25/06/2023 : Blois - Chaumont sur Loire : een zondagse wandeling
Ik had nog niet veel de klank van mijn wekker gehoord maar vandaag was het prijs met de bijkomende injectie adrenaline. Niet dat ik om tijd verlegen zat, want ik zou maar om 6u vertrekken, maar het plotse geluid deed me schrikken. Alles was op tijd klaar en ik kon de straat op om mijn weg te vervolgen maar daarvoor moest ik wel tot de brug over de Loire stappen centrum Blois. Het is zondag en stil op straat en in de stad wat ook zijn voordelen kent zoals fotos maken zonder individuen op of de zon zien opgaan op de Loire. Leuk om aan de wandeling te beginnen en ik kan makkelijk het pad ( fietsers/wandelaars) vinden langs de andere oever van de rivier. Van hieruit kan je mooie fotos maken van Blois, de stad en zijn kasteel. Het eerste deel van het pad loop ik langs de rivier maar dan duwt de spoorweg, langs de andere oever, alles weg om langs de rivier te rijden zodat wij achter de dijk moeten lopen met autos die op de dijk rijden tegen 80 km. Niet leuk maar gelukkig blijft deze situatie niet duren want veel was er niet te zien. Als de pad na 2 km de dijk verlaat wordt het veel mooier, niet dat de Loire plots opduikt maar het leuker tussen de velden, akkers en bossen te lopen. Het is zondag maar de boeren zijn aan het werk met beregenen, ploegen of oogsten van gewassen. Kijken en doorstappen zo schuiven de km onder de voeten door. Het is wel opletten niet steeds de aangeduide fietsroute te volgen maar deze te corrigeren met de staproute op de smartphone want ik merk op dat de eerste (fiets) dikwijls dorpen aandoet terwijl de staproute gemakkelijker afkortingen neemt. Ik wandel verder door deze brok natuur dat de Loire creëert, daar het grootste deel overstromingsgebied is dat wel is waar bewerkt wordt maar bij nood komt te verdrinken. Veel dorpen kom ik niet tegen maar voor ik een straat in sla op mijn pad merk ik wel aanduidingen voor winkels wat toch wat een groter dorp doet vermoeden. Ik dacht dat het weer voor de fietsers te lokken was maar ook mijn weg gaat door het dorp. Ik stop even voor een koffie te drinken en wat aan fietstraining te doen, want het is al 9u en ben al stevig over de helft van de etappe zonder enige fietser te kruisen. Als ik de brug over de zijrivier van de Loire oversteek word ik geconfronteerd met de maximale hoogtes dat de Loire ooit heeft laten optekenen maar die zijn al lang geleden, 1890 , enz. Nu blijft er maar 1 pad over voor fietsers en randonneurs tot in Chaumont sur Loire. Een heel mooi pad, grotendeels in de schaduw dat naast de bijrivier meandert tot deze zich in de Loire gooit. Een bekend stukje water dat geapprecieerd wordt door tal van vissers die hier hun maaltijd komen sprokkelen. Vanaf de laatste brug zijn de fietsers komen opzetten maar het is nog heel kalm, gelukkig maar. Ik stap lustig de laatste 5 km af en als ik voorbij de gemeentelijke camping loop weet ik dat de stad niet ver meer kan zijn. Het aantal autos neemt ook toe en snel kom ik aan de brug die beide oevers verbindt en Chaumont sur Loire bereikbaar maakt, in de weekend misschien iets te veel. Ik moet richting station en dus de brug over en dan merk ik dat het stadje in feite heel klein is met een groot kasteel, type Gaasbeek, en dat er dus heel weinig overnachtingplaatsen kunnen zijn. Op de brug heb je een mooi beeld van het kasteel en de stad maar hier zou een telelens wel efficiënter zijn geweest dan mijn klein fototoestelletje , maar dan mag ik niet aan het gewicht denken. Ik ga eerst op zoek naar mijn station, info en ticket en kan dan beslissen of ik nog snel naar de winkel loop voor boodschappen. Alles loopt gesmeerd en snel ben ik ook terug op mijn overnachtingsplaats met mijn boodschappen, 27 km op de teller en voor de brandende zon mij gaat verlammen. Ik kan nu rustig genieten van mijn maaltijd en daarna gaan rusten voor ik deze namiddag allerlei regelingen moet treffen.
Een dag als een ander maar dan ontwaken in Blois aan de Loire. De zon is van de partij en ik schrijf mijn tekst voor de blog. Als ik ga ontbijten valt het me binnen dat ik nog fotos moet maken van de resultaten van de zon en glasramen . Het gaat hier makkelijk want met de codes van de deuren loop ik zomaar de basiliek binnen waar ik alleen ben, het vroege uur, en kan rondlopen en bewonderen hoe de kleuren worden geprojecteerd op wanden of meubilair. Mooi om de ochtend te beginnen. Ik maak mij klaar en ga naar de stad toe om mijn neus eens om iedere hoek te sturen. Zaterdag en het verkeer weet het ook. Niet moeilijk zoeken in Blois naar de hotspots want die torenen hoog uit. Zoals ik altijd doe in een stad is verdwalen, als het mogelijk is. De toeristische dienst is dichtbij het kasteel gelegen en ik ga toch vragen of er niet speciale plaatsen zijn dat ik moet gezien hebben. Buiten het kasteel en een paar kerken stellen ze wat attracties voor en de zaterdagmarkt. Die wordt in het centrum gehouden en lijkt bijna een Provençaalse markt. Gezellig om te kuieren. Het kasteel is niet wat je van een kasteel aan de Loire verwacht en maakt het dus des te interessanter. Ik ga niet binnen omdat dit teveel tijd zou vergen en ik ook niet de hele dag wil toerist spelen. Knal in het midden van de stad ligt het kasteel of is de stad er rond gebouwd? Tegen de helling aan gebouwd moet het nog mooier zijn vanaf de andere oever van de Loire. Hoog en zonder tuin staat het kasteel te pronken en hebben de bewoners veiligheid en zicht rondom. Ik daal de straatjes rond het kasteel af en begeef mij tussen de mensen die hun aankopen doen en kijk rond naar de oude gebouwen in stukwerk. Op de markt laat ik mij verleiden door een dame die gerechten uit het verre La Reunion bereidt en verkoopt, zo moet ik deze middag niet nadenken en ben ik met mijn smaakpapillen overzee. De St Nicolaskerk ligt in het oudste deel van de stad en daar stap ik binnen, aan Bari denkend. Ik heb geluk dat de zon goed staat en ook hier de prachtige moderne glasramen verlicht, en mooie kleuren doet neerdwarelen. Mijn fototoestel was genoeg opgeladen om de beelden op te slaan. Later op de computer zal het resultaat te zien zijn, op zal ik ze moeten wissen want op het kleine scherm is het onduidelijk, vertrouwen op de technologie. Van het oude gedeelte flaneer ik naar het renaissance gedeelte van de stad langs een mooie trap die de helften scheidt. Ze hebben de traptreden gekleurd en er een schilderij van gemaakt, van ver te verwonderen. Ik het renaissance deel van de stad zijn er meer gebouwen zoals ik ze mij zou voorgesteld hebben, met veel kleine straten en pleinen die s'avonds omgetoverd worden tot restaurant of gezellige bar. Ik loop verder naar de tuin van de bisschop met een prachtig zicht op de Loire en wijde omgeving. Hier is duidelijk dat gans de stad op de klif van de rivier gebouwd is als verdediging. Vanuit de groene oase plan ik mijn weg terug zonder een bakker over te slaan zodat ik vandaag verder kan.
Het was fris deze morgen in de keuken en ik trok dan snel mijn fleece aan want al je stil gaat zitten schrijven is het beter een goed gevoel te hebben. Een tasje koffie wakker het wakker zijn wat aan en dan kunnen de worden uit de vingers stromen. Ik moet wachten tot 7u30 om bij de bakker langs te lopen voor verse croissants. Ik doe het vandaag rustig aan want de etappe naar Blois is 13 km, gewoon genieten. Ik kan gemakkelijk mijn tekst op de blog zetten maar fotos blijven het nageltjes in het werk. Ik ruim op en om 8u loop ik de rustige straten door op zoek naar de Loire. Als ik ze weer zie is het een nieuwe ontdekking want het landschap verandert steeds, de weg verandert maar de rust blijft. Ik loop het eerste en laatste dorp aan op mijn route waarvan een straat de boorden van de rivier volgt. De weg is er afgesloten en ik moet even muurtje lopen door het instorten van een steun/ grensmuur van een tuin van een aanpalende woning. De eigenares is een beetje in shock want de feiten dateren van de vorige avond na de regen van de ochtend. Ik kan stappen maar fietsers moeten een omleiding maken en voor voertuigen is het een eindje omrijden voor wie er moet zijn maar dat zullen enkelingen zijn. Ik loop een hele eind tussen de rivier en steunpunten die ook dijk zullen zijn en waarachter goed verstopt prachtige landgoederen zich zullen verschuilen. De bomen tussen rivier en pad leveren de nodige verfrissing want de koelte van de vorige dagen en deze ochtend is snel verdwenen. Hier ook meer activiteit van joggers, fietsers of wandelaars want de RN iets hoger gelegen is goed bebouwd en de mensen komen genieten van dit mooie park. Ik kan de eerste koeien spotten op mijn reis en deze dienen meer als landschapsbeheer dan voor productie van vlees of melk. Het zijn en ook maar enkele die zich verschuilen onder een boom. Verder is er niet zoveel te zien en toch speur ik de andere oever, of zandbank af om menselijke activiteiten te ontdekken maar ik vrees dat het hele territorium als natuurgebied is ingekleurd en waar geen menselijke activiteiten worden geduld. Ook op de rivier weinig beweging, ten eerste omdat deze niet zo diep is en ook geen verkeer toelaat. In de winter zal er wat meer gekayakt worden maar op de vele km langs de rivier heb ik er geen kunnen zien. Als ik de eerste hoogbouw woningen in de verte zie opdoemen weet ik dat ik de stad nader. Vandaag heb ik iet veel meer op de planning staan, de basiliek zoeken waar ik ga overnachten, eten, boodschappen doen en rusten. Daar ik niet zoveel etappes meer heb naar Tours, waar ik de trein neem naar huis, heb ik gevraagd een dag langer te blijven en ga ik morgen de stad verkennen. Het werd mij toegestaan en nu is het zoeken naar onderdak voor de volgende etappe wat niet zo makkelijk is daar ik mij nu begeef in het hoog toeristisch gedeelte van de Loire. Ik zal creatief moeten zijn en misschien ook hier met de trein pendelen naar een overnachtingsplaats. Het is ook deel van het spel maar misschien het minst leuke maar meer verrassende deel ervan. Zo is de basiliek waar ik vandaag mag verblijven een modern gebouw met allemaal moderne glasramen maar dan ook veel, sober qua interieur met moderne beelden in de kapellen van heiligen. Sober en mooi. Ik probeer morgenvroeg te gaan kijken naar de glasramen die in de namiddag niet belicht worden. Ik hoop op een streling voor het oog.
Beaugenchy ziet er deze morgen niet zo mooi uit. Een malse regen valt neer en ik ben dankbaar voor de natuur die zo graag wat regen ontvangt. Voor mij minder leuk maar het is nog vrij vroeg om beslissingen te nemen en dus ga ik maar eerst wat typen en voorbereiden want de zusters hebben een ontbijt klaar staan voor 7u. De rust en vrede die er heerst in zon complex is een zaligheid in onze drukke wereld. Ik typ deze morgen een pak sneller en beter dan gisterenavond waar bij wijze van spreken elk woord moest verbeterd worden. Het is heel wat moeilijker om de fotos op de blog te krijgen maar met een beetje tijd komen er een paar beelden zichtbaar. Als ik ga ontbijten neem ik mijn tablet mee om het nieuws te volgen op Antenne 2 en de regen hangt nog een lange tijd in de lucht, maar er is wel hoop uit het westen dat het daar sneller zou stoppen. Ik pak mijn rugzak en controleer mijn route naar het westen om een zo droge als kortere route te vinden en die bestaat. Terwijl de rivier meandert loop ik zo recht mogelijk op mijn doel af. Ik ga dan de rivier weinig of niet zien maar veel plezier is er niet mee gemoeid als je zoveel mogelijk beschutting moet zoeken. Om 8u stap ik de deur ui te en ga links de Porte de Travers door, de weg naar het eerste dorpje op mijn route. Ik loop nu steeds links van de weg om autos te zien afkomen en een supplementaire plens te vermijden wat lukt. Wat mij al een heel tijdje opvalt in Frankrijk is dat de stoptekens langs de weg 100% gerespecteerd worden. Op alle plaatsen waar er één staat gaan de mensen stilstaan en vertrekken dan weer, ook al hebben ze de situatie al een tijdje veilig kunnen verklaren. Ongelooflijk!! Het regent blazen en het geluid is ook mooi maar nat wordt je ervan. Als ik het eerste dorpje aanloop zie ik alleen mensen snel de bakker in en uit lopen en dat maakt mij immens jaloers want hier zijn er nog warme bakkers waar er genoeg inwoners zijn. Een bageutte onder de arm zijn zo van die cliché beelden van Frankrijk en zijn ook echt. Weer ontdek ik tussen de druppels door de Campagne zoals de Franse dat zo mooi verwoorden en verbeelden. Oudere huizen mooi opgemaakt met frisse kleuren van bloemen. De weg gaat wat naar boven bij het verlaten van Travers en de woonstraat verandert in een akkerstraat met plikplok een woning. Als ik dan richting rivier kijk zie ik ook daar akkers en bossen maar in de verte zelf geen rivier. Ik kan weer wat kersen plukken en eten en merk dat het al wat minder gaat regenen. Snel ben ik in het volgende dorp en hier is er wat animo want het is markt met een beenhouwer en een groenteboer. De mensen komen hun huizen uit om de wekelijkse aankopen te kunnen doen. Maar spijtig genoeg geen winkels noch bar. Iets verder loop ik voorbij een bakker die alleen donderdagnamiddag bakt. Het stopt met regenen en snel trek ik mijn regenjas en hoed uit zodat mijn kleren kunnen opdrogen. Het is nog steeds fris s'morgens en nu ook nog het volgende dorpje is er wat meer activiteit en ik heb een nieuwe bezigheid gevonden, Lavoirs tellen. Als er in een dorp een lavoir is dan zijn dat nog mooie overgebleven plaatsen van vroeger de vrouwen er hun was gingen doen. Meestal maar één per dorp en het was ook de plaats waar de vrouwen elkaar tegenkwamen en vrouwenzaken of roddels bespraken. Nu worden ze dikwijls door de mannen gebruikt om hun auto te poetsen of water te halen voor de dieren want het water is er van goede kwaliteit en steeds vers van de bron. Hier in dit dorp zag ik links en rechts een pijl naar een lavoir en dus had iedere straat er wel eentje. Ik telde er 4 en kan gerust dit stadje Avaray uitroepen tot de lavoirstad van Frankrijk. Wat dit stadje ook al pluspunt had was een bar dat open was en waar ik een koffie kon drinken. Ik mis er wel de cornetto uit Italië. Ik ben nu halverwege de etappe en zoek mijn weg verder en probeer zoveel mogelijk de RN te ontlopen. Gelukkig zijn er dikwijls brede stroken gemaaid gras langs of door akkers om de vrachtwagens langs te laten om de vruchten te laden en af te voeren naar verwerkende bedrijven. Met een paar honderd hectaren koolzaad, granen of peulen heb je snel wat vrachtwagens nodig. Ik kan er nu van gebruik maken als veilige weg. Het geraas van het verkeer moet ik er wel bij nemen. Dat geluk heb ik tot voorbij het voorlaatste stadje op route, waar de veilige wegen wat wegvallen. Gelukkig zie ik de kerktoren in de verte al opduiken maar de laatste 2 km doe ik het heel voorzichtig aan. Als ik de kerk nader zie ik weinig leven, geen restaurant en bel mijn host om zeker te weten waar ik moet zijn. Blijkbaar zijn er twee kerken maar ik moet naar deze van de oude stad die voor mij nog verscholen is achter bomen. Ik krijg wat meer hoop en die ontploft als ik de oude stad binnenloop en in de verte restaurant zie dat ook nog een Routier is. De dag kan niet meer stuk want het is 12 u. Het is geen sterrenkeuken maar men kan er gezellig eten voor weinig geld. Hier was de kaasplank geweldig maar na een voor- en hoofdgerecht kan er niet zoveel kaas meer bij daar er ook nog een Ile flottante op het menu staat. Ik moet nog 80 m naar mijn slaapplaats strompelen en als ik die nader, de oude pastorij, spreekt een vrouw mij aan vanuit het raam. Zij heeft de verantwoordelijkheid op zich genomen om pelgrims op te vangen en te helpen bij hun verblijf hier. De rust keert weer want alhoewel ik maar 50 m van de RN verwijderd ben is het hier enorm stil, vogelengezang niet meegerekend. Ze helpt mij en geeft advies, doet mijn was en levert wat wijn, brood en yoghurt want de gesubsidieerde buurtwinkel is op donderdag gesloten. Een engeltje voor de pelgrim die Suévres aanlopen. Rusten en ontdekken staan deze middag op het programma en daar ga ik mij aan houden.
21/06/2023 : Orleans - Beaugenchy : de oevers van De Loire ontdekken
Vandaag moest ik geen wekker zetten want een andere pelgrim wou om 5u al de straat op en dus zou ik zeker ook opstaan, van een rustige ochtend genieten en ook op pad gaan om 6 u. Vandaag weer een lange etappe van 30 km om Beaugenchy te bereiken. Deze etappe zal immens veel schelen op de vorige want het decor verandert totaal van akkers naar water of grint naargelang het peil van De Loire. Ik zal het snel ontdekken want het is maar een paar honderd meters lopen vooraleer de vertwijfeling wegvalt. Het wordt water en rust. De oude stenen lenen er zich nog toe wat fotos te nemen van de oude stad en dan kan ik de lange boulevard belopen om de stad te verlaten. Eerst heel mooi aangelegd zodat ieder zijn gading vindt in deze groene avenue maar gaande weg gaan fietsers en wandelaars hetzelfde pad gebruiken. Veel fietsers zijn er nog niet en dus kan ik nog wandelen zoals het mij goed uitkomt. Dan eens een brok natuur, dan weer wat bebouwing maar nooit explosief. We volgen de kronkelingen van de rivier wat meebrengt dat bij hoge bermen we moeten klimmen en de rivier verdwijnt en dat we soms naast het water lopen. Dikwijls zijn het de dijken dat we bewandelen met zicht op het achterland en rivier. Mooi en rustig. Als de weg plots wordt afgesloten ter hoogte van St Ay , door aardverschuivingen, moeten we even naast de Route National lopen maar dit heeft zo zijn voordelen om even te rusten, een kop koffie te drinken en een banaan te kopen. De schoenen worden van binnen opgeruimd want fijne kiezel die het stappen minder aangenaam maken. Even verder kan ik het pad weer op en verder genieten van het landschap met rivier die constant wijzigt, of een verloren arm van de rivier die nu een mooie vijver is geworden. Veel wilde dieren kan ik niet opmerken want die zijn hier verdreven door zwanen, ganzen, reigers en andere vogels die mij constant met hun gezangen opvrolijken. Als ik voorbij halverwege de eerste, kleine, stad aan de oever binnenloop komen ook de fietser meer opzetten. Een mooi en liefelijk stadje met heel het gemeenschapsleven aan de oever van de rivier ondergebracht. Ik kan mij even opfrissen aan een waterbron maar ga snel weer verder want de laatste zware 8 km wachten op mij. Vanaf de 25 km begint de weg zwaar te gaan wegen en etappes boven de 30 km grens moet ik nu gaan opdelen. Gelukkig is de weg grotendeels vlak en door moeras gebied naast de rivier moeten alle wegen wat meer het binnenland in om altijd gebruikt te kunnen worden. Weer nieuwe uitzichten wat de weg zo aangenaam maakt. Het is hier wel meer opletten voor de fietsers want er komen er meer en meer bij. De oevers zijn op plaatsen echt aangelegd voor ontspanning of picknick en zijn van de hoofdwegen dan ook bereikbaar. Dat hebben een groepje kunstenaars ook ontdekt en een plaats gecreëerd om alternatief te gaan leven maar ook de voorbijgangers van eten en drinken te voorzien met een show. Tof, maar ik wil Beaugenchy bereiken rond de middag en als ik arbeiders van de stad kruis die nog aan het werk zijn, weet ik dat het nog geen middag is en de stad om de hoek ligt. Iets voor twaalf uur rijden ze mij voorbij en wat later hoor ik de torenklokken middag luiden. We zijn er, nu eten zoeken en daarna onderkomen. Als je een mooie plaats binnenstapt weet je dat het centrum toeristisch wordt gebruikt en zijn de restaurant vol en duur. Dus is het wat zoeken naar een restaurant waar de werkman gaat eten. Niet zo makkelijk vandaag maar als ik Restaurant de la gare ontdek en allemaal bedrijfswagen rondom geparkeerd zie weet ik dat de plaats gevonden is om tot rust te komen en te gaan genieten van een gewone maaltijd met veel verhalen en gedoe alom. Om 13u45 ga ik op zoek naar mijn onderkomen en 500m verder kan ik aanbellen bij de zusters Ursulinen. Ik word hartelijk onthaald en een kwartier later lig ik al te dromen, maar vooral te rusten. Rond 16 u raap ik mijn moed bij elkaar en ga snel de stad ontdekken en boodschappen doen want ik wil verder rusten en buiten is het drukkend warm. Ik kan nu mijn blog bijwerken en dan op tijd naar bed zonder van La fête de la musique te genieten.
20/06/2023 : Artenay - Orleans : de akkers worden opgeslokt door de stad
Het blijkt de reis van de uitdagingen te gaan worden, trein halen, doel bereiken, enz. Nog nooit heb ik die uitdagingen zoveel op elkaar aanwezig gevoeld. Vandaag is de uitdaging niet zo immens maar toch aanwezig. De juiste trein nemen om 6u22 in Orleans naar Artenay. Ik vertrek op tijd want wachten in het station heeft me nooit gestoord. De juiste trein staat aan het perron maar dan een giga trein, 20 voertuigen zal zeker niet overdreven zijn. Ik stap voorbij halfweg op en blijkbaar zijn er voertuigen die op een slaaptrein lijken en dus vraag ik of het ook slaapvertrekken heeft. Negatief maar je staat wel in 1ste klasse en de reden van de lange trein is dat wij de werkers naar Parijs brengen, station Austerlitz. Ik dan maar een ander wagon genomen met een duidelijke 2. De trein vertrekt tijdig en ik moet de 4de halte afstappen. Ik had begrepen dat de laatste wagons niet aan het perron zouden stoppen en dat ik vooruit moest komen in de trein, zoals vroeger van wagon naar wagon hoppen. Maar als de trein stilstaat in Artenay staat ik aan de locomotief. Ik mag de passerel weer over om aan mijn ochtendwandeling door de velden te beginnen. Fantatisch hoe rustig het is en zonder zware rugzak is de wandeling des te plezanter. Ik heb ook het geluk kersen te mogen plukken die op moeten daar ze super rijp zijn. Als ik langs een haag loop wordt ik aangevlogen door 2 mooie vinken zonder hun typerend gezang, maar mijn geluk kan niet op. Zo dicht bij maar voor het foto veel te kort. Ik nader snel het eerste stadje op mijn weg naar Orleans dat ik binnen loop via het station en ook hier moet ik de passerel gebruiken om mijn weg te vervolgen. De stad ligt aan de RN20 die buiten Parijs een 4 baanvak was en dichtbij een autostrade kwam en nu een drukke weg met verkeerslichten. Onderweg heb ik ze ook moeten oversteken en daar zonder verkeerslichten of wat anders. De weg is nu heel strak en recht want we naderen het kasteel van Chevilly. Karakteristiek aan de kastelen hier zijn de lange rechte aanlooproutes. Indrukwekkend wel maar daar er weinig belangstelling is voor dit kasteel is het wat verwaarloosd. Enkele snelle kiekjes en ik kan weer verder. De hemel wordt donkerder en het begint te regenen. Licht maar je wordt er wel nat van. Ik heb een regenjas meegenomen weet ik maar het blijkt mijn regenbroek te zijn. Ik vraag aan een arbeider om een afval zak om over mijn hoofd te trekken maar vindt er geen en dus mag ik gratis douchen. In het eerste bedrijfje dat ik tegen kom tref ik doel met een zelfgemaakte poncho en dan stopt het met regen. Tijd genoeg om op te drogen, want ik ben nog niet eens half weg. De weg brengt mij sneller dichter bij de stad en de stad deint uit en er komen meer mensen wonen. De stad slokt mij op en het groen moet inboeten voor meer wegen en zijn knooppunten. Ik moet een megaknooppunt ontwaren en de juiste te kiezen. Het is snel 11u30 en tijd om uit te kijken naar een goedkoop restaurant en ik vind er eentje juist voor de oude stad in te lopen. Ik ben wat vroeg en geniet van naar mensen te kijken en dat gaat door tijdens de maaltijd. Ik loop verder want ik wil gaan rusten maar moet nog eerst mijn was doen. Ik leg alles te week en dan stapt een verantwoordelijke binnen en dan valt het slapen weg en wordt er over onze reizen verteld. Nog meer mensen komen aan tafel zitten en de verhalen groeien aan. Tijd voor mij om nog snel de kathedraal te bezoeken en een stempel te vragen. Nadien koop ik een baguette bij de bakker en kan terug om te schrijven en te rusten. Als iedereen vertrekt keert de rust weer maar huis maar nu ben ik te moe om nog iets te doen en ga maar slapen. Morgen weer en dertiger maar wel een langsheen De Loire.
19/06/2023 : Angerville-Artenay : door de akkers naar het station
De werker was verkeerd ingesteld en zou maar om 5u45 rinkelen maar ik schoot al wakker om 5u30. Ik kreeg ineens een dosis adrenaline ingespoten zodat ik als een raket vertrok om toch rond 6 u te kunnen vertrekken. Ik had gisterenavond nog overnachting kunnen plaatsen voor de 2 volgende dagen op dezelfde plaats in Orleans. Ik had vandaag maar 1 hoofddoel en dat was de trein halen van 13u45 in Artenay, dus was iedere gewone minuut heilig want de afstand was rond de 30 km dus tenminste 6u stappen. Normaal zou ik rond 12u30 ten laatste moeten kandelaar men weet nooit als men onderweg is. Dus ontbijten, klaarmaken en opruimen maar vooral naar toilet gaan was in 30 min te realiseren. Ik heb het niet gehaald want kon pas om 6u04 de deur uit. Toch een goede prestatie en nu stappen. Niet te overdadig maar gewoon verder. Het landschap was vandaag eentonig, akker, akker en verder akkers maar wel vlak en prachtig, rustig en adembenemend. Weinig verkeer en om de 5 km een plukje leven, een klein dorpje. Ik ging mij niet aan dezelfde steen botsen en heb de route op diverse manieren gecontroleerd. Ik wist ook dat halfweg de route een iets groter dorp zou zijn waar ik desnoods een koffie zou kunnen drinken. Mooi die kleine dorpen onderweg maar te weinig tijd om de toerist te spelen. Na 3 u landelijke wegen bereik ik Tour waar ik toch tijd neem voor een koffiekoek van de bakker rechtover de bar zijn koffie maar niet geleuterd want de trein wacht niet. Stilletjes had ik gehoopt sneller aan te komen en nog te kunnen lunchen maar bij het vertrek uit de bar deze gedachten opgeborgen. Ik nam enkele afkortingen maar die betekende niet dat ik veel winst maakte. Het grootste winstpunt de weg naast de spoorweg te volgen omdat tussen de akkers en de weg een strook wilde planten groeide met struiken die hoog genoeg kwamen om schaduw te creëren voor mij, terwijl er tussen de akkers geen plekje schaduw te ontdekken viel. Plots zag ik een moderne aquaduct opduiken in het landschap die ook plots stopte. Veel vragen kwamen bij mij op maar ze aan iemand stellen was heel moeilijk in een groene woestijn. Tot ik een boer zijn akkers zag controleren op de stormschade van gisteren en hij tegemoet reed. De constructie was een idee van president Pompidou om een aerotrein te bouwen om zo nieuwe technologieën te introduceren wat ver vooruit was voor zijn tijd. Spijtig genoeg kwam Dedain als president op de stoel en liet het idee varen voor de TGV, die een heel groot succes is geworden en is. De constructie wordt niet afgebroken omdat er te veel beton in de grond verwerkt is. Het blijft voor vreemdelingen een weerkerende vraag. Wat heel mooi was vandaag ik al de eentonigheid was het gezang van een koolmees op een halm van graan of een vos die aan spoorlopen was. Gelukkig komen er overdag heel weinig treinen voorbij en kon nog rustig blijven zitten op de bedding van de trein vooraleer tussen de struiken te verdwijnen. Die kleine strook groen heeft wel veel diverse planten een kans te geven en is een toevluchtsoord voor dieren. Ik stap en blijf maar doorgaan zonder de tijd te weten omdat stress nu totaal niet nodig zou zijn. Als ik eindelijk het perron opgetrommeld zijn er twee Engelse wielertoeristen die er picknicken wachtend op de trein. Ik ben op tijd maar moet nog de sporen over om een ticket te kopen. Zij letten op mijn bagage en ik overbrug de sporen via een passerel om aan het automaat de ticket te kopen. De cijfers zijn veel te klein en dus moet ik noodgedwongen terug voor een andere bril. Weer trap op an af maar het resultaat is een papiertje met reisbevestiging. Als eindelijk mag gaan zitten in het wachtkotje ligt er een stukje meloen op mij te wachten van de Engelsen. Ik dank hun en kan nu wat aperitieven en op de trein wachten. Die tijd gaat snel voorbij van vreugde omdat ik zo gelukkig ben aangekomen te zijn, iets te aperitieven mee had maar vooral van een verfrissende regenbui kon genieten terwijl ik droog en veilig wachten op de trein. Ik was in de 7de hemel van geluk dat het gelukt was te lopen wat ik had gepland. Ik het station van Orleans ga ik onmiddellijk een ticket kopen voor morgen in omgekeerde richting zodat die reis ook georganiseerd is. Dan mijn slaapplaats gaan opzoeken en mijn bedje spreiden. Ik loop nog enkel naar de winkel voor eieren, spekjes, tomaat en wijn om vanavond een omelet te bakken. Veel andere zaken komen niet meer op de planning want de bobijn is weeral op en morgen moet ik de trein van 6u22 nemen om mijn tocht verder te zetten.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
