Blijven gaan zegt iedereen en ja ze hebben gelijk. Ik ben een weg ingeslagen en dat is niet de simpelste eerder de moeilijkste. Dat het niet meer lukt in m'n relatie dat weet iedereen ondertussen en weet je het doet pijn ik had dit nooit verwacht.Het doet voor iedereen pijn. Maar ja het is nu zo.

Maar nu blijf ik maar gaan de kine loopt goed ik probeer sneller dingen uit ik ga er gewoon voor. Opzoek naar een nieuwe woonst maar vroeger pakte je in en je was was weg maar nu is het veel moeilijker. Je moet zoveel in het oog houden. Is de woning toegankelijk voor m'n rolstoel ik kan overal binnen maar het is die rolstoel die zijn poep niet kan intrekken.  

Ik had een appartement gezien heel mooi en inorde maar het is denk ik niet het van het. Op dit moment moet ik rationeel denken en niet emotioneel en zeker niet overhaast gaan werken. Ok ik wil "alleen" verder maar dan moet het doenbaar zijn. Ik moet alleen naar de winkel kunnen ik moet alleen binnen en buiten kunnen enz. Ik wil zeker Darwin de poes meenemen en op vele plaatsen is een poes of huisdier niet toegelaten. Ik kan ze hier laten en de jongens gaan er heel hard voor zorgen maar ik neem ze mee. Waarom, als ik alleen thuis ben ben ik niet alleen en heb ik een maatje naast me, iemand om tegen te praten, te zorgen voor enz. 

Het appartement heel mooi maar 3 trappen dat kan ik alleen niet overbruggen en dan kan ik niet alleen buiten gaan laat staan binnen. Er is een lift waar ik mee naar de kelder kan maar ik kan er niet in met de rolstoel. Met een electrische rolstoel geraak ik nooit binnen en dan via een de garage,... dat is zo ne rompslomp en niet te doen. Ook al kan ik een beetje stappen het is geen optie. Spijtig maar ik blijf verder zoeken naar... Het plekje van m'n dromen waar ik, Darwin de poes en de jongens terecht kunnen