Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
21-10-2010
Einde van de reis
De laatste 2 dagen van onze reis hadden we nog een druk programma!
Een bezoek aan de "Aven Armand", een zeer speciale grot (zo groot als een olympisch stadion) met prachtige stalagmieten en stalagtieten.
De Corniche van de Cévennes.
Voordat we huiswaarts reden mochten de honden nog eens zwemmen in de Tarn.
De "Gorges du Tarn", adembenemend mooi maar naar't schijnt in het hoogseizoen niet te doen van de toeristen. Nu hadden we de weg helemaal voor ons alleen en gelukkig maar want met de mobilehome reden we dikwijls op de linker rijhelft van de weg
Rustpauze.
Laatste uurtjes in de mobilehome.
We hebben genoten van onze reis, vooral de prachtige natuur die we zagen heeft ons heel erg bekoord, maar nu we weer thuis zijn genieten we ook hier weer van de stilte en de mooie landschappen van "Le Pays de Serres", de streek tussen de valleien van de Lot & de Garonne.
Na ons bezoek aan de Pont du Gard bezochten we het vlakbij gelegen Uzès. Spijtig genoeg zaten we toen weer in de regen en we deden er een terrasje met onze dikke frak aan
Uitzicht op het Lac de Villefort.
Mooi!
Onderweg af en toe spelen!
In Anduze liet ik me bijna verleiden tot de aankoop van 2 prachtige typische potten van de streek, maar onze terassen staan al vol....
Nog zo'n prachtige plaats om te wandelen: Le Chaos de Nîmes le Vieux.
We bezochten ook Aigues Mortes, een prachtig stadje, helemaal ommuurd.
Er waren juist een ganse week feestelijkheden en dus maakten we één van de "stierenlopen" mee. De plaatselijke bevolking waarschuwde ons om zeker met de honden achter de hekken te blijven want anders zouden die stieren wel eens kunnen aanvallen Ik bleef dus met Sirka en Folie netjes achter de hekken staan maar na de eerste doortocht had ik zelfs geen stier gezien Wat bleek, het waren nog kleine stiertjes en ze werden telkens geflankeerd door een groep ruiters! Uiteindelijk heb ik toch één verdwaalde stier gezien die door 2 ruiters begeleid werd.
In de namiddag verlieten we de Camargue en reden terug richting Nimes. Onze eerste stopplaats was de Pont du Gard. Rudy had de brug als kind al eens bezocht maar herrinnerde zich er weinig van. Het blijft een prachtig bouwwerk en gans de site is helemaal heraangelegd zodat je er mooi kunt wandelen. Een van de blikvangers zijn 3 olijfbomen die vanuit Spanje in 1988 naar hier verhuisd zijn en die meer dan 1000 jaar oud zijn! Ook het uitzicht is er ongelooflijk mooi.
s'Avonds sliepen we op de parking van een wijndomein.
Na een korte stop om onze band te laten repareren reden we via St. Gilles door tot in Stes-Maries-de-la-Mer, waar we konden overnachten op een parking vlak aan't strand.
Sijtig genoeg mochten de honden daar nergens op het strand komen en dus moesten ze nog een dagje wachten om te kunnen zwemmen.
De Camargue is natuurlijk bekend om zijn Famingo's, "wilde" paarden en stieren. Flamingo's hebben we echt heel dikwijls gezien maar we waren toch blij dat we een verrekijker bijhadden om ze iets beter te kunnen bekijken!
De paarden die je op de immense vlaktes ziet zijn allemaal merries met hun veulens, echt "wild" zijn die paarden wel niet meer want ze hebben allemaal een eigenaar, de hengsten gebruiken ze om mee te rijden.
Stieren worden gekweekt voor het vlees en in ieder restaurant (en in Stes-Maries-de-la-Mer zijn er echt héél veel) kan je stierensteak eten. De volgende dag gingen we op zoek naar een strand waar we met de honden terecht konden. Via de "Salins du Midi" reden we naar Le Grau-du-Roi.
Daar was er gelukkig een stukje strand waar er nog mensen met honden wandelden. Folie en Sirka hebben zich daar dan eens goed kunnen uitleven. Sirka kon er niet genoeg van krijgen om achter de bal te zwemmen, maar Folie had nog schrik van de baren en durfde niet echt te zwemmen. En wat is er nu nog leuker dan met je natte pels eens goed in het zand te rollen?
De stakingen blijven hier maar doorgaan. Vorige dinsdag was het ook weer staking op school bij Kerim, maar hij is toen gewoon op school gebleven. Deze morgen bracht Rudy Kerim naar het station in Agen vanwaar hij met de bus vertrok naar Nérac. Normaal begonnen de lessen om 10u maar om 9u45 kregen we al telefoon van Kerim dat we hem terug mochten komen ophalen Ik dus richting Agen om Kerim en Anthony te gaan halen. Gelukkig konden ze met een vriend meerijden van Nérac tot Agen zodat ik niet tot Nérac moest. Voor wie het wil nalezen in de Sud Ouest, hier de link: http://www.sudouest.fr/2010/10/18/nouvelles-manifestations-etudiantes-ce-matin-a-bordeaux-215147-4768.php Er wordt hier dus nog ijverig gestaakt tegen de pensioenhervormingen en sommige leerlingen vinden het natuurlijk super om mee te staken. Morgen is er een betoging in Agen gepland en dan vertrekken er speciale bussen vanuit Nérac om de lln. naar de betoging te brengen. Kerim blijft gewoon thuis en nu is het nog maar de vraag of ze woensdag terug naar school zullen kunnen. Kerim is er natuurlijk niet kwaad voor dat hij weer thuis is, achter de pc zitten is altijd leuker dan naar de les gaan
Zoals jullie al wel gemerkt hadden zijn we uiteindelijk toch in Frankrijk gebleven. Spanje leek ons toch een beetje te hondonvriendelijk om met 2 sloebers naartoe te trekken (blijkbaar mag je in geen enkel restaurant met een hond binnen ) en vermits Folie nog maar pas haar inenting tegen hondsdolheid gekregen had mochten we zowieso de grens niet over.
We vertrokken richting Albi, waar we de eerste nacht sliepen en s'zondags één voor één de kathedraal bezochten (honden mochten hier niet binnen). Daarna reden we door naar Millau. Rudy wou graag over de viaduct rijden maar het weer was zo slecht (regen, wind en mist) dat we dat uiteindeljk niet gedaan hebben. We zijn wel tot aan de viaduct gewandeld en konden zo toch de immense brug bewonderen.
Na een héél onrustige nacht met regen en héél veel wind (ik vreesde al dat we met mobilhome in de rivier zouden vliegen ) reden we de volgende dag door richting Nant.
Onderweg gingen we wandelen in "Le chaos de Montpellier le vieux". Je ziet er de meest imposante rotsen en de natuur is er gewoonweg prachtig. Spijtig dat het nog steeds regende en door de mist hebben we natuurlijk veel gemist van het uitzicht, maar het was alleszins de moeite waard. De honden konden er zich ook eens goed uitleven al moesten we Folie soms wel aan de leiband houden kwestie van niet van de één of andere rots te duikelen.
Daarna reden we richting Nimes. Onderweg zochten en vonden we een prachtige picknick plek met een ongelooflijk mooi uitzicht. Daar zou ik direkt willen gaan wonen, volledige rust, tussen de prachtige natuur en toch niet te ver van de bewoonde wereld!
Ondertussen was de zon terug van de partij en dat maakte het natuurlijk ook heel wat aangenamer. De honden konden het wel niet laten om in de plassen te spelen en Folie keek ons heel onschuldig aan zo van: "ik doe toch niets verkeerds "
We wilden graag Nimes bezoeken maar dat bleek onbegonnen werk. Nergens was er een parking voor mobilehomes en dus lieten we Nimes maar voor wat het was. We sliepen op een privee terrein en toen we daar de volgende morgen vertrokken hadden we een lekke band. Dus moest de bagageruimte leeg gemaakt worden om aan het reservewiel te kunnen. Mijn ventje had er gelukkig kaas van gegeten en binnen de korste keren werd het wiel vervangen en konden we weer verder rijden naar ons vooropgezette doel, de Camargue.
We zijn weer thuis na een deugddoende vakantie. Gisterenmorgen kwamen we thuis en dan moesten we eerst de mobilehome leegmaken en natuurlijk ook nog kuisen. Dat bleek toch weer een hele karwei te zijn want 14 dagen samen met 2 honden in zo'n kleine ruimte... dat was er aan te zien Maar het mag gezegd worden, onze 2 Goldens hebben zich super goed gedragen en overal waar we kwamen kregen we complimentjes vooral ook omdat Folie al zo goed luistert !!!
En dan wil je als je thuis komt natuurlijk dadelijk op internet, mails checken enz... niet dus! We zaten weer maar eens zonder internet Blijkbaar was er vorige week een strommonderbreking geweest, de wekkers stonden ook te "pinken" en het gevolg liet zich raden! Vandaag dus weer maar eens met onze Livebox Pro naar Orange (en er was GEEN rij wachtenden voor ons ) en ja, alles is weer terug in orde gekomen! We kunnen dus ook weer bloggen De volgende dagen laat ik jullie meegenieten van al het natuurschoon dat we zagen maar eerst moet er nog heel veel gestreken worden (de was is al bijna allemaal gedaan) zodat Kerim maandag terug met propere kokskleren naar school kan vertrekken
Even een kort berichtje vanuit de Camargue. Het is niet evident om hier op internet te geraken. De Mc Donalds zijn hier niet dik gezaaid en voor de rest zijn er heel weinig plaatsen waar je gratis gebruik kan maken van Wifi.
Ja, we zijn uiteindelijk toch in Frankrijk gebleven en tot nu toe hebben we nog maar 2 dagen regen gehad, maar vanaf zondag voorspellen ze terug niet veel goeds... Sirka en Folie hebben zich al uitstekend gedragen in de mobilhome en gisteren en vandaag hebben ze hun hartje kunnen ophalen in de Middelandse zee. Foto's volgen later. We hebben wel al de pech gehad van lek te rijden. Dat werd dus het reservewiel steken en daarna naar een bandencentrale om de lekke band te repareren! Maar gelukkig heeft mijn ventje dat allemaal goed gedaan en waren we vlug terug aan't rijden. We hebben juist ook even geskypt met Nils en Kerim. Nils vertrok juist naar de voetbal dus dat was maar een kort gesprekje Kerim moest nog wat vertellen .... hij had één van de diepvriezers niet goed dicht gedaan vorige zondag en dus was de ganse inhoud nu ontdooid Balen dus maar ja wat doe je eraan? De kippen zullen in ieder geval goed kunnen eten de volgende dagen! Zo, voorlopig zullen jullie het hiermee moeten doen. Wij gaan nu onze slaapplaats opzoeken. Heel uitzonderlijk kunnen we gratis overnachten op een parking in Aigues Mortes want dit weekend zijn het daar feesten, morgen lopen de stieren hier door de straten
Net zoals de zwaluwen zijn wij bijna klaar om te vertrekken, we trekken er een paar dagen op uit met de mobilhome. Natuurlijk gaan Sirka en Folie ook mee. We dachten eerst richting Camargue te gaan maar aangezien Meteo France niet veel goeds voorspelt voor de volgende dagen hebben we onze plannen in laatste instantie gewijzigd en trekken we waarschijnlijk (we zoeken gewoon het mooie weer op ) richting Spanje waar het wel zonnig en warm is.
Onze 2 sloebers zijn de nieuwe auto al goed gewoon. Vermits Sirka de "kleine indringer" helemaal aanvaard heeft zitten ze nu steeds samen in de koffer. Sirka krijgt dan wel maar juist genoeg plaats om te zitten want Folie legt zich helemaal uitgestrekt neer. Als we de achterzetels neer klappen hebben ze beiden wel genoeg plaats om te liggen. Folie weegt nu al 12,900kg, ze is dus al meer dan verdubbeld in gewicht sinds ze 7 weken geleden bij ons kwam.
Meestal staat mijn keuken "een beetje" overhoop na zo'n dagje confituur maken maar gelukkig heb ik een goede afwasser in huis. Ook tijdens het seizoen zorgt Rudy er altijd voor dat mijn keuken iedere avond weer mooi opgekuist is. Maar hij heeft gelukkig een super handige vaatwasser ter beschikking, die hier echt wel al zijn diensten heeft bewezen.
Vorige week hadden we onze handen meer dan vol met de kweeperen. We hebben maar één kweeperenboom in onze tuin staan, maar dit jaar was de oogst weer enorm. De vruchten waren enorm groot en de takken hingen dan ook tot op de grond van al dat gewicht.
Na het plukken hebben we elke dag een paar porties verwerkt tot gelei. Het resultaat van al dat werk waren 37 potten kweeperengelei en 21 potten gelei van kweeperen gemengd met druiven. We kunnen er dus weer tegen voor een jaartje
Onze laatste gasten van het seizoen zijn gisteren vertrokken. Nina zal Sirka en Folie zeker en vast missen, maar Ilse en Nina hebben beloofd om volgend jaar nog een keertje terug te komen en dan zullen ze een volwassen Folie terug zien.
Folie zal ook Simba missen, want die 2 konden het goed met elkaar vinden. Vooral als er met de "flosjen" gespeeld werd waren het twee handen op één buik! Folie kreeg trouwens nog een nieuwe flosj kado van Nina, want Sirka had het gepresteerd om de kleine haar nieuwe bal al direkt kapot te bijten
Nina kan zich nu thuis weer volop bezighouden met haar opvangdieren (http://www.opvangnina.be/) en haar studies verder zetten. Nog veel succes Nina!!!
Gisterenmiddag vertrokken Sigrid en Jan met de tgv terug richting Leuven. 's Avonds waren het bekende gezichten die aankwamen: Ilse en Nina met hun hond Simba. Vorig jaar waren ze hier ook al maar toen hadden ze ook nog een 2de hond bij, Balou. Die is jammer genoeg een tijdje geleden overleden, hij was 11 jaar.
Voor onze Folie hadden ze een leuke piep-bal mee en voor de 2 honden ook nog een hele zak met hondensnoepjes! Voor ons hadden ze een fles streekaperitief uit Halle mee gebracht. Nog een dikke merci!
Met het weer hebben ze geen geluk dit jaar ... het was hier vandaag 13,5° Gelukkig kwam de zon er regelmatig door want anders zou je denken dat het winter is. Kerim troseerde de kou en ging toch nog zwemmen, het water is wel nog 23° maar dat is mij toch veel te koud!
Rudy voelt zich al heel wat beter al blijft hij nog wel hardnekkig hoesten. Ondertussen zit ik natuurlijk ook met een verkoudheid, wie bij de hond slaapt ....
Van Vedet nog steeds geen spoor en iedere dag die voorbijgaat wordt de hoop om hem terug te zien minder. Duivenmelkers zitten er hier niet Jan, maar vermits onze buurman een echte kattenhater is vrees ik dat we niet verder moeten zoeken. Maar met hem gaan praten zoals Chantal voorstelt, neen, dat durven we gewoon niet!!! Het is zo'n kolorieke man en hij is tot alles in staat, dat weten we o.a. van onze poetsvrouw. Ik vrees dus dat we geen nieuwe katten meer gaan nemen en we hopen dat de 3 overblijvende dicht bij huis blijven zodat hun niets kan overkomen.
T'is zoals Chantal zei, als hij naar de dokter gaat zal't wel serieus zijn! Slapen en nog eens slapen, dat is de hoofdbezigheid van Rudy voor't moment. Wat hij heeft? Wel hij beweert dat de dokter niets gezegd heeft , maar vermits hij moet anti-biotica nemen zal het wel geen onschuldige verkoudheid zijn zeker. Als Rudy in de zetel ligt te dutten krijgt hij gezelschap van onze 2 jongste huisdieren, Poema en Folie. Lang duurt zo'n rustig slaapje dan niet want de 2 rakkers beginnen meestal vlug te fik-fakken!
Onze Vedet is al 3 dagen verdwenen!!! We vrezen dat we hem niet meer zullen terug zien. Dat zou dan onze derde kat op 1 jaar zijn die hier zomaar verdwijnt! Twee weken geleden waren we nog met hem bij de dierenarts omdat hij een gat had door zijn poot. Met een spuitje en een antibioticakuur van een week was de wonde mooi terug dicht gegroeid. En nu hebben we hem al sinds maandag niet meer gezien. We vinden het echt heel erg vooral omdat je niet weet wat er juist is gebeurd, maar we hebben via via gehoord dat onze buurman er waarschijnlijk iets mee te maken heeft Maar wat doe je daaraan??? We kunnen onze katten hier toch niet beginnen opsluiten, het is de bedoeling dat ze buiten kunnen rondcrossen en vooral.. dat ze muizen vangen, waar ze trouwens allemaal erg goed in zijn. Dit beeld van Vedet die er eentje gevangen heeft zullen we dus waarschijnlijk niet meer te zien krijgen
We zijn stilaan aan't uitbollen. Onze voorlaatste gasten, Sigrid & Jan, zijn met de tgv gekomen. Ze zijn hier beland dankzij de reclame van Nicole en Chris waarvoor dank natuurlijk . Sigrid is ook afkomstig van Kessel-Lo en haar ma en ons ma zitten regelmatig samen op de bus, waarmee het bewijs weer eens geleverd is, de wereld is klein!
Gisteren gingen we, ondanks dat Rudy serieus ziek is, naar de markt. We kwamen er ook Christel en haar vader tegen. Ook Eddy en Frieda waren weer present op het terras van de Maki. Hen brengen we volgende dinsdag een bezoekje.
Deze nacht lag Rudy de hele tijd te hoesten en te piepen, en hij heeft verschrikkelijke pijn aan zijn ribben als hij moet niezen, nog een gevolg van een "verrekking" meer dan 2 maanden geleden! Nu is hij alsnog naar de dokter (gisteren wou hij niet gaan, da's voor niets nodig...t'is maar een gewone verkoudheid.... je kent dat wel ) Afwachten dus wat het verdict zal zijn!
Het is weer van dat, morgen wordt er in gans Frankrijk nog maar eens gestaakt tegen het pensioenbeleid van Sarkozy. Natuurlijk staken de leerkrachten en al het schoolpersoneel ook mee, met als gevolg dat er vanavond niemand is in het internaat en dat we Kerim deze middag al mochten ophalen. Vrijdag gaan alleen de niet-internen naar school (een zeer kleine minderheid) en dus heeft Kerim een verlengd weekend van 4 dagen!
Nu het hier heel wat rustiger is in de chambres d'hôtes heb ik weer tijd om me met de gewone dagdagelijkse dingen bezig te houden. En wat staat er nu zoal op het programma? Confituur en gelei maken natuurlijk! Vorige week maakten we zwarte vijgenconfituur en ik probeerde ook eens een mengeling van zwarte vijgen en bramen. Daarna waren de gele vijgen aan de beurt. Vermits we vijgen in overvloed hebben is mijn voorraad confituur weer aangevuld met ...44 potten!
Gisteren begon ik dan aan appelgelei. Appels wassen, rotte en slechte stukken afsnijden, en in stukken snijden en daarna zacht koken en een nachtje laten trekken. Vandaag heb ik het sap gefilterd en daarna werd er gelei van gemaakt. Van de 2 liter sap heb ik uiteindelijk 7 potten confituur. Nu nog etiketten op de potten plakken en alles afwerken met een mooi stofje en dan kunnen de potten bij in de voorraadkast!
Af en toe krijgt Sirka een afgekookt bot om op te kauwen, en dan is ze daar een paar uur zoet mee. Voor Folie was het de eerste keer dat ze een bot kreeg en ik kocht voor haar natuurlijk een kleiner formaat dan voor Sirka. Ze gingen wel op een veilige afstand van elkaar liggen om elk te genieten van hun lekkernij.
Au Cercle Des Chênes
"
Gelukkig kwam de zon er regelmatig door want anders zou je denken dat het winter is. Kerim troseerde de kou en ging toch nog zwemmen, het water is wel nog 23° maar dat is mij toch veel te koud!
en iedere dag die voorbijgaat wordt de hoop om hem terug te zien minder.
