De zusters waren op tijd met hun ontbijt alhoewel ik alleen was op dit vroege uur, 7 u. Ik kreeg als attractie het voorbij komen van alle zusters, maar met tussentijden, op weg naar  hun kapel. Allemaal goedlachs en mij een goede Cammino  wensend. Ik kon de weg op of beter de heuvel want vanaf dat ik de deur toetrok mocht ik een boswegje opstappen dat klimmend naar het eerste dorp, Fara in Sabina, liep. Sabina(land) wijst naar het deel van Lazio waar ik nu wandel en die ook een herkennigslabel is voor hun olijfolie en andere streekgebonden producten. Niet heel steil maar na 10 minuten is het al zweten geblazen en dat voor bijna een uur. Weeral loont het de moeite deze wegen te bewandelen alleen al voor het panorama. GPX toont de weg en zo kom ik in de eerste stad boven op de heuvel. Het moet destijds een rijke nederzetting geweest zijn als ik naar de gebouwen kijk maar zoals in vele steden weinig leven. Hier een vergezicht over twee valleien, de ene waar ik vandaan kom nog heel heuvelachtig, de andere richting Rome al weeral  wat vlakker. Het landschap verandert ook totaal. Gisteren was ik nog deels in Umbrie/ Abruzzen met hun hogere heuvels met bossen en landbouw in de valleien en nu bevind ik mij in Puglia. Net een droom! De bossen van beuken of eiken hebben plaats gemaakt voor bossen, wouden van olijfbomen, zo ver men kan zien. Een andere tint groen en ook meer wegenis om al die percelen te bewerken en  bereiken. Mooi. De weg is hier ook weinig aangegeven en zelfs met Mr Smartphone  kan je nog van je pad verdwalen, dus opletten want alle olijfbomen hebben hetzelfde blad en vruchten. Als ik een keer controleer of ik juist loop merk ik dat ik toch een afslag , tractorsporen tussen 2 rijen bomen, ben voorbijgelopen. Ik tracht de weg terug te vinden door de olijfgaard in te lopen maar het helpt niet. Het deel tussen weg en boomgaard is ondoordringbaar en nog tamelijk  breed ook. Dus een deel terugkeren. Alle grond dat ze kunnen beplanten hebben ze ook gedaan, de rest dat te steil is laten ze aan de natuur over en wordt dan ook wild met bramen en struiken. Al ik het volgend dorp binnenloop kan ik naar de bar voor de pauze en merk ik op mijn route dat deze naar een bepaald punt gaat en terug komt. Meestal is dat voor een monument of gebouw die gezien moet worden maar hier in Canneto Sabino is het voor de grootste olijfboom van Europa. Te zien op internet want ik ben er niet naartoe gelopen. Ik wandel verder door het olijfwoud als ik plots een stem hoor die mij roept en mij wijst dat ik verkeerd loop. Ik moest het pad verlaten om mij tussen de bomen een weg te zoeken, zonder aanwijzingen want die zijn er niet. Zonder Mr … niet te vinden. Ik denk dat die man elke dag zijn ronde doet om verdwaalde geesten terug op het juiste pad te zetten. Ik had geluk in ieder geval. En zo geraak ik aan de voet van de stad waar ik ga overnachten. Een klimmetje en ik ben in het oude gedeelte met de resten van de oude burcht en verdedigingsmuur.  Montelibretti is echt op een kam gebouwd met 1 langgerechte straat waar het leven zich afspeelt en die naar het nieuwere gedeelte gaat. Het is dus niet moeilijk om het adres te vinden. Gemakkelijk ook om te gaan eten of boodschappen te doen maar wel druk omdat al het verkeer er langs moet maar ook de bewegingen naar scholen toe. Ik begin de rust en stilte al te missen en het lichte vogelen gesjirp. Van hieruit nog 51 km tot Rome.