Ons Amerika avontuur

Inhoud blog

	Mededeling!!
	Hyrum & A.I.S.P.
	Skiën & ijshockey
	NL-ers op bezoek
	MAC

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Archief per maand

	05-2014
	01-2014
	12-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	03-2009
	02-2009

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Ons Amerika avontuur

Layton

23-03-2012

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Einde ski-seizoen

Het ski-seizoen is bijna ten einde gelopen en ik merk dat ik daar nog helemaal niks van vermeld heb. Bij deze wordt dit euvel rechtgezet. Waar we in de zomer altijd uitstapjes maken in de weekends, zijn de weekends in de winter voorbehouden voor het skieën. Niki en ik hebben deze sport leren kennen en nu maken we er gretig gebruik van om te genieten van wat kenners " de beste sneeuw ter wereld" durven te noemen. Vandaag is het één van onze laatste keren dat we nog kunnen gaan skiën en we hebben Mark (Nederland) gevraagd of hij voor een keertje zijn fototoestel mee wil nemen. Zo gezegd zo gedaan en op onderstaande foto zie je meteen wáár we precies skieën. Niki gaat helemaal tot "N" (Needles) terwijl ik het voorlopig hou op Little Cat (L).

En daar gaan we dan... de ski-lift brengt ons naar "hogere sferen". Voor het geval je je afvraagd waarom die tekst door de foto's zitten...wel...deze foto (en de volgende) is gemaakt door de fotograaf van Snowbasin.

Netjes achter mekaar komen we van de berg geskied, maar geloof me...da's alleen maar voor de foto hoor ! Want eens de fotograaf verdwenen is skiet Dominique met zo'n rotvaart langs mij voorbij dat het me verwonderd dat ik hem heelhuids beneden aan de lift zie staan wachten.

Namiddag is het warm genoeg om zonder jas te skiën. We trekken samen met de groep Nederlanders naar "Beckers"(B). Da's de eerstvolgende hogere halte en voor mij toch wel al een hele onderneming. Gelukkig kan ik rekenen op de aanwezigheid van mijn vriend en leraar Wouter die mij onder zijn vleugels genomen heeft. En natuurlijk hoort ook hier een foto bij. Je ziet vlnr. Mark, Wouter, Lia (vrouw van Wouter) Dominique en ik.

Dominique houdt het voor een keertje rustig en skiet alvast vooruit. Mark zorgt voor een heleboel mooie foto's van ons (hartstikke bedankt Mark !!!). Een blijvende herinnering aan onze 1ste échte ski-winter.

Halverwege wordt er effe halte gehouden voor een zoveelste foto. Wij samen op de latten op Beckers !

Ik geniet van deze nieuwe ervaring en de nieuwe omgeving. Ik ben blij dat al onze vrienden erbij zijn. Gedeelde vreugde is immers dubbele vreugde, nietwaar ? Als ik het ergste gedeelte achter de rug heb kan ik mijn vreugde niet meer op. Wat ben ik trots op mezelf want ik kom voor de 2de keer helemaal van Beckers !!!
Dank je wel voor de begeleiding Wouter !

Aan het eind van zo'n prachtige dag als vandaag kan je er zeker van zijn dat er ook een mooie zonsondergang zal komen. Die willen we wel eens zien vanop één van de hoogste punten op Snowbasin en dat is "John Paul". Van hieruit vertrokken de skiërs tijdens de Olympische Winterspelen voor de "Men's Downhill". Volgens mij gevaarlijk hoog en gevaarlijk steil de diepe in hoor...hier ben ik duidelijk nog niét aan toe.

De volgende foto is op dezelfde plek genomen, uitkijkend op de andere kant. In de diepte zie je "John Paul's Lodge" liggen en zoals je ziet gaat het met een andere lift nog hoger naar "Men's Downhill".

Al gauw krijgen we van de lift-wachter te horen dat we ons terug naar beneden moeten begeven. Binnen een half uurtje stoppen ze de liften voor vandaag en als we ons niet haasten kunnen we tevoet terug naar beneden lopen (misschien kunnen we wel blijven slapen ?). We zijn gelukkig nog net op tijd voor de lift ! De uitzichten die je van hieruit hebt zijn A-DEM-BE-NE-MEND mooi en ver !

Gezeten in één van de liftjes wordt het helemaal stil, maar ook bitterkoud omdat de zon achter de berg verdwenen is en het enigste dat je nu nog hoort is soms hier en daar een vogel.

Maar plots horen we mensen praten en als we de zaak eens heel goed bekijken merken we dat ze nét onder ons door geskiet komen. Die zullen zich wél mogen gaan haasten want het begint donker te worden...seffens weten ze de weg niet meer en verdwalen ze en er zijn toch wel kleine kinderen bij zoals je kan zien.

Terug op begane grond en bij de auto aangekomen merken we ook dat we toch nog niet de laatsten zijn. Deze mama met haar baby op de rug komt nét terug van een wandelingetje "snowshoeing" (sneeuwschoenen)

En dit heerschap is al helemaal niet gehaast om thuis te zijn. Hij doet wat ze hier noemen aan "tailgaten". Da's hetzelfde als "zet-je-koffer-maar-open-en-picknick-maar-in-je-auto". Maar heb je die auto al eens goed bekeken ? Volgens mij is deze roestbak toch écht wel aan vervanging toe hoor !

We zijn aan het eind van een wondermooie dag gekomen, maar ook aan het eind van dit verhaal. Binnenkort vertrekken we voor onze 1ste uitstap van de nieuwe "zomer". Dat betekend dat de winter en het ski-seizoen definitief voorbij zullen zijn. Tenminste...tot Thanksgiving, want dan begint het ski-seizoen opnieuw.

Liefs, Ingrid

Geef hier uw reactie door