Vandaag de laatste etappe van deze reis. Nog 19 km en veilig aankomen en ik kan een caminno klasseren en wat voor één . Het is nog stil op straat buiten de jongeren, die naar een andere stad naar school gaan, zich haasten naar hun halte. Mooi weer maar bibber kou. Ik heb toch mijn short aangetrokken omdat ik optimist ben naar een mooie dag verwacht. Ik mag terug naar de abdij die aankomst en vertrekpunt is van etappes. Ik kan nu nog even genieten van dit wondermooi panorama en herken plaatsen waar ik langsgelopen ben 21 dagen geleden, ver weg natuurlijk maar een meer of lange brug  zie je ver in het landschap. Ik volg de weg van de bussen die de leerlingen wegbrengen naar hun scholen, een ganse rij bussen en ben uiterst voorzichtig want daar zijn veel haarspeldbochten. Ik ben dan ook blij als de voetweg zich splitst van de hoofdweg en we het bosje ingaan naar rust. Ik moet in de vlakte geraken vooraleer ik definitief van de auto’s verlost ben maar ik zie ze steeds rijden want de wegen liggen parallel met elkaar. Ik denk dat een groot deel van de voetweg op een oude spoorlijn ligt want op een bepaalde plaats zijn ze een treingebouw aan het herstellen en schilderen met de gegevens van het gebouw gerestaureerd en verder moet ik onder een brug lopen die maar één spoor breed is. De weg loopt voor het grootste deel door de akkers en als ik een klonter aarde met schoenafdruk herken herinner ik mij de eerste twee etappes met die klei. Nu niets van te herkennen, mooie droge gebarste weg, egaal!!! Ongelooflijk hoe water zoveel last kan bezorgen en grond kan omtoveren van zand naar een klevende brei. Onderweg zijn er verschillende plaatsen waar mensen zich kunnen verbeteren als ornithologen. Veel uitleg over de aanwezige en te observeren volgens maar een paar zullen nog niet aanwezig zijn zoals de ooievaar of de zwaluw. Ik hou dus geregeld mijn hoofd in de lucht en herken een buizerd en biddende valk die naar zijn prooi duikt. De eerste maal dat ik dit kan zien want meestal heb ik niet zoveel geduld maar nu ging het snel, en weg was hij. Ik nader de stad en de etappersbouwers tekenen een omleiding om een beeld te tonen van de gravina rond Matera en enkele mooie beelden te tonen van prehistorische grotten door de mens gecreëerd en de paden die ze vroeger beliepen van stad naar velden. Mooi want als toerist zie je alleen wat de stad je wilt laten zien maar zelden uithoeken. Langs deze weg kan je de stad zien groeien. Wonder boven wonder zie ik bij het bekijken van de gravina kleine volgens rondvliegen die verdomd veel lijken op zwaluwen en wat hun vlucht oproept maar meer gedwongen. Ik blijf ze observeren en als ze dichter bij mij langscheren ben ik zeker, de lente is in het land en de zwaluw bevestigd het.  Niet te fotograferen met mijn smartphone want ze lijken doelloos rond te vliegen maar ze zijn daarentegen aan het jagen. Ik geniet van de laatste passen van de reis en voel stilaan de adrenaline wegebben. Ik loop naar mijn overnachtingsplaats en kan boeken voor de nacht. Snel weer weg om een stempel te bemachtigen maar de winkel waar ik mijn credenziale ben gaan afhalen is dicht op maandag en ga dan maar naar de kathedraal achter mijn kleine timbro maar kan genieten van mijn dankmoment bij de kleine uit Praag. Nadien ga ik een peelgrimsmenu eten in het hart van de Sassi. Als ik rondkijk zou ik nog duizend foto’s  kunnen nemen maar nadien tijd hebben om ze te bekijken is moeilijk. De beelden zijn opgeslagen op mijn harde schijf en zullen geregeld opduiken. Ik koop nog een CuCu en keer terug om te rusten.