8/03/2020 : Fatima - Caraxais : Een zondagse wandeling in de natuur
Het was koud deze nacht en ik had mij nochtans voorbereid met een warme deken en goed ingepakt. Ik kon dus op tijd opstaan en mij klaarmaken want daar liggen koukleunen zag ik niet zitten. Die warme tas melk was ZALIG en hartverwarmend bij mijn brood met pralines. Om 6u50 was Fatima nog stil en hier sliep de klokkentoren ook uit want ik heb de beiaard niet gehoord terwijl ik op maar 150 m afstand overnachtte. De straten stil en ik vond snel de pijlen maar niet voor lang. Het verschil met de stad inlopen en uitlopen is als de nacht en de dag. Bij het naar Fatima lopen vanuit Lissabon heb je bijna alle 100m een merkteken met dikwijls de afstand die nog moet gestapt worden en andere informatie en tekeningen terwijl bij het verlaten richting Porto de pijlen wat verwaterd zijn of ontbreken. Het is dus goed uitkijken hopend snel een nieuw merkteken te zien. Zo is het 22 km lang geweest en op het laatste stuk heb van ik dan toch de verkeerde beslissing genomen maar toch juist terecht gekomen. Slechts een supplement van 500m waarvoor ik heel blij was. Ik had geen doel vandaag daar ik ook geen slaapplaats had noch referenties. De wandeling was heel mooi en rustig, wel golvend maar dat maak het landschap zo mooi. Ik heb de indruk dat ik tussen de gehuchten heen alleen maar eucalyptusbossen heb doorkruist. Een grotere dorp heb ik gekruist met heel wat grotere bedrijven en waar dus wat mensen woonden, goed om een koffie te drinken. De stad waar ik naartoe liep Caxarias was ook van ver te zien daar ze in een dal ligt langgerekt de spoorweg volgen. Daar het al bijna middag was ben ik dan ook promp doorgelopen naar de bombeiros om overnachting te zoeken. Er was een ceremonie gaande en ik telde zeker al 50 brandweermannen/vrouwen in formatie. Ik veronderstel dat het de burgemeester was die een speech hield en nadien de vrouwelijke commandant (vrouwendag gisteren). Dus ik moest ik even geduld oefenen. Plaats hadden ze niet maar helpen doen ze waar mogelijk met een groot hart , het zijn hier allemaal vrijwilgers. Ze probeerde een parochiehelper te bereiken maar op een zondag is dat niet evident. Ze raadde mij dan ook aan te gaan eten en nadien verder te plannen. Aan het station vond ik een restaurant die kabeljauw (bakelau) op de wijze van de chef op de menu had staan. Samen met een karaf wijn, een dessert en koffie kwam ik voor een fantastische maaltijd op 10 euro. Nog wat boodschappen gedaan en dan terug naar de kazerne waar mijn contactpersoon al wat meer nieuws had. Ik moest wel wachten aan een bepaalde kerk waar ik zou afgehaald worden om 18 u. Ik kon overnachten in een parochiezaal en dan is het geweldig te weten waarom je een luchtmatras en slaapzak mee hebt. Ik heb mijn wachttijd nuttig kunnen invullen want de afspraakplaats was ook een ruimte waar de parochianen elke zondag samenkomen om iets te eten en drinken tesamen en waar iedereen iets meebrengt (taart, fruit, kippen,enz.) Dat dan wordt verkocht en de winst dient om de parochie te helpen. ELKE zondag.
Het was stil bij de bombeiros deze nacht, geen oproepen en dus rustig slapen. Ik was wel op tijd wakker want ik verwachtte een telefoon ivm zachte landing uit Zaventem. Ik had geen licht maar met mijn leeslamp heb ik al mijn voorbereiding kunnen organiseren zodat ik al om 7u30 aan het stappen was. Een mooie wandeling verder geborduurd op die van gisteren. Heel leuk zó n mooie wegen te kunnen ontdekken. Een klein pijnpunt op al die kilometers is de invasie van de eucalyptus bomen. Spijtig maar ik vrees dat ze daar niet meer van afgeraden. Nog een pijnpunt is dat ik zo snel vertrokken ben dat de cafés nog gesloten waren en dat ik ook onderweg geen kans gekregen heb om 1 euro (prijs koffie met melk) uit te geven. De tocht was vandaag maar 19 km en dus was ik om 10u45 al op mijn bestemming zijnde de Santuario van Fatima met zijn honderden bedevaarders. Het moet hier in de Mariamaand verschrikkelijk zijn van het volk als er begin maart al zoveel mensen komen. Ik was dus op tijd om de mis van 11 uur bij te wonen in een geweldige grote, mooie en moderne kerk waar een paar duizend mensen kunnen komen meevieren. Alles is strak georkestreerd en veel, mensen lopen rond om alles in goede banen te leiden. Ik heb weinig van de mis verstaan maar doordat het overal ter wereld hetzelfde ritueel is kan ik toch volgen en waar dat ik het nodig acht in het Vlaams vertalen. Na de mis moest ik het grote plein oversteken om in de oude kathedraal(tje) naar het graf te gaan van de drie herderskinderen. Ik had veel verondersteld maar het viel heel goed mee. Het is veel minder opgeklopt dan in Lourdes en serener heb ik de indruk. Een groot verschil zijn de kaarsen. Qua prijs geweldig goedkoop en je kan hier een kaars kopen van 1,5 m. De mensen zeulen ganse vrachten aan en die branden hier ook snel op. In het informatiecentrum haal ik mijn stempel op en de persoon wijst mij het opvanghuis voor pelgrims van het Santuario. Ik kan mij snel installeren en de gewone activiteiten opnemen (gaan eten, rusten, plannen en naar huis bellen. Morgen ga ik verder naar Porto en Compostela. Het is morgen zondag en ik ben nieuwgierig om te zien hoe ga overleven. Ik denk dat er nog 460 km aan wandelplezier klaar ligt met veel ontdekkingen hoop ik stilletjes.
6/03/2020 : Arneiro das Milhariças - Minde : wonderlijke route
Tijdens het stappen deze morgen viel het mij op dat ik niets verteld had over de omgeving waarin ik wandelde. Gisteren was het een grote overgang van het vlakke, de 3 eerste etappes, en het glooiend landschap dat ik nu ontdekte. Mooi en zoals in onze Ardennen steeds iets nieuw om naar te kijken. De natuur veranderde mee. Plots zag ik kurkeiken langs de weg en de olijfbomen namen ook de plaats in van de andere gewassen. Minder landbouwactiviteiten maar meer weilanden en boomgaarden als ik de olijven bij het fruit reken. Zo ging het ook vandaag verder maar MEER glooiend ter vergelijken met Umbrie of Toscane maar met als grote verschil de architectuur. Hier gewone huizen en de dorpen zijn niet wonder mooi maar klein, stil en gewoon. Maar wel nog bewoond met een café waar iedereen komt kijken of er niemand dood is en wat bij te praten, misschien een school en een winkel. Maar wij als pelgrims zijn al heel gelukkig als we een koffie kunnen drinken en even rusten. Als ik schreef dat het heuvelachtige was vandaag dan heb ik niets overdreven. De verbinding naar Minde, waar ik vandaag slaap, was wel een mooie klim en afdaling nadien, een muilezelpad dat de verbinding maakt tussen dorpen. Geweldig om zulke wegen te belopen en Portugal op een andere manier te ontdekken. Na 4 uur lopen kwam ik in Minde aan en daar het middag was ben ik onmiddellijk een restaurante gaan zoeken om samen met de werkmensen te eten. Zulke restaurants zijn enkele op de middag open en ik vrees de zondag niet, maar dat ontdek ik binnen enkele dagen. Ik bestelde iets Portugees met gekookt vlees en groenten met soep maar had geluk dat mijn buur zijn schotel kreeg om nog mijn tijdig de soep af te zeggen. Zó n schotel !! Met een dessert en wat wijn had ik Portugees gegeten voor 9,5 euro. De omgeving en folklore inbegrepen. Dit is een belangrijk deel van het reizen te voet. Nu moest ik nog alleen slaapplaats zoeken en dat vond ik 100 m verder bij de bombeiros en dat is ook geweldig want ik slaap in een grote feestzaal boven de garage van de voertuigen en de bar der pompiers waar vele mensen naartoe komen om iets te drinken. Een heel gezellige boel waar ik nu zit te tikken op mijn klavier terwijl de ouderen van het dorp iets komen drinken, wat bijpraten en een nootje kraken, gezellig. Morgen ga ik verder tot Fatima.
5/03/2020 : Satarem - Arbeid des ..... : een prachtige ontdekking !!!!
Ik voelde het onmiddellijk deze morgen, mijn lichaam was moe. Ik kwik en met veel moed maar dat volstaat niet. Gelukkig had ik gisteren vreemd genoeg de beslissing genomen om het kalmer aan te doen en dan maar een dag langer te stappen. Ik kon dan deze morgen rustig mijn blog bijwerken en om iets voor 8 u was ik de straat op. Eventjes oriënteren en ik kon mijn weg vinden. Het was even stappen vooraleer ik buiten de stad was en ik moest maar de blauwe pijlen volgen. Na een uur werd het stiller en de omgeving mooier. Het autoverkeer viel weg en ik kon rustig weer gaan zwalpen over de straten. Het weer was niet erg stabiel met af en toe de zon of wat miezelregen met windvlagen. Zon weer waarop men zich niet kan kleden. Een fleece aantrekken is te warm en zonder net iets te kou. Zoals ik al schreef wou het lichaam niet mee en desondanks haalde ik de eerste 2 uur mijn 5 km/u. Niet dat ik dat steeds in het oog houdt maar vandaag zou ik maar 20 km stappen en dan een rustplaats zoeken. Ik had in Sartarem gevraagd waar de weg naar Santiago zich zou splitsen van de weg naar Fatima maar niemand kon mij een duidelijk antwoord verschaffen. Mijn weg, naar Fatima was goed aangegeven en dat was voldoende buiten het feit dat het boekje dat ik gekocht had nu geen nut meer had. Geen eet- of slaapadressen om te raadplegen maar gewoon vertrouwen op wat mij gaat overkomen. Onderweg kwam ik een soort hut tegen met allerlei vlaggen en prullaria dat pelgrims achter gelaten hadden en dat bewaakt werd door een oude man. Zijn soort tijdverdrijf en sociaal contact. Koffie kon ik er niet krijgen maar wel de info dat ik 2 km verder een café zou tegenkomen. Hier heb ik zo naar verlangd om wat rust te vinden bij een warme koffie. Wandelen door een mooie streek verveelt nooit en zo kom ik voorbij kleine dorpen met veel ruïnes van boerderijen. Rond 12 u stap ik een café binnen en vraag of ik er iets kan eten waarop er snel een maaltijd wordt voorbereid. Ik geniet van de plaatselijke folklore terwijl ik op mijn eten wacht. Nu is het niet ver meer naar het volgend dorp waar er een hostel is. Dit is toch wat ik op een paneel langs de weg heb opgevangen. Ik stap het dorp binnen en klop aan bij de woning maar geen antwoord. Uit het café rechtover het huis komt een man mij ter hulp en verschijnt de eigenaar van het hostel. Gered en hoe. Een prachtig pand dat vroeger een kruidenierswinkel was en nu omgevormd is tot pelgrimsoord. Waar ik zit weet ik niet maar ik heb een slaapplek en café gescoord. Een ruime woning mooi en met alle faciliteiten maar eerst zou ik mijn was doen. De eigenaar had mij wel verteld dat er nooit nog 2 pelgrims hadden geboekt en had ze reeds een kamer gereserveerd. Terwijl ik mijn was doe zie ik de Française over het plein zoeken om te weten waar ze zich moet melden. Ik help haar binnen en vooraleer ik mijn was heb opgehangen komt ook de andere Fransman toe. Ze waren beide zeker ¾ uur voor mij vertrokken maar blijkbaar verkeerd gelopen of wat meer genoten. In Sartarem was blijkbaar de splitsing naar ofwel Fatima ofwel Compostela maar ik heb de splitsing niet gezien. Nog niet het koppel dat gereserveerd heeft. Wat later lopen deze samen met nog een Duitser het huis in. We kunnen in dit huis gemakkelijk met 18 pelgrims terecht. Veel voor zó n klein dorpje. De eigenaar heeft de stiel van zijn voorouders verder gezet en zo kunnen we bij hem terecht in zijn supermercado voor ons avondeten. Een veilige en mooie plaats in een geweldige omgeving, moet een mens nog meer hebben. Savonds eten we gezellig samen en drinken een glaasje wijn bij vele verhalen maar rond 8 u gaat iedereen naar dromenland, ik blijf nog wat wakker. De weg naar Fatima is van hieruit nog 36 km. Teveel voor mij en dus knip ik di afstand nog eens door 2 om gemakkelijk onderkomen te vinden morgen.
Ik was niet de eerste wakker maar wel 2 Duitse vrouwen. Ze hadden in dezelfde ruimte "geslapen" als de nederlanders maar door de luidruchtige slaap heel vroeg wakker. Voor mij een uitstekende kans om mij snel klaar te maken en te vertrekken. Ik was op 6u20 al de straat op en op zoek naar een cafë. Dat zal wel 10 km duren vooraleer ik iets van nederzetting tegenkom en mij kan zetten voor een koffie met gebak. ZALIG. Ik rits mijn broek af en zo zien mijn witte benen weer eens de zon. Lang rusten kan ik niet xant ik zou graag rond 13 uur aangekomen zijn om te kunnen eten. De weg slinsgert zich langs de dijk die de akkers beschermen tegen de Taag. Ik zie dikwijls mensen de dijk opgaan om nar de natuur, akkers en water te kijken. Hier geen grote dorpen maar gehuchten waar nog maar weinig mensen wonen. Heel rustig is het wel en weinig verkeer . De landerijen zijn zeer uitgestrekt en ik zie ook een landingsbaan waar vliegtuigjes kunnen opstijgen om de akkers te sproeien. De eerste wijn stokken zie ik hier en dat worden snel grote oppervlakten wijngaarden. De boeren zijn al druk bezig want de grond is droog en de knoppen van de wijnranken zijn aan het botten. Een leuke wandeling maar net als gisteren kan ik geen ooievaar op de gevoelige plaat zetten. Ze schuwen mij en vliegen op als ze mij zien. Die pelgrims en toch......... Rond 13 u bereik ik dan de stad Satarem dat op een heuvel gebouwd is en al van ver te zien was. Na een stevige klim bereik ik een groot plein waar de Casa di Misericordia is gevestigd. Als ik niet mis ben een van de adressen waar ik kan overnachten. Ik meld mij aan maar kan pas vanaf 14 u inchecken. Tijd genoeg om te gaan lunchen iets verder. Ik Portugal kan je ook goed eten waar de locals komen aan een zachte prijs. Wel op tijd zijn want rond 14 u is alles op. Het bord wordt proper gekuisd voor morgen. In deze casa kunnen 8 mensen overnachten maar we verblijven er maar met 4. Ruimte genoeg en verdomd stil.
Op tijd opgestaan na een verquikkende slaap om voor míjn vertrek al een bericht te posten op mijn blog. Het is weer moeilijk om foto's te plaatsen en zo Verlies ik wel wat tijd en staan de foto's OK niet online. Het is heel stil in de kazerne en mijn medepelgrims liggen nog in een diepe roes. Ik geniet van die rust in de morgen. Voor 7 u zal ik geen brood noch koffie kunnen scoren in de stad en dan is het tot dan wachten al lezend en schrijvend. Om 7u20 kan ik dan toch vertrekken en de etappe van vandaag is maar 25 km. Met een beetje geluk moet ik rond de middag binnen zijn. De wandeling gaat tussen de Taag en de spoorlijn die we een paar keer moeten oversteken om in een dorp te komen (bevoorrading voor de hongerigen) en een gans deel logistieke firma's. Niet zó n mooie weg maar we zijn nog maar net de hoofdstad uit en dan valt het best mee. Het is wel veilig en zo kunnen we snel de km malen. Ik ontdek ook de eerste ooievaar maar als ik een foto wil nemen vlieg hij weg. Wat verder zie ik op een silocomplex wel 10 nesten. Het complex is wat verder verwijderd maar ik hoop dat mijn foto toch zuiver is. In Azambuja is er een huis voor pelgrims maar dat opent maar rond 16 maart. De dame die het hetnsuis runt stuurt mij wel een SMS met gegevens waar ik kan overnachten. Om 13 u is mijn rugzak gedropt, kousen en ondergoed gewassen en kan ik gaan eten. Aan de kerk vind ik 2 pelgrims die aan het wachten zijn naar Mevr Rita die de opvang organiseerd. Zelfs in het centrum van de stad zijn er ooievaarsnesten maarbtot 3maal toe vliegen ze weg net als ik mijn ontspanner wil activeren. Het zal voor later zijn, die mooie foto. Tegen de tijd dat ik gegeten heb kan ik ze begeleiden naar het huis. Ik heb namelijk de sleutel en ze moesten toch wachten voor hun stempel. Ik ga genieten van een siesta en dan verder borduren aan de plannen voor de volgende dagen. Maar dat is nobele hoop daar Mevr Rita rond 17 u nog 5 pelgrims meebrengt. In het kleine huisje zijn we nu met 8 pelgrims zinde 2 Fransen , 3 Duitsers, 2 Nederlanders en ik. Het huis is goed gevuld en er moet georganiseerd worden om te eten, naar buiten te kunnen en ons te wassen. Het is wel gezellig en afspraken moeten gemaakt worden ommorgenvroeg te vertrekken. Mevr Rita brengt nog eten aan voor de hongerigen en zo gaan tesamen aan tafel. Veel verhalen worden uitgewisseld en naar gelang de avond wordt het rustiger. Om 7 u zie ik dat het over stil is en de lichten gedoofd. Jiedereen vertrekt hier naar dromenland. Ik blijf zolang mogelijk wakker maar het zandmannetje komt bij mij ook langs om 8u30. Rusten Want morgen is weer een lange dag.
Vandaag de eerste stapdag. Ik heb in hetzelfde hostel al een dame gezien die ook dezelfde weg gaat lopen en dus zijn we op tijd wakker maar we kunnen pas ontbijten om 8 u en zodoende lopen we wat rond de tafel. Om 8u15 kan ik de straat op en de startplaats zoeken hoefde niet meer en kon onmiddellijk de pijlen volgen. Ongelofelijk hoe ze hier de weg hebben gepijld want je moet hier straf doen om verkeerd te lopen. Gewoon weg fantastisch. Het is een hele eind lopen om Lissabon te verlaten maar wel mooi met de kleine straten van Obama met de eigen levenswijze. Bij het verlaten van de stad moet ik een heel eind de Taag (Tejo) volgen zo langs de site van wereld expo 98 met zij Vasco da Gama toren, gondels en het park dat ze hebben aangelegd voor dit evenement. Het is er nog steeds mooi wandelen en vooral rustig. Eenmaal daar voorbij moet een andere rivier volgen. Ik hoopte nog een plaats te vinden om een koffie te drinken maar nu was het rustig met niets dan het pad en de rustige omgeving. Om 12 u kwam ik in een klein dorpje aan waar ik kon eten. Daar het vandaag 33 km wandelen zou zijn heb ik van de plaats gebruik meegemaakt om te rusten en te eten. In het restaurant, uitgebaat door een sociedad was het geweldig druk maar door hun menu verliep alles geweldig snel en was het eten best OK tussen de locals. Nadien was het nog een eindje lopen en ik had nog geen slaapplaats voor de nacht. Op de adressen die ik had was alles volzet en een fietser die naast mij stopte herinnerde er mij aan bij de brandweer te gaan kijken maar in Alverca hebben ze geen slaapaccomodatie. Wel waren ze zo vriendelijk de collega’s van het volgende dorp te vragen of ze konden helpen en daar was er geen probleem. Het enige was dat ze 5 km verder gekazerneerd waren. Daar het al laat werd en met het oog op de volgende etappes heb ik dan maar de bus genomen. Ik heb dan van andere pelgrims vernomen dat dit deel niet mooi maar druk en industrieel was. Ik kon mij wassen en slapen en voor vandaag was dat meet dan voldoende.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
