Om deze morgen vroeg te kunnen vertrekken had ik in het Centre Diocesane gevraagd welke de beste uitgang was dat ik zonder batch kon gebruiken want het was daar heel erg beveiligd. Via de weg die ze me aangegeven hadden lukte het niet want een bepaalde deur was nu afgesloten en een toegangscode was vereist om die te openen. Dus ik een beetje Mc Gyver gespeeld en het is mij toch gelukt tijdig weg te geraken. Tijdig was nodig om de mis te halen bij de paters Franscicanen buiten de stad op een heuvel. Na één uur stappen was ik op tijd en had ook nog een prachtig zicht op Besançon, een mis, ontmoeting met een Brusselse pater en ontbijt. Geweldig toch voor een morgen. Na afscheid genomen te hebben stapte ik verder naar Ornans. Het verschil Frankrijk voor Besançon trok zich nu verder. Ik waande mij in Zwitserland met de weide vol met koeien met bellen, mooi onderhouden huizen en dorpen die meer lijken op deze uit Zwitserland dan Frankrijk. Het contrast is groot en ook Ornans komt in dat plaatje voor. Mooi stadje met vooral toerisme. Ze doen er ook veel aan om dat in kleur te zetten en de rotswanden in het groen helpen mee. Hier logeer ik onder de pastorie waar een sociaal café is ingericht met allerlei activiteiten. Aangekomen op de plek ben ik er wel 3 x voorbij gelopen zoekend achter een café zoals je er veel ziet in Frankrijk maar dit exemplaar was moeilijk te vinden. Al goed om 19 u sluit het café, met alleen koffie, thee, choco en hun smaakwaters ( Teisseire en water) en heb ik de ruimte voor mij. Wel een biertje gaan halen om deze avond op café te drinken.
Stress onderweg is wel heel letterlijk te nemen. Het was gisterenavond al begonnen. Als je de mensen vroeg hoeveel km het stappen zou zijn kreeg je steeds het antwoord tussen 35 en 38 km. Volgens goolgemaps zou het kunnen met 30,5 km. Ervaring heeft al geleerd dat alles boven de 30 km zwaar wordt en dus lag de optie 30,5 km voor het grijpen. De weg die uitgestippeld is kan allen gelopen worden met stafkaart of vertrouwen op de smartphone. Dan moet die ook nog eens ontvangst hebben. In het dorp was geen bereik en buren zeiden dat in de omliggende heuvels wel bereik zou zijn. Dit heb gisteren nog getest maar dat was plaatselijk. Dan maar een schietgebedje plaatsen om hulp. Ik deze morgen op weg en inderdaad het bereik was er en hield stand. Maar de weg was dan weer wat anders, boswegen met heel wat slijk,smalle paden maar ze waren er wel. De vrees bestond dat het signaal zou uitvallen en dan had ik een groot probleem. Gelukkig hield het signaal aan tot de rand van het bos 12 km ver. Dan maar wegen volgen richting Besançon. Weer kwam en hulp uit het niets. Een wagen stopte naast mij om een praatje te maken omdat ook hij ooit pelgrims was geweest. Van hem kreeg ik info om een rustiger en snellere weg te nemen dan de drukkere D1. Altijd rechtdoor zei hij en ik moest weer aan de zuster van Clairveau denken. Op die weg werd ik nog tweemaal geholpen zomaar. Ik geloof steeds meer dan e en goede portie geluk er moet zijn om verder te kunnen. In elk geval heb ik genoten van mijn dag en ik heb maar 21 km gelopen plus de kers op de taart 'Besançon'. Zo'n mooi stadje voor mij onbekend. Onderweg heb ik al verschillende dagen nagedacht om een deel van mijn rugzak achter te laten met gerief dat ik nog niet of nauwelijks gebruikt heb en dat wel kilo's wegen. De stad, de vooruitzicht op de hellingen, enz hebben mij helpen beslissen hier een deel achter te laten en nadien terug te komen op citytrip. Toch wel mooie vooruitzichten, nee!!! Bij de foto's mijn tuinman en heerlijk gezegd met 1 letter verschil wel heel dicht bij.
Na een goede nacht geslapen te hebben was ik deze morgen al veel beter. Terug de routine opgenomen en om 6u10 trok ik de deur van de overnachtingsplaats dicht. De eerste kms bij het verlaten van een iets groter dorp/gemeente zijn altijd druk en vandaag moest ik voorbij een industrie zone wat het zeker drukker maakte. Eenmaal daar voorbij is het één en al rust. De ardennen blijven aanwezig en de dorpen desolaat. Het is ook uitkijken om tijdig de waterflessen te vullen. Maar de natuur is wel nadrukkelijk aanwezig. Uit een bosje naast de weg hoor je luid een everzwijn knorren/brullen en de roofvogels vliegen boven je hoofd. Al tweemaal heb ik gezien hoe een buizerd ( of iets dergelijk) aangevallen wordt door kraaien. Mooi om dit tafereel te volgen. Wat molens betreft kom ik in ieder dorp of stad wel een watermolen tegen. Hier is zoveel water dat die destijds veel energie opbrachten voor molenaars en papierfabrieken. Verder niets behalve dat ik op een paar km van mijn eindbestemming geen internetontvangst had op mijn smartphone. Dat is een groot probleem, niet voor vandaag want ik zag mijn kerktoren al maar voor morgen om op de juiste te weg te komen richting Besançon. Bucey lès Gy is een pittoresk dorpje met mooie huizen in oude stenen. Heel mooi vond ik de Mairie met de lavoir er onder. Nog nooit zo'n mooie lavoir gezien. De gite waar ik opvang gevonden heb wordt in de vakantiemaanden gebruikt als onderdak voor jongeren die de speciale ambacht komen leren van muren vervaardigen met droge stenen, zonder cement noch kalkbinding. Daar ik vond dat het gras te hoog stond om van de tuin te genieten heb ik onmiddellijk klacht ingediend en zijn ze in de namiddag nog komen maaien. Ongelooflijk wat een pelgrim allemaal voor elkaar krijgt, grapje!!!!
6 juni 2018 : Dampierre-sur-Salon - Dampierre-sur-Salon
Ik kon deze morgen om 6 u al het relaas maken van deze dag. Vanaf middernacht heb ik meer op toilet gezeten dan geslapen. Ineens had ik de diaree en nog niet een beetje. Om het half uur opstaan, trap af naar toilet en terug. Waar al dat water bleef van komen begrijp ik nu nog niet. Als ik opstond voelde ik me verzwakt en nam ik de beslissing niet verder te stappen maar een dag rust in te lassen. De andere pelgrim kloeg ook van buikloop maar geen van beide begrepen waar het die virus zouden gehaald hebben. Hij nam wel de beslissing verder te stappen maar beweerde toch minder getroffen te zijn geweest. Hij dus weg maar even later kwam ik hem weer tegen bij de apotheker die bij het opengaan 2 klanten had. Onmiddellijk hebben we daar onze eerste dosis medicijnen genomen en daar splitsen onze wegen zich. Ik heb dan wat boodschappen gedaan in de Colruyt zodat ik verder kon vandaag. Ik heb veel gerust want iets anders kon mij niet bekoren. Deze avond heb ik wel wat kunnen eten en ik hoop op een goede nachtrust zodat we morgenvroeg pienter en dapper weer verder kunnen. Elk nadeel heeft ook een voordeel en dat is het feit dat mijn collega nu de bakens kan zetten. Misschien komt dat nog wel goed. Een groot geluk is ook dat dit mij in een stad overkomt met winkels, apotheek en dokters indien nodig. Ik had veel scenario's voor ogen maar nooit heb ik aan diaree gedacht. Ik drink en eet overal ter wereld wat ze me voorschotelen en wordt ik niet ziek en nu dan wel. Laat ons duimen dat we morgen verder kunnen.
Vandaag lijkt een beetje op de vorige dagen qua weg. In grotere dorpen hoort of ziet men dat ze van de Via Francigena weten. Niet veel verschil, het landschap lijkt op onze ardennen. Het leven wordt stilaan wat gewoner, op tijd opstaan, eten en vertrekken en rond 11u30 aankomen op mijn bestemming. Dit geeft mij de kans om s'middags warm te gaan eten in het plaatselijk dorpscafé samen met arbeiders. Het geeft rust, eten en een gratis schouwspel. Vandaag was een Belg interessant aan het doen aan de toog wat veel vertier met zich meebracht. Ik heb mijn weg onderweg aangepast naar lengten van de etappes maar vooral naar overnachtingsplaatsen. Al de voorbereidingen voor het vertrek lijken onnodig te zijn want nu loop ik een aangepaste weg volgens omstandigheden.Het is rustiger in mijn hoofd te weten waar je morgen en indien mogelijk overmorgen wordt verwacht. Bij het slapen voel je dat het best. Ik ben vandaag ook een beetje verkeerd gelopen daar ik een weg die Googlemaps mij aangaf niet als volwaardigen weg herkend heb. Het had wel 1 positief resultaat en dat was dat ik bijna geen auto gezien heb. Vandaag ben ik Dampierre waar de rivier Salon doorstroomd dat gisteren bij de papiermolen nog een grotere beek was. Deze morgen was ze erg gezwollen na een onweer gisterenavond en veel regen bij het slapen gaan. Deze morgen was de lucht opgeklaard en fris en zalig oqm verder te stappen. Voor mij mag het zo blijven.
Vandaag is het 3 weken geleden dat ik thuis vertrokken ben naar het verre Rome. Geloof mij, het is ver !!! Ik wil nu een evaluatie maken van mijn 21 daags avontuur. Het is reuze de weg te gaan maar zonder een beetje geluk van allerlei wegen zou het misschien niet te doen zijn. Mijn drang om al gedaan te hebben alvorens te beginnen komt hier sterk naar voren. Ik heb ondertussen al goed begrepen dat het stap voor stap gaat en de weg gelopen moet worden. Ik mag van geluk spreken mensen tegengekomen te zijn die mij raad gaven ivm de weg en advies van allerlei aard of hulp boden bij het zoeken naar overnachtingsplaatsen of eten. De Via Francigena in Franfrijk is nog in een ontwikkelingsfase als ik dat vergelijk met de Weg naar Compostela waar de weg reeds goed uitgestippeld is en er zelf logboeken van bestaan. De toeritische diensten van de departementen hebben zo goed als mogelijk een GR pad uitgestippeld die mooi, veilig en toeritisch is maar veel te lang en dikwijls niet zo goed onderhouden of aangegeven. Overnachtingsplaatsen vind je nog niet overal onderweg, zelfs niet altijd een camping. Daar ben ik mijn Smartfone reeds dankbaar voor geweest om de binnenwegen zo terug te vinden maar vooral te weten waar ik sta op deze wereldbol. Hij heeft mij al dikwijls op het rechte pad gehouden. Deze manier van reizen brengt u terug naar het essentiële en doet u nog meer naar je lichaam luisteren. Na 21 dagen wordt alles wat meer een routine qua organisatie en het stappen verloopt ook beter. Deze manier van reizen is zeker aan te raden om zoals ik Frankrijk op een andere manier te ontdekken, zijn wijdsheid en kleine dorpen en zijn warme hartelijke mensen. Wel moet men er tijd en middelen voor hebben om toch wat te genieten. Zalig maar soms heel eenzaam. Blij mensen te ontmoeten om gewoon maar goeie dag te zeggen. Ongelooflijk hoe lekker een koffie of croissant smaakt na een paar dagen niets tegen te komen. Ook het weer viel tot vandaag reuze mee. 99% droog, geen te hoge temperaturen en dus lekker stapweer. Ik weet niet of ik zonder al het geluk dat ik kreeg nog onderweg zou zijn. Je moet beschikken over een grote dosis doorzettingsvermogen en positief denken om deze weg te gaan. Ik voel me heel gelukkig dit avontuur begonnen te zijn en hoop deze ook te volbrengen.
Een gewone vertrokken zoals andere dagen maar de vrees dat het zou gaan regenen. Mistig en maar 15°. De smartfone wijst mij de weg en ik kan weer over rustige wegen gaan. Weilanden wisselen zich af met bossen zoals in de Ardennen. In de dorpjes is het desolaat en je kunt hier moeilijk geld uitgeven. Na 4u30 lopen vind ik het bordje van 'Moulin à papier' en daal ik de weg af naar de acceuil. Gewoon fantastisch als overnachtingsplaats. De gastvrouw is ondervoorzitster van de Europese vereniging van Via Fransigena, wat een boel informatie opleverd. Man en vrouw hebben de route gelopen in verschillende etappes en kunnen laaiend vertellen over hun ervaringen. De woning en omgeving zijn wondermooie gerestaureerd en aangenaam om er te verblijven. Ik was weer vroeg binnen en ze nodigde mij uit om s'middags rivierkreeftje te eten die mr uit de rivier/waterbekken vist en klaarmaakt. Peuzelwerk maar O zo lekker. In de namiddag komt er nog een pelgrim toe en dan is de rust over. Een echte fransman die je overal in het huis hoort maar die heel wat te vertellen heeft. Ik ben blij dat ik vandaag weer mijn portie rust heb en ook van het goede weer kan genieten van sinds 11 u.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
5 juni 2018 : Leffond - Dampierre-sur-Salon
