Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
12-11-2010
Gezellige middag.
Gisteren kwamen Christel en Anthony eten. Zoals steeds hadden we een fijne namiddag met hen, met veel babbelen (naar't schijnt zijn dat vooral Christel en ik ) en lachen. Als dessert was er chocolademoeulleux met slagroom en vermits Rudy er geen wou eten mochten Christel en Anthony die delen
Christel vond de slagroom super lekker, dus Anthony jij weet wat kopen voor haar Kerst , een slagroomsifon!
We zijn stilaan op weg naar de winter, het weer is niet meer om over naar huis te schrijven, kort samengevat: veel regen en weinig zon. En dus is het weer tijd om vrienden te bezoeken en uit te nodigen. Jan-Hendrik en zijn neef Han waren weer voor een dikke week in Frankrijk, maandag kwamen ze hier op de koffie en dinsdag mochten wij bij hen gaan eten. Het was een gezellige avond, Jan-Hendrik was de chef van dienst en ik had voor een "toetje" gezorgd.
Gisteren was het hier weer aan't regenen en dus echt geen weer om buiten klussen op te knappen en dan trokken we maar een dagje richting Toulouse. We gingen naar Ikea en daarna slenterden we nog wat in het vlakbij gelegen winkelcentrum rond. Folie en Sirka waren ook mee en hebben zich weer uitstekend gedragen. Toen we bij Ikea binnen waren bleven ze in de auto zitten (Folie wel in haar bench) en toen we tussendoor eens gingen kijken lagen ze allebei heerlijk te slapen. In het shoppingcentrum mochten ze gewoon mee binnen, dus dat was een meevaller.
Vandaag skypten we met Kerim en die wees ons erop dat we wel erg dom geweest waren Kerim had gisteren een vrije dag en dus hadden we net zo goed naar de Ikea in Bordeaux kunnen gaan, da's wel een 30km verder, maar dan had Kerim kunnen meegaan en hadden we er samen een gezellige dag van kunnen maken. Niets aan te doen, maar volgende week gaan we hem op zijn vrije dag zeker en vast bezoeken!
Nu we weer onder ons tweetjes zijn hebben we volop tijd om ons met de honden bezig te houden. We proberen iedere dag een wandelingetje te maken met onze Goldens, maar het weer is vandaag toch echt wel een spelbreker. De ganse dag is het al aan't regenen, en het is echt geen weer om een hond door te jagen Sirka en Folie weten wel waar ze dan het liefst liggen, met z'n tweeën voor de kachel natuurlijk!
Het zit erop, de vakantie is gedaan en iedereen is naar huis vertrokken. Vermits Kerim voor een maand op stage gaat naar Bordeaux, en hij persé met de auto wou gaan , hebben we de treintickets van Agen naar Bordeaux geannnuleerd en zijn Nils, Sylvia en Eva mee met de auto naar Bordeaux, waar ze dan de tgv nemen naar Brussel. De auto zat wel helemaal volgepakt en er kon echt niets meer bij, want nu moest natuurlijk ook Kerim zijn gerief voor een ganse maand mee! Hij doet terug zijn stage in het Pullman Hotel in Bordeaux, maar dit jaar moet hij een maand stage doen in de zaal, dat zal dus weer een heel andere ervaring zijn. Later dit schooljaar moet hij nog een stage in de keuken doen en die zal normaal gezien doorgaan in Engeland. Om helemaal klaar te zijn voor zij stage moest ik gisteren zijn haar nog knippen. Net als vroeger bij Tom heeft hij liever dat ik zijn haar knip want bij de kapper kan hij ondertussen niet genoeg ... babbelen
Eva vond het wel niet fijn dat zijn krullen eraf moesten maar na een paar uurtjes was ze het al gewoon om hem met een kort kopje te zien, en tegen dat ze Kerim terug zal zien in de Kerstvakantie zal zijn haar natuurlijk weer al goed gegroeid zijn .
Ieder koppeltje heeft deze week een avondje gekookt. Sommigen zijn dat natuurlijk al gewoon, al is voor 10 personen koken toch iets anders dan voor 2 , maar voor anderen was het echt wel een ervaring om eens "echt" te koken! En met een beetje hulp van "de chef" om alles in goede banen te leiden hebben we 4 keer lekker gegeten en dat is natuurlijk het voornaamste
Maar vakantie is natuurlijk vooral... rusten,
en genieten van het samenzijn
Vandaag zijn Sara en Siem en Axel en Anke naar huis vertrokken, morgen is het de beurt aan Nils en Sylvia en Eva.
Donderdagavond gingen we allemaal samen eten in het restaurant "Le Couloumé" in Kerim zijn school. Kerim zelf was er natuurlijk niet bij want hij stond in de keuken en zorgde samen met een vriend voor de desserts. Het eten was erg lekker en zeer mooi gepresenteerd. De leerlingen die in de zaal stonden lieten af en toe wel een steekje vallen maar ja, ze zijn dan ook nog aan't leren hé!
Als aperitief was het een Tequila sunrise met als amuse een bouillon met rundsrilettes. Daarna kregen we foie gras met honing en appeltjes. Dan als eerste hoofdgerecht een stukje vis met een krokant amandelkoekje. Als 2de hoofdgerecht was het hertefilet met peer en vijgen en kleine aardappelnootjes.
En als dessert: C comme chocolat.... een sorbet van chocolade met een chocolade koekje, een chocoladedrankje, een een chocoladetaartje met frambozen. Lekker!!! Als afsluiter kregen we nog mignardises maar we zaten allemaal zo vol dat die er niet meer bij gingen! Alhoewel, ik heb er toch nog van geproefd en ze waren heerlijk
Kerim mocht van de leraar ook even tot bij ons komen en daar was Eva natuurlijk super blij mee Na het diner was hij ook klaar met werken en voordat hij naar zijn kamer ging werd er natuurlijk nog eerst uitgebreid afscheid genomen ... van Eva.
Woensdag gingen we met Nils, Kerim, Sylvia en Eva naar de "Gouffre de Padirac", goed voor een ritje van bijna 2 uur. We moesten met 2 auto's rijden want met 6 in ons "Ravke" lukt echt niet De "oudere" jeugd wou niet mee, die bleven liever een dagje luieren. Onderweg genoten we van de prachtige herfstlandschappen, geel, oranje, rood allemaal schitterende kleuren en prachtig om te zien. We stopten juist voor Rocamadour om iets te eten en waren aangenaam verrast door de lekkere slaatjes en dagschotel. Rudy en ik gingen niet mee binnen in de grot, we hadden dat vorig jaar al gedaan samen met Bob en Johan. Terwijl de 2 koppeltjes de grot bezochten deden wij een flinke wandeling met Folie. Sirka was thuisgebleven bij de rest van de bende. Het was de moeite van de lange rit waard, want de "jeugd" was danig onder de indruk van het bezoek aan de Gouffre.
In't naar huis rijden passeerden we terug in Rocamadour en we liepen er nog even rond, maar zelfs daar was het duidelijk al "laag seizoen" want er was al heel veel gesloten.
We mochten vandaag een uurtje langer slapen maar er waren er hier vandaag die zich blijkbaar vergist hadden en een uurtje werden een paar uren Rudy en ik gingen na het ontbijt al een flinke wandeling maken met de honden en toen we terug kwamen, het was dan al 10u15, was er nog steeds niemand aan't ontbijten! Nils en Sylvia waren het eerst wakker, maar om 12u hadden we Kerim en Eva nog steeds niet gezien. Ze hebben het ontbijt dan maar overgeslagen en tegen 13u zaten we eindelijk allemaal samen aan tafel voor het middageten. Ondertussen zijn Siem, Sara, Axel en Anke ook aangekomen. Anke en Axel waren erg moe (ze zijn gisteren nog naar een trouwfeest geweest) en in de auto hebben ze niet veel geslapen. Dus na een drankje en een korte babbel zijn ze naar bed gegaan. Hopelijk zijn ze wakker tegen het avondeten Siem en Sara gingen wat lezen maar ik denk dat ook zijn een dutje aan't doen zijn.
Kerim en ik gingen gisteren Nils, Sylvia en Eva ophalen in Bordeaux. Toen we in Agen waren kreeg Kerim een sms dat de TGV stilstond en waarschijnlijk zouden ze ongeveer een uur vertraging hebben. Blijkbaar was er een everzwijn onder de TGV gelopen. Wij dus op ons gemakske naar Bordeaux maar uiteindelijk was de vertraging toch opgelopen tot 1u45. Enfin, na een langere reis dan voorzien zijn ze toch goed aangekomen. Moet ik nog vertellen dat Kerim en Eva héél blij waren om elkaar terug te zien na 2 lange maanden En natuurlijk was ik ook content om Nils terug te zien en om de 2 koppeltjes hier samen te hebben. We trokken nog tot in het centrum van Bordeaux en het was daar juist kermis. De jeugd wilde wel even over de kermis lopen en er stonden echt imense attracties.
Nils en Kerim waagden het om in zo'n monsterding te gaan waar je hoog in de lucht loopings maakt. Na een korte "verplichte" pauze, Nils ging bijna van zijn stokje (hij had de ganse dag alleen maar mandarijntjes gegeten ) liepen we daarna nog even door "de winkelstraat van Bordeaux en dan was het hoog tijd om richting Auradou te rijden.
We mochten vandaag bij Christel en Anthony gaan eten in Courbiac. Het was een prachtige dag met volop zon en we genoten er met volle teugen van. Christel had een heerlijke lasagna gemaakt en als dessert... tiramisu! De kalorietjes hebben we vandaag maar niet geteld. Voor bij de koffie heeft ze nog vlug zandkoekjes gebakken (het deeg was wel al klaar ) en die waren ook super lekker zo vers gebakken. Het was een fijne namiddag, we hadden natuurlijk weer veel bij te praten , en we hebben al ineens afgesproken voor het tegenbezoek
Folie en Poema zijn nog steeds onafscheidelijk. Als Poema in de zetel ligt moet onze Folie er persé bij gaan liggen. Alhoewel ze eigenlijk niet in de zetels mag (van Rudy) laat ik het soms oogluikend toe als die 2 aan't spelen zijn. Opvoedkundig totaal verkeerd, ik weet het, maar anders zou ik deze leuke foto's ook niet kunnen nemen hé
Voor de eerste keer in 5 jaar hebben wij enorm veel okkernoten! De vorige jaren hadden we ook wel wat noten maar dan zater er altijd heel veel slechte tussen en de goede waren meestal al opgepeuzeld door de relmuizen. Maar dit jaar is het blijkbaar een uitzonderlijk goed notenjaar, bij ons toch in ieder geval want ik hoorde al van vrienden dat het bij hen dan weer "gene vette" is.
Ik ben dan ook een paar uur zoet geweest met rapen ( ik kreeg een beetje hulp van Kerim en ook van Rudy ) maar dankzij de "aoutats" die ervoor zorgen dat we vol (en dan zeg ik wel VOL) beten staan (het lijkt op muggebeten maar dan in een veelvoud) stond ik er grotendeels alleen voor. Nadat die klus geklaard was heb ik de noten op een omgedraaide tafel laten drogen en nu ben ik dus al heel wat avonden zoet met het pellen van de noten.
Ondertussen heb ik mijn werkwijze al wat aangepast. Overdag (als het kan op een zonnig plekje ) sla ik de noten met een hamertje in stukken, de stukjes kunnen dan naar hartelust in't rond springen . Het verdere pellen doe ik dan 's avonds binnen. In totaal heb ik nu al zo'n 9 kg gepelde noten waarvan ik een deel bewaar om te gebruiken bij slaatjes en in dessertjes. Van de rest ga ik notenolie laten persen.
Nu de vakantie achter de rug is en de herfst voor de deur staat kunnen wij hier weer beginnen te klussen.
Aan de overkapping van de schuur waren een paar golfplaten stuk en Rudy wou die vervangen. Toen hij de slechte platen had weggenomen kreeg hij het idee om het zo te laten. Vermits de golfplaten nog ver genoeg oversteken geeft het een ruimer gevoel tussen de schuur en het terras en is er ook meer lichtinval. Het was dan ook ineens de moment om een deel van de het dak proper te maken.
En vermits de houten steunbalken nu te ver uitstaken moesten die ook ingekort worden. Alhoewel ik er wat sceptisch tegenover stond moet ik toegeven dat het er goed uitziet
Dat onze Poema geen gewone kat is hebben we al lang door Constant doet hij een aanval op alles wat eetbaar is en ik moet hem dan ook echt uit de keuken verbannen als ik eten aan't maken ben! Ook is hij enorm opdringerig, als we aan de bureau zitten komt hij op onze schoot zitten en het liefst kruipt hij in onze hals om daar dan likjes te geven. Ofwel springt hij op het toetsenbord van de pc om zo alles in het honderd te laten lopen Met Folie is hij van in't begin dikke vriendjes al vrezen we soms dat Poema hun spelletjes eens niet gaat overleven, vooral als Folie gans de kop van Poema in haar bek neemt ... maar Poema laat het zich allemaal welgevallen en als het hem toch echt te ver gaat zet hij zijn klauwen eens goed in Folie haar kop en dan blijft die bewegingsloos staan Ook als de honden eten krijgen riskeert Poema zijn leven, alhoewel bij Sirka blijft hij wel uit de buurt, maar bij Folie gaat hij gewoon mee eten uit de kom. Die begint dan natuurlijk nog meer te schrokken dan ze anders al doet om zo vlug mogelijk alles binnen te hebben. Als alles op is en Folie nog 100 keer in haar kom gelikt heeft om er zeker van te zijn dat ze geen enkel brokje vergeten is dan gaat Poema de kom achteraf toch ook nog eens inspecteren
Weet er trouwens iemand hoe we Folie rustiger kunnen laten eten??? We hebben al een dikke kei in haar kom gelegd zodat ze wat meer moeite moet doen om de brokjes te zoeken, maar echt veel helpen doet dit toch niet. Soms geven we haar eten uit onze hand, telkens een klein beetje brokjes, maar dan snapt ze niet dat het op een bepaald moment op is en blijft ze schooien voor meer. Of zou dit met ouder worden vanzelf over gaan? Sirka die eet nu ook veel rustiger dan toen ze jonger was.
In Nederland hadden ze de voorbije week al herfstvakantie en dus waren onze vrienden weer in Frankrijk. We gingen gisteren met z'n allen een hapje eten om weer eens bij te praten. Jan-Hendrik en Helen hadden hun dochter Eline meegebracht en ook Coby en Edo waren er bij. Die laatste waren 2 weken geleden nog maar pas vertrokken op "Le Luquet" en waren er nu weeral terug. We aten buiten op het terras van Café des Arts, maar we hadden wel allemaal een extra trui aangedaan. In de zon was het aangenaam warm maar als de zon zich verstopte achter een wolkje voelde het echt heel fris aan.
Voor Kerim is de vakantie nu ook begonnen, hij is thuis tot woensdag 3 november. Het is nu aftellen tot volgende week vrijdag, dan komen Nils en Sylvia en ook Eva naar hier met de TGV. Kerim zal dus nog een weekje geduld moeten hebben voor hij zijn vriendin kan terugzien. Hopelijk wordt het daartegen nog wat warmer zodat ze kunnen genieten van de "zuiderse temperaturen".
De laatste 2 dagen van onze reis hadden we nog een druk programma!
Een bezoek aan de "Aven Armand", een zeer speciale grot (zo groot als een olympisch stadion) met prachtige stalagmieten en stalagtieten.
De Corniche van de Cévennes.
Voordat we huiswaarts reden mochten de honden nog eens zwemmen in de Tarn.
De "Gorges du Tarn", adembenemend mooi maar naar't schijnt in het hoogseizoen niet te doen van de toeristen. Nu hadden we de weg helemaal voor ons alleen en gelukkig maar want met de mobilehome reden we dikwijls op de linker rijhelft van de weg
Rustpauze.
Laatste uurtjes in de mobilehome.
We hebben genoten van onze reis, vooral de prachtige natuur die we zagen heeft ons heel erg bekoord, maar nu we weer thuis zijn genieten we ook hier weer van de stilte en de mooie landschappen van "Le Pays de Serres", de streek tussen de valleien van de Lot & de Garonne.
Na ons bezoek aan de Pont du Gard bezochten we het vlakbij gelegen Uzès. Spijtig genoeg zaten we toen weer in de regen en we deden er een terrasje met onze dikke frak aan
Uitzicht op het Lac de Villefort.
Mooi!
Onderweg af en toe spelen!
In Anduze liet ik me bijna verleiden tot de aankoop van 2 prachtige typische potten van de streek, maar onze terassen staan al vol....
Nog zo'n prachtige plaats om te wandelen: Le Chaos de Nîmes le Vieux.
We bezochten ook Aigues Mortes, een prachtig stadje, helemaal ommuurd.
Er waren juist een ganse week feestelijkheden en dus maakten we één van de "stierenlopen" mee. De plaatselijke bevolking waarschuwde ons om zeker met de honden achter de hekken te blijven want anders zouden die stieren wel eens kunnen aanvallen Ik bleef dus met Sirka en Folie netjes achter de hekken staan maar na de eerste doortocht had ik zelfs geen stier gezien Wat bleek, het waren nog kleine stiertjes en ze werden telkens geflankeerd door een groep ruiters! Uiteindelijk heb ik toch één verdwaalde stier gezien die door 2 ruiters begeleid werd.
In de namiddag verlieten we de Camargue en reden terug richting Nimes. Onze eerste stopplaats was de Pont du Gard. Rudy had de brug als kind al eens bezocht maar herrinnerde zich er weinig van. Het blijft een prachtig bouwwerk en gans de site is helemaal heraangelegd zodat je er mooi kunt wandelen. Een van de blikvangers zijn 3 olijfbomen die vanuit Spanje in 1988 naar hier verhuisd zijn en die meer dan 1000 jaar oud zijn! Ook het uitzicht is er ongelooflijk mooi.
s'Avonds sliepen we op de parking van een wijndomein.
Au Cercle Des Chênes
) en lachen.
, een slagroomsifon!
, hebben we de treintickets van Agen naar Bordeaux geannnuleerd en zijn Nils, Sylvia en Eva mee met de auto naar Bordeaux, waar ze dan de tgv nemen naar Brussel.
De "oudere" jeugd wou niet mee, die bleven liever een dagje luieren.
