De adrenaline spoot deze morgen door mijn lichaam en wachten tot de zon opkwam zat er niet in. Ik had goed geslapen maar de angst voor deze etappe was tamelijk groot daar er onderweg een splitsing is en de ene weg is 3 km korter en vlakker dan de andere. Ik weet niet wat ik moet verwachten maar mijn angsten zijn ongegrond. De splitsing is heel goed aangegeven en er staat een brievenbus waaruit ik een plan kan nemen met de weg op uitgestippeld. Een zware last valt van mijn schouders en het wordt een leuke wandeling. Als ik mij eens omdraai om het landschap te bewonderen merk ik op dat het achter mij regenachtig grijs ziet. Ik hoor het boven mij rommelen en dus stap ik voort hopend dat onweer voor te zijn. In een klein dorpje moet ik even wat schuilen maar veel regen zie ik niet. Gisteren had ik ook nagekeken waar er fonteinen stonden en ook die vond ik vlotjes. Colle d'Elsa was niet zoals in mijn verbeelding een pas over een heuvel maar een leuke stad, die zeker het bezoeken waard is. Het moet een rijke stad geweest zijn vroeger aan de gebouwen te zien. Zoals steeds kan ik niet de toerist zijn en stap ik verder. Ik geniet van de rust en de omgeving en soms zie je dan San Gimignano weer opduiken in de verte wat een prachtig beeld geeft. Mijn einddoel vandaag is Monteriggioni. Ik hed er een beeld van gezien maar de realiteit is nog indrukwekkender. Van ver zie je de burcht met zijn wachttorens al liggen in het landschap. Een korte hevige klim brengt mij naar mijn kasteel voor 1 nacht. Het stadje is niet groot, hooguit 2 voetbalvelden met enkele huizen, een paar restaurants en kleine winkeltjes. In een half uur kan je het gemakkelijk bezoeken maar het lokt een ganse dag toeristen die komen en gaan. Ik dacht rond 7 u geen mens meer te zien om wat fotos te nemen maar ik denk dat het een droom zal blijven want nu nog na 8 u lopen er nog mensen rond. Een andere wens was een mooie zonsondergang te zien maar de wolken zullen mij dat niet gunnen. Het was nochtans mooi geweest vanop deze heuvel. Maar terwijl ik aan het schrijven ben is zich een Argentijns koppel aan het iinstalleren om een optreden te geven onder mijn vensterraam, zalig toch van die zuid-Amerikaanse muziek. Een echte serenade maar ik ben hier alleeeeeeeeeeeeeen. Weeral een verrassing in een mooi kader.
Gisterenavond na het bijwerken van de blog verder gerust want de kms beginnen nu te wegen en veel zin om op ontdekking te gaan blijft er niet over. Gelukkig heb ik rechtover de deur een gelatoshop en is er de ronde op TV. De selfies zijn in opdracht van de kleinkinderen die het leuker vinden vake ook te zien. Het heeft mij al dikwijls aan het lachen gebracht want persoonlijk doe ik dat niet graag, maar ik begrijp ze wel. Als ik deze morgen vertrek voor een etappe van 16 km heb ik weinig haast en de eerste 3 km gaan bergaf. Vandaag moet ik dus dalen naar het dal en daarna weer klimmen naar mijn einddoel. Het is de eerste Strada Bianca' dat ik bewandel wat zo typisch is voor Toscane. In de eerste helft van de trip kom ik weinig huizen tegen maar hoe dichter ik de stad nader hoe meer huizen ik tegenkom die meestal als hotel, vakantiehuis of B&B omgebouwd zijn om de vele toeristen te herbergen die daar iedere dag neerstrijken. Dikwijls sta ik even stil of draai ik mij om zodat ik nog even kan terugdenken aan gisteren of van het landschap kan genieten. De weg loopt af en toe door poorten van huizen die destijds over de weg gebouwd zijn, langs kloosters of boerderijen maar ik kom maar 1 gehucht tegen vooraleer de poort van de stad te betreden. Het is iets voor 9 u en vrij rustig. De inwoners lopen wat rond en praten wat bij maar dat is de stilte voor de storm want tegen wanneer ik vertrek, 9u 30 worden de eerste ladingen bussen gelost op de stad San Gimignano. Het is een mooie stad en het bezoeken zeker waard maar die horden toeristen maken de stad onleefbaar. Hier klinkt ook de lokroep om alles wat duurder te verkopen tov de kleine steden met geen bezoekers. Mijn verblijfplaats ligt 2 km buiten de stad op mijn weg voor morgen en dus ontvlucht ik de massa. Ik verblijf hier op een camping met een bungalowdeel Village del Peĺlegrino met alle nutsvoorzieningen voor 3 personen maar dan alleen. Het is alleen spijtig dat ik weer naar de stad moet om wat boodschappen de doen want hier hebben ze bv geen brood en dat heb ik wel nodig. Ik lift terug naar de stad en ga samen met andere toeristen de supermarkt plunderen. Jullie hebben geen idee wat de Japanners zoals kopen, maar gerookt vlees meenemen zou ik toch nooit doen.
Een geluk dat ik goed uitgerust was want de eerste 450 m lopen in 9 min was tamelijk zwaar met mij rugzak. Ik loop snel de stad uit en moet nog een eindje asfalt wegen volgen voor ik op landwegen geraak. De weg is hier goed aangegeven en dus gemakkelijk te volgen. Op de kaart met de hoogtelijnen was aangegeven dat we dikwijls op en af zouden lopen mee met de heuvels maar dat viel goed mee. Het gros van de weg liep ik op de kam tussen twee afgronden. Het was dus nog lekker lopen met oneindige vergezichten aan beide kanten van de weg. Hier kom je ogen tekort om alles in je op te nemen en veel tijd blijven staan helpt ook niet. Het weer heeft mij vandaag goed geholpen want het duurde tot 8u 30 voor ik mijn pet opzette om mij tegen de zon te beschermen en tot de aankomstplaats heeft de zon dikwijls afwezig geweest, niet dat ik daar treurig om was. Zo was het goed vol te houden. Een ander probleem op deze etappe was het ontbreken van dorpen. Weinig huizen onderweg en dus was mijn angst groot geen kraantje tegen te komen om wat verfrissing en vers water. Op de totale weg hadden de gemeente toch de moeite genomen rustplaatsen te voorzien met een fontein. Dus op de 26 km 3 zulke plaatsen maar je weet op voorhand hoe ver je nog moet lopen. Ook kwam ik het nog een richtingaanwijzer tegen met aantal km tot Rome. Als ik goed kan rekenen duik ik vandaag onder de 300 km. Langs wijngaarden en wijnhuizen bereik ik Gambassi Terme waar ik op de hoofdplaats kan logeren dicht bij alles bij. De HHHHH ontbreekt maar ik droom ze erbij vannacht in de casa!! Van hieruit kan ik al San Gimignano zien liggen met zijn torens maar om er te komen moet ik morgen 13.5 km lopen.
Deze morgen kon ik nog genieten van mijn overnachtingsplaats en 2 koppen expresso klaarmaken voor ik vertrok. Mijn dessertje van de dag ervoor was verteerd en de rest van de wijn overgegoten om deze avond op te drinken. Met spijt loop ik het domein uit maar ik heb lekker geslapen en genoten van het daar zijn. De weg was aangenaam ver van de autos en door een stuk natuurgebied, denk ik. Ik heb dan ook 1u15 gestapt voor in het eerste dorp aan te komen. Daar moest ik over een bewoonde brug, deels ingericht als ostello voor pelgrims en dan links af de rivier volgen tot het volgend stadje. De weg was nog vlak maar de dorpen zijn genesteld op de heuvels en dit betekend het begin van de ons wel bekende Toscane waar vele steden/dorpen op heuvels gebouwd zijn. De onbekende steden surfen mee op het succes van de toeritische steden en passen hun bouwstijl aan. Even rusten bij een koffie en dan weer verder. Het voordeel van de steden op heuvels is dat je ze van ver ziet liggen en je een doel hebt om naartoe te stappen. De tijd kan je moeilijk inschatten maar een troost is altijd dat je weet hoeveel km je moet lopen. Het is ook mooi naar zon stad toe te gaan. Onderweg kom ik een stalletje tegen van inwoners die ons een goede reis toewensen en ons een koffie aanbieden, self-service, maar wel heel leuk en een rustpunt. San Miniato bestaat uit een lager gelegen deel met de meeste inwoners en winkels maar ik heb geboekt in een Ostello boven omdat ik dan de dag nadien bergaf kan beginnen lopen. Groot is mijn verwondering als ik de weg zoek en een straat naar beneden moet nemen, en ontzettend groot als de daling meer dan 10% bedraagt over meer dan 500 m. Het is hier rustig maar ik ben het mooie uitzicht kwijt en morgen moet ik terug omhoog om te vertrekken. Nee, vandaag moet ik nog eens omhoog en omlaag om te eten en wat te kopen voor deze avond. Het heeft dan ook weinig zin dat ik mijn kleren was want morgenvroeg zijn ze na 10 min weer doornat van het zweten. Het zij zo, de ene dag is de verrassing plezanter dan de andere. Nog een geluk dat ik lekker kan eten in een bar/trattoria met een immens zicht op Toscane en er ook heel veel van geniet. Het ijsje dat ik normaal om 5 u ga eten neem ik nu als dessert want ik wil niet nogmaals de weg doen. Dit geldt ook voor de blog die ik morgen zal bijwerken want hier is geen ontvangst.
Ik was te vroeg wakker en klaar om nog te zitten treuzelen en toen bedacht ik dat ik nu, om 5 u s'morgens wel de stad, Lucca, voor mij zou hebben. Een machtig gevoel door een slapende stad lopen en zingen dat Paris ( Lucca) s'éveille'. Zalig. Het is ook de tijd dat er niemand vreemd op een foto verschijnt maar het is donker en sfeervol. Ik geniet met volle teugen van deze momenten maar ik ben ook snel uit de stad en de zon komt al op. Een paar dagen geleden verwachtte ik de eerste zonnestralen op mijn hoofd rond 8u30 door de omgeving van heuvels of bergen maar deze zijn er nu niet meer en de eerste stralen voel ik rond 7u15. Het zal de volgende dagen altijd vroeg vertrekken worden om de grote hitte te ontlopen. Een vlakke etappe vandaag van 19 km waar ik al een paar km van morgen aanbrei want die zou 29 km zijn. Onderweg ik waar ons spel kaartenhuisje bouwen vandaan komt. Hier in de streek bouwen ze zo al jaren zulke echte huizen om hun landbouwgewassen te drogen en stockeren. Ik moet doorstappen tot Galleno waar ik een slaapplaats heb geboekt bij een particulier. Dus een grote verrassing temeer het een klein dorp is met weinig winkels, eetgelegenheden, enz. Ik ben reeds terplaatse in het dorp om 10u45 maar kan niet doorstappen naar mijn verblijfplaats want die ligt 2,6 km verder en daar is niets. In het dorp kan ik s middags een pelgrim menu krijgen rond 12 u. Wachten en rusten dan maar. Het eten in de trattoria is geweldig lekker voor zijn prijs en zeker een aanrader als je hier langs rijdt. Na het eten stap ik dan een half uurtje om mijn doel te bereiken en hier val ik in een droom. Een aparte ruimte in de tuin volledig ingericht met keuken, badkamer, enz en dicht bij het zwembad. Prachtig toch. Als toetje kreeg ik nog een fles wijn en zou er rond 19 u zou ijs en fruit gebracht worden. Een droom op aarde. Het is een groot verschil nu in Toscane te zijn want hier zijn ze gedrevener om de goede smaken te laten zegenvieren. Ik weet dat ik morgen verder moet en het zal met wat spijt zijn maar misschien compenseren de nieuwe ontdekkingen dat wel weer.
Wat een drukke nacht in het Ostello van voorbije nacht. Buiten 2 pelgrims en ik waren er nog 2 jonge vrouwen met 5 kleine kinderen en wel 10 jongeren die als het avond werd begonnen te leven. Moeder natuur vond dat blijkbaar geweldig en zette tromgeroffel en geblaas in de vorm van een onweer. Ik moest opstaan om overal wat vensters te gaan sluiten die openstonden voor afkoeling. Om 11 u kwam er dan nog iemand in de gemeenschappelijke slaapruimte waar ik sliep, een bed opmaken om er te slapen. Toch heel speciaal dat pelgrimleven! Maar het ontbijt was klaargezet en daar heb ik deze morgen van genoten. De etappe was niets speciaal en onderweg ben ik maar 2 kleine dorpen doorgelopen voor ik aan de buitenrand van Lucca kwam en daar een koffie kon drinken. Een groot geluk dat Lucca het eindpunt was van deze etappe want deze mooie stad verwonderd altijd. Hier is altijd leven met al die toeristen die dagelijks neerstrijken. Nog niet zo overweldigend druk zoals andere grote steden in Italië want hier wordt nog gewoond en geleefd door Italianen. Ik kan hier wat rondkijken en nieuwe plaatsen ontdekken dat ik de vorige keren niet zag. Achter elke hoek ontdekt men weer wat anders en hier zijn veel van die hoeken om te verdwalen. Hier wordt de verplichte rust voor voeten en benen voorop gezet want anders loop ik een ganse dag door die steegjes.
Na een verkwikkende slaap kan ik verder de slapende stad verlaten. De etappes rijgen zich aaneen tot een lange tocht langsheen de apenijnen naar het zuiden. De dorpen lijken veel op elkaar en dikwijls moeten we weer wat klimmen voor de rust en veiligheid. Maar ik weet dat ik vandaag langsheen Pietrasanta moet en dat geeft een boots van je welste. Ik stap gretig door om zo snel mogelijk in die stad te zijn want je wordt er overstelpt met kunst op straten en pleinen. Van zodra je de stad nadert wordt je ermee geconfronteerd. De poort naar de stad is een kader en de vlinders dwarrelen omlaag. Mooi. Ik zou vele foto's kunnen tonen maar vrees dat er een limiet op staat. Op het centraal plein staan grote hoofden met verschillend kapsel, allemaal kunstwerken van 1 artiest. Ik loop verder want voor mij ligt de 'place to be' juist aan het einde van de stad waar ik 1 graf nogeens wil zien op het kerkhof. De ontgoocheling is oneindig als ik lees dat het kerkhof op maandag gesloten is. Verschillende ingangen gecontroleerd maar ik kan niet binnen. Er blijft niets anders over dan verder stappen naar mijn bestemming voor vandaag en hopen dat ik voor 11u aankom want anders is het wachten tot 15 u om toegang te hebben. Klokslag 11u kan ik nog binnen en dan kan ik tot rust komen. De verrassing is vandaag ook groot want ik logeer in een Ostello die naast het plaatselijk kerkhof gelegen is, en wat voor één!! Prachtige beelden en veel bas-reliëfs in marmer, nog nooit gezien en dus is mijn dag alsnog geslaagd. Weer eens een bewijs dat er iemand met mij meeloopt. Als ik een ijsje ga halen in de stad kom ik nogeens een afbeelding tegen van de VIA pelgrimlogo. Ik heb mij steeds afgevraagd wie ze hiervoor als model genomen hebben maar daar ben ik vandaag achter gekomen. Ik heb de foto's rechtstaand ingevoerd maar blijkbaar doet het programma ze liggen, spijtig.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
