Chambres & table d'hôtes "Au cercle des chênes" ligt in zuid-west Frankrijk in de regio "Aquitaine" en in het departement "Lot & Garonne".
Sinds juli 2005 hebben wij het sombere België geruild voor deze prachtige zonnige streek. Sinds september 2009 wonen wij hier enkel nog met onze jongste zoon Kerim vermits Nils terug naar België trok om daar zijn studies verder te zetten.
We wensen jullie veel leesplezier! Rudy & Myriam
11-03-2012
Vader en zoon samen aan't werk!
Kerim zijn scooter staat hier al 2 jaar werkeloos in de schuur en we gaan nog eens een poging doen om hem te verkopen. Enige probleem: het beestje start niet meer Vader en zoon gingen dat samen eens proberen te repareren, allez, t'is te zeggen er was er één die iets deed en één die ... keek
Resultaat, Kerim heeft o.a. geleerd wat een "bougie" is, maar de scooter ... die start nog steeds niet! Dus als er iemand geïnteresseerd is in een scooter die in héél goede staat is (buiten het feit dat hij niet wil starten ) laat maar horen !
Ik vertelde al dat onze Snowy gekwetst was, wel ondertussen zijn we ermee naar de dierenarts geweest, want het zag er echt niet goed uit.
De wondes waren echt diep, hij had een abces en dat was echt vies om te zien toen die openging. De dierenarts zei ons dat er nog een abces was dat ze onder verdoving moest opensnijden en dus moest Snowy een nachtje daar blijven. Vanmorgen ging Rudy hem ophalen en nu moet hij 2 weken een "kraag" dragen en dat zal dus niet simpel worden want hij wil dat ding er echt afkrijgen! Hij mag ook niet buiten en zal dus moeten leren om in de kattebak te gaan.
10 dagen antbiotica nemen en elke dag 2x de wondes laten ontsmetten, hopelijk denkt hij de volgende keer beter na als hij wil vechten met een andere kat, want dat is wat er volgens de dierenarts gebeurd is, "gewoon" gevochten We moeten ook als de korsten eraf zijn, HONING op de wondes smeren! We dachten alletwee dat we het verkeerd begrepen hadden maar neen, echt, er moet honig op om de wondes mooi te laten dicht groeien.
Zoals bijna iedere dag gingen we vandaag een wandeling maken met onze woefies. We deden nog eens de panoramawandeling en op het stuk waar de verwaarloosde wijngaard is liep er ineens een konijntje weg. Sirka en Folie liepen er als zot achter. Wij dachten dat ze het beestje niet zouden inhalen maar dat was dus buiten het jachtinstinct van onze 2 Goldens gerekend. Binnen de kortste keren hoorden wij een jammerlijk gepiep en onze Sirka was super fier met het gevangen konijn. Hulp kon niet meer baten, het beestje was zo goed als dood Rudy heeft het dan afgepakt en ja, uit zijn lijden verlost We waren er alletwee niet goed van, maar ja da's de natuur zeker, jachthonden die achter een konijn jagen!
Vermits ik mijn fototoestel niet bij had (gelukkig maar ) een foto van onze 2 "brave" helden van in Portugal.
We zijn alweer een paar dagen thuis en hebben weer een pak mooie herinneringen aan ons verblijf in België! Vermits ik al een week vroeger in België was als Rudy had ik extra tijd om door te brengen met mijn 3 zonen en natuurlijk ook met mijn ouders. We genoten zeker ook van het weerzien met de kleinkinderen! Wat waren ze weer gegroeid! Nog even en Finn loopt rond, nu kruipt hij nog als een slang over de grond, maar hij begint al mooi recht te staan, dus die eerste pasjes zullen niet lang meer op zich laten wachten. En de tweeling, die groeien ook als kool!
Zaterdag vierden we in Antwerpen de 90ste verjaardag van bompa Walter. Even zag het ernaar uit dat hij niet zou mee vieren omdat hij zich echt niet goed voelde, hij was erg moe en had totaal geen energie meer, maar uiteindelijk viel het allemaal nog mee. Hij heeft echt genoten van het weerzien en samenzijn met zijn kinderen, kleinkinderen en de 8 achterkleinkinderen.
Toen we gisterenavond thuiskwamen waren onze 5 poezen dadelijk daar om ons te verwelkomen. We verschoten wel serieus toen we onze Snowy zagen. Zijn snuit zat onder het bloed en zijn ene oog zat helemaal toe. Ook zijn voorpootjes waren gekwetst.
Ondertussen hebben we al twee keer zijn snuitje gedept met warm water en nu ziet hij er al een ietsie pietsie beter uit. Blijkbaar heeft hij een erg diepe wonde juist naast zijn oog, maar gelukkig is zijn oog niet geraakt. Wat er gebeurd is weten we natuurlijk niet, maar Huguette vertelde ons vandaag dat ze Snowy geen enkele keer gezien heeft toen ze de poezen kwam eten geven. Waarschijnlijk moet hij dus iets voorgehad hebben juist nadat Rudy naar België vertrokken is en heeft hij de ganse tijd ergens in een hoekje gelegen om te bekomen.
Ons verblijf in België zit er bijna op. Spijtig genoeg is het hier weeral heel de tijd typisch Belgisch weer, somber, druilerig en kil. En zeggen dat het thuis al een ganse week prachtig zonnig en zacht weer is, maar tegen dat we thuiskomen voorspellen ze ook bewolkt en terug frisser weer
Morgen is het onze laatste dag hier in het noorden en we gaan nog een verjaardag vieren want Rudy zijn vader wordt 90 jaar! Hopelijk kan hij er zelf nog een beetje van mee genieten want hij voelt zich de laatste dagen niet te best. Duimen dus dat hij zich morgen wat beter voelt.
Maandag ben ik samen met Kerim in België aangekomen na een lange treinreis van 14u (we moesten in Bordeaux 4uur wachten op onze aansluiting naar Brussel).
In Brussel Zuid hadden we juist de trein naar Leuven gemist en daar moesten we dus ook nog een half uur wachten op de volgende. We waren moe, het was ondertussen al 22u45 en ja we hadden het zitten
We stonden op het perron te wachten op de trein toen er een zwarte de weg naar de metro kwam vragen. Kerim en ik zegden dat we het niet wisten, maar hij bleef maar wat zagen tegen ons. Enfin, na efkes vertrok hij ineens. Onze trein ging er aankomen en ik zette de valiezen al klaar om op te pakken, mijn rugzak en handtas had ik op mijn rug en rond mijn nek hangen en toen keek ik ineens naar Kerim zijn rugzak... die was verdwenen!!! Kerim vloog direkt de trappen af naar het perron van de de tgv waar we afgestapt waren en naar het nachtloket waar hij de tickets voor Leuven gekocht had, om te kijken of hij daar zijn rugzak had laten staan, maar op dat moment besefte ik al wat er gebeurd was. Kerim had zijn fles drank uit zijn rugzak gehaald en leeg gedronken en toen heeft hij zijn rugzak aan zijn voeten gezet. En ja toen zijn we dus afgeleid door die zwarte en waarschijnlijk heeft er ondertussen een 2de persoon de rugzak gestolen. We hebben er NIETS, maar dan ook niets van gemerkt!!!
Paniek, woede ... wat voelt een mens allemaal op zo'n moment. We misten door de commotie ook nog bijna onze volgende trein. Op de trein maakten we de balans op; in de splinternieuwe rugzak zaten o.a. zijn laptop, mp3 en koptelefoon, gsm, een boek van Eva, cusussen van school. Enfin alles bij elkaar gaat het omeen kleine 1000 euro! Geen leuk begin van onze vakantie dus!
De volgende dag zijn we in Leuven aangifte gaan doen en daar verschoot ik pas echt. Tijdens het uurtje dat wij daar moesten wachten, kwam de ene na de andere daar binnen om aangifte te doen: gsm gestolen, laptop gestolen, portefeuille gestolen, fiets verdwenen. Zowel jonge mensen als ouderen zijn slachtoffers van diefstal!
Ik was er mij echt niet van bewust dat dit zo veelvuldig gebeurt!
Ondertussen zijn we natuurlijk al wat bekomen, maar ik let nu nog meer dan vroeger op mijn handtas en in't donker op straat voel ik mij heel wat minder veilig als vroeger
Wat eet je als je op vakantie bent aan de kust in Portugal? Juist, vis! T'is te zeggen, ik at bijna alle dagen vis, maar als Rudy kan kiezen ... dan kiest hij voor vlees! Eén keer heb ik hem kunnen overhalen om ook vis te nemen en hij vond die vis niet lekker Dus is het bij die ene keer gebleven. In de meeste restaurantjes kan je je rauwe vis gaan kiezen en dan wordt die voor jou gegrild. Ik had nog nooit zo'n lekkere pure gegrilde vis gegeten.
Ook stoofpotjes met vis kan je overal eten.
En natuurlijk wilde ik ook eens de plaatselijke "zoete" specialiteiten proeven. Met mijn "guide vert" van Michelin in de hand gingen we op zoek naar een patiserie in Tavira.
Eind januari, begin februari, en in Portugal was het al echt lente. En wat geeft er meer een lentegevoel dan bloemen?
De mimosa stond al in bloei, bij ons bloemt hij normaal begin maart! Blijkbaar is mimosa gewoon onkruid in de Algarve, overal langs de wegen, staat er mimosa. En de bougainvilla, die bloeit hier blijkbaar winter en zomer. Wij zijn al blij als hij (in pot) in de zomer wil bloeien.
We zagen voor het eerst kerstrozen in volle grond, echte struiken waren het! Ook de strelitzia's hadden al bloemen.
Door al de perikelen hier in huis na onze thuiskomst zouden we bijna vergeten dat we een prachtige tijd hadden in Portugal. We genoten er niet enkel van het mooie weer, maar ook van de prachtige natuur, de mooie stranden, de strakblauwe hemel, de vriendelijke mensen enz...
We konden niet genoeg krijgen van de prachtige eucaliptusbossen! Ik wist zelfs niet dat ze die hadden in Portugal, maar het is echt prachtig om te zien, en wij maar prakizeren hoeveel boeketten je met al die eucaliptus wel niet zou kunnen afwerken Ja, eens bloemist altijd bloemist zeker
Voor het eerst zagen we ook kurkeiken. Enorme bossen vol met kurkeikenen en ook langs de kant van de wegen zie je ze staan, en elke boom is ontdaan van zijn kurklaag.
En dan die cactussen! Echte hagen van cactussen, een heel efficiënte afsluiting
Als alles goed gaat kom ik deze avond, samen met Kerim aan in België. We reizen met de tgv en doordat ze weer eens aan't werken zijn aan de lijnen, zullen we in Bordeaux 4u moeten wachten op onze aansluiting naar Brussel. Toen ik mijn ticket bestelde zei de bediende me dat we dan een extra lange lunch konden nuttigen in Bordeaux Dat zal dan een lunch op zijn "Frans" zijn, want normaal doen wij er geen 4u over om 's middags te eten
De volgende dagen zal het dus wat kalmer zijn op het blog want Rudy houd zich daar niet mee bezig. Ik laat jullie de volgende dagen wel nog mee gnieten van een paar mooie foto's van onze vakantie in Portugal!
Nils is geslaagd voor statistiek!!! We zijn zo opgelucht want dit was het derde jaar dat hij dat vak meenam en het was nu of nooit. Ook zijn 3 andere examens waren behoorlijk tot zeer goed, dus we zijn super content. Nu nog de rest van statistiek in juni en recht (ook een probleemvak!), we duimen nu al dat het dan ook goed zal zijn Dikke proficiat Nils!
Deze avond is onze Kerim terug thuisgekomen van zijn stage in Birmingham. Hij is echt oververmoeid (met als gevolg een koortsblaas) want hij heeft heel lange werkdagen gehad, maar het was een fijne stage, met een leuke ploeg en dat is natuurlijk het voornaamste. Wel spijtig dat ze weer niets van fooigeld gekregen hebben, een hele maand keihard werken voor niets is toch wel erg. Nu kunnen we weer even genieten samen met onze jongste. Maandag vertrekt hij dan naar België en... ik ga met hem mee Rudy volgt ons een paar dagen later.
Na alle winterperikelen konden we gisteren eindelijk met Folie naar de dierenarts voor een grondige controle. De conclusie van onze dierenarts is dat Folie in Portugal waarschijnlijk een aanval van epilipsie heeft gehad, maar 100% zeker is het niet. Als het bij deze ene keer blijft moet er zeker geen behandeling volgen, dat zou pas het geval zijn indien ze ongeveer maandelijks aanvallen zou hebben. We zijn in ieder geval een klein beetje gerustgesteld en gaan haar de komende weken zeker serieus observeren en in de gaten houden. We hebben ook een voorschrift gekregen zodat we als we nog naar het buitenland gaan indien nodig de juiste medicatie bij hebben. In ieder geval is onze Folie voor het moment weer helemaal de oude en hopelijk blijft dat zo!
We hebben een paar bewogen dagen achter de rug. Zoals ik al vertelde kwamen we zondag thuis in een ijskoud huis. Het duurde 2 dagen voordat het in onze living 20° was, de kachel en de electrische vuurtjes draaiden dag en nacht op volle toeren. En dan gebeurde het: dinsdagavond rond 19u30 begon het te dooien en binnen de kortste keren stond de keuken onder water. Het "regende" gewoon door het plafond. Rudy trok direkt naar de zolder om daar te proberen het meeste water direkt op te dweilen (dweilen met de kraan open ) en ik probeerde in de keuken alles vol te zetten met emmers en potten om het meeste water op te vangen, maar het was onbegonnen werk! Ik was binnen de kortste keren mestnat en na 3u water kuisen heeft Rudy eindelijk de juiste kranen kunnen dichtdraaien. Hij dacht oorsponkelijk dat het enkel de buizen van de chauffage waren die gesprongen waren maar uiteindelijk bleken het ook de buizen van de waterleiding zelf te zijn. Ik moet er niet bij vertellen dat we alletwee doodop waren van al het opkuisen en op zo'n moment sta je er wel even bij stil wat water kan aanrichten! Tussendoor dacht ik er gelukkig aan om foto's te nemen voor de verzekering.
Gisterennamiddag kwam dan eindelijk de loodgieter langs, we zaten ondertussen ook volledig zonder water, maar ja die mens zit ook tot over zijn oren in het werk want hij kreeg constant telefoontjes van mensen waar er buizen gesprongen waren. Van 14u tot 20u waren de loodgieter en Rudy bezig om ervoor te zorgen dat we terug water en verwarming hebben in ons woongedeelte. Nadat we eerst nog eens 2 keer water binnen kregen in onze living (op de pc, printer enz.) zijn de juiste buizen afgesloten en hebben we water en verwarming in de helft van ons huis.
De volledige reparaties en de nieuwe radiators plaatsten zal voor binnen een paar weken zijn want de loodgieter moet eerst overal de meest dringende reparaties uitvoeren.
Sinds zondagavond zijn we weer thuis, en hoe De laatste 10-15km hebben we aan 5km/u gereden, want in Auradou en omstreken wordt er dus echt geen sneeuw geruimd of zout gestrooid. Blijkbaar is het hier ook (net als in België) echt wel héél koud geweest en het beetje sneeuw dat een week geleden gevallen is lag er nog altijd! We zullen onze deze thuiskomst nog lang herinneren, want ondanks het feit dat Huguette de chauffage opgezet had was het in onze living maar 5°!!! Het werd algauw duidelijk wat de oorzaak was. Leidingen en de chauffages zijn aan één kant van het huis volledig bevroren en sommige radiators zijn gewoon kapot gevroren Gelukkig brand de chauffage nog wel in onze badkamer en in onze slaapkamers. De living en keuken verwarmen we met de houtkachel en met electrische radiators.
En zeggen dat we in Portugal alle dagen volle zon hadden! Enkel de eerste 2 dagen toen we nog in het binnenland zaten was het bewolkt. 's Nachts koelde het ook wel serieus af maar overdag haalde het kwik met gemak 17° in de schaduw.
Ook voor de woefies is het een hele aanpassing; van plonsen in het water en lange strandwandelingen is het nu achter het stoveke liggen soezen en af en toe buiten in de sneeuw wandelen.
Vorige week in Portugal:
Lekker pootje baden.
We verstoppen ons in het zand
Vanmorgen in Auradou: mistig, somber en... sneeuw!
Dit is gewoon zalig! We wisten niet dat het in Portugal in de winter zo warm en zonnig is. Goed om weten Alle dagen volle zon, zonder wolkje aan de hemel, nog geen druppel regen gahad, laat staan sneeuw! 's Middags is het zo'n 17° en in de zon ... geen idee, maar het is ZALIG
We waren eerst aan de westkust en daar was het wel altijd frisse wind, maar hier aan de zuidkust is het echt heerlijk weer.
We zijn wel curieus om te weten hoe hard het bij ons in Auradou gevroren heeft. Hopelijk was het niet te koud, want er staan nog een deel terrasplanten buiten die zware vorst niet overleven.
Bedankt iedereen voor de vele reacties op de problemen met onze Folie! Voor de moment lijkt ze weer helemaal de oude, maar als we thuiskomen gaan we wel direkt naar onze eigen dierenarts, want dit willen we niet meer meemaken, we waren echt dood ongerust en weten echt niet wat er mis was.
We zijn er voor een paar dagen tussenuit en zitten momenteel in Portugal. Het is niet om de koulijders in België jaloers te maken maar hier is het ... lente. Alle dagen volle zon, en tussen de 13 en 18°. We zitten dan ook regelmatig in t-shirt te genieten op het strand
Eergisteren hebben we ongelooflijk veel schrik gehad. Onze Folie begon ineens regelmatig te schokken en ze kon haar kop niet omhoog houden. Het was net of ze evenwichtsproblemen had en we dachten aan een hersenbloeding. Ze kon ook bijna niet meer gaan zitten en als ze lag, bleef ze liggen en wou niet meer bewegen. Epilepsie was het niet denken we, want ze kreeg geen schuim op haar mond en het schokken was maar om het half uur ongeveer.
De volgende morgen was het beter maar nog niet helemaal over en wij dus op zoek naar een dierenarts. Na veel zoeken en op aanwijzing van een lieve Portugese vrouw naar Lagos gereden en daar een dierenarts gevonden. Nu ja, ik weet niet of die man een diploma had, het enig wat hij gedan heeft is onze Folie koekjes geven en eens aan haar rug gevoeld. Het was toen al na de middag en ik moet zeggen, ze gedroeg zich toen terug bijna normaal. Resultaat, we weten nog niets. Hij heeft haar anti-ontstekings pillen gegeven en dat was het, en we waren 50 euro armer.
Ondertussen lijkt ze weer helemaal ok te zijn, maar de schrik zit er bij ons serieus in, en als we weer thuis zijn gaan we zeker direkt contact opnemen met onze eigen dierenarts.
Tegenwoording maken we praktisch iedere dag een mooie wandeling met de honden. Als Folie het woord "wandelen" nog maar hoort staat ze al kwispelend klaar aan de deur om te vertrekken . Ze stormt dan naar buiten en is door het dolle heen.
Na wat mislukte pogingen konden we ze tijdens de laatste wandeling met z'n tweeën mooi op foto vastleggen.
De Helleborussen staan hier in de bossen weer volop in bloei. Het zijn prachtige bloemen en zeker ook deze wilde soort is de moeite waard. De frisgroene bloemen vallen echt op tussen alle dorre bladeren en kale struiken.
Au Cercle Des Chênes
) laat maar horen !
