Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
21-10-2009
Met bompa naar...
Penne d'Agenais.
De aquaduct in Agen, het "canal du Midi" gaat hier over de Garonne.
Nieuwe pantoffels kopen in Agen.
s'Avonds nog een restaurantje doen in Laroque - Timbaut.
Voor we met vakantie vertrokken was er één van onze kippen beginnen broeden op 15 eieren. Uiteindelijk zijn er 2 kuikentjes uitgekomen, maar die doen het heel goed.
Zaterdag zijn mijn schoonvader en schoonzus aangekomen met de TGV.
Voor ons was het wel even schrikken toen we ze gingen ophalen in Agen, want papa was de laatste weken ineens erg achteruit gegaan en hij is ook enorm vermagerd. Als Myriam de tickets niet op voorhand gekocht had, waren ze waarschijnlijk niet meer afgekomen. Het was uiteindelijk een hele onderneming om hier te geraken. We zijn dan ook direkt naar de apotheker gereden om een rolstoel te huren zodat we hem toch eens kunnen meenemen om de omgeving te laten zien, want stappen lukt niet goed meer.
Het is nog altijd prachtig weer, 's morgens is het wel erg koud maar overdag warmt het goed op en we hebben s'middags zelfs nog kunnen buiten eten.
Onze vakantie zit erop en we hebben ervan genoten. Het eerste weekend is Kerim met ons meegeweest en zaten we boven de baai van Arcachon in Lége-Cap-Ferret en de volgende dag trokken we verder tot in Lacanau. Het was nog prachtig zonnig en warm weer en Rudy en Kerim en natuurlijk ook onze Sirka hebben zich eens goed laten gaan in de Atlantische oceaan. Sirka had wel schrik van de baren en vluchtte dan ook telkens het strand op als er een grote golf aankwam
Deze morgen zijn onze gasten vroeg vertrokken. Rudy moest dan ook nog Jan Hendrik en Han naar het vliegveld van Bergerac brengen en om 9u30 moesten we de mobilhome gaan ophalen. Het was dus weer stressen en haasten om alles klaar te krijgen. Het toppunt was natuurlijk dat toen we bij de verhuurder van de mobilehome aankwamen...hij niet klaar was!!! Ze waren ons vergeten.... Vorig jaar wilden we daar ook een mobilhome huren en toen ging dat niet want op 3 dagen kregen ze hem niet klaar! Nu hebben ze dus alles moeten doen terwijl wij daar aan het wachten waren Fransen Uiteindelijk is hij toch "klaar" geraakt en zijn we nu bijna ingepakt en klaar om te vertrekken. We moeten om 15u in Nerac zijn waar we Kerim gaan ophalen. De volgende dagen zal het dus maar stilletjes zijn op de blog!
Soms gebeurd het dat we één van onze poezen overdag nergens vinden. Af en toe zie je ze dan ergens liggen waar je het absoluut niet zou verwachten, zoals hier onze Santos. Hier ligt hij te slapen op de schoorsteen van de schuur.
Ja, onze nieuwe gasten zijn naamgenoten! Rudy en Myriam zijn hier met hun (schoon)- ouders Louis en Monique.
Ze hebben geluk met het weer, het is hier nog steeds heel warm en zonnig en dus hebben ze vandaag zelfs nog kunnen zwemmen. Het water is nog steeds 26°!!!
Deze morgen zijn de laatste Zweden vertrokken en vanmiddag stonden onze voorlopig laatste gasten hier al.
Maar we tellen af want vrijdagmiddag vertrekken we op reis om onze batterijen terug wat op te laden! Want het seizoen is voor ons nog niet gedaan, we hebben nog gasten de laatste week van oktober en tussendoor komt er ook nog wat familie langs.
We hebben een mobilehome gehuurd voor een week en we gaan vrijdag Kerim ophalen in Nérac en dan nemen we hem mee voor een weekendje aan de Atlantische kust. We brengen hem dan maandagmorgen terug naar school en rijden dan onder ons twee verder. Naar waar? Dat staat eigenlijk nog niet 100% vast en zal voor een stuk van het weer afhangen. Voorlopig is het hier nog echt zomerweer met temperaturen van rond de 27° en ik hoop dat het volgende week ook nog zo is, want dan trekken we richting La Rochelle en Île de Ré.
Ik laat jullie graag mee genieten van ons diner bij Anne en Tommy. Als aperitiefhapje waren er pruimen met spek en daarbij dronken we Floc de Gascogne. Daarna was er licht gebakken foie gras met sla. Daarna kregen we Coquilles St. Jaques met een tongrolletje op een bedje van groentjes en met een heerlijk sausje.
Dan was er een zelfgemaakte perziksorbet en als hoodgerecht kregen we kalfsfilet met 2 wijnsauzen en een deegrolletje gevuld met paddestoelen en appel.
De Franse kazen ontbraken natuurlijk ook niet.
Het dessert kwam uit een boek met alle gerechten die ooit al gemaakt zijn op de diners van de Nobelprijs uitreikingen, een groene peer met pistache ijs en een groene saus.
Zaterdagavond was het zover, we waren uitgenodigd op het jaarlijkse Baghdad gourmet society diner ( www.baghdadgourmetsociety.com ) dat dit jaar dus doorging bij Anne en Tommy.
Gisteren waren er in totaal 9 chefs, het zijn allemaal Zweden maar ze wonen en werken bijna allemaal in het buitenland. Van Jamaïca tot Maleisië en Saoedi-Arabië, sommigen hadden er een reis van 28 uur voor over om hier te komen kokkerellen.
De club is ontstaan in 1983 in Baghdad. Bij gebrek aan goede restaurants besloten de eerste leden om één dag per week samen te koken. Uiteindelijk werden het vooral gezellige bijeenkomsten waar er samen wordt gebabbeld, gekookt en natuurlijk ook veel gedronken! Doordat de leden vaak verhuizen en over de ganse wereld verspreid zitten houd de club nu jaarlijks één bijeenkomst waar dan telkens een aantal van de leden aanwezig zijn.
Onze kweeperenboom heeft dit jaar nog eens voor een goede oogst gezorgt. Drie jaar geleden hadden we ook veel vruchten maar de voorbije twee jaren hing er geen enkele kweepeer aan. Ik heb nu dus weer een voorraad gelei gemaakt voor volgend seizoen.
De Zweedse gasten zijn ondertussen allemaal hier maar ze samenkrijgen voor een groepsfoto lukt niet echt! De "chefs" zitten vroeg aan het ontbijt (sommigen toch) omdat ze normaal tegen 9u30 naar Anne en Tommy gaan. Sommige vrouwen blijven dan nog lekker in bed liggen en komen dus veel later ontbijten. Er is zelfs een jonge gast (vriend van...) die nooit komt ontbijten, we hebben hem ook nog zo goed als niet gezien. Zijn vriendin kruipt na het ontbijt terug in bed en met veel moeite geraken ze tegen de middag op.
Vandaag is het D-Day, de chefs gaan een groot diner klaarmaken en wij zijn ook uitgenodigt om mee te komen eten.
Onze laatste nieuwe aanwinst voelt zich hier al helemaal thuis en hij heeft zijn naam echt niet gestolen! Hij springt overal op en af en als er een kast of schuif open staat zit hij er binnen de kortste keren in. Hij heeft altijd honger en zou zelfs onze Sirka zijn eten willen afpakken! Ook vangen kan hij als de beste, gans de dag vangt hij sprinkhanen die hij dan eerst wat foltert en daarna opeet. Ook spinnen en kevertjes lust hij graag. Hij heeft ook al muizen gevangen en die brengt hij dan binnen waar hij ze eerst een paar keer laat ontsnappen en daarna blijft hij er uren mee spelen. Gisteren wou hij via de TV tot aan het plafond geraken waar hij een spinnetje gezien had!
Even een rechtzetting: wij moeten wel geen 20 km rijden voor de dichtsbijzijnde bakker hé! Maar dat was wel de enige die brood aan huis bracht. De dichts bijgelegen bakker voor ons is in Penne en dat is maar 8km rijden!
Na 3 weken vakantie kwam onze bakker vandaag normaal gezien terug leveren. De bakkerij is in St. Antoine de Ficalba, zo'n 20 km van hier en dus niet echt bij de deur, maar ze leveren hier dus al 4 jaar 3x per week brood. Rudy had gisteren gebeld om 4 broden te bestellen en deze morgen was het dus wachten op de bakker. Bo zat al aan tafel en had al een croissant op en omdat het maar bleef duren hadden we hem ook al een paar sandwiches gegeven. Om 9u nog steeds geen bakker en toen belde Rudy eens om te horen of er misschien iets gebeurt was. Niet dus, ze komen niet meer langs bij ons om dat wij de verste klant op hun ronde zijn. We wisten al van voor het seizoen dat ze plannen hadden om hun toer korter te maken maar we hadden toen met hen afgesproken dat ze nog bleven leveren totdat de laatste gasten vertrokken zijn dus tot 10 oktober. En inplaats van dan gisteren iets te zeggen bij de bestelling... neen, niets. Dat zal wel weer de "Franse" manier van doen zijn zeker .
Onze eerste Zweedse gast is vanmiddag aangekomen. Bo woont in Maleisië en was 28 uur onderweg. Hij was dan ook blij dat hij eindelijk een goede douche kon nemen.
Au Cercle Des Chênes
.
