Het madeliefje
De
lente is er eindelijk. De wekelijkse klus van grasmaaien hoort er bij. Men is
fier wanneer het achter de rug is en men naar het prachtige groene gazon kijkt.
Tot men plots nog witte bloempjes ontwaart. Fier steken ze hun kopje omhoog en
glinsteren goud en wit in de zon.
Het madeliefje.
Noch de grasmaaier noch een grazende koe krijgen het lieve bloempje uitgeroeid. De bladrozet drukt zich vlak tegen de bodem
waardoor ze aan alles ontsnappen. Uit
deze rozet ontwikkelt zich een korte bloeiende stengel.
De bloempjes bestaan uit twee delen. Aan de rand heb je, in min of meer
twee rijen, de witte vrouwelijke lintbloemen en in het midden de tweeslachtige
gele buisbloemen. De zaden die zo
ontstaan, zijn afgeplat en opzij behaard.
Maar het bloempje plant zich ook anders voort. Uit de oksels van enkele
rozetbladeren groeien zijscheuten. Deze
vormen eerst een bladrozet en dan een bloemstengel. Dat herhaalt zich gedurende
de zomer verschillende keren. Wanneer nu de oude rozet verdord ontstaat een
hele rij zelfstandige jonge bladrozetten.
Sinds de Middeleeuwen bestaan er honderde tuinvariëteiten in allerlei
kleuren. Vooral dieprood. Ook de gele buisbloemen zijn verdwenen.
De madeliefjes in onze grasperken hebben meestal een rood boordje
buitenkant van de witte bloemblaadjes. Bij
mooi weer openen de bloempjes zich en bij regenweer of als het nogal donker is
blijven ze gesloten.
Het is ook een echte pionierspantje Een vrijgekomen stuk grond wordt
onmiddellijk ingenomen.
Gebruik
De blaadjes voegt men toe aan salades en de bloemen in bloemenmelanges.
Het is een echte bijen- en vlinderplant, want veel nectar. Het aftreksel
van bloemen gebruikt men als verkwikkend lentebad. Ook tegen darmontstekingen,
diarree werkt het. Ook als slijmafdrijvend middel en hoesten helpt het.
Heb je wonden of kneuzingen zal het afkooksel helpen om dat te genezen.
Kinderen vlechten er slingers van.
Wilde men de huwelijkstoekomst voorspellen dan trok men beurtelings een
wit blaadje af en men zei: zij mint mij! , zij mint mij niet!
Naam
Er zijn meer dan 250 gekende volksnamen: Kassaaike, Grasbloem,
Kersouwen, Koeiebloem, Meizoentje, Maagdenliefje, Madeliefje
De Latijnse naam: Bellis Perennis komt van
Bellis: mooi, lief,
symbool voor liefde, zuiverheid en schoonheid
Perennis: overblijvend; groei en jaarronde bloei
EEN VERHAAL
Een van de weinige inheemse bloemen die u in de winter
hier en daar nog bloeiend kunt aantreffen, is het lieflijke madeliefje. Vele
sprookjes dateren van voor onze jaartelling. Ook het sprookje over het
Madeliefje werd waarschijnlijk al verteld door onze Bataafse oermoeders, maar
is na de intrede van het christendom "gekerstend":
In de tijd dat Jezus een lief klein jongentje is, maakt zijn moeder Maria
speeltjes voor haar zoontje, net zoals wij ouders dit heden ten dage doen. Rond
een geel hartje plakt ze vele kleine rechte witte bloemblaadjes. Als ze bijna
klaar is, schiet het mesje uit en snijdt Maria zich in haar vinger. Enkele druppels bloed trekken in de witte
bloemblaadjes en haar bloed kleurt de bloemrandjes rood. Jezus wil niet dat ze het bloemetje weggooit,
hij vindt het roodgerande bloemetje mooier en hij bewaart het jarenlang.
Uit dankbaarheid
voor zijn moeder Maria, wekt Jezus het bloempje tot leven als hij volwassen is,
zodat het zich over grote delen van de wereld zal verspreiden om de mensen op
te vrolijken en vooral om de kinderen te plezieren. Daarom heet dit witte zonnebloempje
Madeliefje: lieve Maagd of lieve Moeder.
norbert
mosselmans 05/2012
INFO:
VELDBLOEMEN CERA
WILDE PLANTEN Readers
Digest
KRUIDEN Lesley
Bremnes
VERHAAL www.
natuurverhalen.nl
FOTO Internet
|