8/09/2019 Veroli -Ceprano langs de heuvels laveren
Deze morgen was ik vroeg wakker en moest nog 1u wachten om mijn wekker af te zetten om 5u. Ik had wat tijd en heb deze gebruikt om mijn kousen te stoppen. Na mijn rugzak klaar gemaakt te hebben kon ik gaan ontbijten. De ontbijtkamer was voor mij alleen en dat was geweldig. Ik maak mij een JP koffie en met een boterham met nutella kon ik ontbijten. De traditionele taarten stonden ook klaar en een spietje kruimeltaart heeft mij hartelijk gesmaakt. Meer eten was niet mogelijk want met een zware maag lukt het ook niet. Deze morgen was het spel de eerste vis te spotten aan de Porta Santa Croce. Zonder het te beseffen was mijn aankomstpunt gisteren aan de stad ook mijn vertrekpunt.Blijkbaar qhebben ze de wegen zo uitgestippeld dat je niet verplicht de stad in moet en zo kunt doorstappen. Nu ik die kennis heb, hoef ik morgenvroeg niet te zoeken. Het was een prettige maar pittige etappe. Ik dacht dat ik de ergste klimmetjes achter de rug had maar zoals de vorige dagen er 1 slotklim was zo was die 'slotklim' vandaag gespreid over verschillende heuveltjes maar al bij al zal ik meer hoogtemeters gelopen hebben. De wegen waren wel veel mooier en op een zondag kom je niet te veel verkeer tegen. Gisteren had ik ook een overnachtingplaats bij de zusters Cisterienzen aan de Abdij van Casamari maar vond de plaats niet onmiddellijk terug in Veroli. Een geluk dat ik niet doorgestapt ben naar die plaats want vandaag heb ik er 2 u op gelopen voor er te zijn. Met die heuvels onderweg had ik het zeker niet gehaald. Het was dan ook een hele opluchting dat ik gisteren nog in het Monastero kon overnachten. Iets verder dan de abdij wijs het visje mij een 'weg' dat ik niet zie en dus moet ik maar met de natte vinger op goed geluk vooruit. Blij was ik dat ik na 10 min toch op de voetweg geraakte. Leuk voor mij maar ik vrees dat vele andere terug zouden moeten lopen en een omweg maken op terug op de weg te komen. Laverend langs oude dorpen boven op heuvel kom ik aan punt 113 aan. De weg wordt op de kaart (boek) uitgelegd en goede erkenningspunten krijgen een nummer. Zo ook punt 113 waar de eigenaars in de ban zijn van de Via Francigena del Sud en waar je hartelijk wordt ontvangen met alles erop en eraan. Je kan er ook blijven overnachten maar het is nog 8 km lopen tot Ceprano en te vroeg om te stoppen. Na een koffie en wat geklets stap ik verder en land om 13u15 op de piazza waar ik mij kan zetten en genieten van de lunch. Ik heb dan nog geen slaapplaats en op de pastorie was niemand te bereiken, dus was het via internet boeken van een appartement de enige goedkope oplossing voor deze nacht. Ik was een beetje beschaamd maar de verhuurder was geweldig gelukkig met mijn boeking wat mij een 1/2 u later de kans gaf mijn rugzak neer te zetten. Nu rusten, naar het nieuws kijken en morgen kunnen we verder.
7/09/2019 Anagni- Veroli - Op en neer van stad naar stad.
Ik was gisteren een paar zaken vergeten te controleren, zijnde 1) hoe goed beveiligd is een museum, 2) kan je zomaar weglopen, 3) is die poort straatkant open als ik om 6 u wil vertrekken. Dat laatste vreesde ik want de poort beveiligde niet alleen het museum maar ook de zusters en de kleuterschool. Pas op ging ik toch maar kijken maar verder dan de voordeur van het museum geraakte ik niet. Een zwaar slot, grendels en elekrisch slot beveiligde elke toegang maar ook uitgang. Ik kon niet anders dan hopen dat het niet te lang zou duren voor de zuster mijn kwam bevrijden. Ik heb dan mijn rugzaak klaar gezet, mij klaargemaakt en beginnen ontbijten tot ik een ingeving kreeg dat ik beter nogmaals zou gaan kijken of ik al buiten kon. Terwijl ik daar stond hoorde ik de bevrijdende voetstappen naderen en kon ik dank zeggen aan de zuster om mij vrij te laten. Ik was wel 20 min kwijt maar dat viel nog mee. Snel de stad verlaten en juist vertrokken werd ik naar een kleinere weg geloosd waar het veel rustiger wandelen was. Het vervolg was fantastisch tot de eerste stad Colleferro. De naam verteld veel en het was dus klimmen naar de poort van de stad. Tijd voor het italiaans moment en rust. De stad heb ik niet bezocht want onmiddellijk moest ik wegdraaien naar een gehucht. De weg kronkelde door een soort vallei en buiten de vele honden en het landschap valt er niet veel te vertellen. Op zo'n 10 km van mijn dagdoel stop ik even aan een kerk om mijn fruit op te eten en krachten op te slaan voor de klim naar Veroli. Ik kan ondertussen genieten van een paar vrouwen die de kerk aan het opsmukken zijn voor een trouw . De weg gaat nog in dalende lijn zodat de klim groot genoeg zou zijn. Gisteren was een muur van stenen maar vandaag was het een hoge groene heuvel. Wanneer mijn visjes aanduiden de weg te verlaten, begint het echte werk. Op een klein muilezelpad kruip ik naar boven tussen olijfbomen en enkele woningen.Het is steil maar doenbaar als ik af en toe rust. Plots zie ik een nevel water opspuiten uit een kapotte leiding en voor één keer ben ik blij nat gespoten te worden. Het verfrist geweldig. Nog voor een kapel is er een bron en ook daar maak ik me nat. De poort van de stad is nabij en het leven herneemt. Door de steegjes is het het nog klimmen tot de Duomo, eindpunt van vandaag als de pastoor mij wilt ontvangen. Maar nee, geen mogelijkheid om mij te helpen en dus moet ik op zoek naar een andere oplossing. Ik heb nog een paar nummers maar geen van alle geef thuis. Als ik gepak sta om verder te trekken ontvang ik een telefoontje met een oplossing. En het is nog niet zover van waar ik ben, in een opgeknapt Monastero dat ook dienst doet als feestruimte, overnachtingen en museum van kunstenaars uit de omgeving. Dit maal minder beveiligd en kan ik morgen tijdig weg. Het is een streek dat weinig gekend is als toeritisch doel maar de steden zijn authentiek en mooi om te bezoeken. Iedere avond valt er wel iets te beleven voor de mensen. Gisteren in Anagni was het een middeleeuws feest, vandaag Prosecco proeverij !
6/9/2019 Artena -Anagri verder weg van de hoofdstad
Het was deze morgen bang wakker en opstaan want ik ben vandaag aan mijn 3 stapdag toe en de vrees zat er goed in dat de spieren het zouden laten afweten maar niets van dat. Huppelend kon ik het klaargemaakt italiaans expressokan op het vuur zetten voor een vers kopje koffie. Tijdens het klaarmaken van de expresso warmde ik ook nog een groot glas water om zo een meer normale koffie te bekomen na het mengen van beide. Lekker bij mijn boterham, iets wat de Italianen niet kennen, zij springen snel binnen in een bar voor koffie met brioche. Zodoende was ik tijdig klaar om tegen 6 u te stappen. Ik dacht de weg te kennen maar blijkbaar was ik toch verkeerd en moest ik een stuk langs de grote weg lopen. Dit had als supplementaire actie tot gevolg dat ik nog sneller opgewarmd was en ging zweten bij de arm bewegingen die ik maak om de automobilisten duidelijk te maken dat ik hun tegemoet loop, en met succes. Zo loop ik tot de eerst volgende stad Colleferro waar ik een beetje italiaans ga doen en ook nogeens ga ontbijten en ondertussen rusten. Als ik verder stap is het heel wat rustiger en wandel ik het landschap in met draaien en keren en de heuvels volgen in hun hoogten en laagten. Maar wel zalig. Wat verder moet ik 2 spoorweg bruggen over, eentje voor hun TGV en een andere waar het station van Anagri gelgen is. Als ik verder wandel zie ik een richtingaanwijzer met de stad gelegen op 8 km. En wat voor km !! Ik moet nog langs een oprittencomplex van de autosnelweg met bijhorende industrie en warenhuizen, maar snel wordt ik een zijweg opgestuurd dat veel rustiger is. In de verte zie ik de stad al liggen en het lijkt of ik aan muurklimmen moet gaan doen met een rugzak op de schouders. Het is steil en regelmatig moet ik rusten maar eens boven wordt ik beloond voor mijn moeite, want Anagri is een mooie stad dat leeft maar met heel veel minder toeristen dan de steden in het noorden. Ik moet tot de top klimmen om te kunnen inchekken bij de Zusters Cisterienzen die in het Palazzo Bonifacius leven, waar ook nog een museum en kleuterschool gelegen is.Ik ben dus deze avond een stukje geschiedenis! Het is een mooie stad om te verkennen met aardige mensen. Ik loop hier nog een tijdje de straten en steebjes in en uit en kan dan weer plannen voor morgen. Dan wordt het Veroli en volgens de gegevens ligt de stad nog hoger, ik zal dus zeker een mooi uitzicht hebben als het weer even goed blijft als de vorige dagen zijnde 25° met een sluier wolken en een briesje. Ideaal.
Vandaag was al helemaal anders. Al vroeg wakker en om 6 u al op stap. Het was nog een 1/2 uur donker maar toch al zalig weer. Normaal gezien staan er vandaag 26 km op het programma en het wordt een test om te zien of de weg goed gebaliseerd is. Zullen de visjes op de afspraak zijn en hoe goed kan ik ze vinden? Dus op pad en na een 3 kwartier moet ik de weg verlaten en een bosweg op. Nu ben ik een en al oog voor de markeringen. Ik vind ze tamelijk gemakkelijk en zodoende is het alleen maar volgen tot een volgende bewoond gebied. Ik kom weinig mensen tegen juist enkele montainbikers maar ze rijden veilig en dus is het een zalige wandeling. Enkele malen stuurt het visje mij naar een grote weg maar slechts voor enkele km. De kaarten die ik mee heb komen goed overeen met de aangewezen weg en dus moet ik alleen maar stappen, heuvel op en 4af. Rond de middag begin ik uit te kijken naar Artena maar geen stad in zicht. Ik loop langs het kerkhof dat hoog boven de weg uittorend en dan plots verschijnt de stad. De moed zakt mij in de schoenen want de stad is op een rots gebouwd. Zo'n steden had ik onderweg al van ver gezien zoals Rocca di Pappa maar ik had niet gedacht in zo een stad te verblijven. Ik op zoek naar eten maar alles was doods in de stad. Dan maar mijn gespaard broodje opeten en op internet zoeken naar het adres van de Paters Franscicanen waar ik zou kunnen overnachten. Oef, ik moet de berg/stad niet op maar terug naar het kerkhof waar een klooster bijhoort. Een druk op de bel en ik wordt hartelijk ontvangen. Op mijn adressenlijst stond dat ik kon overnachten met matje op de grond maar nu, 2 j later, hebben ze al een kamer voor 2 pelgrims ingericht en kan ik mijn intrek nemen. ZALIG !! Nu heb internet en kan ik dus mijn boodschappen posten. Voor de foto's is het weer wat zoeken maar we werken eraan. Ik kan hier deze avond mee aanschuiven en dan rusten want morgen moet ik verder.
Het was gisterenavond nog gezellig, eerst de voetwassing en nadien het eten met 6 pelgrims en 3 vrijwilligers. Een van die vrijwilligers Guiseppe kon het gesprek aardig naar zijn hand zetten en iedereen die Italiaans verstond moest gieren van het lachen. Ik had lang nagedacht over mijn eerste stappen vandaag en na lang treuzelen nadien wel de juiste beslissing genomen. Het ontbijt zou om 8 u doorgaan en daar ik toch op tijd zou wakker zijn heb ik dan maar besloten eerst naar St Pieter te stappen (2,5 km) om aanwezig te zijn wanneer de basiliek zou open gaan. Nog een idee van Willem die het vorig jaar had gedaan. Hoop en al 50 mensen stonden te wachten en om 7 u klokslag gingen de poort te open. Iedereen lopen want iedereen had een doel. Ik heb kunnen genieten van een lege basiliek en een ongelofelijke ervaring. Slechts 5 min later kwamen verschillenden priesters met misdienaars tevoorschijn om hun mis aan 1 van de vele altaars te vieren. De ene alleen, een bisschop met 4 kerkgangers en nog een andere met wel 20 zusters. Innemend ! Na deze mooie ervaring snel terug naar mijn overnachtingsplaats om samen te ontbijten en snel te vertrekken. Ik had geen reuze honger daar ik voor de basiliek gestopt was om van een cappuccino met brioche te genieten. Ik kon snel vertrekken en daar het klooster op mijn eerste etappe lag moest ik niet ver zoeken om het juiste pad te hebben. De wegwijzertekens ,het visje, was nog niet zichtbaar langs de weg maar met mijn kaartje vond ik gemakkelijk de weg. Via een berg oude stenen Circus Maximus en de Thermen van Caracalla ( overblijfselen van de Romeinen) was ik onmiddellijk op de Via Appia Antica' . Het eerste deel was verschrikkelijk druk qua verkeer en dan weten dat de brommertjes laveren tussen de autos was ik blij dat ik aan de Catacomben van St Sebastiaan was waar het verkeer stil viel. Even verder was ik alleen op de weg die gaande weg vervaagde van het oude weg met grote stenen naar grint op het einde. Rond de middag een plaats gezocht om te eten want ik zou het niet redden tot Marino en dan zou het siësta zijn en alles toe. De laatste eind weg was steil naar de stadskern toe en dan rust ! De eerste dagen zijn het zwaarst om weer in het ritme te komen. Net als ik dacht te gaan aanbellen bij de pastoor om voor een slaapplaats te vragen zag ik een begrafenisstoet aankomen. Dus wachten. Nadien werd ik snel geholpen en kon ik mij installeren. Snel wat boodschappen doen en het obligaat ijsje eten en de dag zat erop. Wel een mooie wandeling en mooi was het om de dag af te sluiten met in de verte de lichtjes van Rome zichtbaar.
Dag allemaal, blijkbaar had ik aan mijn avontuur van verleden jaar goede ervaringen overgehouden en wil ik daar een vervolg aan breien. Verleden jaar gestapt tot Rome en in 2 uur terug gevlogen, vandaag 2 uur gevlogen en ben weer op mijn eindpunt 2018 /beginpunt 2019. Alle mooie momenten komen terug. Vandaag al heel wat mooie momenten beleefd zoals een mooi vliegtuig spotten, op de tarmak lopen en van dichtbij vliegtuigen zien vertrekken en fotograferen. Wie had gedacht dat we anno 2019 nog op de tarmak zouden moeten lopen in Zaventem !! Wel tof. Na wat vliegen en hectisch landen kon ik mijn eerste cappuccino bestellen en dat die gesmaakt heeft hoef ik niet te vertellen. Met de trein naar Rome Termini om van daaruit een overnachtingsplaats te zoeken. Ik had 3 adressen en was blij bij het eerste adres te kunnen inchecken. Ik kan bij de Suore Franciscanen overnachten al zijn het wel vrijwilligers die het uitbaten. Ik verblijf hier in een oase van rust in de grote stad. Mijn tweede vraag aan één van de vrijwilligers was waar ik een gelato kon kopen en zo heb ik vandaag de basis gelegd voor mijn tocht. De zon schijnt boven Rome met zo een 30° en laat ons hopen dat ik een rustige reis kan beleven. Ik leg mijn lot in de handen van de voorzienigheid net zoals het klooster hier heet Spedale della Divina Providenze. Toch het lot ? Om 7u30 is er hier een voetenwassing en nadien is het Cena ( avondeten) samen met ander pelgrims. Morgen ga ik eerst naar Sint Pieter tegen 7 u en om 8 u is het hier ontbijt. En dan zijn we weg.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
