het weekend is alweer bijna gepasseerd. en om het kort samen te vatten, ik deed bijna niet anders dan slapen. Moe dat ik ben, kan me tot niets bewegen. Nu de verpleegkundigen zeiden dat mijn rode bloedcellen weer tamelijk laag staan, vrijdag waren ze nog op een juist aanvaardbaar niveau. en dat zou de oorzaak kunnen zijn. Professor Noens heeft nog niet getoerd. We zullen horen of ik nog bloed moet krijgen of niet. Ik kreeg in elk geval mijn chemo vandaag, dus alle andere bloeduitslagen moeten door de beugel gekunnen zijn. Als ik het goed voor heb, dan zijn we halfweg gepasseerd met deze chemo kuur. Als ik donderdag start met de bestraling zal dat al min of meer achter de rug zijn.
Ik zit niet mee in isolatie want mijn witte bloedcellen zijn weer gestegen. mijn deur kan weer eens openstaan en ik kan weer mee lopen tot aan de lift als iemand op bezoek komt.
De kindjes zijn hier gisteren en vandaag geweest. Zalig. Je kan eens babbelen zonder telefoon ertussen, ik kan ze eens vastpakken. 'twas wel lastig toen ze daar straks weer ververtokken en ik hier moet achter blijven! Maar ja, ' t is voor de goede zaak. Ik hoop en bid en vecht om volgend jaar dit alles achter me te kunnen laten en er weer steeds te zijn voor mijn gezin! Als de kinderen er zijn doe ik ook al mijn mutsje niet meer aan. Ik ben zoals kabouter plop zei Fabian en hij trok het af. Ze zijn het al gewoon mij zo te zien. Hermelien kwam plots over mijn hoofd (stekkertjes) wrijven en ze brabbelde wat en lachte. Ze is er ook niet bang van.
Ik kijk uit naar een bezoek van de dokter (vandaag nog) of morgen zodat ze me wat kunnen geven dat ik toch wat meer energie heb. (als dat mogelijk is in mijn geval natuurlijk, 't is misschien de bedoeling dat ik eraan toe geef en slaap?)
Vele groetjes en tot binnenkort, Heidi
Reacties op bericht (5)
07-02-2010
pap met brokken
dju, ze winnen dan nog nie zeker, en de meiden en ik maar supporteren voor rob, maar ja, je ziet 'tga eens goe en eens minder goe. kwou eens een vlieg zijn en je komen bezoeken maar ja, heb zelf een heel slechte week achter de rug, veel goeie dagen heb ik nie dus. maar tzal eens lukken, een extra prik en daar gaan we enfin, nie klagen, thelpt toch nie, verder doen en veel courage hebben he tdeed deugd dat de meiden eens bij mij zaten, tbreekt eens, ze brengen leven en liefde en leute in huis.
allee, kzal nog kijken naar een ER van begin januari, ben aant naderen, dus....
tot een volgende telefoon of zo
groetjes, kussen en knuffels van ons allen
tante Mieke en co
07-02-2010, 21:57
Geschreven door mia
Hallo heidi
hallo heidi,ik wens je héél veel moed en sterkte toe.Ik lees regelmatig je blog,je tante marjan heeft me nog gebeld deze week en zei hoe het met je was.Ik denk veel aan je en leef met je mee lieve groetjes Anneline
07-02-2010, 21:30
Geschreven door anneline
hallo
jaja tweekend is were voorbij. kheb hier ook juist Alexanders valies gemaakt voor de komende week. Kben blij dat je je kids en man terug hebt mogen zien van tweekend. Dat doet deugd hé!!! Ik kijk elke avond vol spanning uit naar je blog. en ben dan content dat het "goed" met je gaat. Allé tot later en heel veel dikke courage knuffels van ons allemaal, groetjes, Delphine
07-02-2010, 21:17
Geschreven door delphine
courage
Beste Heidi,
Gewoon even een berichtje om je veel sterkte te wensen, ik lees regelmatig je blog en je bent echt een sterke madam hoor zo te lezen! Hou vol , het lukt je wel! liefs lies
07-02-2010, 20:40
Geschreven door Lies Thorrez
slaap
Hallo Heidi, Ik denk dat je lichaam inderdaad rust vraagt dus slapen zal zeker en vast een goeie optie zijn. Ik kan er nu natuurlijk wel inkomen dat je graag wat "aktiever" zou kunnen zijn, maar dit zal zeker terug komen en dan zal je je lekker kunnen laten gaan. Je ziet hoe snel kinderen gewoon zijn aan iets(ik durf wedden dat jij zelf nog moet wennen als je in de spiegel kijkt)en gelukkig maar hé. Het moet wel beter aanvoelen dat je nu niet meer zo in een aquarium moet verblijven en dat iedereen zich als marsmannetjes gaan aankleden. Even een luchtje scheppen tot aan de liftdeur zal wel beter aanvoelen dan altijd maar in isolatie te moeten vertoeven. Maar hoe dan ook het afscheid zal wel moeilijk blijven , of het nu aan de liftdeur is of aan het venster , je kids achter laten zal moeilijk blijven. Maar je zal ook wel weten dat er bij elk afscheid ook een weerzien is en dan zullen je kids en de papa in je ogen kunnen lezen hoeveel je ze hebt gemist en hoe graag je ze wel ziet. We denken aan jou groeten isabel en co
