Deze week kreeg ik ineens te horen. Sinds je dit voor hebt gehad de griep, de longontsteking, de coma en het hersenstaminfarct kan ik niet meer rationeel denken. Ok maar wat bedoelde die toch? Blijkbaar als ik een gedachte heb ga ik door tot op het bot. Ik ben destructief ingesteld iets wat ik niet had vroeger. Wat ik wel weet ik ben niet destructief tenzij ze me zo ver drijven en dat ik het gevoel krijg dat ik met mijn rug tegen de muur sta en dat dat de enige manier is die ik kan gebruiken om me te uiten. Op dat moment zijn mijn woorden op en vroeger zou ik weggegaan zijn. Effe mijn hoofd leegmaken. Maar nu kan ik dat niet ik ka niet meer overal naartoe en het domme is mensen volgen me dan. 

maar even over de veranderingen. Ben ik zo anders dan vroeger? Ik zal wel anders zijn door wat er gebeurt is en Inge die gedurende 16 maanden uit huis is geweest waar als ik iets moest hebben iets moest vragen. Ik heb hoofdpijn mag ik een extra pijnstiller, heb je nog iets om te drinken voor me buiten plat water. Ik vind dit beleg vies heb iets anders, altijd iets moeten vragen. Elke dag 100den vragen aan mij hoe gaat het, heb je pijn, wat gaan we doen, waar heb je zin in,... Elke dag opnieuw en ik kan je verzekeren je kan antwoorden en af en toe een vraag van je afschudden. Als je antwoord nee het gaat niet zo goed gegarandeerd dat ze er nog vragen gingen volgen en soms heb je daar geen zin in.

Ik ben soms iets mondiger,  ik ben gevoeliger en mijn kraan met tranen staat heel rap open, Ik leef soms wel op m'n eigen...
Maar je weet de ene NAH is de andere niet .
Blijkbaar blijven er mensen weg omwille van mijn "anders" zijn. Maar waarom mag ik niet anders zijn? 3 jaar geleden ging ik naar het ziekenhuis en na 16 maanden kom ik buiten met heel wat bagage.
Je kan het een levenservaring noemen maar ik noem het liever een nare droom.
Zelf heb ik het niet door maar volgens mensen ben ik anders!!!


1. Ik vlieg niet meer door het huis om op te ruimen// de rolstoel zit daar iets voor tussen ik vind het schillen van aardappelen super vervelend en en ik vind dat zo vies dat bloemige op m'n handen dat geluid zo vies waarom moet ik dat ineens wel graag doen?
2. Ik ga niet zo vaak weg// rolstoel en ik kan me inbeelden dat het niet altijd fijn is om voor iemand te zorgen en dan laat je de uitstap liggen
3. Ik zou ineens mijn eetgewoonte moeten veranderen// Ik eet niet zo graag appelmoes en als ik dat eet dan eet ik dat na m'n maaltijd. Ik   zou dat niet meer mogen doen. Waarom dat ineens anders doen. vreemd
4. Soms laat ik de jongens gewoon eens doen maar ik zou wat meer met hen moeten dingen doen nu ja dat is ook wel maar ik heb ook wel tijd voor mezelf nodig.
5. Aangezien ik minder buiten kan ligt mijn sociaal contact vooral rond de pc en de telefoon en wat krijg je dan ... Waarom zou ik dat niet mogen bv. Op mijn Facebook staan alleen maar mensen die ik ken ook in het echt leven. Het zijn soms wel personen van vroeger maar ook mensen van nu.
6. Sommige mensen denken dat ik me laat leven en me verhaaltjes laat inpraten.
7. Personen vullen mijn gedachten in en denken te weten hoe mijn gedachten werken. Heel vervelend want ik kan heus wel voor mezelf denken en beslissingen nemen. 
Ik kan blijven doorgaan maar ik zou graag de kans krijgen om alles een plaats te geven de kans om verder te gaan met mijn leven een kans om ...
Het enige wat ik heb gekregen in die 18 maanden zijn heel veel verwijten. Ik heb hard gewerkt en het enige wat ik hoor is jij kan dat niet, jij wilt dit niet kunnen, jij laat alles vallen,...
Mijn zelfvertrouwen ligt ondertussen onder de tafel maar wat moet ik doen opgeven van wat ik kan. Alles wat ik heb geleerd heb heb ik gedaan voor mezelf maar ook de mensen rond mij. In en uit bed schuiven, mijn broek uitdoen en m'n pyjama aandoen een trui aandoen, ik kan het maar het heeft zijn tijd nodig naargelang de trui doe ik er 5 tot 15 minuten erover, hetzelfde met de broek. Ik kan me onvoldoende bukken en plooien en dan heb ik hulp nodig die ik niet vraag maar ik gebruik wel een hulpmiddel. douchen doe ik met een 2de persoon maar ik vraag aan de verpleging dit op zich te nemen. Ook andere dingen kan ik nu wel maar 6 md geleden nog niet. Ja ik heb soms ne sjot onder m'n gat nodig om verder te gaan maar ik moet ook de kans krijgen en ik moet kunnen ervaren dat mensen in me geloven.

Maar ja zo gaat het zeker je bent 39 jaar en je krijgt een levensles die je altijd bij blijft.