Gisterenavond was het moeilijk te gaan slapen. Ik had mij met moeite neergelegd of ik hoorde op de gang iemand spreken over de maansverduistering en ik natuurlijk gaan kijken. We konden de verduidestering goed volgen en na 10 min ben ik terug gaan slapen tot ik zowat 1u30 later weer naar de gang ging onder gegoeil om nog eens te gaan kijken. Merkwaardig hoe we dat goed konden volgen. Terug gaan slapen en wakker geroepen door een druppende kraan zodat ik de volgende fase, het vertrekken van onze bol voor de maan kon zien. Ik heb ervan genoten maar het kruipt wel inde de kleren. Als ik opstond was er al een groot deel van de pelgrims wakker en zich aan het klaarmaken voor een kortere tocht. Niets speciaal buiten het feit dat we naar het Bolsena meer liepen, niet dat ik ze veel gezien heb maar de aankomstplaats ligt wel aan het meer. Een gewone wandeling zonder veel landschappen maar gemakkelijk lopen. Ik zou hier al moeten ophouden met vertellen zou ik niet in de kleine stad gewandeld hebben. In een steegje zag ik een oldtimer staan, een trouwkleed, enz. Ik had ergens gelezen dat er deze avond in de burcht feest zou zijn en vermoedde dat het iets met dat te maken had omdat de vrouw die zou trouwen in haar onderkledij gewoon op straat kwam. Niets was minder waar want een paar uur later zag ik ze uitstappen voor de kerk om te trouwen. Hier maken ze zich gewoon klaar op straat !! Mooi toch. Zo is mijn gewone wandeling toch een iets speciaal geworden. Ik heb ook kennis kunnen maken gisterenavond met een fransman van tegen de Belgische grens die ook zijn laatste deel stapt naar Rome. Hij heeft jet wel in 3 periodes afgelegd maar een mooie mensen om te leren kennen. Meneer is 74 j en slaapt nog dikwijls in zijn tent die hij meesjouwd. Hem horen spreken doet mijn kwalen vergeten.
Zoals gisteren al beschreven was in het Ostello alles pikfijn geregeld. Bepaalde punten had ik niet goed verstaan maar zijnzouden mij er wel op attenderen op het juiste moment. Ik was aan het bellen met Kathleen als ze mij van het plein kwamen vissen voor het voetwassen ritueel om 19u15. Heel mooi maar zoiets zou passen in het begin van de tocht omdat ze de Heer vragen mij te helpen op mijn tocht naar Rome. Ongelooflijk die inzet van die mensen en de hulp dat ze bieden. Het avondmaal was meer dan OK en nadien was fuif op het plein tot 24 u. Ik ben op 21 u gaan slapen en heb de sfeer als achtergrond gehad. Wel was het wachten tot 6 u deze morgen om te ontbijten maar bijna iedereen was startens klaar voor de etaape van vandaag. Het weer blijft meevallen en zo kon ik in een zachte warmte stappen. Vandaag heb ik eerst 2 uur gedaald met een immens decor rond mij, weinig huizen en alleen de stenen onder mijn voeten die ik in het oog moest hoden om niet uit te glijden. Ik had niet veel verwacht volgens het logboek maar na het afdalen zou ik de SS2 bereiken die ze ook CASSIA noemen, ik denk een oude heirbaan van de romeinen. Ook de afdaling had veel mee van een oude romeinse weg, misschien was dit de echte en hebben ze de niewere weg dezelfde naam gegeven. Wel is het mij vandaag opgevallen dat we die weg volgen en de richtingaanwijzer geven Rome aan.Het eerste dat ik zie aan het eind van de grindweg is een moderne kerk zonder woningen in de omgeving. Wel staat er een pijltje naar een bar 40 m verder. Zalig en onvoorzien. Dan moet ik de SS 2 volgen over 10 km, soms op een pad langsheen de weg maar ook op de weg waar ook veel verkeer langsrijdt. Zo verlaat ik Toscane met een warm gevoel van alle moois dat ik heb mogen bewonderen want het is slechts via voetwegen dat je tijd hebt om zoveel landschappen te zien en in kleine dorpen/ steden te komen. Lazio zou volgens een pelgrim waar ik onderweg logeerde ook heel mooie plaatsje hebben. Ik ben al nieuwsgierig. Nu verblijf ik in een oude Capucijnenklooster iets buiten de stad en het is hier vreedzaam rustig in mijn kluis. Wel moet ik terug naar de stad voor mijn ijsje, Wi-fi en wijn. De laatste dagen kom ik meer en meer dezelfde mensen tegen die ook naar Rome gaan en dezelfde stopplaatsen nemen. Onder hen een koppel Oostenrijkers die in Canterbury gestart zijn e n meneer is 72 j jong want je zou hem moeten zien genieten tussen al dat jong geweld. Toch mooi dat er geen leeftijdsgrens is voor zulk een avontuur als de gezondheid mee wilt en de geest.
Wonder boven wonder maar mijn stouste droom kwam uit. Ik ben gisteren na een aflevering van Vive le Velo gaan slapen rond 9u15 en er waren nog veel mensen aan het praten, nog uit huis, nog hun slaapplaats aan het inrichten en overal brandde het licht. Ik had oordopjes gemaakt en mij neergelegd. Nadien heb ik niets meer gehoord en ben wakker geworden om 12 u om te plassen en dan verder geslapen tot 4u. Ongelooflijk! Ik zie drie vrouwen al vertrekken om 4u 45 en zo kan ik rustig ontbijten na een koffie gezet te hebben. Vandaag wordt de examenproef want de wandeling staat genoteerd als Very Challenging met aankomst in een stad boven op een heuvel. Ik had goed de weg nagekeken want op de weg van 32,2 km was er maar 1 dorp, hoog en laag, en verder verspreidde woningen. Op het plan waren er maar 3 waterkranen aangeduid in het begin van wandeling. Geen bars of winkels tot aan de slaapplaats. Ik volg de aangegeven weg en 1 uur later verlaat ik het laatste dorp, alleen restaurants voor zwaardere beurzen maar ook een kraantje waar alle bussen worden gevuld en dan leg ik mijn lot in de handen van .. De weg ga op en neer en vanaf de start deze morgen kan ik de aankomst zien, zo duidelijk is de stad zichtbaar van in de verte. Na 2 u lopen kom ik de drie vrouwen tegen die deze morgen 3 quartier voor mij zijn vertrokken. Weer is de weg mooi. Maar de verassing van vandaag zijn wel de waterpunten die bijgezet zijn onderweg samen met rustplaatsen. Op 4 plaatsen kan ik mijn bus vullen en mij verfrissen wat ik ook nog eens kan aan een riviertje dat we onderweg volgen. Een groot geluk want ik weet niet of het zou haalbaar zijn geweest met 1,5 l water,wetend dat de laatste 10 km steeds bergop gaan. Moeder natuur helpt ook een handje door rond 11 u een sluier wolken te sturen zodat de zon niet kan branden. Kijkend in de omgeving bereik om 12u45 mijn eindpunt waar ik alles heb, een kraan, bank, café waar ik een biertje kan drinken bij mijn eten, een mooie locatie en een eindeloos vergezicht in de omgeving. Op foto is dat niet weer te geven maar voor het oog een weelde. Om 14u30 kan ik mij aanmelden en ook dat is een verrassing want hier wordt alles in goede banen geleid. S'avonds wordt er een maaltijd geserveerd en morgen is er ontbijt om 6 u. Onderweg kom ik weer een richtingaanwijzer tegen voor Rome met het aantal km. Ik moet volgens het boekje nog 188,8 km lopen op 9 dagen. Rustig de eindmeet halen en vanaf nu zoveel mogelijk genieten want ik moet eerlijk zijn die etappes van 30 km en meer altijd een doorn in mijn oog geweest, dikwijls heb ik ze kunnen mindere maar vankdaag was er geen uitweg moegelijk. Eind goed! Ik moet even stoppen want het begint te gieten en de was hangt buiten te drogen. Ik denk dat ik een lookalike van tante Mieke in de Ostello heb.
Ik ben deze morgen niet de eerste wakker maar wel 3 Italiaanse vrouwen die in de kamer naast mij slapen. Het was niet rustig slapen naast die drukke weg waar het verkeer voorbij raast. Ik maak mij klaar en beleg het overschot van mijn brood want de bar in het dorp, 100 m lopen, zal om 5 u openen en dan kan ik daar mijn boterham opeten met een koffie. De zaak heeft al goed te doen op dat vroege uur met de pelgrims en voorbij komende vrachtwagens. Ik kan beginnnen stappen en dezelfde landschappen etaleren zich langs de weg. Een grote verandering is dat er nu veel meer wijngaarden zijn waar de ranken mooie gesnoeid zijn/worden. Ook langs de wijnhuizen loop ik die er alles aandoen om een mooie decor te zijn voor hun klanten. We gaan wel veel op en neer en dat geef mij ook veel afwisseling in het landschap. Ik loop maar door 2 dorpen/steden. Het eerste is een mooie dorpje ook ommuurd ,waar de kikker koning is, met gezellige terrasje, het tweede is gewoon een dorp maar wel een ideaal rustpunt op mijn route van vandaag. Na nog meer golfbewegingen kom ik in mijn slaapstadje toe. Ik moet wachten tot 15u30 vooraleer de zusters de deur komen openen maar ik kan mijn rugzak tot die tijd achterlaten in de toeristische dienst. Het is ook een middeleeuwse stad en blijkbaar wel goed vermeld in reisgidsen want ik hoor regelmatig allerlei talen maar vooral veel vlaams praten. Lang zie ik de mensen hier niet blijven want buiten de hoofdstraat van 400 m is er niet veel te ontdekken. Toch denken de horeca uitbaaters dat het nuttig is de prijzen van hun gerechten wat hoger te taxeren zodat de terrasje ook leeg blijven. Ik moet dan ook op zoek om aan een redelijk prijs te eten en dat lukt ook nog maar niet binnen de stadsmuren. Gelukkig is er ook nog een supermercato zodat ik iets kan kopen voor deze avond en morgen vroeg. Nu trekt de hemel dicht en ik vrees dat we een onweer zullen krijgen deze avond. Wat deze nacht brengt staat in de sterren geschreven maar ik verwacht er niet veel van. We zijn zeker met 24 mensen om te overnachten in de Ostello en het zal een tijdje duren voor alles stil is, een beetje te vergelijken met de Camino van Compostela waar de laatste die gaat slapen de eerste ziet opstaan om te vertrekken. Hopelijk is het morgen rustiger maar zekerheid is er niet.
24/7/18 : Graag achteruit lopen om Siena niet te missen
24 juli 2018 : Siena - Ponte d'Arbia
Deze morgen sluit ik stilletjes de deur van het hotel en na 5 m ben ik al op de VIA. Ik ga toch nog eens langs dat mooie plein, nu totaal verlaten in een gloed van romantisch licht en stil. Even genieten en dan toch vertrekken. Ongelooflijk dat er een weg bestaat die aan de poort van de stad vertrekt en waar bijna geen auto langskomt. Het gaat op en neer maar gezapig. Ik kijk dikwijls achterom en kan lang de stad zien verkleinen. De weg omgekeerd doen zou heel mooi zijn omdat je dan van ver de stad zie ( 15 km) en ze steeds zie groeien. Nu moet ik er aan denken mij af en toe om te draaien omnog een glimp op te vangen van Siena. De weg loopt weer over een kam en dus heb ik links en rechts mooie vergezichten. Het is nog fris en de kms lopen onder mijn voeten door. Ik let steeds goed op om de weg niet te missen of een waterpunt te zien maar vandaag loopt alles lekker behalve dat 2 waterpunten niet aangesloten zijn. Ik wacht meestal dat ik een punt zie waar er nog water uitkomt vooraleer ik mijn fles leegdrink, een les dat ik leerde van een andere pelgrim. Het is een wondermooie trip met slechts 1 dorp/stad waar ik door moet maar waar ik ook even kan risten aan een bar! Verder loopt de weg coor een mooi landschap en kan ik rondkijken terwijl mijn benen en voeten de rest doen. Als het warmer begint te worden loopt de weg langsheen een spoorbrem waar het groen mij schaduw schenkt, zalig. Hier in het dorp wwar ik overnacht is weer weinig beweging behalve dat er een drukke weg doorraast over de befaamde brug die de naam is van het dorpje. Gelukkig ben ik op tijd en heb ik de keuze van de kamer zodat ik mij aan de achterkant kan leggen, weg van het geluid, en in een 2 persoonskamer voor de rust.
Wat een vredige nacht als alle toeristen verdwenen zijn. Als ik vertrek heb ik het kasteel voor mij allen in het rustige licht van de spot die het geheel verlichten tot een filmdecor. Hmm, vandaag gaat het niet droog blijven aan de wolken te zien. Ik weet niet of het gaat regenen, wanneer, hoeveel. Het is een mooie tocht door bosjes en dan heb je geen landschappen te bewonderen. Als ik na een uur eindelijk wat velden zie verschijnt er een ander kasteel aan de horizon, veel kleiner maar verlaten in het landschap. Terwijl er gisteren een paar herten kwamen huppelen over de weg en de naastgelegen akkers zijn er vandaag 3 everzwijnen aan het eten in de velden maar van zodra 1 mij opmerkt vluchten ze alle drie de boskant in. Lijk ik nu echt op Obelix? De weg gaat verder en ik volg de aanwijzingen maar toch loop ik verkeerd. De hulplijn (smartphone) helpt me verder al moet ik een drukke weg volgen over 3 km. Als ik op de VIA ben, zie ik al aanwijzingen voor Siena. Mijn vrees voor regen was gegrond en ik maak mij klaar voor de rest van de weg in de regen, allen is het zo van willen en niet kunnen en valt er niet zoveel regen, gelukkig maar. Een stevige klim brengt mij aan de poort van de stad en daar kan ik even stoppen voor een cappuccino. Mijn afspraak met mezelf is dat de eerste bar die open is en koffie heeft, verkoopt. Vandaag na 21 km spijtig genoeg. Hier zie ik ook de eerste richtingaanwijzer voor Rome. Ik ben dus op de juiste weg en nader stilaan daar het nu al interessant is een paneel te plaatsen. Het hotel zoeken is in feite nog het moeilijkste van de dag want met al die steegjes slaat de smartphone tilt. Om 9 u 45 kan ik al inchecken en mij omkleden. Het bekenste plein ter wereld ligt op 30 m van het hotel en het toeritisch centrum er rond met zijn vele straatjes, pleintjes, restaurants en winkels. Nochtans zal ik wat moeten rusten en ik gebruik de de tijd om boodschappen te maken, mijn stempel halen bij de toeritische dienst of een ijsje te eten om wat rond te slenteren. Veel interesse om iets te bezoeken heb ik niet maar mensen kijken blijft interessant. s'Avonds ga ik nog even naar het plein waar het nog krioelt van de mensen en waar een warme sfeer hangt van vakantie.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
