De stateparken in de buurt raken op, deze voormiddag heb ik het laatste bezocht; het grayton beach park. Toch weer mooi. Wel spijtig dat ze een heleboel duin hebben opgeofferd aan een parking. De mensen willen nu eenmaal dicht bij het strand parkeren. De strandbezoekers brengen ook de meeste inkomsten binnen voor het park. De golf van Mexico ligt er vandaag wel schitterend bij, de zon kwam er net door, er is geen wind en dus amper golfslag, de kleuren van het water zijn onwaarschijnlijk. Er is een 'schattige' kleine uitgestippelde wandeling die onder bosjes in de duinen leidt, langs het meer en door een stukje naaldbos. Van de vogels en dieren die op de educatieve plaatjes staan kan ik er geen ontdekken. Ik heb wel bijgeleerd dat wanneer je de verrekijker bovenhaalt om vogels te ontdekken, je beter eerst even naar de grond kijkt om te zien of je voeten niet bij een mierennest staan. Toen waren de vogeltjes dus ook weg. Er lag nog een stuk park aan de overkant van de weg. De helft van de trails daar, hou ik nog voor een volgende uitstap. Hier heb ik weer geen mens gezien maar wel een kleine specht en twee kleine vogels die ik nog moet opzoeken. De drie kwartier terug op de fiets vielen wel weer een beetje tegen in de zon. Onze bovenbuurvrouw is ondertussen naar Orlando vertrokken om daar te trainen voor de waterskiwedstrijd. Ze is 65 en gepassioneerd door het waterskiën. Hopelijk kan ze op de wedstrijd een medaille halen. Dat kan dan hopelijk compenseren voor haar pijnlijke rug. Bij Frans verloopt de training gelukkig erg goed. Dit weekend neemt hij hier nog deel aan een plaatselijke wedstrijd, hopelijk forceert hij zich niet voor de wereldkampioenschappen.
Ondertussen heb ik al heel wat wandelingen gemaakt over 'trails' in natuurparken en onofficiele paadjes waar je meestal wel wat schade aan de onderbenen oploopt. Veel volk ben ik nog niet tegen gekomen.alhoewel er hier veel groen is verwondert het mij dat je hier relatief weinig vogels ziet. In Schoten is het niet moeilijk om 5 verschillende vogels op een dag te zien als je regelmatig door het venster kijkt. Vanaf het terras hier heb ik alleen nog maar een soort tortels gezien en verder hier in de wijk nog een grijzige vogel en 1 keer een red cardinal. Deze voormiddag zag ik een groepje kleine vogeltjes hoog in de dennen, de specht heb ik gemist (de fietser waarmee ik een praatje maakte zag hem). Er is hier ook heel veel water, je zou dus ook massa's warervogels verwachten maar ik zag vanmorgen slechts 1 eenzame witte ibis bij het duinmeer. Reigers zie je dan weer wel regelmatig, die vinden hun kostje hier blijkbaar wel. Ik veronderstel dat er in de lente veel meer vogels te vinden zijn die hier aan het water komen broeden. Langs het strand heb je een soort kleine pleviertjes, vandaag waren ze met een tiental. Ze bewegen hun pootjes heel snel bij het lopen waarbij hun lijfje niet beweegt. Als ze op het strand zitten zie je ze amper vanwege hun schutkleur. Hun grotere familieleden gaan alleen naar het strandrestaurant. Meeuwen zie je ook maar telkens maar een paar. Er zijn er wel in verschillende maten en tekeningen. Toch wel raar dat er zo weinig zijn. Weg van de zee zie je wel regelmatig gieren zweven. Ik zag er al zwarte en meer bruinrosse. De zwarte zag ik vrij goed omdat ze zich op de weg tegoed deden aan een overreden armadillo. Wilde landdieren zitten er volgens mij wel veel. Je ziet toch veel sporen in het zand. Toen ik meer informatie zocht over de natuur in florida en 'wildlife' intikte waren de eerst hits wel 'wildlife pestcontrol'. Vele huizen grenzen aan groengebieden, dan kan je je natuurlijk aan bezoekers verwachten. Bij de waterskiplas zijn er trouwens al beren gezien. Wilde bloemen zijn er ook in alle maten en kleuren, toch zie je bijzonder weinig bijen. Grote libellen zijn er dan weer in overvloed. Als kind joegen die me angst aan, dat kan je hier beter niet hebben. Ik vrees wel dat er een verklaring is voor het gebrek aan vogels en bijen. Muggen worden hier met insecticide bestreden, daarvoor zetten ze vliegtuigjes in. Er is hier heel veel water en veel last van muggen heb ik nog niet gehad maar volgens mij betalen ze daarvoor toch wel een hoge prijs. Hopelijk kunnen ze binnenkort op een meer natuurvriendelijke manier de muggen bestrijden. Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel, tijdens het schrijven heb ik in de boom naast het huis al de hele tijd het gezelschap van een grijze eekhoorn. Die beesten hebben hier weinig moeite om aan hun dagelijkse kost te komen. In zee zag ik ook twee kleine schildpadden die zich waarschijnlijk dichter bij het strand waagden omdat de zee zo rustig was. Straks nog maar eens met Frans naar het strand gaan zwemmen. Dat gebeut dan met de auto. Ik hier maar jammeren over de Amerikanen en hun niet zo ecologisch gedrag en ik kan mijn eigen vent al niet opvoeden. Frans past zich dus wel beter aan , gelukkig is hij nog niet besmet met het idee van de meeste mannen hier, dat je toch wel meer mans bent als je met een truck rijdt.
Hallo, Aangezien mijn eerste blogpagina pas lukte toen we al een week in de states waren ga ik even terug naar het begin. De eerste ochtend in Orlando hadden we onze ogen pas goed en wel geopend en we hadden meteen onze eerst berg afval geproduceerd. In een gewoon, middelgroot hotel is het ontbijt nu niet iets waar je naar gaat uitkijken. Naast de veel te zoete ontbijtgranen waren er ovalen omeletjes (prefab), ronde pancakes, muffins en vleesjes en potjes waarin voor simpele producten verrassed veel ingrediënten zaten die vooral niet bijdroegen tot de kwaliteit. Het koppel naast mij scheen zich dan ook vooral op de kwantiteit te gooien. Maar bovenal zijn alle bordjes, kommetjes en bekers van dikke isomo en het bestek natuurlijk van plastic. Ons volgende hotel aan de westkust is 'historic', dat wil zeggen dat het honderd jaar oud is. Hun ontbijt is vergelijkbaar met het eerst hotel maar we kunnen naast de isomo toch wel echte koppen en borden vinden. De avond voordien hebben we toch maar niet voor het Baskische restaurant gekozen waar ze zuurkool op het menu hebben staan. Een beetje verder hebben ze nog eens zuurkool en bratwurst in een Duitse tent. We kiezen voor de drukste tent aan het warer waar er twee gitaristen populaire Amerikaanse songs zingen. Boven de toog hangen er wel vijf schermen en de flesjes drank staan in een grote trog met ijs. Mijn kreefthamburger is niet slecht. De dreigende lucht en zonsondergang maken er een mooie avond van. Tijd om ook hier te vertrekken. We kiezen niet voor de snelste weg maar het eerst uur valt dat wel tegen. Beeld , e een soort Boomse steenweg in met veel grotere affiches en steeds weerkomende winkels en reclames voor advocaten en tandartsen. Gelukkig wordt het daarna veel groener langs de weg. Op sommige momenten heb je zelfs het idee dat de rand van de weg uit een groene muur bestaat. Rond lunchtijd heeft Frans het lumineuze idee om af te slaan naar Manatee springs, een state park. Het is er schitterend, een park en jungle aan een felblauwe bron waaraan een rivier van toch zo'n 10m breedte ontspringt. Het is er heerlijk zwemmen in het frisse water. Er is ook een stalletje waar ze eten verkopen. We nemen een schotel met bonen, colesla en een broodje met saus en varkensvlees (van ribbetjes op de bbc). Het is hier dan wel een natuurpark en ze recycleren de blikjes maar verder komt het eten natuurlijk in een isomo bord met onderverdelingen waarbij de colesla nog eens in een potje in een vakje zit. Ik voel me al bijna schuldig te moeten eten en drinken (uit isomo bekers natuurlijk). Het neemt niet weg dat dit een perfecte stop was halverwege onze rit. Aan de 'panhandle', dat is zowar de oksel van Florida is het heel groen. We maken nog een stp in Appelacheecola, een dorp dat nog charmante oude huizen heeft maar enkele jaren terug erg is getroffen door de olieramp in de golf van Mexico. Er werden hier al generaties lang oesters gekweekt tot de olie binnendreef. Eigenlijk zouden ze nog enkele jaren moeten wachten maar dit jaar zouden ze toch terug beginnen kweken. We stoppen in een koffiehuis in 1 van de oudere huizen. Er worden donkere pralines verkocht. Niet met de fijne afwerking van bij ons. De chokolade ziet er wel goed uit. De eigenaar is op pensioen en maakt de pralines als hobby. Blijkt dat hij calleboutchocolade uit België importeert. 1 koekje of chokolaatje bij de koffie, daar zijn de Amerikanen volgens hem nog niet aan toe, het moet vooral meer zijn. In Panama city logeren we in een groot baanhotel. Je krijgt er veel m2 voor je geld. S'avonds eten we in de oystersjack, een chaletje langs de weg. Hun gegrilde scampi zijn niet te vergelijken met wat je hier krijgt. Je kan al wel weer raden dat er ook hier niet aanafwassen wordt gedaan. In de wijk waar we nu wonen wordt er werkelijk niets gesorteerd.tweemaal per week wordt de vuilbak geleegd. Aan uitgang van het strand heb je wel een soort pmd zak. Aan de school staat er een container voor papier en blik. Een glascontainer moet ik nog vinden. Ik kan het niet laten om toch maar een aparte zak te vullen met de recycleerbare spullen. Bij "5guys", een hamburgertent die eruitziet als een roodwitte ijskast hadden ze er blijkbaar wel een beetje over nagedacht. Het woord ijskast kwam ook eerder bij me op door de temperatuur. Toen ik vriendelijk meldde dat ze bij ons gewoon de verwarming zouden aanzetten bij deze temperatuur ging een van de five toch meteen naar de termostaat. Anders hadden ze hun frietjes toch maar beter in isomo verpakt in plaats van in bruin papier.
Een vijfde poging dus om een bericht op mijn blog te zetten. Ik leer ondertussen wel sneller typen op die tablet en ik zit wel op een mooie plek, ons terras met uitzicht op de waterskiplas. sinds we hier op onze vaste stek zitten bij Brenda en Marty ben ik al iedere morgen vanaf 8 uur op verkenning geweest. Gisteren was ik in het "topsail statepark" dat hier heel dicht bij ligt. Je kan er een 3tal km met de fiets in maar dan kan je beter stappen. Het is nl. Een duinengebied met enkele meren. Ik heb er een kleine 2 uur gewandeld en geen kat gezien. Het was ook wel ploeteren door het mulle zand. Om het bos leefbaar te houden branden ze de onderbegroeiing regelmatig af. De bomen kunnen daartegen. De onderkant van de stammen ziet zwart en op het strand vindt je dan ook zwarte houtsnippers. Alles groeit hier dan ook geweldig, onbebouwde terreinen zijn een echte wildernis waar geen doorkomen aan is. Het strand aan de kamping van het park was licht bevolkt. Kamperen heeft hier voor een aantal wel een heel andere dimensie, je sleurt een middelgroot huis achter je auto mee. Het strand is hier trouwens heel mooi, heel wit zand en de zee heeft fantastishe kleuren. het moeiĺijke aan fietsen is dat er hier niet zoveel straten zijn die doorlopen. Ik heb al heel wat tijd doorgebracht met het zoeken van doorgangen naar andere straten vanuit de waterskiwijk. er is een bospad dat naar de kustweg loopt, die weg heeft een goed fietspad. Er zijn heel weinig bospaden, als de gemeente ze niet onderhoudt groeien ze heel snel dicht. verder hebben we de keuken uit haar slaapstand gehaald. Ze hebben hier best goeie ingrediënten. De verse scampi zijn uitstekend. Fruit, groenten en steak zijn prima. Gisteren heb ik een heel lekkere jambalaya gemaakt. Het brood blijft heel triestig. Ze stoppen er veel te veel ingrediënten in o.a. suiker of siroop. Brood dat op het onze lijkt is erg duur en nog bedenkelijk? Als ik deze tekst nu weer verlies wordt ik wanhopig en ga ik me op junkfood storten!
Een vijfde poging dus om een bericht op mijn blog te zetten. Ik leer ondertussen wel sneller typen op die tablet en ik zit wel op een mooie plek, ons terras met uitzicht op de waterskiplas. sinds we hier op onze vaste stek zitten bij Brenda en Marty ben ik al iedere morgen vanaf 8 uur op verkenning geweest. Gisteren was ik in het "topsail statepark" dat hier heel dicht bij ligt. Je kan er een 3tal km met de fiets in maar dan kan je beter stappen. Het is nl. Een duinengebied met enkele meren. Ik heb er een kleine 2 uur gewandeld en geen kat gezien. Het was ook wel ploeteren door het mulle zand. Om het bos leefbaar te houden branden ze de onderbegroeiing regelmatig af. De bomen kunnen daartegen. De onderkant van de stammen ziet zwart en op het strand vindt je dan ook zwarte houtsnippers. Alles groeit hier dan ook geweldig, onbebouwde terreinen zijn een echte wildernis waar geen doorkomen aan is. Het strand aan de kamping van het park was licht bevolkt. Kamperen heeft hier voor een aantal wel een heel andere dimensie, je sleurt een middelgroot huis achter je auto mee. Het strand is hier trouwens heel mooi, heel wit zand en de zee heeft fantastishe kleuren. het moeiĺijke aan fietsen is dat er hier niet zoveel straten zijn die doorlopen. Ik heb al heel wat tijd doorgebracht met het zoeken van doorgangen naar andere straten vanuit de waterskiwijk. er is een bospad dat naar de kustweg loopt, die weg heeft een goed fietspad. Er zijn heel weinig bospaden, als de gemeente ze niet onderhoudt groeien ze heel snel dicht. verder hebben we de keuken uit haar slaapstand gehaald. Ze hebben hier best goeie ingrediënten. De verse scampi zijn uitstekend. Fruit, groenten en steak zijn prima. Gisteren heb ik een heel lekkere jambalaya gemaakt. Het brood blijft heel triestig. Ze stoppen er veel te veel ingrediënten in o.a. suiker of siroop. Brood dat op het onze lijkt is erg duur en nog bedenkelijk? Als ik deze tekst nu weer verlies wordt ik wanhopig en ga ik me op junkfood storten!
