|
Sinds ik heb besloten om weg te gaan duurt het wachten lang. Ik ben vorige week gaan kijken naar een appartement dat groot genoeg is voor mij maar ook groot genoeg voor de jongens als ze bij mij verblijven. We hebben een 50/50 regeling proberen uitwerken en de moment dat ik mijn plekje heb kunnen we het uitwerken. Maar zoals ik al schreef ik ben vorige week gaan kijken naar 1tje en het viel goed mee een hellend vlak en geen trappen. Het is wel op het 2de verdiep maar er is een lift. Ik kijk er opzich wel naar uit maar ik ben ook wel een beetje bang van wat het zal geven. Zo helemaal alleen en af en toe vaak maar veel te weinig de jongens. Gelukkig neem ik mijn gezinshulp, kine en alle andere hulpverleners mee. Het is nu alleen wachten op een positief antwoord van de huisbaas. En als het goed gaat dan begint de verhuis het is nu al nadenken wat neem ik mee en wat niet. 1 ding neem ik zeker mee Darwin de poes zodat ik nooit alleen ben want dat vind ik maar niets. Het is een poes en ze spint en miauwt en geeft kopjes samen maken we het gezellig voor de kerels als ze er zijn.
Vandaag heb ik een pakje gekregen uit Disneyland Parijs een mooi rinkelding met een kerstboom en een Mickey en Minny. Ik weet dat Dominique dit gaat lezen en bij deze DANK U het is super mooi!!!
De kine was super vandaag. Men achillepees is aan het verkorten en ik moet nu enkele extra dingen doen om die terug op pijl te krijgen. Annemie stuurde me een smsje "ik ben daar". Ik ben op bed gaan zitten en ik heb dan gestaan en effe aan streching gedaan om even die pees te overstrekken als ik dit een paar weken systematisch doen. Als de kine eraan werkt dan weten ze toch de drukplekjes zijn hoor en dan piep je wel even. Maar ik ben wel een paar keer van zit tot stand gekomen vanuit de laagste stand van m'n bed. De laatste poging was mijn energie op en is het me niet gelukt maar ik heb het zekr een keer of 4 geprobeert en gekunnen. Na een wandelingske en dan zit, staan, zit, staan niet slecht hoor. Ik ben wel blij dat ik mijn motivatie niet kwijt ben door die toestanden ik vecht en ik blijf vechten voor het geen ik nu heb ik wil zeker verder geraken. Stappen zal er niet bij zijn zoals vroeger maar ik zal hopelijk minder pijn hebben, mobieler en zelfstandiger zijn.
|
