Het was deze morgen net een alarmoefening in de Ostello. Na een heerlijke nacht met wat straatmuziek was iedereen op tijd wakker. Het was mijn eerste keer dat we met 6 pelgrims wakker waren en ieder zich klaarmaakte om te kunnen vertrekken. Na een kort ontbijt vertrokken Willem en ik richting Rome op een gezellige babbel. Fidenza blijkt na een paar kilometers de laatste stad te zijn in het vlakke gedeelte van de Povlakte. De rijstvelden hadden we al verlaten en nu zou de grond geboutseerd worden. Onmiddellijk een ander, mooier landschap waar je al een paar km ver kan kijken maar waar je ook wat moet klimmen en dalen al blijven het maar heuvels. Mooi en misschien het deel dat de meeste mensen aanspreekt daar je om elke bocht iets nieuws gaat ontdekken. Hier moeten we al een paar keer stoppen om wat fotos te nemen en het is nog maar het begin. Het lopen gaat goed en we zijn snel in Costamezzana, mijn eindplaats voor vandaag. Ik had zeker verder kunnen lopen maar ik bleef bij mijn beslissing om hier te stoppen. Ik heb wat getwijfeld want het was nog geen 8 u , de bar was nog gesloten, stil op straat. Als de eerste mensen beginnen aan te komen weten we dat we aan een koffie gaan geraken en informatie. Na een dorpstafereel met de verantwoordelijke van het Ostello en mij in de hoofdrol kon ik mijn rugzak afzetten en verder mijn koffie drinken en Willem uitzwaaien die verder trok. Nu moest ik mijn dag wel indelen net rusten en activiteit om mij niet te vervelen want hier is niets buiten de kerk, bar en wat woningen. Wel wi-fi in de bar en dat is al een grote luxe en de bareigenaar is ook heel vriendelijk en behulpzaam. Dus rusten is aan de orde en daarom ook goed dat je in een dorpje stopt waar niets te doen is. Ik pik een deel van de zondagsmis mee, rust en deze middag ga ik een pelgrimsmaaltijd eten, lang gerekt, en ondertussen kan ik naar tv kijken op internet. Nu alles klaarmaken voor de blog en dan kan ik een ijsje gaan eten en weer op internet. In ieder geval een goede manier om wat op krachten te komen op een luie zondag.
Het is even wennen deze morgen wanneer de andere pelgrims vertrekken maar het moet. Ik blijf niet lang liggen maar doe de was of en kleine boodschap en ga terug op bed liggen en betrap er mij op dat ik toch af en toe slaap. Mijn voeten zijn nu rustig een ander beeld dan wanneer ik aankom ergens. De voeten en benen willen niet tot rust komen en dat duurt een paar uur. Ook daarom is het goed om op tijd binnen te zijn zodat ik eerst wat tot rust kom en dan een dutje kan doen. Lang blijft het huis niet leeg want een aantal pelgrims strompelen binnen, een Zwitser die vanuit Tunesië is vertrokken en onderweg is naar Genève , een Nederlander in Amsterdam vertrokken met einddoel Rome maar misschien via Firenze en Assissi loopt, en nu kwamen er nog 2 Italiaanse vrouwen binnen. Het wordt druk op de route. Ik hou mij verder rustig met eens kijken naar de kathedraal en vooral wat regelingen treffen. Deze avond een mis meevieren en dan kunnen we weer tegenaan. Wel ga ik dan geen 30 km meer lopen en misschien duurt mijn reis dan een paar dagen langer maar in die brandende zon is het niet te doen. Nu terug rusten !!!
Daar ik ik geen twee nachten in Fidenzuala kon blijven en na vele telefoontje naar een stopplaats neem ik het besluit rustig op te staan en maar om 8 u te vertrekken met de hoop in de abdij onderweg te kunnen stoppen en te overnachten, deels rustdag. Na 5 km lopen valt het verdict, de slaapplaats is afgeschaft! Ik heb geen andere keuze dan verder lopen naar Fiorenzuola, die ik contacteer om te horen of het daar lukt, maar ik weet dan al dat het een zware dag gaat worden onder de brandende zon. Ik loop door akkers met tomaten, rijst is van het menu geschrapt, maar onderweg heb ik maar 1 dorpje. Ik wil mijn mijn flesjes vullen met water maar de kraan staat droog. Water heb ik wel nodig voor onderweg want er wonen weinig mensen op deze etappe. Het is 11u30 als ik aan een bar stop waar een menu wordt aangeboden. Ik moet wel een tijdje wachten voor ik kan eten maar ik rust en geniet. Het is maar 7 km meer lopen maar die wegen dubbel. Als ik de kerktorens zie opduiken aan de horizon kan ik ontladen. Bij de toeritische dienst waar ik mij moet inschrijven en de sleutel moet ophalen bevestigen mij dat ik twee nachten mag blijven wat een hele gerustelling is. Ik rust wat en om 19 u wordt ik verwacht voor het avondeten met andere pelgrims voor een verzorgde uitgebreide maaltijd. Veel te veel voor mij maar ik geniet. Iedereen trekt weg om naar de voetbal te genieten maar ik ga rusten, heel mijn lichaam is vermoeid, en mijn voeten nog het meest. Morgen komt een nieuwe dag met gedwongen rust, niet gemakkelijk, en wat boodschappen doen. Niet in de fanclub van de VIA maar wel naar de pos om een pakket terug te sturen, enz.
Zoals ik beslist had, ben ik deze morgen ook aan mijn tocht begonnen. De stad verlaten zou 1 uur duren. Ik moest een deel langs een grote weg lopen met veel verkeer maar dat lukte nog aardig. Veel aanduidingen vind ik niet en degene die ik zie volg ik. Na een tijdje nog steeds langs die drukke weg te lopen denk ik verkeerd te zijn. Bij nazicht moest ik ergens rechts afslaan maar juist ervoor stond een pijl rechtdoor. Al ik dan op googlemaps mijn eindbestemming intik, merk ik op dat ik op 12 km van mijn einddoel ben. Dan maar doorstappen en alle veilige havens ( parkeerstroken, voetpaden, boerenwegen langs de weg) gebruiken om Fiorenzula te bereiken. Veel mooie foto's kon ik niet nemen maar het resultaat was een akker vol tomaten een Cappucino en 8 km winst. Ik kon nog voor de middag op mijn kamer en gaan eten. Na mijn middageten wil terug naar mijn kamer en blijkt dat ik de verkeerde sleutel heb gekregen. Ik naar het het kantoor en daar zitten andere pelgrims vol ongeloof dat ik er ben en
ingecheckt. Ik vertel mijn verhaal en een Italiaanse pelgrim verteld mij dat ik de borden voor de auto's heb gevolgd. Weer iets nieuw op mijn weg naar Rome. Nochtans zulke borden heb ik al moeten volgen in Italië en daar reden geen auto's. Italië zeker !! De foto staat in de volgende bericht.
Dikwijks plaats ik foto's op mijn blog die er niet op verschijnen ofwel een foto die tweemaal wordt weergegeven. Dit is buiten mijn wil en ik kan er blijkbaar niets aan veranderen. Ik kan tekst wijzigen maar foto's bijplaatsen of weghalen kan ik niet of weet ik niet hoe ik het moet doen. Bij de foto's de richtingaanwijzer die ik volgde, de regen van eergisteren en een foto vaan onze fiere overzet man.
Voortbordurend op mijn verhaal van gisteren waar ik wachtte op antwoord voor een overnachtingsplaats, vond ik deze morgen in mijn mails het antwoord dat het niet mogelijk was. Het heeft de hele nacht gedonderd en geregend en ik verbleef echt in een spookhuis waar bij elke donderslag de ruiten in de ramen en de deuren trilde. Om 4u was het nog heftig bezig en ik dacht niet te kunnen vertrekken maar rond 4u30 hield het op. Met de moed der wanhoop heb ik mij dan klaargemaakt zodat ik de afspraak
met het overzetpond tegen 9u 30 kon bereiken. Ik was nog maar 700 m aan het stappen en de wag leidde mij over een pad waar het gras/ onkruid 1 m hoog stond. Je kunt u wel inbeelden dat met de regen van verleden nacht ik dat wegje verliet nat tot aan mijn gordel. Ik kon niet anders dan stappen en hopen dat alles wat zou drogen. Een mooie wandeling waar je plots een kasteel zie opduiken in een klein dorp of lopend langs de oevers van de Lambro die iets verder samenvloeit met de Po. De man stond mij op te wachten en in zijn bootje zaten al 4 pelgrims. Dus met 5 naar de andere kant van de Po. Daar heeft de overzetman zijn showtje opgevoerd dat ons 1 uur kostte. Ik had toen al 20 km gelopen en had geen slaapplaats. Een optie was bij de overzet te slapen maar als ik zijn omgeving zag was mijn goesting over. Dan maar doorstappen met als enig doel Piacenza bereiken om te overnachten. Het is mij gelukt maar met 34 km op de teller en moe. Ik kon pas om 16u in het hostel en dus heb ik mij op een grasveldje neergevleid en 'gerust'. Ik had maar 1 zorg en dat was morgen waar een etappe van 32 km getekend stond. Te veel maar onderweg geen stopplaatsen voor de nacht. Na gesprek met Kathleen die mij aanraden deze etappe te doen en dan een rustdag in te bouwen kon ik rust vinden. Piacenza zal wel een mooie stad zijn maar ik ga er niets over kunnen vertellen want ik had geen krachten meer om de stad in te gaan.
3/7/18: proberen een zo kort mogelijke weg te vinden
3 juli 2018: Pavia - Santa Cristina
Gisterennamiddag heb ik mij tijdens mijn rust zeker 1u30 bezig gehouden om een kortere weg te zoeken voor vandaag. Met de moeheid nog in de benen vond ik 28 km voor vandaag wat veel en een paar km minder zou welkom zijn. Ik vond wel enkele afwijkingen maar veel stelde dat niet voor. Ik dan maar op stap deze morgen en die eerste afkorting vond ik gemakkelijk. Ik hoopte dat de tweede ook zou lukken en dat was ook het geval, al zo'n 1200 m uitgespaard. In Belgioioso was ik al 15 km ver en zocht ik een rustplaats. De droom is telkens een bank, fontein, café en winkel samen te vinden zodat ik ook wat fruit kan eten. Vandaag was het bijna gelukt op de fontein na. Gelukkig had ik onderweg mijn drie flessen gevuld zodat ik niet zonder zou vallen. Op de bank probeerde ik nogmaals op de site van VIA te geraken maar dat lukte mij niet. Dan maar Google maps geprobeerd en tot mijn verbazing vond ik toch nog een sluitweg. Ik moest hiervoor wel 800 m langs een drukke weg gaan lopen maar het zou mij 3 km opleveren. De beslissing was snel genomen en zo kon ik Santa Cristina na 25 km bereikenen om 11 u. Ik kon hier maar om 14u30 inchecken maar mijn rugzak en
schoenen kon ik wel verstoppen om zo rustig mijn menutje te gaan eten. Het was markt en kocht er kersen maar de verkoper schonk ze mij als bijdrage voor mijn pelgrimstocht, geweldig toch. Deze namiddag heb ik ook verder gezocht om mijn probleem van 32 km binnen 3 dagen te spreiden. Ik heb het ook gevonden maar de voorwaarde is dat een slaapplaats vind, die ik ook heb maar nog geen bevestiging. Dus duimen maar. Met wat rust, was en plas en boodschappen zal mijn namiddag weer goed gevuld zijn. Nu wil ik jullie even jaloers maken door te melden dat het hier nu aan het regenen/ gieten is. De natuur gaat onmiddellijk anders ruiken en een stevige bries zal de warmte wat doen dalen. Bewijzen morgen! In dit klein dorpje hebben ze wel een mooi versierde kerk, een stad waardig.
Ik had gisterenavond mijn voorzorgen genomen om op tijd te kunnen vertrekken. In de ostello moest ik de kamer delen met 2 Française en de ruimte was wat klein. Daarom had ik voorgesteld mijn matras in de gang te leggen en daar te slapen op voorwaarde dat zij die deze morgen zouden terug leggen. Ik heb zalig geslapen naast een openstaand raam ( het koelt goed af s'avonds) en kon geruisloos weg. Al na 500 m kon ik besluiten dat het een slechte dag zou zijn en dat ik zou moeten sleuren om in Pavia te geraken. De gevolgen van gisteren waar ik iets in het rood ben gegaan !! Het was niet iets maar eigenlijk van alles dat niet mee wou en dan gaat de moraal ook achteruit. Dan maar de automatische piloot inschakelen. Een groot geluk was dat het weer meeviel. Het was nog fris om te starten en de eerste zonnestralen heb ik gezien rond 10u 15. Het was zalig om te stappen en ik wist ook dat een groot deel van de weg langsheen de Ticino zou meanderen tussen groen zodat er schaduw zou zijn. De weg is gewoon een pad door de wilde natuur van 50 cm( misschien) breed maar wel 13 km lang. Ik werd als het ware door engelen gedragen naar Pavia. Ik liep niet zo snel als de vorige dagen maar iets minder heftigheid helpt ook om de finish te halen. Éénmaal de Ticino langs de weg komt vloeien weet je dat het niet meer ver kan zijn. En dan de stad zien geeft een hele geruststelling. Deze morgen zou ik dat nooit hebben durven hopen. Dan maar pas merk ik op dat ik mijn bril ben kwijtgeraakt maar hoe en waar zijn en groot vraagteken. Even mijn film teruggedraaid maar niets kon dat moment oproepen. Ik was er zo vertrouwd aan geraakt. Ik weet weer wat doen deze middag. Maar vooral ga ik rusten in mijn Ostello, waar ik weer alleen verblijf. Samen met die mensen op de brug kijk ik uit naar betere dagen dan vandaag.
Ik ben Jean-Paul De Visscher
Ik ben een man en woon in Groot-Bijgaarden (België) en mijn beroep is Tuinier.
Ik ben geboren op 24/09/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, Cultuur, Boeken,Lego.
Deze blog om mij te volgen op mijn voetreis naar Rome
