Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
17-10-2013
Afrika =
Als je naar Afrika gaat kan je niet anders dan een paar dierenparken bezoeken.
De parken die wij bezochten kan je niet echt vergelijken met een zoo in België of Frankrijk. Wij bezochten o.a. Monkeyland en Birds of Eden en de dieren hebben hier een enorme vrijheid. Je wandelt als bezoeker gewoon tussen de dieren, maar het park is wel volledig omheind en zoals in het geval van Birds of Eden is er een volledig net over het hele oppervlak van de tuin aangebracht zodat de vogels niet kunnen ontsnappen.
Dat wij naar Zuid-Afrika trokken kwam natuurlijk doordat onze Kerim daar al 3 maanden werkte als vrijwilliger in de Cheetah outreach ranch in Sommerset West.
Een bezoek aan de cheeta's stond dus alvast op ons programma.
Waar het bij de Cheetah outreach in de eerste plaats om gaat is het behoud van de cheeta populatie. De cheeta is een bedreigde diersoort en men probeert nu om ze op verschillende manieren te beschermen.
De cheeta's worden nog steeds afgeschoten door plaatselijke schapenboeren omdat ze hen als de grote boosdoeners beschouwen als er schapen verdwijnen. Men probeert nu vooral de boeren te sensibiliseren en één van de manieren is om hen honden te bezorgen die de schapen beschermen. Deze honden, de Turkse Anatolian Shepherd, worden gekweekt en opgeleid in de cheeta ranch waar Kerim werkte.
Natuurlijk is er geld nodig bij zo'n organisatie en er wordt bijna uitsluitend met vrijwilligers gewerkt. Een deel van de inkomsten komen uit de inkomgelden voor het bezoeken van de ranch. Men kan er ook een "encounter" doen, d.w.z. in de kooi van de cheeta's binnengaan en ze strelen, en daar moet dan ook extra voor betaald worden.
We wilden natuurlijk het project steunen en kozen dus ook voor de encounters, al moet ik zeggen dat ik mij niet helemaal op mijn gemak voelde bij die grote "katjes", ik heb er ééntje aangeraakt, maar het was met een klein hartje!
Gisteren kwamen we voor de eerste keer na het seizoen terug samen met ons clubje van Belgische Bourgondiërs. Nu praktisch bij iedereen de laatste gasten vertrokken zijn kunnen wij weer beginnen met onze winteractiviteiten.
We werden ontvangen door Patrick en Daniëlla en we genoten van het aperitief met hapjes buiten op het terras, in het zonnetje. Eten deden we binnen en de Daniëlla verwende ons met een heerlijke hoofdschotel met magret de canard, alhoewel, we moeten er natuurlijk wel bij zeggen dat het Patrick was die de eend perfect bereid had!
Na het dessert dat ook bij iedereen in de smaak viel, met o.a. en appelcrumble en een tiramisu met frambozen, gingen we buiten nog wat nagenieten en profiteerden van het mooie weer.
Het was een geslaagde middag en we kijken al uit naar de volgende bijeenkomst die bij ons zal plaats hebben.
We zijn al van dinsdag thuis, maar we zijn nog steeds niet helemaal op onze positieven. Rudy en ik hebben alle twee een zeer zware verkoudheid, en ik zit nu op de koop toe al 2 dagen zonder stem.
We hadden er tussendoor ook nog een nachtje op de spoed tussen zitten (Tom heeft ons even de schrik van ons leven bezorgd, maar alles is ondertussen terug goed met hem, al zal hij de komende maanden hopelijk geen "wilde paddestoelen" meer eten!).
Gisteren is Kerim vertrokken voor een weekendje Albi met zijn vrienden, en Tom en Nils zijn weer veilig en wel aangekomen in België. Het is dus weer even wennen zo onder ons tweetjes.
Zoals beloofd, hier dan eindelijk een eerste kleine selectie van onze foto's uit Zuid-Afrika. Er was wat werk aan, want Kerim en ik hebben samen zo'n 5000 foto's genomen , dus eerst moesten al de mislukte eruit, dan de dubbele enz... enz... , maar uiteindelijk ben ik erdoor geraakt!
Het was een prachtige vakantie en vooral de natuur sprak ons enorm aan, de verscheidenheid, de kleuren, de weidsheid!
Na onze prachtige reis naar Zuid-Afrika zijn we dinsdagnamiddag veilig en wel terug aangekomen in Auradou.
Onze chauffeur Tom stond ons keurig op tijd op te wachten in Toulouse. Hij had voor s'avonds heerlijk Belgisch stoofvlees klaargemaakt met verse frietjes. Na de lange vlucht, met onderweg 3x vliegtuigkost, smaakte die Vlaamse kost eens zo goed.
Alles samen waren we van het moment dat we in onze laatste B&B in Wellington vertrokken, tot we thuis kwamen, toch zo'n 28 uur onderweg geweest! Op de vlucht van Cape Town naar Istanbul maakten we nog een "ommetje" langs Botswana. Wegens de slechte weersomstandigheden kon het vliegtuig niet landen in Johannesburg, waar we een tussenstop hadden, en moesten we doorvliegen tot in Gabarone, Botswana. Na 2 uur wachten, in het vliegtuig, vertrokken we nogmaals richting Johannesburg en deze keer kon er wel geland worden en nadat de nieuwe passagiers bij in het toestel zaten konden we eindelijk doorvliegen naar Istanbul.
Door het oponthoud onderweg moesten we in Istanbul wel maar 2 uur wachten op onze vlucht naar Toulouse i.p.v. de normale 5 uur.
Foto's van de reis hebben jullie nog tegoed, eerst moet ik nog een selectie maken uit de meer dan 2000 foto's die ik nam, maar in de loop van volgende week zal ik er zeker een deel op de blog plaatsen.
Terwijl wij weg waren zorgde Tom voor de honden, katten en kippen. De honden stellen het alle twee opperbest, Folie ging meermaals per week mee lopen met Tom en hopelijk is ze nu wat van haar "overgewicht" kwijt geraakt!
Op het kattenfront is er weer slecht nieuws, al een paar dagen nadat we vertrokken had Tom laten weten dat onze Rosso niet meer kwam eten. Ondertussen heeft hij nog steeds geen teken van leven gegeven en we vrezen dus dat we hem niet meer zullen terug zien! Wat er gebeurd is zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar feit is dat dit onze 4de kat is die spoorloos verdwijnt. Vooral onze Folie zal zijn boezemvriendje missen!
Toen wij hier pas woonden en velden vol zagen met een soort "maïs" wisten wij niet om welk gewas het eigenlijk ging. Van een Franse boer leerden we dat het om Sorghum ging, een gewas dat hier in het zuiden uitsluitend geteeld wordt als voeder voor de dieren.
Blijkbaar kennen de meeste toeristen het gewas ook niet, want er wordt ons dikwijls gevraagd of het om een kleine soort maïs gaat.
Het "kafferkoren" zoals het in het Nederlands noemt wordt enkel geteeld in zeer droge gebieden (zoals hier dus ) en in Afrika, Centraal Amerika en Zuid-Azië is het één van de meest verbouwde granen, daar wordt het ook gebruikt als voedsel voor de mens. Men maakt er ook een alcoholische drank van, "Kafirbier".
Rudy heeft ervoor gezorgd dat de vogeltjes in de winter geen honger zullen moeten lijden.
Hij heeft een voorraad zonnebloemen klaarliggen die nu eerst nog moeten drogen en tegen dat het winter wordt hangt hij die zonnebloemen aan het voederhuisje en dan kunnen de vogels ervan smullen.
We hadden het genoegen om dit jaar Danny en Bea twee keer bij ons te mogen ontvangen.
Bea is een kunstenares die een heel eigen schilderstijl heeft, en tot in Duitsland gekend is.
In september heeft ze drie van haar werken mee gebracht en die hangen hier nu te pronken in de gastenliving, zodanig dat de gasten volgend seizoen kunnen mee genieten van haar werk. Voor de geïnteresseerden hebben we ook een catalogus liggen en je kan op afspraak altijd bij Bea thuis naar haar andere werken gaan kijken. Regelmatig zijn er ook tentoonstellingen met haar werken, maar daarover vindt je alle info op haar eigen website: www.beadanckaert.com
Na vele jaren hebben wij eindelijk een paar mooie hortensia's staan, weliswaar in potten, want in volle grond willen ze hier echt niet groeien. Ik ben er super blij mee want hortensia's roepen bij mij steeds mooie jeugd herinneringen op. Jaren geleden stond er bij mijn ouders in de tuin een prachtige hortensia struik en vooral de fragiele geur van de bloemen is mij echt bij gebleven. Ik kan het dan ook niet laten om regelmatig mijn neus in die mooie bloemen te steken!
De bloemen zijn ondertussen verkleurd van fel roze naar donker, oud roze en het werd dan ook tijd om de bloemen te verwerken in een krans, zodat we er ook de komende maanden nog van kunnen genieten.
Door het enorm slechte voorjaar is al het fruit dit jaar veel later rijp dan normaal.
De gasten hebben in september dan ook niet kunnen genieten van heerlijke verse vijgen.
Net voor we vertrokken waren de eerste vijgen wel rijp en dus heb ik vlug een voorraad geplukt en ingevroren zodat ik er tijdens de wintermaanden confituur kan van maken.
Ondanks het feit dat wij nu aan het genieten zijn van onze vakantie willen we de vaste bezoekers van onze blog toch niet op hun honger laten zitten.
Ik weet ook niet in hoeverre het in Zuid-Afrika zal lukken om te bloggen, maar ik vrees dat het mij daar aan tijd en waarschijnlijk ook aan internet verbinding zal ontbreken!
Vandaar dus dat ik gezorgd heb voor wat "voorgeprogrammeerde" blogartikeltjes, de komende dagen.
Als alles goed gaat hangen wij deze namiddag ergens in de lucht, eerst richting Istanbul, waar we na 5 uur wachten verder zullen vliegen richting Johannesburg en Kaapstad.
Het was in ieder geval al een bewogen start van onze vakantie.
Toen Tom en Nils maandagavond in Charleroi klaarstonden om naar hier te vliegen, constateerde onze Nils dat hij zijn internationaal paspoort vergeten was.
Wat doe je dan? Naar mama & papa bellen, en "mama,je moet je geen zorgen maken want met een priorzegel erop zal dat wel op tijd in Frankrijk aankomen"
Daar geloofden wij dus absoluut niet in!!! Er werd dus er naar een oplossing gezocht. Ondertussen had Nils al naar bompa gebeld en die was al in zeven haasten naar Nils zijn kot gereden om daar het paspoort te zoeken. Gelukkig heeft onze pa een sleutel van Nils zijn kot! Enfin, zover stonden we al, het paspoort lag nu bij mijn ouders en in het ergste geval moest er over en weer gereden worden naar België om het paspoort op te halen!
Jean-Jacques en Ginette, die hier toen juist waren, opperden dat je zoiets met DHL kan laten opsturen. En toen dachten we ineens aan Catherine, die bij TNT werkt! Na een paar telefoontjes hadden we onze reddende engel gevonden. Normaal gezien werkt TNT niet voor particulieren (wat wij niet wisten) maar Catherine zou ervoor zorgen dat het pakje toch bij ons werd afgeleverd!
Catherine reed nog dezelfde avond naar mijn ouders om daar het paspoort op te halen. De volgende dag reed ze speciaal naar haar werk (ze is momenteel in verlof) om het pakje daar persoonlijk af te leveren en met spoed te laten verzenden.
Gisterenmiddag werd het paspoort hier afgeleverd en zodoende was onze Nils gerust, hij kon mee vertrekken naar Zuid-Afrika!
Bij deze, Catherine, nogmaals een dikke dikke merci, je bent een engel en je hebt nog wat tegoed van ons!!!
Nu wij dit jaar uitzonderlijk vroeg gestopt zijn met ons seizoen wou Rudy ook graag dat alle tuinmeubels, parasols, ligzetels enz. in de schuur zouden staan voordat we op reis vertrekken.
Vermits Tom en Nils maandag zijn aangekomen, Nils om mee te gaan naar Zuid-Afrika, Tom om hier op ons huis en de beestjes te passen, had Rudy hulp genoeg in huis. Ondertussen is alles netjes binnen in de schuur gezet om daar te "overwinteren".
Ook nadat de laatste gasten vertrokken zijn is er hier nog heel wat werk aan de winkel.
Tijdens het hoogseizoen moet Rudy zeker om de 2 weken met een volle auto naar het recyclagepark rijden en nu de laatste gasten vertrokken zijn wordt de laatste lading weg gebracht!
Als je het niet met eigen ogen gezien hebt kan je het je nauwelijks voorstellen, maar het is onvoorstelbaar wat wij aan glas, blik en plastiek bijeen krijgen als het hier vol zit!
Kim zal de laatste gaste van het seizoen zijn die genoten heeft van het zwembad. Zelfs de bewolking weerhield haar er niet van om regelmatig het zwembad in te duiken. Ook mama Rita ging op haar laatste vakantiedag nog mee zwemmen, maar de mannen bleven liever op het droge
Momenteel verblijven onze laatste gasten van het seizoen bij ons.
Ja, we stoppen er dit jaar "door omstandigheden" extra vroeg mee .
Zoals de meesten onder jullie al wel weten vertrekken we volgende week samen met Nils naar Zuid-Afrika, om dan daar met Kerim een rondreis te maken. Vermits zijn project afloopt op 19 september moesten wij wel zorgen dat we tegen dan ginder zouden aankomen. Hij zal zich wel nog even alleen moeten bezig houden (dat zal zeker geen probleem zijn ) want wij komen pas aan in Kaapstad op zaterdag 21 september.
Maandag komen Nils en Tom hier aan en Tom blijft dan hier "house sitten" en hij zal natuurlijk ook voor onze beestjes zorgen terwijl wij weg zijn.
Wij namen vanmorgen afscheid van Etienne en Ingeborg die hier hun vakantie afsloten. Het waren weer twee sportieve mensen die iedere dag hun fietstocht deden.
Maar na elke inspanning volgt er natuurlijk ook ontspanning in goed gezelschap, samen met Michel en Eveline, en met een Duvelke en wijntje erbij!
De voorbije dagen was het hier vrij bewolkt met af en toe een bui en zo werden de avonden ineens heel wat frisser. We genoten misschien voor de laatste keer dit jaar van de table d'hôtes buiten op het terras.
De tijd vliegt en Kerim zijn project in Zuid-Afrika zit er bijna op! Op 26 juni vertrok hij richting Kaapstad en ondertussen heeft hij, daar zijn we zeker van, de tijd van zijn leven gehad. Nog een week en zijn 3 maanden vrijwilligerswerk zijn voorbij!
Op die 3 maanden heeft hij heel wat flatgenoten zien komen en gaan, want de meeste vrijwilligers doen maar een project van één maand. Ik weet niet of hij zich de laatste weken nog op "zijn gemak" gevoeld heeft, feit is dat al zijn flatgenoten meisjes waren en ik moet zeggen, blijkbaar was hij toch in "goed" gezelschap. Hij heeft zelfs chauffeur gespeeld voor heel de bende, ze huurden samen een monovolume wagen en hij reed met de meisjes o.a. naar "Kaap de goede hoop" en naar Hermanus, waar ze naar de walvissen gingen kijken.
En ondertussen zijn wij serieus aan't aftellen om hem terug te zien en dan samen met hem en Nils een rondreis te maken in Zuid-Afrika.
Au Cercle Des Chênes
, dus eerst moesten al de mislukte eruit, dan de dubbele enz... enz... , maar uiteindelijk ben ik erdoor geraakt!
) en in Afrika, Centraal Amerika en Zuid-Azië is het één van de meest verbouwde granen, daar wordt het ook gebruikt als voedsel voor de mens. Men maakt er ook een alcoholische drank van, "Kafirbier".
.
