Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
06-10-2009
Myriam en Rudy & Monique en Louis
Ja, onze nieuwe gasten zijn naamgenoten! Rudy en Myriam zijn hier met hun (schoon)- ouders Louis en Monique.
Ze hebben geluk met het weer, het is hier nog steeds heel warm en zonnig en dus hebben ze vandaag zelfs nog kunnen zwemmen. Het water is nog steeds 26°!!!
Deze morgen zijn de laatste Zweden vertrokken en vanmiddag stonden onze voorlopig laatste gasten hier al.
Maar we tellen af want vrijdagmiddag vertrekken we op reis om onze batterijen terug wat op te laden! Want het seizoen is voor ons nog niet gedaan, we hebben nog gasten de laatste week van oktober en tussendoor komt er ook nog wat familie langs.
We hebben een mobilehome gehuurd voor een week en we gaan vrijdag Kerim ophalen in Nérac en dan nemen we hem mee voor een weekendje aan de Atlantische kust. We brengen hem dan maandagmorgen terug naar school en rijden dan onder ons twee verder. Naar waar? Dat staat eigenlijk nog niet 100% vast en zal voor een stuk van het weer afhangen. Voorlopig is het hier nog echt zomerweer met temperaturen van rond de 27° en ik hoop dat het volgende week ook nog zo is, want dan trekken we richting La Rochelle en Île de Ré.
Ik laat jullie graag mee genieten van ons diner bij Anne en Tommy. Als aperitiefhapje waren er pruimen met spek en daarbij dronken we Floc de Gascogne. Daarna was er licht gebakken foie gras met sla. Daarna kregen we Coquilles St. Jaques met een tongrolletje op een bedje van groentjes en met een heerlijk sausje.
Dan was er een zelfgemaakte perziksorbet en als hoodgerecht kregen we kalfsfilet met 2 wijnsauzen en een deegrolletje gevuld met paddestoelen en appel.
De Franse kazen ontbraken natuurlijk ook niet.
Het dessert kwam uit een boek met alle gerechten die ooit al gemaakt zijn op de diners van de Nobelprijs uitreikingen, een groene peer met pistache ijs en een groene saus.
Zaterdagavond was het zover, we waren uitgenodigd op het jaarlijkse Baghdad gourmet society diner ( www.baghdadgourmetsociety.com ) dat dit jaar dus doorging bij Anne en Tommy.
Gisteren waren er in totaal 9 chefs, het zijn allemaal Zweden maar ze wonen en werken bijna allemaal in het buitenland. Van Jamaïca tot Maleisië en Saoedi-Arabië, sommigen hadden er een reis van 28 uur voor over om hier te komen kokkerellen.
De club is ontstaan in 1983 in Baghdad. Bij gebrek aan goede restaurants besloten de eerste leden om één dag per week samen te koken. Uiteindelijk werden het vooral gezellige bijeenkomsten waar er samen wordt gebabbeld, gekookt en natuurlijk ook veel gedronken! Doordat de leden vaak verhuizen en over de ganse wereld verspreid zitten houd de club nu jaarlijks één bijeenkomst waar dan telkens een aantal van de leden aanwezig zijn.
Onze kweeperenboom heeft dit jaar nog eens voor een goede oogst gezorgt. Drie jaar geleden hadden we ook veel vruchten maar de voorbije twee jaren hing er geen enkele kweepeer aan. Ik heb nu dus weer een voorraad gelei gemaakt voor volgend seizoen.
De Zweedse gasten zijn ondertussen allemaal hier maar ze samenkrijgen voor een groepsfoto lukt niet echt! De "chefs" zitten vroeg aan het ontbijt (sommigen toch) omdat ze normaal tegen 9u30 naar Anne en Tommy gaan. Sommige vrouwen blijven dan nog lekker in bed liggen en komen dus veel later ontbijten. Er is zelfs een jonge gast (vriend van...) die nooit komt ontbijten, we hebben hem ook nog zo goed als niet gezien. Zijn vriendin kruipt na het ontbijt terug in bed en met veel moeite geraken ze tegen de middag op.
Vandaag is het D-Day, de chefs gaan een groot diner klaarmaken en wij zijn ook uitgenodigt om mee te komen eten.
Onze laatste nieuwe aanwinst voelt zich hier al helemaal thuis en hij heeft zijn naam echt niet gestolen! Hij springt overal op en af en als er een kast of schuif open staat zit hij er binnen de kortste keren in. Hij heeft altijd honger en zou zelfs onze Sirka zijn eten willen afpakken! Ook vangen kan hij als de beste, gans de dag vangt hij sprinkhanen die hij dan eerst wat foltert en daarna opeet. Ook spinnen en kevertjes lust hij graag. Hij heeft ook al muizen gevangen en die brengt hij dan binnen waar hij ze eerst een paar keer laat ontsnappen en daarna blijft hij er uren mee spelen. Gisteren wou hij via de TV tot aan het plafond geraken waar hij een spinnetje gezien had!
Even een rechtzetting: wij moeten wel geen 20 km rijden voor de dichtsbijzijnde bakker hé! Maar dat was wel de enige die brood aan huis bracht. De dichts bijgelegen bakker voor ons is in Penne en dat is maar 8km rijden!
Na 3 weken vakantie kwam onze bakker vandaag normaal gezien terug leveren. De bakkerij is in St. Antoine de Ficalba, zo'n 20 km van hier en dus niet echt bij de deur, maar ze leveren hier dus al 4 jaar 3x per week brood. Rudy had gisteren gebeld om 4 broden te bestellen en deze morgen was het dus wachten op de bakker. Bo zat al aan tafel en had al een croissant op en omdat het maar bleef duren hadden we hem ook al een paar sandwiches gegeven. Om 9u nog steeds geen bakker en toen belde Rudy eens om te horen of er misschien iets gebeurt was. Niet dus, ze komen niet meer langs bij ons om dat wij de verste klant op hun ronde zijn. We wisten al van voor het seizoen dat ze plannen hadden om hun toer korter te maken maar we hadden toen met hen afgesproken dat ze nog bleven leveren totdat de laatste gasten vertrokken zijn dus tot 10 oktober. En inplaats van dan gisteren iets te zeggen bij de bestelling... neen, niets. Dat zal wel weer de "Franse" manier van doen zijn zeker .
Onze eerste Zweedse gast is vanmiddag aangekomen. Bo woont in Maleisië en was 28 uur onderweg. Hij was dan ook blij dat hij eindelijk een goede douche kon nemen.
Na 14 dagen vakantie vertrokken Bob en Johan gisterenmorgend. We genoten samen met hen van hun laatste ontbijt "au bord du piscine".
Vandaag moest Kerim terug naar school en waren we dus voor het eerst in maanden helemaal alleen thuis ( dit is wennen!!! ) Na de gewone dagelijkse klussen hebben we in de namiddag nog eens genoten van ons zwembad. Het water was terug 28°. Ook vanavond was het nog heerlijk weer en nadat we buiten aten maakten we nog een avondwandeling met Sirka.
De vakantie van Bob en Johan zit er bijna op, morgen vertrekken ze terug naar Kessel-Lo. De voorbij dagen hebben ze kunnen genieten van het mooie zonnige weer. Af en toe deden ze een wandeling met Rudy en de honden.
Maar stilzitten, daar hebben ze toch echt problemen mee! Bob die kan af en toe nog eens genieten aan het zwembad maar Johan die is pas echt content als hij eens met de zitmaaier het gras kan afrijden, (alhoewel het gras al maanden niet gegroeid is), of als hij eens een vuurtje kan stoken...
Anne en Tommy zijn weer in het land. Gisteren kwamen ze aan uit Zweden en we hadden hen uitgenodigd om te komen mee eten. Doordat het op de luchthaven en in het station van Toulouse super druk was zijn ze uiteindelijk met heel wat vertraging aangekomen. Het was dan ook al 21u toen we met het aperitief begonnen. Ik had voor de gelegenheid voor Franse & Belgische gerechten gezorgd. Als voorgerecht aten we een slaatje met gerookte eendeborst en foie gras en als hoofdschotel steak met peperroomsaus en huisgemaakte frietjes ( Johan heeft me al de knepen van het vak geleerd om lekkere frietjes te bakken, enige probleem: ze verkopen hier geen "Bintjes")
Volgende week komen de rest van de Zweden aan. Bij ons logeren er 4 van de "hobby-chefs" met hun vrouwen. De rest logeert gedeeltelijk bij Anne en Tommy en in andere chambres d'hôtes. De mannen gaan dan iedere avond samen koken en volgende zaterdag zijn wij uitgenodigd op een groot diner.
Woensdag hadden we een vrije dag en gingen we met " de mannen" naar de Gouffre de Padirac ( www.gouffre-de-padirac.com ). De gouffre is een gat van een 75 m diep en je kan afdalen met trappen of een lift. Beneden wandel je een stuk in de grotten tussen prachtige stalagmieten en stalagtieten. Daarna brengen ze je met een bootje een stuk verder de grotten in en wandel je daarna nog een stuk met een gids. Het is zo'n 120 km van hier en ligt in het departement Lot. Wij reden maar we volgden de instructies van "de madam" van Bob en Johan. Het was voor ons de eerste ervaring met een GPS en we lagen dan ook regelmatig in een deuk want die madam stuurde ons natuurlijk langs een gans andere weg dan degene die ik in gedachte had! Maar uiteindelijk kwamen we toch op onze bestemming. We vonden het allemaal de moeite van een bezoek waard maar je moet er wel echt een daguitstap van maken want het is toch een heel stuk rijden.
s'Avonds reden we terug huiswaarts langs Gourdon waar we buiten op een terras nog heel lekker gegeten hebben.
Johan kon het zich niet laten, hij is 2 ganzen voor ons gaan kopen! Vermits het twee mannetjes zijn waren de namen vlug gekozen: Bob ( de witte) & Johan (de grijze)
Alle gasten die hier nu logeren hebben hun hond(en) bij. Bob en Johan hebben Niki bij, hun doodbrave Rotweiler, en Ilse en Nina hebben Balou en Simba meegebracht. Toen Carl en Dominique dus vroegen of ze hun Dobberman mochten meebrengen hadden we dan ook gezegt dat dat niet mogelijk was. De kamers op het gelijkvloers waar we honden toelaten zaten al vol en 3 honden plus onze eigen Sirka vonden we echt wel genoeg. Maar uiteindelijk kwamen ze hier toch aan met hun hond, die nu echter wel in hun wagen moet slapen.
Maandag reden we mee met Bob en Johan naar Cahors. We namen binnenwegen en genoten nog eens van de prachtige uitzichtspunten langs de Lot. We eindigden ons tripje met een bezoek aan de "Pont Valentré" in Cahors.
We zagen onderweg op verschillende plaatsen al herfstcrocusjes in bloem staan. De druiven zijn bijna klaar om geoogst te worden en op sommige plaatsen waren ze al bezig met de vendage.
Toen we gisteren samen met Bob en Johan de oprit opreden verschoten we wel even. We hadden bezoek van de koeien van onze buurman! Die waren blijkbaar uitgebroken en kwamen zich bij ons tegoed doen aan het beetje gras dat er nog staat.
Nils woont nu al bijna 3 weken in België en blijkbaar lukt het hem toch zo in zijn eentje. Ik heb eigenlijk nog te veel mijn handen vol om hem te missen maar ik vrees dat eens dat de laatste gasten vertrokken zijn... Gelukkig is er skype en zo kunnen we toch iedere dag wat praten met elkaar, zonder te moeten kijken op een minuutje meer of minder. Alhoewel, Nils heeft momenteel "kotnet" maar dat wil zeggen dat hij maar zeer beperkt internet kan gebruiken. Dus vandaag of morgen is het voor de rest van de maand gedaan met internetten en skypen!!! Hij zal dus verplicht zijn om een abonement bij Telenet te nemen, wat natuurlijk weer eens extra kosten met zich meebrengt!
We zijn samen met Bob en Johan naar Nérac gereden om Kerim op te halen en hebben dan ook ineens een kleine wandeling door het stadje gemaakt.
's Avonds waren we uitgenodigd om in Penne te gaan eten met Ginette en J.J. We zijn in de Bombecul geweest en het was heel lekker. We hebben trouwens binnen moeten zitten want het regende.
Au Cercle Des Chênes
.
