Om 4u45 was het nog stil in en rond mijn grotje en is kon ik rustig mijn tekst afwerken en op mijn blog plaatsen, een koffietje drinken en wat lezen. Tijdens het ochtendnieuws op de radio snel even naar buiten om een paar foto’s te nemen van de verlichte straatjes, ontbijten en mij klaar maken om te  vertrekken. Tijdens de fotosessie zag ik al een blauw streepje tussen de gebouwen wat veel mooier was dan de kleur van gisteren. Ik had gemerkt dat er onderweg een splitsing was met een snellere en een wat langere weg, een verschil van 5 km, dus moest ik wel attent zijn om de juiste te nemen. Gekleed zoals de vorige dagen ga ik op zoek naar mijn route en onderweg loop ik een kerk binnen waar enkele nonnen hun ochtendgebed aan het lezen zijn, collega’s van de tweeling in Rome en dat is al een positieve noot voor vandaag. Altamura zal mij als de wiskundige stad van Italië bijblijven met al zijn stellingen. Heel de stad is aan het verbouwen, mee met de vlucht van Matera. Het verlaten van een stad is steeds dalend en langs drukke wegen en al snel kom ik tussen de akkers, mijn benen zijn pijnlijk en ik hoop dat het snel betert. Een spoorwegovergang is afgesloten met betonblokken maar mijn pijlen wijzen me er langsheen zoals ook de auto’s doen. De zon breekt stilletjes door de sluier wolken en de wind komt uit de rug en heel wat gematigder. Het besluit is snel genomen en mijn jas gaat uit. Een mooier beeld voor de kiekjes. De eerste 5 km zijn vlak en ik wandel terug door akkers. Pas als de weg rotsige wordt gaan de akkers over in weiden en begint het landschap te veranderen. Het eentonige verandert snel en geeft de omgeving een swoeng. Veel plezanter om te stappen en te ontdekken maar vooral voorzichtig zijn tussen de rotsen. Pelgrims dat ik de vorige dagen tegenkwam vertelden mij over een masseria waar ze lekkere kaas produceerden en het is as een uitgelezen kan op en koffie, misschien wel mijn enige kans op deze etappe. Ik werd ontvangen door een gastvrije boer die onmiddellijk aan mijn koffie begon. Bij de koffie werden ook koekjes geserveerd en fier bracht hij ook een planken met zijn producten. Voor mij te vroeg om van te genieten maar ik vroeg alles in te pakken om mee te nemen.  Tijdens een babbel met veel uitleg en smile kwam vooral de overgang in de natuur ter sprake  dat de volgende kilometers zouden zichtbaar worden. Ik vroeg om te betalen maar zijn antwoord was ‘niente . Terwijl ik mijn geld bovenhaalde verdween hij terug en als ik klaar was om te vertrekken stond hij er plots terug met een flesje wijn. Het was een sombere kamer om mensen te ontvangen maar een warme cocon met een groothartige boer. Alles verdwijnt in mijn rugzak al ook mijn fleece en muts. De zonnebril wordt op de neus geschoven en de pet geven mij een ander look. Ik loop verder en zijn woorden worden werkelijkheid. De weg wordt met de stap plezanter. Op een splitsing heb ik de keus langs een masseria te lopen of de weg te volgen maar het rode streepje op mijn smartphone wijst mij de weg. Nodig want ik moet door een rotsige weide waar een zeug mij steevast begeleid. Het is wat zoeken naar de juiste richting want een weg is er niet en de merkpalen verdwijnen in de omgeving. Ik kom terug op normale wegen en mijn aandacht wordt getrokken door overstekende schapen. Rustig stappen ze met hun herder verder en enkele kijken mij verbaasd na. Om deze momenten is het zalig lopen in Italië, de tijd blijft op sommige plaatsen stilstaan. Mooi is de weg en ik zou honderden foto’s kunnen maken maar ik moet vooruit. Ik kom ook een schoolklas tegen maar ook daar heb ik buiten de beleefdheden geen tijd voor een babbel. Ik zou te snel kou krijgen en het ritme zou uit mijn stap verdwijnen. Op deze mooie weg langsheen stapelmuurtjes nader ik de stad. Een grote verandering want deze stad ik kou en gruw. Heel wat anders dan de vorige steden. Ik ga op zoek naar mijn overnachtingsplaats en opgevangen door een aangename host die mij helpt waar nodig. Op zijn aanraden ga ik naar de plek dat hij mijn aanwijst maar ik zou er nooit binnen stappen zonder advies. Binnen is het heel wat anders. Veel werklieden zijn er aan het lunchen in buffetformule en zij worden gewisseld  door bedienden. Vele mensen komen en gaan voor een semiwarme maaltijd. Ik ben blijkbaar de enige die vraagt zijn lasagne of maaltijd nog eens op te warmen. Frietjes worden koud gegeten. Ik de namiddag ga ik opzoek naar mijn stempel voor de kaart en ontdek dat deze stad niet veel te bieden heeft. Tomaten en melk heb ik nodig om de avond door te brengen bij mijn kaas en koffie. Er zal deze avond niet meer gewandeld worden maar rustig de dag afsluiten met allerlei taakjes.