JP gaat op reis en neemt mee .....
Inhoud blog
  • 10/04/2024 : St Paul de la Blaquiere -- Lodève : een pijntje verandert je leven
  • 9/04/2024 : St Guilhem-le-Désert- St Jean de la Blaquiere : Door de wind !!!!!
  • 8/04/2024 : Montarnaud -- St Guilhem Le désert : naar de orges de l'Herault
  • 7/04/2024 : Monpellier-Montarnaud : Een geweldig avontuur
  • 6/04/2024: Vendargeus - Monpellier : een noodzakelijke kortere rit

    Zoeken in blog




    Reisroute in Etappes

    Reisroute Groot-Bijgaarden-Rome Dag Traject Dag km 14-mei Groot-Bijgaarden- Halle – Oirbecq 27,5 15-mei Oirbecq –Seneffe 25,5 16-mei Seneffe- Morlanwelz - Leernes 25,5 17-mei Leernes - Ham –sur-Heure - Walcourt 27,5 18-mei Walcourt – Philipville - Roly 26,2 19-mei Roly – - Frankrijk- Rocroi 30 20-mei Rocroi - Rimogne 26 21-mei Rimogne - Signy l'Abbaye 26 22-mei Signy l’abbaye – Sery 26 23-mei Sery – Asfeld 25 24-mei Asfeld – Reims 36 25-mei Reims – Villers-Marmery 25 26-mei Villers-Marmery - Condé sur Marne 21 27-mei Condé sur Marne - Chalons-en-Champagne 19 28-mei Chalons-en-Champagne - Vesigneul 25 29-mei Vesigneul - Breban 26,3 30-mei Breban - Precy-Saint-Martin 30,5 31-mei Precy-Saint-Martin - Vauchonvilliers 25,6 1-jun Vauchonvilliers - Baroville 27,75 2-jun Baroville - Orges 26 3-jun Orges - -Mormant 27,4 4-jun Mormant – Langres 32,7 5-jun Langres – Culmont 24,5 6-jun Culmont – Coublanc 25 7-jun Coublanc - Montot 26 8-jun Montont -Vaudrey 24 9-jun Vaudrey - Montboillon 25,6 10-jun Montboillon - Besancon 24 11-jun Besançon -Foucherans 26 12-jun Foucherans -Mouthier-Haute-Pierre 26 13-jun Mouthier-Haute-Pierre - Pontarlier 25 14-jun Pontarlier -Jougne 25 15-jun Jougne –Zwitserland - Orbe 19 16-jun Orbe 6- Cossonay 25,5 17-jun Cossonay – Lausanne 25,4 18-jun Lausanne -Vevey 21,7 19-jun Vevey -Aigle 25,5 20-jun Aigle – Saint-Maurice 26 21-jun Saint-Maurice – Chamoille 25 22-jun Chamoille - Bourg Saint Pierre 20 23-jun Bourg-Saint-Pierre – Grand-Saint-Bernard 12 24-jun Grand-Saint-Bernard – Italië - Echevennoz 21 25-jun Echevennoz -Aosta 15 26-jun Aosta – Chatillon 27,7 27-jun Chatillon - Verres 19 28-jun Verres - Hone 23,5 29-jun Hone - Ivrea 25 30-jun Ivrea –Viverone 20,1 1-jul Viverone – Santhia 16,7 2-jul Santhia – Vercelli 26,7 3-jul Vercelli – Robbio 19 4-jul Robbio – Montara 15 5-jul Montara – Tromello 20,7 6-jul Tromello – Gropello Cairoli 25,5 7-jul Gropello Cairoli - Pavia 25,5 8-jul Pavia – Santa Christina e Bissone 28 9-jul Santa Christina - Orio Litta 16 10-jul Orio Litta - Piacenza 25 11-jul Piacenza – Fiorenzuola d’Arda 31,6 12-jul Fiorenzuola d’Arda - Fidenza 22,3 13-jul Fidenza - Medessano 25 14-jul Medessano - Cassio 29 15-jul Cassio - Passo delle Cisa 19,2 16-jul Passo delle Cisa - Pontremoli 19,3 17-jul Pontremoli - Aulla 32,3 18-jul Aulla - Sarzana 17,4 19-jul Sarzana - Massa 28,6 20-jul Massa - Camaiore 25,9 21-jul Carmaiore - Lucca 23,8 22-jul Lucca - Altopascio 18,5 23-jul Altopascio - San Miniato 29 24-jul San Miniato -Gambassi Terme 23,9 25-jul Gambassi Terme - San Gimignano 13,4 26-jul San Gimignano -Monteriggioni 30,9 27-jul Monteriggioni - Siena 20,6 28-jul Sienna - Ponte d'Arbia 25,7 29-jul Ponte d'Arbia - San Quirico 26,2 30-jul San Quirico - Radicofani 32,2 31-jul Radicofani - Acquapedente 23,9 1-aug Acquapendente -Bolsena 22,1 2-aug Bolsena - Montefiascone 17,7 3-aug Montefiascone - Viterbo 17,8 4-aug Viterbo -Vetralla 16,9 5-aug Vetramma -Sutri 23,6 6-aug Sutri - Campagnano di Roma 23,8 7-aug Campagnano di Roma - La Storta 22,4 8-aug La Storta - Roma 17,2


    De wereld rond !!!
    29-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.29/09/2021 : Montelibretti – Monterondo : Op weg naar de stad

    Het was mij deze morgen wel duidelijk dat ik het grote Italië  had verlaten voor het drukkere Italië. In de kamer waar ik sliep waren de ramen niet geïsoleerd nog van enkel glas waardoor het net leek of ik op straat sliep. Veel lawaai van het verkeer en passanten hielden mij uit mijn slaap. Om 6 u werd ik wakker en was blij dat het al zo laat was zodat ik in de morgen toch nog 2 uur extra heb geslapen. Dus maar opstaan en een koffie zetten tijdens mijn voorbereidingswerken. Om 7u  kon ik gaan ontbijten en dat heeft de slechte nacht doen vergeten. Ik denk dat de gastvrouw zich daar ook bewust van was want dit was bijna een Belgisch buffet. Heel lekker en gevarieerd maar na een maand stappen in Italië  met alle varianten op “ Collazione” eet ik s'morgens  niet zoveel en is het ook een gewoonte geworden. Ik proef toch van alle lekkers op de tafel en kan dan goed voorzien vertrekken. Tussen de bussen en auto’s door vind ik de straat die mij uit de chaos bevrijd. Montelibretti is zo’n Belgisch dorpje die uitgegroeid is en niet aan de verkeerstroom kan wennen, spijtig want ooit moet het ook een lief stadje zijn geweest. Blij dat ik op rustige wegen kan wandelen met hun rust en wijdheid geniet ik van het landschap dat weer veranderd. Daar de gronden minder hellend zijn en minder rotsachtig neemt de landbouw het over en worden vruchtbare akkers ingezaaid met granen of worden er diverse teelten op gewonnen. Ook boomgaarden voor vruchten als perziken nemen de plaats in van olijven. Ik wandel over glooiende wegen die mij naar Rome leiden. Hier kan ik met moeite mijn fototoestel bovenhalen want zoveel speciaals is er niet te bekennen. Een oude toren staat op mijn route aangevinkt als fotogeniek en het landschap natuurlijk. Geen dorpen onderweg en dus geen koffie maar wel een picknick plaats waar ik rustig wat fruit kan eten. Mijn etappe is niet zo lang en de weg gemakkelijk zodat ik snel de stad nader en dat zie je ook aan het zwerfvuil. In Italië halen ze elke dag afval op van s'morgensvroeg en elke dag, zelfs op zondag, ander afval zodat zoveel mogelijk kan gerecycleerd worden en toch rijden de mensen rond om het weg te gooien. De natuur verandert snel in een stort en het verkeer wordt ook weer drukker. Ik ben blij als ik de stad binnen wandel en het verkeer vertraagt. Ik vind gemakkelijk de weg naar mijn slaapplaats en kan zoals afgesproken met de vrijwillige gastvrouw inchecken rond 11u30. Ze had mij telefonisch gevraagd of ik s'avonds zou aanschuiven aan het avondmaal, waar ik positief op had geantwoord, en dus was ze alles aan het voorbereiden voor mij alleen want ik ben de enige gast vanavond. Zij maakt alles klaar, geeft de “speciale” stempel, duid alles aan, ontvangt de donativo (je betaald wat je wilt naar best vermogen) en vertrekt terug naar Rome! Ik vraag of ik niet deze middag kan eten en deel de portie in 2 delen. Eentje voor deze middag en de rest morgen want ze heeft nog geen boekingen voor morgen en dan komt ze niet. Allemaal goed! Ik vraag haar ook of ze geen adressen in Rome kent waar ik kan overnachten en ze helpt zoveel ze kan. Ik ga rusten om nadien goed voorbereid boodschappen te gaan doen en een ijsje te eten want hier is er concurrentie en dat loont voor de klant. Bij valavond ga ik de deur uit om nog wat de sfeer op te snuiven van deze stad en zijn inwoners en ik heb geluk in het oude stadsdeel te verblijven want  het is hier blijkbaar de ‘date’ omgeving. Vele komen hier opgetipt naartoe voor hun date en je kan je daar wel iets italiaans bij voorstellen. Bij 30 ° lopen ze hier dan met jeans, hoge laarzen en mooie jas rond terwijl ik het liefst in zwembroek zou willen in een windje zitten om af te koelen. Denk daar nog pizza en aperitivo bij en de sfeer is goed en rustig, zalig om te gaan slapen.       

    Bijlagen:
    IMG_0877.JPG (5.9 MB)   
    IMG_0907.JPG (5.5 MB)   
    IMG_0912.JPG (5.2 MB)   
    IMG_0918.JPG (5.4 MB)   

    29-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    28-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.28/09/2021 : Farfa – Montelibretti : Was ik vandaag in Puglia ?

    De zusters waren op tijd met hun ontbijt alhoewel ik alleen was op dit vroege uur, 7 u. Ik kreeg als attractie het voorbij komen van alle zusters, maar met tussentijden, op weg naar  hun kapel. Allemaal goedlachs en mij een goede Cammino  wensend. Ik kon de weg op of beter de heuvel want vanaf dat ik de deur toetrok mocht ik een boswegje opstappen dat klimmend naar het eerste dorp, Fara in Sabina, liep. Sabina(land) wijst naar het deel van Lazio waar ik nu wandel en die ook een herkennigslabel is voor hun olijfolie en andere streekgebonden producten. Niet heel steil maar na 10 minuten is het al zweten geblazen en dat voor bijna een uur. Weeral loont het de moeite deze wegen te bewandelen alleen al voor het panorama. GPX toont de weg en zo kom ik in de eerste stad boven op de heuvel. Het moet destijds een rijke nederzetting geweest zijn als ik naar de gebouwen kijk maar zoals in vele steden weinig leven. Hier een vergezicht over twee valleien, de ene waar ik vandaan kom nog heel heuvelachtig, de andere richting Rome al weeral  wat vlakker. Het landschap verandert ook totaal. Gisteren was ik nog deels in Umbrie/ Abruzzen met hun hogere heuvels met bossen en landbouw in de valleien en nu bevind ik mij in Puglia. Net een droom! De bossen van beuken of eiken hebben plaats gemaakt voor bossen, wouden van olijfbomen, zo ver men kan zien. Een andere tint groen en ook meer wegenis om al die percelen te bewerken en  bereiken. Mooi. De weg is hier ook weinig aangegeven en zelfs met Mr Smartphone  kan je nog van je pad verdwalen, dus opletten want alle olijfbomen hebben hetzelfde blad en vruchten. Als ik een keer controleer of ik juist loop merk ik dat ik toch een afslag , tractorsporen tussen 2 rijen bomen, ben voorbijgelopen. Ik tracht de weg terug te vinden door de olijfgaard in te lopen maar het helpt niet. Het deel tussen weg en boomgaard is ondoordringbaar en nog tamelijk  breed ook. Dus een deel terugkeren. Alle grond dat ze kunnen beplanten hebben ze ook gedaan, de rest dat te steil is laten ze aan de natuur over en wordt dan ook wild met bramen en struiken. Al ik het volgend dorp binnenloop kan ik naar de bar voor de pauze en merk ik op mijn route dat deze naar een bepaald punt gaat en terug komt. Meestal is dat voor een monument of gebouw die gezien moet worden maar hier in Canneto Sabino is het voor de grootste olijfboom van Europa. Te zien op internet want ik ben er niet naartoe gelopen. Ik wandel verder door het olijfwoud als ik plots een stem hoor die mij roept en mij wijst dat ik verkeerd loop. Ik moest het pad verlaten om mij tussen de bomen een weg te zoeken, zonder aanwijzingen want die zijn er niet. Zonder Mr … niet te vinden. Ik denk dat die man elke dag zijn ronde doet om verdwaalde geesten terug op het juiste pad te zetten. Ik had geluk in ieder geval. En zo geraak ik aan de voet van de stad waar ik ga overnachten. Een klimmetje en ik ben in het oude gedeelte met de resten van de oude burcht en verdedigingsmuur.  Montelibretti is echt op een kam gebouwd met 1 langgerechte straat waar het leven zich afspeelt en die naar het nieuwere gedeelte gaat. Het is dus niet moeilijk om het adres te vinden. Gemakkelijk ook om te gaan eten of boodschappen te doen maar wel druk omdat al het verkeer er langs moet maar ook de bewegingen naar scholen toe. Ik begin de rust en stilte al te missen en het lichte vogelen gesjirp. Van hieruit nog 51 km tot Rome. 

    Bijlagen:
    IMG_0859.JPG (7.3 MB)   
    IMG_0863.JPG (7.1 MB)   
    IMG_0876.JPG (4.6 MB)   
    IMG_0902.JPG (7.1 MB)   

    28-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    27-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.27/09/2021 : Selci – Farfa : Op weg naar een Abbazia

    Ik was eerst nog eens gaan foto’s nemen met de verlichting aan wat een andere sfeer gaf aan de omgeving rondom het restaurant. De vrouwen in de keuken die pizza’s  bakten in hun speciale oven maakte het beeld nog mooier. Alles lijkt hier authentieker maar er wordt ook hard gewerkt. Mijn mooie kamer lag achter de keuken en dus kon ik gemakkelijker een glimp opvangen van de werkzaamheden zonder de mensen te storen. Ze hadden mij gevraagd om welk uur ik wou ontbijten en ik had voorgesteld 6u30 om toch op een redelijk uur te kunnen vertrekken.  Heerlijk geslapen met het geluid van de krekels uit de omgeving en de lichtjes van de woning ver in het dal. Om 6u30 ging ik kijken of ik al kon ontbijten en zoals ik wat verwacht had was het huis voor mij alleen. Lang heeft het niet geduurd voor ik beweging hoorde in mijn omgeving en kon ik mij aanmelden. De eigenaar was wakker en het ontbijt stond klaar. Zoals het verwacht, kon ik hier een cappuccino bestellen maar het formaat was spectaculair. Ik wist niet dat het mogelijk was zo’n grote cappuccino te krijgen en natuurlijk toverde dat een glimlach op ons beide gezicht dat hij maar al te gretig vereeuwigde met zijn smartphone. Heel lekker en groot genoeg om geen tweede te moeten bijvragen. Na nog wat uitleg over de route, de stempel en obligate foto’s voor zijn plakboek kon ik vertrekken. Ook hieraan kan je zien waar het hart voor slaat! Zijn uitleg klopte als een bus en via toch wat drukkere wegen bereikte ik mijn eerste stadje Poggio Mirteto. De stadjes liggen nog steeds op heuvels, leuk voor foto's,  maar zijn al veel gemakkelijker te bereiken. Het is 9u30 en ik kan al een pauze gebruiken, de wegen van de voorgaande dagen samen met het mindere slapen beginnen hun tol te eisen. Een veel drukkere stad en ik nader natuurlijk Rome. Ik volg mijn weg en ben snel aangekomen op mijn eindbestemming de Abbazia van Farfa. Een benediktijnenklooster waar er al een tijdje geen paters meer zijn. Naast het oude klooster hebben de zusters Brigitten hun onderkomen en daar kan ik terecht voor de nacht. Daar ik op tijd ben kan ik nog mijn was doen voor ik ga eten om 13 u in het klooster. Het is bij de zusters een vakantiebestemming en alles is erop ingericht, klaar en netjes. Het eten is lekker en verzorgt en voldoende. De zusters zorgen ervoor dat alles blinkt en dat doen ze met een glimlach zodoende oor je hier een opgewekte stemming bijna zoals op een feestje. Na de siësta ga ik wat foto’s nemen in de twee steegjes dat het dorpje rijk is. Al de winkels zijn gesloten want zoveel bezoekers komen er niet meer zo laat op het seizoen en al zeker niet in de week. Juist een antiquair/houtbewerker en een stoffenwinkel zijn actief samen met de bar/trattoria die obligaat open blijft om de hongerige en dorstige te laven. Verder de kerk bezoeken en proberen wat mooie kiekjes te schieten in de valavond maar met de nieuwe lampen(led) in oude armaturen valt dat dik tegen. Die lampen geven heel wat meer licht dan die oude, sfeervolle oranje lampen. Niets aan te doen maar overal in Italië is de omzwaai ver ingezet en hebben vele historische plaatsen een andere mate uitschijning s'avonds, spijtig.       

    Bijlagen:
    IMG_0796.JPG (4.7 MB)   
    IMG_0816.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0823.JPG (6.2 MB)   
    IMG_0836.JPG (6.2 MB)   

    27-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    26-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.26/09/2021 : Calvi dell'Umbria – Selci: Vandaag alleen eiken

    Daar ik gisteren de laatste grote heuvel overgestoken ben zie het landschap er nog wel golvend uit maar niet meer rotsachtig en steil. Na mijn snel ontbijt ben ik weg de GPX in de hand. Zo’n stad verlaten met al zijn steegje is dikwijls een gok maar met de GPX verminder je een aantal percenten van verkeerd lopen. 1000 trapjes van de via Roma lager kom ik op een gewone weg die ik een ganse tijd ga volgen. De weg voor mij alleen, zondag en vroeg, en tamelijk vlak zodat ik beelden van mijn reis kan ophalen en verfrissen. Hier geen merktekens meer en dus loop ik met mijn smartphone als handschoen. Mijn leidraad in het mooie Italië is het rode lijntje op mijn scherm. Ik zou niet weten hoe ik hier anders mijn weg zou  moeten vinden, met steeds op een kaart te kijken en veel verkeerd lopen. Waarom ik als titel “alleen eiken “ schreef is het feit dat het me opgevallen is, vorige dagen al en nu nog meer, dat langs de weg alleenstaande eiken staan, in de meest grillige vormen maar groot en heel oud. Men zou hier de weg verleggen om geen schade aan te brengen aan zo’n boom. Ik denk dat het een diepe genegenheid is naar die bomen dat men ze hun leven laat leiden. Als je er begint naar te kijken kom je ze veel langs de wegen tegen maar ook op belangrijke plaatsen. Al mijmerend over de eik en het landschap bewonderend die golft en aan Toscane doet denken verlaat ik Umbrie met zijn hoge heuvels en loop Lazio in, de provincie van de stad Rome. Heel aangenaam lopen dikwijls op een kam met panorama’s links en rechts en het is alleen als ik van de ene hoofdweg naar de andere moet via binnenweg/vallei dat ik asfalt verlaat voor kiezelweg en de weg duikt naar het beekje in de vallei en natuurlijk terug uitklimmen. Even doorstappen en het hindernisje is genomen. Er is er maar één  te kruisen maar zonder Mr Smartphone had ik de weg niet gevonden. Geen aanwijzingen en ik moest ook de weg verlaten en achter beplanting gaan loeren om een ander boswegje te vinden, gewoon de rode lijn volgen van de GPX en de voeten plaatsen, geen weg maar pad die een beek kruist en langsheen akkers. Heel mooi om er te wandelen als je de weg vindt. Na 3 uur stappen wijst GPX dat ik op een knooppunt nader van verschillende wegen en dat is dan ook het knooppunt van allerlei handelszaken voor de omgeving met een drukte van je welste. Geen dorpsplaats maar een parking in het midden van al die wegen maar waar ook een bar is voor de koffiepauze. Het is bijna vechten voor een cappucino en cornetto, maar aangenaam op zijn zondags. Van hier is het niet ver meer lopen naar de stad waar ik overnacht. Ik bereik het oude centrum juist wanneer de mis uit is en haast mij naar de kerk om mijn stempel te halen bij de pastoor. In de kerk is een plezante drukte van de mensen die de pastoor helpen bij zijn vieringen. Dan mijn weg zoeken naar de B&B , La Vecchia Quercia ( de oude eik), maar dat verloopt zo maar niet want mijn aandacht wordt getrokken naar verschillende muurschilderingen. Hoe een klein stadje groot kan zijn!!! Ik bereik mijn rustplaats op tijd voor de golf restaurantbezoekers het domein overnemen. Ook hier sta ik te kijken hoe in een klein gehucht een restaurant kan leven maar je voelt zo het hart kloppen van de eigenaar. En dat alleen niet voor zijn zaak maar ook voor de pelgrims die er onderdak zoeken. Hij heeft het zelf klaar gespeeld in verschillende publicaties  of boeken te prijken. Ik kan eten voor de golf aankomt en kan gaan rusten met een mooie natuurlijke schilderij voor mij.  Deze namiddag rusten en dankzij internet ook even naar België wippen voor het wereldkampioenschap wielrennen. De cirkel van de eik is rond voor deze etappe. Het was een mooie weg vandaag met een grote wijsheid, doet iets met dat hart.

    Bijlagen:
    IMG_0764.JPG (4.9 MB)   
    IMG_0780.JPG (4.3 MB)   
    IMG_0785.JPG (7.6 MB)   
    IMG_0792.JPG (5.6 MB)   

    26-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    24-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.24/09/2021 : Een paar foto's die mij gelukkig maken
    Hierbij enkele foto's 

    Bijlagen:
    IMG_0609.JPG (5.4 MB)   
    IMG_0622.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0645.JPG (4.7 MB)   
    IMG_0650.JPG (7 MB)   

    24-09-2021, 15:11 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.24/09/2021 : Stroncone – Terni : Heen en terug

    Voor ik naar Stroncone stapte wist ik niet dat het maar een paar kilometers van Terni verwijderd was, beter nog, je kunt het zien liggen vanop de Belvedere. Dus had ik geplant er naartoe te gaan en even rond te lopen op mijn tweede rustdag. Ik was er verleden jaar gewoon doorgelopen in het begin van een etappe en zou nu wat rond slenteren. 4 km zag ik nog zitten om deze te voet te overbruggen en dus vertrok ik na het ontbijt naar de grote stad toe. Onderweg zag ik bij 2 handelaars ‘ Oggi Porchetta' op de vitrine aangekondigd staan en dat doet mijn smaakpapillen tintelen. Verder loop ik voorbij een huis en de geur doet mij halt houden, het is verdorie een bakker, dus ik nieuwsgierig zoals gewoonlijk stap  binnen en aanschouw alle lekkernijen. Vandaag verjaardag, dus daar mag een zoetje bij de cappucino. Als ik aan de poort van de stad aankom word ik gelokt door een winkel dat wijn uit Orvieto verkoopt en dan  stap ik daar binnen om prijzen te vergelijken maar koop er niets. Ik zet mijn weg verder en mijn eerste baken is de Basiliek van St Valentijn. Ja hij wordt gevierd op 14 februari maar hier is zijn praalgraf in Terni, stad van de liefde. Ik ben vroeg en het is er stil en mijn bezoek is kort. Ik loop de stad in en heb maar 1 doel zijnde dat kerkje terug vinden waar ik verleden jaar het beeld van de kindje Jezus van Praag kon bewonderen. Ik had in gedachten dat het beeld in de St Franscicuskerk stond en ik stap door het centrum op zoek naar die plaats . Terni is een levendige stad met winkelstraat en vele oudere gebouwen en pleinen met terrassen om een koffie te drinken of te ‘aperitivo’. Snel heb ik de kerk gevonden maar ik ben mis, geen beeld te bekennen. Ik zoek de straat naar beelden uit mijn geheugen en erken dan plaatsen zodat ik mijn traject van verleden jaar kan lopen die mij bij de kerk zal brengen. De St Christoffelkerk, en ja ik heb mijn doel bereikt. Even ’dank u’ zeggen voor het mooie leven dat ik mag leven en stilstaan bij al het goede dat ons overkomt. Als ik buiten stap en wat ronddool besef ik ,dat ik het liefst deze middag zou eten in de B&B, gewoon wat brood met sla en porchetta met een glas witte wijn met als dessert een toetje. Als ik nu start kan ik al die ingrediënten oppikken onderweg en rond 1u rustig eten. Een strak plan als je weet dat alles sluit voor de siësta, en dus stap ik door om mijn plan rond te krijgen. Het lukt mij en ik geniet van mijn maaltijd en kan dan ook nog rusten want morgen is het weer stap dag, nu kan Rome alleen maar dichterbij komen ! 

    Bijlagen:
    IMG_0670.JPG (4.7 MB)   
    IMG_0681.JPG (7.1 MB)   
    IMG_0685.JPG (4.7 MB)   
    IMG_0692.JPG (6.6 MB)   

    24-09-2021, 15:04 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    23-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.23/09/2021 : Stroncone :Rustdag
    C
    Gisteren was het een lang verhaal, vandaag zal het veel korter zijn. Ik was gisteren heel gelukkig aangekomen te zijn voor het donker werd en ben heel goed opgevangen. Als de eigenares mij vroeg wat ik als avondeten ging nuttigen vertelde ik dat ik blij ging zijn met brood, wat kaas en salumi en een glas wijn. Daar ik niet ver van een winkel, was wou ik mij ging omkleden snel nog een fles witte wijn gaan halen maar zij bood mij een koffie aan en een fles witte wijn. Met een grote dank u heb ik de fles in het vriesgedeelte van de frigo gelegd en wat later, na mijn douche en even op adem komen was de wijn al wat koeler. Dan smaakt het eerste glas geweldig als je ervan nipt. Het verschil kon niet groter zijn tussen de herberg (Bethelem) en de gastvrouw in Stroncone. Beide hebben ze hun best gedaan maar de wijn was zoeter in de B&B zonder ernaar gevraagd te hebben. De nacht heeft rust gebracht en het ontbijt was uitgebreid en lekker met variatie en zelfs charcuterie op de plank. Ik heb eerst mijn blog bijgewerkt en ben dan Stroncone gaan verkennen. Blijkbaar had ik gisteren bij het binnenwandelen van de stad al het levendigste deel van de stad gezien met zijn Belvedere, uitzichtpunt, en bars. In het omhoog stappen om aan het oude deel te geraken sta ik dikwijls te kijken hoe de mensen vroeger, met beperkte middelen, zoiets groots konden bouwen. Waar ik nog van sta kijken is hou al de nutsnutsvoorzieningen er zijn gekomen, functioneren en de stad leefbaar houden. Vooral de riolering doet mijn wenkbrauwen fronsen. Die aanbrengen in die nauwe steegjes en laten functioneren moet een huzarenstukje zijn geweest, een kunst op zich. Zouden die oude stenen kunnen spreken dan zouden onze oren fluiten. Het gemeentehuis, op de flank van de heuvel tel 4 verdiepingen en om dit te late functioneren hebben ze in de rots een lift gebouwd. Ook dat moet een enorm werk geweest zijn. Maar het werkt en maakt een bezoek aan de oude stad, Borgo, gemakkelijker. Je bent ook sneller rond en geniet sneller van een koffie met uitzicht. De winkel verkoopt wat sla, tomaten en eieren en we kunnen overleven en vooral rusten en genieten. De namiddag spendeer ik aan overnachtingsplaatsen te zoeken voor de volgende dagen en foto’s op mijn blog krijgen. Het mierenwerkje gaat verder maar met succes. 

    Bijlagen:
    IMG_0651.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0655.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0657.JPG (6.6 MB)   
    IMG_0663.JPG (5.5 MB)   

    23-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    22-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.22/09/2021 : Rieti-Stroncone : Het verhaal van Bethelem

    Het is vandaag het verhaal van de te veel afgelegde kilometers. Nochtans had ik in mijn achterhoofd alles geplant zoals anders maar dan komt het duiveltje uit de hoek. Bij het vertrek van de B&B had ik al niet op mijn GPX gekeken en loop de straat op ipv af zoals de route aangeeft. 200 m ! Ik had mij voorgenomen een andere weg te nemen wat mij een 500 m zou opleveren en ik volg toch de aanwijzingen. Maar dat is in feite niets en ik loop naar mijn eerste halte de Santuario Fonte   Colombo, hier in een grot schreef Franciscus de regel van zijn/de orde van Minderbroeders. Dus een plaats om even stil te staan. Ik kom daar toe na een stevige klim, nat in zweet en de 3 paters zijn de eucharistie aan het vieren. Ik stap even binnen en luister naar het evangelie maar beslis verder te stappen want ik krijg het kou en zou te lang moeten wachten, plus de weg is nog ver en ik zou graag op de middag Greccio bereiken om te eten. Door bossen met oude eiken mag ik de heuvel weer afdalen naar het dal. Gelukkig kan ik daar even rusten bij de cappucino. Als ik daar weer doorstap merk ik na 200 m dat ik mijn wandelstok vergeten ben. Weer 400 m te veel ! Ik begin ermee te lachen en vraag me af waar het volgende omwegje zal zijn. Ik let nu nog meer naar de bakens en controleer nog meer Mr Smartphone , mijn veilige haven. Het is dal in- en uitklimmen maar de wegen lonen de moeite en de vergezichten nog meer. Wel steeds hetzelfde vergezicht want sinds maandag loop ik rond een open vlakte en herken ik de plaatsen waar ik ben geweest. Maar dat is deze route die al de belangrijke plaatsen met een Franscicus historie met elkaar verbindt. In steden zoals Contigliano is er geen link maar de stad verrijst boven op een heuvel en is indrukwekkend, zo veel dat ik even van mijn route afwijk om de kerk te bezoeken, maar die is chiuso. Even lachen en 100m trappen op en af bijrekenen!  Ik ben snel uit de stad en moet nu juist nog klimmen naar Greccio en zijn Santuario. Best een pittige klim om de stad te bereiken langs een oude Abbazia. Onderweg kom ik langs een bestelwagen en de verkoper staat te praten met een inwoner. Ik merk dat het een bakker is en kan er een brood kopen. Als ik in Greccio aankom zie ik vele mensen de straat oplopen om hun dagelijks brood te kopen. De klanten kennen de uren van de rondrijdende bakker. De stad waar de eerste kerststal (Levende) is ontstaan kan op dat feit pronkt, maar verder als de oude dorpskern is er niets te beleven. Wel hebben ze een internationaal museum van de kerststal, een paar duurdere restaurants en een piepklein farmacie. Dit vind je bijna in ieder dorp samen met een kerk en een fontein/waterkraan. Dus een paar foto’s maken van de opgekuiste stad met zijn  vele fresco’s en nog een half uur stappen naar het Santuario waar ik gereserveerd heb om te slapen. Aan het Santuario is het zoeken waar ik moet aankloppen en als ik geen ingang zie druk ik maar op een bel. Geen reactie en dus zet ik mij in de schaduw en wacht. Plots verschijnt er een pater en de  redding lijkt nabij maar niets is minder waar. Blijkbaar is er iets fout gelopen of verkeerd begrepen en er is geen plaats in de herberg. Waar hebben we dat nog eens gehoord of gelezen! Was het niet in Bethelem dat Jozef van armoede en zonder onderkomen naar een stal trok waar het Kind Jezus werd geboren. Wel zijn er een paar grote verschillen, mijn ezel staat thuis in de wei, mijn vrouw is niet mee en ik vooraf gebeld om te kunnen overnachten, een luxe dat we hebben en dat 2000 jaar geleden niet bestond.Ze kunnen mij niet helpen en de pater draait zich op zijn hielen en loopt weg. Gelukkig krijg ik een schouder op te huilen want op dat moment komen de 2 belgische pelgrims, Erik en Peter, toe  die ik ontmoet heb in Piediluco aan. Zij hadden 2 dagen geleden al gebeld maar alles was volzet en kwamen even op bezoek, alsook hun stempel halen. Na wat praten bel ik een B&B en stap verder naar Stroncone, mijn volgende etappe. Plus 15 km! Het eerste deel gaat steil het bos in over een smal pad die geleidelijk verbreed naar een aangelegd pad. Het is 45 min klimmen voor ik boven de vlakte en Greccio aankom en een mooi beeld heb van de voorbije 4 dagen. Hier neem ik afscheid van die enorme vlakte waar ik meerdere dagen heb verbleven en die mij mooie plaatsen heeft doen ontdekken. Vanaf hier gaat de weg dalend langs grote open picknick velden. De weg leid me naar Strocone groot deels over asfalt maar dikwijls langs geërodeerde wegen met losliggende stenen. Mijn lievelingswegen! Nu de vermoeidheid toeneemt moet ik dubbel zo goed uitkijken dat ik niet val. Heel mooie wandeling maar ik ben blij als ik de stad zie liggen. Waar ik me grote vragen bij stel is hoe ze de afstanden berekenen/ meten. Aan 200m afwaarts stap ik bijna 5 min. Terwijl volgens mij berekeningen ik om de 12 minuten 1 kilometer afleg. We zullen het nooit weten maar al bij al geeft mijn stappenteller 44 km aan, min 10 % van de hellingen kom ik uit op 40 km, voor mij een nieuw record! Ik heb geluk dat de mevrouw mij komt oppikken want ik ben dood. Ik ben erg blij dat ik het kon, aangekomen ben en nu kan rusten op een goede plaats. 3 nachten blijf ik in Stroncone, 4 km van Terni. Wat ik ook nog moet meegeven is dat als ik Rieti binnenstapte de wijzertjes mij op ongeveer 100 km van Rome aangaven en dat ik nu op 129 km van Rome bevind. Ik kwam onderweg ook nog een Italiaanse pelgrimster tegen in Greccio die dezelfde redenering had als ik ‘We vinden ons soms een beetje gek maar we doen het zo graag’. Na mijn douche  ben ik opgefrist en kan ik genieten van mijn avondmaal maar kan ik mijn benen niet stil houden, tijd om te gaan slapen. Twee etappes op 1 dag maar met een goed nest om 2 dagen te verblijven .
      

    Bijlagen:
    IMG_0619.JPG (8 MB)   
    IMG_0643.JPG (6 MB)   
    IMG_0644.JPG (5.5 MB)   
    IMG_0647.JPG (8 MB)   

    22-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    21-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.21/09/2021 : Poggio Bustone – Rieti : Wat foto's
    Wat foto's  supplementair

    Bijlagen:
    IMG_0554.JPG (8 MB)   
    IMG_0566.JPG (5.6 MB)   
    IMG_0574.JPG (4.2 MB)   
    IMG_0581.JPG (5.7 MB)   

    21-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.21/09/2021 : Poggio Bustone – Rieti : Wandelen van Santuario naar Santuario

    Om iets voor 6 u schiet ik wakker van een woelige nacht. Ik verschiet het uur maar  zou een paar minuten later nog harder verschoten zijn van de klokkentoren die sinds gisterenavond de avondklok gerespecteerd heeft. Al heb ik mij voorgenomen later te vertrekken wil ik toch op tijd de deur uit. Dan maar niet lezen en zien dat ik om 7 uur de deur dicht trek en op stap ga. Eerst wat trappen dalen voor ik het stadje kan verlaten en rechtstreeks in de natuur terecht kom en de weg volg naar het eerste stadje. Mooi en zoals steeds rustig, de weg is goed aangegeven en nu staat er op de panelen ook de afstand tot Rome bij vermeld. Vandaag nog 115 km, wel via de uitgestippelde route, want via de gewone weg zal dat misschien maar 80 km zijn. De juk die ik enkele dagen geleden afgezet heb maakt mij een pak lichter en ik geniet van het wandelen zonder tijdsdruk of iets anders. Net een wandeling in het bos waar ik en deuntje fluit. In Cantalice is het de enige plaats op mijn etappe van vandaag waar ik de kans op een bar heb en die kans laat ik niet voorbij gaan al is het nog vroeg. Nodig is het ook want de pijltjes sturen mij de oude stad in waar de weg langs de basiliek van San Felice gaat. Als ik enkele woorden wissel met een bewoner blijk dat de man 8 jaar in Antwerpen heeft gewerkt en nadien ook in Engeland. Hij herinnerde zich Antwerpen als een mooie stad aan de Schelde. Maar mijn rit moet door en zo sta ik iets later stil bij een herdenkingsplaats waar in 1955 een SABENA vliegtuig bij het dalen naar Rome op een berg is verongelukt. Niet speciaal voor het vliegtuigongeluk is hier een herdenkingsplaats gebouwd maar wel voor één van de passagiers die een miss Italië was en filmactrice Marcella Mariani.  Dit is geen santuario maar vandaag zal ik er 3 zien. Eerst die van Poggio Bustone ter ere aan St Franscicus, vervolgens stap ik de Santuario St Felice all'Acqua voorbij die ontstaan is waar St Felice water heeft doen bronnen. De volgende stop is aan de Santuario della Foresta waar er een legende is ivm druiven en St Franscicus. Een van de heiligdommen dat de heilige zelf heeft gecreëerd. Toen geen heiligdom maar door de mens later zo uitvergroot. Zeer mooi gelegen en onderhouden met een wijngaard en grote groentetuin die door een communoteit wordt onderhouden. Ik word wat rondgeleid in het oude klooster en nadien gaat de poort dicht. Ik ben nu maar 4 km van mijn einddoel Rieti die in het leven van Franscicus dikwijls ter sprake komt omdat hier ook de Paus verbleef en waar de Heilige naartoe ging om zijn oogkwaal te laten verzorgen. Gpx toont mij de weg tot de basiliek en ik kan net voor de middagpauze mijn stempel bemachtigen. Nu mijn slaapplaats zoeken en ik kan rusten. Rieti is een grote stad met mooie grote gebouwen en winkels. Zeker de moeite om te bezoeken als men in de buurt reist. Mij is de mooie kerststallen in het Ducale Papale het meest opgevallen tot nu toe daar ik er voorbij liep op zoek naar een stempel. Vandaag was het een mooie wandeling overwegend in bossen en natuur maar met wat meer asfaltering dan anders, wat natuurlijk te wijten is aan de aanvoerwegen naar de Santuario’s. Rust voor de voeten en dat mag ook eens.  

    Bijlagen:
    IMG_0552.JPG (6 MB)   
    IMG_0566.JPG (5.6 MB)   
    IMG_0571.JPG (7.4 MB)   
    IMG_0582.JPG (6.2 MB)   

    21-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    20-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.20/09/2021 : Piediluco-Poggio Bustone : Terug op de Francicuspad
    Ik had de 2 Belgische pelgrims gisteren verwittigd dat ik vroeg zou vertrekken en dus moest ik stil zijn om het gesnurk niet te storen. Gelukkig sliep ik in een andere kamer en heb ik kunnen slapen. De straten waren nog stil en dus kon ik gemakkelijk de weg op en volgen. De eerste km waren vlak daar ik de oever van het meer moest volgen langsheen allerlei clubs voor wateractiviteiten. Nu stil en  verlaten maar ik vermoed dat het nogal intens bezocht wordt aan de aangemeerde boten en zelfs tribune te zien. Ik moet maar even op een iets drukkere weg lopen en mag terug de rustige wegen bewandelen. Voor het eerst ben ik vanmorgen vertrokken met een fleece aan maar zal hem uitdoen zodra ik de weg zie klimmen naar Labro toe. In de verte een stadje zoals vele andere en dus neem ik geen foto. Als ik aan de voet ben weet ik dat het klimmen is en misschien om weinig te zien maar na een 20 min sta ik aan één van de poorten en mag ik een mooi stadje inlopen. Fris opgekuist is zo’n stadje 100 maal mooier. Spijtig is dat er weinig geleefd wordt, buiten een paar B&B en restaurants. Een bar of winkel heb ik er niet gezien maar om even te dartelen is het aangenaam en aan de kerk heb je een pleintje met mooie panorama. Aan de andere zijde kan ik geen foto nemen daar bomen het zicht ontnomen. Spijtig maar in mijn geheugen gegrift. Dan maar mijn weg verder zetten over rustige wegen die klimmen maar klauteren moet ik niet. De weg leidt me via wegje naar de boom van St Franciscus, een uit de kluiten gewassen bonsai maar dat voor de  streek een toeristische attractie is. Ik ben vroeg en in de week en kan gemakkelijk een paar foto’s  nemen, even het natuurfenomeen bewonderen en verder gaan. Ik herinner mij dat alles wat betrekking heeft op de heilige aangestipt wordt, dus ook de bonsai beuk die al heel oud moet zijn. Ik ben voor vandaag ook op het hoogste punt van de etappe gekomen en de afdaling kan beginnen. Het eerste gedeelte is zo steil met losliggende stenen dat het mij herinnert aan mijn opgave van verleden jaar. Een goede beslissing verleden jaar want met angst stappen is niet goed. Het is maar een klein deel maar gevaarlijk. Ik ben blij als het weg weer wat normaal is en ik gewoon kan stappen, wel oplettend voor losliggende stenen. Als ik Poggio Bustone nader word ik genaderd door 2 paters en 2 leken die ook op pad zijn. Altijd leuk iemand te ontmoeten en een paar woorden te wisselen. Dubbel zo leuk als het paters en pelgrims zijn. Als ik ze wegwuif kan ik het stadje binnenlopen, het is 12 u. Ik kan snel inchecken, rugzak neerzetten en naar de winkel lopen om een middagmaal te kopen want hier kan ik hier nergens eten. De namiddag verloopt rustig en ik ben de volgende Santuario  gaan bezoeken op een steenworp van het stadje, ééntje gewijd aan St Fransicus en waar een oud klooster uit die tijd nog kan bezocht worden.    

    Bijlagen:
    IMG_0502.JPG (7.6 MB)   
    IMG_0507.JPG (8 MB)   
    IMG_0510.JPG (6.4 MB)   
    IMG_0533.JPG (5.2 MB)   

    20-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    19-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.19/09/2021 : Pescara – Piediluco: Reisdag naar een bekende plaats
    Ik had mijn huiswerk goed gemaakt gisteren. Laat op de avond ben ik nog naar de winkel gegaan om eten te kopen voor vandaag, want ik reis op een zondag en dan is alles zeker dicht als ik nog wat wil kopen om te eten. Met mijn ticket van 13, 45 euro ga ik vandaag reizen van Pescara naar Marmore, een reisje dat 5 uur in beslag ga nemen als alles goed verloopt. Ik heb bij mijn eerste overstap wel één  uur wachttijd maar bij het  tweede slechts 8 min. Dus zoals voorzien trek ik om 8 u de deur dicht en ga op pad naar het station. Slechts 1 bar is open op mijn route en het is de plaats voor de colazione van de polizia. Gisterenochtend was het de colazione, ontbijtplaats, van de ambulanciers. Als je open bent kan je iets verkopen!!! Om stipt 8u40 gaat de trein op weg en ik kan wat lezen of naar het landschap kijken. Mooi en als de zon wat meer licht geeft komt het landschap nog meer tot zijn recht. Bij de eerste overstap kan ik op de terras van de station bar, dat open is, genieten van een cappuccino en een koekje. De volgende trein brengt me naar l'Aquila, dat zo zwaar getroffen is geweest door de aardbeving van 2008. Op deze trein zit ik haast alleen en de trein rijdt voorbij plaatsen waar ik gelopen heb en ook herken met mijn herinneringen als kleur. Ik kijk nauwlettend naar de informatie om te zien of we tijdig aankomen zodat ik snel kan overstappen. De trein rijdt stipt en de haast was niet nodig geweest want om van het heden, modern trein, naar de geschiedenis te gaan was slecht 1 min nodig. De laatste trein die naar Terni rijdt is een oude diesel trein die niet groot is en veel kabaal maakt. Hij is wel nodig want de sporen verderop  gaan omhoog de bergen in. Via plaatsen dat ik nog moet langs stappen stopt hij in het station van Marmore waar ik uitstap. Een lange reis maar de moeite waard om te doen, voor de prijs kan je het niet laten zo een mooi decor te kunnen ontdekken, één  brok natuur. 13u45 en nog niet gegeten, maar ik weet dichtbij een gelateria zijn en dus wordt het vandaag omgekeerde dag, eerst dessert en dan hoofdmaaltijd die langzaam ontdooit  in mijn rugzak. Een uurtje stappen langs het meer en ik ben op bestemming. Ik kan eten en rusten en de pastoor vertelde mij dat er 2 Belgische pelgrims zouden stoppen en overnachten, veel verhalen op komst ! En effectief de 2 landgenoten waren ook op wandelvakantie tussen Assissi en Rome, niet met een vast plan maar wat de dag bracht. Zij moesten nog gaan eten, douchen enz en dus ben ik maar op tijd gaan slapen want maorgen is het stapdag. 

    Bijlagen:
    IMG_0476(1).JPG (4.6 MB)   
    IMG_0478(1).JPG (4.8 MB)   
    IMG_0480(1).JPG (5.2 MB)   
    IMG_20210919_114951.jpg (4.1 MB)   

    19-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    18-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.18/09/2021 : Pecara : Dolce far nientes, het zalig niets doen
    Vandaag een rustige dag en genieten van het zalig niets doen, Dolce far Nientes, maar dat is niet zo! Ik moet niet verplaatsen en ik moet niet stappen, dat is waar maar ik moet vandaag veel regelen en tussendoor genieten. Net het  dagelijks leven. Eerst en vooral mijn blog bijwerken zodat ik bijgebeend ben voor ik naar Piediluco reis met de trein. Mijn ritje ga 5 u duren en dan moet ik nog 1u stappen rond de vijver om aan mijn slaapplaats te geraken. In de morgen een plezant werkje om de tijd te vullen voor de winkels opengaan. Een plannetje bedenken bij het ontbijt wat ik zeker moet hebben en nummers opschrijven om slaapplaatsen te contacteren. Om 8u30 slenter ik al naar de stad toe om te bezoeken en mijn boodschappen te doen. Ik ben iets te vroeg want alles is nog stil en heb ik het geluk in Pescara te zijn, een stad aan zee met een strand. De vloedlijn aflopen naar de vissershaven en de omgeving in mij opnemen. De zee is stil ,de wandelaars lopen snel voort en de eerste zonnebaders maken zich op. Nadien wandel ik een kleine Mercato binnen en nadien genieten van een koffie drinken. Ik heb ondertussen de nodige winkels aangepunt en kan mijn boodschappen doen. In al dat omhoog kijken merk ik tussen al die vakantie/woongebouwen een moderne kerk op waar ik naar op zoek ga. Twee mozaïeken trekken mijn aandacht en op één  herken ik de stichter van de Oblaten. Even thuiskomen. Ik ga naar de sacristie en roep stilletjes om aandacht. Als de priester tevoorschijn komt vertel ik hem dat mijn nonkel en vriend ook Oblaten zijn en wisselen we enkele woorden, niet veel want hij moet zich klaarmaken  voor een huwelijksceremonie, de kerk is prachtig versiert zoals in vele kerken de zaterdag in Italië. Ik vind al mijn nodige boodschappen en stap terug. s ‘Middags ga ik eten bij Mc Do, niet omdat ik dat persé wil maar omdat in de omgeving alles gesloten is tot 19 u en er een Lidl naast is zodat ik kan kijken wat ik morgen ga eten. De namiddag vul ik met wat slapen en mijn foto’s opladen op mijn blog. Een mierenwerkje, maar het lukt en er valt een juk van mijn schouders. Ik ben klaar om verder te reizen en heb wat kunnen rusten, mijn was gedaan en mij zelf wat verzorgd. Franscicus ik kom je achterna !!! 

    Bijlagen:
    IMG_0484.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0488.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0494.JPG (6 MB)   
    IMG_0495.JPG (5.4 MB)   

    18-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    17-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.17/09/2021 : Ortona : Op zoek naar de wijnfontein!!!!
    Veel vragen en weinig antwoorden en dus ben je vroeg wakker. Ik kijk nogmaals voor een oplossing om toch die wijnfontein te bezoeken en denk de oplossing gevonden te hebben in stadsbus lijn 2 van Ortona want de fontein staat in Caldari di Ortona. Een deelgemeente van de stad en dus plannen met de wijsheid dat de fontein sluit op de middag en tijdens het weekend gesloten blijft. Een geluk dat ik vroeg opsta en dus wordt het een sprintje om de trein te halen. Iets voor 8 u ben ik al terug in Ortona en kan naar de bushalte lopen voor de bus. Tickets kopen en wachten. Als je aan iemand raad vraagt dan krijg je nooit antwoord. Op de bus informatie staat dat er een bus is om 7u50 en dan nadien 10u30. Ik wacht nog even en neem dan het besluit al stappend te vertrekken en uit te kijken naar de bus en te liften. We zien wel maar het resultaat is dat ik te voet gegaan ben. Ik was al zo dicht bij dat ik toch ook dat doel wilde halen. Zoals gewoonlijk zeg ik iedereen goede dag en als er een gepensioneerde mij al lopend inhaalt wisselen we wat woorden uit. Een grote conversatie kunnen we het niet noemen maar we verstaan elkaar. Hij loopt verder en plots valt het me op dat hij is verdwenen terwijl ik had begrepen dat hij nog een paar km moest lopen. Ik kijk rondom en zie hem staan bij een koppel druivenplukkers. Ik stap er naartoe voor een foto te maken en krijg promp een paar trossen druiven cadeau. Ik wil verder stappen en de (hard)loper stapt met mij mee wat uitleg gevend over al die wijnproducenten. Ik had hem verteld dat ik de Fontana di Vino zocht en hij begreep dat ik wijn wilde kopen en ging met mij naar Martina wijnverkoopster. Als ik hem nog eens een foto laat zien van de fontein en de verkoopster mij zegt waar ik moet zijn, begrijp ik dat die man dat niet kende terwijl hij er pakweg 1 km vandaan woont. Dus trippel trappel ik op mijn doel af en dan merk je dat het aangegeven is maar in het niets verdwijnt met alle andere informatie en reclame. Ik kan de foto’s  maken en proeven en genieten want nu is de route wel definitief af. Ik kan gelukkig met de bus terug en het is net een privé dienst want hij rijdt voor mij alleen. Te begrijpen dat de dienstregeling zo flauw is als er geen passagiers zijn. Rustig gaan eten in hetzelfde restaurant als gisteren, met vandaag vis op het menu, maar met minder ambiance en dan terug met de trein naar Pescara. De strijd is gestreden en nu kan ik rusten, schrijven en plannen voor mijn volgende onderdeel van mijn reis. De laatste 10 etappes van de Fransicuspad dat ik verleden jaar onderbroken heb.  

    Bijlagen:
    IMG_0462.JPG (8 MB)   
    IMG_0464.JPG (7 MB)   
    IMG_0467.JPG (5 MB)   
    IMG_0469.JPG (6.1 MB)   

    17-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    16-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.16/09/2021 : Crecchio - Ortona : Op naar St Thomas, het eindpunt van dit pad
    Sorry, sorry, sorry dat ik geen bericht geschreven heb maar ik had maar 1 kopzorg en dat was slapen in Pescara. Vele telefoons en berichten achterlaten maar geen enkel positief antwoord, en maar wachten. Ik moest niet vroeg vertrekken en toch was mijn morgen goed gevuld met plannen maken. Om 7u15 kon ik naar één van de bars in de hoofdstraat voor mijn ontbijt. De eerste was al open maar de croissant zouden nog 1 uur op zich laten wachten want  nog in de oven. De uitbater stelde voor verschillende gebakjes te nemen van eigen makelij en dus zou het een degustatie worden. Ik kon dan toch nog om een goed uur vertrekken aan mijn laatste etappe en de wijnfontein. Nu nog meer wijnbedrijven met een komen en gaan van boeren en vrachtwagens om de goederen aan en weg te voeren. Nog een paar heuveltjes over en dan kan het alleen bergaf naar Ortona. Ik moet langs een pastabedrijf De Cecco en de eerste wijnshop daagt op. De handel uit eerste hand kan beginnen. De geur van druiven naar alcohol zal me een deel van de weg begeleiden door de wijnpersen, boeren en vertrappelde druiven op de rijweg. Stap voor stap nader ik Ortona en mijn einddoel. Ik moet door het centrum, waar de markt bezig is, naar de tombe en kathedraal van St Thomas. Ook ik ben ongelooflijk dat ik de weg heb overbrugt. Na de nodige stempels en een dikke “dank u”. Ga ik opzoek naar de organisatie en wijnfontein. Ik vraag aan meerdere personen naar het adres van Caminno di San Tommaso associatie maar moet opgeven want niet te vinden. Voor de wijnfontein is het gemakkelijker maar niet evident. Als je er naar vraagt horen ze de klokken luiden. Ik stap dan een gebouw binnen die zich bezig houdt met de Abruzzen wijnen en waar een tasting aan de gang is en een ober kan mij helpen. De fontein is echt (ongelooflijk ) maar staat op een wijndomein 6 km buiten de stad, op mijn weg. Dus ik ben simpelweg voorbijgekomen en dan nog denken dat ik aan de drank ben!! Ik stap nogmaals  de kathedraal binnen om aan de mensen hulp te vragen voor het adres van de associatie maar ik word verrast door een gitaar spelende pastoor die voor zijn reizende parochianen een mis dient rondom de tombe van St Thomas. Zwitser en in het Duits en dus kan ik de mis volgen vanop de treden die de overloop zijn naar de crypte. Een mooie mis met inderdaad het verhaal van St Thomas. Ik was net op tijd want de pastoor begon en eindigde zijn mis met zang en gitaar. Heel mooi en speciaal want nog nooit heb ik zoiets mogen meemaken. Middag , en dus moet ik gaan eten. Zoals meestal zoek ik een plaats met een menu van de dag. Als ik het restaurant binnenstap zijn de Zwitsers al aan hun aperitief bezig. Daar het een grote groep is (25 personen) zal ik even moeten wachten maar tijd heb ik. Daar ik nog steeds geen antwoorden heb ivm overnachting zoek ik verder en bestel een kamer in Pescara. De rest van de wachttijd wordt gevuld met muziekklanken uit Zwitserland begeleid door een accordeonist van dienst. Er wordt gezongen en het scheelt niet veel of er werd op de billen gekletst. De Italianen die komen eten kijken verbaasd en ik geniet. Nog nooit zo onverwacht verrast bij een mis en maaltijd. Een mooie afsluiter van mijn wandeling naar St Thomas. Ik heb het gefilmd als bewijs want anders zou ik nog meer Thomassen creëren. Voor de wijnfontein vind ik geen oplossing want het is siësta en er rijden geen bussen, taxi's zijn er niet en te voet niet doenbaar daar ik nog naar Pescara moet, B&B zoeken, enz. Ik ben nog op een goed uur in mijn B&B en heb veel vragen; schoenen kopen ,wijnfontein, boodschappen, 2 dagen organiseren. Dus zoek ik een Decathlon in de buurt en de eigenares helpt mij met het traject van de bus. Als ik vertrek heb ik geen notie waar de rit mij brengen zal maar om het verhaal kort te houden is het resultaat dat ik schoenen heb, bang ben geweest niet terug te geraken met het openbaar vervoer en dat het 20u30 is voor ik veilig en wel op de kamer ben. Eind goed al goed.

    Bijlagen:
    IMG_0413.JPG (6.5 MB)   
    IMG_0427.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0451.JPG (5 MB)   
    IMG_0456.JPG (5.2 MB)   

    16-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    15-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.15/09/2021: San Martino Sulla Marrucina - Crecchio : Over de heuveltjes van ......
    Goede morgen zegt het sigaretten automaat als ik de deur open om te vertrekken. Eindelijk eens een stem( digitaal) dat iets zegt s’morgenvroeg. Ik wel niet de meest aangenomen maar het ontlokt mij toch een vreugde kreet. Zoals ik al schreef is het dorp maar 80 m breed en dan is het maar 40 m stappen vooraleer ik via trappen de stad verlaat. Ik vraag me nu al een tijdje af of dit nu steden zijn waar ik langs loop of dorpen, ik zal dat eens controleren! Dalen zou plezanter moeten zijn dan stijgen maar na zo’n afdaling doet het heel lichaam al pijn van het remmen. Het is dan eventjes in het dal lopen om naar het volgende stadje Filleto te klimmen. Ik kan nu al bevestigen dat de nieuwe Italiaanse Cru wordt geplukt. Vooreerst zie ik al meer dan een paar velden wijndruiven, het aantal groeit gestag, maar ik hoor ook al stemmen door het gebladerte oprijzen. Ik kan de mensen moeilijk zien want de druiven worden hier als parasols gekweekt wat gemakkelijker is voor de pluk maar machinaal niet kan gebeuren en verschrikkelijk lastig moet zijn voor de armen. De tractors zijn ook zeer laag zodat ze onder de  parasols door kunnen. Ik blijf stijgen tot het volgende dorp en het is 8u als ik mijn cappuccino met heerlijke cornetto kan bestellen. Dan maar dalen en door de vallei gaan wandelen, zoals gewoonlijk in de natuur. Ik heb het gelukt stille wegen te mogen bewandelen met bos afgewisseld met druiventeelt. Het is gewoon zo dat waar en bossen/natuur is de hellingen veel textiel zijn om ranken op te planten, en nochtans proberen ze het. Ook wordt soms een deel gerooid om pijpleidingen te plaatsen wat toch soms een kaalslag teweeg brengt. Wat mij weer deed verschieten was de plotse verschijning van een hert. Het kwam tussen de wijnranken en het bos naar de weg toe maar verschoot nog meer van een mens (ik) dat het rechtsomkeer maakte en wegliep de natuur in. Ik was nog aan de het mijmeren over het voorval als ik langs een weide liep en plots 2 herten en staan. Ik stopte snel en kon een paar foto’s maken voordat ze zich omdraaide en weg huppelden. Dit maakt het wandelen zo leuk. Als ik toch wat moet klimmen en achter mij kijk herken ik toch een beetje Toscane in het landschap. De edeler huizen va Toscane ontbreken maar  de golvingen in het landschap zijn aanwezig. Als ik dan op een grotere weg terecht kom ruik ik al de wijn want zoals ik al meldde is de oogst volop bezig en rijden de kleine tractoren met volle karren af en aan. Elke kar wordt getest op suiker/alcohol gehalte voor ze kunnen lossen. Wel een groot verschil met Puglia waar vrachtwagens of opleggers bij de wegvoeren te pas kwamen. Hier allemaal kleine telers die komen leveren. Ik merk op dat de ene kwaliteit gescheiden wordt van de andere zodat er nobeler wijn kan vervaardigd worden of gewone wijn. De geur ruik je wel een tijdje en doordat er verschillende wijnpers bedrijven zijn ben je bijna zat voor je het volgende dal ik duikt, de druiven achterlatend en alleen maar natuur tot aan de voet van het kasteel van Crecchio. De stad is mijn eindpunt voor vandaag. Het is door zijn kasteel toeritischer maar nog kleiner , misschien 50 m en 650 m lang. Hier hebben de mensen de huizen wel opgekuist en zijn er 3 bars en enkele winkels maar voor toeristen maar 1 uur waard. Neem er dan nog bij dat van de 2 eetgelegenheden er 2 gesloten zijn en dan wordt het zeker een ramp. Dus haast ik mij naar het winkeltje mar ben te laat, hier begint de siesta al om 12u30. Ik heb geluk want de plaats waar ik overnacht heb ik Wi-Fi en probeer in te loggen. Zonder succes en dus bel ik de eigenaar die er niets van begrijpt en langskomt om het probleem op te lossen. Om zich te verontschuldigen brengt hij een portie risotto met zeevruchten mee met gegrilde sardientje en een toetje. Hij kan het niet oplossen, dus geen internet tot 17 u, maar ik heb wel gegeten, en lekker ook. Vanaf 16u30 ga ik al naar de winkel maar moet een tijdje wachten vooraleer hij open gaat. Bella Italia, je weet nooit of iets op tijd gebeurd maar dat maakt het wel zo fascinerend. Het is vlug avond en als ik nog eens naar het verlichtte kasteel ga kijken om 8 u zijn ook hier al de zitbanken leeg, de geuren van het avondeten stijgen op uit de kieren en overal klinkt de televisie klaar en duidelijk. Slaap wel Crecchio.

    Bijlagen:
    IMG_0361.JPG (7.2 MB)   
    IMG_0377.JPG (8 MB)   
    IMG_0385.JPG (6.4 MB)   
    IMG_0404.JPG (5.6 MB)   

    15-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    14-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.14/09/2021 : Manopello -San Martinus Sulla Marrucina : Afscheid van de bergen in Abruzzen
    Zoals het al een paar dagen gaat ben ik vroeg wakker en geniet eerst van wat lezen en mij klaarmaken zodat ik zonder stress de deur uit kan lopen. Het ontbijt stond van gisteravond al klaar en koffie zetten was vandaag met capsules. Ze hebben dat hier ook ontdekt en voor B&B is dat natuurlijk gemakkelijk. Ik moet eerst omhoog naar een ander Santuario del Volto Santo (Lijkwade van Christus )en alhoewel het pas 7u is als ik er voorbij loop zie ik al mensen binnen stappen. Vanaf daar mag ik door een ander natuurgebied in lopen en dat voor enkele uren. Weer een mooi pad dat me leidt via een Castello op een heuvel, dat ik niet bezocht heb, en een oude abdij. Rustig en mooi om te wandelen. Daar de heuvels al minder hoog en scherp zijn moet ik minder afzien om ze te overwinnen. Ik loop langs een oudere man die paardebloem blaadjes aan het plukken is voor de salade deze middag en wat verder een oudere vrouw die met haar rozenkrans naar een kapel gaat. Prachtige beelden van gewone mensen in hun dagelijks leven. Ik volg de weg door het bos die langs een beek ligt als ik boven mij twee vliegtuigen hoor voorbij vliegen. Aan het geluid te horen niet zo hoog en met een karakteristiek geluid van blusvliegtuigen. Door het bladerendek valt er niet veel te zien. Ze zijn snel terug en moeten niet zover vliegen, naar de zee, om opnieuw hun ronde te doen. Aan de tijdspanne te meten moet de brandhaard niet zover uit de buurt zijn en dus klim ik snel verder om een beter beeld te hebben. Ik ben veilig want de rookpluim stijgt toch zo'n  40 à 50 km verder op. Het is een heen en weer vliegen van de 2 vliegtuigen met hun vracht. Ondertussen loop ik door en bereik het eerste dorpje op mijn route Pretono. Ik heb geluk dat het eerste dat ik tegenkom een pompstation is met bar. Een koffie zal smaken want ik ben al 3 uur onderweg. Ik vermoed dat de Giro d'Italia hier langs gekomen is want het wegdek is nieuw geasfalteerd en daar rijden zwermen fietsers de helling op en af die een gevaar vormen voor de eenzame wandelaar. Mijn weg gaat door het oude dorp en daar is het wat zoeken naar aanwijzingen en de te volgen route met al die trappen maar een attente oudere dame helpt me vooruit. Ik moet via een oude watermolen, die ik niet gezien heb,de bedding van een beek volgen. Plots verdwijn het water kolkend in de grond en is de  beek droog. Vanaf hier neem ik afscheid van de grotere bergen van de Abruzzen waar ik 10 dagen rondgewandeld heb. Een mooie weg met veel kracht inspanningen en wondermooie natuur. Ik heb genoten en soms ook binnensmonds gevloekt dat ik zo een weg heb uitgekozen maar als ik de balans opmaak moet ik toch een 10 op 10 geven voor de weg. Nu is het heuvelachtiger en de weelderige bossen hebben plaats gemaakt voor olijfgaarden. Prachtig wandelen want hoe ze het ook klaren het blijft natuur waar ik langs loop. Het stadje San Martino Sulla Marrucina waar ik naartoe moet ligt ook in de hoogte maar in plaats van op een bergflank gebouwd op de kam van een heuvel. Het dorp is zo maar 80 meter breed en 1 km lang met slechts 1 hoofdstraat met de belangrijkste gebouwen en handelszaken. Morgen mag ik verder naar het volgende stadje op zo’n kam. Als de avond valt begint de pizzeria onder mijn kamer te werken en is het tijd om te eten. Deze middag was het niet mogelijk en alles sloot om 13u. Na vijf minuten is mijn bestelling al klaar. Op straat sluit de alimentari de luiken en de laatste mannen verlaten hun praatbank en gaan huiswaarts. De zon is ondergegaan en de stad gaat slapen.   

    Bijlagen:
    IMG_0342.JPG (5.1 MB)   
    IMG_0346.JPG (7.5 MB)   
    IMG_0347.JPG (4.3 MB)   
    IMG_0348.JPG (6.5 MB)   

    14-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    13-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.13/09/2021 : Pescosansonesco- Manopello: De heimat van mijnwerkers van Marcinelle
    Ik ben s'avonds nog de straat opgegaan om te zien hoe het kerkje verlicht was maar niets speciaal ,de deur stond of open en misschien hopen ze dat de ziel van de heilige de vlucht neemt. Verder doodstil in de straten. Dan maar genieten van het lezen en op tijd gaan slapen. Ik kon deze morgen koffie maken en dat is een pluspunt bij een boterham. Bij het vertrek kan ik mij niet inbeelden iemand op straat te zien maar ik wordt tegengesproken door een vrouw die aan een fontein haar was sta te doen, het is 6u30. Als ik een foto neem kijkt ze me kwaad aan en ik stap door. Een mooie wandeling naar een stad en dan weet ik dat ik het mooie achterlaat voor de drukte van iedere dag. Een geluk dat ik er op tijd in Torre de Passeri ben en na een cappuccino snel verder trek naar rustiger wegen. Ik moet een snelweg en spoorweg kruisen en als ik eindelijk weer bergop mag weet ik dat ik alleen verder mag. Het uitzicht wordt hier vertroebeld door de grote infrastructuur elementen maar dat is nodig om deze regio leefbaar te houden. Vanop een heuvel kan ik de snelweg zien kronkelen, pijpleidingen zien liggen en een wijnkelder met zijn torens gericht op de autosnelweg, kwestie publiciteit. Ik kan wel genieten van een prachtige voetweg die aangelegd is op en langs de pijpleidingen, die misschien de wijn vervoeren, al denk ik het niet. De dorpen snoeren zich aan elkaar en als ik op een fietsweg terecht kom hou ik de zijkant om fietsers door te laten maar dat hoef niet want ik heb niemand gezien. Deze weg stop bij een oude watermolen met al de aangelegde kanalen voor de water bevoorrading van de molen destijds. Het water is zo helder dat ik me afvraag of er geen chloor inzit.Hier wordt het wel wat zoeken naar de weg want rondom de bassins en kanalen is nu een ontspanningsruimte met pic-niczone  en spelen voorzien. Na wat zoeken en terugkeren leidt GPX mij uit deze broesse. Ik kan rustig verder wandelen op egale wegen naar mijn einddoel, Manopello. Ik wist niet wat ik moest verwachten maar blijkbaar is deze stad in Marcinelle ( België)  wel bekend. Een lief stadje met een drukkere straat en kleine steegjes die erop uit komen. Ik kan nog snel inkopen doen en kan deze middag eens een omelet eten. Na mijn rust loop ik terug naar de hoofdstraat om naar winkels op zoek te gaan maar net als elders is hier weinig te vinden alhoewel misschien al 100 maal meer als de voorgaande steden/dorpen. Wel enkele herinneringen aan de slachtoffers die gevallen zijn bij de mijnramp in Marcinelle waarvan vermoed ik er wel wat uit deze stad kwamen. In ieder geval worden ze herdacht met een Piazza Marcinelle, een via Marcinelle , een steenkoolwagen uit de mijnen en een herdenkingszaal. Ik geniet van het leven in deze kleine stad bij het eten van een gelato. Morgen gaan we verder en ik blijf hopen op internet (Wi-Fi) en winkels waar ik naar op zoek ben maar twijfel heel hard. Foto’s  kan ik niet opladen en was heel blij mijn teksten op mijn blog te krijgen.

    Bijlagen:
    IMG_0322.JPG (5.9 MB)   
    IMG_0331.JPG (5.6 MB)   
    IMG_0331.JPG (5.6 MB)   
    IMG_0331.JPG (5.6 MB)   
    IMG_0333.JPG (5.3 MB)   
    IMG_0337.JPG (4.8 MB)   
    IMG_0337.JPG (4.8 MB)   

    13-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.12/09/2021 : Capestrano - Pescosansonesco:Een moeilijke weg naar de Heilige Nunzio
    Daar ik toch niet op een ontbijt verwacht word en het zondag is ben ik vroeg uit bed gesprongen en  vertrokken. Zondag, ik moet het niet herhalen maar ik kan alleen de weg vragen aan een losopende hond. Het stadje is verdoofd, slechts de carabinieri beginnen aan hun dagtaak als ik ze voorbij loop. Ik daal de trappen af en kom voor het eerst op mijn route langs wijngaarden. Ik droom dat hier de Montepulciano d'Abruzzo rijpt. Zoals ik al schreef wees een hond mij de weg die ik moest lopen en van zodra ik juist zat keerde hij zich om en liep terug. Even gezelschap want voor vandaag verwacht ik niet veel. De etappe zou maar 16 km lang zijn maar onderweg is er niets. Dus genieten van deze weg voor zover mogelijk. De helling die ik deze morgen moet trotseren haat ik zo een beetje niet het zicht maar de verharding. Allemaal losliggende stenen waar je niet weet hoe je voetepn te zetten. In een afdaling zijn deze wegen gevaarlijk maar bergop ook, ervaar ik nu. Het is constant opletten en geconcentreerd blijven en daar het zondag is en dit een leuk weg je is om met de mountainbike af te vliegen moet ik ook voor met deze personen rekening houden. Gelukkig kom ik er geen tegen maar ik ben vroeg. Ik moet nu 500 m stijgen op zo'n 4 km dus het gaat steil. Als ik even in een bebost deel van de weg op adem kom, vliegt er voor mij, zowat 5 à 6 m, een grote roofvogel weg. Weeral verschiet ik van dit moment omdat ik even stilgestaan had en niets gehoord of gemerkt had. Wel een prachtig beeld dat ik misschien nooit meer zie. Ik ben blij en opgelucht als ik aan de top van deze helling bereik. Vandaag geen goede dag qua stappen en dan gaat het moreel ook achteruit. Dus alle moed samenrapen en de finish halen. Huppelen zit er vandaag niet in maar bang naar beneden strompelen. Het is wel een mooie weg en in dit heuvelend landschap met landerijen waan je je in Toscane, buiten dat de wijngaarden ontbreken. Ik geniet met maten en ben blij als ik Pescosansonesco binnen loop. Mijn verblijf is 2 km verder in het ‘Nuova’ deel van deze stad. Een ding sta vast en dat is dat ik deze middag mijn benen onder tafel schuif. Er is maar één restaurant in deze dorpskern en vooral gefocust op bedevaarder die naar de Heilige Nunzio komen. Een klein gehucht, weinig inwoners en een kerkje ter grootte van een kapel maar met een horde bedevaarders die komen bidden bij het doorschijnend kist van de heilige. Er is geen Wi-Fi in het restaurant en mobiel internet is ook moeilijk maar bedevaarders zijn er wel. Italië op zijn best. Dan moet ik nog vermelden dat ze in de hoofdgemeente een Santuario aan het bouwen zijn van je welste. Een klein dorp tussen de bergen waar binnenkort een massa mensen komen, het beloofd!! Het is wel goed voor de economie van de omgeving natuurlijk en die is in deze streek meer dan welkom. Soms denk ik dat het hier nog anno 1800 is maar met de voertuigen van vandaag. De rest van de dag wordt rusten en energie verzamelen om morgen verder te trekken, Ortona komt dichterbij.

    Bijlagen:
    IMG_0315.JPG (5.8 MB)   
    IMG_0319.JPG (7 MB)   
    IMG_0320.JPG (6.4 MB)   
    IMG_0321.JPG (5.2 MB)   

    13-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    11-09-2021
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.11/09/2021 : Fontecchio- Caprestano: De mooie weg naar de abdij
    Bij mijn bezoek op het dakterras had de eigenaar mij al iets van de weg getoond en dus kon ik deze morgen na mijn ontbijt vertrekken uit het stadje in de richting dat hij mij aangewezen had. Natuurlijk omhoog de natuur in maar dat hoort hier ook. Mooi om onze bol zo te bekijken in de ochtend. Om 7u30  loop ik de zon tegemoet en kan ik iets opwarmen. Als ik de col oversteek en mij omdraai om ciao te zeggen aan de vallei en hartelijke mensen, kom ik op grote open ruimten  die uitstekende jachtplaatsen zijn als de dieren komen fourageren. Ik ben dus in de andere vallei en mag dalen naar de volgende stad. Een klein stadje dat niet groot is maar wel waar ruïne van een Castello boven de stad uittorent waar het heel proper is maar geen ziel te bekennen. Het is dan maar verder dalenlangs een oud gesloten klooster naar een asfalt weg die me naar het volgende stadje loodst. Tijd voor een koffie en 10 min. rust. Dalend doorkruis ik de stad in verbouwing en beland nu op het vlakke stuk van de vallei maar wel op hoogte en waar de landbouw de bossen heeft verdrongen. Als ik achterom kijk zie ik de laatste stad en het Castello van de voorgaande stad. Wel wordt het beeld overschaduwd door de torenkranen die nodig zijn voor het herstellen van de gebouwen. Dat is nu bij  de meeste steden waar ik tegenkom het geval. Ik vraag mij af hoeveel van die kranen er zouden zijn in het centrum van de aardbeving de stad l'Aquila . De keerzijde is dat vele dorpen worden gerestaureerd maar het is een werk van lange adem en laat ons hopen dat er niet opnieuw een aardbeving komt. Ik heb nog steeds geen te  plaats overnachten en als ik iemand aan de lijn krijg zijn ze ook volzet. Ik word wel doorverwezen naar een B&B van een Belgische eigenares maar ook daar alles volzet. Het is dan maar doorlopen naar Caprestano want ik weet dat daar een klooster is van Franscicanen. De wegen dat ik loop zijn steeds heel mooi met vaak mooie landschappen maar de steden zijn klein en lijken dikwijls verlaten, maar misschien is dat mijn indruk. Steden langs iets wat drukkere wegen doen het beter maar het grootste nadeel van deze is dat bijna niet toegankelijk zijn voor voertuigen en steeds trappen moeten gelopen worden om ergens te geraken. Voor mij allemaal positieve punten qua natuur en begankelijkheid maar voor de mensen die er wonen toch een serieuze opdracht iedere dag. Nu om Caprestano te bereiken, dat mooi gelegen is, mag ik door de natuur en olijfboomgaarden laveren en genieten van de rust en omgeving. Via de weg die ik volg kom ik de stad in via het kerkhof en daar moet ik toch een foto nemen want het spreekt aan. Het klooster ligt er net naast en dus kan ik vragen of er plaatst is. Alvorens de deur te openen wordt mij de prijs van een cel gemeld door de telefoon. Koud en kil en het warme ontvangst van vorige dag mag ik vergeten want na 2 minuten wordt het onthaal afgerond nadat mijn kamer en de badkamer is getoond. Veel verschillende mensen maken onze wereld maar St Fransicus zal zich nog eens draaien in Assissi. Hopelijk krijgt niemand aan zijn tombe een verkoudheid van zijn omwentelingen. Ik heb een bed, badplaats en rust en voor de rest moet ik zorgen maar dat is een deel van de weg dat ik gekozen heb en ook daar ben ik blij dat ik het beleef want anders alles gelijk en zo is het hier nergens. Ik loop snel naar en winkel voor wat boodschappen  en doe een toertje door het centrum. Hier lopen wat toeristen en dus kan ik een gelato kopen in de plaatselijke bar. Op een rustige bank aan mijn slaapplaats geniet ik van mijn lunch, brood en toespijs met een glaasje wijn. Nu rusten en deze namiddag nog eens naar het kasteel gaan in het centrum van  het dorp en genieten van de mensen die er langs komen.

    Bijlagen:
    IMG_0290.JPG (5.9 MB)   
    IMG_0296.JPG (5.2 MB)   
    IMG_0300.JPG (4.3 MB)   
    IMG_0306.JPG (6 MB)   

    11-09-2021, 00:00 geschreven door JP60  

    Reageer (0)
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Foto

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Over mijzelf
    Ik ben Jean-Paul De Visscher
    Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
    Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
    Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome

    Archief per week
  • 08/04-14/04 2024
  • 01/04-07/04 2024
  • 04/09-10/09 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 26/06-02/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 26/09-02/10 2022
  • 19/09-25/09 2022
  • 12/09-18/09 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 07/03-13/03 2022
  • 28/02-06/03 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 13/09-19/09 2021
  • 06/09-12/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 21/09-27/09 2020
  • 14/09-20/09 2020
  • 07/09-13/09 2020
  • 31/08-06/09 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/11-06/12 1981
  • 29/11-05/12 -0001


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs