we zijn nu 8 december en de Sint en zijn knecht zijn vertrokken naar Spanje de cadeautjes zijn verdeeld en ik heb Volker en Lander bijna niet gehoord. Toch heb ik deze middag effe gevoetbalt met Volker. Voetbal in een rolstoel is een hele uitdaging moet ik zeggen. Volker sjotte en gooide de bzl naar mij om vervolgens de bal terug te gooien al dan niet in de goal. Afleiden mocht ik niet. Uiteindelijk ben ik gestopt want de bal kwma soms heel hard aan, maar we hebben wel gelachen.
vorige nacht lag ik op bed en ik heb niet zo goed geslapen en ik heb dan maar van de tijd gebruik gemaakt om lager in mijn bed te gaan liggen en mijn voet plat tegen de achterkant zodat mijn achillepees echt wel gestrekt werd. Deze morgen had ik er minder pijn aan als ik opstond dus het heeft geholpen.
Zelf heb ik wat dingen opgezocht op internet. Vroeger moest je daarvoor naar de bib gaan en nu 1 klik verder en je weet wat er je te doen staat. Ik merk ook bij Volker dat het internet geen geheimen meer heeft voor hem. Het enige is dat Volker foto's zoekt maar geen informatie maar daar komt wel verandering in. Ik doe het soms wel samen informatie zoeken met hem. SOms heb ik wel bang wat als hij op vieze dingen tegen komt. dan doe ik mijn cape aan en word ik Mega mama en kom ik Volker redden en verzinnen we terplekke. Ook al valt het hier vrij goed mee.
mijn broer is langs gekomen en we hebben heel hard gelachen Marc werkt als instructeur tuinbouw bij personen die uit de boot vallen bij de VDAB of het 2de kansonderwijs. Hij vertelde over hoe die gasten met elkaar omgaan of hun gewoonte. Af en toe ermee lachen mag wel.
Het is een stil weekend geweest met veel gedonder en geronk en dat is niet fijn ik hoop binnenkort dat er een rust wederkeerd over al onze schouders als we elk apart onze weg gaan. Elk onze eigen plek en onze jongens gaan opgroeien als 2 jongens met woningen 2 bedjes,... toch wel een rare enge gedachte denk ik maar wel de beste.
|