Iets langer geslapen dan normaal maar de druk en afstanden zijn weg en dus kan het rustig aan. Ik heb onmiddellijk de ramen opengezet om wat frisse lucht toe te laten in de kamer. Rond 6u30 hoor ik engelengezang uit de kapel oprijzen. Wondermooie gezangen met 2 á 3 stemmen die de omgeving en ook mijn kamer bereiken. Dit zijn van die momenten dat men niet verwacht maar prachtige herinneringen nalaten. Je kan er geen foto’s van nemen op video’s van registreren want het zijn privé aangelegenheden van de zusters in de ochtend. Het was een verrassend lekker ontbijt bij de zusters Serafina en ik kan dan vertrekken op naar centrum Rome. Het zal niet ver meer zijn en dus slenter ik maar wat rondkijkend naar verborgen schatten. Ik heb al eens eerder foto’s genomen van met graffiti/kunst gespoten rolluiken van winkels  maar nu valt het me op dat het echt een beroep moet zijn om die rolluiken te bespuiten en zo reclame te plaatsen. Er zijn er sommige die echt prachtig zijn en dan is een foto snel genomen. Ik slenter maar voort en als ik de eerste keer over de Tiber stap merk ik aan mijn linkerzijde een oude stadspoort/brug op die dateert uit de middeleeuwen en waar de Tiber onder vloeit. Zo bewaren de italianen geschiedenis en is het ook moeilijk zulke gebouwen nu weg te vegen voor nieuw. Ik moet de Via Nomentana volgen tot de Porta Pia. Een brede laan met prachtige villa’s langs die dikwijls omgetoverd zijn tot ambassade die hun etiket van destijds bewaren en de grootsheid van destijds opfleuren. De ambassade van Afghanistan lijkt proper onderhouden maar wel gesloten te zijn en van andere landen kan men landseigenschappen erkennen, zoals de Thaise ambassade met 3 olifantenhoofden in het frontaal. Prachtig maar miljoenen mensen hebben het nog nooit gezien. Zo nader ik stilaan het centrum en ga ik mijn route aanpassen om eerst naar St Pieter te gaan voor de foto. Maar de situatie gebied mij wat meer tijd te slijten onderweg als ik aan de oude omwalling van Rome kom. Ook middeleeuws denk ik, maar de nieuwe poort met daar achter een kerk is later gebouwd op de oude stadspoort. Wel een bewaarde toegang tot de stad. Ik volg mijn weg en als ik de Tritonfontein opmerk weet ik dat ik niet ver van de Trevifontein ben met zijn honderden toeristen. Ik moet er langslopen om te zien of er water stroomt want onlangs was dat blijkbaar niet het geval. En ja, water en veel toeristen. Ik vervolg mijn weg via Pantheon, Piazza Navona om zo de basiliek van St Pieter te zien opduiken. Snel een paar foto’s om het einde van mijn reis te formaliseren en dan de laatste stempel gaan halen naar het bureau. De reis zit erop, officieel, maar ik moet nog wel wat stappen. Mijn doel is het Clarrissenklooster te bereiken voor de middag maar dan moet ik nog 3,8 km stappen. Het is een plaats waar pelgrims welkom zijn en daar het overmorgen Franscicusdag is, 4 oktober, het misschien een gepast moment  om met zijn volgelingen (zusters) samen te vieren. Ik ben er om 11u 45, veel later dan de 10 u dat ik voorzien had maar heb wel een prachtige voormiddag gehad. Ik heb nieuwe delen van deze grootstad ontdekt zowel de weg naar St Pieter als erachter want ook daar heb ik even mijn ogen opengetrokken. Mijn weg leidt mij via een groot “park” naar het Clarissenklooster. Park tussen aanhalingstekens want het is in feite een brok natuur dat de romeinen kunnen gebruiken om te ontspannen. Er wordt gelopen, gewandeld met of zonder hond, gefietst of gepicknick maar niets wordt onderhouden, geen wegen (of natuurlijke) om geordend te wandelen en afgezoomd maar paadje links en rechts kriskras over het terrein. Er komt veel volk op af met ook veel verkeer natuurlijk. Ik moet de muur volgen die het park afscheid van de stad met diverse ingangen en ook een kerk met catacombe. Ik wist niet dat hier ook een necropolis was, veel minder bekend dan andere maar ook toegankelijk al zijn er weinig bezoektijden. Als ik aankom word ik heel vriendelijk onthaal door 2 zusters die mij alles uitleggen om er te verblijven. Ik moet ook op de foto voor de collectie vermoed ik en ze helpen mij bij het uitvissen van eetgelegenheden en winkel. Als ze mij vertellen dat ze een tweeling zijn, wordt er gelachen en  worden de fototoestellen opnieuw boven gehaald want ik denk dat ik iets uniek meemaak. Alleen als ze hun mondmasker afzetten kan je de gelijkenis goed zien. Met hun habijt en mondmasker kan je alleen de ogen zien en die verraden wel iets maar je denkt niet verder na. Ik kan hier blijven tot morgen middag en naar de mis gaan en dan daal ik naar Trastevere waar ik de 2 laatste nachten van deze reis verblijf. Alles rust en vree !!!