JP gaat op reis en neemt mee .....

Het onderbewustzijn heeft mij deze nacht wakker gehouden. Of was het misschien het late eten dat pas begon om 19u die mij de das heeft omgedraaid. In mijn achterhoofd bezig zijn met de route die ik niet heb en moet vertrouwen op Mr Smartphone. De 2 italiaanse pelgrims vertrekken zoals zij geplant hebben rond 7 u terwijl ik nog aan het ontbijten ben. Ik ruim alles op en kan wat later ook de straat op. De laatste stad verlaten voor de metropool Rome. Met verbazing sta ik te kijken hoe ze nog prachtige wegen ter voorschijn toveren. De stad ligt gezien vanuit Rome ook op een heuvel maar dat merk je pas als je de wegen volgt die u eerst laten dalen om nadien terug te klimmen. Een natuurlijke beschermingswal uit de middeleeuwen. Ook de naburige Mentana en andere steden zoals Marino of Albano waar ik langs gestapt ben bij vorige vertrekken uit Rome hebben zo een verdedigingslinie. Wel geen verkeer meer en rustig stappen naar ons doel. Rustig is misschien wat overdreven want als ik een ander koppel pelgrims zie staan kijken rond hun stop ik om kennis te maken. Zij zoeken de weg en denk ik de weg te weten, behalve dat mijn weg naar rechts gaat en er nog een weg verscholen ligt achter een rietkraag . Ik volg mijn zogezegde weg maar wordt snel teruggefloten door boeren die me mijn vergissing melden. Ik ga nu meer opletten maar onze weg wordt onderbroken door panelen dat de weg private eigendom is en wordt beschermd door een horde honden die blaffend de weg versperren. De andere pelgrim neem een stuk grasland naast de straat met een buffer tussenin van struiken. Eenmaal voorbij het hondendefensie wal keren we onder goedkeuring terug naar de straat. Wat verder zien we weer verbodstekens verschijnen en vraag ik een fietser of we door kunnen die zijn fiat geeft. Later zal ik begrijpen dat al die barrières geplaatst zijn door een instituut voor natuurbescherming dat deze omgeving moet beschermen tegen autoverkeer met zijn sluikstortproblemen. Ik loop nog eens verkeerd maar dat brengt me door een akker met mooi panorama rondom mij. De weg kronkelt zich tussen de heuvels en zo hebben wij wandelaars mooie zichten en moeten we niet heuvel op en af. Als ik voorbij de controlepost van de natuurbescherming stap weet ik dat hun weer vruchten aflevert want vanaf het volgend kruispunt duikt het eerste afval op. De straatkanten liggen bezaaid met allerlei afval en dan nader ik de stad. Ik heb nog lang kunnen genieten van Campagnia zoals de italianen dat noemen maar moet nu afscheid nemen van dit deel Italië. De keerzijde is dat ik snel kan stoppen voor een Cornetto con Cioccolato en werkelijk het was de beste van de maand en moet je achter niet meer zoeken want alles is er in grote hoeveelheden. Ik kom aan bij mijn gastenverblijf en stap morgen naar het centrum van de stad. Meer een wandeling dan stappen, want de rugzak zal wat minder wegen en het is maar 12 km, om de sfeer van de stad op te snuiven en langzaam rondom te kijken.