Het is een mooie rustige zondag,  de jongens zijn bij hun papa en ik mis ze enorm. Ik zit hier 5 hoog in de wolken te genieten van de zon en de aanwezigheid van een vriendin. We zitten samen aan tafel zij zit te breien en ik hoe raad je het al ik zit op de pc. Het geeft inspiratie om te schrijven en ondertussen babbelen we wat over van alles en nog wat. Vandaag was het een discussie over neurologie. Ik als kenner moet het maar weten. J Ze vroeg zich af of het nog kon beteren met mij en ik antwoorde zolang ik oefen is er misschien beterschap.

Heel raar maar zolang ik oefen hoop ik nog stiekem dat het beter gaat worden. Dat is het rare met Inge. Inge zit in een rolstoel kan stappen met ondersteuning en kan heel effe een paar seconden blijven staan ook met een ondersteuning in de buurt. Maar je blijft hopen op…