Het ligt me niet later te starten dan 6 u, ik heb de swong dan niet mee. Maar het zij zo vandaag, de etappe is niet zolang en moet alleen wat zwalpen tussen wijngaarden en dorpjes zo verder langs de Rhone de bergen in. Blijkbaar is de bron van de Rhone hier in Zwitserland, gaat ze in het meer van Genève (die dan in feite ook Rhone is) en vloeit dan voorbij Genève als stroom Frankrijk binnen om in de Middelandse zee uit te monden. Wat een reis voor een waterdruppel. Onderweg is het gewoon en ik heb het geluk een mis te kunnen bijwonen om 10u. Wat een toeval want op de juiste plaats zijn als er een viering is bijna onmogelijk. Maar zo heb ik ook mijn zondag gehad. Hier in St Maurice is de zondag doods op straat. Het is een kleine stad tussen 2 bergwanden (1 km) en daar moet een autosnelweg door, de rivier, 2 wegen, de sporen van de trein en ook nog wat stad. Ik zet vandaag geen actuele foto's bij maar een paar van de kunstwerken onderweg.
16/6/18 : wonderlijk langs het meer wandelen de bergen tegemoet
16 juni 2018 : Vevey - Aigle
Gisterenavond na mijn blog bijgewerkt te hebben ben ik nog een wandeling gaan maken over de promenade langs het meer. Het was er zalig toeven met de vele jonge koppels die er komen eten, drinken en date en familie die er op de grasperken eten en feesten. Ik maar mensen kijken en zo zag ik een Japanse vrouw selfies maken met kunstwerken en het meer. Toen zag ik dat ik 1 van de bekenste inwoners van Vevey was vergeten te vermelden. Misschien herkennen jullie hem. Dus ik deze morgen ernaartoe om een foto te maken van zijn standbeeld voor ik verder trok naar Aigle. Wandelen langs het meer tot het einde en misschien was dit wel de mooiste wandeling tot nu toe. Op de promenade van Montreux is alles zo mooi beplant en bezaaid met kunstwerken dat je vergeet dat je stapt. Wonder mooi !! Ik liep al zingend verder op een bepaald liedje. Verder kom je nog een burcht tegen en dan eindigt het deel 'meer' voor mij. De weg naar Aigle leidt mij terug door wijngaarden en ik vind ze hier mooier omdat ze tegen de bergwand zijn aangeplant en er meer wijngaarden zijn. Ik kom Aigle binnen en een stoet van oude tractoren trek door de straten van het stadje. Hier is de tijd nog blijven stilstaan want de bergtrein rijdt nog door de straten. Overal in de stad vind je fonteinen en ze hebben er zelf een wandeling rond gemaakt. Spijtig dat de toeritische dienst regelmatig gesloten is want deze tak van de economie kan hier best nog wat groeien. Maar misschien hebben ze hier liever niet zoveel toeristen. In iedere geval kan ik zeggen dat ik vandaag hard genoten heb. ZALIG.
Gisteren was ik op tijd aangekomen en de vrije tijd in de namiddag heb ik gebruikt om afspraken te maken ivm overnachtingen, een goed gesprek te hebben met de pastoor maar vooral een grote keuze te maken in 2 afzondelijke etappes of in 1 ruk door naar Lausanne. De pastoor heeft me bij mijn keuze maken goed geholpen daar hij van de streek is en de drukte van de wegen beter kan inschatten. De keuze was 2 x 25,5 km met veilige wegen ( als ze niet drassig en nat zijn) en toeritische bezienswaardigheden of 28 km iets minder veilig wegen. Voor mij was de keuze na het gesprek snel gemaakt en dus vertrok ik deze morgen om 6 u. De eerste 13 km heb ik bijna geen auto gezien en in de laatste 15 km waren er zo'n 7 km bij waar het drukker was. Mijne maker Smartphone kent blijkbaar al goed mijn voorkeuren en stippelt de weg zo veilig mogelijk uit en dat lukt. Je komt onderweg toch altijd verrassingen tegen en zo is de trip ook bezienswaardig. Om 12 u was ik aangekomen maar de pastoor zou pas later komen. Ik werd wel geholpen door mensen die toevallig aanwezig waren en ben dan na een gratis maaltijd naar de stad getrokken met de stadbus die voor de deur een halte heeft. Mooie stad maar ik kan niet de toerist zijn, ik wil rusten, voorbereiden en klaar zijn om morgen verder te trekken. Wel heb ik wat gewandeld en de bergen gezien waar ik over moet. Nu nog die olifanten hier krijgen !! Die gelati heb ik wijselijk gelaten, voor de prijs maar vooral voor de smaken. Nu nog snel mijn was gedaan en gedroogt in de machine.
Zoals al vaker het toeval was kon ik overnachten langsheen de VIA. Dus gewoon de deur uitstappen en we lopen verder naar Rome. Na 400 m loop ik Zwitserland binnen via een voetweg. Geen douane of vignettenverkoop en dus zal ik de volgende dagen autosnelwegen moeten mijden. Ze hadden mij gezegd dat vanaf de grens de weg goed zou bewegwijzerd zijn maar na veel zoeken heb ik toch niets gevonden. Ik volgde de weg langs een oude Romeinse baan waar duidelijk nog de karrenwielsporen herkenbaar zijn. Op het einde van die weg was er een pijltje naar Rome maar ik vrees dat die positieve boodschap in vogelvlucht uitgerekend was. Dan maar de beslissing genomen om de voetweg naar Orbe te volgen maar deze viel ook weg. Misschien nog wat van de franse invloed op de markering. Dan maar verder langs de gewone weg tot Orbe. Het was middag vooraleer ik geinstaleerd was en verbonden op Wifi. Tijd om naar de Coop te gaan om zwitserse frenken af te halen voor de komende dagen en wat inkopen te doen. Aan de prijzen te zien begrijp ik best dat veel Zwitsers hun aankopen doen over de grens. Voor de rest wordt het rusten en voorbereidingen treffen voor de komende dagen. In de namiddag ben dan wel nog naar die markering gaan zoeken maar gemakkelijk vinden was het niet. Misschien wordt het in de komende dagen evidenter de pijltjes te vinden en misschien te volgen.
De titel zeg genoeg over de trip van vandaag. Wanneer ik Pontarlier verlaat moet ik bergop stappen de bossen in. Door de regen van de vorige dagen ligt alles er drassig en nat bij. De weg overbrugt een hoogte van zo'n 500 m en dan kom ik aan een uitzichtpunt met kasteel en prachtige omgeving. Dan moet ik weer naar beneden en zo ben ik terug op het begin niveau, 2 u later en maar een paar km verder. Ik volg de VIA omdat ik van dit stuk weg geen kaart kan vinden op internet. Door weide met koeien, bospaden of weggetjes bereik ik De Fourgs waar ik een croissant kan eten en een lekkere koffie drinken bij een gezellige babbel met de café uitbaatster over de pelgrimsen die langs lopen. Weer verder moet ik steil omhoog naar een kapel en dit stuk plus de volgende wegen gaan door weiden die goed omgeploegd zijn door de koeien. Ik denk de juiste weg te volgen maar plots zie ik geen merktekens meer staan en ben ik in het midden van niets. Dankzij Mr Smartphone en zijn GPS (die ik vandaag niet ging bezigen) kunnen jullie dit bericht nu lezen, zonder zou het mij niet gelukt zijn Jougne te halen. Ik was hier wat te laat om nog warm te kunnen eten en te vroeg omdat de gastvrouw maar om 17 u thuis kwam. Dankzij hun hulp kon boodschappen gaan doen 5,5 km terug.
Deze etappe maakt mijn voetreis door Frankrijk duidelijk. Ik heb in die 4 weken prachtige, warme mensen ontmoet met het hart op de juiste plaats voor pelgrims en hun graag hulp bieden. Hun keuken heb ik ook weer ontdekt wat ik al lang niet meer had. Wel vindt je die eigenschappen duidelijker buiten de steden . De pijnpunten zijn het verschrikkelijk gebrek of de chaos aan markering, de afgelegen dorpen zonder winkel, café, wifi of slaapgelegenheden. De omtoeren dat de GR inleggen om een bezienswaardigheid te zien maar vele km kosten.
Maar al bij al was het een mooie periode en ben ik gelukkig met het deel Frankrijk. Ik kom zeker terug, al is het maar voor mijn tent op te halen, maar niet te voet.
Als je spreekt van avontuur, dan was het eerste deel van de dagtrip zeker zo. Gisteren zag ik al een pijltje staan 'Source de la Loue 15 km), maar deze zou ik niet gaan opzoeken, misschien was dit wel een omweg. Ik kon niet anders dan de Via, die door een trog de rivier volgde verder om in Pontarlier te geraken zonder gevaar te lopen door het verkeer. De Via volgt een bospad, over rotsen en watervallen. Dikwijls heb ik mij afgevraagd hoe andere pelgrims het doen die zwaar geladen zijn of een dagje ouder. Niet eenvoudig maar mooi. Ik heb er 2 uur van genoten en dan bereik ik de 'Source'.Het zou wel een omweg waard zijn geweest maar ik kreeg het gewoon op mijn weg. Niet een bronneke zoals die van de Schelde, die ik ooit eens ben gaan zoeken maar een monumentale bron. Een mooie weg maar gevaarlijk. Het was veel klimmen en af en toe eens dalen en dat ging zo verder. De aanloop naar Zwitserland ging gestaag verder om in Pontarlier te geraken. Ik was tijdig in het jeugdherberg en kon inchecken en mijn rugzak achterlaten, anders was het wachten tot 17u30. Het stadje leek dood omdat de meeste winkels s'maandags gesloten zijn. Na gegeten te hebben ben ik eerst
op zoek gegaan naar een overnachtingsplaats voor morgen, maar aan de blog ben ik niet meer geraakt. Mijn kamergenoot was een Parijzenaar die 3 weken door de Jura trok. Als je eens met iemand ervaringen kunt delen dan moet de rest maar wijken. Om 21u30 de dag afgesloten en goed geslapen.
Vandaag staat er maar een korte etappe op de agenda en dat goed ook voor een zondag. Alles is stil op straat en de Via vertrekt aan de voordeur. Daar er maar 1 weg door de vallei loopt is het best dat ik de andere kant van de rivier volg en dus de aangeduide route. Langsheen de rivier naar Pontarlier toe. Het is mistig en dat geeft nog een mooier beeld. Het durt tot 9u30 voor de zon doorbreekt maar dan ben ik wel al ver. De weg volgt een oude spoorwegbedding tot Lods maar verder gaat de weg niet doordat de spoorweg vroeger door tunnels ging en deze nu gesloten zijn. Langsheen de weg vloeit er constant water uit de rotsen en soms wel een waterval. Heel mooi !! In Lods moet ik de drukke weg over en omhoog. Nergens kan ik een kop koffie kopen, zondag zijn ze laat open of zijn er gewoon geen café's. Ik ben snel in Mouthier en mijn gastheer heeft de sleutel klaargelegd want hij is de hele dag afwezig. Eerst boodschappen doen, kleren wassen en daarna lekker gaan eten,het is toch vaderdag. In de namiddag gerust en een boek gelezen want ik had geen WIFI. Om 21u30 werd er aangebeld door mijn gastheer zonder sleutel. Nog wat gepraat en dan toch gaan slapen, zalig.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
