Ik heb gisterenavond nog een menutje gaan eten. De prijzen in de winkeltjes waren zo opgedreven dat je ofwel niet moest eten ofwel een alternatief zoeken. Mijn menutje bestond uit een biertje, een pizza en een grote beker frieten. Met die frieten zou ik al genoeg gehad hebben maar ik heb ook een halve pizza gegeten. De rest heb ik meegenomen en dat kwam mij goed uit. Om 6 u zag ik de eerste gloed aan de horizon en met een koude boterham met kaas en hesp heb ik genoten. Zalig en rustig. Ik moest juist op tijd klaar staan om mee te rijden en om 7u30 kon ik al stappen. Misschien wel de mooiste wandeling tot nu toe. Bijna de hele weg heb ik gelopen op een beschermde weg 'Appia Traiana'. Nu de provincie heeft er een andere naam aan gegeven voor fietsers en ook ingericht zodat er rustplaatsen zijn voor die fietsers. Het enige wat ontbracht was een kraantje met wat water.. De weg afgeboord met muurtjes en alleen maar oude, genummerde bomen. Veel van de oude boerderijen, Masseria, zijn omgetoverd tot B&B of agriturismo met veel weelde. Mooi rustig en je hebt altijd iets te zien want die knoesten van bomen hebben meestal unieke mooie vormen. Weinig of geen verkeer alleen wat boeren die aan het werk zijn om rond de olijfbomen alles op te kuisen en te rollen zodat ze straks kunnen oogsten. Al die cirkels rond de bomen die elkaar overlappen en een geheel mooi beeld geven. Onderweg even halt gehouden om een druide altaar, hier menhir genoemd, te gaan bekijken. Wat verder loop ik een andere pelgrim en twee wandelaars tegemoet. 3 fransen die gestart zijn in Monopoli en die korte etappea stappen. Ik krijg eindelijk gehoor in een klooster waar ik had gevraagd te kunnen overnachten maar voor vandaag waren ze gesloten. Ik heb dus nog geen slaapplaats maar wel een plan. Daar de rit van morgen naar Brindisi 32 km telt wil ik onderweg eten, rusten, water tanken en wat kopen en verder stappen, la providence tegemoet. Vind ik niets dan slaap ik onder de blote hemel, we zien wel. Ik rust 2 uur en dan kan ik weer verder. Een paar km verder laat ik mijn oog vallen op een reeds afgesloten strandbar met houten terras omheen dicht bij de zee. Nu is het afwachten wat de avond brengt. Stilaan vertrekt iedereen en blijf ik alleen achter. Ik eet mijn brood op en geniet van de rust bij een lekker biertje. Er komen mensen en ze gaan en rond 8 u ontrol ik mijn slaapmat en slaapzaak en maak mij klaar om te gaan slapen. Mijn gevulde waterzak kan dienst doen als hoofdkussen en daar liggend kan ik de sterrenhemel bewonderen.We zien wel wat de nacht brengt maar ik ben op avontuur !!!
28/09/2019: Monopoli - Torre Canne : Genieten van de zee
Ik heb vanacht slecht geslapen, ik had het te warm. Na veel woelen opgestaan om 4u30 en ik heb wel altijd iets te doen. Ik kon dan ook op weg en genieten samen met andere plaatselijke wandelaars van de frisse zeelucht en opkomende zon. Het begin van de etappe liep niet naast de zee maar op een 100 m af doordat de Lido's hier de ruimte naast de kust inpalmen. Na een tijdje draaide de weg toch naar de zee en mocht ik even proeven van de rotsachtige zeelijn waar de mensen komen zonnen. Mooi maar het is vooral uitkijken waar je de voeten zet. Dit ruwe strand komt uit op een weg die ik dan 15 km volg. De ene moment achter Lido's het andere moment langs de kust. Een beetje afwisseling is aangenaam en doet de tijd en kms vooruit gaan. Ik moet ook nog een klein dorpje passeren. Dus links van mij de zee/strand of Lido's en rechts allemaal landerijen waar volop groenten worden geplant, dikwijls onderbrokem door parkings en 1maal door opgravingen uit de Romeinse tijd. Als ik Torre Canne nader moet ik naar rechts om naar mijn slaapplaats te stapppen aan een Santuario van Pozzo Guacito. Hier ben ik de auto's kwijt en loop ik voor het eerst door een vijgenboom aanplanting. Wat verder zijn er weer olijfbomen maar dan heel oude. Mooi hoe ze hum stam vervormd hebben. Alleen oude bomen tot het Santuario. Spijtig genoeg ben ik aan het verkeerd adres of niet. Het is zo dat de opvang van de pelgrims niet aan het Santuario plaats vindt maar in Torre Canne, 5 km terug. Gelukkig rijdt er een bus en kan ik de wachttijd doden met in een plaatselijk restaurant te eten. InTorre Canne is het wachten tot de pastoor aankomt om mij in te schrijven en om te kleden. De zee is 30m ver en dus kan ik vandaag even de zee induiken. Het is een kleine vakantie dorp voor Italianen en buiten de vuurtoren valt er niet veel te zien. Ik kan slapen maar moet morgenvroeg om 7u30 mee met de pastoor die de mis gaat voorgaan aan het Santuario. Ik kan vandaar mijn reis verder zetten.
27/09/2019 : Mola di Bari - Monopoli : de trein volgen.
Het was geestig om het doen en laten van mijn gastvrouw te volgen gisteren. Gans de dag was ze hevig bezig allerlei zaken te regelen voor haar B&B en dat deed ze voortreffelijk, niets was haar te veel.. Maar om 18u veranderde de vrouw en kleedde ze haar op om samen met stadgenoten buiten te komen. Om 19,u was het huis voor mij. Ik denk dat dit het italiaans ritme is. Tijdens de zomer is het ondragelijk in de namiddag buiten te komen en dus komen ze maar laat buiten om toch wat sociaal contact te hebben. Het moet elke dag hetzelfde ritueel zijn maar voor hen is dat hun leven. Maar deze morgen was ze er ook bij voor het ontbijt. Het is voor mij de eerste keer in Italie dat ik zo verwend werd. Op tijd de weg op en het leuke vandaag is dat weer een stadje , Polignano, onderweg ligt. Het is vandaag weer wat zoeken omdat ik een paar keer de spoorweg over moet en veel van de slagbomen zijn afgeschaft sinds mijn boekje is uitgebracht en dus moet mister smartphone in de bres springen.Ik geraak snel in de toeritische stad Polignano maar sla het toeristische van mijn weg over om snel de stad door te lopen. De straat die ik volg noemt nu voor mij de Gelatostraat omdat er veel gelateria's in gehuisvest zijn. Het volgende stuk weg is minder fraai omdat de secundaire weg vlak naast de SuperStrada ligt en je net op een snelweg loopt. Dit duurt maar een paar kms voor dat ik een gewone straat in kan lopen die langs de zee de stad bereikt. Ik ben juist op tijd om mij aan te melden voordat de paters gaan eten. Altijd plezant om dan mijn schoenen uit te doen en ook te gaan eten. De terminus van vandaag was Piazza San Fransceco di Padua, naast de spoorweg gelegen. Ik hoop morgen toch minder sporen te zien.
26/09/2019: Bari- Mola di Bari : Hindernissenparcours.
Om 6u30 heb ik er al één moeten wakker maken! Ik had nochtans verwittigd dat ik zo vroeg mijn sleutel zou komen omruilen voor mijn pas dat ik in garantie had gegeven voor de sleutel. Je weet nooit!! Ik was wel blij zo vroeg op te zijn. En op pad te gaan want dan kon ik de zonopkomst nog bijwonen vanuit de eerste logie. Het eerste deel van de weg liep op de 'Lungomare' de dijk bij ons en daar ik naar het zuiden liep was het een mooi beeld. Ik liep er niet alleen maar met tal van mensen die s'morgens even gaan joggen. Dat was echt leuk en dikwijls kwam ik dezelfde lopers tegen die zich onderweg keerden en mij terug tegen kwamen met fellicitaties en moedberichten. Op mijn plannetje stond een klein stuk langs de kust aangegeven maar dat stukje duurde 2 uur bijna, ongeveer 10 km. Leuk. Eens de weg het land in liep moest ik de trein volgen. Dikwijls langs een stort zoals we dat stilaan gewend zijn. Dan moest ik eens over een brug van de spoorlijn om iets verder gewoon over te stappen aan slagbomen. Buiten het feit dat deze nu verwijderd zijn en ik dan langs een heel drukke weg zou moeten lopen. Dan toch maar even spoorlopen en met wat klauterwerk de route volgen. De volgende overgang was een tunnel onder de spoorlijn die afgezet was omdat er water in stond. De oplossing was dan maar even langs de zijkant, dat iets verhoogd is, pootje baden. Mijn voeten zijn droog gebleven en dat was het bijzonderste. Nu een veldpad volgen dat gelegen is tussen zee/drukke weg en spoorlijn, maar zonder last van beide daar ik tussen de wijnranken liep voor eetdruiven, totaal nog niet rijp( ik heb ervan geproefd). Zo bereik ik snel Mola di Bari en de via Veneto. Een mooi en proper stadje aan de zee gelegen maar zonder zand- of kiezelstrand, dus weinig toeristen maar wel smakelijke vis. Ik word hier vriendelijk onthaald met een koffie en al mijn vragen worden met de glimlach beantwoord. Blij dat ik hier kon stoppen, rusten en genieten.
Ik heb gisterenavond moeten leren werken met mijn aangekochte tablet om zo mijn email te lezen, mijn ebooks te kunnen lezen, vrtapp te installeren, bloggen installeren enz. Ik kan al het noodzakelijke doen maar mijn foto's inporteren op die tablet leek mij niet te zullen lukken. Dan maar 1 oplossing en dat is hulp gaan vragen in de winkel waar ik de tablet gekocht heb. Om 9u stond ik in de winkel en ook zij hebben verschillende opties nagekeken om de foto's op te laden. Via een nanoSD kaart die ik in een SD kaart kan schuiven kan ik nu verder. 1uur zoeken met 2 man + SD kaart geef de prijs van 10. Dat doen ze dan wel weer, mensen helpen. Nu kon ik de oude stad in om nog wat te zien en pittoresk aan Bari zijn de kleine straten waar de vrouwen buiten speciale pasta, schelpjes, zitten te maken en natuurlijk te verkopen. Alle toeristen lopen er langs en je moet even geduld uitoefenen zodat je een beeld zonder toeristen kan nemen. In de cattedraal kan ik mijn Cerdenziale laten afstempelen en de mooie omgeving bewonderen. Mee met de stroom toeristen bezoek ik nogmaals de crypte van St Niklaas waar Orthodoxen aan het bidden zijn, innemend. Dan even naar de zee en buitenkant stad om via een andere weg terug naar mijn hotel te lopen. Zo ontdek ik de winkelwandelstraat met ook eem Legoshop en het rijkere kwartier van de stad. Om 12 u schuif ik terug mijn benen onder tafel zodat ik nadien kan rusten. Het heeft mij nog wat moeite gekost om mijn foto's op te slaan maar dat is gelukt behalve dat ik geen klein foto's zie maar een icoon + nummer foto. Niet eenvoudig om bij de teksten de bijlage te droppen. Voor mij is dat bloggen een goede manier van rusten in de namiddag omdat ik moet zitten, benen gestrekt en iets doe. Geweldig. Ik ben nog een ijsje gaan zoeken dat even lekker is als in het toeritisch kwartier maar de helft kost, als dat niet lekker is. Morgen verlaat ik Bari en heb er wel van genoten ondanks het slechte hotel.
Ik ben een paar dagen off-line geweest door problemen met mijn tablet. Ik kreeg ze niet meer opgestart en was genoodzaakt een hersteller te zoeken maar in de kleine dorpen/steden was dit niet te vinden. Gelukkig was ik maar een paar dagen verwijderd van een wat grotere stad, Bari, waar ik wel een oplossing zou/moest vinden. Ik ben zo gewend aan mijn tablet om s'avonds zaken te regelen dat ik mij nu een beetje gehandicap voelde. Gisteren een oplosing gevonden maar heb nog de hele avond gewerkt om het zaakje op de rails te hebben, ondertussen konden de benen rusten. Ik ga de volgende etappes nu gewoon op deze datum opmaken zodat iedereen kan volgen en binnen een paar dagen verander ik dan de datums naar de reeele datums.
24/09/2019: Bitonto- Bari : De wandeling naar het strand
Vandaag verjaar ik en de eerste SMSen lopen binnen. Hartverwarmend en ik hoop dat het een dag vol verassingen wordt. Ik heb de 61 gehaald en dat is al/misschien een heel mooi geschenk. Ik had van de verhuurder een kaartje gekregen om deze morgen te gaan ontbijten in de Bar Cattedrale. Bij mijn aankomst gisteren en mijn avondwandeling had ik niet gelet waar ik moest zijn. Om 6u 45 gaan zoeken op de piazza maar niets gevonden. Ook bewoners konden mij niet helpen en zodoende ben ik dan maar om 7 u vertrokken wel met wat brood achter de kiezen en yogurt. Ik zal wel een bar vinden onderweg. Dat laatste was minder waar want ik heb moeten stappen tot het begin van het strand alvorens ik kon zitten en een koffie bestellen. Bij het verlaten van Bitonto nog een mooi kerkje binnengelopen, prachtig. Het pad dat ik moet volgen kronkelt zich door landerijen en op het einde kom ik in een industriezone die verbonden is met de luchthaven. Ik loop dan langszaam richting strand via veel omwegen en de slaapsteden van de stad. Een zalig gevoel op het strand aankomen en langs de lungamare naar de stad lopen. Bari is een havenstad waar veel vrachtwagens inschepen voor Griekenland, Slovenie, Turkije, enz. Door dat trafiek verlegd mijn wandeling langs de kust zich door woonwijken en industrie. Het grootste probleem dat ik opgelost wil zien is mijn tablet. Als ik beslis mijn smartphone te raadplegen om mijn slaapplaats te zoeken meld mijn scherm me dat ik daar de laan moet verlaten en de straat in moet. Ik ben dan op 700 m van mijn eindpunt. Ik ben pas de straat in of ik merk jet logo vaan Samsung op dozen van een winkel gespecialiseerd in hun printers en toners. Ik vraag daar waar ik een herstellingplaats kan vinden voor mijn tablet en zij verwijzen mij naar de buren die allerlei herstellingen uitvoeren. Na een paar tests en het proberen erop te starten is de conclusie dat het de batterij zou zijn, kostprijs 80 + werk. Ik vraag of ze toevallig geen occasie hebben en ja daar kunnen ze mij mee helpen. Ze helpen mij de basis aan te passen en ik heb een oplossing voor 50. Ik weet deze avond wat doen!! Als ik op mijn overnachtingadres, midden centrum, aankom merk ik dat alles wat een mens zoekt aanwezig is. Een winkel aan de voordeur, een betaalbaar eetgelengenheid rechtover, enz. Nu vragen om in te checken maar dat gaat maar vanaf 16 u. Gelukkig kan ik mijn rugzak achterlaten, schoenen veranderen en het nodige meenemen zodat ik vrij kan rondlopen. Na het eten wat gaan rusten in een park en de oude stad ingewandeld zodat het snel tijd was om mijn sleutel op te halen. In mijn leven heb ik al in heel mooie hotels verbleven en ook in heel duistere maar dit spant de kroon. Het heeft veel voordelen maar het is meer dan afgeleeft. Ik kijk naar de positieve en ga door. Het is maar om te slapen, ik kan douche en als ik andere kamers binnengluur valt het mijne qua oppervlakte best mee. Ik kan deze avond door met het werken aan mijn tablet. Wat een verjaardagcadeau al die toeval en als ik mijn dag overloop dan ben ik een heel gelukkig mens. Morgen rustdag en even genieten van Bari.
23/09/2019 : Corato-Bitonto : Via Traina bewandelen
Het was vandaag geen leuke dag om te wandelen. Uno de adrenaline was afwezig, secundo het regende bij de start en tertio de wegen waren lastig te belopen. Kort samengevat, maar ik bezie het liever positief. De trip was minder lang. Ik ben wel met eem bang hart de trap van mijn kamer naar beneden gestapt want die was behoorlijk stijl. Stel u voor dat ik bij de eerste stappen al zou struikelen en beneden tegen de voordeur zou liggen. De deur toegetrokken en de eerste druppels gevoeld, dus alles voorzien tegen de regen, man en rugzak. Eenmaal de weg gevonden kijk ik even na hoe lang het zou regenen en dan schuil ik even want de prognoses zijn dat het snel gaat stoppen wat het ook doet. Ik wandel door een straat met nieuwe huizen waar ze om het mooiste dingen. Wel mooie huizen en omgevingen om naar te kijken en ondertussen stap ik voort tot het eerste en enige stadje of dorp op deze weg. Het is schooltijd en dan zie je alle'kinderen op weg gaan en ik kan nu terug genieten van een capuccino en cornetto tijdens het rusten. Het volgende deel gaat voor het gros over de Via Traiana. Het begin is werkelijk een stort met een heel oneffen terrein waar je een wagen zo stuk rijd. Naarmate dat ik verder stap verminder het afval en wordt de weg egaler maar met veel losliggende stenen. Het is logisch dat ik hier heel weinig verkeer ga zien. Een groot deel is proper en blijkbaar ook opgekuist voor de pelgrims daar er borden de werkzaamheden bevestigen. Het is een weg dat ook door andere organisaties wordt afgepeild en samen duiden ze de weg. Het is lastig lopen en dikwijls ga tussen de olijfbomen stappen omdat het zachter is aan de voeten. Door het laveren van de weg heb ik steeds iets nieuws te ontdekken achter elke bocht maar buiten olijfbomen valt er weinig te vertellen. Wel is het zo dat ze minder woudachtig overkomen, minder voor productie dienen en volgens mij van particulieren zijn die de bomen nog verzorgen maar niet als inkomen. De weg loopt paralel met de autosnelweg en van zodra ik het geruis van het langsrijdend verkeer beter hoor weet ik dat ik de stad nader. Terug naar het begin met meer afval, betoncentrale, enz. Als ik de stad binnenloop is het 12u 10 en het kerkhof is al in siesta. Mijn B&B is aan de cattedrale en dus gemakkelijk te vinden. Het was lang zoeken naar een overnachtingsplaats en wachten op een negatief antwoord. De enkele adressen op mijn lijst of nieuwe boekje hebben het ontvangen van pelgrims al opgegeven en dus zijn we aangewezen op de publieke verhuur. Het logeren op plaatsen voor pelgrims is wel vaak leuker omdat er dikwijls een verhaal bij hoort en we er andere pelgims ontmoet. Ik heb voor vanavond onderdak en na het rusten kan ik eve gaan dolen door de oude stad dat nog zijn middeleeuws patroon bewaard heeft met nauwe straten dat nog bewoond worden, wat het leven geeft. S'avonds ga ik op zoek naar de toeritische dienst en kan ik even frans spreken met een uitgeweken Belg die er werkt. Weer zo'n levendige stad na 19 u die de moeite is om even te bezoeken als je in de omgeving bent. De cattedrale was nog open maar de crypte gesloten wat spijtig was om de overgebleven Romeinse mozaiken en andere oude resten van die periode te bezoeken. Hier en bij andere kerken kan men heel goed zien dat de "Nieuwe kerken" gebouwd zijn op de resten van de oude romaanse kerken.
Het was vandaag een mindere dag maar ik vrees dat de zware dag van gisteren en de weg er toe gedaan hebben. Morgen Bari en de zee, ik kijk ernaar uit!!
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
