Blijven gaan zegt iedereen en ja ze hebben gelijk. Ik ben een weg ingeslagen en dat is niet de simpelste eerder de moeilijkste. Dat het niet meer lukt in m'n relatie dat weet iedereen ondertussen en weet je het doet pijn ik had dit nooit verwacht.Het doet voor iedereen pijn. Maar ja het is nu zo.
Maar nu blijf ik maar gaan de kine loopt goed ik probeer sneller dingen uit ik ga er gewoon voor. Opzoek naar een nieuwe woonst maar vroeger pakte je in en je was was weg maar nu is het veel moeilijker. Je moet zoveel in het oog houden. Is de woning toegankelijk voor m'n rolstoel ik kan overal binnen maar het is die rolstoel die zijn poep niet kan intrekken.
Ik had een appartement gezien heel mooi en inorde maar het is denk ik niet het van het. Op dit moment moet ik rationeel denken en niet emotioneel en zeker niet overhaast gaan werken. Ok ik wil "alleen" verder maar dan moet het doenbaar zijn. Ik moet alleen naar de winkel kunnen ik moet alleen binnen en buiten kunnen enz. Ik wil zeker Darwin de poes meenemen en op vele plaatsen is een poes of huisdier niet toegelaten. Ik kan ze hier laten en de jongens gaan er heel hard voor zorgen maar ik neem ze mee. Waarom, als ik alleen thuis ben ben ik niet alleen en heb ik een maatje naast me, iemand om tegen te praten, te zorgen voor enz.
Het appartement heel mooi maar 3 trappen dat kan ik alleen niet overbruggen en dan kan ik niet alleen buiten gaan laat staan binnen. Er is een lift waar ik mee naar de kelder kan maar ik kan er niet in met de rolstoel. Met een electrische rolstoel geraak ik nooit binnen en dan via een de garage,... dat is zo ne rompslomp en niet te doen. Ook al kan ik een beetje stappen het is geen optie. Spijtig maar ik blijf verder zoeken naar... Het plekje van m'n dromen waar ik, Darwin de poes en de jongens terecht kunnen
Gisteren was het 8 december opzich een normale dag maar bij Inge ik dus 1tje met een wrange smaak. 8 december 2011 was ik in Pellenberg aan het revalideren en ook al kijk ik niet negatief terug op die tijd die 8ste blijft hangen. Het was 10 uur en ik had ronde tafel. Ronde tafel is een overleg met patient, verpleegkundige, dokters en therapeuten. Je weet wat ze gaan zeggen maar zoek je net iets verder naar dat ene stukje hoop dat er nog is (als dat er nog is) we zaten aan de ronde tafel met Christophe de dokter die zei dat ik op schema zat en dat ik nog een tijdje daar ging zijn, de verpleging die ook blij was met mijn vorderingen net als de ergo. Toen kwam Peter aan het woord en die zei Inge ik weet wat je wou en Christophe kwam ertussen en zei Inge je hebt altijd gezegd ik ga stappend buiten en toen ging Peter verder "Inge stappen zit er niet meer in zoals je het wou!" Daar zat ik dan de hemel viel letterlijk op mijn hoofd en die dag heb ik alles een beetje aan me voorbij laten gaan geen therapie meer voor Inge en Inge heeft gezeten, gewacht en zitten piekeren wat nu gedaan. Ik heb altijd gehoopt dat ik terug ging gaan werken tussen de kindjes in de Kido maar mijn plannen vlogen in het rond en nu nog krijg ik die puzzel niet rond. Er spookte zoveel door mijn hoofd maar therapie dat hoefde niet meer die dag.
8 december het heeft een wrange nasmaak een dag die elk jaar terug komt een dag ik heb gebombardeerd tot Ingedag een dag waar ik even tot rust kom een dag waar Inge effe alles op een rijtje zet. het is nu de 2de keer dat ik het meemaak en als ik eraan denk dan krijg ik toch een prop in mijn keel.
Het is ook een dag dat ik denk aan de anderen Godelieve die bij me op de kamer lag en die naar een rusthuis is gegaan, Lisa een heel jong meisje vanop de kamer, David, Vic, Lieve,... met sommige heb ik nog contact met anderen niet maar als ik ze zie dan vraag ik met veel plezier en vol interesse hoe het met ze gaat. De ene maakt het goed de andere wat minder maar iedereen heeft zijn of haar restletsels al dan niet zichtbaar maar 1 ding is zeker we zijn met z'n allen door het oog van de naald
Vandag heb ik nieuws gekregen van mijn appartement en ik heb het niet spijtig maar tja het kan gebeuren nu opzoek naar een andere flat voor mijn jongens. Ander en beter den ik dan.
Het zal weer eens een week zijn waar ik letterlijk opzoek ga naar een appartement en opzoek naar mezelf en waar ik sta en wat ik nog wil bereiken. We zien wel wat het geeft
we zijn nu 8 december en de Sint en zijn knecht zijn vertrokken naar Spanje de cadeautjes zijn verdeeld en ik heb Volker en Lander bijna niet gehoord. Toch heb ik deze middag effe gevoetbalt met Volker. Voetbal in een rolstoel is een hele uitdaging moet ik zeggen. Volker sjotte en gooide de bzl naar mij om vervolgens de bal terug te gooien al dan niet in de goal. Afleiden mocht ik niet. Uiteindelijk ben ik gestopt want de bal kwma soms heel hard aan, maar we hebben wel gelachen.
vorige nacht lag ik op bed en ik heb niet zo goed geslapen en ik heb dan maar van de tijd gebruik gemaakt om lager in mijn bed te gaan liggen en mijn voet plat tegen de achterkant zodat mijn achillepees echt wel gestrekt werd. Deze morgen had ik er minder pijn aan als ik opstond dus het heeft geholpen.
Zelf heb ik wat dingen opgezocht op internet. Vroeger moest je daarvoor naar de bib gaan en nu 1 klik verder en je weet wat er je te doen staat. Ik merk ook bij Volker dat het internet geen geheimen meer heeft voor hem. Het enige is dat Volker foto's zoekt maar geen informatie maar daar komt wel verandering in. Ik doe het soms wel samen informatie zoeken met hem. SOms heb ik wel bang wat als hij op vieze dingen tegen komt. dan doe ik mijn cape aan en word ik Mega mama en kom ik Volker redden en verzinnen we terplekke. Ook al valt het hier vrij goed mee.
mijn broer is langs gekomen en we hebben heel hard gelachen Marc werkt als instructeur tuinbouw bij personen die uit de boot vallen bij de VDAB of het 2de kansonderwijs. Hij vertelde over hoe die gasten met elkaar omgaan of hun gewoonte. Af en toe ermee lachen mag wel.
Het is een stil weekend geweest met veel gedonder en geronk en dat is niet fijn ik hoop binnenkort dat er een rust wederkeerd over al onze schouders als we elk apart onze weg gaan. Elk onze eigen plek en onze jongens gaan opgroeien als 2 jongens met woningen 2 bedjes,... toch wel een rare enge gedachte denk ik maar wel de beste.
Zoals iedereen het weet is het vrijdag de 6de december dan gebeurt er iets heel speciaals de Sint komt overal en je weet dat hij dan terug op zijn boot stapt om terug naar Spanje te gaan voor zijn welverdiende vakantie. Hij was vorige zondag hier al eens aanwezig maar hij had toch nog een kleine verrassing in petto voor vandaag. Voor Lander nog een paar brandweerventjes en spelende kinderen en voor Volker het speciale interventieteam van de politie. Beiden Playmobil. Lekkere koekjes en snoepjes. Het is weer voorbij en volgend jaar hebben ze weer nieuwe wensen. Voor Volker is het bijna het einde van de magie. In zijn hoofd weet hij het dat hij maar een verzinsel is maar zijn hartje wilt nog mee.
Vandaag hadden we ook bezoek van de bemiddelaar gehad enkele dingen kunnen bespreken. Je moet over zoveel nadenken, he. Kleine dingen, grote dingen, ver van m'n bed dingen, enz. Zakgeld, fietsen, hoeveel kledij krijgen ze, speelgoed de ene mag de andere niet overtroeven, Je mag niet dit, je mag niet dat,... en zo gaat het verder. Wat als dit gebeurt wat als dat gebeurt. Gelukkig bestaat er zoiets als internet en kan je heel wat opzoeken.
Ik heb nu het voordeel dat ik vaak sociaal tarief krijg voor Belgacom, Electrabel, water, enz dat maakt dat ik toch wel wat minder moet uitgeven maar ik heb dan wel m'n medische kostenk waar je grijs haar van krijgt. Gelukkig bestaat er een maximum factuur voor gezondheidszorg. Want mij hoor je niet klagen over het RIZIV of de ziekenkas. want je jaarlijkse bijdrage weegt niet op van wat je terug krijgt als je echt iets voor krijgt zoals ik. Nu ik draag liever bij en dat dat hoger is dan m'n doktersbezoek dan nu ze ne. Want zo een titel als ik persoon met een handicap is ook maar niets. Het is toch iets waar ik toch niet aan wen ook al maak ik er soms wel grapjes over.
Met de verhuis in aantocht zei ik tegen m'n zus An. An ik krijg van Patricia een eetkamer tafel, stoelen, kast,... En An zei "ja ma Inge ge hebt toch geen stoelen nodig. "Natuurlijk An dat is waar ik heb geen stoelen nodig want er zit altijd 1 onder mijn kont en als je komt wil jij niet zitten of zo. Bij deze volgens sommige mensen is een stoel op Inge haar appartement niet nodig.
Ik kreeg ook telefoon van mijn tante Non. Ze gaat waarschijnlijk verhuizen van nr 22 naar 24 in dezelfde straat. Zolang het maar toegankelijk is voor Inge ben ik al tevreden. Ik zei nog tegen haar het zou misschien wel leuk zijn want dan gaat ze terug bij Zr. Godfrieda zitten en die 2 kennen elkaar al super lang. Toen ik nog in het ziekenhuis lag en aan het revalideren belde ze elke avond. Op een dag vroeg ik me toch af of ze haar verhaal toch aan iemand kwijt kon. M'n broer kon terecht bij m'n ma of zussen en omgkeerd, iedereen had wel iemand maar ik maakte me zorgen om mijn tante Non. Ik heb dan toch maar eens gepolst bij haar hoe het zat en gelukkig had ze 2 personen waar ze terecht kon. Zr. Veronique en Zr Godfrieda die me ook al toch 39 jaar kent.
Als ik nu naar haar ben en ik heb Zr. Veronque aan de lijn heb dan zijn ze direct in de weer om m'n tante Non te halen. Als ik naar Gent ga waar ze woont dan komen de zusters allemaal eens kijken hoe het is met mij leuk maar een beetje confronterend, zeker de eerste keer toen ik ze terug zag.
Sinds ik heb besloten om weg te gaan duurt het wachten lang. Ik ben vorige week gaan kijken naar een appartement dat groot genoeg is voor mij maar ook groot genoeg voor de jongens als ze bij mij verblijven. We hebben een 50/50 regeling proberen uitwerken en de moment dat ik mijn plekje heb kunnen we het uitwerken. Maar zoals ik al schreef ik ben vorige week gaan kijken naar 1tje en het viel goed mee een hellend vlak en geen trappen. Het is wel op het 2de verdiep maar er is een lift. Ik kijk er opzich wel naar uit maar ik ben ook wel een beetje bang van wat het zal geven. Zo helemaal alleen en af en toe vaak maar veel te weinig de jongens. Gelukkig neem ik mijn gezinshulp, kine en alle andere hulpverleners mee. Het is nu alleen wachten op een positief antwoord van de huisbaas. En als het goed gaat dan begint de verhuis het is nu al nadenken wat neem ik mee en wat niet. 1 ding neem ik zeker mee Darwin de poes zodat ik nooit alleen ben want dat vind ik maar niets. Het is een poes en ze spint en miauwt en geeft kopjes samen maken we het gezellig voor de kerels als ze er zijn.
Vandaag heb ik een pakje gekregen uit Disneyland Parijs een mooi rinkelding met een kerstboom en een Mickey en Minny. Ik weet dat Dominique dit gaat lezen en bij deze DANK U het is super mooi!!!
De kine was super vandaag. Men achillepees is aan het verkorten en ik moet nu enkele extra dingen doen om die terug op pijl te krijgen. Annemie stuurde me een smsje "ik ben daar". Ik ben op bed gaan zitten en ik heb dan gestaan en effe aan streching gedaan om even die pees te overstrekken als ik dit een paar weken systematisch doen. Als de kine eraan werkt dan weten ze toch de drukplekjes zijn hoor en dan piep je wel even. Maar ik ben wel een paar keer van zit tot stand gekomen vanuit de laagste stand van m'n bed. De laatste poging was mijn energie op en is het me niet gelukt maar ik heb het zekr een keer of 4 geprobeert en gekunnen. Na een wandelingske en dan zit, staan, zit, staan niet slecht hoor. Ik ben wel blij dat ik mijn motivatie niet kwijt ben door die toestanden ik vecht en ik blijf vechten voor het geen ik nu heb ik wil zeker verder geraken. Stappen zal er niet bij zijn zoals vroeger maar ik zal hopelijk minder pijn hebben, mobieler en zelfstandiger zijn.
Ik betrapte me erop daarnet dat ik ging zeggen jongens pyjama aandoen maar het is zondag een luilekker dagje. Dus hebben we een luilekker avondje met de kids. Ze kijken naar een filmpje "Het paard van Sinterklaas.
Heel toevallig hadden de jongens ook hun schoen gezet gisterenavond. Een tekening, een wortel, een suikertje maar geen pintje voor de Piet want als die nog op het dak moet en hij krijgt bij elk bezoek een pintje dan komt het niet goed. Dan kan hij ook gaan revalideren net als ik in Pellenberg. Gelukkig hebben m'n jongens gezondverstand en weten dat daken klimmen, paard rijden en pintjes drinken niet samen gaan.
De jongens hadden al een hele tijd terug een brief geschreven aan de Sint met al hun wensen. Volker i.f.v. redding en politie en Lander van de brandweer. Dit jaar had Volker een nr. gezet qua belangrijkheid. De witte reddingshelicopter die hij zo graag wou van Playmobil heeft de Sint niet gevonden. Maar hij had wel een bankkatoor met boef gebracht en een hummer met speedboot van de politie. Voor Lander had hij de brandweerkazerne en een brandweerauto met ladder.
Je weet hoe we het doen, he. De jongens schrijven een lijst en aangezien ze alles kort opeen hebben Sint, Kerst en verjaardagen is het zo dat tegen ze verjaren hebben ze alles van op hun lijst. Het is wel zo dat we nog iets klein hebben achtergehouden voor de echte Sintdag vrijdag als ze van school komen.
Als de kerstcadeautjes komen krijgen ze een leuk boek om te lezen.
Volker was om 6.15u wakker dus we waren vroeg ons bed uit vandaag. Hopelijk slapen we volgend weekend een beetje langer.
Nu ja de verpleging komt ook vroeg om 7 uur.
Oh ook best grappig deze week. In de Dag Allemaal kon je punten verzamelen om een opbergbox te krijgen van ROX en ik was ijverig samen met oma die punten aan het verzamelen. Volker had die kaart gevonden en was er mee aan het rondlopen en natuurlijk waren we ze kwijt. Ik aan het rondvragen en ineens kwam Volker Mama zocht je dit pronkte hij met de kaart JAAA gevonden met punten en al dus nog 1 punt plakken en de 4de december mogen we ze ophalen.
Het was weer in een weekend infunctie van de jongens.
Maar weet je het loopt hier soms zo moeilijk tussen Jo en mij dat het echt wel wel opboxen is tegen een enorme muur. We leven als het ware naast elkaar en ook al wil ik voor de jongens "zo normaal" mogelijk doen. Het is moeilijk om als het niet in 2 richtingen werkt. Het is moeilijk om te praten met iemand die nors en ook wel gekwetst is. Hopelijk vinden we snel een evenwicht voor Volker en Lander.
Hier ben ik weer na een weekje afwezigheid. Ik had het razend druk deze week therapiëen, verplichtingen enz.
De Sint die volgens hen voor de deur staat te trappelen om de cadeautjes te brengen. Ze weten perfect wat ze willen
Hier stellen we de vraag wanneer komt hij de nacht van 5 op 6 december maar dan is het school en dan hebben ze er niet zoveel aan. De nacht van 6 op 7 december maar dan zit hij in Spanje. We hebben alles bekeken en gewikt en gewogen en nu komt de Sint de nacht van 30 november op 1 december en houden we iets achter voor op 6 december. zondag krijgen ze hun grote wens cadeau en snoep en fruit en volgende week een klein cadeautje en heeeel veel fruit. Gelukkig grijpen mijn kerels sneller naar fruit dan naar snoep. Toch is Jo nog
Nic- Nacjes gaan halen want dat eten ze wel heel graag.
We hebben ons laten gaan dit jaar tegen ze verjaren hebben ze alles.
Deze week was het dan ook oudercontact van en over Lander. Lander is een kleine fijne kerel in de klas hij 1 van de kleinste jongens van maar wel de oudste van de klas sinds hij een ster is geworden gaat hij goed vooruit. Puzzelen 60 stukken geen probleem, Hij heeft dan ook al 7 puzzel medailles verdiend. Hij verteld graag zijn verhaal en is heel spontaan in de klas. Hij verteld dan ook wat er gebeurt thuis in de klas. Dat mama en papa veel ruzie maken en dat ze uit elkaar zijn. Hij voegde er ook aan toe dat zijn mama hem heel graag ziet. En lap daar gingen de tranen.
1 Belangrijke opmerking was dat Lander het moeilijk had met kleuren rood- groen- bruin het zijn moeilijke dingen en de juffen twijfelen dat hij kleurenblind is. Hij zal nu gestest worden en dan weten we het zeker en tot dan blijven we de de kleuren juist zeggen en voortaan is rood boven en groen beneden. We zijn al blij dat hij geen andere stoornis heeft.
We kunnen enkel fier zijn op hem.
Zo ook op Volker hoor hij is heel goed bezig hij maakt zijn huiswerk fantastisch. Hij is heel goed bezig hij voelt zich echt goed in de klas en op school hij heeft zijn juf graag en zijn meester om te turnen. Hij is met zijn spullen inorde en hij is in de weer.
Als hij iet heel goed kan en het loopt goed dan is hij super fier maar als iets wat moeilijker loopt dan is hij enorm gefrustreerd. Ik probeer hem dan te kalmeren zodat hij op 0 terug kan beginnen.
De tafels zijn een hele opgave maar uiteindelijk loopt het wel we roepen ze als het ware naar elkaar en blijven herhalen. Het is alsof we in het leger zijn en dat hij ze moet kennen als resque-man maar dan lukt het ook en dan tussen door vraag ik dan even een tafel en dan krijg ik direct een antwoord weet hij het niet dan zeg ik gewoon het antwoord. En later vraag ik het nog eens.
Een bezoek van oma was super vandaag we hebben samen spelletjes gespeeld zo ook met Lander. Lander en Volker zijn kampioenen in vals spelen. Wat hebben we gelachen zeker bij Uno.Tja het is een heel populair spel in huis Uno. Op een moment waren Lander, oma en ik Uno aan het spelen, Volker was weg naar een vriend. Ik had zeker het gevoel dat Lander wou winnen en oma en ik hebben het spel dan even gestuurd. Toen Lander uitgespeeld was en gewonnen heb ik oma afgedroogd. Ha ha ha dat was fijn in 2 zetten even doen alsof en dan patat toegeslagen. We hebben Lander ook eens laten verliezen onder het motto verliezen moet je ook leren verwerken.
Rond 5 uur is Jo Volker gaan halen bij Dries zijn vriend van school. Ik had afgesproken met Jo dat we frietjes van de frituur gingen eten. Altijd een hit hier in huis. Toen Jo was vertrokken was er een klein misverstandje. Lander wou meegaan maar Jo was al vertrokken. Lander zat even op mijn schoot en zijn hand lag op mijn borstkas in een vuistje. Het viel me op hoe klein en fijn ze nog waren en ik heb het moment hard gekoesterd. Het was leuk en ook wel een nostalgisch moment en ik wil dat ik nog veel zo een momenten mag beleven.
Het is nu zaterdag en ik heb heel wat dingen gedaan met de jongens gezelschapsspelletjes, getekend, geknuffeld en ook op de computer dingen gedaan. Sintspelletjes, ketnetspelletjes ze doen het allemaal en het internet heeft geen geheimen meer voor hen. Gelukkig staat de pc in de living en kunnen we een oogje in het zeil houden want het is toch wel wat gevaarlijk. Ze doen nog geen gevaarlijke dingen. Trouwens Volker doet het fantastisch hij denkt aan iets en zoekt het woord op in Google, als hij niet weet hoe iets wordt geschreven dan vraagt hij er naar. Bij het niet vinden zoeken we samen de info op en op het einde is hij gelukkig en heeft hij zijn ding.
Internet en kinderen het gaat samen maar als papa en mama hou je kids in het oog.
Gisteren was het woensdag dat gelijkgesteld is aan een halve dag school. Lander zijn vriendinnetje is komen spelen en Volker liep wat verloren en we gingen weer eens een spelletje spelen eerst Zo Sterk Als Een Draak en dan Uno. Bij het eerste een gelijk spel en dan Inge verloren. Bij Uno zat de humor er helemaal in eens verliezen en dan nog en toen had ik het gehad en ik zei tegen Volker weet je wat we gaan nog een spelletje spelen en ik droog je af! Volker staat recht en gaat naar de keuken pakt een handoek komt terug en begint mijn gezicht af te drogen. Hilariteit allom ten huize Volker en Inge. Hzt grappige is dat wederom heeft gewonnen. We hebben gespeeld tot ik een spelletje had gewonnen. Tja verliezen door mijn eigen fout. Ik heb hem al mijn trucjes aangeleerd en nu kan ik de nadelen onder vinden. Lander speelde ondertussen met zijn vriendinnetje die kwam spelen. Volker heeft zijn tijd verdeeld tussen mama en papa. Met papa op de WII U en met mij de doe dingetjes.
Vandaag had hij ook een toets over bepaalde woorden roos, offer,... Maandag moest hij de woordjes kennen en er een zin van maken, dinsdag moest hij de woordjes leren en gisteren herhalen. Maandag kon hij alles heel goed en was zijn les leren dinsdag overbodig maar we hebben het hem wel laten doen. Het geeft hem een goed gevoel een gevoel van IK KAN HET Dus ik verwacht me aan goede punten en een blije kerel vandaag.
Lander gaat naar school en gaat vertellen van wat er gisteren is gebeurt. Zijn vriendin is komen spelen en ze hebben frietjes gegeten en pannekoeken lekker lekker. Het was een hele leuke middag gisteren.
Tussendoor ook kine en dat was net optijd want ik was zo moe en Annemie heeft me effe wakker gemaakt en gewerkt aan mijn achillepees want die is aan het verkorten. Sinds een paar dagen strech ik ze ook extra want te korte spieren en pezen daar ben ik een beetje tegen.
Het is al een tijdje geleden dat ik naar Pellenberg ben gegaan. Tot voor kort ging ik elke maandag tot daar om te revalideren maar door omstandigheden had ik wel andere dingen aan mijn hoofd. Ik ga er eens over nadenken om dit terug omhoog te trekken naar bv. 2 keer per maand je weet wel een week wel een week niet,...
Het zal wel vreemd zijn om iedereen nog eens te zien.
Wat ik wel weet is dat ik mijn gedachte een beetje moet orderen en m'n leven een beetje terug in handen zal moeten nemen.
Vandaag was de gezinshulp er en ze heeft heel wat werk verzet. Samen de living opgeruimd en geborsteld en bij het opruimen van de tafel en bureau heb ik geholpen. Wat een rommeltje en ik hou niet van rommeltjes.
Mijn gezinshulp ging boven lakens nemen en ik hoorde gerommel boven. De afspraak is dat de de rommel van de kinderen niet moet opruimen, maar vandaag waren haar handen sneller dan het licht. Ze heeft alles opgeruimd en we hebben uiteindlijk heel veel weggooid. Oude blaren, met kriebels en krabbels, oude boekjes van de Quick,vol gekrabbelde boekjes... Die van de papierslag zal heel blij zijn denk ik volgende maand.
Vandaag heb ik ook kine gehad en Jozefien had goed nieuws het verhaal van de poort heeft een goed einde gekregen maar gisteren zat ze toch in zak en as. Garageopener lag in de auto samen met haar GSM. Daar sta je dan in Aalst met je auto aan de verkeerde kant van de poort. Na een paar telefoontjes was het geregeld en met een kniptang was alles achter de rug.
Tja soms vraag je je af waarom alles op die 2 dagen gebeurt, hopelijk is het morgen een leuke normale dag. Oh ja, morgen komt Allicia spelen het vriendinnetje van Lander.
De jongens hebben beneden gelogeerd vorige nacht. Na een gezellige avond met popcorn en een leuke film met Rowan Atkinson Johnny English reborn zijn we rond half 10 in slaap gevallen.
Volker was een tettergat en tetterde erop los. Lander ligt tegen mij, Lander raakt me aan, ik ben bang steeds verder en verder. Na een tijdje en een paar opmerkingen is hij gestopt en zijn we echt gaan doke doen.
Deze morgen was Lieve iets later maar toch nog vroeg. De jongens wakker en direct actief. Al direct moest ik zeggen praat rustiger, roep niet zo,... en dat ging gans de dag door. Rond 15 uur kwam Eric binnen onze buurman. Zijn mama is overleden en hij kwam een prentje brengen. We hadden samen een kaart geschreven om hen te steunen. Eric vroeg of de schapen even konden komen logeren want zijn gras is op. Geen Probleem B&B voor de schapen is open. Hij vroeg ook of de jongens even mee mochten naar de dierenwinkel voor hooi. Weg waren ze en ze hebben dieren gezien hamsters, konijntjes, hondjes, vissen veel vissen reptielen en vogels eens thuisgekomen hebben ze hun gebrul verder gezet als gevolg dat ze op tijd hun bed in vliegen. Ze bleven maar roepen en tieren en ze verlegden steeds hun grens harder en harder. Uiteindelijk moeten ze vroeger gaan slapen. Volker allee mama ik zal het nooit meer doen terwijl 5 minuten later terug bezig is.
Het zal vroeg stil zijn ten huize Jo en Inge.
Morgen gaan we Sint inkopen doen Jo en ik heel ironisch na hun roep en brulfestijn vandaag. Maar de Sint zal toch iets brengen vandaag.
Veel Playmobil in het rood en blauw. Weer een paar dozen in huis en vele euro's lichter in onze portfeuille. Maar op 6 december hebben we 2 lachende snoetjes.
Gisteren was een dag dat alles fout ging. De microgolf stuk, de verwarming stuk dus het was een bibberdag op zo een ben ik blij dat ik steunkousen heb. Wat heen en weer getelefoneerd en in de late namiddag kwam de hersteller. Nu is het hier lekker warm.
Laten we nemen dat we een pechdag hadden. Volker was gisteren ziek geworden en deze morgen had hij nog steeds koorts, dus niet naar school. Een lepel Nurofen voor kindjes en dan een rustige dag tegemoet maar niets was minder waar hij is heel flink geweest maar hij was heel actief. Morgen kan hij terug naar school volgens ons en de dokter.
We hebben Lander zijn foto opgehaald van zijn Sintbezoek in dreamland ik bezag die lijst en zag rond de 370 foto's tof dacht ik zoveel de jongens hebben mee gezocht en we hadden hem snel. Even gedownload en bij de bestanden gezet super gewoon. Lander is super fier op zijn foto van de Sint.
Weet je vorige nacht had ik ferm koud en was ik veel wakker dus veel tijd om na te denken. Ik lag in mijn bed en dacht waar hier lig ik dan in m'n park met opzij zo latten dat ik niet uit bed val. Aan de ene kant staan die omhoog omdat die helpen me om op mijn zijde te draaien. Alleen lukt me dat niet maar met de plankjes lukt me dat wel aan de andere kant staan ze omhoog voor de zekerheid. Niet dat ik uit mijn bed ga springen maar je weet maar nooit. Ik dacht effe sommige kindjes leg of zet je ook in hun park dus Inge ook. Binnenkort proberen te slapen zonder hekje omhoog ze ne. Eens zien hoe het is om mijn vrijheid te herwinnen.
Zo voelt het eigenlijk alles wat ik nu bij win qua zelfredzaamheid is meer mijn vrijheid herwinnen. Herwinnen van ... Zelf mijn broek kunnen uitdoen, zelf iets uit de hoogste kast halen, zelf iets doen dat ik al maanden in mijn geval 2.5 jaar niet meer heb kunnen doen,...
Het is een zalig gevoel zelf dat ietske meer kunnen en doen.
11 november wapenstilstand een vrije dag voor Volker en Lander. Als mama en papa is er geen verlof maar genieten van een extra dagje vrij voor de jongens. Volker is uitgenodigd voor een verjaardagsfeest van 10 tot 13.30 bij Dries een vriend van de klas. Zaterdag zijn ze een cadeau gaan kopen, volgens Volker is een smurf iets dat Dries leuk vind, dus een smurf hebben ze gevonden en deze morgen nog ingepakt. Volker super trots op zijn cadeautje.
Volker mag iets vaker naar een feestje gaan op dit moment dan Lander dus proberen we iets leuk te doen met hem in Dreamland komt de Sint aan je weet wel die man met een rode albe (kleed), een mijter en een staf. Dus Volker naar een feest en Lander naar de Sint. Hij belde toen ze in de rij stonden en hij vertelde dat er Zwarte Pieten waren die gek deden. Ik kreeg een SMS van Jo en er waren nog 10 kindjes voor hem en rara Lander moest plassen. Hij moet maar even wachten dacht Jo oprecht (ik zei nog hier thuis ga nog eens plassen) Maar nu is Sintkoorts toegeslagen.
De beslissingen zijn genomen wat ze willen Volker veel blauw met een politiehelicopter, een gevangenis, mannetjes, politieboot en een auto met speedboot van de politie allemaal van Playmobil. Lander veel rood de brandweer kazerne, brandweerwagens met en zonder ladder, mannekes een commandantauto allemaal ook van Playmobil. Iets te veel voor de Sint om te brengen maar de kerst komt eraan en ze verjaren in januari en tegen dan hebben ze alles van op de lijst en onze portemonnee leeg .
We kijken er weer naar uit als hij toekomt op de tv dan is het een leuke dag de jongens en de mama voor de tv met frietjes en curryworsten en chips een lekker luie dag onder ons 4. De jongens spelen dan ook lekker op de mat en dromen van wat de Sint gaat brengen.
Volker plakte vorig jaar maar 1 ding op zijn brief dan was hij zeker dat de Sint dat gene bracht het is een tactiek dit jaar heeft hij er nrtjes bijgezet Weliswaar een top 6 nr 1 is het belangrijkste ...
Volker begint het ook door te hebben maar twijfelt of de Sint echt is of niet. Hij begint dan te praten tegen mij over de Sint dat wij dat zijn maar dan moet ik hem erop wijzen "let op Lander" en dan zegt hij ah ja ok en andere keren dan gelooft hij nog echt als een kleine jongen. Het is super tijd voor de jongens.
Als de Sint is geweest dan zetten we de kerstboom met slingers, ballen en natuurlijk komt er af en toe een cadeautje onder. Samen met de jongens plannen we kerstavond 1 ding doen we wel we eten op tijd en de cadeautjes worden op gegeven we vliegen op tijd bed in. Dit is zowat kerstavond bij en kerstdag is echt een luie dag we eten de restjes, en hangen we in huis. De jongens spelen met hun nieuwe speelgoed en Jo en ik bekomen van een ... Ik denk dat wij het enige huishouden zijn die op die dagen weinig of geen alcohol consumeren.
Het gaat al jaren zo en ik denk dat dat niet snel gaat veranderen. Hopen we op sneeuw die dagen een klein beetje voor de jongens zodat ze kunnen glijden, sneeuwmannen maken enz. Maar voor Inge is het echt niet nodig want dat maakt strepen met mijn wieltjes.
November de Sint is al in het land en dan begin je te dromen over ...!!!
Zoals het gisteren een drukke dag was is het nu een gewone rustige dag. Lieve van de verpleging ging iets later zijn dan gisteren en ik dacht super wat langer slapen normaal is het 7 uur en ik dacht 8 uur zou al super zijn maar toen Lieve hier vrolijk binnen kwam was het inderdaad wat later namelijk 7.05u dat verschil heb ik gevoeld. NEEN DUS Volker, Lander en Jo zijn dan ook maar opgestaan.
Wat ik gemerkt heb is dat mijn jongens een bepaalde gewoonte hebben bijgeleerd. Vroeger als ze een koekje aten of een snoepje bleef het papiertje vaak liggen, maar eten ze een koek, een yoghurt en ze gooien meteen het papiertje weg. Je merkt het wel ze worden snel groot met hun mama in een rolstoel niet dat ze dat eens niet mogen een papiertje laten liggen. Ik zeg niets liever papiertjes opruimen enz. Het word er nu zo in gestoken dat ze het gewoon doen.
Iedereen is rustig bezig Volker een filmpje, Lander aan het spelen en straks een tekening maken voor de sint met zijn wensen want hij wil alles van de brandweer van Playmobil. Hij weet het nog niet maar morgen gaat hij met Jo de papa naar Dreamland een bezoek brengen aan de Sint. Volker die twijfelt is naar een verjaardagsfeest. Inge even alleen thuis zalig denk ik dan.
Zaterdag de dag rustig begonnen wassen aankleden,... de gewone gang van zaken. Volker en Lander zijn wakker geworden rond iets na 8 uur en Volker had enorm veel te vertellen. Samen afspraken gemaakt 9 uur kleren aan en als hij op de pc wilt eerst de kleren aan en dan... een spelletje Uno gedaan ik gewonnen, nog een spelletje hij gewonnen en dan nog 1 spelletje en weer op rij won hij. Het leuke is je kan dat spelletje manipuleren hoe je wilt. Het is soms leuk te winnen voor Volker want hij kan niet zo goed tegen zijn verlies. Het is toch wel belangrijk dat hij eens kan verliezen. Daarom spelen we 3 spelletjes wie 2 keer wint is de winnaar van de dag. Soms ben ik dat maar de meeste keren is hij de grote super winnaar.
Jo is de zolder een beetje aan het inrichten voor een plekje van zichzelf. Een zetel, een TV, de WII nog net geen frigo met lekkere drankjes.
Deze middag waren Daisy en Theo komen helpen om effe mee te sleuren met Jo. Ik had voor s'avonds hot dogs voorzien. Daisy en Theo hebben 2 jongens 6 maanden ouder dan Volker en Lander maar op schoolgebied een jaartje ouder maar het klikt met met de kerels Volker en Benjamin zijn goede vrienden en Lander en Jonathan zijn ook dikke vrienden. Jonathan is altijd wel grappig allee Lander zit nog maar in de 3de kleuterklas!! Jonathan zit wel al in het eerste leerjaar, he. Best wel grappig hoe kleine jongens denken. Jonathan en Lander er zit maar 6 maanden tussen maar ja Jonathan is van 2007 en Lander is maar van 2008. Hihihi kleine grappige kerels die groot proberen te doen.
Maar het zit denk ik in hun vel ze waren zo druk deze middag. Roepen, rond vliegen, ruzie maken er kwam geen einde aan. Ik heb zowel Daisy als ik af en toe onze mond open gedaan. Uit eindelijk hebben we het spelen met de X-Box verboden. Niet iedereen was er tevreden mee maar soms is het een noodzaak. Er is soms wel 1 probleem bij het was er 1 schuldige en dan straf je gewoon alle jongens die aan het spelen waren. Niet fijn maar soms een noodzaak.
Het is wat laat dat ik ermee afkom maar weet je op 22 juni 2012 ben ik naar huis gekomen van 3 maanden Gasthuisberg en 13 maanden Pellenberg revalidatie. Tijdens die maanden dat je daar verblijft ben je omkaderd 24 uur op 24 uur. S'morgens word je wakker en daar staan ze al met een heel team en net voor je gaat slapen zijn ze er nog steeds met het team om dan s'nachts te slapen en je moet enkel op een knopje duwen en daar staan ze al weer aan je zij om s'morgens terug opnieuw te beginnen. Rond Pasen kon ik een 10 tal dagen naar huis komen op voorwaarde dat ik kine had, verpleging,... Als ik dit kon coveren kon er gewerkt worden aan naar huis gaan en ja ruim op voorhand werd eraan gewerkt om dan op 22 juni naar huis te gaan maar dan ben je hier en alles gaat goed verpleging, kine maar ik was helemaal niet voorbereid op een leven thuis, alles werd zo ingewikkeld en druk. Jo, Volker, Lander, vrienden, familie, hulp alles werd gepuzzeld en er werd gepast. Op zich lukte het wel maar de spanningen werden soms te veel en dat werk je dan uit op de mensen die je het meest graag zie. Zowel Volker als Lander moesten wennen aan de nieuwe situatie. Lander en Volker vroegen alles aan papa papa wil je dit papa kan je dat doen en dat ging maar door en ik voelde me als mama heel fel tekort schieten. Ik had het gevoel ik kan ook nog wel dingen, he. Ik ging me dan ook wat meer afzijdig houden en kroop vaker voor de pc of kroop in een beetje leesvoer. Ik maakte zowat m'n eigen leefwereld. Af en toe werd ik van mijn wolk getrokken maar ik zat er al vlug er terug op, maar keer op keer sleurden ze me eraf om dan terug recht te krabbelen en nu zijn we er weer afgetrokken en geraak ik niet meer op mijn wolk. Vroeger had ik overal een antwoord op maar nu niet meer.
Ik heb dan even met al mijn hulpverleners gepraat en we hadden het idee om eens terug naar Pellenberg te gaan om te werken aan mijn zelfstandigheid zodat ik ook een rustpauze kreeg en zodat Jo, Volker en Lander een adempauze kregen. Maar het is ons niet gegund. Waarom mogen sommigen wel een 2 tot 3 keer per jaar een week of 2-3 effe alles op punt te stellen qua therapie. Dan moet je daar wel 13 maanden alles gegeven hebben wat je kon om dan nu met je snuit tegen de muur moet vliegen.
Maar ja gedurende 13 maanden word je geleefd en dan word je in de wereld gedropt en daar sta je dan je bent 1 van de zovelen die een lange tijd in het ziekenhuis lag en dan weet je het allemaal niet meer en is alles een beetje koffiedik kijken en in de toekomst kan je niet kijken.
Vandaag is en was het een donkere dag, een grijze grauwe dag met regen en koude. Deze middag was Jo weg en was ik alleen met de jongens. We hebben ons super geamuseerd we speelden Krokodil heeft tandpijn, getekend en samen gebabbeld en gelachen. Nonkel Marc is samen met Michiel en Jeroen op bezoek geweest. Marc heeft dan ook mijn banden opgepompt en prompt ging ik 2 cm omhoog. Maar we hadden een super middag. Voor ik naar Pellenberg ga wil ik ook wel genieten van hun fratsen grollen.
Maar na een drukke middag wil ik wel even tijd voor mezelf en het is nu bijna 19.30u. en de jongens hebben hun pyjama aan en kijken even TV voor ze in hun bedje schuiven Piet Piraat, Mega Mindy ze zijn in hun Studio 100 periode gelukkig vind Volker dit nog ok en draagt hij zo mee zorg voor zijn kleine broer. De jongens gaan een rustige avond tegemoet.
Als ik rustig ben dan zoek ik even mijn rust op de pc. Even op mijne Facebook en op De Redactie even zien wat het nieuws brengt. Ik ga altijd even zien bij Ook Dat Nog het komkommernieuws van de dag en dat is echt lachen. Vandaag filmpjes gezien van hoe mensen rijden. Parkeren op de stoep, hoe rij je als politie bij een interventie tegen een boompje bij het remmen en hoe rij je in een put van een garage waar je je auto laat maken. Ik lees ook de serieuze dingen en kijk soms naar reportages van Koppen of Terzake. Even slim doen en informatie vergaren, best wel fijn.
Het enige wat ik nu heb is dat ik andere dingen doe dan vroeger. Vroeger ging ok ook werken maar in mijn vrije tijd als ik niet moest werken en dan vooral in het weekend deed ik boodschappen, kuisen, eten maken, af en toe iets leuk met de kinderen en dat alles samen met Jo. Diegene die het meeste thuis was deed het meeste. Ik vond het super om rond te rijden met de fiets of met de auto om de jongens te halen of te brengen. Ik mis het nu wel met de auto rijden of de fiets de vrijheid die ik heb moeten opgeven door wat ik nu voor heb. Ik hang af van een tweede persoon, Jo om me te brengen of te halen, DAV, het opgeven van mijn vrijheid dat is het ergste wat ik kon voor hebben. Er zijn zoveel dingen die ik heb moeten opgeven zoals ook het koken dat met een minimum aan hulp moet gebeuren zoals het afgieten van groenten of spaghetti. Dingen uit de oven halen en verplaatsen. Het bad niet kunnen laten lopen voor de jongens zoveel dingen. Maar 1 ding daar ben ik super in het spelen van gezelschapsspelen. TOP, he.
Aanstaande maandag moet ik op consultatie in Pellenberg het is dan 4 november. Ik ga er naartoe om eens te horen of ik een tijdje terug mag om verder te revalideren. Het zou maximum een maand zijn en ik zou dan vooral werken op m'n zelfstandigheid. Het in en uit bed gaan zonder hulp, testen van verschillende hulpmiddelen, andere transfers bv rolstoel- bad, enz. Ik kijk er naar uit want het is weer een stap verder in mijn zoektocht naar mezelf in mijn nieuwe lichaam dat ik stilletjes aan moet kennen.
Ik vind het vooral erg voor de jongens want het is weer een tijd zonder mama en even die onzekerheid.
1 ding weet ik zeker ze moeten niet elke dag komen dinsdag en donderdag is thuisdag en op maandag en woensdag wil ik ze aan mijn zij, het weekend weet ik niet zo of ik wel op weekend mag ja of neen.
Ik hoop voor mezelf dat ik weer een ferme stap vooruit zet voor mezelf maar ook voor de jongens.
Het is de 5de dag van de vakantie en Volker vroeg me mama wanneer is het terug school. Dit is een vraag dat ik niet meer heb gehoord sinds de kleuterklas bij Volker en nu zit hij in het 3de leerjaar. Ik heb Volker dan maar eens bestookt met vragen. Welke antwoorden kreeg ik mama ik ga graag naar school en ik heb een super juf. Ik was zo blij voor hem en hij zei me ook dat het beter ging met rekenen en taal en dat ze leuke dingen deden. In de eerste graad had hij een goede juf maar deze is wel een super juf en ik ben echt heel blij voor hem. Volker zit in de A-lijn en Lander in de B-lijn Lander zal dan ook een ander traject van juffen passeren. Volker zit in de juffenlijn en Lander zal een meester tegenkomen in zijn lijn.
Maar 1 ding is duidelijk Volker als Lander gaan dit jaar graag naar school.
6 uur Volker zijn klok staat nog niet op vakantie maar toen hij beneden kwam is hij toch nog even in de zetel gaan liggen met een dekentje, gelukkig. Iets na 7 uur was de verpleging er en het was wel leuk Volker was kei blij dat hij ook mocht wakker worden en beginnen rondfladderen. Lander had de geluidjes gehoord en kwam ook afgezakt naar de living. Het was een rustige ochtend, rap de kleren aan een dan begonnen hun dingskes Krokodil, Stef stunt piloot terwijl het buiten ongelooflijk hard waaide een ware storm over ons kleine landje. Onze partytent was al gaan vliegen en de papa had die al ingepakt en daar ging de tuintafel met stoelen. Darwin was even buiten gegaan en was super snel binnen en ze was er niet gerust in. Het enige wat leuk is aan een storm is dat je het super gezellig kan maken binnen tekenen, kleuren, gezelschapsspelletjes spelen en samen een film kijken. Meer moet dat niet zijn denk ik dan. Lander die helemaal in de ban is van de felle rukwinden en Volker die wel eens zijn neus wil buiten steken om de wind te voelen met zijn neus.
Wat ik allemaal te doen had vandaag heb ik opgeschreven. Tja ik vergaat hier en daar wel eens iets, is het de schuld van de NAH ik denk het wel. Toen ik hetgeen voor heb gehad in februari 2011 is als het ware een storm die door mijn hoofd in gewaaid. Die wind heeft enkele fundamenten mee gerukt en maakt dat mijn geheugen niet meer is wat het is. Op zich valt het wel allemaal mee maar af en toe overvalt het me soms. Daarom werk ik met lijstjes, een lijstje voor de boodschappen, een agenda, lijstje met wat ik moet doen en sinds enkele maanden heb ik een groen boekje, een boekje met mijn onthou dingetjes. Bv. enkele adressen, muziekgroepjes die ik leuk vind, ideetjes, receptjes,...
Soms is het zo banaal maar als ik een verhaal vertel verlies ik mezelf en weet ik niet meer wat te zeggen of als je me onderbreekt dan ben ik ook mijn verhaal kwijt en moet ik letterlijk vragen over wat had ik het en waar zat ik en meestal kan ik weer inpikken.
In m'n GSM staat er zo een leuk appke notities en als ik s'nachts een idee heb dan noteer ik dat even in m'n GSM. Smartphone wat een uitvinding ik ben er wild van. Als je iets nodig hebt op je telefoon dan pik je even op het schermpje en je hebt het, het is niet meer van links naar recht en op en naar gewoon maar prikken en je hebt het.
De eerste maandag van de vakantie hebben we overleefd en wat aten we deze middag een boke en deze avond ik een restje van scampi's en de jongens nasi goreng Volker vond het niet zo lekker maar heeft wel zijn lepel opgeten maar kreeg dan een stuk pizza, Lander vond het uitermate vies en een stuk pizza Hawaï kon hem niet bekoren. 1 stukje kip heeft hij gegeten maar mijn mamahartje vond het maar niets en ik heb maar voorgesteld wil je dan een boterham. Een boterham met choco en hij was reuze blij. Normaal moet hij meer proeven maar hij heeft echt zijn best gedaan en soms merk je echt of het gaat ja of neen. Vandaag was het echt zijn ding niet en dan vind ik als mama of papa om te zeggen vandaag hoeft het echt niet je hebt geproefd en dat is flink maar we gaan niet tot het uiterste. Moest het nu bloemkool, worteltjes of zo zijn dan hebben we dat niet maar bij dit wel. Je kan niet alles lusten,he.
Vandaag las ik de Visie die wekelijks in m'n bus valt. Het is een krantje waar ik niet echt in lees maar wel eens doorblader. Er stond een stukje in geschreven door Kurt een maat van me. Kurt was jaren geleden (bijna 20 jaar) mijn stagebegeleider, ik heb nu nog contact mee na zoveel jaren. Toen ik stage deed bij hem in het buurtwerk met name de kinderwering heb ik enorm veel geleerd. Ik heb geleerd dat kinderen kinderen waren maar dat je ze niet allemaal kunt vergelijken met elkaar. Elk kind heeft zijn of haar achtergrond, elk hun eigen ervaring en leefwereld. Toen ik er was deden we huiswerkbegeleiding, kinderanimatie en buurtsport (zwemmen en voetbal) op woensdag en de vakantiewerking op andere dagen. Tijdens de grote vakantie hadden we speelpleinwerking en samen met de kinderen er een weekje er tussen uit op kamp.
Maar ik dwaalde af ik zag een artikel in de visie en ik las het "HOE GAAT HET MET U". Ik dacht direct aan mijn situatie. Elke ochtend, middag en avond komt de verpleging langs en altijd met een glimlach. Elke ochtend doen ze de verzorging, aankleden en me mee in de rolstoel helpen. Buiten een leuke babbel bied ik ze steeds iets aan om te drinken een tas koffie, iets fris het maakt niet uit. Toen ik Kurt zijn artikel las dacht ik aan alle dingen waar ik bij stil stond toen ze hier de eerste keer over de vloer kwamen. Patricia de verantwoordelijke voor deze buurt kwam op intakegesprek en we hadden direct een goede babbel. Ik vertelde mijn verhaal van wat ik voor had en welke verzorging ik nodig had. Het wassen, kledij, positionering in de rolstoel en zo. Ik vertelde ze er ook bij dat ze welkom zijn in mijn gezin maar dat ze iedereen erbij moesten nemen Lander, Volker, Jo en Darwin. De jongens praten toch met de verpleging. Als ze vallen en het ziet er wat vies uit dan vraag ik wel even aan de verpleging om te kijken en dan merk ik dat ik me te snel zorgen maak en dat het meevalt. S'morgens als ze opstaan en ze hebben warm dan vraag ik even hebben ze koorts.
Hetzelfde met de kine Annemie kwam de eerste keer in een apedrukke week. Inge op proef naar huis onder voorwaarde dat ik thuis kine kreeg. De eerste keer dat Annemie kwam was het hier een zottekot Veel bezoek, de jongens druk,... Maar Inge bleef functioneren en deed haar oefeningen super die week.
De thuisverpleging is van onschatbare waarde in mijn gezin. Eerst en vooral de verzorging, maar ook mijn babbeltje. Heel wat verpleging zijn mama of papa en dan praten we vaak over de kinderen. Wat is hun ervaring maar ook wat is onze ervaring met de jongens. Als het ware hoe overleef je een bende kindjes. Als je nadenkt wie hier allemaal over de vloer komt voor verzorging, hulp en andere dingen dan doe ik enkel mijn petje af. Annemie en Jozefien voor de kine elke dag, Marjan en Martine als gezinshulp, Dominique voor de papieren, Annick de huisarts, Ilse de psy Lieve, Saskia, Joni, Lien, Michiel, Johan Patricia 2, Kelly, andere Lieve, Leen, Anouk en ik kan nog verder gaan het zijn allemaal mensen die ik enorm dankbaar ben dat ze in mijn gezin komen om hulp te bieden het is iets dat maakt dat ik thuis kan zijn. Ok met mijn hoofd kan ik het maar het fysieke is iets anders de kine, de verzorging zowel van verpleging en gezinshulp is broodnodig. Toen ik het artikel van Kurt las dacht ik echt amai wat die mensen doen lijkt zo van zelf sprekend maar dat is het niet. Het is regelen in elkaar passen om zo een evenwicht te krijgen in wat je invulling wordt. De verpleging die zich aanpast aan de situatie hoe het komt kine om 12.15u dan komen ze ervoor of erna. Het is steeds wikken en wegen en een agenda bijhouden want uiteindelijk kan een dag heel uitputtend zijn als Dominique, Ilse en de kine komt dan ben ik pomp af want daartussen moet ik ook nog de verpleging passen.
Ja Kurt het is inderdaad "Hoe gaat het met je" het lukt wel met alle zorgen maar met de juiste mensen op de juiste plaats lukt het wel. De mensen die de hulp bieden zijn 1 voor 1 gemotiveerde mensen die er staan.
Daar zat ik dan de hemel viel letterlijk op mijn hoofd en die dag heb ik alles een beetje aan me voorbij laten gaan geen therapie meer voor Inge en Inge heeft gezeten, gewacht en zitten piekeren wat nu gedaan. Ik heb altijd gehoopt dat ik terug ging gaan werken tussen de kindjes in de Kido maar mijn plannen vlogen in het rond en nu nog krijg ik die puzzel niet rond. Er spookte zoveel door mijn hoofd maar therapie dat hoefde niet meer die dag.
Toen Lander uitgespeeld was en gewonnen heb ik oma afgedroogd. Ha ha ha dat was fijn in 2 zetten even doen alsof en dan patat toegeslagen. We hebben Lander ook eens laten verliezen onder het motto verliezen moet je ook leren verwerken.
