JP gaat op reis en neemt mee .....
Inhoud blog
  • 10/04/2024 : St Paul de la Blaquiere -- Lodève : een pijntje verandert je leven
  • 9/04/2024 : St Guilhem-le-Désert- St Jean de la Blaquiere : Door de wind !!!!!
  • 8/04/2024 : Montarnaud -- St Guilhem Le désert : naar de orges de l'Herault
  • 7/04/2024 : Monpellier-Montarnaud : Een geweldig avontuur
  • 6/04/2024: Vendargeus - Monpellier : een noodzakelijke kortere rit

    Zoeken in blog




    Reisroute in Etappes

    Reisroute Groot-Bijgaarden-Rome Dag Traject Dag km 14-mei Groot-Bijgaarden- Halle – Oirbecq 27,5 15-mei Oirbecq –Seneffe 25,5 16-mei Seneffe- Morlanwelz - Leernes 25,5 17-mei Leernes - Ham –sur-Heure - Walcourt 27,5 18-mei Walcourt – Philipville - Roly 26,2 19-mei Roly – - Frankrijk- Rocroi 30 20-mei Rocroi - Rimogne 26 21-mei Rimogne - Signy l'Abbaye 26 22-mei Signy l’abbaye – Sery 26 23-mei Sery – Asfeld 25 24-mei Asfeld – Reims 36 25-mei Reims – Villers-Marmery 25 26-mei Villers-Marmery - Condé sur Marne 21 27-mei Condé sur Marne - Chalons-en-Champagne 19 28-mei Chalons-en-Champagne - Vesigneul 25 29-mei Vesigneul - Breban 26,3 30-mei Breban - Precy-Saint-Martin 30,5 31-mei Precy-Saint-Martin - Vauchonvilliers 25,6 1-jun Vauchonvilliers - Baroville 27,75 2-jun Baroville - Orges 26 3-jun Orges - -Mormant 27,4 4-jun Mormant – Langres 32,7 5-jun Langres – Culmont 24,5 6-jun Culmont – Coublanc 25 7-jun Coublanc - Montot 26 8-jun Montont -Vaudrey 24 9-jun Vaudrey - Montboillon 25,6 10-jun Montboillon - Besancon 24 11-jun Besançon -Foucherans 26 12-jun Foucherans -Mouthier-Haute-Pierre 26 13-jun Mouthier-Haute-Pierre - Pontarlier 25 14-jun Pontarlier -Jougne 25 15-jun Jougne –Zwitserland - Orbe 19 16-jun Orbe 6- Cossonay 25,5 17-jun Cossonay – Lausanne 25,4 18-jun Lausanne -Vevey 21,7 19-jun Vevey -Aigle 25,5 20-jun Aigle – Saint-Maurice 26 21-jun Saint-Maurice – Chamoille 25 22-jun Chamoille - Bourg Saint Pierre 20 23-jun Bourg-Saint-Pierre – Grand-Saint-Bernard 12 24-jun Grand-Saint-Bernard – Italië - Echevennoz 21 25-jun Echevennoz -Aosta 15 26-jun Aosta – Chatillon 27,7 27-jun Chatillon - Verres 19 28-jun Verres - Hone 23,5 29-jun Hone - Ivrea 25 30-jun Ivrea –Viverone 20,1 1-jul Viverone – Santhia 16,7 2-jul Santhia – Vercelli 26,7 3-jul Vercelli – Robbio 19 4-jul Robbio – Montara 15 5-jul Montara – Tromello 20,7 6-jul Tromello – Gropello Cairoli 25,5 7-jul Gropello Cairoli - Pavia 25,5 8-jul Pavia – Santa Christina e Bissone 28 9-jul Santa Christina - Orio Litta 16 10-jul Orio Litta - Piacenza 25 11-jul Piacenza – Fiorenzuola d’Arda 31,6 12-jul Fiorenzuola d’Arda - Fidenza 22,3 13-jul Fidenza - Medessano 25 14-jul Medessano - Cassio 29 15-jul Cassio - Passo delle Cisa 19,2 16-jul Passo delle Cisa - Pontremoli 19,3 17-jul Pontremoli - Aulla 32,3 18-jul Aulla - Sarzana 17,4 19-jul Sarzana - Massa 28,6 20-jul Massa - Camaiore 25,9 21-jul Carmaiore - Lucca 23,8 22-jul Lucca - Altopascio 18,5 23-jul Altopascio - San Miniato 29 24-jul San Miniato -Gambassi Terme 23,9 25-jul Gambassi Terme - San Gimignano 13,4 26-jul San Gimignano -Monteriggioni 30,9 27-jul Monteriggioni - Siena 20,6 28-jul Sienna - Ponte d'Arbia 25,7 29-jul Ponte d'Arbia - San Quirico 26,2 30-jul San Quirico - Radicofani 32,2 31-jul Radicofani - Acquapedente 23,9 1-aug Acquapendente -Bolsena 22,1 2-aug Bolsena - Montefiascone 17,7 3-aug Montefiascone - Viterbo 17,8 4-aug Viterbo -Vetralla 16,9 5-aug Vetramma -Sutri 23,6 6-aug Sutri - Campagnano di Roma 23,8 7-aug Campagnano di Roma - La Storta 22,4 8-aug La Storta - Roma 17,2


    De wereld rond !!!
    10-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ostuni - Cistenino : Wandelen in een oud levend museum
    De gewoonte is gegroeid en ik voel mij er goed bij. Ik heb zo wat mijn routine opgebouwd dat vlot loopt. Dus nu is het 5 uur en schrijf ik mijn tekst van gisteren. s’Avonds lukt het me moeilijk wakker te blijven en is het schrijven ook langzamer en anders. Het is ook niet gezellig s'avonds  nog een wandeling te maken in verlaten steden, dorpen. Wat een tegenstelling met de nazomer als de oudere van het dorp verzamelen op de banken van de piazza. Denk er dan nog een kopje koffie bij en de setting is compleet. Het weer geeft heel wat blauw maar is kou en dus trek ik dezelfde kledij aan. Ik heb van veel dingen spijt maar dat ik een muts en mijn oude regenjas uit de auto heb gehaald bij mijn vertrek in Matera niet. Ik had nooit verwacht een jas voor de kou en wind nodig te hebben maar hij dient nu voor de honderd procent. Een foto van deze reis zonder die attributen zou niet voor echt aangenomen worden. Ik ben dan ook elke dag klaar om te vertrekken om 7u. De smartphone in de hand om uit dit doolhof te geraken en de rode lijn te volgen en merktekens te herkennen. Ik vind het snel en mag op een rustige weg de stad uit. Ik had een kortere weg gevonden maar als ik dan in het landschap sta begrijp ik de omweg. Ik kom mensen tegen die olijfbomen snoeien en daar ik een toerist ben spreken ze mij aan. Ik vertel dat ik uit België ben en dicht bij Brussel woont waarop een van de mannen in het frans zegt op de ninoofsesteenweg gewoond te hebben. De wereld is klein. Wat verder loop ik langs een klooster en daar de poort openstaat en de kerk deur uitnodigd, stap ik binnen. De mis is bezig voor 1 gelovige en de paar kloosterzusters. Ik keer mij snel om en loop verder. Ik bedenk mij dat door te lopen tussen de olijfbomen ik mij in feite bevind in een museum van levende eeuwenoude gebeeldhouwde kunstwerken van moeder natuur. Hoe ouder hoe mooier ze worden, spijtig dat de waarde er niet van stijgt. Ze worden ook regelmatig onderhouden en ik hoor toch steeds meer elektrisch gereedschap ratelen. Een mooie weg. Mijn lijntje zijde rekt wat en ik krijg meer zon en de jas mag uit. Door al die gedachte wisselingen en mooie weg mis ik een teken en loop iets te lang rechtdoor. Wie, wat, hoe zal het weten maar ik ga toch maar eens mijn rode lijn controleren en stel vast dat ik even terug moet lopen om op de juiste weg te komen. Misschien wel de mooiste weg van deze reis, een muilezelpad die mij naar een oud Santuario leidt met een verbluffend beeld over een olijfbomenwoud en de zee. Fantatisch daar te mogen staan en genieten. Alleen het weer valt tegen. Ik ben terug gestopt om jas en muts uit de rugzak te halen want de wind blaast hier met volle kracht en ik krijg er werkelijk kou van. De weg wordt dan een asfaltbaan en ik nader nu stap bij stap  snel Trulli-land. De eerste zijn nog overblijfselen van lang geleden maar al meer zie ik goed onderhouden gebouwen en nog meer nieuwe, voor de toeristen, ik denk met alle luxe bekleed. Ik zie er ook veel dat niet afgewerkt geraken, de gebouwen staan er wel maar de omgeving en vooral zwembad ontbreken. Hier ook zal de crisis en covid lelijk huis gehouden hebben. Projecten lopen achter en klanten blijven weg. Als we de brandstofprijzen van dit jaar nog bijtellen dan zal de crisis nog niet snel afgewend worden. Zonder zwembad zou je verblijfplaats heel saai zijn, niets in de omgeving, veel te warm in de zomer en alleen een smartphone of boek om de tijd te verdrijven. Die nieuwe gebouwen zíjn dan nog eens dicht bij drukke weg gebouwd dat de rust ook verminderd. Ik kijk graag naar de oude trullis met een heel verhaal en waar soms nog in geleefd wordt. Ik verlaat de gemerkte weg om via een dorp, waar ik koffie kan krijgen, Cistenino te bereiken. De drukke weg di ik dan moet volgen is ook een mini autostrade voor de Vespa driewielers. Ik hoor dat de meeste zich laten bollen in de bergaf en terug starten als de weg klimt. Dit deden de taxi’s in Matera ook, de helft van de rit winst, alleen de remmen moeten in orde zíjn ! Ik ga eerst naar de oude stad in de hoop een kerk  open te vinden voor mijn stempel maar de “Centro Storico” is zo klein en stil dat ook de kerk toe blijft.  Bij het verlaten van de stad krijg ik een beeld van het kerkhof waar een hele verkaveling is gebeurd voor nieuwe Capella's.  Ze boeren hier goed, aan de Capellà’s kan men de rijkdom van de stad meten! Ik kan er mijn weg verder zetten naar mijn hotel dat nog wel 3 km verder ligt. Ik slaap in het ene hotel en moet gaan eten in een ander 100 meter verder waar het restaurant wel open is. Met weinig klanten, ik alleen, blijven ze in betere tijden geloven. Het weer is helemaal omgedraaid en ik zie in de verte boven de stad regen vallen. Een namiddagje kameren  maar lekker warm, met boek of spel en vooral opzoek naar onderkomen voor de volgende dagen.      

    Bijlagen:
    IMG_20220308_093740.jpg (4.8 MB)   
    IMG_20220310_075436.jpg (6.3 MB)   
    IMG_20220310_091324.jpg (4.3 MB)   
    IMG_20220310_103427.jpg (6.7 MB)   

    10-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Carovigno -Ostuni: De kortere weg naar de witte stad van Puglia
    Zoals iedere dag op deze reis is het eerste wat ik doe naar de hemel gaan kijken, niet om hulp maar gewoon om te weten welk weer ik eventueel zou kunnen krijgen. Het kan pas vanaf 6u15 maar dan gebeurt het zeker. Met de smartphone op “Il Meteo” gluur ik naar omhoog en stel vast dathet bewolkt is. De app geeft mooi weer aan maar ik zie wolken en nog dreigende ook. Het is nog vroeg en dus plan ik te vertrekken naar Ostuni, 20 km, om 8u. Verschillende malen ga ik gluren maar kan geen juist resultaat pinnen. Ik zoek de bussen op die rijden tussen de twee steden en beslis om 8u45 de keuze te maken tussen bus of wandeling. Met veel twijfel vertrek ik te voet en na 100 m zie ik mijn einddoel al liggen, ver weg op een heuvel. De weg daalt en loopt langs het kerkhof en dan neem ik de tijd voor een toertje op het kerkhof. Een heel andere stijl als wat ik al gezien heb maar het bekoort mij. Na wat kliekjes kan ik verder. Af en toe valt een verloren druppel maar ik word er niet nat van. Ik had wel besloten een verharde asfaltweg te volgen en niet door zand of slijk te gaan baggeren. Ik neem wat volgens mij de juiste weg is en kom op een rustige straat. Ik loop wat en merk dan op dat ik een verkeerde straat heb genomen maar die mij ook leidt naar Ostuni. Geweldig !! Af en toe vallen nog wat druppel en soms ook een ware hagelbui maar ik blijf droog. Hoe verder ik stap hoe meer kleur er verschijnen tussen de wolken. Van dat mooie blauw maar dan nog heel ver van mij. Ik loop alsof en een lange zijden draad aan mijn rugzak hangt die geen vlieger maar een donker grijze wolk mee sleurt. Het is een rustige mooie weg niet alleen maar bereden wordt door mensen die er een eigendom hebben. Af en toe moet ik op een muurtje klauteren om over een enorme plas water te geraken maar ik kan mijn route droog verder zetten. Tussen de olijfgaarden door zie ik af en toe de zee die wel heel ver aanwezig is. Stilaan duiken de eerste “Trulli” op die allen worden gerestaureerd want het is hard goud voor wie er één te bezitten daar ze een onderkomen kunnen bieden aan toeristen, die gretig willen verblijven. Allemaal wit beschildert zoals het stadje dat steeds dichterbij komt. De witte stad van Puglia. Net een grote trulli en fel begeert door de toeristen. Ik wandel de stad in langs de toeristen parking waar maar een paar voertuigen staan. Het weer en COVID hebben hier hevig toegeslagen. Langs één zijde goed voor mij maar als en stadje overgenomen wordt toerisme is het dan ook doods al er geen zijn. De handelaars staan wat op de uitkijk en de meeste horecazaken zijn toe en daarvan is deze stad vergeven. Een paar groepen lopen rond met een gids maar er zit niet zoveel swoeng in. De mensen dolen maar en eerlijk gezegd is er niet zoveel te zien. Het is meer een stadje voor een terrasje te doen. Ik zie een groep de kerk in komen met gids en die kijk gewoon wat rond zonder uitleg terwijl het altaar een pronkstuk is. Voor italianen gewone kost maar voor wie het wilt zien een merkwaardige creatie. Ik geniet van een oudere vrouw die de schoonmaak op zich genomen heeft van de kerk en waaraan ik een stempel had gevraagd voor mijn kaart. Ik was al aan de kathedraal gestopt maar die was dicht en andere een andere kerk maar die was nu archeologisch museum, alles voor de toeristen die er niet langskomen. Ik kan maar beter een slaapplaats gaan zoeken want ik heb niets gereserveerd omdat ik geen plan kon opstellen. Het is wel wat zoeken door al die kleine straten en mijn GPS weet zich soms ook geen raad maar om 11u45 zit ik voor een deur en bel ik de eigenaar. Na wat discussie komt hij toch langs en verhuurt hij mij de woning voor een dag. Een mooi onderkomen en ik voel me gelukkig mijn rugzak neer te zetten. Hij duidt mij een restaurant aan waar ik zou kunnen lunchen maar die blijkt gesloten. Te veel bezoek vrees ik. Ik koop dan maar wat focacia bij een bakker en ga naar huis om te eten en te rusten want alles gaat toch dicht. Ik kan lekker genieten van een leuke rustplaats, een koffie en mijn boek. Buiten is het nog kou en dus geen optie lang het grijze wolkendek te aanschouwen. Om 4 uur ga ik eerst mijn boodschappen doen en loop nadien naar het historisch centrum die nog steeds doods is. Zelfs om 5u 30 als ik terug loop is er weinig beweging en blijven de meeste winkels dicht met als resultaat dat alles er nog doodse uitziet. De kathedraal is nu wel open en ik probeer hier een stempel te krijgen maar het lukt mij niet. Daar er toch niets te beleven valt ga ik terug en loop toch nog een kerk binnen dicht bij mijn slaapplaats.  Ik zie een vrouw doorlopen naar achter het altaar en spreek haar aan. Zij help me naar de pastoor die nog bezig is een biecht aan te horen en ik wacht even. Als het gesprek afgelopen is kan ik eindelijk mijn credenziale laten afstempelen. Nu de dag afsluiten en genieten van een warm gezellig nestje.

    Bijlagen:
    IMG_20220309_093559.jpg (4.6 MB)   
    IMG_20220309_094122.jpg (3.4 MB)   
    IMG_20220309_103241.jpg (2.4 MB)   
    IMG_20220309_105827.jpg (4 MB)   

    09-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    08-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Serranova - Carovigno : De ergste 10 kilometers
    Met veel lawaai van regen en wind word ik om 4u15 wakker. Als ik aan het raam ga kijken regent het fel door, maar geen paniek want ik veilig en droog in mijn knusse kamer. Ik zet de verwarming weer op en kijk wat de weerman voorspelt voor vandaag. Regen maar tussen 9 en 11 u wel wat opklaringen en een droge pauze. Ik lees en schrijf wat en maak mij af en toe een koffie want het ontbijt wordt pas opgediend vanaf 8 u. Het is genieten van rust en tijd en als de tijd er is schuif ik aan een lekker ontbijt. Het moet gezegd je vind dit niet dikwijls in Italië.  Hun verpakte koekjes zijn ook aanwezig maar er is vers brood en fruit en zelfgemaakte confituur. De eigenaar spreekt mij aan over de aanhoudende kou in de regio en de regen. Hij stelt zelf voor een nacht langer te blijven maar ik heb geboekt 10 km verder aan het einde van de volgende etappe. Om 9u10 vertrek ik en dan druppelt het een beetje. Met de vooruitzichten die ik gelezen heb moet ik droog binnenlopen. Een rustige weg doorheen olijfgaarden die één voor één worden verkocht om grote vakantiehuizen te bouwen. Carovigno grens ook aan de kust en daar het wat hoger gelegen is zie men er de “Mare”. Wel loopt er nog een drukke weg langs en een spoorlijn. De regen heeft op sommige plaatsen kleine vijvers doen ontstaan en het is laveren om de voeten droog te houden. Als ik halverwege ben. Wordt de regen feller en ik stap door. Het kan maar 5 km meer zijn. Het zicht wordt totaal grauw en ik stap door zonder veel aandacht voor de omgeving. De wind steekt een tandje bij en ik neem een snellere weg om toch nog eens een paar 100 meters te winnen maar dan langs een drukkere weg. Ik kan op sommige plaatsen schuilen maar in mijn hoofd is het geen optie want volgens de weerdiagnose van de morgen zou het na de middag blijven regenen. Dikwijls moet ik wat meer op straat gaan lopen om plassen, beekjes te vermijden en ik word een echte tamboer major doordat ik met mijn wandelstok zwaai om aankomend verkeer te waarschuwen stiller te gaan rijden en voorzichtig te zijn. Zo hevig de italianen kunnen rijden zo kalm rijden ze in de regen. De wegen, omgeving en de mens zijn het totaal niet gewoon regen te zien, er in te leven. Na 2 lange uren kom ik aan de voet van de heuvel waarop het oude Carovigno is gebouwd. Nu nog zoeken naar mijn slaapplaats en zo snel mogelijk want mijn kledij en schoenen hebben lang stand gehouden maar hebben toch de strijd verloren en zijn druipnat. Als ik bel naar mijn host merkt hij op dat ik geboekt had voor gisteren maar er  was geen probleem want de kamer stond toch leeg. We regelen wat te regelen is en ik strip mij tot op mijn ondergoed. Hij heeft de verwarming al opgezet en ik kan in warme kledij de omgeving bestuderen en een strategie opstellen om alles zoveel mogelijk te drogen. Ik kan op mijn sandalen niet naar de winkel die nog moet zoeken maar ik mijn kamer in oud Carovigno is geen internet. De ontvangst buiten is ook niet de beste en de sprekende hulp bij Google Maps geraakt in de kleine straten ook de weg kwijt. Als ik eindelijk om 14 u naar de winkel kan achter eten vertrek ik met de hoop een warmere kamer terug te vinden bij mijn terugkeer. Van zodra ik de stad ben binnen gelopen ben ik heel voorzichtig en mijd ik de voetpaden om een val te voorkomen, wat mij ook lukt maar  dat vraagt wat meer tijd. Terug op de kamer bel ik de host om te melden dat de verwarming het toch niet doet en 5 minuten later komt hij ter hulp. Inderdaad het toestel moet bij geregeld worden en dat doet hij plichtsbewust terwijl ik mijn warme maaltijd opeet. Ik ben klaar met eten en de verwarming draait en ik duik onder de dekens voor een dutje. Buiten is er niets te leven in een doodse (siësta) en miezerige dorpskern, dan maar beter wat slapen en opwarmen. Het fantastische van een haardroger heb ik vandaag ontdekt, de ideale schoenen en kledij droger en ik gebruik de rest van de middag om kledij te drogen  en mijn boek te lezen en weg te dromen naar  warmere en leukere oorden want zoveel ik van Italië hou, in de regen en kou valt het niet te genieten. Ik informeert naar het weer voor de volgende dagen en kom te weten dat ”Il Meteo” een betrouwbare app is wat het weer betreft. Later op de middag loop ik tussen druppels door om het dorp toch wat te zien en enkele foto’s  te maken en ga In een bar zitten om naar huis te bellen. Als het donker is ga ik terug naar mijn kamer om de dag af te sluiten en duik weer tussen de bladzijden van mijn boek. Het is al warmer in de kamer maar 20 graden zal het nooit worden. In de zomer met 35°en meer op de thermometer moet het zalig zijn in deze koele ruimte maar nu kan het mij niet bekoren. Uiteindelijk is alles nog goed meegevallen en kan ik onder warme dekens de dromen gaan opzoeken die morgen wel zonnig zouden kunnen zijn. De uil uit de fabeltjeskrant zou zeggen “Dat zien we morgen dan wel meer”. Wel is het zo dat de  regen moet ophouden want anders stop ik met deze wandeling. Ik heb er weinig aan in zo’n omstandigheden  te wandelen en weinig te genieten. Het zou een heel plan zijn in Matera te geraken maar dat is dan reizen en avontuur, ik zie morgen wel !!!         

    Bijlagen:
    IMG_20220308_100831.jpg (6.2 MB)   
    IMG_20220308_104105.jpg (4.7 MB)   
    IMG_20220308_170543.jpg (5.1 MB)   
    IMG_20220308_174152.jpg (4 MB)   

    08-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    07-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brindisi - Serranova : Door de modderige akkers op weg naar olijfgaarden
    Daar ik vandaag maar om 7u30  de winkel in kon om boodschappen te halen kon ik op mijn gemak ontbijten en rustig vertrekken. Een etappe van 26 km zou ik gemakkelijk om 12 u kunnen beëindigen. Met wat stress wat betreft de winkel vertrek ik uit de oude stad met mijn smartphone in de hand op zoek naar merktekens. Geen te vinden en dan moet mr Smartphone  het maar doen. Ik val een paar keer zonder schade maar moet wel wat opletten. De winkel vind ik gemakkelijk en doe mijn aankopen. Alles in de rugzak en dan maar stappen. In het begin geen al te mooie weg door akkers en in de omgeving van 2 treinsporen. Het is moeilijk lopen want de regen heeft hier wel wat slijk en plassen achter gelaten, gelukkig loop ik hier alleen en kan ik makkelijk mijn spoor uitzetten. Nog steeds geen markeringen en ik vrees dat er vandaag geen zullen zijn. Al een geluk dat GPX bestaat zodat ik naadloos mijn weg vind en kan aanpassen. Ik vind soms een afkorting en daar er geen mooie plaatsjes zijn onderweg is het dan ook geen zonde deze te volgen. Van wijnranken in Brindisi  naar artisjokken naar kolen, met velden vol opgeschoten broccoli , de akkers staan hier vol van. Kleur komt er ook stilaan tussen het groenen,  de eerste klaproos is ook al aanwezig. Nu nog wachten op de eerste zwaluw en de lente kan echt beginnen.Als de ondergrond rotsige wordt dan verschijnen de olijfbomen die stilaan de overhand nemen. Mooier dan de slijkeriger akkers waar de mensen moeten oogsten. Ik wandel verder met mijn verlenging in de hand en kom op een oude Romeinse weg, vlak en recht. Deze hebben ze niet vervangen en het is misschien het mooiste stukje van deze etappe en ook de olijfbomen langsheen de weg maken het plaatje compleet. Ik kom in Serranova aan op de middag. Ik denk dat alle inwoners, een stuk of acht rond de bar dwarrelen. Het dorpje heeft een kerkje, school 1st leerjaar en een olijfperserij. Dit gebouw neemt het grootste oppervlakte in en is merkbaar aanwezig. Ik kan nog wat wijn kopen en een koffie drinken terwijl  mensen al contact nemen met mijn host die mij komt oppikken. Het huisje waar ik ga verblijven ligt tussen de olijfgaarden en heet Eremo degli Ulivi, het doet mij wat denken aan de slotklooster op weg naar Firenze, 2jaar geleden. In de B&B is ook een keukentje waar ik mijn middagmaal kan klaarmaken. Ik ben er voorlopig alleen en kan ook wat kleren wassen en buiten ophangen om te drogen. In normale tijden geen foto waard maar door de weersomstandigheden vandaag wel. Of het zal drogen is de vraag want het is kou. Rustig op het platte land heb ik de woning nu voor mij alleen en kan mijn blog bijwerken een tasje koffie bij de hand. Rond 5u komen nog een moeder en dochter toe die op verlof zijn in de omgeving maar die zie ik even en ben dan weer alleen, zaig !!!

    Bijlagen:
    IMG_20220307_090032-1.jpg (4.1 MB)   
    IMG_20220307_103847.jpg (4.9 MB)   
    IMG_20220307_105340-1.jpg (5.4 MB)   
    IMG_20220307_113256.jpg (5.9 MB)   

    07-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    06-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bitetto-Bari-Brindisi : einde van de eerste Cammino, op naar de volgende
    5u45 als ik mijn ogen open en ik ben dan al gelukkig  want ik heb wat langer kunnen slapen. Wel is het dan wel tijd om een keuze te maken nog wat liggen woelen tot 8u 30 of opstaan, stilletjes alles inpakken en vertrekken. Ik kies voor op te staan en zo stil en efficiënt mogelijk te pakken en de kamer te verlaten. De twee andere pelgrims spraken gisteren van maar om 8u of 8u30 op te staan en te vertrekken om 9 u. Dus als ik snel was konden ze nog een 2de slaap vinden en nog wat genieten van hun warme nest. Ik daarentegen was al om 6u15 foto’s aan het maken van de steegjes die aan het opdrogen waren van de kuisbeurt van gisteren. Tot Bari is het maar 3 uur lopen en op een zondag is er weinig verkeer. Voeg er dan nog  aan toe dat ik onmiddellijk bij het verlaten van de oude stad een rustige weg wordt opgeleid waar ik niemand zou zien tot aan het winkelcentrum waarlangs ik de stad binnen loop. Alleen olijfbomen en plassen water trekken mijn aandacht. Zoals steeds probeer ik in oude olijfbomen beelden te herkennen en dikwijls zie ik ook figuren. Kwestie van bezig te zijn tijdens het stappen. Het blijft bewolkt en ik hoop vandaag toch even de zon te zien. Ik wandel langs een middeleeuws kasteel of wat er van overblijft maar kan geen duidelijke foto nemen door de stellingen die er rond staan. Bari binnenlopen is zoals vele steden niet het aangenaamste parcour maar het moet. Het wordt dan uitkijken waar ik de eerste bar zal tegenkomen. Het duurt nog even want na commerciële en industriële site kom ik aan een hoge brug. Die is gebouwd om de weg over alle sporen te brengen. Nog maar recent in gebruik want mooi van kleur. Een verrassing is het als ze ook langs het kerkhof ligt en ik vanop een hoogte een uitzicht heb. Ook hier zijn de mensen van de partij om een bezoek te brengen aan overleden familieleden zoals ik vele steden en dorpen in heel Italië . Ik loop de stad in en kan naar mijn cappuccino uitkijken. Samen met vele mensen geniet ik van koffie en croissant en vervolg mijn route naar de basiliek van San Nicola. Weinig volk maar er zijn veel kerken in deze omgeving en toeristen zijn er ook niet in massa. Ik loop en rondje door de kerk om te groeten en vervolg mijn route naar het station. Een poster van de smurfen trekt mijn aandacht want hier noemen ze I Puffi, wel mooi vind ik. Het weer klaart op en het is aangenaam slenteren door de winkelstraat. Ik koop eerst  mijn ticket en merk dat ik nog 1u 30 moet wachten. Ik koop een middagmaal avant la lettre om 11u zodat ik klaar ben voor mijn treinrit naar Brindisi. Wachten kan ik best in het station maar ga eerst op zoek naar de toiletten. Zover kom ik niet want in een lokaal iets voor de WC is een kapel ondergebracht waar de pastoor juist aan de preek bezig is. Ik volg verder de mis mee om mijn tijd nuttiger in te kleuren en als de mis teneinde is kan ik al naar het perron waar de trein al klaarstaat. 1u20 later stap ik in Brindisi uit de trein  en zoek het adres waar ik ga overnachten. Het is doods in het anders bruisende stadje. Alles toe en stil. Een dutje hoef ik niet te doen want die kon ik al doen tijdens mijn reis. In Brindisi waait het stevig en is het ook nog kou. Dan maar de route van morgen bekijken en plannen want ik moet nog boodschappen doen morgenvroeg. In het dorpje waar ik naartoe moet wonen misschien 100 mensen en is er slechts een winkel/bar/ontmoetingsruimte/broodjezaak en dus moet ik zien alles mee te hebben. In de namiddag ga ik nog eens buiten en loop naar vaargeul om toch een zicht te hebben op de zee en koop een ijsje. Nu het 17u is gaan de bars en winkels weer open en komen wat mensen slenteren op de grotere lanen.  Ik kan nu  van de avond gaan genieten met wat brood beleg en een glaasje wijn en boer zoekt vrouw.

    Bijlagen:
    IMG_20220306_101358-1.jpg (3.8 MB)   
    IMG_20220306_101457.jpg (6.7 MB)   
    IMG_20220306_103229-1.jpg (3.4 MB)   
    IMG_20220306_155252.jpg (2.5 MB)   

    06-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    05-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cassano delle Murge - Bitetto : Veel te veel regen om te lopen
    Deze etappe zou ik heel kort kunnen houden daar ik hem gereden heb en niet gestapt. Ik zal er toch een verhaal aanbreien voor het lees- en souvenirplezier. Ik had de gisterenavond de rolluik van de garage willen sluiten als de host mij kwam helpen. Ik zei vroeg te vertrekken en dat kwam hem goed uit want ook hij zou een les ‘Nordic wandelen ‘ gaan geven om 7u. Ik was dus al klaar met mijn tekst, was aan het ontbijten en zou mij klaarmaken om te vertrekken als er op mij werd geroepen. “Il piove” sprak hij me toe. Ik ben dan even gaan piepen in de garage en kon alleen zijn woorden beamen, het regende en ook nog wel goed door. Dit leidde tot een gesprek van wat ik nu ging doen. Hij zou geen les gaan geven want iedereen belde af en ik kon daar niet blijven want zij hadden andere plannen. Naar de volgende eindpunt reed geen openbaar vervoer en dus stelde hij voor mij of mijn bagage weg te brengen. Het zou ook de hele dag regenen en in dit weer is er dan ook weinig plezier in het wandelen. Ik besloot dan maar deze etappe te skippen en rijdend Bitetto te bereiken. Hij belde naar de host om alles te regelen en ik was daar welkom vanaf 12 u. De stress viel weg en ik kon mijn dag anders gaan indelen. Af en toe ging ik nog eens kijken maar het bleef maar regenen. Tijd dus om foto’s  te downloaden en bij op mijn blog te plaatsen, plaatsen te reserveren en wat te lezen. Hij zou mij rond 10u30 wegbrengen en stelde voor wat rond te rijden zodat ik toch iets van mijn route zou zien. Dus stond ik gepakt en gezakt klaar en kon de rit beginnen. Hij reed met mij naar een Santuario buiten de stad en speelde gids in de kerk en crypte dat vroeger en nog steeds een grot was maar waar vroeger wel water doorstroomde. Heel mooi en intiem. In de wand bleek er ook nog een scheenbeen van een mammoet  zichtbaar te zijn. Blijkbaar zou het dier in de grot gesukkeld zijn en daar overleden  zijn. Ik neem deze theorie voor waarheid want heb geen enkel argument om dit te betwisten. Vanop de parking is er normaal gezien een heel mooi panorama die tot de zee reikt maar nu is het is er geen zicht door de regen, alleen een watergordijn. We rijden verder door de olijfgaarden en fabrieken en komen met regen aan in Bitetto. Wat is Italië  mooi in de zon. De grauwe huizen lijken nu nog ruwer. Hij belt de nieuwe host die met paraplu afkomt want door de nauwe straten is het te voet te doen. Lang blijven we niet praten want ieder wilt terug in het droge. Ik word naar de kamer gebracht en er begint voor mij een nieuwe oriëntatie van stad, kamer en omgeving. Rond de middag wordt er aangeklopt en de host staat daar met een bord focacia met hesp en mozzarella. De bedoeling was eerst te wachten op 2 pelgrims die uit Bari kwamen om samen te eten maar die hadden vertraging en dus kon ik eten en rusten. Zalig !! Rond 16u30  strompelen de kletsnatte pelgrims binnen en zijn zowaar verkleund. De host roept mij met een list weg om het koppel zich te laten douchen en omkleden. Ik krijg mijn stempels en we babbelen over van alles terwijl de host al aan het koken is. De twee uit Bari hadden niets gegeten en waren aan een maaltijd toe. Rond 5u45 schuiven ze aan en worden de borden gevuld met een glazen met wijn en een stevige Salute. De bekentenissen gaan verder en de maaltijd ook en om 18u 40 sta ik op om naar de mis te gaan. Er is een kathedraal op 2 minuten lopen maar daar die in restauratie is moet ik 20 minuten stappen naar een ander Santuario. Door de regen die matig valt haast ik mij naar de  kerk. Na de mis loop ik nog even rond en verlaat ver als laatste het portaal. De regen is nu iets heviger en ik plets dikwijls met mijn voeten in plassen. De dakgoten eindigen op de stoep en kleine beekje stromen over het voetpad. Natte voeten hou ik er aan over. De infrastructuur is hier niet voorzien op regen en dus stroomt het water maar war het wilt. Het moeilijkste is mijn weg terug te vinden in de oude stad. Ik had niet moeten zoeken bij aankomst en nu is het nog donker ook. Het duurt wel 10 minuten voor ik de kamer bereik dat ik deel met de andere pelgrims in stapelbedden. Ik instaleer mij om de avond door te brengen als ik word geroepen om op bezoek te gaan naar een kerststal. Niet zomaar een kerststal maar een bouwer van “Persepe” in het italiaans. Een hele kunst hier met Napels als hoofdstad. Hij specialiseert zich in kerstallen in een oude ton, wijnkruik of televisie. Piepklein en tot in de details afgewerkt. Prachtige kunststukken. Het is al laat en zaterdag als Nino nog bezig is en met vuur alle details toont en hoe hij ze maakt. Lampen met ampules van medicijnen, lantaarns met doppen van flessen en zo meer. Je bent er gauw 1 uur kwijt terwijl hij maar voorbeelden blijft aandienen. Toch nog een mooie afsluiter voor deze verloren, miezerige dag. De jeugd kruipt snel met kleren en als onder de lakens want in de kamer is het ook niet al te warm en ze zijn nog wat onderkoeld. Ik kijk nog even naar TV en ga dan ook naar dromenland. 

    Bijlagen:
    IMG_20220305_104709.jpg (1.8 MB)   
    IMG_20220305_104842.jpg (3.8 MB)   
    IMG_20220305_205304.jpg (4.3 MB)   
    IMG_20220305_211946.jpg (5.1 MB)   

    05-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Santeramo in Colle - Cassano delle Murge : De strijd der boerderijen
    De kou van gisterenmiddag heeft me een moeilijke nacht bezorgd. Dus op tijd op en mijn tekst herschrijven. Gisterenmiddag had ik mijn dagtrip al beschreven en in de avond wou ik hem posten en vond hem niet terug. Zeker één uur al mijn bestanden doorploetert maar niet te  herkennen en de moed had ik niet om dan opnieuw te beginnen. Bij een lekkere koffie kwamen de woorden terug en heb ik niet getwijfeld om te posten. Om 6u45 trok ik de deur dicht en vertrok voor deze etappe. Het weer was dezes morgen een paar graden boven nul, geen wind en een beetje zon achter een sluier en al snel ging mijn jas uit. De GPX  gaf aan dat er veel omwegen waren maar dikwijls heeft de uitstippelaar van de etappe zo zijn redenen. De weg zoals hij gisteren was vervolgde langs wegen met ommuurde weiden. Wel kwamen er wat bosomgevingen bij en het landschap was meer golvend. Niet dat ik veel meer landschap zag want door de bomen aan de zijkanten werd het zicht beperkt. Een rustige etappe met mooie wegen en zoals op deze reis meestal het geval geen dorpen onderweg. Soms moet ik weer een akker over steken maar dat wordt een gewoonte. Mooi en buiten wat vogels geen dieren te bekennen. Als ik langs een masseria  moet wandelen merk ik op dat ze ook horeca faciliteiten hebben en zelf een hotel en ga opzoek naar en Capucinno. Ik vraag een man of het mogelijk is en onmiddellijk werd ik geholpen. Hij vertelde mij dat hij de boer was en tussen twee werken door snel een koffie voor mij zette. Ik betaalde hem 1 euro en hij nam afscheid om zijn werkzaamheden weer op te nemen.  Ik drink mijn koffie op en zet mijn reis verder. Ik merk enkele zalen op en dus is dit niet meer een kleine boerderij annex winkel voor hoeve producten maar ook een plaats voor feesten. De weg leidt me langs een andere masseria  waar arbeiders bezig zijn een lange oprit aan te leggen naar ook feestzalen. Een groot project verteld een arbeider die spreekt van 3 jaar, wel te verstaan met het heropbouwen van muren, zuilen en andere elementen. Ik voel zo de concurrentie tussen de boerderijen leven. Grote zaken die, zo zal ik zien onderweg, moeten strijden tegen privé initiatieven die dan Tenuta genoemd worden, zonder boerderij activiteiten. Ik kom dan een vader en dochter tegen die in omgekeerde richting lopen en hun weg zoek zijn. Ik help hun verder en wijs hun ook op de luxe van de GPX. Ze komen uit Venetië  en ontdekken Apulië. Ik stap verder en bereik rond de middag mijn einddoel. Ik word vriendelijk opgevangen en vraag waar ik dan kan gaan eten, op de middag. De host belt en reserveer een plaats voor 13u15. Ik vertrek op tijd want ik moet zoeken. Toch niet want nog geen half uur geleden was ik er gestopt omdat ik een sticker van de organisatie herkent had. In de deur zat een oudere man en als ik rond hem keek leek het me een oude tweedehands winkel. Maar neen, dit was de plaats waar ik zou eten. Ik durfde eerst niet binnen te gaan en keek wat rond tot ik iemand zag binnen gaan. Ik zette de stap door de deur en de bazin wees mij vriendelijk een stoel aan, ‘je bent toch de pellegrino’. Dit was nog eens een avontuur !!! Ik denk dat ik in mijn hele leven zoveel niet gelachen heb. Tussen allerlei zaken, souvenirs, foto’s  en noem maar wat,  was een plaatje gedekt voor mij met wijn, brood, water. Onmiddellijk werd een bord antipasti gebracht en kon ik eten. Heel lekker en mij vervelen hoefde niet want ik had veel om naar te kijken. Het was ook een komen en gaan van mensen die eten kwamen afhalen, het was tenslotte een ‘forno’, bakker die ook met afhaal maaltijden zijn kassa vulde.  De borden werden gewisseld en zo ging mijn lunch door met vier gangen + likeurtje. Ik heb genoten van de gedachten iemand mee te hebben die op hygiëne gesteld was of misschien een Piet Van Themsche zou uitnodigen. In België zou deze zaak op de seconde gesloten worden maar verder in Europa nog steeds aanwezig. Ik merkte ook allerlei documenten op en bij nader inspecteren zag ik dat het teksten van andere pelgrims waren. Alles werd bewaard en opgehangen en zo ook mijn bijdrage.  Voor deze etappe misschien wel de MAX. Ik heb nog de hele middag genoten van mijn lunch en denk dat het mij nog veel zal doen lachen, nu ook terwijl ik deze woorden schrijf. Na mij siësta was ik snel wat kledij en geniet van een koffie. S'avonds ga ik nog een wandeling maken om iets van het dorp te zien en wat boodschappen te doen en trek mij dan terug op mijn slaapplaats.

    Bijlagen:
    IMG_20220304_084033.jpg (8 MB)   
    IMG_20220304_105948.jpg (4.3 MB)   
    IMG_20220304_131424.jpg (3 MB)   
    IMG_20220304_141807.jpg (4.6 MB)   

    04-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    03-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Altamura- Santeramo in Colle : de wondermooie wandeling nar Puglia
    Om 4u45 was het nog stil in en rond mijn grotje en is kon ik rustig mijn tekst afwerken en op mijn blog plaatsen, een koffietje drinken en wat lezen. Tijdens het ochtendnieuws op de radio snel even naar buiten om een paar foto’s te nemen van de verlichte straatjes, ontbijten en mij klaar maken om te  vertrekken. Tijdens de fotosessie zag ik al een blauw streepje tussen de gebouwen wat veel mooier was dan de kleur van gisteren. Ik had gemerkt dat er onderweg een splitsing was met een snellere en een wat langere weg, een verschil van 5 km, dus moest ik wel attent zijn om de juiste te nemen. Gekleed zoals de vorige dagen ga ik op zoek naar mijn route en onderweg loop ik een kerk binnen waar enkele nonnen hun ochtendgebed aan het lezen zijn, collega’s van de tweeling in Rome en dat is al een positieve noot voor vandaag. Altamura zal mij als de wiskundige stad van Italië bijblijven met al zijn stellingen. Heel de stad is aan het verbouwen, mee met de vlucht van Matera. Het verlaten van een stad is steeds dalend en langs drukke wegen en al snel kom ik tussen de akkers, mijn benen zijn pijnlijk en ik hoop dat het snel betert. Een spoorwegovergang is afgesloten met betonblokken maar mijn pijlen wijzen me er langsheen zoals ook de auto’s doen. De zon breekt stilletjes door de sluier wolken en de wind komt uit de rug en heel wat gematigder. Het besluit is snel genomen en mijn jas gaat uit. Een mooier beeld voor de kiekjes. De eerste 5 km zijn vlak en ik wandel terug door akkers. Pas als de weg rotsige wordt gaan de akkers over in weiden en begint het landschap te veranderen. Het eentonige verandert snel en geeft de omgeving een swoeng. Veel plezanter om te stappen en te ontdekken maar vooral voorzichtig zijn tussen de rotsen. Pelgrims dat ik de vorige dagen tegenkwam vertelden mij over een masseria waar ze lekkere kaas produceerden en het is as een uitgelezen kan op en koffie, misschien wel mijn enige kans op deze etappe. Ik werd ontvangen door een gastvrije boer die onmiddellijk aan mijn koffie begon. Bij de koffie werden ook koekjes geserveerd en fier bracht hij ook een planken met zijn producten. Voor mij te vroeg om van te genieten maar ik vroeg alles in te pakken om mee te nemen.  Tijdens een babbel met veel uitleg en smile kwam vooral de overgang in de natuur ter sprake  dat de volgende kilometers zouden zichtbaar worden. Ik vroeg om te betalen maar zijn antwoord was ‘niente . Terwijl ik mijn geld bovenhaalde verdween hij terug en als ik klaar was om te vertrekken stond hij er plots terug met een flesje wijn. Het was een sombere kamer om mensen te ontvangen maar een warme cocon met een groothartige boer. Alles verdwijnt in mijn rugzak al ook mijn fleece en muts. De zonnebril wordt op de neus geschoven en de pet geven mij een ander look. Ik loop verder en zijn woorden worden werkelijkheid. De weg wordt met de stap plezanter. Op een splitsing heb ik de keus langs een masseria te lopen of de weg te volgen maar het rode streepje op mijn smartphone wijst mij de weg. Nodig want ik moet door een rotsige weide waar een zeug mij steevast begeleid. Het is wat zoeken naar de juiste richting want een weg is er niet en de merkpalen verdwijnen in de omgeving. Ik kom terug op normale wegen en mijn aandacht wordt getrokken door overstekende schapen. Rustig stappen ze met hun herder verder en enkele kijken mij verbaasd na. Om deze momenten is het zalig lopen in Italië, de tijd blijft op sommige plaatsen stilstaan. Mooi is de weg en ik zou honderden foto’s kunnen maken maar ik moet vooruit. Ik kom ook een schoolklas tegen maar ook daar heb ik buiten de beleefdheden geen tijd voor een babbel. Ik zou te snel kou krijgen en het ritme zou uit mijn stap verdwijnen. Op deze mooie weg langsheen stapelmuurtjes nader ik de stad. Een grote verandering want deze stad ik kou en gruw. Heel wat anders dan de vorige steden. Ik ga op zoek naar mijn overnachtingsplaats en opgevangen door een aangename host die mij helpt waar nodig. Op zijn aanraden ga ik naar de plek dat hij mijn aanwijst maar ik zou er nooit binnen stappen zonder advies. Binnen is het heel wat anders. Veel werklieden zijn er aan het lunchen in buffetformule en zij worden gewisseld  door bedienden. Vele mensen komen en gaan voor een semiwarme maaltijd. Ik ben blijkbaar de enige die vraagt zijn lasagne of maaltijd nog eens op te warmen. Frietjes worden koud gegeten. Ik de namiddag ga ik opzoek naar mijn stempel voor de kaart en ontdek dat deze stad niet veel te bieden heeft. Tomaten en melk heb ik nodig om de avond door te brengen bij mijn kaas en koffie. Er zal deze avond niet meer gewandeld worden maar rustig de dag afsluiten met allerlei taakjes.   

    Bijlagen:
    IMG_20220301_100838.jpg (8 MB)   
    IMG_20220303_092906-1.jpg (4.4 MB)   
    IMG_20220303_104859.jpg (4 MB)   
    IMG_20220303_105702-1.jpg (6.4 MB)   

    03-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gravina di Puglia -Altamura : Wandelen door akkers
    Alles goed geplant en warm aangekleed was ik klaar om te vertrekken, juist nog de stempel zoeken in het kantoor van de host om mijn credenziale aan te vullen. Ik had opgemerkt bij het inchecken waar de timbro zich bevond en had geen goesting de man te storen voor een onnozele stempel. Na de kleine inbraak kon ik mij begeven naar de ontbijtplaats om mijn croissant en koffie te nuttigen. Het was meteen de startplaats van deze etappe die mij naar Altamura zal leiden. Het was heel kou maar in de begin kilometers geen wind. Juist buiten de stad moest ik wel een heuvel op die mij op een plateau zou brengen waar ik het grootste deel van de tocht op zou blijven. De weg was wel licht golvend maar doenbaar. Het enige nadeel op deze etappe was alleen dat ik een drukke verbindingsweg tussen de twee steden driemaal moest kruisen. Veiligheid stond vandaag hoog in het vaandel. In de eerste kilometers dacht ik op een bepaalde plaats dat mensen een vuurtje hadden gestookt maar bij nader kijken bleek het een filmpje sneeuw te zijn. Ja op de akkers lag een laagje sneeuw mooi in lijntje, je zou gaan denken dat het poedersuiker was. De weg is goed aangeduid maar er valt weinig te beleven, akkers en nog eens akkers. Dan maar de robot in gang zetten en stappen. De wind zit vandaag in de goede richting en ik heb er weinig last van temeer dat hij ook matiger is. Altamura is snel herkenbaar in het landschap maar het zal nog 15 km duren vooraleer er te geraken. Onderweg loop ik langs zonnepanelenweiden en bij 1 van deze zijn 2 mannen aan het werk, de afsluiting herstellen. Als ik dan rondkijk zie ik dat wat panelen gestolen zijn en dus is er weer werk aan de winkel. Camera’s en alarmen hebben blijkbaar geen vat op dieven. Het is voor de dieven  ook heel gemakkelijk om aan de panelen te geraken, de afsluiting omheen het terrein is flinterdun. Eén plaats is er onderweg waar je even kan rusten en misschien iets nuttigen maar er is niemand thuis. Al snel bereik ik de stad maar vandaag geen groots aankomst. Eerst onder de spoorweg lopen en dan door industriegebied, een volledige nieuwe wijk en daar is de stad. Ik ga opzoek naar een bar voor vijf minuten rust en een koffie. Met de gps in de hand ga ik op weg naar mijn slaapplaats in de oude binnenstad. Een mierennest aan straatje waar je zelf verdwaald als je naar de bakker moet. Wel de ideale plaats om verstoppertje te spelen. Ik vind mijn grot voor de nacht, ideaal met keukentje geïntegreerd. De gps brengt mij naar de dichtstbijzijnde winkel voor wat aankopen en dan kan ik eten en rusten. In de namiddag ga ik de stad wat verkennen en kan ik ook wat spelen door plaatsen terug vinden zonder de smartphone te gebruiken. Een heel mooie kathedraal waar ik mijn stempel ga halen, zo mooi dat twee gidsen aanwezig zijn die heel fier vertellen over het interieur en tips geven van kijk daar en daar eens. Hier een groot aantal altaars met inleg mozaiekstenen. Ook de biechtstoelen zijn uniek want onzichtbaar gebouwd in de zuilen en van marmer. Zelf het deurtje, dat in hout is vervaardigd, dat toegang biedt aan de pastoor verdwijnt in het geheel. Volgens de gids uniek in de wereld. Ik dool terug naar mijn grot na een lekker ijsje en ga verder rusten en genieten van een glaasje wijn. 

       

    Bijlagen:
    IMG_20220301_075717.jpg (942.8 KB)   
    IMG_20220302_074458.jpg (2.8 MB)   
    IMG_20220302_085352.jpg (4.9 MB)   
    IMG_20220302_174730.jpg (4.1 MB)   
    IMG_20220303_060808-1.jpg (3.7 MB)   
    IMG_20220303_074625.jpg (7.1 MB)   
    IMG_20220303_075551.jpg (4.4 MB)   
    IMG_20220303_094353.jpg (4.1 MB)   

    02-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-03-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Santuario da Picciano - Gravina di Puglia : Klei en wind zullen deze weg als herinnering zijn.
    Ik ben op tijd op want om 7u komen ze mij ophalen om mij naar mijn vertrekpunt te brengen en ik moet eerst nog gaan ontbijten op een plaats dat ik ook nog moet zoeken. Ik had dus wat tijd om de tekst van gisteren te typen en mij klaar te maken. Als ik de deur uitloop in mijn short krijg ik het wel even heel kou maar loop snel naar het ontbijtpunt. Een croissant en cappucino gaan vlot binnen en ik beslis toch ander kledij aan te trekken voor de tocht van vandaag, ook weer 30 km maar zonder rugzak. Stipt op tijd sta ik klaar voor de rit van 18 km met mijn knapzakje met wat proviand en een supplementaire pull. Onderweg verteld mijn host nog over de wandeling van vandaag en de weersvoorspellingen, SNEEUW vanaf de middag. Ik kan vertrekken aan de tocht van vandaag goed ingepakt en daar het Santuario op een top lag is het eerst dalen. Wel een mooi glooiend landschap rondom  mij en ik moet enkele malen stilstaan om deze te bewonderen. Beneden de heuvel ligt het borgo van Picciano, 1 straat met een paar huizen, de laatste dat ik zal zien voor Gravina. Ik volg de weg die van asfalt overgaat in een velden, mooi egaal maar alleen klei, VOCHTIGE klei. 2 stappen en mijn schoenen wegen 4 kg meer. Geen ontkomen aan, er is maar 1 weg en die is vooruit. Het is trekken bij elke stap dat ik doe en snel wordt ik het gewaar in mijn spieren. Niet meer gewoon stappen maar sleuren aan de schoenen. Zware schoenen zijn  één maar als we de wind er nog bijtellen die blijft waaien recht in mijn gezicht dan zijn de volgende 5 à 6 km wel heel zwaar. Ik zoek een oplossing maar links en rechts zijn de akkers bezaaid en nog slijkerig ook. Met heel het gevecht dat ik nu strijd tegen de elementen ben ik mij wel bewust dat door deze aardsoort hier gewassen kunnen geteeld worden. Klei blijft langer vochtig en droogt uit tegen de oogst. Goed voor de boer. Vooruit zwoegen is mijn enig zicht en af en toe hulp inroepen van boven met een vloek. Sorry maar het inslikken zou nog meer schade aanbrengen. Mijn geluk kan niet op als ik eindelijk en asfaltbaan bereik die mij leidt naar het bos. Hier had mijn host de mond van vol en blijkbaar één van de grootste bossen van Puglia. Ik zou er 12 km doorwandelen. Het grootste deel van het BOS is afgebrand vele jaren geleden en de jonge bomen hebben het blijkbaar moeilijk om er terug een bos van te maken. Veel verschroeide stammen en lage beplanting vormen deze bosco. Het is wel mooi wandelen maar ook hier is de ondergrond nog dikwijls klei, afgewisseld met stroken gras of bosgrond waar ik mijn schoenen kan afkuisen. De wind valt soms weg door een heuvel of beplanting en dan komt de rust onmiddellijk terug en is er meer genieten aan. Het landschap is alleen bosco en het is pas na 2 uur wandelen dat ik weerde gestrektheid van de omgeving kan aanschouwen. De weg daalt en brengt mij langs een oude boerderij, hier masseria genaamd die net als andere gebouwen nu bouwmaterialen depot is waar mensen delen komen halen voor nieuwe projecten. Het zou ideaal gelegen zijn om een pelgrimsonderkomen te zijn maar de kosten zouden de baten niet kunnen dekken, temeer het heel afgelegen is. De wandeling gaat verder en stilaan valt de wind minder op maar voor het hoofd is het zwaar. De weg verandert van asfalt naar klei en is gemakkelijker te beheren. Qua mensen blijft het saldo op 0 staan. Geen kat, muis of mier te bekennen alleen de wroetplaatsen van everzwijnen erken ik. Een roofvogel cirkelt boven  mij en kiert naar ander bosbewoners. De paasbloemen fleuren sommigen plaatsen op alles wacht op een beetje warmte en zon om tot leven te komen. Ik bereik stilaan de stad maar moet nog een ganse toertje doen om de stad in te lopen. Wel een mooie weg via ommuurde wegen die mij aan mijn vorige reis in deze omgeving doen terugdenken. Muurtjes en olijfbomen zijn nu aanwezig en begeleiden mij naar de stadspoort. Poort is het verkeerde woord want ik loop over de aquadotto de stad in. Het is de enige toegangsweg te voet. De aquadotto overbrugt een diepe ravijn die de stad weleer beschermde en nu een toeristische troef is. Veel tijd kan ik niet genieten van dit historische bouwwerk want mijn lichaam is op en heeft rust nodig. Ik voel heel duidelijk dat deze weg mij veel energie gekost hebben en weet zeker dat ik er nog een paar dagen last van zal hebben. Een beetje geluk was op deze weg geen sneeuw of regen te trotseren. Dat zou denk ik niet mogelijk geweest zijn.  Rusten zoveel als mogelijk is alleen de juiste oplossing. Dient ga ik doen en mijn dag weer afsluiten met een lekker diner. Ik kan ondertussen plannen voor de volgende dagen en wat teksten schrijven.

    01-03-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    28-02-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Matera - Santuario da Picciano : Hier leven de weergoden
    Vandaag de eerste stapdag op deze reis. Het eerste wat ik doe is het gordijntje open schuiven om naar de hemel te kijken om het weer iets in te schatten. Heel moeilijk ! Om 6u30 ga ik buiten om het onnodige weg te bergen in de auto. Koud maar droog en dus moet ik toch iets warmer gekleed vertrekken. Als ik ga ontbijten om 7u30 zie ik toch wat zonnestralen de ruimte verlichten. Ik vertrek dan om 8u en de zon is aanwezig. Hop en daar gaan we weer, de weg op. Maar voor ik het wel en goed weet schuif ik uit en zit op mijn poep. Geen schade maar ik moet wel letten op de verharding. Delen van het voetpad zijn in keramische stenen en als die vochtig zijn worden ze een glijbaan. Ik moet richting mijn cammino lopen en vind dan de merktekens die de weg aanwijzen. Duidelijk zijn ze wel maar mister smartphone moet soms eens bijspringen. Als ik de stad uitloop en de eerste voetweg neem plakken mijn schoenen in de klei. Een paar passen verder wegen mijn voeten 2 kilo meer. De regen heeft de wegen goed slijmerig gemaakt en het is maar goed dat ik en dag gewacht heb om te vertrekken want het had toch niet gelukt. Het geluk is wel dat het niet altijd klei is en mijn schoenen kan afschoppen. Het weer is zo goed dat ik snel mijn broekspijpen moet afritten en de zon mij kan opwarmen en het landschap kan opfleuren. Heel mooi lopen is het in deze golvende omgeving. Al de akkers staan mooi groen van de granen die in het najaar gezaaid zijn. Weinig bomen of struiken. Het eindpunt van vandaag ligt maar 18 km verwijderd van Matera maar de wandeling gaat wel 30 km lang zijn. Hier telt niet het doel maar de weg ernaar toe door een wondermooie omgeving. Dat is ook het belang van de reis steden of omgevingen te ontdekken. Het is af en toe zoeken maar nooit lang om terug op de juiste weg te komen, ook een aanpassing van mij om te begrijpen hoe de plaatsers van de merktekens gedacht hebben. Als ik de ik kaart bekijk begrijp ik de omwegen niet maar op het terrein is het duidelijk. Het glooiend landschap wordt doorklieft  met een canyon van je welste. Een diepe groef in de grond die zo ook het landschap van Matera heeft gecreëerd. Niet over te steken zonder brug. Ik moet dan op een bepaald moment een drukke weg oversteken en aan de andere zijde kan ik even een koffie drinken in een tankstation. Het enige punt op mijn weg waar een snack,  koffie of water kan aangekocht worden. Door al dat omlopenmoet er toch een plaats zijn waar ik die beek over moet en dat is dan ook wat nat want geen stapstenen. De schoenen zijn weer proper en de weg leidt mij naar een stuwdam die een enorm meer veroorzaakt met ook recreatieve doel. Lopen langs het water geeft rust en de stilte van de omgeving is te genieten. Maandag en dus geen dagjesmensen alleen een man die wat kruiden kom plukken om te eten. Dit zie je dikwijls in Italië. De weg klimt langzaam en ook het weer verandert. De zon gaat schuilen en de wind neemt toe. Zo fel zelf dat ik mijn jas aantrek om mij te beschermen tegen die aanval van de wind. Het eerste deel van de weg had ik de wind in de rug en dan was ik goed beschermd door mijn rugzak maar nu blaast de wind frontaal. Als er dan ook nog regen bij komt dan ben ik snel bestraald en nat. Een geluk want het was maar een bui en nu is de wind nuttig om mij op te drogen. Het wordt 1u30 en ik stop om wat proviand op te diepen en iets te eten want de laatste km zijn berop naar het Santuario. Heel lang geleden dat ik nog eens gepicnict heb want meestal tracht ik de middag aangekomen te zijn. Vandaag was ik voorbereid want om 8u vertrekken en 30 km moeten lopen is niet mogelijk op 5u. Ik geniet van mijn voorraad en kan verder naar mijn einddoel. Een stevige klim doet mij dikwijls stoppen om op adem te komen en het weer houdt zijn adem in zodat ik min of meer droog het Santuario bereik. Doodstil is het er. GEEN mens te zien en dit is ook de eerste maal dat ik dit meemaak. De kerk is open en ik drentel naar binnen om een foto te maken. Achter een zuil kom plots een zuster tot leven die zo vriendelijk is de timbro op mijn kaart te drukken. Ik bel naar mijn boost om mee te geven dat ik aangekomen ben en wacht. Hier in het klooster hebben ze een hostel maar weigeren ze nu overnachtingen deels door corona en misschien ook omdat het niet winstgevend is. Een geluk dat Leonardo uit Gravina di Puglia de moeite neemt de pelgrims en op te pikken en ze de dag nadien weer naar hun vertrekpunt te brengen. Klanten voor hem en een dienst naar ons toe want in de omgeving is er niets, zelfs aan het heiligdom kan je niets drinken. 18 km verder, onder een geweldige regenbui (waaraan ik ontsnap ben) en met veel uitleg over mijn volgende etappe bereiken we Gravina, droog dat wel maar uitgeput. Douche en rusten want ik kan maar gaan eten om 19u30.  Wel heel lekker want een Osteria biedt een pelgrimsmenu aan voor 15 euro. Ik heb de zaak voor mij alleen maar na mijn eerste gerecht strompelen nog 3 pelgrims binnen en kunnen we wat praten. De ober brengt mij een limoncello en dat is wat broeder lichaam nodig heeft om de dag af te ronden  Ik ben te moe om nog lang te blijven en strompel de trap van de B&B op naar mijn bed. Morgen wordt het weer een lange dag en laat ons hopen dat de weergoden beter gemutst zijn.             

    28-02-2022, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-02-2022
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.18/2/2022 : Groot-Bijgaarden- Firenze
    Zo, ik ben er weer en dat betekend dat ik er weer op uittrek ! De bedoeling was om de reis, Lissabon - Compostela, dat ik 2 jaar geleden aan het lopen was en moest onderbreken door Corona zou beëindigen en terugkeren naar Porto. Maar na het nieuwsbericht dat er in Firenze een grote tentoonstelling zou zijn met creaties van Koen Van Mechelen was ik verkocht en wou ik die tentoonstelling bezoeken. Het probleem was alleen dat het een korte tentoonstelling zou zijn dat eindigt rond 20 maart. De twee combineren zou moeilijk zijn en toch wat vliegreizen inhouden die dan ook nog moeilijk zijn door geen rechtstreekse vluchten. Mister Google bracht de oplossing !!
    Ik vond er een totaal nieuw wandelplan als een spinweefsel vertrekkend uit Matera. Een stad dat ik zeker wil bezoeken daar deze 3 jaar geleden één van  culturele hoofdstad van Europa was. Dan wordt het wat zoeken naar informatie maar alles werd mij duidelijk voorgesteld op de site van Cammino Materano. Bij het uitpluizen van de site vond ik er ook de zeer gewaardeerde GPX coordinaten en dat is het niet moeilijk meer om te gaan stappen. GPX is de GPS van de stapper. Hij geeft u geen wandeladviezen zoals ' hier naar rechts of aan het ronde punt 3de afslag nemen' maar duidt u wel U positie op onze wereldbol. Heel gemakkelijk en een grote hulp als je verdwaald. Ik spreek uit ervaring. Het enige nadeel is dat je een ganse dag met de smartphone in de hand moet lopen. Dus dan kon ik beginnen plannen en boeken. Ik vertrek dus vandaag met de auto richting Firenze en zal daar morgenmiddag aankomen. Ik verblijf daar een 5 tal dagen om de stad, die ik al meerdere malen heb bezocht, nu eens cultureel te bezoeken met als hoogtepunt de tentoonstelling. De 25 februari reis ik  verder naar Matera in Puglia waar ik de auto achterlaat en de VIA PEUCETA ga lopen van 168 km van Matera naar Bari (stad van St Nicolas) . Van daaruit neem ik de trein naar Brindisi en loop ik terug naar Matera over de VIA ELLENICA over een afstand van 290 km. Ik zie dan wel hoe laat het is en zal dan nieuwe beslissingen nemen. Ik ga zo het wondermooie binnenland van Puglia verkennen met zijn bijzondere Trullis, de uithangboordjes van Puglia. Een nieuw avontuur en het valt maar te hopen dat de primavera dit jaar een hele mooie wordt. De krijtlijnen zijn uitgetekend maar het mooie weer kan ik niet bestellen. Wel heel nieuw is dat ik Italië in de lente ga leren ontdekken. Ik stuur een paar foto's mee van een tentoonstelling dat ik 5 jaar geleden kon bezoeken in Firenze maar dan van onze andere artiest Jan Fabre, ook bij toeval ontdekt op mijn terugreis uit Napels. 

    Bijlagen:
    Cesenatico 1 (334).JPG (3.8 MB)   
    Cesenatico 1 (564).JPG (3.6 MB)   
    Cesenatico 1 (641).JPG (3.8 MB)   

    18-02-2022, 05:21 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    03-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.3-4-5/10/2021 : 3 prachtige dagen Rome
    Zondag 3 oktober heb ik geen plan. Ik had de zusters gevraagd om welk uur de mis zou zijn en die was om 9u30. Als je graag de Laude bijwoont dan zijn die om 6u30. Daar ik wakker was wou ik dät graag bijwonen al weet ik niet te n vertellen waar het omgaat maar ik ga van de veronderstelling uit dat het een nieuwe dag begroeten is met gezangen en gebeden. Bij de zusters van zaterdag was het in ieder geval heel mooi. Dus ik ga erheen en toen vielen alle puzzelstukjes samen. De Clarissen zijn een gesloten gemeenschap, dus die zie je meestal niet maar in deze kerk is een scheiding gemaakt met ijzerwerk waardoor je toch een schim kunt waarnemen van de zusters. Ook hier mooie gezangen maar de 2de en 3de stem waren veel stiller of onbestaand maar de sfeer was sereen. Ik had nu ook een beeld van de kerk binnen die heel modern was en architectonisch een pareltje. Na de Laude kon ik gaan ontbijten op mijn alleen en teksten en foto’s trachten op mijn blog te krijgen. Om 9u30 dan naar de mis en nu speelde broeder zon ook zijn rol. In de glasramen kon de zon een wonderbaarlijk licht doen schijnen waar ik al een tijdje op kick. Sinds ik in Parijs foto’s  kon kopen van het interieur van een kerk met gekleurde beelden kijk ik steeds rond om dat ook te kunnen maken. Natuurlijk is het nu mis en kan ik niet zomaar rondlopen met een fototoestel plus dat de orde strikte regels naleeft. Spijtig want ik had een foto kunnen maken van invallend licht op een zuster die aan het lezen was. Heel mooi maar geen bewijs  alleen dat het op mijn netvlies gebrand is. Doordat de zon steeds klimt en draait krijg je steeds ander beelden wat de tijd doet vliegen. Na de mis ga ik naar de winkel om wat kaas te kopen en keer dan terug. De tweeling zitten buiten te praten met een man die daar regelmatig komt en ze vragen mij erbij te komen zitten en wat te praten. Ze leggen mij uit dat zij alleen contact hebben met de buitenwereld om mensen te ontvangen, boodschappen te doen en administratieve zaken te regelen. Na wat praten vertellen ze mij ook dat ze 34 j oud zijn en diep geloven in Sint Franscicus  waarvan het de 4 oktober zijn naamdag is. Hij is ook de beschermheilige van Italië  en zijn inwoners. Om 3u30 verhuis ik naar het pelgrimshuis van St Jacobus in Trastevere waar ik de 2 laatste nachten ga verblijven voor mijn terugkeer naar België. Een heel ander sfeertje dan het warme onthaal bij de zusters nu is alles efficiënter geregeld door de verantwoordelijken van het moment. Koel en afstandelijk maar ik kan er slapen, eten en buiten om Rome onveilig te maken. S'avonds  valt het bij de maaltijd nog mee daar er nog een andere verantwoordelijke bij is die uit de UK komt en met mij in het frans praat en een glaasje wijn drinkt. Hij heeft ook spijt naar huis te moeten na 14 dagen Rome waar hij vrijwilliger is geweest van het ontvangsthuis.

    Maandag 4 oktober is gemodelleerd rondom mijn bezoek aan de scavi van St Pieter onder de basiliek. Ik ben op tijd begonnen een boeking te regelen om die te kunnen bezoeken met al zijn moeilijkheden maar vandaag kan ik er op bezoek onder strikte regels die nauwgezet worden opgevolgd, dus een beetje stress dat toch iets zou verkeerd gaan om 14u45. Om 9 u word ik vriendelijk verzocht de Spedale te verlaten tot 15u en dus mag ik mijn tijd invullen tot het bezoek. Heel leuk want dan ga ik zwerven door de stad en kijken hoe de romeinen er dagdagelijks leven. Straatje in, steegje uit en na een moment weet ik niet meer waar ik ben. Kerk in, basiliek uit met altijd nieuwe verassingen. Ik geniet en al snel moet ik iets eten en mij richting St Pieter bewegen. Ik kan mij aanmelden en samen met 8 andere bezoekers de rondleiding volgen. De stress valt van mijn schouders en samen met onze gids, een franse priester dalen we in de ondergrond van de  St Pieters basiliek met de vrijwillige volledige geschiedenis ivm de archeologische opgravingen. De gids heeft zijn les goed voorbereid en kan de ronde goed uitleggen spijtig genoeg mogen we geen foto’s maken. Je kan steeds enkele foto’s  oproepen via “Scavi San Pietro Roma” van de omgeving want het is heel mooi en een wonder dat de geschiedenis zich heeft kunnen openbaren. Na het bezoek moet ik mij reppen om mijn vlucht naar Brussel te bevestigen en dat zal mij niet lukken. Ik kan mijn mails voor de 20 september niet meer zien en toevallig is mijn laatste mail van 16 september. Om 17 u krijg ik hulp van thuis en kan alles geregeld worden. Nu genieten van mijn laatste gelato van deze reis en rustig verder regelingen treffen voor morgen. Het slenteren door de stad maak je moe maar je ziet wel wat en op het eind van de dag heb je 15 km gelopen en kan je tevreden terug blikken op de mooie beelden die je bijblijven.

    Dinsdag 3 oktober moet ik mijn opvangplaats verlaten in de regen. Het heeft verleden nacht geonweerd en gebliksemd en het is koeler.  Deze morgen had ik een plan samengesteld om toch nog iets te maken van de voormiddag door de Catacombe van St Pancrazio te gaan bezoeken. Een klein  halfuur stappen naar de basiliek en zien of er rondleidingen zijn op de afgesproken uren, ik zou dan tenminste droog rondlopen en nog een plaatsje ontdekken dat niet in gidsen staat. Om 9u30  sta ik aan de balie maar niemand kan mij helpen. Er zijn geen rondleidingen voorzien en dus ook geen gidsen die je nodig hebt in de doolhof onder de grond. Ik kan niet anders dan naar Roma Terminal te gaan, onderweg iets eten  en mij dan een ticket te kopen naar de luchthaven. Spijtig van de want geen want het is een leuke wandeling door het leven van de Romeinen in hun stad. Het leven gaat hier verder zijn gewone gang en ik verhuis naar België  met een rugzak vol mooie herinneringen waar ik ten gepaste tijden in kan snuisteren. Ik heb geluk gehad met het weer, slechts drie dagen  waar het gedeeltelijk geregend heeft, iets minder geluk met de overnachtingplaatsen maar al bij al mag ik niet klagen want de streek waar ik gehalveerd heb is weinig bewoond en de dorpen zijn er aan het wegkwijnen. Het landschap is er wondermooi en zal zo blijven omdat de mens er onmachtig is. Verder blijft Italië  zoals het is, kunstig en veel natuur maar niet netjes. Zoals ik vertelde in het begin van mijn voetreis, als Italië  en spic en span zou zijn dan zou de charme er weg zijn. Nu bewaren en vereren ze hun oude stenen en gewoontes en dat weerspiegeld een land in zijn inwoners. Arriverderci Roma en Italië. 

    03-10-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    02-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2/10/2021 : Roma – Roma : Via St Pieter naar de tweelingzusters !!!!

    Iets langer geslapen dan normaal maar de druk en afstanden zijn weg en dus kan het rustig aan. Ik heb onmiddellijk de ramen opengezet om wat frisse lucht toe te laten in de kamer. Rond 6u30 hoor ik engelengezang uit de kapel oprijzen. Wondermooie gezangen met 2 á 3 stemmen die de omgeving en ook mijn kamer bereiken. Dit zijn van die momenten dat men niet verwacht maar prachtige herinneringen nalaten. Je kan er geen foto’s van nemen op video’s van registreren want het zijn privé aangelegenheden van de zusters in de ochtend. Het was een verrassend lekker ontbijt bij de zusters Serafina en ik kan dan vertrekken op naar centrum Rome. Het zal niet ver meer zijn en dus slenter ik maar wat rondkijkend naar verborgen schatten. Ik heb al eens eerder foto’s genomen van met graffiti/kunst gespoten rolluiken van winkels  maar nu valt het me op dat het echt een beroep moet zijn om die rolluiken te bespuiten en zo reclame te plaatsen. Er zijn er sommige die echt prachtig zijn en dan is een foto snel genomen. Ik slenter maar voort en als ik de eerste keer over de Tiber stap merk ik aan mijn linkerzijde een oude stadspoort/brug op die dateert uit de middeleeuwen en waar de Tiber onder vloeit. Zo bewaren de italianen geschiedenis en is het ook moeilijk zulke gebouwen nu weg te vegen voor nieuw. Ik moet de Via Nomentana volgen tot de Porta Pia. Een brede laan met prachtige villa’s langs die dikwijls omgetoverd zijn tot ambassade die hun etiket van destijds bewaren en de grootsheid van destijds opfleuren. De ambassade van Afghanistan lijkt proper onderhouden maar wel gesloten te zijn en van andere landen kan men landseigenschappen erkennen, zoals de Thaise ambassade met 3 olifantenhoofden in het frontaal. Prachtig maar miljoenen mensen hebben het nog nooit gezien. Zo nader ik stilaan het centrum en ga ik mijn route aanpassen om eerst naar St Pieter te gaan voor de foto. Maar de situatie gebied mij wat meer tijd te slijten onderweg als ik aan de oude omwalling van Rome kom. Ook middeleeuws denk ik, maar de nieuwe poort met daar achter een kerk is later gebouwd op de oude stadspoort. Wel een bewaarde toegang tot de stad. Ik volg mijn weg en als ik de Tritonfontein opmerk weet ik dat ik niet ver van de Trevifontein ben met zijn honderden toeristen. Ik moet er langslopen om te zien of er water stroomt want onlangs was dat blijkbaar niet het geval. En ja, water en veel toeristen. Ik vervolg mijn weg via Pantheon, Piazza Navona om zo de basiliek van St Pieter te zien opduiken. Snel een paar foto’s om het einde van mijn reis te formaliseren en dan de laatste stempel gaan halen naar het bureau. De reis zit erop, officieel, maar ik moet nog wel wat stappen. Mijn doel is het Clarrissenklooster te bereiken voor de middag maar dan moet ik nog 3,8 km stappen. Het is een plaats waar pelgrims welkom zijn en daar het overmorgen Franscicusdag is, 4 oktober, het misschien een gepast moment  om met zijn volgelingen (zusters) samen te vieren. Ik ben er om 11u 45, veel later dan de 10 u dat ik voorzien had maar heb wel een prachtige voormiddag gehad. Ik heb nieuwe delen van deze grootstad ontdekt zowel de weg naar St Pieter als erachter want ook daar heb ik even mijn ogen opengetrokken. Mijn weg leidt mij via een groot “park” naar het Clarissenklooster. Park tussen aanhalingstekens want het is in feite een brok natuur dat de romeinen kunnen gebruiken om te ontspannen. Er wordt gelopen, gewandeld met of zonder hond, gefietst of gepicknick maar niets wordt onderhouden, geen wegen (of natuurlijke) om geordend te wandelen en afgezoomd maar paadje links en rechts kriskras over het terrein. Er komt veel volk op af met ook veel verkeer natuurlijk. Ik moet de muur volgen die het park afscheid van de stad met diverse ingangen en ook een kerk met catacombe. Ik wist niet dat hier ook een necropolis was, veel minder bekend dan andere maar ook toegankelijk al zijn er weinig bezoektijden. Als ik aankom word ik heel vriendelijk onthaal door 2 zusters die mij alles uitleggen om er te verblijven. Ik moet ook op de foto voor de collectie vermoed ik en ze helpen mij bij het uitvissen van eetgelegenheden en winkel. Als ze mij vertellen dat ze een tweeling zijn, wordt er gelachen en  worden de fototoestellen opnieuw boven gehaald want ik denk dat ik iets uniek meemaak. Alleen als ze hun mondmasker afzetten kan je de gelijkenis goed zien. Met hun habijt en mondmasker kan je alleen de ogen zien en die verraden wel iets maar je denkt niet verder na. Ik kan hier blijven tot morgen middag en naar de mis gaan en dan daal ik naar Trastevere waar ik de 2 laatste nachten van deze reis verblijf. Alles rust en vree !!! 

    Bijlagen:
    IMG_0037.JPG (4 MB)   
    IMG_0058.JPG (5 MB)   
    IMG_0063.JPG (6.5 MB)   
    IMG_0076.JPG (6.3 MB)   

    02-10-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    01-10-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1-10-2021 : Montorotondo- Roma : Via afgesloten wegen naar Rome

    Het onderbewustzijn heeft mij deze nacht wakker gehouden. Of was het misschien het late eten dat pas begon om 19u die mij de das heeft omgedraaid. In mijn achterhoofd bezig zijn met de route die ik niet heb en moet vertrouwen op Mr Smartphone.  De 2 italiaanse pelgrims vertrekken zoals zij geplant hebben rond 7 u terwijl ik nog aan het ontbijten ben. Ik ruim alles op en kan wat later ook de straat op. De laatste stad verlaten voor de metropool Rome. Met verbazing sta ik te kijken hoe ze nog prachtige wegen ter voorschijn toveren. De stad ligt gezien vanuit Rome ook op een heuvel maar dat merk je pas als je de wegen volgt die u eerst laten dalen om nadien terug te klimmen. Een natuurlijke beschermingswal uit de middeleeuwen. Ook de naburige Mentana en andere steden zoals Marino of Albano waar ik langs gestapt ben bij vorige vertrekken uit Rome hebben zo een verdedigingslinie. Wel geen verkeer meer en rustig stappen naar ons doel. Rustig is misschien wat overdreven want als ik een ander koppel pelgrims zie staan kijken rond hun stop ik om kennis te maken. Zij zoeken de weg en denk ik de weg te weten, behalve dat mijn weg naar rechts gaat en er nog een weg verscholen ligt achter een rietkraag . Ik volg mijn zogezegde weg maar wordt snel teruggefloten door boeren die me mijn vergissing melden. Ik ga nu meer opletten maar onze weg wordt onderbroken door panelen dat de weg private eigendom is en wordt beschermd door een horde honden die blaffend de weg versperren. De andere pelgrim neem een stuk grasland naast de straat met een buffer tussenin van struiken. Eenmaal voorbij het hondendefensie wal keren we onder goedkeuring terug naar de straat. Wat verder zien we weer verbodstekens verschijnen en vraag ik een fietser of we door kunnen die zijn fiat geeft. Later zal ik begrijpen dat al die barrières geplaatst zijn door een instituut voor natuurbescherming dat deze omgeving moet beschermen tegen autoverkeer  met zijn sluikstortproblemen. Ik loop nog eens verkeerd maar dat brengt me door een akker met mooi panorama rondom mij. De weg kronkelt zich tussen de heuvels en zo hebben wij wandelaars mooie zichten en moeten we niet heuvel op en af. Als ik voorbij de controlepost van de natuurbescherming stap weet ik dat hun weer vruchten aflevert want vanaf het volgend kruispunt duikt het eerste afval op. De straatkanten liggen bezaaid met allerlei afval en dan nader ik de stad. Ik heb nog lang kunnen genieten van Campagnia zoals de italianen dat noemen maar moet nu afscheid nemen van dit deel Italië. De keerzijde is dat ik snel kan stoppen voor een Cornetto con Cioccolato en werkelijk het was de beste van de maand en moet je achter niet meer zoeken want alles is er in grote hoeveelheden. Ik kom aan bij mijn gastenverblijf en stap morgen naar het centrum van de stad. Meer een wandeling  dan stappen, want de rugzak zal wat minder wegen en het is maar 12 km, om de sfeer van de stad op te snuiven en langzaam rondom te kijken.

    Bijlagen:
    IMG_0003.JPG (4.8 MB)   
    IMG_0005.JPG (4.9 MB)   
    IMG_0017.JPG (7.1 MB)   
    IMG_0028.JPG (4.9 MB)   

    01-10-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    30-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.30/09/2021 : Montorotondo – Mentana : Een wandeling tussen 2 steden

    Hier was het goed slapen, in de verkeerloze straten. Ik had rond 9u al wat ramen open gezet zodat het wat kon tochten tussen de verschillende kamers. Niet veel tocht maar ik voelde het wel. De nacht is dan ook als schim voorbij gegaan, zonder al te veel woelen. Ik kon doen en eten wat ik wou zonder iemand tot last te zijn. Om 8u30  ben ik dan vertrokken om eerst te zien hoe ik morgen zou lopen en nadien even naar Mentana te gaan op beleefdheidsbezoek daar de route normaal langs daar gaat. Onderweg kijk ik wat rond en soms verschiet ik als ik zie hoe mensen hier leven en werken. Ik loop langs een garage en merk een wijnpers op. Als ik naar binnen gluur valt mij op in welke toestand hier wijn wordt geperst en gemaakt. In vergelijking met Cantina’s dat ik onderweg ben langsgelopen valt het hier dik tegen en is alles smerig. Maar ook dat is nog altijd Italië  met verschillende snelheden. Ik volg een drukke weg waar het opletten is voor de vele voertuigen. Mentana is een stuk kleiner dan Montorotondo en heeft nog wel een beetje de charme van weleer bewaard zijnde een stadje op een heuvelflank waar een kasteel op stond. Een paar torens met kantelen zijn blijven staan alsook enkele steegjes die nog steeds bewaard worden. Verder wordt de stad doorklieft met de enige hoofdstraat. Ik ben blij dat ik naar Montorotondo uitgeweken ben want hier is bijna niets, maar wel een bar voor de cappucino. Ik stap terug, doe boodschappen en lees wat tot ik word geroepen door de gastvrouw die komt koken voor het avondeten. Ik kan wat bijpraten, eten en gaan rusten want rond 14 u worden de nieuwe pelgrims verwacht voor hun ceremonie en dan wil ik wel gewassen zijn en op mijn gemak koffie kunnen drinken. In de namiddag ga ik even naar het kerkhof lopen om enkele schatten te zoeken en genieten van een ijsje terwijl ik naar de moeders en hun kroost kijk die ook smullen van dat heerlijk lekkers, vandaag bij de siciliaan. Om 19 u eet ik tesamen met de andere pelgrims en ga ik weer op een bankje gaan zitten om de sfeer op te snuiven want morgen in Rome zal het veel minder zijn, of misschien juist niet !    

    Bijlagen:
    IMG_0924.JPG (5.4 MB)   
    IMG_0931.JPG (5.9 MB)   
    IMG_0933.JPG (5.7 MB)   
    IMG_0937.JPG (6.4 MB)   

    30-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    29-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.29/09/2021 : Montelibretti – Monterondo : Op weg naar de stad

    Het was mij deze morgen wel duidelijk dat ik het grote Italië  had verlaten voor het drukkere Italië. In de kamer waar ik sliep waren de ramen niet geïsoleerd nog van enkel glas waardoor het net leek of ik op straat sliep. Veel lawaai van het verkeer en passanten hielden mij uit mijn slaap. Om 6 u werd ik wakker en was blij dat het al zo laat was zodat ik in de morgen toch nog 2 uur extra heb geslapen. Dus maar opstaan en een koffie zetten tijdens mijn voorbereidingswerken. Om 7u  kon ik gaan ontbijten en dat heeft de slechte nacht doen vergeten. Ik denk dat de gastvrouw zich daar ook bewust van was want dit was bijna een Belgisch buffet. Heel lekker en gevarieerd maar na een maand stappen in Italië  met alle varianten op “ Collazione” eet ik s'morgens  niet zoveel en is het ook een gewoonte geworden. Ik proef toch van alle lekkers op de tafel en kan dan goed voorzien vertrekken. Tussen de bussen en auto’s door vind ik de straat die mij uit de chaos bevrijd. Montelibretti is zo’n Belgisch dorpje die uitgegroeid is en niet aan de verkeerstroom kan wennen, spijtig want ooit moet het ook een lief stadje zijn geweest. Blij dat ik op rustige wegen kan wandelen met hun rust en wijdheid geniet ik van het landschap dat weer veranderd. Daar de gronden minder hellend zijn en minder rotsachtig neemt de landbouw het over en worden vruchtbare akkers ingezaaid met granen of worden er diverse teelten op gewonnen. Ook boomgaarden voor vruchten als perziken nemen de plaats in van olijven. Ik wandel over glooiende wegen die mij naar Rome leiden. Hier kan ik met moeite mijn fototoestel bovenhalen want zoveel speciaals is er niet te bekennen. Een oude toren staat op mijn route aangevinkt als fotogeniek en het landschap natuurlijk. Geen dorpen onderweg en dus geen koffie maar wel een picknick plaats waar ik rustig wat fruit kan eten. Mijn etappe is niet zo lang en de weg gemakkelijk zodat ik snel de stad nader en dat zie je ook aan het zwerfvuil. In Italië halen ze elke dag afval op van s'morgensvroeg en elke dag, zelfs op zondag, ander afval zodat zoveel mogelijk kan gerecycleerd worden en toch rijden de mensen rond om het weg te gooien. De natuur verandert snel in een stort en het verkeer wordt ook weer drukker. Ik ben blij als ik de stad binnen wandel en het verkeer vertraagt. Ik vind gemakkelijk de weg naar mijn slaapplaats en kan zoals afgesproken met de vrijwillige gastvrouw inchecken rond 11u30. Ze had mij telefonisch gevraagd of ik s'avonds zou aanschuiven aan het avondmaal, waar ik positief op had geantwoord, en dus was ze alles aan het voorbereiden voor mij alleen want ik ben de enige gast vanavond. Zij maakt alles klaar, geeft de “speciale” stempel, duid alles aan, ontvangt de donativo (je betaald wat je wilt naar best vermogen) en vertrekt terug naar Rome! Ik vraag of ik niet deze middag kan eten en deel de portie in 2 delen. Eentje voor deze middag en de rest morgen want ze heeft nog geen boekingen voor morgen en dan komt ze niet. Allemaal goed! Ik vraag haar ook of ze geen adressen in Rome kent waar ik kan overnachten en ze helpt zoveel ze kan. Ik ga rusten om nadien goed voorbereid boodschappen te gaan doen en een ijsje te eten want hier is er concurrentie en dat loont voor de klant. Bij valavond ga ik de deur uit om nog wat de sfeer op te snuiven van deze stad en zijn inwoners en ik heb geluk in het oude stadsdeel te verblijven want  het is hier blijkbaar de ‘date’ omgeving. Vele komen hier opgetipt naartoe voor hun date en je kan je daar wel iets italiaans bij voorstellen. Bij 30 ° lopen ze hier dan met jeans, hoge laarzen en mooie jas rond terwijl ik het liefst in zwembroek zou willen in een windje zitten om af te koelen. Denk daar nog pizza en aperitivo bij en de sfeer is goed en rustig, zalig om te gaan slapen.       

    Bijlagen:
    IMG_0877.JPG (5.9 MB)   
    IMG_0907.JPG (5.5 MB)   
    IMG_0912.JPG (5.2 MB)   
    IMG_0918.JPG (5.4 MB)   

    29-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    28-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.28/09/2021 : Farfa – Montelibretti : Was ik vandaag in Puglia ?

    De zusters waren op tijd met hun ontbijt alhoewel ik alleen was op dit vroege uur, 7 u. Ik kreeg als attractie het voorbij komen van alle zusters, maar met tussentijden, op weg naar  hun kapel. Allemaal goedlachs en mij een goede Cammino  wensend. Ik kon de weg op of beter de heuvel want vanaf dat ik de deur toetrok mocht ik een boswegje opstappen dat klimmend naar het eerste dorp, Fara in Sabina, liep. Sabina(land) wijst naar het deel van Lazio waar ik nu wandel en die ook een herkennigslabel is voor hun olijfolie en andere streekgebonden producten. Niet heel steil maar na 10 minuten is het al zweten geblazen en dat voor bijna een uur. Weeral loont het de moeite deze wegen te bewandelen alleen al voor het panorama. GPX toont de weg en zo kom ik in de eerste stad boven op de heuvel. Het moet destijds een rijke nederzetting geweest zijn als ik naar de gebouwen kijk maar zoals in vele steden weinig leven. Hier een vergezicht over twee valleien, de ene waar ik vandaan kom nog heel heuvelachtig, de andere richting Rome al weeral  wat vlakker. Het landschap verandert ook totaal. Gisteren was ik nog deels in Umbrie/ Abruzzen met hun hogere heuvels met bossen en landbouw in de valleien en nu bevind ik mij in Puglia. Net een droom! De bossen van beuken of eiken hebben plaats gemaakt voor bossen, wouden van olijfbomen, zo ver men kan zien. Een andere tint groen en ook meer wegenis om al die percelen te bewerken en  bereiken. Mooi. De weg is hier ook weinig aangegeven en zelfs met Mr Smartphone  kan je nog van je pad verdwalen, dus opletten want alle olijfbomen hebben hetzelfde blad en vruchten. Als ik een keer controleer of ik juist loop merk ik dat ik toch een afslag , tractorsporen tussen 2 rijen bomen, ben voorbijgelopen. Ik tracht de weg terug te vinden door de olijfgaard in te lopen maar het helpt niet. Het deel tussen weg en boomgaard is ondoordringbaar en nog tamelijk  breed ook. Dus een deel terugkeren. Alle grond dat ze kunnen beplanten hebben ze ook gedaan, de rest dat te steil is laten ze aan de natuur over en wordt dan ook wild met bramen en struiken. Al ik het volgend dorp binnenloop kan ik naar de bar voor de pauze en merk ik op mijn route dat deze naar een bepaald punt gaat en terug komt. Meestal is dat voor een monument of gebouw die gezien moet worden maar hier in Canneto Sabino is het voor de grootste olijfboom van Europa. Te zien op internet want ik ben er niet naartoe gelopen. Ik wandel verder door het olijfwoud als ik plots een stem hoor die mij roept en mij wijst dat ik verkeerd loop. Ik moest het pad verlaten om mij tussen de bomen een weg te zoeken, zonder aanwijzingen want die zijn er niet. Zonder Mr … niet te vinden. Ik denk dat die man elke dag zijn ronde doet om verdwaalde geesten terug op het juiste pad te zetten. Ik had geluk in ieder geval. En zo geraak ik aan de voet van de stad waar ik ga overnachten. Een klimmetje en ik ben in het oude gedeelte met de resten van de oude burcht en verdedigingsmuur.  Montelibretti is echt op een kam gebouwd met 1 langgerechte straat waar het leven zich afspeelt en die naar het nieuwere gedeelte gaat. Het is dus niet moeilijk om het adres te vinden. Gemakkelijk ook om te gaan eten of boodschappen te doen maar wel druk omdat al het verkeer er langs moet maar ook de bewegingen naar scholen toe. Ik begin de rust en stilte al te missen en het lichte vogelen gesjirp. Van hieruit nog 51 km tot Rome. 

    Bijlagen:
    IMG_0859.JPG (7.3 MB)   
    IMG_0863.JPG (7.1 MB)   
    IMG_0876.JPG (4.6 MB)   
    IMG_0902.JPG (7.1 MB)   

    28-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    27-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.27/09/2021 : Selci – Farfa : Op weg naar een Abbazia

    Ik was eerst nog eens gaan foto’s nemen met de verlichting aan wat een andere sfeer gaf aan de omgeving rondom het restaurant. De vrouwen in de keuken die pizza’s  bakten in hun speciale oven maakte het beeld nog mooier. Alles lijkt hier authentieker maar er wordt ook hard gewerkt. Mijn mooie kamer lag achter de keuken en dus kon ik gemakkelijker een glimp opvangen van de werkzaamheden zonder de mensen te storen. Ze hadden mij gevraagd om welk uur ik wou ontbijten en ik had voorgesteld 6u30 om toch op een redelijk uur te kunnen vertrekken.  Heerlijk geslapen met het geluid van de krekels uit de omgeving en de lichtjes van de woning ver in het dal. Om 6u30 ging ik kijken of ik al kon ontbijten en zoals ik wat verwacht had was het huis voor mij alleen. Lang heeft het niet geduurd voor ik beweging hoorde in mijn omgeving en kon ik mij aanmelden. De eigenaar was wakker en het ontbijt stond klaar. Zoals het verwacht, kon ik hier een cappuccino bestellen maar het formaat was spectaculair. Ik wist niet dat het mogelijk was zo’n grote cappuccino te krijgen en natuurlijk toverde dat een glimlach op ons beide gezicht dat hij maar al te gretig vereeuwigde met zijn smartphone. Heel lekker en groot genoeg om geen tweede te moeten bijvragen. Na nog wat uitleg over de route, de stempel en obligate foto’s voor zijn plakboek kon ik vertrekken. Ook hieraan kan je zien waar het hart voor slaat! Zijn uitleg klopte als een bus en via toch wat drukkere wegen bereikte ik mijn eerste stadje Poggio Mirteto. De stadjes liggen nog steeds op heuvels, leuk voor foto's,  maar zijn al veel gemakkelijker te bereiken. Het is 9u30 en ik kan al een pauze gebruiken, de wegen van de voorgaande dagen samen met het mindere slapen beginnen hun tol te eisen. Een veel drukkere stad en ik nader natuurlijk Rome. Ik volg mijn weg en ben snel aangekomen op mijn eindbestemming de Abbazia van Farfa. Een benediktijnenklooster waar er al een tijdje geen paters meer zijn. Naast het oude klooster hebben de zusters Brigitten hun onderkomen en daar kan ik terecht voor de nacht. Daar ik op tijd ben kan ik nog mijn was doen voor ik ga eten om 13 u in het klooster. Het is bij de zusters een vakantiebestemming en alles is erop ingericht, klaar en netjes. Het eten is lekker en verzorgt en voldoende. De zusters zorgen ervoor dat alles blinkt en dat doen ze met een glimlach zodoende oor je hier een opgewekte stemming bijna zoals op een feestje. Na de siësta ga ik wat foto’s nemen in de twee steegjes dat het dorpje rijk is. Al de winkels zijn gesloten want zoveel bezoekers komen er niet meer zo laat op het seizoen en al zeker niet in de week. Juist een antiquair/houtbewerker en een stoffenwinkel zijn actief samen met de bar/trattoria die obligaat open blijft om de hongerige en dorstige te laven. Verder de kerk bezoeken en proberen wat mooie kiekjes te schieten in de valavond maar met de nieuwe lampen(led) in oude armaturen valt dat dik tegen. Die lampen geven heel wat meer licht dan die oude, sfeervolle oranje lampen. Niets aan te doen maar overal in Italië is de omzwaai ver ingezet en hebben vele historische plaatsen een andere mate uitschijning s'avonds, spijtig.       

    Bijlagen:
    IMG_0796.JPG (4.7 MB)   
    IMG_0816.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0823.JPG (6.2 MB)   
    IMG_0836.JPG (6.2 MB)   

    27-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    26-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.26/09/2021 : Calvi dell'Umbria – Selci: Vandaag alleen eiken

    Daar ik gisteren de laatste grote heuvel overgestoken ben zie het landschap er nog wel golvend uit maar niet meer rotsachtig en steil. Na mijn snel ontbijt ben ik weg de GPX in de hand. Zo’n stad verlaten met al zijn steegje is dikwijls een gok maar met de GPX verminder je een aantal percenten van verkeerd lopen. 1000 trapjes van de via Roma lager kom ik op een gewone weg die ik een ganse tijd ga volgen. De weg voor mij alleen, zondag en vroeg, en tamelijk vlak zodat ik beelden van mijn reis kan ophalen en verfrissen. Hier geen merktekens meer en dus loop ik met mijn smartphone als handschoen. Mijn leidraad in het mooie Italië is het rode lijntje op mijn scherm. Ik zou niet weten hoe ik hier anders mijn weg zou  moeten vinden, met steeds op een kaart te kijken en veel verkeerd lopen. Waarom ik als titel “alleen eiken “ schreef is het feit dat het me opgevallen is, vorige dagen al en nu nog meer, dat langs de weg alleenstaande eiken staan, in de meest grillige vormen maar groot en heel oud. Men zou hier de weg verleggen om geen schade aan te brengen aan zo’n boom. Ik denk dat het een diepe genegenheid is naar die bomen dat men ze hun leven laat leiden. Als je er begint naar te kijken kom je ze veel langs de wegen tegen maar ook op belangrijke plaatsen. Al mijmerend over de eik en het landschap bewonderend die golft en aan Toscane doet denken verlaat ik Umbrie met zijn hoge heuvels en loop Lazio in, de provincie van de stad Rome. Heel aangenaam lopen dikwijls op een kam met panorama’s links en rechts en het is alleen als ik van de ene hoofdweg naar de andere moet via binnenweg/vallei dat ik asfalt verlaat voor kiezelweg en de weg duikt naar het beekje in de vallei en natuurlijk terug uitklimmen. Even doorstappen en het hindernisje is genomen. Er is er maar één  te kruisen maar zonder Mr Smartphone had ik de weg niet gevonden. Geen aanwijzingen en ik moest ook de weg verlaten en achter beplanting gaan loeren om een ander boswegje te vinden, gewoon de rode lijn volgen van de GPX en de voeten plaatsen, geen weg maar pad die een beek kruist en langsheen akkers. Heel mooi om er te wandelen als je de weg vindt. Na 3 uur stappen wijst GPX dat ik op een knooppunt nader van verschillende wegen en dat is dan ook het knooppunt van allerlei handelszaken voor de omgeving met een drukte van je welste. Geen dorpsplaats maar een parking in het midden van al die wegen maar waar ook een bar is voor de koffiepauze. Het is bijna vechten voor een cappucino en cornetto, maar aangenaam op zijn zondags. Van hier is het niet ver meer lopen naar de stad waar ik overnacht. Ik bereik het oude centrum juist wanneer de mis uit is en haast mij naar de kerk om mijn stempel te halen bij de pastoor. In de kerk is een plezante drukte van de mensen die de pastoor helpen bij zijn vieringen. Dan mijn weg zoeken naar de B&B , La Vecchia Quercia ( de oude eik), maar dat verloopt zo maar niet want mijn aandacht wordt getrokken naar verschillende muurschilderingen. Hoe een klein stadje groot kan zijn!!! Ik bereik mijn rustplaats op tijd voor de golf restaurantbezoekers het domein overnemen. Ook hier sta ik te kijken hoe in een klein gehucht een restaurant kan leven maar je voelt zo het hart kloppen van de eigenaar. En dat alleen niet voor zijn zaak maar ook voor de pelgrims die er onderdak zoeken. Hij heeft het zelf klaar gespeeld in verschillende publicaties  of boeken te prijken. Ik kan eten voor de golf aankomt en kan gaan rusten met een mooie natuurlijke schilderij voor mij.  Deze namiddag rusten en dankzij internet ook even naar België wippen voor het wereldkampioenschap wielrennen. De cirkel van de eik is rond voor deze etappe. Het was een mooie weg vandaag met een grote wijsheid, doet iets met dat hart.

    Bijlagen:
    IMG_0764.JPG (4.9 MB)   
    IMG_0780.JPG (4.3 MB)   
    IMG_0785.JPG (7.6 MB)   
    IMG_0792.JPG (5.6 MB)   

    26-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Foto

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Over mijzelf
    Ik ben Jean-Paul De Visscher
    Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
    Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
    Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome

    Archief per week
  • 08/04-14/04 2024
  • 01/04-07/04 2024
  • 04/09-10/09 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 26/06-02/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 26/09-02/10 2022
  • 19/09-25/09 2022
  • 12/09-18/09 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 07/03-13/03 2022
  • 28/02-06/03 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 13/09-19/09 2021
  • 06/09-12/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 21/09-27/09 2020
  • 14/09-20/09 2020
  • 07/09-13/09 2020
  • 31/08-06/09 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/11-06/12 1981
  • 29/11-05/12 -0001


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs