Soms denk je dagen aan een stuk o daar kan ik over schrijven en daarover maar dan op dat moment heb je geen zin om aan de blog te werken maar nu heb ik inspiratie de uithouding is zoek. Maar soms begin ik en dan denk ik wat voor een titel moet ik verzinnen. Op dit moment het 16.22 uur en ik heb nog een vakje openstaan.
Gisteren was ik echt niet goed koorts, moe, spierpijn,... Vele symptomen van een griep. Een paar uur rust zal me wel goed doen dacht ik, om 11 uur hup m'n bed op en dan in. Ik ben wakker geworden toen Lieve er was van de verpleging om 14.30uur. Om 18.30 lag ik terug erin en wederom sliep ik weer om 20.30 uur terug wakker en... tot ik om 21.30 uur terug ging slapen tot de ochtend. Ik lag op bed en nog een Dafalgan genomen en dan ... rond 1 wakker pijn pijn pijn en zo ging het gans de nacht door, ik was aan het zweten, koorts aan het maken dan maar even gedacht sevves bel ik de dokter.
Jo heeft de jongens meegenomen naar de winterspeeltuin in de Brabanthallen en ik thuis rustig. Ik was nog niet vaak op de pc geweest deze morgen een paar minuten maar ik viel gewoon terplekke inslaap.
Ik wachte op de dokter en de schrik zat er wel in om griep te hebben want bijna 3 jaar geleden kreeg ik ook griep en toen liep het danig uit de hand en dat kleine beest is de schuldige van dat ik nu in een rolstoel zit en de rest heb.
Eergisteren was ik aan het surfen en las iets heel leuk ik ben geen rolstoelpatiënt maar een rolstoelgebruiker
Een persoon die van een rolstoel gebruik maakt wordt soms aangeduid als rolstoelpatiënt
Dit
is echter onjuist, een patiënt is in samenstellingen iemand die aan de in het
eerste deel genoemdeziekte lijdt (kankerpatiënt, TBC-patiënt,
diabetespatiënt, enz.), en een rolstoel is geen ziekte. De juiste benaming is
rolstoelgebruiker.
Ne mens die tijd heeft doet rare dingen Het was wel bizar wat zelf gebruik ik dat woord ook niet. Rolstoelpatiënt klinkt zo zwaar en opzich is het wel juist wat ze zeggen er is een reden waarom je in een rolstoel zit maar vaak is het ook dat je niet ziek bent. Ik ben ziek geweest maar nu ok die virale infectie. Ik was wel blij om dat artikel te lezen dat maakt alles een beetje zachter.
16.58 alles wat ik moest schrijven staat erop alleen de titel nog en dan toevoegen
Deze week kreeg ik ineens te horen. Sinds je dit voor hebt gehad de griep, de longontsteking, de coma en het hersenstaminfarct kan ik niet meer rationeel denken. Ok maar wat bedoelde die toch? Blijkbaar als ik een gedachte heb ga ik door tot op het bot. Ik ben destructief ingesteld iets wat ik niet had vroeger. Wat ik wel weet ik ben niet destructief tenzij ze me zo ver drijven en dat ik het gevoel krijg dat ik met mijn rug tegen de muur sta en dat dat de enige manier is die ik kan gebruiken om me te uiten. Op dat moment zijn mijn woorden op en vroeger zou ik weggegaan zijn. Effe mijn hoofd leegmaken. Maar nu kan ik dat niet ik ka niet meer overal naartoe en het domme is mensen volgen me dan.
maar even over de veranderingen. Ben ik zo anders dan vroeger? Ik zal wel anders zijn door wat er gebeurt is en Inge die gedurende 16 maanden uit huis is geweest waar als ik iets moest hebben iets moest vragen. Ik heb hoofdpijn mag ik een extra pijnstiller, heb je nog iets om te drinken voor me buiten plat water. Ik vind dit beleg vies heb iets anders, altijd iets moeten vragen. Elke dag 100den vragen aan mij hoe gaat het, heb je pijn, wat gaan we doen, waar heb je zin in,... Elke dag opnieuw en ik kan je verzekeren je kan antwoorden en af en toe een vraag van je afschudden. Als je antwoord nee het gaat niet zo goed gegarandeerd dat ze er nog vragen gingen volgen en soms heb je daar geen zin in.
Ik ben soms iets mondiger, ik ben gevoeliger en mijn kraan met tranen staat heel rap open, Ik leef soms wel op m'n eigen... Maar je weet de ene NAH is de andere niet . Blijkbaar blijven er mensen weg omwille van mijn "anders" zijn. Maar waarom mag ik niet anders zijn? 3 jaar geleden ging ik naar het ziekenhuis en na 16 maanden kom ik buiten met heel wat bagage. Je kan het een levenservaring noemen maar ik noem het liever een nare droom. Zelf heb ik het niet door maar volgens mensen ben ik anders!!!
1. Ik vlieg niet meer door het huis om op te ruimen// de rolstoel zit daar iets voor tussen ik vind het schillen van aardappelen super vervelend en en ik vind dat zo vies dat bloemige op m'n handen dat geluid zo vies waarom moet ik dat ineens wel graag doen? 2. Ik ga niet zo vaak weg// rolstoel en ik kan me inbeelden dat het niet altijd fijn is om voor iemand te zorgen en dan laat je de uitstap liggen 3. Ik zou ineens mijn eetgewoonte moeten veranderen// Ik eet niet zo graag appelmoes en als ik dat eet dan eet ik dat na m'n maaltijd. Ik zou dat niet meer mogen doen. Waarom dat ineens anders doen. vreemd 4. Soms laat ik de jongens gewoon eens doen maar ik zou wat meer met hen moeten dingen doen nu ja dat is ook wel maar ik heb ook wel tijd voor mezelf nodig. 5. Aangezien ik minder buiten kan ligt mijn sociaal contact vooral rond de pc en de telefoon en wat krijg je dan ... Waarom zou ik dat niet mogen bv. Op mijn Facebook staan alleen maar mensen die ik ken ook in het echt leven. Het zijn soms wel personen van vroeger maar ook mensen van nu. 6. Sommige mensen denken dat ik me laat leven en me verhaaltjes laat inpraten. 7. Personen vullen mijn gedachten in en denken te weten hoe mijn gedachten werken. Heel vervelend want ik kan heus wel voor mezelf denken en beslissingen nemen. Ik kan blijven doorgaan maar ik zou graag de kans krijgen om alles een plaats te geven de kans om verder te gaan met mijn leven een kans om ... Het enige wat ik heb gekregen in die 18 maanden zijn heel veel verwijten. Ik heb hard gewerkt en het enige wat ik hoor is jij kan dat niet, jij wilt dit niet kunnen, jij laat alles vallen,... Mijn zelfvertrouwen ligt ondertussen onder de tafel maar wat moet ik doen opgeven van wat ik kan. Alles wat ik heb geleerd heb heb ik gedaan voor mezelf maar ook de mensen rond mij. In en uit bed schuiven, mijn broek uitdoen en m'n pyjama aandoen een trui aandoen, ik kan het maar het heeft zijn tijd nodig naargelang de trui doe ik er 5 tot 15 minuten erover, hetzelfde met de broek. Ik kan me onvoldoende bukken en plooien en dan heb ik hulp nodig die ik niet vraag maar ik gebruik wel een hulpmiddel. douchen doe ik met een 2de persoon maar ik vraag aan de verpleging dit op zich te nemen. Ook andere dingen kan ik nu wel maar 6 md geleden nog niet. Ja ik heb soms ne sjot onder m'n gat nodig om verder te gaan maar ik moet ook de kans krijgen en ik moet kunnen ervaren dat mensen in me geloven.
Maar ja zo gaat het zeker je bent 39 jaar en je krijgt een levensles die je altijd bij blijft.
Vandaag is het de laatste schooldag van het jaar en de eeste trimester is voorbij. Het eerste trimester is ook de langste van het hele schooljaar maar wel diegene die een super gezellige tijd aangeeft. Eerst de Sint met cadeautjes, dan komt Kerst en Nieuwjaar ook weer eens met pakjes.
De boom staat er opgetuigd bij met ballen en lampjes (nog geen cadeautjes want Jo en ik zijn nogal last minit op dat gebied)
Ze krijgen geen speelgoed maar een leuk boekje. Voor Volker zullen dat strips zijn voor Lander een voorleesboek of kleurboek over kerst wou hij en voor het ganse gezin is dat een gezelschapsspel. Voor mij hoeft er niet direct een cadeautje bij.
De jongens zullen blij zijn want ze zijn wel moe en het wordt tijd dat het vakantie is. Ik heb me voorgenomen om veel te bakken en te doen met hen. In de vakantie loopt de kine door maar andere dingen staan op een laag pitje. Dat ook wel leuk is voor mij zo kan ik mijn energie in andere dingen steken.
14 dagen m'n jongens onder mijn vleugels het lijkt me leuk en dat is ook wel leuk. 2 weken dat ik elke ochtend middag avond kan praten met hen 14 dagen samen dingen doen. Ik ga ze niet bestoken met mama maar ik zal zeker een aanwezige mama zijn die af en toe een spelletje speel met hen, iets maak, het zal een hele doe-vakantie zijn.
We gaan ook hun verjaardags feest organiseren zowel voor Volker als Lander want ze worden 6 en 9 jaar. Volgend jaar zijn we de kleuterschool ontgroeid.
Daar waren de jongens toch heel graag Volker bij juf Inge en juf Kristel en Lander bij juf Anja en juf Michelle. juf Anja en juf Kristel hebben de jongens super goed opgevangen toen ik in het ziekenhuis lag.
Maar nu gaan we richting de Kerst en richting Nieuwjaar waar de jongens nog met plezier een nieuwjaarsbrief maken voor de mama en papa. Papa's en mama's vinden zo een brief super belangrijk.
Ook het ochtend kusje of voor ze gaan slapen vinden we als ouder super belangrijk. Soms zeggen ze ik geef niet graag kusjes (ok ze hebben zo een periode) en dan denk ik en ik hoop vele mama's en papa's, neeee!!! "Ik wil nog wel een kusje of een knuffel" Ik hoor lander zeggen "pfff ik heb deze morgen al een knuffel gegeven" daar moet een wet gestemd worden de jongens blijven mama's en papa's een knuffel EN een kusje geven.
Soms zeggen die gastjes toch wel dingen die je bij je hart pakken, he. Zo ken ik iemand en die hadden een boekje over een kindje dat gestorven is aan wiegedood en 1 van haar jongens had dat boekje gezien en vroeg er naar. Ze vertellen het verhaal en daar was de kous mee af maar toen werd het bedtijd en het ventje kon de slaap niet vatten en stond in de living te huilen met echte tranen. Hij was bang dat hij ook ging vergeten met ademen en ... Zijn mama en papa hebben hem bij hen gepakt en overstelt met knuffels en hem toch gerust gesteld ocharme stel je voor.
Zo gingen we ooit verhuizen met ons gezin en we hadden dit aan de jongens verteld en een paar weken later werd Volker ambetanter verdrietig en heel afstandelijk. Na wat gesleur heb ik het er toch uit gekregen Volker dacht dat als mama en papa gingen verhuizen hij in het appatement moest blijven. M'n hart werd vertrappeld ter plekke en ik heb Volker vastgepakt en gezegd jij moet mee. Ik ben toen samen met hem naar een winkel gereden en verhuisdozen gaan kopen, we zijn thuis gekomen en ik ben beginnen overlopen welk speelgoed moet zeker mee en met wat ga je nu nog spelen,...
De jongens hun gedachten lopen soms zo raar, ze hebben rare kronkels en wat je als volwassen persoon normaal vind denken ze veel anders. Bizar, ook met de rolstoel denken ze veel rationeler dan een volwassen persoon. Ok ze vinden het soms lastig maar ze zien vaak ook de voordelen van iets in. Bv bij een wandeling mama houd alles bij of ik kan op de schoot want ik ben moe,... Mama heeft altijd tijd voor,... Ik zou er een voorbeeld aan moeten nemen.
Vandaag in de voormiddag had ik een afspraak om naar een appartement te gaan kijken en ik moest daar om 11 uur zijn het voordeel was het is maar max. 300m van waar ik nu woon. Heel ideaal denk ik. Ik kon in de lift, de hal was super ruim en de toen kwam ik binnen. Een ruime hal met verschillende deuren waarvan 2 deuren van de slaapkamer een grote en een iets kleinere. Ideaal voor een stapelbed en mijn bed. Een ruime wc, een ruime living, een ruime keuken en een berging voor m'n wasmachine. De keuken is ruim en ik paste tussen alle deuren geen obstakels. Het enige obstakel die ik had is naar de badkamer de deur van de badkamer gaat niet volledig open omwille dat de verwarming erachter hangt. maar dat is het enige probleem die is opgetreden, maar daar is een oplossing voor met het looprekje. Wat me enorm aansprak was de rust in de buurt en de toegankelijkheid in en rond het gebouw. Op de hoek is een speeltuin die enorm kindvriendelijk is de jongens kunnen er vrij spelen zonder dat ze moeten uitkijken voor auto's want het helemaal afgebakend met een hek. Het is een groene straat met enorm veel appartementen maar het is niet overdonderend.
Ik blijf wel uitkijken voor een aangenaam appartement die toegankelijk en waar Darwin ook welkom is. De jongens krijgen samen een plekje en ik hoop dat ze zich gaan thuis voelen op hun nieuwe plekje. Ze gaan nu een thuis krijgen maar dan wel op 2 plaatsen. Het is nu wachten op het fiat van de huisbaas zaterdag gaan er nog mensen komen kijken en dan gaat de huisbaas kiezen uit de kandidaten. Ik heb toch een mooie motivatiebrief geschreven.
Vandaag waren de jongens best wel nerveus op hun school werd er een actie gedaan voor music for life. Ze gaven een heus dansfeest Dance for life ze hadden in de voormiddag pannenkoeken, wafels en koekjes gemaakt en dat verkochten ze ten voordele van een goed doel het was voor Syrië en de Filipijnen. In de turnzaal was er van 2 uur deze morgen tot 20 uur deze avond een dansfeest. Je kon er plaatjes aanvragen voor een ... hopelijk met enorm veel succes. Naar het schijnt kwam Studio Brussel ook langs maar we hebben niets gehoord op de radio. Deze avond zijn de jongens dan ook op tv gekomen ze waren een stuk taart en pannenkoeken tegen vergoeding natuurlijk aan het nemen. Ik zag Volker en ik vroeg me af wie die man naast hem was het was papa die zijn muts aan had. Typisch papa zijn muts is denk ik vastgegroeid op zijn hoofd. Ik heb het opgenomen voor Volker en we blijven kijken voor hem hij is al een hele beroemdheid hier thuis.
Ik dacht dat het een rustige dag ging worden maar het even anders uitgedraaid. om 10 uur kwam Janine langs van Ziekenzorg. Ik ben nog nooit geweest maar af en toe brengt ze me een bezoekje. Opzich is het een heel aangenaam persoon en we kuunnen het toch wel goed vinden met elkaar. Ik ben nog nooit naar een activiteit geweest maar ze komt af en toe eens langs voor een babbeltje. Janine is heel erg ziek geweest maar is nu volledig genezen. Ze had ook een cadeau mee van Ziekenzorg een handdoek en een washandje.
De kine was geregeld met Annemie want Jozefien had een dagje vrij. en toch kreeg ik nog een berichtje van Leen dat Anouk vandaag ging langskomen om 13.15 uur. Oei dacht ik Anouk en Annemie dubbeldate dat kan niet effe telefoontje doen om deftig af te spreken. Telefoontje naar Annemie en op haar beurt heeft ze alles geregeld.
Hoe was de kine net geen overwinning gehaald. Ik heb geprobeert om tot stand te komen vanuit de rolstoel. Het is niet gelukt maar ik heb nog woensdag, donderdag en vrijdag moet ik het kunnen. Annemie vertelde me wel als ik dit een jaar geleden had gedaan had ik alles bijeen geroepen van de pijn. De laagste stand van mijn bed is 5 cm hoger dan de rolstoel en dan kan ik wel tot stand komen maar van 5 cm dieper gaat niet 5 cm het is maar 50 mm met hulp lukte me het zonder niet. Annemie vertelde me dat ze niet zoveel moest doen. maar toch effe balen en dat was niet het enige.
Ik was even met Jo aan het praten en ik zei dat ik bv. geen aardappelen kan afgieten, groenten of spaghetti maar dat ik wel kon proberen de groenten terug in de pot te doen. Jo zei me alle dan probeert ge het. Zogezegd zo gedaan en kwak er lag een deel op de grond. Hij zei me dat ik het niet kon en dat voelde niet zo fijn aan maar ik kon wel nog effe bot reageren en zeggen inderdaad zo lukt het me niet maar ik kan wel een andere manier zoeken. Ik voelde me zo gefrustreerd bloemkool tegen de grond niet leuk ze ne.
Deze middag was er ook een zorgoverleg en even gepraat over hoe het nu loopt. Verpleging ok. Patricia, Lieve, Saskia, Patricia 2, Lien, Joni Carmen, Steven, Michiel, Johan, Kelly en Jessica doen hun werk fantastisch goed en op 1 of andere manier klikt het met iedereen.
De gezinshulp ok. Martine en Marjan doen hun job vol overgave en staan altijd klaar als er iets is.
De dokter doet het goed. De Vlaams Brabantse Dienst thuisbegeleiding doet het ook super Dominique
Maxim, Ilse, Monique en iedereen die hier af en toe een handje toesteekt. Want daar draait het hier wel rond mijn netwerk moet ok zijn om alles in z'n plooi te laten vallen. Effe iedereen even laten vertellen hoe het hier liep en hoe het verder moet en we zijn er achter gekomen dat we niet zo slecht bezig zijn ondanks de echtlijke problemen. Het werkt niet zoals het moet maar we maken er wel iets van.
Op 1 ding kwam ik uit sinds ik dit voor heb de rolstoel de NAH moet ik toch meer plannen en selecteren van wat en hoe en dat is niet altijd even fijn. Maar het is er gewoon en ga er maar mee om en dat is voor iedereen hier voor Volker, Lander, Jo en ik maar ja dat zijn dingen die je niemand toe wenst.
Volker hun laatste schoolweek is begonnen van 2013 op naar 2014. Het zal terugkijken zijn op een woelig jaar een jaar van up en downs. Maar wel een jaar dat ik er was voor mijn kerels niet 24 uur op 24 uur maar toch op een super regelmatige basis. Elke dag een paar spelletjes Uno 3 spelletjes per kind en 2 kindjes dat is op 365 dagen 2 kindjes en elk kindje 3 spelletjes dat zijn 6 spelletjes per dag X 365 dagen= 2190 spelletjes op een jaar goed bezig zou ik zeggen plus de andere dingen die ik samen met hen doe lezen, huiswerk maken, andere spelletjes, gewoon samen dingen doen. Dan mag het toch even om s'vonds rond een uur of 7 effe voor de pc te kruipen.
Je kan toch niet constant met je gasten bezig zijn. Volgens mij is dit ook niet goed voor de jongens want ze moeten van tijd ook eens alleen spelen. Alleen dingen doen onder hun eens spelletje spelen of elk apart. Zelf is het goed voor mij om ze dan ook in het vizier te houden terwijl ik iets anders aan het doen ben.
Terwijl ik het nu moeilijker heb om 2 dingen tegelijkertijd te doen. Een restje van die NAH.
Woensdag is het Dance for life bij Volker en Lander op school. De nieuwsdienst van Karrewiet komt filmen en zullen waarschijnlijk het eindmuziekje van deze week in zingen je weet wel HEY HEY... en Studio Brussel komt een uurtje uitzenden vanuit de Regenboog Woensdag is het zover. Ik probeer te regelen met de kine dat ik kan gaan en anders is het een leuk ding voor de jongens want die gaan fuiven.
Vandaag was Leen de kine er Jozefien was er niet en morgen ook niet trouwens. Als Leen er is dan is het altijd effe stoefen van wat ik al kan. Het enige wat ze wel extra doet is enorm op mijn houding letten. Maar door de dingen die ik heb voorgehad ligt mijn evenwicht heel anders. Ik kan niet perfect verticaal staan. trouwens ik kan niet perfect op mijn voeten staan mijn ene voet staat goed maar bij mijn andere voet komt mijn hiel nooit op de grond. Wat als ik erop let benen een klein beetje uitelkaar en dan navel in het midden mijn neuspuntje in het verlengde van de navel,... en daar heb je het als ik mijn romp opricht dan verschuiven m'n bekken. Als ik stap met ondersteuning sta ik heel fel voorovergebogen. Ik weet ik zwaai mijn linkerbeen naar voor ik richt me op en zwaai mijn andere been ook naar voor dat is de theorie. Maar de praktijk is een beetje anders. Ik probeer en het lukt me ook soms maar niet altijd. Zoalg ik vooruit ga ben ik blij. Tot stand komen zonder hulp is mijn volgende doel het zou zoveel beter zijn en koop ik me een hoge stoel en dan kan ik aan het fornuis vanalles doen.
In het weekend kreeg volker zijn geboortedag in het oog want hij vroeg dingen over zijn geboorte.
Ik vertelde dat hij is geboren op 7 januuari dan vond ie het heel vreemd want hij zei ineens
"mama papa, het is raar maar mijn geboortedag = mij verjaardag! ik ben geboren op 7 januari en ik verjaar op 7 januuari.
Ik vond het heel grappig maar ik hem uitgelegd hoe het zat hij voelde de grond effe wacht zakken maar we hebben hem gered en uitgelgd hoe het kwam.
De logica van Volker
Kennen jullie dat Volker 8 jaar de stapt niet door het huis maar die fladderd in huis en botst daardoor overal tegenaan. zo heeft hij nu een snee in zijn teen en een schaafwonde dat is kunnen.
Ook al geven we hem de raad stap door het huis kijk naar wat je doet enz.
In de week probeer ik ervoor te gaan je weet wel elke keer dat ietsie pietsie meer met de kine. Deze week heb ik veel gestapt van aan het bed tot in de keuken met ondersteuning en zitten staan zitten staan. Ik kan mits ondersteuning van het einde van mijn bed tot stand komen en terug gaan zitten. Elke keer gaat m'n bed iets lager tot de moment dat mijn bed op de laagste stand staat. Nu kan ik van de laagste bed stand tot staan komen. Wat een zalig gevoel en zeker als je net als vandaag dit ik in het dagelijkse leven kan toepassen. Ik ben onder de douche geweest en ik ben 2 keer tot stand gekomen zonder hulp. Het harde werk word beloond. Zo gaat het steeds wat verder de laatste maanden kan ik ook alleen in en uit bed zonder hulp van een 2de persoon. Ik word ook sneller en ik word ook handiger om dingen te doen ook al vraagt heel wat inspanning en moet ik ook wel creatief en inventief zijn. Het enige wat niet goed lukt is tot stand komen vanuit de rolstoel. De rolstoel is iets van een 3 à 5 cm verschil met de laagste stand van het bed.
Als ik ga slapen moet ik gewoon alert zijn en zorgen dat ik alles heb en anders moet ik terug uit bed en dingen gaan nemen. Bv zorgen dat ik de afstandsbediening heb van de tv, mijn medicatie, zorgen dat de lichten uit zijn. Ondertussen weet de verpleging het maar zeldzaam word er iets vergeten en dan heb ik het aan m'n been. Als ik in m'n bed schuif tussen 20u en 20.30u zorg ik dat mijn medicatie klaar staat op tafel met het drinken en een glas, ik zorg dat ik mijn pyjama aan heb en dat mijn schoenen en broek uit zijn soms ook mijn kousen. De steunkousen laat ik over aan de verpleging. Ik kan trouwens zelfstandig (maar het vraagt enorm veel krach) mijn benen tot in bed krijgen. Het grappige is soms de manier waarop ik het doe soms als het niet zo goed lukt dan ben ik 30 min bezig om me goed te leggen en dan nog. Soms krijg ik mijn linkerbeen niet goed in bed en dan hang het daar te bengelen maar ik probeer mijn been wel in bed te krijgen. Het lukt uiteindelijk maar het valt er steeds uit. Op een dag zullen die wel eens blijven liggen.
Maar het belangrijkste is dat ik blijf zoeken en vechten om er te geraken blijven proberen en niet opgeven in Gent zouden ze zeggen "nie pleuje". Het is niet altijd even gemakkelijk maar ik doe het toch. Om de zoveel tijd dan sta ik precies een beetje stil dan kan ik precies de kracht niet bijeen rapen dat ik nodig heb. Maar nu heb ik zeker mijnen drive terug gevonden en zolang ik die heb blijf ik gaan.
Deze week had ik een pijntje aan m'n vinger. Je kent het je hebt een nagel en die was denk ik een beetje omgeplooid en dan van mijn vinger gescheurd. En dat deed PIJN. Het rare is dat dat meer pijn doet dan die ossificatie in mijn knieën en bekken. Ik ben die pijn zo gewoon dat ik dat kan plaatsen. Ik probeer dan ook zo te functioneren "je hebt Inge" en "je hebt de pijn" en het is zo dat ik dat probeer los van elkaar te zien. Als ik steeds rekening moet houden met de pijn dan functioneer ik niet meer. Wat ik wel heb is soms komt de pijn zo hard naar boven en vroeger kon ik dat niet doorprikken. Nu doe ik dat wel en als het niet te doen is dan pak ik een extra pijnstiller. Die medicatie die ik neem dan mag ik niet teveel nemen verslavend maar het vormt niet echt een gevaar ik heb sinds die 18 maanden dat ik thuis ben 1 doosje opgebruikt. Nu heb ik ook een doosje liggen maar ik heb al een maand of 3-4 geen meer genomen. Ik heb ook een morfine pleister en soms denk ik ook aan afbouwen. Ik kom van 50µg en heb nu al een geruime tijd 25 µg. Ik zou heel graag willen afbouwen naar 12µg en dan naar 0 gaan dat zou toch al een hele vooruitgang zijn. mijn hartje zegt afbouwen maar mijn hersentjes zeggen nog even tot het wat rustiger in mijn omgeving. Met de verhuis in zicht zal ik toch heel wat meer bewegingen maken die ik anders niet maak. Eigenlijk zo ik zonder medicatie willen leven maar dat zal er voorlopig niet inzitten. Sommige dingen zijn dan ook voor het leven. Dat maakt me wel bang gans je leven s 'morgens, s 'middags, s 'avonds en voor het slapen gaan. Ik heb zo een doosje gelijk de oude mensen die hebben ook een doosje met hun dagelijkse portie medicatie. Nu ja, het is best gemakkelijk als je 17 pillekes op een dag moet nemen plus mijn spuitje in mijn buik. Ik ben niet zot van spuitjes want zelf durf ik die niet te zetten en laat ik dit doen door de thuisverpleegster. Het prikje zelf voel ik niet en de vloeistof voel ik ook niet tenzij ze een zenuw raken en dan ben ik een beetje geconcentreerd erop. Wat ik wel heb is dat ze moeten zeggen ik ga prikken.
Nu ja durven en doen ik durf grenzen verleggen maar ik durf mezelf geen prikje te geven. straf
Lander en ik gingen een spelletje spelen, Uno zoals altijd. Lander ging delen en hij gaf zichzelf een kaart dan gaf hij mij een kaart en dan ineens had hij 2 kaarten vast hij bekeek ze en zag dat het goed was hij hield de kaart 4 rapen voor zich en gaf de andere aan mij en zo doet hij dit al een tijdje. Al ik alsnog maar 1 kaart heb en roep UNO dan vraagt hij welke kleur van kaart om zeker te zijn dat hij kan winnen. Uiteindelijk kan hij winnen en dan heb je het ook geweten. Euforie alom, ik laat hem een paar spelletjes winnen maar af en toe speel ik ook eens om te winnen zodat hij dat ook eens aanvoelt om te verliezen.
Vandaag zijn de kerels naar Planckendael gegaan met papa even wat rust in hun hoofdje en effe weg van de zorgen. Effe naar de dieren kijken zonder mama te moeten duwen of te moeten wachten omdat mama niet kan volgen. Ze moesten zich ook niet schuldig voelen omdat mama weer moest wachten beneden of aan de uitgang. Papa kon even genieten van de jongens en gewoon eens alleen papa zijn en geen zorg- of begeleidingspersoon.
Zelf heb ik ook wel genoten van de rust wetende dat de jongens zich gingen amuseren. Ook al ben ik vaak alleen thuis in de week als ze naar school zijn, het is toch anders.
Vandaag is oma hier even geweest met een vriendin en dat was me nu toch een lieve vrouw. Suzanne was goed op de hoogte van wat ik voor had dat is een teken dat oma terecht kan met haar verhaal over mij. Op dat moment was Patricia er en we waren aan het lachen en ik kwam op een mop die ik dan vertelde.
Er was eens een dom blondje en ze ging naar de kapper. Ze vroeg aan de kapper om haar haren te knippen maar ze had een koptelefoon op haar hoofd De kapper zei je moet wel je koptelefoon uitdoen anders kan ik niet goed knippen! Neen zei het meisje want als ik dat doe dan ga ik dood. Ok dacht de kapper en hij knipte het meisje haar haren. 2 maanden later komt het meisje wederom bij de kapper aan en vroeg wil je mijn haren knippen. De kapper zei ja maar je moet wel je koptelefoon uitdoen. NEEN zegt dat meisje want als ik dat uitdoe dan ga ik dood. Het meisje komt nog een 2 tal keren bij de kapper en wederom mag hij de koptelefoon niet uitdoen. Bij de laatste sessie is hij rustig de haren aan het knippen ook rond de oortjes van de koptelefoon. Het meisje is heel moe en valt in slaap. De kapper ziet zijn kans en denkt ik ga die koptelefoon uitdoen en eens deftig knippen. Hij zet de koptelefoon van haar hoofd en nog geen minuut later valt het meisje uit haar stoel en valt dood. De kapper is enorm verschoten en snapt niet goed wat er gebeurde en belt toch de ziekenwagen. Hij is toch nieuwsgierig naar wat het meisje luisterde en zet de koptelefoon op zijn hoofd en wat hij toen te horen kreeg verklaarde enorm veel waarom ze de koptelefoon altijd op haar hoofd had want wat hoorde de kapper ADEM IN ADEM UIT ADEM IN ADEM UIT,...
Hilariteit alom hier in huis Patricia had een veel ingewikkelder antwoord verwacht. Het was een leuke afsluiter
Volker was vandaag agent en dan krijgt hij het hoog in zijn bolleke. Hij had de papa opgepakt voor enkele domme feiten en ik ben opgetreden als advocaat en ik heb hem vrijgekregen. Ik heb wel moeite moeten doen want Volker is niet van gisteren. Maar het is super om zo in discussie te gaan met de jongens want het is vaak echt wel je lach inhouden.
Blijven gaan zegt iedereen en ja ze hebben gelijk. Ik ben een weg ingeslagen en dat is niet de simpelste eerder de moeilijkste. Dat het niet meer lukt in m'n relatie dat weet iedereen ondertussen en weet je het doet pijn ik had dit nooit verwacht.Het doet voor iedereen pijn. Maar ja het is nu zo.
Maar nu blijf ik maar gaan de kine loopt goed ik probeer sneller dingen uit ik ga er gewoon voor. Opzoek naar een nieuwe woonst maar vroeger pakte je in en je was was weg maar nu is het veel moeilijker. Je moet zoveel in het oog houden. Is de woning toegankelijk voor m'n rolstoel ik kan overal binnen maar het is die rolstoel die zijn poep niet kan intrekken.
Ik had een appartement gezien heel mooi en inorde maar het is denk ik niet het van het. Op dit moment moet ik rationeel denken en niet emotioneel en zeker niet overhaast gaan werken. Ok ik wil "alleen" verder maar dan moet het doenbaar zijn. Ik moet alleen naar de winkel kunnen ik moet alleen binnen en buiten kunnen enz. Ik wil zeker Darwin de poes meenemen en op vele plaatsen is een poes of huisdier niet toegelaten. Ik kan ze hier laten en de jongens gaan er heel hard voor zorgen maar ik neem ze mee. Waarom, als ik alleen thuis ben ben ik niet alleen en heb ik een maatje naast me, iemand om tegen te praten, te zorgen voor enz.
Het appartement heel mooi maar 3 trappen dat kan ik alleen niet overbruggen en dan kan ik niet alleen buiten gaan laat staan binnen. Er is een lift waar ik mee naar de kelder kan maar ik kan er niet in met de rolstoel. Met een electrische rolstoel geraak ik nooit binnen en dan via een de garage,... dat is zo ne rompslomp en niet te doen. Ook al kan ik een beetje stappen het is geen optie. Spijtig maar ik blijf verder zoeken naar... Het plekje van m'n dromen waar ik, Darwin de poes en de jongens terecht kunnen
Gisteren was het 8 december opzich een normale dag maar bij Inge ik dus 1tje met een wrange smaak. 8 december 2011 was ik in Pellenberg aan het revalideren en ook al kijk ik niet negatief terug op die tijd die 8ste blijft hangen. Het was 10 uur en ik had ronde tafel. Ronde tafel is een overleg met patient, verpleegkundige, dokters en therapeuten. Je weet wat ze gaan zeggen maar zoek je net iets verder naar dat ene stukje hoop dat er nog is (als dat er nog is) we zaten aan de ronde tafel met Christophe de dokter die zei dat ik op schema zat en dat ik nog een tijdje daar ging zijn, de verpleging die ook blij was met mijn vorderingen net als de ergo. Toen kwam Peter aan het woord en die zei Inge ik weet wat je wou en Christophe kwam ertussen en zei Inge je hebt altijd gezegd ik ga stappend buiten en toen ging Peter verder "Inge stappen zit er niet meer in zoals je het wou!" Daar zat ik dan de hemel viel letterlijk op mijn hoofd en die dag heb ik alles een beetje aan me voorbij laten gaan geen therapie meer voor Inge en Inge heeft gezeten, gewacht en zitten piekeren wat nu gedaan. Ik heb altijd gehoopt dat ik terug ging gaan werken tussen de kindjes in de Kido maar mijn plannen vlogen in het rond en nu nog krijg ik die puzzel niet rond. Er spookte zoveel door mijn hoofd maar therapie dat hoefde niet meer die dag.
8 december het heeft een wrange nasmaak een dag die elk jaar terug komt een dag ik heb gebombardeerd tot Ingedag een dag waar ik even tot rust kom een dag waar Inge effe alles op een rijtje zet. het is nu de 2de keer dat ik het meemaak en als ik eraan denk dan krijg ik toch een prop in mijn keel.
Het is ook een dag dat ik denk aan de anderen Godelieve die bij me op de kamer lag en die naar een rusthuis is gegaan, Lisa een heel jong meisje vanop de kamer, David, Vic, Lieve,... met sommige heb ik nog contact met anderen niet maar als ik ze zie dan vraag ik met veel plezier en vol interesse hoe het met ze gaat. De ene maakt het goed de andere wat minder maar iedereen heeft zijn of haar restletsels al dan niet zichtbaar maar 1 ding is zeker we zijn met z'n allen door het oog van de naald
Vandag heb ik nieuws gekregen van mijn appartement en ik heb het niet spijtig maar tja het kan gebeuren nu opzoek naar een andere flat voor mijn jongens. Ander en beter den ik dan.
Het zal weer eens een week zijn waar ik letterlijk opzoek ga naar een appartement en opzoek naar mezelf en waar ik sta en wat ik nog wil bereiken. We zien wel wat het geeft
we zijn nu 8 december en de Sint en zijn knecht zijn vertrokken naar Spanje de cadeautjes zijn verdeeld en ik heb Volker en Lander bijna niet gehoord. Toch heb ik deze middag effe gevoetbalt met Volker. Voetbal in een rolstoel is een hele uitdaging moet ik zeggen. Volker sjotte en gooide de bzl naar mij om vervolgens de bal terug te gooien al dan niet in de goal. Afleiden mocht ik niet. Uiteindelijk ben ik gestopt want de bal kwma soms heel hard aan, maar we hebben wel gelachen.
vorige nacht lag ik op bed en ik heb niet zo goed geslapen en ik heb dan maar van de tijd gebruik gemaakt om lager in mijn bed te gaan liggen en mijn voet plat tegen de achterkant zodat mijn achillepees echt wel gestrekt werd. Deze morgen had ik er minder pijn aan als ik opstond dus het heeft geholpen.
Zelf heb ik wat dingen opgezocht op internet. Vroeger moest je daarvoor naar de bib gaan en nu 1 klik verder en je weet wat er je te doen staat. Ik merk ook bij Volker dat het internet geen geheimen meer heeft voor hem. Het enige is dat Volker foto's zoekt maar geen informatie maar daar komt wel verandering in. Ik doe het soms wel samen informatie zoeken met hem. SOms heb ik wel bang wat als hij op vieze dingen tegen komt. dan doe ik mijn cape aan en word ik Mega mama en kom ik Volker redden en verzinnen we terplekke. Ook al valt het hier vrij goed mee.
mijn broer is langs gekomen en we hebben heel hard gelachen Marc werkt als instructeur tuinbouw bij personen die uit de boot vallen bij de VDAB of het 2de kansonderwijs. Hij vertelde over hoe die gasten met elkaar omgaan of hun gewoonte. Af en toe ermee lachen mag wel.
Het is een stil weekend geweest met veel gedonder en geronk en dat is niet fijn ik hoop binnenkort dat er een rust wederkeerd over al onze schouders als we elk apart onze weg gaan. Elk onze eigen plek en onze jongens gaan opgroeien als 2 jongens met woningen 2 bedjes,... toch wel een rare enge gedachte denk ik maar wel de beste.
Zoals iedereen het weet is het vrijdag de 6de december dan gebeurt er iets heel speciaals de Sint komt overal en je weet dat hij dan terug op zijn boot stapt om terug naar Spanje te gaan voor zijn welverdiende vakantie. Hij was vorige zondag hier al eens aanwezig maar hij had toch nog een kleine verrassing in petto voor vandaag. Voor Lander nog een paar brandweerventjes en spelende kinderen en voor Volker het speciale interventieteam van de politie. Beiden Playmobil. Lekkere koekjes en snoepjes. Het is weer voorbij en volgend jaar hebben ze weer nieuwe wensen. Voor Volker is het bijna het einde van de magie. In zijn hoofd weet hij het dat hij maar een verzinsel is maar zijn hartje wilt nog mee.
Vandaag hadden we ook bezoek van de bemiddelaar gehad enkele dingen kunnen bespreken. Je moet over zoveel nadenken, he. Kleine dingen, grote dingen, ver van m'n bed dingen, enz. Zakgeld, fietsen, hoeveel kledij krijgen ze, speelgoed de ene mag de andere niet overtroeven, Je mag niet dit, je mag niet dat,... en zo gaat het verder. Wat als dit gebeurt wat als dat gebeurt. Gelukkig bestaat er zoiets als internet en kan je heel wat opzoeken.
Ik heb nu het voordeel dat ik vaak sociaal tarief krijg voor Belgacom, Electrabel, water, enz dat maakt dat ik toch wel wat minder moet uitgeven maar ik heb dan wel m'n medische kostenk waar je grijs haar van krijgt. Gelukkig bestaat er een maximum factuur voor gezondheidszorg. Want mij hoor je niet klagen over het RIZIV of de ziekenkas. want je jaarlijkse bijdrage weegt niet op van wat je terug krijgt als je echt iets voor krijgt zoals ik. Nu ik draag liever bij en dat dat hoger is dan m'n doktersbezoek dan nu ze ne. Want zo een titel als ik persoon met een handicap is ook maar niets. Het is toch iets waar ik toch niet aan wen ook al maak ik er soms wel grapjes over.
Met de verhuis in aantocht zei ik tegen m'n zus An. An ik krijg van Patricia een eetkamer tafel, stoelen, kast,... En An zei "ja ma Inge ge hebt toch geen stoelen nodig. "Natuurlijk An dat is waar ik heb geen stoelen nodig want er zit altijd 1 onder mijn kont en als je komt wil jij niet zitten of zo. Bij deze volgens sommige mensen is een stoel op Inge haar appartement niet nodig.
Ik kreeg ook telefoon van mijn tante Non. Ze gaat waarschijnlijk verhuizen van nr 22 naar 24 in dezelfde straat. Zolang het maar toegankelijk is voor Inge ben ik al tevreden. Ik zei nog tegen haar het zou misschien wel leuk zijn want dan gaat ze terug bij Zr. Godfrieda zitten en die 2 kennen elkaar al super lang. Toen ik nog in het ziekenhuis lag en aan het revalideren belde ze elke avond. Op een dag vroeg ik me toch af of ze haar verhaal toch aan iemand kwijt kon. M'n broer kon terecht bij m'n ma of zussen en omgkeerd, iedereen had wel iemand maar ik maakte me zorgen om mijn tante Non. Ik heb dan toch maar eens gepolst bij haar hoe het zat en gelukkig had ze 2 personen waar ze terecht kon. Zr. Veronique en Zr Godfrieda die me ook al toch 39 jaar kent.
Als ik nu naar haar ben en ik heb Zr. Veronque aan de lijn heb dan zijn ze direct in de weer om m'n tante Non te halen. Als ik naar Gent ga waar ze woont dan komen de zusters allemaal eens kijken hoe het is met mij leuk maar een beetje confronterend, zeker de eerste keer toen ik ze terug zag.
Sinds ik heb besloten om weg te gaan duurt het wachten lang. Ik ben vorige week gaan kijken naar een appartement dat groot genoeg is voor mij maar ook groot genoeg voor de jongens als ze bij mij verblijven. We hebben een 50/50 regeling proberen uitwerken en de moment dat ik mijn plekje heb kunnen we het uitwerken. Maar zoals ik al schreef ik ben vorige week gaan kijken naar 1tje en het viel goed mee een hellend vlak en geen trappen. Het is wel op het 2de verdiep maar er is een lift. Ik kijk er opzich wel naar uit maar ik ben ook wel een beetje bang van wat het zal geven. Zo helemaal alleen en af en toe vaak maar veel te weinig de jongens. Gelukkig neem ik mijn gezinshulp, kine en alle andere hulpverleners mee. Het is nu alleen wachten op een positief antwoord van de huisbaas. En als het goed gaat dan begint de verhuis het is nu al nadenken wat neem ik mee en wat niet. 1 ding neem ik zeker mee Darwin de poes zodat ik nooit alleen ben want dat vind ik maar niets. Het is een poes en ze spint en miauwt en geeft kopjes samen maken we het gezellig voor de kerels als ze er zijn.
Vandaag heb ik een pakje gekregen uit Disneyland Parijs een mooi rinkelding met een kerstboom en een Mickey en Minny. Ik weet dat Dominique dit gaat lezen en bij deze DANK U het is super mooi!!!
De kine was super vandaag. Men achillepees is aan het verkorten en ik moet nu enkele extra dingen doen om die terug op pijl te krijgen. Annemie stuurde me een smsje "ik ben daar". Ik ben op bed gaan zitten en ik heb dan gestaan en effe aan streching gedaan om even die pees te overstrekken als ik dit een paar weken systematisch doen. Als de kine eraan werkt dan weten ze toch de drukplekjes zijn hoor en dan piep je wel even. Maar ik ben wel een paar keer van zit tot stand gekomen vanuit de laagste stand van m'n bed. De laatste poging was mijn energie op en is het me niet gelukt maar ik heb het zekr een keer of 4 geprobeert en gekunnen. Na een wandelingske en dan zit, staan, zit, staan niet slecht hoor. Ik ben wel blij dat ik mijn motivatie niet kwijt ben door die toestanden ik vecht en ik blijf vechten voor het geen ik nu heb ik wil zeker verder geraken. Stappen zal er niet bij zijn zoals vroeger maar ik zal hopelijk minder pijn hebben, mobieler en zelfstandiger zijn.
Ik betrapte me erop daarnet dat ik ging zeggen jongens pyjama aandoen maar het is zondag een luilekker dagje. Dus hebben we een luilekker avondje met de kids. Ze kijken naar een filmpje "Het paard van Sinterklaas.
Heel toevallig hadden de jongens ook hun schoen gezet gisterenavond. Een tekening, een wortel, een suikertje maar geen pintje voor de Piet want als die nog op het dak moet en hij krijgt bij elk bezoek een pintje dan komt het niet goed. Dan kan hij ook gaan revalideren net als ik in Pellenberg. Gelukkig hebben m'n jongens gezondverstand en weten dat daken klimmen, paard rijden en pintjes drinken niet samen gaan.
De jongens hadden al een hele tijd terug een brief geschreven aan de Sint met al hun wensen. Volker i.f.v. redding en politie en Lander van de brandweer. Dit jaar had Volker een nr. gezet qua belangrijkheid. De witte reddingshelicopter die hij zo graag wou van Playmobil heeft de Sint niet gevonden. Maar hij had wel een bankkatoor met boef gebracht en een hummer met speedboot van de politie. Voor Lander had hij de brandweerkazerne en een brandweerauto met ladder.
Je weet hoe we het doen, he. De jongens schrijven een lijst en aangezien ze alles kort opeen hebben Sint, Kerst en verjaardagen is het zo dat tegen ze verjaren hebben ze alles van op hun lijst. Het is wel zo dat we nog iets klein hebben achtergehouden voor de echte Sintdag vrijdag als ze van school komen.
Als de kerstcadeautjes komen krijgen ze een leuk boek om te lezen.
Volker was om 6.15u wakker dus we waren vroeg ons bed uit vandaag. Hopelijk slapen we volgend weekend een beetje langer.
Nu ja de verpleging komt ook vroeg om 7 uur.
Oh ook best grappig deze week. In de Dag Allemaal kon je punten verzamelen om een opbergbox te krijgen van ROX en ik was ijverig samen met oma die punten aan het verzamelen. Volker had die kaart gevonden en was er mee aan het rondlopen en natuurlijk waren we ze kwijt. Ik aan het rondvragen en ineens kwam Volker Mama zocht je dit pronkte hij met de kaart JAAA gevonden met punten en al dus nog 1 punt plakken en de 4de december mogen we ze ophalen.
Het was weer in een weekend infunctie van de jongens.
Maar weet je het loopt hier soms zo moeilijk tussen Jo en mij dat het echt wel wel opboxen is tegen een enorme muur. We leven als het ware naast elkaar en ook al wil ik voor de jongens "zo normaal" mogelijk doen. Het is moeilijk om als het niet in 2 richtingen werkt. Het is moeilijk om te praten met iemand die nors en ook wel gekwetst is. Hopelijk vinden we snel een evenwicht voor Volker en Lander.
Hier ben ik weer na een weekje afwezigheid. Ik had het razend druk deze week therapiëen, verplichtingen enz.
De Sint die volgens hen voor de deur staat te trappelen om de cadeautjes te brengen. Ze weten perfect wat ze willen
Hier stellen we de vraag wanneer komt hij de nacht van 5 op 6 december maar dan is het school en dan hebben ze er niet zoveel aan. De nacht van 6 op 7 december maar dan zit hij in Spanje. We hebben alles bekeken en gewikt en gewogen en nu komt de Sint de nacht van 30 november op 1 december en houden we iets achter voor op 6 december. zondag krijgen ze hun grote wens cadeau en snoep en fruit en volgende week een klein cadeautje en heeeel veel fruit. Gelukkig grijpen mijn kerels sneller naar fruit dan naar snoep. Toch is Jo nog
Nic- Nacjes gaan halen want dat eten ze wel heel graag.
We hebben ons laten gaan dit jaar tegen ze verjaren hebben ze alles.
Deze week was het dan ook oudercontact van en over Lander. Lander is een kleine fijne kerel in de klas hij 1 van de kleinste jongens van maar wel de oudste van de klas sinds hij een ster is geworden gaat hij goed vooruit. Puzzelen 60 stukken geen probleem, Hij heeft dan ook al 7 puzzel medailles verdiend. Hij verteld graag zijn verhaal en is heel spontaan in de klas. Hij verteld dan ook wat er gebeurt thuis in de klas. Dat mama en papa veel ruzie maken en dat ze uit elkaar zijn. Hij voegde er ook aan toe dat zijn mama hem heel graag ziet. En lap daar gingen de tranen.
1 Belangrijke opmerking was dat Lander het moeilijk had met kleuren rood- groen- bruin het zijn moeilijke dingen en de juffen twijfelen dat hij kleurenblind is. Hij zal nu gestest worden en dan weten we het zeker en tot dan blijven we de de kleuren juist zeggen en voortaan is rood boven en groen beneden. We zijn al blij dat hij geen andere stoornis heeft.
We kunnen enkel fier zijn op hem.
Zo ook op Volker hoor hij is heel goed bezig hij maakt zijn huiswerk fantastisch. Hij is heel goed bezig hij voelt zich echt goed in de klas en op school hij heeft zijn juf graag en zijn meester om te turnen. Hij is met zijn spullen inorde en hij is in de weer.
Als hij iet heel goed kan en het loopt goed dan is hij super fier maar als iets wat moeilijker loopt dan is hij enorm gefrustreerd. Ik probeer hem dan te kalmeren zodat hij op 0 terug kan beginnen.
De tafels zijn een hele opgave maar uiteindelijk loopt het wel we roepen ze als het ware naar elkaar en blijven herhalen. Het is alsof we in het leger zijn en dat hij ze moet kennen als resque-man maar dan lukt het ook en dan tussen door vraag ik dan even een tafel en dan krijg ik direct een antwoord weet hij het niet dan zeg ik gewoon het antwoord. En later vraag ik het nog eens.
Een bezoek van oma was super vandaag we hebben samen spelletjes gespeeld zo ook met Lander. Lander en Volker zijn kampioenen in vals spelen. Wat hebben we gelachen zeker bij Uno.Tja het is een heel populair spel in huis Uno. Op een moment waren Lander, oma en ik Uno aan het spelen, Volker was weg naar een vriend. Ik had zeker het gevoel dat Lander wou winnen en oma en ik hebben het spel dan even gestuurd. Toen Lander uitgespeeld was en gewonnen heb ik oma afgedroogd. Ha ha ha dat was fijn in 2 zetten even doen alsof en dan patat toegeslagen. We hebben Lander ook eens laten verliezen onder het motto verliezen moet je ook leren verwerken.
Rond 5 uur is Jo Volker gaan halen bij Dries zijn vriend van school. Ik had afgesproken met Jo dat we frietjes van de frituur gingen eten. Altijd een hit hier in huis. Toen Jo was vertrokken was er een klein misverstandje. Lander wou meegaan maar Jo was al vertrokken. Lander zat even op mijn schoot en zijn hand lag op mijn borstkas in een vuistje. Het viel me op hoe klein en fijn ze nog waren en ik heb het moment hard gekoesterd. Het was leuk en ook wel een nostalgisch moment en ik wil dat ik nog veel zo een momenten mag beleven.
Het is nu zaterdag en ik heb heel wat dingen gedaan met de jongens gezelschapsspelletjes, getekend, geknuffeld en ook op de computer dingen gedaan. Sintspelletjes, ketnetspelletjes ze doen het allemaal en het internet heeft geen geheimen meer voor hen. Gelukkig staat de pc in de living en kunnen we een oogje in het zeil houden want het is toch wel wat gevaarlijk. Ze doen nog geen gevaarlijke dingen. Trouwens Volker doet het fantastisch hij denkt aan iets en zoekt het woord op in Google, als hij niet weet hoe iets wordt geschreven dan vraagt hij er naar. Bij het niet vinden zoeken we samen de info op en op het einde is hij gelukkig en heeft hij zijn ding.
Internet en kinderen het gaat samen maar als papa en mama hou je kids in het oog.
Gisteren was het woensdag dat gelijkgesteld is aan een halve dag school. Lander zijn vriendinnetje is komen spelen en Volker liep wat verloren en we gingen weer eens een spelletje spelen eerst Zo Sterk Als Een Draak en dan Uno. Bij het eerste een gelijk spel en dan Inge verloren. Bij Uno zat de humor er helemaal in eens verliezen en dan nog en toen had ik het gehad en ik zei tegen Volker weet je wat we gaan nog een spelletje spelen en ik droog je af! Volker staat recht en gaat naar de keuken pakt een handoek komt terug en begint mijn gezicht af te drogen. Hilariteit allom ten huize Volker en Inge. Hzt grappige is dat wederom heeft gewonnen. We hebben gespeeld tot ik een spelletje had gewonnen. Tja verliezen door mijn eigen fout. Ik heb hem al mijn trucjes aangeleerd en nu kan ik de nadelen onder vinden. Lander speelde ondertussen met zijn vriendinnetje die kwam spelen. Volker heeft zijn tijd verdeeld tussen mama en papa. Met papa op de WII U en met mij de doe dingetjes.
Vandaag had hij ook een toets over bepaalde woorden roos, offer,... Maandag moest hij de woordjes kennen en er een zin van maken, dinsdag moest hij de woordjes leren en gisteren herhalen. Maandag kon hij alles heel goed en was zijn les leren dinsdag overbodig maar we hebben het hem wel laten doen. Het geeft hem een goed gevoel een gevoel van IK KAN HET Dus ik verwacht me aan goede punten en een blije kerel vandaag.
Lander gaat naar school en gaat vertellen van wat er gisteren is gebeurt. Zijn vriendin is komen spelen en ze hebben frietjes gegeten en pannekoeken lekker lekker. Het was een hele leuke middag gisteren.
Tussendoor ook kine en dat was net optijd want ik was zo moe en Annemie heeft me effe wakker gemaakt en gewerkt aan mijn achillepees want die is aan het verkorten. Sinds een paar dagen strech ik ze ook extra want te korte spieren en pezen daar ben ik een beetje tegen.
Het is al een tijdje geleden dat ik naar Pellenberg ben gegaan. Tot voor kort ging ik elke maandag tot daar om te revalideren maar door omstandigheden had ik wel andere dingen aan mijn hoofd. Ik ga er eens over nadenken om dit terug omhoog te trekken naar bv. 2 keer per maand je weet wel een week wel een week niet,...
Het zal wel vreemd zijn om iedereen nog eens te zien.
Wat ik wel weet is dat ik mijn gedachte een beetje moet orderen en m'n leven een beetje terug in handen zal moeten nemen.
Vandaag was de gezinshulp er en ze heeft heel wat werk verzet. Samen de living opgeruimd en geborsteld en bij het opruimen van de tafel en bureau heb ik geholpen. Wat een rommeltje en ik hou niet van rommeltjes.
Mijn gezinshulp ging boven lakens nemen en ik hoorde gerommel boven. De afspraak is dat de de rommel van de kinderen niet moet opruimen, maar vandaag waren haar handen sneller dan het licht. Ze heeft alles opgeruimd en we hebben uiteindlijk heel veel weggooid. Oude blaren, met kriebels en krabbels, oude boekjes van de Quick,vol gekrabbelde boekjes... Die van de papierslag zal heel blij zijn denk ik volgende maand.
Vandaag heb ik ook kine gehad en Jozefien had goed nieuws het verhaal van de poort heeft een goed einde gekregen maar gisteren zat ze toch in zak en as. Garageopener lag in de auto samen met haar GSM. Daar sta je dan in Aalst met je auto aan de verkeerde kant van de poort. Na een paar telefoontjes was het geregeld en met een kniptang was alles achter de rug.
Tja soms vraag je je af waarom alles op die 2 dagen gebeurt, hopelijk is het morgen een leuke normale dag. Oh ja, morgen komt Allicia spelen het vriendinnetje van Lander.
De jongens hebben beneden gelogeerd vorige nacht. Na een gezellige avond met popcorn en een leuke film met Rowan Atkinson Johnny English reborn zijn we rond half 10 in slaap gevallen.
Volker was een tettergat en tetterde erop los. Lander ligt tegen mij, Lander raakt me aan, ik ben bang steeds verder en verder. Na een tijdje en een paar opmerkingen is hij gestopt en zijn we echt gaan doke doen.
Deze morgen was Lieve iets later maar toch nog vroeg. De jongens wakker en direct actief. Al direct moest ik zeggen praat rustiger, roep niet zo,... en dat ging gans de dag door. Rond 15 uur kwam Eric binnen onze buurman. Zijn mama is overleden en hij kwam een prentje brengen. We hadden samen een kaart geschreven om hen te steunen. Eric vroeg of de schapen even konden komen logeren want zijn gras is op. Geen Probleem B&B voor de schapen is open. Hij vroeg ook of de jongens even mee mochten naar de dierenwinkel voor hooi. Weg waren ze en ze hebben dieren gezien hamsters, konijntjes, hondjes, vissen veel vissen reptielen en vogels eens thuisgekomen hebben ze hun gebrul verder gezet als gevolg dat ze op tijd hun bed in vliegen. Ze bleven maar roepen en tieren en ze verlegden steeds hun grens harder en harder. Uiteindelijk moeten ze vroeger gaan slapen. Volker allee mama ik zal het nooit meer doen terwijl 5 minuten later terug bezig is.
Het zal vroeg stil zijn ten huize Jo en Inge.
Morgen gaan we Sint inkopen doen Jo en ik heel ironisch na hun roep en brulfestijn vandaag. Maar de Sint zal toch iets brengen vandaag.
Veel Playmobil in het rood en blauw. Weer een paar dozen in huis en vele euro's lichter in onze portfeuille. Maar op 6 december hebben we 2 lachende snoetjes.
Het was wel bizar wat zelf gebruik ik dat woord ook niet. Rolstoelpatiënt klinkt zo zwaar en opzich is het wel juist wat ze zeggen er is een reden waarom je in een rolstoel zit maar vaak is het ook dat je niet ziek bent. Ik ben ziek geweest maar nu ok die virale infectie. Ik was wel blij om dat artikel te lezen dat maakt alles een beetje zachter.
 "Sad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
Daar zat ik dan de hemel viel letterlijk op mijn hoofd en die dag heb ik alles een beetje aan me voorbij laten gaan geen therapie meer voor Inge en Inge heeft gezeten, gewacht en zitten piekeren wat nu gedaan. Ik heb altijd gehoopt dat ik terug ging gaan werken tussen de kindjes in de Kido maar mijn plannen vlogen in het rond en nu nog krijg ik die puzzel niet rond. Er spookte zoveel door mijn hoofd maar therapie dat hoefde niet meer die dag.
