In een straal van 500 meter rond het gemeenteplein zijn er de laatste 50 jaar vijf belangrijke gebouwen afgebroken.
Dit is een voorbeeld van 'Verdwenen erfgoed' in Huldenberg.

Verdwenen erfgoed
De hoeve Stroobants

Herinnert u zich nog die prachtige boerderij van de familie Stroobants, op de hoek van de René Borremansstraat en de huidige Solheidelaan ?

                 

Prijs u als ooggetuige dan gelukkig, want de fotografische overblijfselen zijn schaars, bijna onbestaande.  In 1942 werd de boerderij door een onbekende voorbijganger op doek gebracht.  Hij liet zijn schilderij achter in de boerderij, in ruil voor een avondmaal. 

De hoeve bestond reeds in de 18^e eeuw.  Men kan ze duidelijk herkennen op de Ferrariskaart (1777).

                           

Op de Popp-kaart (midden 19^e eeuw) wordt ze goed afgelijnd.

       

                                            

Het schilderij is in menig opzicht interessant omdat het ons een goed beeld geeft van deze typische Brabantse vierkantshoeve.

Laat mij u even rondleiden in dit voormalig Huldenbergs pronkstuk.

Als men binnenkomt langs de grote poort, stond er links de woning van de pachter, met aanpalend de koe- en paardenstal.  Aan de rechterzijde lag de grote schuur, waar de wintervoorraad werd opgestapeld.  Achteraan liep een weg die breed genoeg was om een gespan toe te laten en die zodoende het voeren van de dieren via de achterkant van het gebouw mogelijk maakte.

Vooraan de ingangspoort, naast het huiske – het toilet – was er plaats genoeg voor een hooimijt.  Hier kwam men ‘dessen’.

We gaan verder, voorbij het klassieke hondenhok en de mesthoop naar de middenruimte en bemerken achter de schuur de varkenskoten, ver weg van de pachterswoning.  Tegen de noordermuur, tenslotte, stond het kippenhok.  We verlaten de binnenruimte van de hoeve via een deur in de omgevende muur om zo terecht te komen in de moestuin en de boomgaard.  In deze laatste trof men een oase aan fruitbomen aan met onder andere halfoogstappelbomen, kerselaars, kriekelaars, ... en zelfs een ‘witboek’.  

De hoeve kende verschillende bewoners.

Henri Kumps was getrouwd met Marguerite Stroobants;  zij erfden het goed.

Jef Chappeur (Jef Taymans) en Liza Lenseclaes kwamen er wonen.

Daarna werden er Rik de Prs (Henri Harzé) en echtgenote Siska Stuyck pachters.  Na het overlijden van Siska werd Rik overreden door een fietser; hij overleed iets later aan de gevolgen van het ongeval.

Georges De Mesmaeker en echtgenote Marguerite van de Prs (Marguerite Harzé) hebben er ook een tijdje vertoefd.

De hoeve kreeg nadien als huurder Den Boerre (Georges Verbrugd) en werd in de jaren vijftig afgebroken.

Théo va David (Théophile Theyssens) en Judit va Kamil va Saaïke of Judit va Jeanne va Tiske van Es (Judith Dewit) bouwden er een villa in de begin van de jaren zestig. De schuur van de hoeve, die was blijven staan, werd iets later afgebroken om de baan te kunnen verbreden.

Op de hoek stond een kapelletje.  Het O.L.Vrouwebeeldje van Lourdes is nog altijd in het bezit van Théo en Judith.

De eigendom van Henri Kumps strekte zich verder uit gaande van de apotheek van Jaak Van Hellemont en Marleen Vervaet en het herenhuis waar dr.Stiels zijn praktijk heeft ondergebracht en samen woont met zijn echtgenote Brigitte Ida Lagae , tot tenslotte de vroegere woning van Alfred Stroobants en echtgenote Louiza Stroobants, zijn nicht, die zich in 1933 hier kwamen vestigen.  Zij kwamen van het pachthof ‘Schonenberg’.   Georges Stroobants, de zoon, en Eugénie Busselen uit een eerste huwelijk en Marthe Michiels uit een tweede huwelijk hebben er ook gewoond.

Het huis is gebouwd in neoclassicistische stijl, heeft aan beide zijden van de ingangsdeur een dubbele travee.  Zoals het bij de stijl hoort, is het gebouw wit bepleisterd. 

Nu is het eigendom van Jef Pierre en Myriam Goeyvaerts. 

Info: René Harzé, Rosalie Harzé en Jef Taymans
Tekst: Sofie en Jean-Pierre Van Binnebeek
Schilderij: Rosalie Harzé
Foto's: Jean-Pierre Van Binnebeek

15 AUGUSTUS: HOOGFEEST VAN MARIA HEMELVAART. FEEST IN DE PAROCHIE

Daarom wat over de Madonnalelie.

De 8 cm. lange, trompetvormige bloemen bloeien middenin juni en juli en hebben een zoete, doordringende geur. De rechtopstaande stengel groeit tot een hoogte van 1- 1,5 meter, met vaalgroene speervormige bladeren. De lelie behoort tot de Liliaceaefamilie.

Een leliebol is geschubd met vlezige bladdelen. Lelies maken in tegenstelling tot andere bollen ook wortels aan de zijde waar de stengel uit de bol komt. De bloem van de lelie is klokvormig. Veel lelies hebben een heerlijke maar ietwat zware geur, maar er zijn ook lelies die vrijwel niet geuren.

Oorspronkelijk komt de madonnalelie uit het Midden-Oosten.

Hij wordt veel gekweekt. Hij werd al aangeplant in de Koninklijke tuinen van de Minoïsche cultuur op Kreta.

De bloem draagt verschillende namen: Kerklelie, Witte Lelie, Roos van Juno, Sint Jozefslelie, Sultan Sambach Lelie, Witte Ligne.

Een legende vertelt dat toen Heracles door zijn moeder Hera werd gezoogd er twee druppels melk vielen; één druppel breidde zich uit in het heelal en werd de Melkweg, de andere druppel viel op de aarde en van daaruit ontsproot de witte lelie.

De lelie symboliseert onschuld, vergankelijkheid, koninklijkheid, geestelijke liefde, puurheid, vruchtbaarheid, zuiverheid, reinheid en eenheid.

De Romeinen en Grieken kroonden hun bruiden met lelies voor een puur en vruchtbaar leven.

De witte lelie wordt traditioneel veel gebruikt bij het afscheid van ons aardse bestaan en wordt daarom vaak geassocieerd met de dood.

Deze Fleur de Lis heeft een historisch verleden dat terugvoert naar de kroning van Clovis (465 - 511), de koning der Franken. De maagd Maria zou Clovis een lelie hebben gegeven en de olie voor de zalving van de koning zou uit de hemel zijn komen vallen. Vanaf dat moment werd de lelie een symbool van rechtstreeks van God verkregen macht.

Fleur de lys

                                                          

Het symbool van de Fleur de Lys was oorspronkelijk een creatie van de heersende klasse van het Romeinse Rijk en was een gele lis.

Het symbool werd in de 12e eeuw op het wapenschild van Lodewijk VII aangebracht. Van toen af aan noemde men het symbool "Fleur de Louys”, later verbasterd naar "Fleur de Lys”. "Lys” of” lis” betekent in het Frans "lelie”.

Dit verklaart waarom de Franse lelie zo weinig op een lelie lijkt.

Gouden lelies op een witte achtergrond bleven op de Franse vlag tot de Franse Revolutie, toen de vlag werd vervangen door de "Tricolore”. De fleur de lys wordt nog altijd afgebeeld op wapens en vlaggen van een groot aantal Franstalige gebieden.

Let op!

Lelies bevatten veel borium. Boeketten van deze bloemen kunnen in een gesloten of slecht geluchte ruimte misselijkheid of zelfs vergiftigingsverschijnselen teweegbrengen.

Een zigeunerremedie tegen rimpels:

Meng 50 gram sap van de wortel van de witte lelie met 50 gram fijne honing en 25 gram gesmolten witte was. Breng iedere avond op en verwijder ’s ochtends.

Plinius en Dioscurides bevalen de madonnalelie al aan als geneeskrachtige plant, vooral bij vrouwenkwalen.

Bij de Egyptenaren gold de madonnalelie als "heler van vrouwenkwalen".

De slijmhoudende fijngewreven bol werd door de artsen in Egypte gebruikt voor verzachtende omslagen bij tumoren, ontstekingen en brandwonden.

Lelieolie gebruikte men bij brandwonden en oorpijn.

Er wordt gezegd dat de Romeinen de bollen van de madonnalelie inlegden in olie en met het extract hun zere voeten verzorgden.

Tot de uitvinding van het Engels verband vonden de kroonbladeren op brandewijn als huismiddel vroeger overal veel toepassing als antiseptisch en wondhelend verbandmiddel.

Likdoorns zouden verdwijnen als er een paar dagen achtereen rauw gestampte bollen op worden aangebracht. De stoffen in de plant hebben vooral een verzachtende werking.

Leliewater en leliezalf werden door Hildegard van Bingen aanbevolen bij huiduitslag en een onzuivere huid.

Tegen winterhanden en –voeten: Kook een leliebol in melk en wrijf hem fijn. Breng aan op de aangedane plekken. Dit recept wordt ook gebruikt bij steenpuisten.

Recept lelieolie.
Laat 100 gram bloemblaadjes 3 weken in een liter olijfolie weken. Bewaar het zonder te filteren. Druppel bij oorpijn 3 druppeltjes lauwe olie in het oor.
Deze olie wordt ook gebruikt bij wintertenen en –handen.

norbert mosselmans  08/12

Bron en foto’s: Internet