UK. In onze kamer hebben we nu ook een zeer gedisciplineerde rij van minimiertjes, allemaal ondeweg naar 1 van mijn schoenzolen. Ik weet niet waar ik in trapte, maar lekker dat het is!
Het wordt nog een extra nachtje in Tuxtla. Frans heeft deze namiddag een tandkanaalbehandeling gehad. Het duurde langer dan verwacht, hij veronderstelde dat er nog iets was afgebroken, in alle geval moet hij morgen terug. Binnen 5 dagen kan hij dan een nieuwe kroon laten zetten. Tuxtla is niet bepaald een mooie stad maar het is geen straf om hier te verblijven. De temperatuur is hier aangenaam en er is veel leven. In enkele zijstraten van de hoofdstraat loop je tussen de winkels en de straatstalletjes door. Er is wel een toeristenbureau maar er is weer niets te zien. Toen ik 's middags aan een stalletje taco's zat te eten werd ik aangesproken door een Vlaamse gast. Die woont hier met zij Mex. vrouw en organiseert rondreizen, volgens hem voor mensen die te bang zijn om alleen te reizen. Hij zag me dus niet als een potentiele klant. Wel een sympathieke jonge gast, ik zou er wel mee op reis durven te gaan. Hij staat in alle geval op het vakantiesalon. Frans was pas laat terug, de botanische tuin ging net dicht. Dat houden we dan maar voor morgen. Vanavond zijn we naar de plaza de marimbas gegaan, daar is er dagelijks een concert op de kiosk. Een orkestje van 4 marimbaspelers, een drummer en 2 blazers. Redelijk wat mensen dansten maar hun bewegingen blijven erg klein, minder uitbundig dan de muziek. We hebben onze drang naar groenten nog maar eens bij de chinees bevredigt. Op de markt zie je er veel maar zoals bij ons is het moeilijker om op restaurant een flinke portie te krijgen.
Een grijs zicht vanuit het hotel op het toch wel mooie dorp. Er was hier geen internet en ondertussen ben ik weer een deel van het verslag verloren, vandaar dat er een stuk ontbreekt over Tapijulapa.
Op tijd op en terug op weg naar Teapa om langs de grote weg naar Tuxtla Guiterrez te rijden. Het regent nog steeds een beetje. We hebben de waterval in Tapichulapa gemist maar we hebben er ontelbare gezien langs de kant van de weg. Gelukkig was er maar op 1 plaats echt wateroverlast.De wegen zijn hier wel goed aangelegd maar de hellingen zijn stijl en het water kan overvloedig uit de lucht vallen, zodat sommige stukken wegdek er toch slecht aan toe zijn. Ik geniet toch wel van de uitbundige begroeiing en het groene landschap. We klimmen echter gestadig en het zicht mindert. Gelukkig is de gele lijn op de weg goed onderhouden want dat is het enige waar ik me op kan richten. Het kon de col d'aubisgue geweest zijn waar we deze zomer met de fiets op reden maar daar was de lijn geloof ik wit en nu zitten we gelukkig droog in ons fordje. Ik denk niet dat ik al ooit zoveel bochten op 1 dag heb gereden, scherpe bochten bovendien met serieuze hellingspercentages. Bij een tweede klim zitten we weer in de mist, de andere kant is gelukkig lichter. Naar Tuxtla volgt er dan nog een serieuse afdaling, spijtig genoeg hebben ze blijkbaar geen plaats voor panoramaparkings. Ondertussen is het al na 4uur. Hier kennen ze dus ook wel een spitsuur en files moeten we ondervinden. Frans is onmiddellijk naar een tandarts gegaan want hij blijft veel last hebben. Ondertussen zijn dat er zelfs drie geworden. Hij kan in alle geval geholpen worden. We blijven dus even hier. Hij heeft zelfs terug honger gekregen.
Dit gaat over de 26ste in de gietende regen in het mooiste dorp uit de omgeving dat helemaal is opgebroken omdat er waterleiding wordt gelegd in alle straten tegelijk. Modder troef!
In het hotelletje horen we pas dat het morgen ook nog zal regenen.
Frans heeft bovendien last aan een tand en heeft geen honger. In het restaurant krijg ik er ditmaal een regenconcert bij op het afdak. De specialiteit, mone, vlees met kruiden en bonen in een bananenblad is erg lekker. Ik kijk uit op de rivier die heel bruin ziet. Daarna maken we samen een wandelingetje door het dorp. Eerst maar (chinese) paraplus gekocht, Frans zijn regenvest is al mestnat. Hier droge voeten houden is nu onmogelijk. We lopen langs de casa cultural, die blijkt de plaatselijke muziekschool te huisvesten. Er zijn hier 48 lln. Er is een zaaltje met 3 prachtige marimba's en de leraren willen ons wel een concertje geven. Miranda, ik moest direct aan jou en de collega's in Schoten denken en hoe jullie daaraan nog meer plezier zouden beleven of zouden kunnen meespelen. Er was maar 1 tekenklasje en heel weinig materiaal. Daar gebruiken ze zelfs stoelen met zo'n armplankje om aan te werken, er stond maar 1 tafel. Er is hier een gewone brug maar ook een smalle hangbrug over de rivier, we zullen nog wat moeten trainen in het oversteken, zo gaan ze ons nooit voor een vervolg op I.Jones engageren. Aan de overkant kan je amper van een straat spreken maar gelukkig krijgen de mensen ook daar nieuwe leidingen. Bij ons zijn er geen cafés zonder bier, hier wel, maar hier heb je ook een toeristeninfo zonder folders. Er stond wel een wat aandoenlijke maquette van het dorp. Hopelijk kunnen we morgen toch eventjes langs de waterval en het
park dat erbij hoort. Ik vrees echter dat er wel eens te veel water zou kunnen zijn. Vanavond weer uitstekend gegeten. Het bier moest wel in de winkel worden gehaald. Voor het eerst hebben we geen wifi in het hotel. Het cibercafe zit vol, evenals de kerk, vanop onze kamer horen we de gezangen. In Mexico heb ik nog geen lege kerk gezien, zelfs het simpele cybercafe heeft een opschrift dat zegt dat het katholiek is, daarom waarschijnlijk ook vol (er werd wel niet gezongen, daarvoor moest je in het aanpalende restaurant zijn). Morgen zullen we maar de omweg langs de grote weg nemen. Met al die stortregens lijkt het ons geen goed idee om een kleine verlaten weg door de bergen te nemen. park dat erbij hoort. Ik vrees echter dat er wel eens te veel water zou kunnen zijn. Vanavond weer uitstekend gegeten. Het bier moest wel in de winkel worden gehaald. Voor het eerst hebben we geen wifi in het hotel. Het cibercafe zit vol, evenals de kerk, vanop onze kamer horen we de gezangen. In Mexico heb ik nog geen lege kerk gezien, zelfs het simpele cybercafe heeft een opschrift dat zegt dat het katholiek is, daarom waarschijnlijk ook vol (er werd wel niet gezongen, daarvoor moest je in het aanpalende restaurant zijn). Morgen zullen we maar de omweg langs de grote weg nemen. Met al die stortregens lijkt het ons geen goed idee om een kleine verlaten weg door de bergen te nemen.
Weer twee uur zuidelijk gereden langs de snelweg waar heel der stukken asfalt worden vernieuwd, wat wel nodig is. We zien ook de verschillende stadia van een nieuwe lange brug in aanbouw. Villahermosa is een stad van zo'n goeie 300000 inwoners die in 2007 zo goed als volledig is ondergelopen. Er zijn veel brede boulevards met veel verkeer. De belangrijkste attractie is het park de la venta, een combinatie van een zoo en een archeologisch openluchmuseum. De grote stenen en hoofden in basalt zijn noordelijk van hier gevonden in de jungle maar in de jaren 50 naar hier verhuisd omdat hun vindplaats bedreigd werd door oliewinning. Ze staan nu in een jungleachtig park waar het aangenaam wandelen is. De hoofden zijn vooral imposant vanwege hun afmetingen, de basreliefs zijn meer verfijnd. De vogels hebben een enorme voliere wie ze met niet veel moeten delen. De andere dieren zijn minder goed gehuisvest. Ze zijn natuurlijk wel prachtig, die katachtigen zoals de ocelot en verschillende jaguars. Daarna heb ik de buurt nog verkend. Er is hier een meer en park met speeltuigen en een opvallend gebouw dat over het meer hangt. Dat blijkt een leeg museum te zijn. Je kan wel binnen in de open witte structuur maar er zit alleen een trendie koffiebar in die gesloten is. Dan heb je hier ook delen die je zo in de US kan plaatsen met pizzahut en zo. Tot aan de kathedraal ben ik nog geraakt maar het centrale plein schijnt verder weg te zijn. De kerk zit overvol, ditmaal met schoolkinderen in een witte bloese, de meisjes hebben witte linten of strikken in het haar. Een man trekt naast de toren aan een stevig touw om de klok te luiden. Nu terug naar het hotel want ik ben moe en plak langs alle kanten. We zullen vanaf u meer was hebben. Gisteren hebben we trouwens voor het eerst gewinkeld. We hebben ieder voor 3 gekocht, frans een T-shirt., ik een blouse.
In de auto dan nog wel. Het begon op de weg van Tlaxcala naar Puebla, een dubbelbaansweg maar met de nodige hoge topes. De snelweg daarna was ouder en had dan weer veel batches. Weer 400km gereden zodat we nu in een andere klimaatszone zitten. Gisterenavond moesten we 's avonds nog sokken, schoenen en een trui aan vanaf nu zal het eerder moeite kosten om het hoofd koel te houden. We hebben dan ook een flinke afdaling gemaakt van het centrale hoogplateau naar de golfregio. Het deed aan de alpen denken maar het gebergte is ouder en de bergtoppen zijn ook groen. Daarna sneed de weg door een vlakte met veel rivieren en meren, al het water uit de bergen komt hier samen. Volgens mij zijn de Mexicanen niet erg afhankelijk van voedselimport. We hebben nu al heel veel kms afgelegd en toch heel veel landbouw gezien. Als je een stier bent ben je echt wel beter af in Mexico, hier hebben de dieren nog ruimte. Veel mais hebben we natuurlijk gezien en nu het warm en vochtig is, suikerriet en ananas. In het hoogland natuurlijk ook agave voor de tequila, aardbeien, papaja en citrusvruchten. Alleen graan heb ik nog niet gezien en dat gebruiken ze toch ook veel. Nu zitten we in Acayucan, een niet toeristisch stadje maar met een goeie ambiance. Het telt wel 3 grote hotels, meer voor handelaars veronderstel ik. Ons hotel heeft zijn binnentuin wel ingeruild voor een parking. We zitten op het stadsplein en daar is weer veel leven. Het is zondag, de kerkdeuren staan heel de tijd wijdopen. De kerk is altijd gevuld met mensen. Misschien doen ze wel een recordpoging voor de langste misviering. Voor de kerk waren er 'voladores', die mannen klimmen op een lange paal en laten zich ondersteboven aan touwen naar beneden draaien. Centraal op het plein geven een paar clowns al urenlang een show, ze hebben veel aantrek. Ik dacht eerst dat er ook een soort fluitjes werden verkocht maar op het plein zitten vogels die vanuit de bomen een serieus concert geven. Zelfs in het donker geven ze het nog niet op. Je kan hier gewoon op het plein zitten en genieten van de dagelijkse 'mexicoshow'.
Na een vlotte rit van twee uur door een zonnig maar niet zo helder landchap zijn we in het mooie Tlaxcala aangekomen. Het stadje ligt tussen en op heuvels, een omleiding maakte het niet evident om ons hotel te vinden. Ook tof als de gps je een straat instuurt die gewoon een trap is, daarop eindigt ons straatje. het plein met de kathedraal, een van de oudste van het land ligt ook in de hoogte achter een oude dreef. Boven was het flink druk, blijkbaar deden een aantal kinderen en jongeren vandaag hun communie. De jongens droegen meestal witte kostuums en de meisjes trouwkleedjes. Iedereen was uit de kerk en foto's aan het trekken of afgedrukte foto's aan het bekijken. De schilderijen van Frida Kalho die hier meestal in het museumpje hangen zijn op reis naar Europa, misschien zien jullie ze ergens. Verder is het hier toch wel toeristisch met vele stalletjes en restaurants. Ons hotel ligt nu weer in zo'n gezellig kleurrijk straatje en heeft weer een binnenplaats met veel planten. We zijn nu weer in dubio hoe we onze reis gaan vervolgen. Ik kan al evengoed in de politiek gaan want daar kijken ze meestal ook niet ver vooruit. Hier amuseer ik me natuurlijk wel beter. Je ziet, de foto vanuit het raam is weer aantrekkelijk. De kamer zelf is wel donker en fris en eerder mini. reageren op mijn blog schijnt niet goed te lukken, maar mijn mailtjes bekijk ik regelmatig.
Geen haast deze morgen, gelukkig want de inwoners hier hebben dat blijkbaar ook niet. We verheugden ons op vlaamse koffiekoeken als ontbijt maar deze bakker opent pas om 9u30. Dan wilden we voor fruit gaan , ook nog toe. Een Mexicaans ontbijt ging wel. Daarna onze spullen ingepakt en uit de vallei van de stad geklommen naar het nationale park. Eerst nog langs flink drukke wegen maar eens je de toegangspoort voorbij bent is het erg kalm, het is nochtans zaterdag. Van het ogenblik dat we in het park zitten besef ik ; "verdorie, ik had mij klaar moeten maken om dit te fietsen". Een goede weliswaar smalle 2baansweg die mooi geleidelijk klimt, max. Snelheid 40, daar kan ik onder blijven! In alle geval als we hier een dagje over hebben ga ik het er op wagen. Het zal wel tegenvallen aangezien ik nu alleen nog maar met Frans flaneer. De canyon is de moeite waard, loodrechte flanken van een 1000meter en bovenop een jungle. Langs onze kant tenminse want aan de overzijde zie je landbouw. Op de rivier varen er heel wat toeristenbootjes. Dat is mogelijk sinds er een dam is. Ik denk dat we een 10tal auto's zien. Naar 1 uitzichtspunt is het een mooi wandelingetje. Bij de laatste 'mirador' hebben ze nog een mooi gebouwtje neergezet. Eten kan je hier niet meer, begrijpelijk bij zo weinig bezoekers.
