11 november wapenstilstand een vrije dag voor Volker en Lander. Als mama en papa is er geen verlof maar genieten van een extra dagje vrij voor de jongens. Volker is uitgenodigd voor een verjaardagsfeest van 10 tot 13.30 bij Dries een vriend van de klas. Zaterdag zijn ze een cadeau gaan kopen, volgens Volker is een smurf iets dat Dries leuk vind, dus een smurf hebben ze gevonden en deze morgen nog ingepakt. Volker super trots op zijn cadeautje.
Volker mag iets vaker naar een feestje gaan op dit moment dan Lander dus proberen we iets leuk te doen met hem in Dreamland komt de Sint aan je weet wel die man met een rode albe (kleed), een mijter en een staf. Dus Volker naar een feest en Lander naar de Sint. Hij belde toen ze in de rij stonden en hij vertelde dat er Zwarte Pieten waren die gek deden. Ik kreeg een SMS van Jo en er waren nog 10 kindjes voor hem en rara Lander moest plassen. Hij moet maar even wachten dacht Jo oprecht (ik zei nog hier thuis ga nog eens plassen) Maar nu is Sintkoorts toegeslagen.
De beslissingen zijn genomen wat ze willen Volker veel blauw met een politiehelicopter, een gevangenis, mannetjes, politieboot en een auto met speedboot van de politie allemaal van Playmobil. Lander veel rood de brandweer kazerne, brandweerwagens met en zonder ladder, mannekes een commandantauto allemaal ook van Playmobil. Iets te veel voor de Sint om te brengen maar de kerst komt eraan en ze verjaren in januari en tegen dan hebben ze alles van op de lijst en onze portemonnee leeg .
We kijken er weer naar uit als hij toekomt op de tv dan is het een leuke dag de jongens en de mama voor de tv met frietjes en curryworsten en chips een lekker luie dag onder ons 4. De jongens spelen dan ook lekker op de mat en dromen van wat de Sint gaat brengen.
Volker plakte vorig jaar maar 1 ding op zijn brief dan was hij zeker dat de Sint dat gene bracht het is een tactiek dit jaar heeft hij er nrtjes bijgezet Weliswaar een top 6 nr 1 is het belangrijkste ...
Volker begint het ook door te hebben maar twijfelt of de Sint echt is of niet. Hij begint dan te praten tegen mij over de Sint dat wij dat zijn maar dan moet ik hem erop wijzen "let op Lander" en dan zegt hij ah ja ok en andere keren dan gelooft hij nog echt als een kleine jongen. Het is super tijd voor de jongens.
Als de Sint is geweest dan zetten we de kerstboom met slingers, ballen en natuurlijk komt er af en toe een cadeautje onder. Samen met de jongens plannen we kerstavond 1 ding doen we wel we eten op tijd en de cadeautjes worden op gegeven we vliegen op tijd bed in. Dit is zowat kerstavond bij en kerstdag is echt een luie dag we eten de restjes, en hangen we in huis. De jongens spelen met hun nieuwe speelgoed en Jo en ik bekomen van een ... Ik denk dat wij het enige huishouden zijn die op die dagen weinig of geen alcohol consumeren.
Het gaat al jaren zo en ik denk dat dat niet snel gaat veranderen. Hopen we op sneeuw die dagen een klein beetje voor de jongens zodat ze kunnen glijden, sneeuwmannen maken enz. Maar voor Inge is het echt niet nodig want dat maakt strepen met mijn wieltjes.
November de Sint is al in het land en dan begin je te dromen over ...!!!
Zoals het gisteren een drukke dag was is het nu een gewone rustige dag. Lieve van de verpleging ging iets later zijn dan gisteren en ik dacht super wat langer slapen normaal is het 7 uur en ik dacht 8 uur zou al super zijn maar toen Lieve hier vrolijk binnen kwam was het inderdaad wat later namelijk 7.05u dat verschil heb ik gevoeld. NEEN DUS Volker, Lander en Jo zijn dan ook maar opgestaan.
Wat ik gemerkt heb is dat mijn jongens een bepaalde gewoonte hebben bijgeleerd. Vroeger als ze een koekje aten of een snoepje bleef het papiertje vaak liggen, maar eten ze een koek, een yoghurt en ze gooien meteen het papiertje weg. Je merkt het wel ze worden snel groot met hun mama in een rolstoel niet dat ze dat eens niet mogen een papiertje laten liggen. Ik zeg niets liever papiertjes opruimen enz. Het word er nu zo in gestoken dat ze het gewoon doen.
Iedereen is rustig bezig Volker een filmpje, Lander aan het spelen en straks een tekening maken voor de sint met zijn wensen want hij wil alles van de brandweer van Playmobil. Hij weet het nog niet maar morgen gaat hij met Jo de papa naar Dreamland een bezoek brengen aan de Sint. Volker die twijfelt is naar een verjaardagsfeest. Inge even alleen thuis zalig denk ik dan.
Zaterdag de dag rustig begonnen wassen aankleden,... de gewone gang van zaken. Volker en Lander zijn wakker geworden rond iets na 8 uur en Volker had enorm veel te vertellen. Samen afspraken gemaakt 9 uur kleren aan en als hij op de pc wilt eerst de kleren aan en dan... een spelletje Uno gedaan ik gewonnen, nog een spelletje hij gewonnen en dan nog 1 spelletje en weer op rij won hij. Het leuke is je kan dat spelletje manipuleren hoe je wilt. Het is soms leuk te winnen voor Volker want hij kan niet zo goed tegen zijn verlies. Het is toch wel belangrijk dat hij eens kan verliezen. Daarom spelen we 3 spelletjes wie 2 keer wint is de winnaar van de dag. Soms ben ik dat maar de meeste keren is hij de grote super winnaar.
Jo is de zolder een beetje aan het inrichten voor een plekje van zichzelf. Een zetel, een TV, de WII nog net geen frigo met lekkere drankjes.
Deze middag waren Daisy en Theo komen helpen om effe mee te sleuren met Jo. Ik had voor s'avonds hot dogs voorzien. Daisy en Theo hebben 2 jongens 6 maanden ouder dan Volker en Lander maar op schoolgebied een jaartje ouder maar het klikt met met de kerels Volker en Benjamin zijn goede vrienden en Lander en Jonathan zijn ook dikke vrienden. Jonathan is altijd wel grappig allee Lander zit nog maar in de 3de kleuterklas!! Jonathan zit wel al in het eerste leerjaar, he. Best wel grappig hoe kleine jongens denken. Jonathan en Lander er zit maar 6 maanden tussen maar ja Jonathan is van 2007 en Lander is maar van 2008. Hihihi kleine grappige kerels die groot proberen te doen.
Maar het zit denk ik in hun vel ze waren zo druk deze middag. Roepen, rond vliegen, ruzie maken er kwam geen einde aan. Ik heb zowel Daisy als ik af en toe onze mond open gedaan. Uit eindelijk hebben we het spelen met de X-Box verboden. Niet iedereen was er tevreden mee maar soms is het een noodzaak. Er is soms wel 1 probleem bij het was er 1 schuldige en dan straf je gewoon alle jongens die aan het spelen waren. Niet fijn maar soms een noodzaak.
Het is wat laat dat ik ermee afkom maar weet je op 22 juni 2012 ben ik naar huis gekomen van 3 maanden Gasthuisberg en 13 maanden Pellenberg revalidatie. Tijdens die maanden dat je daar verblijft ben je omkaderd 24 uur op 24 uur. S'morgens word je wakker en daar staan ze al met een heel team en net voor je gaat slapen zijn ze er nog steeds met het team om dan s'nachts te slapen en je moet enkel op een knopje duwen en daar staan ze al weer aan je zij om s'morgens terug opnieuw te beginnen. Rond Pasen kon ik een 10 tal dagen naar huis komen op voorwaarde dat ik kine had, verpleging,... Als ik dit kon coveren kon er gewerkt worden aan naar huis gaan en ja ruim op voorhand werd eraan gewerkt om dan op 22 juni naar huis te gaan maar dan ben je hier en alles gaat goed verpleging, kine maar ik was helemaal niet voorbereid op een leven thuis, alles werd zo ingewikkeld en druk. Jo, Volker, Lander, vrienden, familie, hulp alles werd gepuzzeld en er werd gepast. Op zich lukte het wel maar de spanningen werden soms te veel en dat werk je dan uit op de mensen die je het meest graag zie. Zowel Volker als Lander moesten wennen aan de nieuwe situatie. Lander en Volker vroegen alles aan papa papa wil je dit papa kan je dat doen en dat ging maar door en ik voelde me als mama heel fel tekort schieten. Ik had het gevoel ik kan ook nog wel dingen, he. Ik ging me dan ook wat meer afzijdig houden en kroop vaker voor de pc of kroop in een beetje leesvoer. Ik maakte zowat m'n eigen leefwereld. Af en toe werd ik van mijn wolk getrokken maar ik zat er al vlug er terug op, maar keer op keer sleurden ze me eraf om dan terug recht te krabbelen en nu zijn we er weer afgetrokken en geraak ik niet meer op mijn wolk. Vroeger had ik overal een antwoord op maar nu niet meer.
Ik heb dan even met al mijn hulpverleners gepraat en we hadden het idee om eens terug naar Pellenberg te gaan om te werken aan mijn zelfstandigheid zodat ik ook een rustpauze kreeg en zodat Jo, Volker en Lander een adempauze kregen. Maar het is ons niet gegund. Waarom mogen sommigen wel een 2 tot 3 keer per jaar een week of 2-3 effe alles op punt te stellen qua therapie. Dan moet je daar wel 13 maanden alles gegeven hebben wat je kon om dan nu met je snuit tegen de muur moet vliegen.
Maar ja gedurende 13 maanden word je geleefd en dan word je in de wereld gedropt en daar sta je dan je bent 1 van de zovelen die een lange tijd in het ziekenhuis lag en dan weet je het allemaal niet meer en is alles een beetje koffiedik kijken en in de toekomst kan je niet kijken.
Vandaag is en was het een donkere dag, een grijze grauwe dag met regen en koude. Deze middag was Jo weg en was ik alleen met de jongens. We hebben ons super geamuseerd we speelden Krokodil heeft tandpijn, getekend en samen gebabbeld en gelachen. Nonkel Marc is samen met Michiel en Jeroen op bezoek geweest. Marc heeft dan ook mijn banden opgepompt en prompt ging ik 2 cm omhoog. Maar we hadden een super middag. Voor ik naar Pellenberg ga wil ik ook wel genieten van hun fratsen grollen.
Maar na een drukke middag wil ik wel even tijd voor mezelf en het is nu bijna 19.30u. en de jongens hebben hun pyjama aan en kijken even TV voor ze in hun bedje schuiven Piet Piraat, Mega Mindy ze zijn in hun Studio 100 periode gelukkig vind Volker dit nog ok en draagt hij zo mee zorg voor zijn kleine broer. De jongens gaan een rustige avond tegemoet.
Als ik rustig ben dan zoek ik even mijn rust op de pc. Even op mijne Facebook en op De Redactie even zien wat het nieuws brengt. Ik ga altijd even zien bij Ook Dat Nog het komkommernieuws van de dag en dat is echt lachen. Vandaag filmpjes gezien van hoe mensen rijden. Parkeren op de stoep, hoe rij je als politie bij een interventie tegen een boompje bij het remmen en hoe rij je in een put van een garage waar je je auto laat maken. Ik lees ook de serieuze dingen en kijk soms naar reportages van Koppen of Terzake. Even slim doen en informatie vergaren, best wel fijn.
Het enige wat ik nu heb is dat ik andere dingen doe dan vroeger. Vroeger ging ok ook werken maar in mijn vrije tijd als ik niet moest werken en dan vooral in het weekend deed ik boodschappen, kuisen, eten maken, af en toe iets leuk met de kinderen en dat alles samen met Jo. Diegene die het meeste thuis was deed het meeste. Ik vond het super om rond te rijden met de fiets of met de auto om de jongens te halen of te brengen. Ik mis het nu wel met de auto rijden of de fiets de vrijheid die ik heb moeten opgeven door wat ik nu voor heb. Ik hang af van een tweede persoon, Jo om me te brengen of te halen, DAV, het opgeven van mijn vrijheid dat is het ergste wat ik kon voor hebben. Er zijn zoveel dingen die ik heb moeten opgeven zoals ook het koken dat met een minimum aan hulp moet gebeuren zoals het afgieten van groenten of spaghetti. Dingen uit de oven halen en verplaatsen. Het bad niet kunnen laten lopen voor de jongens zoveel dingen. Maar 1 ding daar ben ik super in het spelen van gezelschapsspelen. TOP, he.
Aanstaande maandag moet ik op consultatie in Pellenberg het is dan 4 november. Ik ga er naartoe om eens te horen of ik een tijdje terug mag om verder te revalideren. Het zou maximum een maand zijn en ik zou dan vooral werken op m'n zelfstandigheid. Het in en uit bed gaan zonder hulp, testen van verschillende hulpmiddelen, andere transfers bv rolstoel- bad, enz. Ik kijk er naar uit want het is weer een stap verder in mijn zoektocht naar mezelf in mijn nieuwe lichaam dat ik stilletjes aan moet kennen.
Ik vind het vooral erg voor de jongens want het is weer een tijd zonder mama en even die onzekerheid.
1 ding weet ik zeker ze moeten niet elke dag komen dinsdag en donderdag is thuisdag en op maandag en woensdag wil ik ze aan mijn zij, het weekend weet ik niet zo of ik wel op weekend mag ja of neen.
Ik hoop voor mezelf dat ik weer een ferme stap vooruit zet voor mezelf maar ook voor de jongens.
Het is de 5de dag van de vakantie en Volker vroeg me mama wanneer is het terug school. Dit is een vraag dat ik niet meer heb gehoord sinds de kleuterklas bij Volker en nu zit hij in het 3de leerjaar. Ik heb Volker dan maar eens bestookt met vragen. Welke antwoorden kreeg ik mama ik ga graag naar school en ik heb een super juf. Ik was zo blij voor hem en hij zei me ook dat het beter ging met rekenen en taal en dat ze leuke dingen deden. In de eerste graad had hij een goede juf maar deze is wel een super juf en ik ben echt heel blij voor hem. Volker zit in de A-lijn en Lander in de B-lijn Lander zal dan ook een ander traject van juffen passeren. Volker zit in de juffenlijn en Lander zal een meester tegenkomen in zijn lijn.
Maar 1 ding is duidelijk Volker als Lander gaan dit jaar graag naar school.
6 uur Volker zijn klok staat nog niet op vakantie maar toen hij beneden kwam is hij toch nog even in de zetel gaan liggen met een dekentje, gelukkig. Iets na 7 uur was de verpleging er en het was wel leuk Volker was kei blij dat hij ook mocht wakker worden en beginnen rondfladderen. Lander had de geluidjes gehoord en kwam ook afgezakt naar de living. Het was een rustige ochtend, rap de kleren aan een dan begonnen hun dingskes Krokodil, Stef stunt piloot terwijl het buiten ongelooflijk hard waaide een ware storm over ons kleine landje. Onze partytent was al gaan vliegen en de papa had die al ingepakt en daar ging de tuintafel met stoelen. Darwin was even buiten gegaan en was super snel binnen en ze was er niet gerust in. Het enige wat leuk is aan een storm is dat je het super gezellig kan maken binnen tekenen, kleuren, gezelschapsspelletjes spelen en samen een film kijken. Meer moet dat niet zijn denk ik dan. Lander die helemaal in de ban is van de felle rukwinden en Volker die wel eens zijn neus wil buiten steken om de wind te voelen met zijn neus.
Wat ik allemaal te doen had vandaag heb ik opgeschreven. Tja ik vergaat hier en daar wel eens iets, is het de schuld van de NAH ik denk het wel. Toen ik hetgeen voor heb gehad in februari 2011 is als het ware een storm die door mijn hoofd in gewaaid. Die wind heeft enkele fundamenten mee gerukt en maakt dat mijn geheugen niet meer is wat het is. Op zich valt het wel allemaal mee maar af en toe overvalt het me soms. Daarom werk ik met lijstjes, een lijstje voor de boodschappen, een agenda, lijstje met wat ik moet doen en sinds enkele maanden heb ik een groen boekje, een boekje met mijn onthou dingetjes. Bv. enkele adressen, muziekgroepjes die ik leuk vind, ideetjes, receptjes,...
Soms is het zo banaal maar als ik een verhaal vertel verlies ik mezelf en weet ik niet meer wat te zeggen of als je me onderbreekt dan ben ik ook mijn verhaal kwijt en moet ik letterlijk vragen over wat had ik het en waar zat ik en meestal kan ik weer inpikken.
In m'n GSM staat er zo een leuk appke notities en als ik s'nachts een idee heb dan noteer ik dat even in m'n GSM. Smartphone wat een uitvinding ik ben er wild van. Als je iets nodig hebt op je telefoon dan pik je even op het schermpje en je hebt het, het is niet meer van links naar recht en op en naar gewoon maar prikken en je hebt het.
De eerste maandag van de vakantie hebben we overleefd en wat aten we deze middag een boke en deze avond ik een restje van scampi's en de jongens nasi goreng Volker vond het niet zo lekker maar heeft wel zijn lepel opgeten maar kreeg dan een stuk pizza, Lander vond het uitermate vies en een stuk pizza Hawaï kon hem niet bekoren. 1 stukje kip heeft hij gegeten maar mijn mamahartje vond het maar niets en ik heb maar voorgesteld wil je dan een boterham. Een boterham met choco en hij was reuze blij. Normaal moet hij meer proeven maar hij heeft echt zijn best gedaan en soms merk je echt of het gaat ja of neen. Vandaag was het echt zijn ding niet en dan vind ik als mama of papa om te zeggen vandaag hoeft het echt niet je hebt geproefd en dat is flink maar we gaan niet tot het uiterste. Moest het nu bloemkool, worteltjes of zo zijn dan hebben we dat niet maar bij dit wel. Je kan niet alles lusten,he.
Vandaag las ik de Visie die wekelijks in m'n bus valt. Het is een krantje waar ik niet echt in lees maar wel eens doorblader. Er stond een stukje in geschreven door Kurt een maat van me. Kurt was jaren geleden (bijna 20 jaar) mijn stagebegeleider, ik heb nu nog contact mee na zoveel jaren. Toen ik stage deed bij hem in het buurtwerk met name de kinderwering heb ik enorm veel geleerd. Ik heb geleerd dat kinderen kinderen waren maar dat je ze niet allemaal kunt vergelijken met elkaar. Elk kind heeft zijn of haar achtergrond, elk hun eigen ervaring en leefwereld. Toen ik er was deden we huiswerkbegeleiding, kinderanimatie en buurtsport (zwemmen en voetbal) op woensdag en de vakantiewerking op andere dagen. Tijdens de grote vakantie hadden we speelpleinwerking en samen met de kinderen er een weekje er tussen uit op kamp.
Maar ik dwaalde af ik zag een artikel in de visie en ik las het "HOE GAAT HET MET U". Ik dacht direct aan mijn situatie. Elke ochtend, middag en avond komt de verpleging langs en altijd met een glimlach. Elke ochtend doen ze de verzorging, aankleden en me mee in de rolstoel helpen. Buiten een leuke babbel bied ik ze steeds iets aan om te drinken een tas koffie, iets fris het maakt niet uit. Toen ik Kurt zijn artikel las dacht ik aan alle dingen waar ik bij stil stond toen ze hier de eerste keer over de vloer kwamen. Patricia de verantwoordelijke voor deze buurt kwam op intakegesprek en we hadden direct een goede babbel. Ik vertelde mijn verhaal van wat ik voor had en welke verzorging ik nodig had. Het wassen, kledij, positionering in de rolstoel en zo. Ik vertelde ze er ook bij dat ze welkom zijn in mijn gezin maar dat ze iedereen erbij moesten nemen Lander, Volker, Jo en Darwin. De jongens praten toch met de verpleging. Als ze vallen en het ziet er wat vies uit dan vraag ik wel even aan de verpleging om te kijken en dan merk ik dat ik me te snel zorgen maak en dat het meevalt. S'morgens als ze opstaan en ze hebben warm dan vraag ik even hebben ze koorts.
Hetzelfde met de kine Annemie kwam de eerste keer in een apedrukke week. Inge op proef naar huis onder voorwaarde dat ik thuis kine kreeg. De eerste keer dat Annemie kwam was het hier een zottekot Veel bezoek, de jongens druk,... Maar Inge bleef functioneren en deed haar oefeningen super die week.
De thuisverpleging is van onschatbare waarde in mijn gezin. Eerst en vooral de verzorging, maar ook mijn babbeltje. Heel wat verpleging zijn mama of papa en dan praten we vaak over de kinderen. Wat is hun ervaring maar ook wat is onze ervaring met de jongens. Als het ware hoe overleef je een bende kindjes. Als je nadenkt wie hier allemaal over de vloer komt voor verzorging, hulp en andere dingen dan doe ik enkel mijn petje af. Annemie en Jozefien voor de kine elke dag, Marjan en Martine als gezinshulp, Dominique voor de papieren, Annick de huisarts, Ilse de psy Lieve, Saskia, Joni, Lien, Michiel, Johan Patricia 2, Kelly, andere Lieve, Leen, Anouk en ik kan nog verder gaan het zijn allemaal mensen die ik enorm dankbaar ben dat ze in mijn gezin komen om hulp te bieden het is iets dat maakt dat ik thuis kan zijn. Ok met mijn hoofd kan ik het maar het fysieke is iets anders de kine, de verzorging zowel van verpleging en gezinshulp is broodnodig. Toen ik het artikel van Kurt las dacht ik echt amai wat die mensen doen lijkt zo van zelf sprekend maar dat is het niet. Het is regelen in elkaar passen om zo een evenwicht te krijgen in wat je invulling wordt. De verpleging die zich aanpast aan de situatie hoe het komt kine om 12.15u dan komen ze ervoor of erna. Het is steeds wikken en wegen en een agenda bijhouden want uiteindelijk kan een dag heel uitputtend zijn als Dominique, Ilse en de kine komt dan ben ik pomp af want daartussen moet ik ook nog de verpleging passen.
Ja Kurt het is inderdaad "Hoe gaat het met je" het lukt wel met alle zorgen maar met de juiste mensen op de juiste plaats lukt het wel. De mensen die de hulp bieden zijn 1 voor 1 gemotiveerde mensen die er staan.
Gisteren was ik pompaf om nog iets te schrijven op de blog s 'morgens was Marjan de gezinshulp, maar alles begon de dag ervoor maandag. Volker zou op 15 oktober naar het bos gaan we zeiden hem heb je je laarzen, rugzak,... wat moet je meenemen. Volker schoot niet in beweging na een paar aanmaningen en s' morgens vroegen we nog eens heb je alles regenjas, rugzak, laarzen,... Neen hij had nog niets nog even zoeken. Ik heb nog mee gezocht maar Volker is vertrokken zonder laarzen, met rugzakje (de mijne ) en een jas en dan is hij boos op papa en mama. Hij had een leuke bosdag zijn voetjes waren verrimpeld.
Vandaag was er een leuke promotie en hij heeft voor een super redelijke prijs pantoffels gekregen in de vorm van een aapje, Lander heeft er in de vorm van muisjes. Het was een topdag voor de jongens want ze hadden een vrij dag en Volker was naar een verjaardagsfeest Lander was even thuis alleen met ons. Lander en Jo zijn boodschappen gaan doen en ik had gevraagd aan Jo iets lekkers mee te brengen. Pannenkoeken zijn favoriete hapje, wat een feest.
We hadden ook afgesproken om naar Ikea te gaan deze middag maar dat is er niet meer van gekomen. De kine was vrij laat, dat feestje het was iets teveel. De verpleging was er en ik vertelde haar dat ik op bed ging blijven zitten tot Annemie er was want dat was elke moment en aangezien dat ze altijd op tijd was was dat niet zolang. Na Friends en een stuk film was ze daar en wat stond er op het programma evenwichtsoefeningen. Staan met ondersteuning en eventueel lossen en dan staan op mijn 2 voeten. Het is gelukt, we hebben gelachen, maar vooral heel hard gewerkt. Alle 3 de jongens zaten voor een schermpje. Het was wel kopke erbij houden ze ne. Ik stond vooral op mijn linker voet, met een hele holle rug. Ik zette het rekje verder maar wel binnen handbereik. Annemie duwde tegen mijn rug terwijl ik terug moest duwen en ze loste ineens als gevolg dat ik achteruitviel i.p.v. m'n evenwicht te zoeken. De eerste keer was het gelukt de 2de keer heb ik gezocht en gevonden dat evenwicht van mij. Ik ga verder zoeken op dat evenwicht van mij.
Het is een hele drukke week deze week uitstapjes, kine, afspraken,... Gisteren was het zo druk dat ik niets heb gemeld op mijn blogje ook al had ik toch wel nieuws. Ik had in de namiddag Multi Disciplinaire Raadpleging in Pellenberg. 4 afspraken op 2 uur tijd. Ok start 13 uur om 13.45 zaten we nog in de wachtkamer, oei volgende afspraak moest al begonnen zijn. Hanne van de ergo kwam ook al kijken voor de volgende afspraak en ik was toch wel al een beetje verveeld. Ik had al gelezen en nog meer gelezen. Maar toen was het zover ik mocht binnen de eerste afspraak voorbij en de volgende was dan toch begonnen. Even overlegd met Hanne wat nu. Het kwam wel goed!!! We hadden het over extra hulpmiddelen een statafel, een katapultkussen en een elektrische rolwagen. Wat kwam eruit ik zou een week opgenomen worden om alles eens te testen. Na de consultatie van Hanne en de dokter die mee was met het verhaal van Hanne waren we toch tot een conclusie, Inge gaat een weekje logeren in Pellenberg op de 232 bij alle bekenden. Ik ben dan ook even bij Sabien op bezoek geweest en ik heb alles een beetje uitgelegd. Sabien ging zeker contact nemen met de dokter en stelde 2 weken een opname voor, zodat we de kine ook eens konden bekijken en terug op punt te stellen. Ik ben benieuwd wat het gaat geven.
Morgen gaan gaat Lander op uitstap met de klas naar het Natuur Historisch Museum in Brussel naar een tentoonstelling over babydieren. Nog even alles klaarzetten en dan m'n bed in.
Ik mis m'n oude leventje wel waar ik ga en sta waar ik wil. Ik was een trage beslisser en of was ik iemand die altijd op zeker wilde spelen. Alles goed uitdokteren van wat en hoe gaar het allemaal verlopen. Het begon al in het middelbaar Inge deed niet meer dan nodig was, Inge ging naar een school in de buurt want hoe minder ik daar moest vertoeven hoe liever. Inge was me er eentje ik startte in verkoop maar na 2 maanden hield ik het voor bekeken teveel cijfertjes en hard werken. Dactylo, Frans, Engels, boekhouden verschrikkelijk. Thuis verteld en ik kon een andere school kiezen maar dan kon s' middags niet thuis eten, dus had ik de keuze tussen kleding-verkoop of haartooi. Haartooi neen dank u ik heb meer in m'n mars dan krullekes draaien en haartjes knippen van oude vrouwen. Ik ben dan maar kleding-verkoop gaan doen. Ok het was niet leuk maar de tijd ging voorbij en een paar keer wou ik wel van richting veranderen maar het was nooit een goed idee van ... Ik wou metser worden mocht niet te mannelijk, grafische technieken,... Het was altijd wel iets en ik bleef maar hangen in de stofkes en de garen en ik was er niet zo slecht in. Jaren heb ik erover nagedacht en ik wou wel voor opvoedster gaan en ja m'n ouders waren akkoord en de voorwaarde was dat ik m'n diploma haalde van het middelbaar en een 7de jaar dan kon ik verder. Zo gezegd zo gedaan en ik was vertrokken. In m'n 7 de jaar stond ik al met 1 been buiten maar ik maakte wel een trouwkleed in klasverband. In klasverband ok we waren dan ook maar met 2. Toen dat jaar om was heb ik me ingeschreven voor opvoedster en het eerste jaar en het 2de jaar had ik telkens 2 herexamen. Ik had toen een super stage 800 uur moest ik presteren elk jaar dat komt overeen met deeltijds werken en 1 dag de week les en om de maand supervisie. In de les had ik een maatje Kevin en An ook al was de groep 1 en iedereen babbelde wel met iedereen, we geraakten er wel. Mijn derde jaar was iets anders ik had een betaalde stage voltijds als opvoedster en ik moest dan nog naar school, een eindwerk, de jeugdbeweging en een lief. Het was geen combinatie en ik heb halt geroepen ik kon niet meer. Ik heb toen alles laten vallen buiten m'n werk en m'n lief. Het is geen verloren jaar en ik bezie het als een jaar die niet verloren is maar een jaar waar ik gewoon werkte en het lief is nu mijne man en de papa van m'n jongens. Ik ben dan in september begonnen aan mijn derde jaar opnieuw. Een stageplaats deeltijds, mijn school, eindwerk en lief het was een goede combinatie en ik ben er geraakt. Ik ben van school gekomen en had direct werk een interim van 3.5md zo fladderde ik van job naar job het ene wat leuker dan de andere maar het testen van verschillende dingen maakte dat ik best wist wat ik wilde doen en wat niet. Ik ben dan uiteindelijk in de bijzondere jeugdzorg terecht gekomen en ik vond het super. Bijna 6 jaar heb ik daar gewerkt. In die tijd hebben Jo en ik belangrijke beslissingen genomen. Kindjes, hoe we de toekomst zagen enz. maar met dit hebben we geen rekening gehouden. Ik mis het zo hard mijn vorige leven. Met de auto rijden het maakte niet uit naar waar ik geraakte er wel het was een vrijheid boodschappen, de jongens wegbrengen, even ergens binnen wippen het kon niet op. Ik fietste ook vaak met jongens in de fietskar, fietsen naar mijn werk. Ik vond het super. Ik probeerde een moestuin aan te leggen al dan niet met succes. Ik maaide het gras en knipte de overschot van de plantjes van de buren. We hadden ook appels van de buren. Wat een zalig gevoel nu heb ik een ander leven en dat leven is niet zo spannend. Het is saai en er zijn heel wat verrassende dingen. Wat kan ik wat kan ik niet, wat wil wel en wat niet en zo is het nu er zijn zoveel dingen anders en ja ik mis veel maar ja er zullen nieuwe dingen op m'n pad komen.
Gisteren lag ik op m'n bed te kijken naar 1 van m'n betere films die op tv was Avatar. Een leuke film met volgens de jongens de blauwe mannekes die niets weg hebben van de smurfen. Tijdens het kijken had ik een paar bedenkingen voor in mijn blog en ik vond het toch waard om ze even op te schrijven in m'n onthoudboekje. Het onthoudboekje is er gekomen omdat ik op regelmatige basis dingen vergeet. Een leuk liedje, een telefoonnummer, afspraken, recepten, dingen die ik gewoonweg moet onthouden. Die NAH heeft meerdere sporen nagelaten. Ook al kan ik het goed uitleggen soms ben ik een zeef. Je kan me iets vragen en ik antwoord vanzelf maar vraag me iets anders dan antwoord ik daar ook op maar vraag me dan niet meer naar het verhaal ervoor want dat ben ik kwijt. Je moet me dan ook weer op het spoor brengen van waar ik zat. Vandaar het onthoudboekje. Niet dat ik alle gesprekken erin noteer alleen de dingen die ik wil onthouden. Met enkele trefwoorden ben ik al op weg naar een mooi stukje in mijn blogje.
Ik weet wat ik heb en ook al kan ik niet stappen fysiek is er niets mis met me op papier alleen loopt de communicatie niet goed meer tussen mijn hoofd en bepaalde delen van m'n lichaam. Mijn oog dat niets meer ziet links, mijn oor aan de linkerkant dat het niet meer doet, de kracht vermindering die er zowel links als rechts aanwezig is maar aan de rechterkant iets meer uitgesproken. Het linkerbeen die iets meer kan dan het rechterbeen. M'n rechterbeen dat zo goed als gevoelloos is het zijn zo van die dingen die er zijn en die ik een plaats moet geven. In theorie is het allemaal simpel maar de praktijk is toch iets complexer. Het rare is de bewegingen zitten nog in mijn lijf. Dingen vastpakken en opendoen. Een stop van een fles cola opdoen met links de stop opendraaien met rechts de fles tegenhouden. Krachtvermindering rechts oplossing zoeken. Fles tegenhouden met je lichaam en arm en met al je kracht die je hebt de fles opdraaien, gelukt.
Met het stappen juist hetzelfde maar iets complexer. Ik weet Je zet je ene voet naar voren, je maakt je groot en zwaait je andere voet naar voren te zwaaien en eens je vertrokken ben bent zwaai je telkens het been dat achteraan staat naar voren. Het zijn bewegingen die in je hoofd zitten en die er niet meer uitgaan. Zoals fietsen of zwemmen een keer je dat kan kan je het voor altijd je verleerd het niet. Toch na wat ik voor heb gehad een hersenstaminfarct heeft alles op z'n kop gezet. Alles wat ik nu lichamelijk kan heb ik opnieuw moeten aanleren. Al is aanleren niet de juiste beschrijving. Ik heb als het waren terug mijn brein laten communiceren met mijn lichaam. Ik ben eerst begonnen met mijn vingers en handen om dan over te stappen op mijn benen. Er is alleen 1 probleem, met mijn benen is er een complexer proces aan de gang. Ik kan stappen met ondersteuning een looprekje en eventueel een 2de persoon in de buurt voor de zekerheid. In principe kan ik het alleen met ondersteuning maar ik heb graag een 2de persoon in de buurt. Maar wat gebeurt er dan neem het looprekje weg dan val ik gewoon om. Af en toe als ik aan het stappen ben heb ik af en toe een evenwichtsstoornis. Het enge is die voosheid en die gevoelloosheid in mijn been en voet aan de rechterkant. Als Lander op mijn schoot wilt zitten komt hij via mijn voet naar boven. Hij vraagt dan doet dat pijn, neen het doet geen pijn. Niet fijn maar het is nu zo. Nu ja alles wat ik ooit geleerd heb zit in mijn hoofd maar mijn hoofd heeft weinig of geen contact met m'n lichaam. Dat is balen. Morgen is het weer school Volker gaat naar het bos en Lander gaat deze week naar Brussel naar het Natuur Historisch Museum een tentoonstelling over babydieren en ik mag naar Pellenberg op uitstap voor een Multi Disciplinaire raadpleging voor hulpmiddelen het zal wat geven. Ik hoop resultaat te hebben van mijn botscan en hopelijk kan ik hopen op een volgende stap in mijn revalidatie. Die stap is minder pijn!!!
Gisteren had ik een stukje geschreven en ja het was best mooi maar ik ben vergeten op toevoegen te drukken, weg stukje voorgoed want ik weet niet over wat het ging. Dat geheugen van me is niet meer wat het is.
Maar Lander is enorm met tijd bezig geweest. Vandaag komt Darwin de poes naar school. Al gans de week is hij bezig nog 4 keer, 3 keer,... slapen he mama of overmorgen, morgen vandaag komt poes. Het is woensdag dus vrijdag komt poes en dat is woensdag dan donderdag en de grote dag vrijdag. Een goede oefening voor het kereltje. Deze morgen stond hij op mama eerst ga ik naar school, spelen, naar de klas, speeltijd, klas, eten, spelen en dan kom jij met Darwin. Hij is zo blij dat ze meekomt. Hij is vertrokken met een zakje met spulletjes in een eetbakje, korreltjes,... alles om voor de poes te zorgen. We maken er een topdag van voor hem. Ook Volker wil meedoen en de poes tonen aan de kinderen van Lander zijn klas. We hopen dat Volker zwemmen heeft in de voormiddag dan kan hij meedoen en anders gaat hij mee zwemmen. We zien wel en we kijken er allemaal naar uit om te pronken met Darwin de poes.
Het was een goede kine week deze week. Sinds vrijdag oefen ik op de transfer rolstoel-bed zonder hulp en op 2.5 dagen lukte het. Vrijdag begonnen transfer gelukt maar het liggen niet, maandag idem maar dinsdag en woensdag had ik topdagen. Dinsdag liggend als een banaan in m'n bed wat nu wel heel passend is met mijn gele trui die ik voor m'n verjaardag heb gekregen. Elke transfer die ik moet doen s' middags, s' avonds doe ik nu zo en Lander zegt "mama doe jij da nu alleen" en aan zijn gezicht zie je de trotsheid. Zelf ben ik ook wel super trots op mijn prestatie en vertel ik dat verder aan iedereen die het wilt horen.
Dit weekend ga ik wat leuke dingen doen met de jongens koekjes bakken, lezen en spelen dat is m'n plan en ik mag mezelf niet vergeten om even op krachten te komen.
In een tijdschrift van deze week stond er een artikel in over de groep Diane. Het interventie team van de politie. Ik was aan het vertellen aan Volker en hij was helemaal verkocht. Er komt een boek uit en ik ga die zeker eens lezen daarom niet kopen er bestaat zoiets als de BIB en vertel ik in Volkertaal wat erin staat het was enorm leuk om het artikel te lezen en ik moet zeggen ze zeggen de politie je vriend maar ik kies mijn vrienden zelf. Ik heb weer plannen en plannen maken is een super ingeving.
Sinds vrijdag ben ik aan het oefenen: zelfstandig gaan de transfer naar m'n bed maken vanuit de rolstoel en dan zelfstandig van in lig rechtop komen en terug gaan zitten. nog een paar keer oefenen en sinds gisteren kan ik ook gaan liggen. Ik heb het met de kine geprobeerd en het is gelukt. S' middags nog eens s' avonds alleen en vandaag met de kine terug en met de verpleging ook. Mrt de kine heb ik er nog een wandeling aangebreid tot in de badkamer en om dan tot in de keuken te gaan achter onze beloning. Amai wat een vooruit gang op korte tijd. Kon ik dit een half jaar geleden ik denk het wel, maar was ik er klaar voor "dat weet ik niet". Maar 1 ding is zeker ik ben zo fier op mezelf. HET SMAAKT NAAR MEER.
Onze poes Darwin gaat vrijdag mee naar school en Lander is super trots dat het diertje mee naar zijn klas komt. Het beestje is super rustig maar hij is wel gaan zeggen dat ze bijt, krabt en wild is. Tja wat nu gedaan. het diertje gaat mee in een kooi en muilband om ze dan los te laten en wat dan. We zullen er wel een draai aan geven. Volker wil er super graag bij zijn in de klas van Lander met de poes. Laat ze maar vertellen van de avonturen van Lander en Volker met de poes en hopelijk vinden alle kinderen het super fijn. Ik weet nu 1 ding Lander is nu al aan het aftellen nog 2 keer slapen en dan komt de poes. "Mama wanneer komt Darwin naar de klas?" Vrijdag na het eten van de boterhammen en de speeltijd dan gaan we Volker oppikken in de klas en dan komen we naar jouw klas. Ok en je ziet hem al helemaal openbloeien. Hij kijkt er enorm naar uit om Darwin zijn waanzinnige goede vriend te tonen in de klas.
Volker is gaan spelen bij een vriend deze middag. Jo en ik hadden afgesproken met een nieuwe vriendin. Janine kwam even praten over een lap top en aangezien Jo haar op weg kon helpen kwam ze eens horen wat Jo dacht. Janine is hier binnen komen waaien op aanraden van Monique die ik niet eens zo herkennen maar ze is wel de oma van Simon die in de klas van Lander zit. Fons die bij mij in Pellenberg lag heeft ze op mij afgestuurd. Janine is een super lieve vrouw, ze luistert naar iedereen Volker, Lander, Jo en ik. Ze had een plantje mee voor mijn verjaardag morgen en koekjes voor de jongens. Na het bezoek ben ik met Lander beginnen schilderen op doek met aquarelverf het was super het huis van Up en paradijsrots met Darwin de poes. We zijn toch effe bezig geweest huis, ballonnen, wolken, een rots met waterval een poes met puntoren en een staart, een zon en heel veel wind. Het enige wat ik wou was veel wind. Het was super. Ik had dit al langer geplant met Lander en Volker het was er nog niet van gekomen. Volker is pas beginnen schilderen na het eten en zijn uitstap. Het grappige was dat Ik zowel Volker als Lander in hun onderbroek en T-shirt heb gezet om vlekken te voorkomen. De enige zorg die Lander had was "mama papa da schilderij ga je toch ophangen op de muur he. Hij had al een plekje gekozen. Morgen word ik 39 jaar, het is de 3 de keer sinds ik in een rolstoel zit en ik moet eerlijk toegeven dat ik het niet fijn vind. 37 jaar worden in het ziekenhuis waar je een kaartje van de directie krijgt een extra dessertje s'middags en dan thuis 38 jaar, 39 jaar het gaat me wat voorbij en neen ik vind het niet zo leuk. Ik voel me zo oud nu en ik wil heel snel dat het 8 oktober is en dan hopelijk duurt het lang eer het terug 7 oktober is want dan zal het 40 worden eng, he.
7.30 Patricia was weer paraat en het was niets te vroeg de jongens en Jo waren net wakker. Dus Inge ook wakker. De plannen voor de eerste weekenddag werden gesmeed. Lander was bezig met zijn blokken en Volker wou op de pc. Jo en ik hadden samen het idee om toch te zeggen eerst de kleren aan en dan kan je op de pc. De motivatie was gevonden, Volker zijn kleren aan en hij kon 30 minuutjes spelen. Lander en ik hebben samen een uur afgesproken voor de kleren aan te doen. Ok we geraakten er wel. Om 11.45 uur was het tijd om te vertrekken naar de zwemles. Ik zei aan Lander "Lander denk er aan als je gaat zwemmen niet te nat, he". Zijn antwoord was zo zalig "zeg mama jij vergeet dat altijd, maar als je gaat zwemmen ben je wel helemaal nat, he". Zalig om hem zo uit zijn tent te lokken. Ik hou wel van die opmerkingen van kleine jongens. Volker vroeg aan me om het water van in zijn clubhuis weg te gieten. Ok maar niet vandaag en zeker niet de komende maanden. Het is herfst en wat frisser, hij beloofde om niet te smossen en ik zei neen. Ik kreeg een ganse litanie over mij en ik was de meest saaie mama van de wereld. Ok jongen dan ben ik dat maar dit pik ik niet. Sinds enkele dagen hebben we terug de beleefdheidkalender in huis gehaald. Volker maakte het iets te bond. Ik werd toch een beetje ambetant en ik ging richting kalender om een rode stip te zetten. Volker kwam en zei zet maar een grote bol en ik zei "neen, jongen eerlijk is eerlijk en je kan je steeds herpakken en dan krijg je een ster. Hij heeft zich heel hard herpakt. Zowel Volker als Lander hadden een leuke dag. Ik heb net nog een verhaal voorgelezen voor Lander Piet Piraat "Wie heb ik aan de lijn?" Heel leuk boekje maar de grapjes van een 5 jarige zijn toch wel anders dan een grotere jongen. Volker zou zich een bult lachen en Lander had ze helemaal niet door. Met handen en vingers heb ik het uitgelegd maar tevergeefs. Gelukkig stonden er ook leuk verhaaltjes in. Waaraan herken je een domme piraat? omdat hij voor beide ogen een ooglapje draagt. Berend vraagt aan Piet Piraat wil je dat ik je pizza in 8 snij of in 6 stukken? Piet Piraat zegt in 6 stukken want 8 stukken krijg ik niet op. Hahahahahahahahaha best wel grappig. Het is een leuke afwisseling. Het was best wel een toffe dag vandaag.
Vrijdagavond
we hebben vol au vent met kroketjes gegeten. Altijd fijn de dag voor het
weekend. De jongens speelden wat buiten met Katleen de meter van Lander. Lander kwam
zeggen kom eens kijken want er groeien paddenstoelen in onze tuin. Iedereen het
trapje af en gaan kijken en daar sta je dan ik wil ook kijken meegaan en doen
wat de anderen doen. Ik wil niet achter blijven ik wil mee gaan kijken. Ik
vroeg nog aan Lander wonen er nu kabouters in onze tuin. J Hij keek me verdwaasd aan en dacht
heel hard na en zei neen er wonen geen kabouters in onze tuin want die
paddenstoel heeft geen deurtje en venster. Die kleine ventjes maak je niets
wijs.
Lander gaat
ook over poezen leren. Het eerste project is een feit. In naam van Lander
schreef ik een mailtje naar zijn juf dat we een lieve poes hebben Darwin.
Darwin bijt niet, krabt niet en blaft niet.
Ik kreeg
een grappige mail terug met de vraag of we het over dezelfde poes hadden.
Lander had verteld dat Darwin bijt krabt en heel wild is. Volgende week ben ik
paraat om mee te gaan naar school met de poes.
Ons weekend is begonnen Volker is met zijn vriend naar zee tot zondag. Hij zag het heel goed zitten broeken, truien,... mee en we mochten zeker auto niet vergeten. Rond 4 uur zijn ze hem komen halen. Straks ga ik even bellen om te horen hoe zijn rit is geweest en of hij al een meeuw heeft gezien.
Morgen gaan Lander met de papa naar Antwerpen. Even bij de tante gaan uitblazen. Zelf blijf ik thuis en heb ik een babysit voorzien voor me. Het zal ons allemaal wel deugd doen. Even weg van alles. Lander en Jo die alleen iets kunnen doen en ik die even op mijn plooi kan komen. 2 dagen heropladen voor maandag want dan hebben de jongens een dagje vrij. Volker die dan even kan uitblazen van zee en Lander die zijn energie in Antwerpen kon kwijt geraken.
Het is niet zoveel nieuws maar dat zal het weekend van ons worden. Zelf ga ik alles eens overlopen van wat ik kan en niet kan. Vorige dinsdag had ik een heel confronterende ervaring. Aangezien ik krachtvermindering heb was het even slikken. Ik zat aan tafel en ik moest een glazen flesje opendoen. Geen probleem flesje met kroonkurk pak ik in de hand en pak de flessenopener. Ik zet dit op het flesje en doe de beweging om het open te doen en er kwam geen beweging in. Na een paar keer te proberen en het op verschillende manieren te hebben gehanteerd en geprobeerd heb ik het opgegeven. Ik vond dit heel gek en voelde me een klein meisje. Stel je voor je wilt iets doen en dan kan je gewoon iets niet. Ik weet de bewegingen en ik weet wat ik moet doen en dan ontdek je dat je niet genoeg kracht hebt. Een naar gevoel en ik wil dit niet te vaak voor hebben.
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb. Het is een hele woelige periode geweest. Ik ben mezelf weer eens tegengekomen en neen dat is niet fijn. Na wat er gebeurt is ben ik een heel andere persoon en de mensen die het kortste bij me staan die hebben het zwaarst te verduren. De NAH het is me wat. De rolstoel en fysieke beperking is 1 maar dan heb je tja het meesterbrein van Inge. Het alsof ik mezelf terug moet leren kennen en mijn omgeving moet me ook leren kennen. Ik ben voor mezelf heel hard geweest en heb vele mensen uitgesloten en ik weet niet hoe het verder moet.
Ik moet verder voor mezelf uitzoeken wat ik kan doen en wat niet. Ik kan voor mezelf wel zeggen de jongens staan op de eerste plaats en ik zal moeten zoeken hoe ik leuke dingen kan doen. Bv. als Lander vraagt gaan we een trein bouwen op de grond dan moet ik dit gewoon doen, al vind ik het moeilijk dat ik niet bij hem op de grond kan zitten blokjes aangeven ja de rest ... op die momenten is het rolstoelgebeuren een hele confrontatie voor mij maar ook voor de kerels. Met Volker speel ik heel veel Uno en hij kan me ondertussen onder tafel spelen of het spelletje van de draak. Lander en ik spelen heel vaak Krokodil heeft kiespijn en Stef stuntpiloot. We lachen heel wat af hier aan tafel. Na mijn bewogen week heb ik me heel goed geamuseerd met de jongens getekend, gespeeld enz. Volker en ik kijken vaak een filmke Windkracht 10, Star Wars er is heel wat virtueel plezier in ons leven. Lander is een echte losbol en is een zotte muts.
Samen is het nog steeds zoeken naar een harmonie tussen de gezin, mijn beperking, enz. Het is op sommige dagen een evenwicht zoeken tussen m'n relatie, gezin en mezelf. Het is niet altijd IK op de eerste plaats en het is niet altijd IK die mijn zin kan of moet krijgen. Ik ben thuis gekomen op 22 juni 2012 en ik had toen bang om wat er ging gebeuren. In de grote buitenwereld van de grote mensen met benen. Ik voel me zo klein in de stad, in de winkel alles lijkt zo groot. Aan de kassa staan als er veel volk is vind ik niet zo een fijn gevoel, ik kan met moeite aan de terminal van de Bank Contact. Het is geen leuke ervaring. Maar een gevoel waar ik moet aan wennen. En dat is het nu net aanvaarden doe ik niet denk ik maar ik zal er toch moeten leren mee leven. Ik weet dat het nooit goed zal komen maar het is een enge gedachte. Moet ik nu gans mijn leven revalideren, het is een enge gedachte.
Volker is zijn derde week gestart bij zijn nieuwe juf en hij heeft al routine. Op maandag moet hij lezen, vrijwillig lezen en donderdag heel vaak rekenen. Vorige week ging het wel maar hij probeerde toch wel alles een beetje in zijn richting te draaien. Maar deze week was hij een plichtbewuste student van 8 jaar agenda op tafel en hij begon spontaan te lezen luidop en stil. Vandaag kwam hij thuis en is direct beginnen lezen in een stripverhaal een stripverhaal je zou denken pas er mee op want er staan veel prentjes in. Maar niets is minder waar hij is zo een ventje die alle luidop leest. Het maakt niet uit wat hij leest als hij maar leest. Denk ik steeds.
Lander heeft een super start gemaakt het is strapdag vrijdag en dan zou hij met de fiets naar school moeten gaan of we ons zover gaan krijgen ik denk het nie de fiets in de auto en een paar honderd meter voor de schoolpoort uit te stappen, fiets uitladen en dan dapper naar school fietsen
Nu is de 3de week bezig en ze zitten al goed in de routine opstaan, kleren aan, wassen iets eten tanden poetsen nog wat spelen of tv kijken en dan naar school vertrekken. Thuis komen 4 uurtje agenda en huiswerk maken, spelen en zo gaat het alle dagen. Van maandag tot vrijdag in het weekend kan het wat rustiger aan toegaan.
6 uren ben ik op Gasthuisberg geweest. We hebben de jongens vroeg op school moeten afzetten. Lander vindt dit super leuk want hij mag in de nacht naar school want het is nog donker. De herfst is aangekomen en de zomer is voorbij. Het is kil het is lang donker s'morgens en s'avonds is het snel donker. Het is effe zoeken als we doorrijden naar Gasthuisberg de weg die we normaal nemen is afgesloten en het is een hele andere invalsweg die we moeten nemen. Langs de Tervuursesteenweg en langs de brandweer. Gelukkig staat het goed aangegeven al is het voor Jo effe zoeken en twijfelen. We waren er net op tijd. Jo heeft me ingeschreven en aan de balie zat Petra van de Pendel vroeger (intern vervoer UZ Leuven) Vroeger heb ik heel vaak beroep moeten doen op die dienst en zo ken ik ze allemaal Ann, Peter, Michel, Klaartje,Petra maar door herstructureringen is alles anders Petra zit nu omwille van haar gezondheid nog aan de inschrijvingen, Ann is logistiek in Pellenberg, Peter fladderd wat rond (niet slecht bedoeld) en Michel blijft rondrijden. De laatste keer dat ik met de Pendel meer reed zijn we een ijsje gaan kopen langs de weg. Een kleine babbel later en Jo wist de weg niet naar de 901 nucleaire afdeling en ik ook niet al ben ik daar al vaak geweest ik weet enkel de weg via de spoed "garage". Maar de moment dat ik op de bewuste gang was wist ik het. Even terug aanmelden en ik mocht naar wachtzaal D 5 minuutjes kon ik binnen. Ik naar binnen Jo mocht niet mee. Besproken hoe we de transfer gingen doen en daar gingen we dan. Ze hebben met 4 verplegers 9 keer geprikt om toch maar die tracer te kunnen inspuiten. Het probleem was dat ze telkens een ader konden aanprikken maar hij sprong steeds stuk als ze er wat druk opzette. Eerste scan gemaakt 7 minuten. Bij het recht komen vertelde ik de verpleging doe het vloeiend in 1 beweging en ik ga pijn hebben maar blijven gaan als ik over dat ene punt ben is het voorbij.
3 uur wachten voor de volgende scan, gelukkig werkt An mijn zus in de cafetaria free drinks en free food maar we moeten wel dag gaan zeggen met veel plezier. Ik merkte wel dat An kei trots is op haar kleine zus, fier dat ze kan zeggen aan haar collega's dat is mijn zusje dat 2.5 jaar geleden hier gevochten heeft voor haar leven en waar ik jullie 3 maanden een beetje aan de kant heb geschoven om even op bezoek te gaan bij haar zusje.
Terug naar 901 voor den 2 de scan. Terug een transfer en daar kwam de scan van 8 minuten hup terug de stoel in en hup naar de wachtzaal de verpleger vertelde me even wachten dan komt de radioloog je vertellen wat de plannen zijn dat is A) naar huis gaan of B) nog een scan. Het werd B) een 2de scan hup mee Jo die steeds moest wachten en ik die gewillig overal meeging. Hup terug op het bed en schuif onder scan er werd een band over mijn buik en armen gedaan alsof ik ga weg lopen. Ik mocht niet bewegen zoveel is duidelijk, ik moet een deel gemist hebben want dat half uurtje was snel voorbij want ik heb 2 uur gezien en toen was het 2.25 u en werd ik eruit geschoven. Ik mocht naar huis we zijn de jongens ondertussen gaan halen op school en om 16 uur was ik thuis. Ik had nog een verrassing voor de jongens en ik heb het tot de laatste moment kunnen zwijgen.
Het is nu wachten op de resultaten normaal zie ik Dr Beyens 15 oktober en ik ga proberen vroeger de resultaten te pakken te krijgen. Ik hoop voor mezelf dat de ossificaties uitgerijpt zijn en als dat zo is dan komt er nog een zware periode aan 2 operaties heup en knieën maar een grotere mobiliteit als resultaat. Ik duim voor mezelf en ik hoop dat iedereen mee duimt.
.
) en een jas en dan is hij boos op papa en mama. Hij had een leuke bosdag zijn voetjes waren verrimpeld. "Very Happy"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
