Gisterennamiddag zijn er nog 2 pelgrims geland in de Casa van de Chiesa. De pastoor had het me al laten weten rond de middag en daar het een koppel was moest ik verhuizen naar een andere grotere kamer. Om 17u30 heb ik ze dan ontmoet, 2 gepensioneerde fransen uit Marseille die 3 dagen geleden vertrokken zijn in de omgeving van Napels en met een andere gids hun weg zoeken richting Santa Maria di Leuca, misschien stoppen ze vroeger want ze doen kortere etappes en reizen maar 3 weken. Daar ik toch naar de restaurant onderweg was en zij ook nog moesten eten heb ik voor 3 gereserveerd en zo konden we na de mis om 8u aan tafel. Laat maar de moeite waard. De man ziet er nog heel fit uit maar zijn vrouw leek best op een uitgehongerde mus. Om 9u15 heb ik toch afscheid genomen en ben gaan slapen. Ik heb ze niet horen binnenkomen.
Daar zij een ander boekje volgen hadden ze mij uitgelegd welke merktekens zij volgen en dat was mijn geluk voor vandaag want de vissen zijn op. Ik vraag mij af of ik ze nog eens ga tegekomen maar ik kon mijn weg wel zoeken en misschien vinden. Het begin van de etappe liep via industrieparken de stad uit en dan verlieten we het gewone voor het zware werk. Volgens mijn boekje zouden we 1000 m moeten stijgen en 600 m dalen, volgens het hunnen 700 m moeten stijgen en 400 m dalen. Ik hoopte dat hun boekje gelijk zou hebben maar vrees dat we mijn trajekt gelopen hebben. De Française zei dat ze tussen de 15 á 20 km lopen als het niet te zwaar is maar vandaag heb ik er 28 km gelopen en ik vond het zwaar. Ik ben op een plaats ook vergeten mee te draaien door dubbele markering en op een bepaald punt kon je kiezen de weg volgen of naar de stad /dorp toelopen (op dat punt leek het wijselijker het dorp te kiezen met 2,2 km) omdat het vlakker leek. Nu die 2.2 km zijn supplementair bij te rekenen !! Wel mooi stappen maar de hellingen zijn kort, max. 800 m, maar zeer steil. Je komt wel in vergeten dorpen die aan het leeglopen zijn en weinig of geen kinderen rondlopen. Wel een ganse beweging op til van boeren die het land bewerken. Persoonlijk denk ik dat het arbeiders zijn in bedrijven en tijdens de weekends het ouderlijke land bewerken. Hier bijna geen druiven meer maar wel olijfbomen, pomodori en tabak. Zou het vlakker geweest zijn dan zou ik mij in Cuba gewaand hebben met tabakdroogloodsen, maar hier is geen m2 vlak. Ook zag ik op de grotere wegen vrachtwagens rondrijden met grote kisten die ik nadien zag weerkeren geladen met tomaten. In het dorp aangekomen om 12 u moest ik op zoek naar een slaapplaats en een restaurant om te eten. Ik vroeg aan dorpelingen een restaurant en daar ik nog niet geklommen had wezen ze mij de weg omhoog naar het enige restaurant in het dorp, 300 m opwaarts. CHIUSO stond op het bordje en dus moest ik terug. Met rode kaken hebben ze me dan geholpen aan een slaapplaats en kon s'middags aanschuiven bij de verantwoordelijke van de Casa del Pellegrino, thuis. Gewoon dagelijks eten maar lekker. Nadien naar mijn overnachtingsplaats, een apart huisje in het dorp, koel en net (ik zit hier met mijn fleece aan en de voordeur open om de warmte toch wat binnen te laten) en de fransen die juist aankomen om 16u30 in een ander huisje rechtover mij. Dus alles OK en om 20 u moet ik weer gaan eten!! De mensen zijn hier wel gastvrij en behulpzaam. Het is wel zo dat ik mijn eindpunt niet gehaald heb en dus morgen iets langer zal moeten stappen, maar we zitten goed!!
Lang slapen zit er niet in maar dat geeft niets als ik maar niet moet stappen en de voeten niet belast. Ik kan volop van mijn boek genieten, kijken op mijn smartphone waar ik 2 dagen geleden verkeerd liep, mijn was doen en genieten van het niets doeneen geluk). Ik heb wel een plan voor vandaag. Ik ga rond 9 u de stad in om wat boodschappen te doen en de toerist spelen, Benevento wat ontdekken maar rond de middag terug om te rusten. De stad is niet zo indruk- wekkend buiten hun Triomfboog, een heel moderne kathedaal die reeds vesierd was voor een huwelijksplechtigheid
( nog een geluk) is het niet zo toeristisch. De plaatselijke restaurant blijkt later open te gaan en dus is het deze middag brood. Om 6 u ga ik kijken of hij vanavond open is en om 19 u naar de mis. Buiten het rusten zal er vandaag niet veel gebeuren, het hoeft ook niet
13/09/2019 : Telese Terme - Benevento : Mooi zuidelijk Toscane,
Vandaag zou alles vlot moeten verlopen bij het zoeken naar de weg naar Benevento. Na mijn ontbijt, klaargezet door de hoteleigenaar, te hebben verorbert is het 6 u, stap ik buiten en ben ik op het juiste pad. Een brede weg, bijna een landingsbaan brengt mij naar Solopaca. Hier geen aanduidingen te zien maar ook niet nodig want de weg leidt alleen over een brug van een rivier. Ik weet dat ik naar de kerk moet en die vind ik gemakkelijk. Nog geen visje. Verder stappen op de aangevingen van mijn kaartje geraak ik op de SP 108, nog steeds een brede weg die ik moet volgen. De weg is iets minder breed maar nog steeds zal er een klein vliegtuig kunnen op landen. Te bedenken dat je hier bijna geen autos zie maar slechts omgebouwde motoculteurs maakt het nog meer irreëel. Ik was al een weddenschap aangegaan met de tijd om te zien wanneer ik de eerste vis zou zien. 7u45 was het en daar moest ik wel een foto van nemen. Vandaag is het gans de dag een liefde/haat spelletje met de SS weg die ik zal tegenkomen tot mijn slaapplaats in Benevento. Soms loop de parallelweg op 10 m van de voorbij rijdende autos en vrachtwagens dan weer klimmen ik omhoog en loopt de weg veel verder en lager. Het is hier een wijn en olijfstreek en ik waan mij, misschien is het, zuidelijk Toscane. De wegen en huizen lijken mooier dan voorheen en ik merk dat de Taburna' (streekqualificatie)wel wat rijkdom met zich meebrengt. Ik loop door en moet een pijltje gemist hebben, of het was er niet, en klim naar Paupisi. Mooi en het vergezicht is immens en vredig, bijna geen verkeer. Daar ik geen merktekens niet meer vind stap ik een plaatselijke winkel in om de weg naar Collepiano te vragen. Gewoon dalen en dan kom ik er. Eerst in een plaatselijke bar een koffie gedronken en dan wel de uitgestippelde route gevolgd over, onder en langs naast de SS weg. Om 12 uur zag ik arbeider een restaurant binnenstappen en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Hier kan je dus een Menu Friso krijgen voor 9 euro. Ideaal want Benevento is zeker nog meer dan 1u30 stappen en dan moet ik mijn slaapplaats nog zoeken! Eten en rusten is aan de orde want de temperatuur is overdag wel wat gaan stijgen. Ik zie op het nieuws dat ze voor morgen 33° geven. De moeheid sla toe en ik moet het rustiger gaan aanpakken. Na een lange lunch stap ik verder maar veel valt er niet te vertellen buiten het feit dat de wijngaarden en de olijfbomen op de zo glooiende heuvels zijn verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor bedrijven. Ik bereik Benevento en nadien, na wat zoeken, mijn slaapplaats. Een moderne kerk en omgeving maar alles potdicht. Dan maar wachten en het is na 16 u dat ik mij kan aanmelden. Ik heb onderweg beslist een dag langer te blijven daar ik toch dagen overheb en ik allerlei zaken moet regelen maar vooral mijn voeten moet laten rusten en verzorgen. Zaterdag zal snel voorbij zijn. Het waren vandaag 37 km zijnde de etappe 32,5 plus 2,5 km van de vorige dag en 2 km van de volgende etappe. Dan nog te bedenken dat die supplementaire km omhoog stappen waren is wat rust na de eerste 10 dagen welkom.
Het was nog stil rond mijn kerkje deze morgen. Een geluk dat ik een vroege vogel ben want om 6 uur gaan de klokken aan het werk en dan rammelen ze wel iets meer dan het gewone uur. Supplementair krijg je er ook nog het mechanismegeluiden bij daar de machinekamer juist naast het oratorium gelegen is. Je moet er uit of op weg. De deur zachtje dichtgetrokken en weg zijn we. De stad is nu helemaal doods als ik er doorloop. Het moet er in vroegere tijden toch duister zijn geweest met die kleine huisjes. Eenmaal door de poort aan de andere zijde van de stad ontdek ik het nieuwe Alife, modern en mooier dan de andere zijde. Als ik deze zijde zou binnengewandeld zijn dan zou ik een ander beeld gehad hebben. Ik volg de pijlen en de weg gaat opwaarts naar het eerste dorpje. Wat verder waan ik mij in Toscane maar veel groener met de zachte golven in het landschap. Mooie wandeling waren er geen loslopende honden geweest, mijn stok en fluitje doen hun werk maar het is lastig en er leef toch wat angst als je gebeten zou worden. Op een bepaalde plaatst wijst mijn visje de weg vooruit maar staat er signalisatie dat er werken werk in de straat zijn. Als voetganger zal ik wel verder kunnen en loop verder tot de werken. Een beloning want er staat op mijn kaart ook nog bij geschreven dat er een bar is. Daar moet ik naar rechts, tussen kranen, vrachtwagens en bobcat maar dat lukt wel. Geen visjes meer !! Volgens mijn plan moet ik dan gewoon verder stappen maar nergens vind ik de bar noch aanduidingen. Google maps brengt ook geen raad en dus stap ik tot de eerste richtingaanwijzer voor Telese Terme. Het is een grote weg maar met minder verkeer dan de groenstraat in Groot-Bijgaarden. Ik zie alleen maar een paar vrachtwagens die van boerderij naar boerderij rijden om de melk op te halen en enkele wagens. Het is veilig, er is een bar onderweg en voor mij een rustpunt waar ik zoek naar was. Rechtdoor. Onderweg kom ik wel aanduidingen tegen maar negeer ze om mijn verloren tijd iets in te halen. Tijdens mijn rustpauze had ik ook de tijd genomen om te bellen naar een nummer van de parochie van Telese waar ik zou kunnen overnachten maar dat ging niet. Gelukkig had ik een tweede plaats waar ik heen kon in het Hotel del Lago. Om 1 u kon ik mijn rugzak neerzetten en mijn broodjes en chocolade opeten met een frisse pint. Nu rusten en om 4 u zien we verder. Ik dacht dat ik hier zou kunnen eten maar blijkbaar hebben die tak van het zakendoen opgegeven. De Lago stelt niet veel voor buiten s'avonds als er jongeren wat komen rondrijden met auto's of brommers. Ik heb hier rust, wi-fi, een douche en op 400 m een winkel en gelaterie. Dat is lang gelegen en ik dat die opgemerkt met het naar hier lopen. Eigen productie en dat laten we niet links liggen. Ik probeer mijn teksten die ik opgesteld had op mijn blog te krijgen maar deze zijn verdwenen terwijl ik ze wel opgeslagen had. Dan maar opnieuw beginnen en ondertussen bellen met het thuisfront, een druk uurtje maar met veel herinneringen, en mooie vooral.
11/09/2019 : Presenzano -Alife : De resterende km lopen
Deze morgen kon ik tijdig vertrekken om de resterende km van de etappe van vandaag te lopen. Ik had de vis gisteren verlaten om de heuvel op te lopen en dus was het niet zover terug om hem op te pikken. Verder rustig wandelen en na 3 km toch gestopt voor een italiaans ontbijt. De vrees was groot dat ik vandaag weer niets van bars zou voorbij komen. En gelijk had ik. Ik heb vandaag meer hagedissen gezien dan mensen en voertuigen op de uitgestippelde weg. Ik moest juist 2 grote wegen met druk en zwaar verkeer kruisen. Gelukkig was dat in totaal niet meer dan 600 m. lopen. Ik had een adres op zó n 2 km van het eindpunt van de etappe in het oratorium van een kerkje/bedevaartsoord. Ik heb verschillende keren getelefoneerd maar kreeg geen gehoor en in de buurt van het kerkje kon ik niemand vinden om mij in contact te brengen met de verantwoordelijke. Dan maar doorstappen naar Alife waar ik een groot beeld van voor ogen had, maar dat viel flink tegen. De ommuurde romeinse stad, geklasseerd vrees ik, was nog doodser dan het kerkhof waar ik daarnet voorbij liep. Juist de sfeer van destijds kon ik mij voor zien. De parochie was toe en de niet zo grote basiliek ook. Jonge mensen wijsde mij de weg om toch slaapplaats te vinden maar kregen geen respons, 13 u ! Siesta. Na iets gegeten te hebben in een bar juist buiten de stad heb ik mij weer te rusten gelegd op een bank voor de kerk, we zullen wel zien rond 16 u. En zo geschiedde het. Rond ďie tijd kwam er een persoon naar mij toe die mij hielp bij het verkrijgen van mijn stempel in mijn Credenziale en mij ook terugbracht naar het kerkje van onderweg waar er nu een ganse bedrijvigheid was voor de voorbereidingen van het grote feest van de volgende weekend ter ere van de Madonna della Grazie. Ik kon mijn intrek nemen en rond 19 u zouden ze mij naar een plaatselijk restaurant voeren voor een pelgrimmenu. Om 18 u begon de rozenkrans en een massa volk kwam aangereden. Die 19 u zouden we niet halen daar er na de rozenkrans ook nog een mis op het programma stond met een heĺlelange preek. Pas om 19u30 vernam ik dat het restaurant gesloten was en ik naar een pizzeria zou gaan. Ik had al mijn teksten ingevoerd met de hoop Wi-Fi te hebben in het restaurant maar ook bij de pizzeria was het niente. Ik dan maar alles gekocht in de pizzeria en naast gelegen supermarktje om vanavond en morgenvoormiddag verder te kunnen. Het was vroeg donker en als de kerkklokken werden stilgelegd ben ik dan ook gaan slapen. Zalige rust.
10/09/2019 Cassino - Ceprenzano , de gewone trein volgen
Ik had vandaag de kans om iets langer te blijven slapen daar ik de zuster beloofd had om mee te ontbijten om 7u15. Ik dan uitgeslapen tot 5u 15 maar dan toch opgestaan. Heb van de tijd dat ik toch nog kon rusten genoten van VRTnu en Van der Veken met zijn Breughel. Mijn rugzak klaar gezet zodat ik na het ontbijt onmiddellijk kon vertrekken. De zuster kwam nog achter mij gelopen om wat foto's te maken en nog eens afscheid te nemen. Ik dan op pad voor een korte etappe van 20 km. Ik had op mijn kaart gezien dat ik gans de dag een spoorweg zou volgen en vreesde ik dat ik dikwijls langs de bedding zou lopen maar niet was minder waar. Het was een mooie wandeling glooiend langs rustige wegen en volgens berekening zou ik mijn rustplaats moeten bereiken rond de middag. Zonder tussenstop voor een koffie, die kon ik toch niet bestellen, in een bar moest ik toch maar verder stappen. Dit is mij ook gelukt en na een stempel te hebben gaan halen bij de plaatselijke politie, op de pastorie was niemand bereikbaar, stapte ik verder naar de dichtstbijzijnde osteria om er te eten. Mijn rugzak afgezet en mij aan een tafeltje gezet om de dorpsbewoners te kunnen bekijken en zij mij ook! Het was een bijeenkomst met hoogoplopende gesprekken tijdens hun kaartspel. Volgens wat ik begrepen heb moesten de vier verliezers de vier winnars trakteren en zodoende moest de ober niet veel anders doen dan flessen ontkurken en ingieten. Het waren grote flessen bier die in vier glazen werden verdeel, steeds propere en de ober moest het spel ook in het oog houden daar ieder een eigen keuze had qua glas. Een gans schouwspel die het wachten op mijn eten snel deed vergeten. Mijn eten was ook prima. Rond 13 u begon de aftocht van de mannen huiswaarts toen er een ruzie ontstond tussen de cafébaas en zijn buurman, á la italiana, met roepen en tieren en bellen naar de politie, enz.. Plots kwam er een vrouw ,denk ik de ruziemakende man zijn vrouw, de marktplein overgelopen met nog meer drama bij. Al bij al heb ik voor de prijs van mijn eten als supplement gratis een middag schouwspel gekregen. Ik had tijdens het bekijken van de volgende etappes ook gemerkt dat ik morgen 40 km zou moeten lopen en dus had ik bedacht een uitdaging aan te gaan zijnde dat als de benen en de voeten mee wilden ik verder zou stappen zodoende dat ik de 40 km zou mindere voor morgen. Bij het buitenstappen van de stad was ik heel blij met mij beslissing daar het daar klimmen was en dalen naar het eerste dorpje, wel mooi maar toch zwaar. Dus als je dat moet doen bij het starten valt dat best tegen. Voorbij dat dorpje werd het weer vlakker en stap na stap verminderde ik mijn etappe van morgen. Ik had in mijn achterhoofd gedacht misschien Prsenzano te bereiken. Nu had ik maar 1 groot probleem en dat was een overnachtingplaats te vinden. Voor Presenzano had ik geen adres en dus stapte ik de helling, Presenzano is ook een hangende stad, op naar een kerkje tot er een witte Alfa aankwam en stopte. De bestuurder draaide zijn ruit neer en vroeg mij waar ik heen ging, enz.. Na een paar woorden gewisselt te hebben vroeg die persoon of ik frans sprak en dus zette we ons gesprek verder in zijn moedertaal daar zijn moeder een Française is. Ik vroeg of hij toeval wist waar ik de parochie kon vinden om te overnachten en zijn antwoord was dat ik bij hem kon slapen in een ruimte dat basic ingericht is om seizoensarbeider onderdak te geven tijdens de olijfpluk en het persen ervan in zijn olijfpersbedrijf.
Het was weer vroeg dag deze morgen, terwijl ik toch zalig heb geslapen. Zoals iedere dag blaas ik de kaars uit om 9u30 en wissel ik de visjes voor schapen. Tijdig op, ontbeten, opgeruimd en weg. Alles rustig en ik weet het vertrekpunt zijn, dus geen probleem. Wel als ik de tekens niet vind !! Met de smartphone kan ik me snel oriënteren en zodoende vind ik snel het eerste visje aan een brug over de autosnelweg. Ik had het plan toch wel bekeken en wist dat ik over een brug moest, maar blijkbaar niet die brug. Weer mister smartphone inschakelen en via een omweg wel op de weg geraakt. Ik moest vandaag 32 km overbruggen maar de weg had weinig hindernissen, niveau 2 volgens het boekje. Het stappen ging vlot maar gans de weg had ik of de sneltreinbedding, een autosnelweg of gewone trein in de omgeving. Raden naar het uur was niet nodig met de sneltrein want om de 15 min zoefde hij voorbij. Ik heb hem wel 2,5 u te kunnen volgen. Het was een rustige weg en dikwijls liep ik langs romeinse opgravingen waar ook nog mensen werken. Ik heb vandaag ontdekt dat ik de Via LATINA volg, waar het verleden jaar Via CASINA was. Af en toe zie ik nog overblijfselen van die oude weg en in straatnamen zie ik dikwijls die naam terugkomen. Zeggen dat die Via daar gelopen heeft weten we niet maar veel toeval kan het niet zijn. Ik was wel op tijd op mijn eindbestemming Cassino. Ik had gepland 1 uur s middags aan te komen en dat was het ook, wat normaal was daar ik 4 u gelopen heb voor ik een bar heb gevonden, letterlijk. Ik kwam aan in Aquino en heb wel moeten zoeken voor mijn 5 min rust en koffie. Ik stap graag door zoals verleden jaar om de warmte voor te zijn en op tijd te zijn om te eten. Wel heb ik wat tijd verspeeld in Cassino voor ik mijn smartphone begreep en de kerk vond waar ik kon aanbellen voor mijn stempel. Iemand vertelde mij dat de priester afwezig zou zijn tot 18 u en dus heb ik gerust in het ontspanning parkje van de kerk. Rond 17 u ging ik zoeken maar zonder antwoord van de pastoor iets verder aangebeld bij Caritas. Ik werd vriendelijk onthaald door een zuster die het verschrikkelijk druk had maar mij wel een slaapplaats aanbood. Het avondeten zou om 18u30 zijn en het ontbijt om 7u15. Ik vroeg om te betalen maar kreeg een nee. Zelf bij aandringen bleef ze bij haar standpunt. Ik dan maar gaan installeren en de CENA' gebruikt samen met andere aangespoelde zowel Italianen als andere nationaliteiten. Echt lekker gegeten maar te veel voor mij vandaag. Nu rusten en morgen iets later vertrekken voor een etappe van 20 km. Ik plaats morgen foto's want de Wi-Fi is niet te vertrouwen. Wel heb ik nog wat berichten toegevoegd speciaal voor foto's.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
